Het reisschema.

Zondag 19-11-2023 Vlucht naar Genua/Savona

We worden door Con en Dick weggebracht naar Schiphol. We vliegen om 11.45 uur. Jan heeft vanmorgen vroeg, om half 7 nog voor 100 euro samen businessclass geboekt. Dan heb je prioriteit bij inchecken en kan je rustig in de Sky lounge gebruik maken van al het eten en drinken dat er daar geserveerd wordt.
In de middag zijn we in Savona in het hotel, vlak bij de cruiseterminal. Er liggen 2 cruiseschepen binnen, de Fortuna en de Diadema. Wij hoeven er niet meer uit, want we hebben in het vliegtuig een mooie lunch gekregen en dat was voldoende voor de rest van de dag.

Maandag 20-11-2023 Savona

We lopen na een uitgebreid ontbijt de stad in. Wat een leuke verrassing, er is een zeer uitgebreide markt over de hele hoofdstraat en ook meerdere zijstraten. En die is heel druk bezocht door de plaatselijke bevolking en door ons ook natuurlijk. Halverwege namen we een bakkie koffie, Jan een dubbele espresso en ik een cappuccino, samen voor 3,80 euro. Dat is nog eens een vriendelijke prijs en dat voor op een terras. Daarna lopen we door tot het grote plein waar ook het stadhuis is. Jan is zijn wandelschoenen vergeten, dus gaan we op zoek naar een goede schoenenzaak. Op de markt kun je zo ook te kust en te keur kopen, maar dat doet hij niet. We belanden bij een Ecco zaak en daar slaagt Jan heel goed. Gelukkig maar.
Na de lange wandeling en nog een consumptie strijken we neer bij een restaurant aan de haven. Hier hebben we een zeer uitgebreide lunch. Voldoende voor de rest van de dag. In het hotel doen we een tukkie en blijven verder op de kamer.

Dinsdag 21-11-2023 Savona

Het is niet zulk mooi weer, maar we gaan vanmorgen het fort bekijken. Door de Genuezen in 1542 gebouwd om de vijand in de gaten te houden. Deze hele streek was onder beheer van Genua, net zo’n stadstaat als Venezia aan de andere kant van Italië. Het fort is makkelijk te bereiken. Eerst komen we uit bij het museum, waar de kunstcollectie van een vroegere president van Italië hangt. Sandro Pertini was een gehard tegenstander van Mussolino en bracht 14 jaar in gevangenschap door. Hier leerde hij kunstenaars kennen en die maakten voor hem later allerlei schilderijen die ze hem schonken. Na de oorlog werd hij president namens de Socialistische Partij. Hij vroeg de kunstenaars om het moreel van de bevolking op te vijzelen door aansprekende kunst te maken. Het was tenslotte een verslagen natie. Aan het eind van zijn langdurige leven heeft hij zijn hele verzameling aan de stad Savona geschonken onder de voorwaarde dat het hier in het fort een onderkomen zou krijgen, aldus gebeurde. We hebben met het bekijken van de verzameling kunst en geschiedenis tot ons kunnen nemen. Daarnaast was er een grote expositie van een Italiaanse beeldhouwster, die de mooiste beelden gemaakt heeft. Ook die voorstelling was de moeite waard.
Hierna zijn we tot boven aan de schans van het fort geklommen en konden zo alle kanten over de zee uitkijken, ook het verlaten strand. Eenmaal buiten het fort ontdekten we aan de overkant een leuk cafeetje, waar we koffie met croissant genuttigd hebben. Toen was het al over enen en dan gaan alle winkels dicht tot aan het eind van de middag. Er lagen geen schepen binnen en dan is het toch wel erg rustig op straat. Wel zijn we nog de overdekte markt, een kleine Hallen, binnengelopen. Ook hier zie je weer de mooiste producten liggen, vis, vlees, groente, fruit en brood etc.
Na nog een rondje door de verlaten binnenstad zijn we naar de kamer gegaan. We wilden vandaag ’s avonds uit eten gaan. Helaas was om 6 uur alles verder dicht en het zag er niet naar uit dat de restaurants nog open zouden gaan. De Spar was nog wel open en daar hebben we dan maar wat te eten gekocht. We vergaan niet van de honger, bovendien krijgen we de komende weken meer dan genoeg te eten.
Op tv kunnen we eerst alleen maar sport krijgen, naast meerdere Italiaanse praatprogramma’s. We zien meerdere voetbalwedstrijden. Daarna kan Jan toch BBC world vinden voor wat updates over de oorlogen in de wereld.

Woensdag 22-11-2023 Savona

Tijd om het plein over te steken naar de cruiseterminal met onze handbagage. De rest van de koffers is al met UPS meegegeven en staat al een week in Savona klaar. Die vinden we in de hut terug. Al om half 11 kunnen we inschepen en zitten binnen de kortste keren boven op dek 9 aan de koffie. De hut is nog niet klaar, maar geen probleem. We kunnen tussen 12 en 14 uur al wel in ons restaurant terecht voor de lunch. We hebben een vaste tafel op dek 11 in het Clubrestaurant.
Om 14 uur kunnen we in de hut terecht en kan het uitpakken en installeren beginnen. Voor het diner is alles op de juiste plek geplaatst. Inmiddels zijn Marga en Geert ook op het schip aangekomen. Zij hebben overnacht in Milaan vlak bij het vliegveld en komen met de shuttle van de Costa naar Savona. Uiteraard nemen we samen in de Grand bar een drankje op ons weerzien. We hebben samen gecruised op de Toscana een jaar geleden van Italië naar Dubai. In maart a.s. varen we ook weer samen terug met diezelfde Toscana van Dubai naar Italië.
Na het diner zien we elkaar weer in de Grand Bar, dek 5. Wij gaan nog naar het theater, waar meerdere onderdelen van het personeel de show verzorgen. Aardig, niet meer dan dat.
’s Avonds laat zien we de verkiezingsuitslag binnen komen, een aardverschuiving, PVV heeft een enorme winst geboekt en zal een regering moeten gaan vormen. Tot in het buitenland is de overwinning van extreemrechts doorgedrongen. Wilders wordt als eerste gefeliciteerd door Marine le Pen en Orban, dat zegt alles.

Donderdag 23-11-2023 Marseille

We hadden voor vandaag, nu we in Marseille liggen, een excursie geboekt naar Arles en St. Remy. Die gaat niet door, wegens gebrek aan belangstelling, ook in andere talen. Dan blijven we maar aan boord. We hebben geen zin om weer in de stad te gaan lopen, dat kennen we al wel. Bovendien is het koud. Vandaag loopt het schip vol met Fransen. We maken tenslotte de oversteek naar de Franse overzeese gebiedsdelen, Martinique en Guadeloupe. Er zitten dan ook veel inwoners van deze departementen aan boord.
We doen het aan boord kalm aan. Ik loop een paar keer op dek 3 heen en weer en verder blijven we binnen. Onze boeken komen goed van pas. We hebben wel wat zon op ons balkon en dat is heerlijk. We genieten ervan.
De show, een comédien alias krachtpatser slaan we over. We zitten gezellig met ons vieren in de Grand Bar. Hier is het altijd even druk, er is heel gezellige dansmuziek, niet zo hard. En er wordt dan ook druk gedanst.

Vrijdag 24-11-2023 Barcelona

Vandaag, in Barcelona, komen de Spanjaarden en wat er verder nog op het vliegveld van Barcelona kan landen aan boord. We liggen er maar een halve dag. Niet de moeite om naar de stad te gaan. Wel gaan we de terminal even verkennen. Daar is 1 toeristische winkel. Dan ben je al door de security heen. Voor Jan een mogelijkheid om whisky aan te schaffen. Bij binnenkomst op het schip hoeven we die niet in te leveren, zeer gunstig dus. Zo heeft hij een drankje in de hut en kan ik de prosecco opdrinken. We hebben dit keer geen drankenpakket genomen, die kost al 42 euro p.p.p.d. en dat voor met zijn 2en voor 50 dagen. Dat drinken we er niet aan af. Zeker als je tussendoor straks op de eilanden de wal opgaat. We hebben wel een wijnpakket en koffiepakket genomen. We zijn niet zielig.
Al om 13 uur varen we weg, alhoewel we nog wat wachten op 2 laatkomers. Daarna gaan we meerdere zeedagen tegemoet. Pas op maandag komen we op Fuerteventura aan. Heerlijk ontspannen. Ik ga dit keer in onze gang 2 rondjes lopen, maar dan ook echt helemaal rond, 1000 stappen per ronde. Jan is op zijn pc bezig om een kerstkaart te maken.
’s Ochtends in de Grand Bar lezen we onze krantjes en doe ik mijn puzzel in de NRC. En dat zullen we dan wel elke ochtend gaan doen.
Als we varen, gaat het casino open. Voor Jan het sein om te gaan spelen en dat levert hem/ons geen windeieren op. In het begin van de cruise staan de apparaten om winst, daarna moet je ervan wegblijven, want dan verlies je alleen maar.

Zaterdag 25-11-2023 Op zee

Een hele zeedag, hier valt weinig over te vertellen. In de ochtend ga ik naar de gym, eens kijken of ik er terecht kan. Maar er zijn veel apparaten voor je benen en dat kan ik met mijn wond niet gaan doen.
Dan maar op dek 3 een paar rondjes lopen. Om 4 uur is er een lezing over de Canarische eilanden. Franco Alvisi, de Italiaan die we ook al op de wereldreis en naar Groenland/IJsland gezien hebben, is er weer bij. Hij geeft fantastische lezingen, in meerdere talen. Nu blijft hij de hele winter op de Fortuna en vaart er mee terug naar Italië. Hij is mooi onder de pannen tijdens de koude winter in Europa. Ook over de Canarische Eilanden had hij weer veel interessants te vertellen. De Spanjaarden hebben het bij hun verovering en bezetting aan de stok gekregen met de inheemse bevolking, Berbers zoals die ook in Noord-Afrika wonen. Uit het DNA van de huidige bewoners is het duidelijk dat ze ooit een Berbermoeder en een Spaanse vader hadden. Dat patroon komt vaker voor bij kolonisten over de hele wereld. Franco raadde me aan om het museum op Fuerteventura te bezoeken, dat is vlak bij de haven en erg de moeite waard.
En het is vandaag Formal of Elegant zoals ze dit tegenwoordig noemen. En we hebben een uitnodiging voor de VIPparty, met nog 300 (geschatte) gasten. Ook Geert en Marga zijn van de partij. Om 18.00 uur, vlak voor het diner gaan we in de rij staan. Sabrina, een ons bekende cruisedirector, verwelkomt ons hartelijk, ze herkent ons ook. Na een handje met de kapitein krijgen we een drankje en gaan we een plekje zoeken. De kapitein hebben we daarna niet meer terug gezien. Wel onze hostess, Shannon uit Manchester, zij vertelt ons later dat er 25 Nederlanders aan boord zijn, dat het schip voor 95% volgeboekt is en dat zij met het Engels wel 50 nationaliteiten bedient. Verder zijn er nog een Franse, Spaanse en Duitse hostess aan boord.
De show is een Flamencoshow, die gaan we zien uiteraard. We hebben deze groep, 4 personen, al eens gezien, tijdens de wereldreis. Toen scheurde hij uit zijn broek en moest toch de dans eerst afmaken. Een beetje gênant was dat wel.
De klok gaat 1 uur terug en we hebben dus nog veel tijd na de show. We gaan toch naar de hut, mijn been moet elke avond ingesmeerd worden met cortisolzalf ter ondersteuning van de nog tere huid. De wond is wel helemaal dicht, het ziet er goed uit en dat willen we graag zo houden. Overdag draag ik een steunkous, als vervanging van het zwachtel dat de dermatoloog er omgedaan had. Dat zwachtel is er afgelopen zondag af gegaan en sindsdien verzorgen we mijn been elke avond. We zijn allebei zeer tevreden over hoe mijn been er nu uitziet.
In de hut heeft Jan zijn whiskey aangebroken, een speciale Glenlivet.
Dit was de 1e week, waar ik eigenlijk maar summier van verslag wilde geven.

Zondag 26-11-2023 Op zee

We varen bij Gibraltar de Middellandse Zee uit en zijn op weg naar Fuerta Ventura, een van de Canarische eilanden. Hier komen we morgenochtend aan. Vandaag hebben we een lezing van Franco Alvisi over de Canarische Eilanden. Altijd interessant om bij te wonen.
Verder doen we niet veel. Het is nogal onstuimig en op het balkon zitten is te winderig. Geen nood, we vermaken ons binnen ook wel met lezen en puzzelen.
Om 6 uur is er de VIP party voor goud- en platinumleden van de Costaclub. Een handje, glaasje en hapje en het voorstellen van de hostessen is het wel voor vandaag. We zitten met Marga en Geert mooi an, de prosecco komt vaak langs.
De show, Sapori d’Italia hebben we al zo vaak gezien, dit keer slaan we over. Kleiding voorschrift, aanbevolen uiteraard, is Italiaanse kleuren, dat hadden we even gemist. Dus dit keer voor ons geen rood, wit en groen. We blijven wel na het diner in de Grand Bar zitten, daar komen Marga en Geert na hun diner ook naar toe. Zij eten op dek 4 en zitten daar helemaal tussen de Fransen. Die zijn oververtegenwoordigd hier op het schip. De meeste gaan de feestdagen met familie op Martinique of Guadeloupe doorbrengen. Dit zijn de overzeese gebiedsdelen van Frankrijk, hier betalen we met de euro en gelden de internetregels van de EU. Leve de EU dus!!!!!!!!!!!!!!! Roaming kan aan, net zo duur als thuis en alles kan binnengehaald worden, als je geen internetpakket aan boord gekocht hebt.

Maandag 27-11-2023 Arricife

Al om 9 uur zijn we in Rosalia, de haven van Fuerta Ventura. Om een uur of 10 gaan we de wal op. Je loopt zo het plaatsje in. Alleen de hoofdstraat loopt steil omhoog, dat is even werken. Maar als we dan naar links lopen, de winkelstraat in, is het weer vlak. Er ligt nog een schip binnen, De Aida Stella en dus komen er zo’n 5 tot 6000 man de wal op. Dan worden er zakengedaan. Wij pakken maar een terrasje en bestellen een cortadootje. Later nog een glas wijn en jus d’orange. Dan lopen we verder op zoek naar tandpasta, want ik denk dat we het niet redden met wat we nu mee hebben. Dat valt nog niet mee om te vinden. Maar gelukkig is er een Chinese winkel, die echt alles verkoopt en dus ook tandpasta. Altijd prijs bij de Chinezen.
Om een uur of 1 hebben we het wel gezien en gaan we terug naar het schip, op de lunch af.
Daarna ga ik op dek 3 wat lopen, aan de zonkant. Jan probeert nog 1 keer zijn geluk in het casino en komt met 150 euro thuis, hij heeft zo vaak prijs.
Ook Marga en Geert zijn na de ochtendwandeling teruggekomen, een beetje verkouden al wel.
Om half 5 ga ik naar de koffiemiddag op dek 9, koffie met lekkere koekjes. Jan gaat niet altijd mee. Hij geniet meer van zijn dagelijkse whiskey in de hut. We hebben nog voor mij prosecco, ook de fles van Marga en Geert hebben we gekregen. Zij hebben een all inclusive drankenpakket en kunnen zoveel prosecco drinken als ze willen. Dus, bedankt voor de fles. Die komt wel op. Ook krijgen zij als Goud clublid een fles wijn naar keuze cadeau. Die komt ook naar ons toe. Zo komen Jan en ik de happy hours in de hut en op ons balkon wel door. Wij hebben dit keer niet zo’n all inclusive drankenpakket genomen. Dat kost 42 euro pppd en dat voor 50 dagen. Dat ging ons te ver. Een limoncello los kost wel 7,13 euro. Dus als je ’s avonds wat drankjes tot je neemt en ook de koffie met bailey’s etc overdag haal je het er wel uit. Mits je dat elke dag volhoudt. Voor mij vind ik het overdreven en dan is Jan de aangewezen vrijwilliger om alle drankjes te nuttigen om de kosten eruit te krijgen. Zo maak je van iemand een alcoholist. Dus daar stappen we vanaf. Wel nemen we apart een bierpakket van 20 grote of 40 kleine glazen Heineken, een classic wijnpakket met 6 flessen wijn en 7 flessen water, een cappuccino en een espressopakket en een softdrinkspakket. Dit scheelt voor de eerste 3 weken 900 euro. Toch een hoop geld dat je door je keel giet. Kortom, we zijn niet zielig, maar letten wel een beetje op.
De show wordt vanavond verzorgd door Francesca Aurell in “Women on World”, een soort Shirley Bessi of Celine Dion dus. We gaan de volgende keer wel, ze komt vast nog terug in de volgende cruises. We blijven nu na het eten steeds gezellig kletsen met Marga en Geert.

Dinsdag 28-11-2023 Tenerife

We komen om 9 uur aan in Santa Cruz de Tenerife. Hier zijn we vaker geweest, dit is weer zo’n ontzettend leuke, Spaanse stad, net zoals Malaga bijvoorbeeld. Een brede Ramblas met in het midden tussen de bomen een breed wandelpad en dan haaks daarop de brede lange winkelstraat in de schaduw. Je loopt dus van het schip zo de stad in. Dat doen we dan ook en de winkelstraat is heel lang en heel gezellig. We lopen hem helemaal af. Maar voor we er aan beginnen nemen we in ons bekende café op de hoek met het zeer grote terras een cortado’ Die kost voor samen 2,40 euro.. kan de kop niet kosten.
Aan het eind van de winkelstraat nemen we nog wat te drinken. Daarna op de terugweg zie ik nog een leuke kledingwinkel en daar scoor ik zelfs nog 2 zwarte vesten zonder sluiting. Ik ben een spekkoper. Ik zal namelijk al zoiets in het blauw in Savona op de markt. Maar daar wou ik niet passen in de kou in de buitenlucht. Dus nu toch geslaagd. Daarna had Jan ook geluk met een nieuwe riem die paste. Ook in 2 kleuren aangeschaft. Daarna, na een laatste biertje op ons 1e terras was het tijd om het schip op te zoeken. Lunchtijd.
Onderweg begon ik spontaan te niesen, zonder aanwijsbare oorzaak. Dat voorspelt niet veel goeds. Ook mijn keel begon pijn te doen.
Rustig aan doen maar. We zijn wel een ijsje gaan eten op dek 9 bij het zwembad. Dat smaakte toch wel erg lekker.
De show was Glamazon en die hebben we wel gezien, een sensuele dansvoorstelling van de cast van het schip vol erotiek, toch wel gedurfd vind ik zelf. Wel erg leuk om te zien.
Daarna konden we een uur langer van de avond genieten, want de klok ging 1 uur achteruit.
De volgende 6 dagen brengen we op zee door, de oversteek naar de Caribean. De 1e haven die we daar aandoen is Sint Maarten op 5 december.
Dat betekent dat onze dagen er min of meer hetzelfde uit gaan zien en die beschrijf ik dan ook in een keer.

29-11 t/m 3-12-2023 Op zee

Helaas is de keelpijn van gisteren een voorbode geweest van een fikse verkoudheid van mij. Ik ben inderdaad behoorlijk verkouden geworden. Ook Marga was erg verkouden, eerder dan ik, en zij had in Santa Cruz een hoestsiroop van Bisolvon gekocht. Daar kreeg ik in een glas een deel van. Dat hielp enorm om de hoest te verminderen. Ik heb me een paar dagen rustig gehouden, ’s middags een siësta genomen en bij het steeds warmer wordende weer ook meer van ons balkon genoten. Het weer was de eerste dagen ook nog onstuimig, dat kwam goed uit. Dan konden we niet buiten zitten en ook niet lopen op dek. Het kwam mijn stappen niet ten goede. Dat was dan jammer. Pas op vrijdag ben ik voor het eerst in de middag even op dek 9 in de zon gaan zitten. Daarna op zaterdag en zondag nog een keer, want zon is goed voor de genezing.
Jan heeft zich met de website bezig gehouden. En op zijn nieuwe e-reader is hij aan het laatste boek van de Milleniumserie begonnen, “De schreeuw van de zeearend”. Ook dit is weer een spannend boek. En met de e-reader met grotere letters is het makkelijk om het boek steeds op te pakken. En dan lekker in de schaduw op je balkon zitten is een feestje op zich. We hebben een balkon op het noorden en dat is met heel zonnig warm weer een uitkomst. De hele tijd in de zon op je balkon is namelijk niet uit te houden, daar weten Marga en Geert over mee te praten. Die houden het er alleen ’s ochtend vroeg een tijdje uit.
Je kan begrijpen dat ik de shows nu helemaal voor gezien heb gehouden. Het is uitermate storend als je steeds moet hoesten in een zaal. Zelfs de Voice of the Sea op donderdag heb ik overgeslagen.
Op zondag ben ik eigenlijk weer hoestvrij, alleen nog wat tranende ogen, maar dat is alles.
De 2e lezing over de Caribean op zaterdag om 16.00 uur ben ik wel weer gaan volgen, een glas water in de aanslag tegen het hoesten. Maar dat viel erg mee. De lezing ging meer over de verovering van Columbus en wat daar in Spanje en Italië aan geschiedenis aan vooraf ging. Columbus was in Genua geboren, toen het absolute rijke handelscentrum van de Middellandse Zee aan de westelijke kant. Ook de hele geschiedenis van Moors Spanje tot en met de start van de achtervolging van de Joden in Spanje wordt uit de doeken gedaan. Dit, omdat Columbus geld nodig had om een expditie te financieren. Hij vroeg geld aan Isabella van Castilie en die moest dat ook ergens vandaan halen. Het kwam in begin 1492 goed uit dat de laatste Moren Granada dienden te verlaten met achterlating van hun bezittingen. Vervolgens werden op 2 augustus alle Joden Spanje uitgejaagd of uitgezet, hoe je het noemen moet, met ook achterlating van al hun bezittingen. Op 3 augustus voer Columbus met 4 schepen en 69 bemanningsleden bij Cadiz het zeegat uit op weg naar de koloniale waren van de Oost. De eerdere vaarroute was door de verovering van Byzantium, het huidige Istanboel door de Ottomanen en hun gezag over dat deel van de Middellandse Zee niet meer veilig. 2 augustus is trouwens een beladen datum voor de Joodse geschiedenis, want op die dag eeuwen eerder heeft de val van Jeruzalem plaats gevonden.
De inname van alle achtergelaten bezittingen van mensen die Spanje hebben moeten verlaten heeft het toenmalige koninkrijk van Ferdinand van Aragon en Isabella van Castilie zich aardig kunnen verrijken, is mijn eigen interpretatie.
Verder komen er in de lezing nog verschillende schrijvers en schilders aan bod, die een verbinding tussen het Europa en het latere Amerika/New York verbeelden. Daar laat ik het bij.
In de avond van zaterdag is er een white party op dek 9 bij het zwembad. Ook die maken we niet mee.
Op zondag voor het eerst ziet het er naar uit dat de verkoudheid voorbij is. We hebben een uitnodiging voor een bezoek aan de brug, dit is alleen voor Costaclubleden met een hoogste status, platinum. Die hebben wij en dus gaan we de brug bezoeken. We krijgen er een prosecco en een hapje geserveerd en een goede uitleg. Alhoewel er door de vertalingen in het Frans, Spaans en Duits het een behoorlijk door elkaar geklets was.
Het is nu maandag, de laatste zeedag en met deze dag ga ik het verslag van week 3 beginnen. Dus hierbij is week 2 afgelopen.
We krijgen net een update over het weer en de afstand afgelegd.
Vanaf Tenerife voeren we 5444 zeemijlen en nog 256 zeemijlen te gaan tot we morgen in Sint Maarten aankomen. Het is 29 graden buiten en het water is 27 graden. De zee is meer dan 4000 meter. We komen om 8 uur morgenochtend aan. Deze gegevens noteer ik door vervolgens de Franse, Engelse, Duitse mededeling te beluisteren.

Maandag 4-12-2023 Op zee

We hebben nog 1 zeedag te gaan. Dat is vandaag. Ik had al de afgelopen dagen in het blog van week 2 verwerkt.
Om 15.00 uur is er nog in het theater een presentatie over het reilen en zeilen van het schip achter de schermen, maar we hadden het te laat in de gaten. We zaten heerlijk in de schaduw op het balkon.
Na het diner om 8 uur is er in de Grand Bar het officierenbal, zoals dat ook wel eens het Black and White bal genoemd wordt. Je kan als passagier een officier ten dans vragen en je krijgt dan een nummertje uitgereikt. Dat is een lootje waarbij je na afloop van de 4 dansen een kans hebt om iets te winnen. De hoofdprijs is een miniatuurschip, erg leuk. Eerder, op de Victoria, had ik dat al eens gewonnen. Wij kijken geamuseerd toe.
Later op de avond wordt er in de grand bar een hoek ingericht waarop een buffet wordt neergezet, met alleen fruit en groente uitgesneden. Het Magnificobuffet geheten. Zie de foto’s. Van een eetbaar buffet is geen sprake, het is voor de foto’s.

Dinsdag 5-12-2023 St. Maarten

Wij komen in Sint Maarten aan. Hier willen we de wal op, met name om een eigen hoestdrank te kopen, Bisolvon, dat hebben ze vast wel. Om 10 uur lopen we de wal op. Het is een behoorlijk stuk lopen naar Philipsburg. Het is wel goed te lopen op het trottoir, maar behoorlijk ver, ook in mijn herinnering. En dat klopt ook wel, want in 2017 lagen we hier met de Pacifica en toen moesten we tenderen. Dan kom je midden in het centrum aan.
In het eerste deel, met alle juweliers en souvenirs staat PeterStuyvesant met zijn houten been. Het blijkt dat hij eerst hier voet aan wal gezet had, voordat hij doorging naar Nieuw Amsterdam. Hij was in Friesland geboren en had er 2 jaar opleiding gehad aan de universiteit van Franeker. In 1644 kwam hij dus in Sint Maarten aan.
Onderweg, vlakbij de jachthaven kwamen we Marga en Geert tegen, zij waren al op de terugweg. Ze waren om 8 uur meteen van boord gegaan, op weg naar vrije wifi. Als je op een terras wat neemt, kun je op hun wifi alles binnenhalen wat je wil. Zij waren 6 dagen achter met de kranten. Ik heb een internetpakket en kan overal elke dag mijn kranten downloaden.
Marga had 2 apothekers gezien, dus dat is o.k. voor de hoestdrank. Eerst in de winkelstraat komen we Jan zijn lievelingswinkel tegen, namelijk Tommy Bahama’s. Hier gaan we uiteraard naar binnen. Jan vindt onmiddellijk een mooi t-shirt en een lichtblauwe korte broek. Eigenlijk zag hij ook nog een geborduurd t-shirt, maar daar werd eerst over nagedacht. Dan op naar de apotheek, waar ik slaagde. Dan zijn we bij de boulevard langs het strand aangekomen. Je kan op meerdere terrassen ook 2 ligbedden, 1 parasol huren voor 30 of 35 euro en je krijgt er dan 2 cocktails of 5 softdrankjes bij. We gaan nog geen gebruik maken van het strand, vanwege mijn been. De wond is helemaal dicht, maar ik heb geen idee hoe kwetsbaar de nieuwe huid nog is. Het exzeem is helemaal weg, eigenlijk is er niets meer aan de hand. Maar voorzichtigheid voor alles. In de 1e week van januari kunnen we ook nog de zee gaan opzoeken. Wij gaan nu alleen wat drinken, een Margarita en een CanadaDry. Na een poos hebben we er genoeg van en lopen we via Tommy Bahama’s terug. Het andere t-shirt wordt ook aangeschaft. Om half 1 zijn we terug aan boord. Sinterklaas was hier nergens te bekennen trouwens, wel een levensgrote opgeblazen kerstman bij de jachthaven,
We kunnen meteen gaan lunchen. Daarna zoeken we weer ons balkon op. Gelukkig ligt dat weer in de schaduw, anders is het er niet uit te houden.
Voor het diner ontmoeten we nog Marga en Geert voor een aperitiefje. Dan gaan zij naar dek 4 en wij naar dek 11 voor het diner.
De show is al een kerstgebeuren. Jan en ik gaan er heen en het is ook wel een leuke show. De dansgroep vind ik erg goed. Alleen 1 zanger was duidelijk niet bij stem, een beetje jammer. We zullen de show nog wel een paar keer voor de kerst voorbij zien komen. Kan ik weer gaan, ik vind het wel de moeite waard om nog een keer te gaan.
Daarna zitten we met Marga en Geert nog na in de Grand Bar. Altijd drukte en gezelligheid en leuke dansmuziek.
We voeren trouwens meer dan een uur te laat weg, 4 mensen waren dik te laat. Blijkbaar hadden ze de scheepsagent gebeld, want op de kade werd er druk heen en weer gebeld. Deze 4 mensen hadden geluk dat de kapitein wilde wachten. Misschien was het wel buiten hun schuld dat ze te laat waren. Het schip, de MSC Seaside, dat aan dezelfde kade tegenover ons lag had mee geleefd en ook daar ging er een gejoel en geklap op toen de mensen er eindelijk waren. Daar was nagenoeg ook iedereen al aan boord, na half 7 en hing over de balkons te kijken wat er gaande was.

Woensdag 6-12-2023 Basseterre

We liggen al vroeg in Saint Kitts. Dit is een zelfstandig land, voormalige kolonie van Groot-Brittannië, misschien nog wel een onderdeel van het Gemenebest. Er zijn maar weinig middelen van bestaan hier, rum en toeristen. Na de afschaffing van de slavernij zijn ook hier, net als in Suriname, mensen uit Brits-Indië aangetrokken om in een contract van 5 jaar op de suikerplantages te komen werken. Hun nazaten hebben hier ook een middel van bestaan weten op te bouwen. Je ziet veel dat ze een winkel hebben.
Wij lopen bij het schip even rond, nemen een drankje op een terras in de schaduw en lopen daarna weer terug. Jan koopt nog een fles whiskey om te proberen of hij die moet inleveren aan boord. Dan krijg je hem terug vlak voor dat je vakantie is afgelopen. Aangezien wij er 3 achter elkaar hebben, kan dat makkelijk uitgeprobeerd worden. Gelukkig voor hem kan hij doorlopen met de fles. Dat is weer een opsteker. Zo haalt hij met een whiskey per dag het eind van de vakantie wel.
Verder gebeurt er niet veel. Ik lees mijn boek uit : Eva of hoe de evolutie van een klein zoogdier van 60 miljoen jaar geleden een hedendaagse vrouw heeft gemaakt. Heel interessant, maar een hele kluif om te lezen. Jan leest een verhaal van een vrouw die de 2e wereldoorlog in Indonesië in een Jappenkamp zat, net zoals Jan zijn moeder met zijn zusje. Ik las het voor de boekenclub waar ik inzit. IK denk wel dat het moeilijke kost is voor Jan om te lezen wat ook zijn moeder heeft meegemaakt.
De show van vanavond is een Caraibische show. Ik denk dan dat er een folkloregroep aan boord is. Niets is minder waar, het is de cast die de avond verzorgt. Daar doen ze ontzettend hun best voor, ik zeg :”Geslaagd”.
Na afloop zitten we weer na in de Grand Bar en dan zoeken we de hut op. Ik vind het heerlijk om nog op het balkon na te zitten, niet zo lang als gisteren. We stonden vanmorgen zo laat op, dat we onze eigen ontbijtzaal niet meer inkonden, na 9 uur. Dus toen hebben we maar wat gegeten in het buffet. Met de lunch was het hele personeel opgelucht dat we er weer waren, niet ziek of wat dan ook, alleen maar lui.

Donderdag 7-12-2023 Fort de France

Martinique met de hoofdstad Fort de France is een departement van Frankrijk en komen we eigenlijk gewoon in Frankrijk aan. We zijn niet al te vroeg, wat jammer is, want om half 10 gaat het regenen en dat houdt eigenlijk pas ver in de middag op.
Hier gaan er al veel mensen af, vliegen terug naar Europa of blijven hier op Martinique. En er komen weer veel nieuwe passagiers aan boord. We varen pas om 9 uur weg.
Het is door de luchtvochtigheid van 85% heel drukkend warm. We blijven aan boord. Om 4 uur gaan we een lekker ijsje eten en dan ook nog maar samen een bordje patat bij de koffie of thee.
Verder doen we vandaag niet veel, we komen er nog 3x en dan gaan we wel de wal op. Het is even een stukje lopen naar de stad, waar een mooie bibliotheek staat. We zijn hier al eens geweest en kennen het al.
In de show ’s avonds zingt Francesca Aureli de sterren van de hemel met allerlei soulliedjes. Alleen ik genoot er van Jan en Marga en Geert willen niet mee.

Vrijdag 8-12-2023 Pointe a Pitre

Dit is de grote wisseldag op Guadeloupe. Over 5 weken gaan wij hier ook van boord. Het is zaak al te weten of je er een taxi kan krijgen en hoe duur die is. Dat betekent van boord gaan en dat doen we dan ook. Een rit naar het vliegveld kost 25 euro en je hoeft niet te reserveren. Dan nemen we een gemorotiseerde tuktuk voor 1 uur en laten ons rondrijden door de stad en buitenwijken. Ook hier waren we al eerder en liepen toen de hoofdstraat door tot aan de Place de la Victoire met de groente en fruitmarkt vlakbij. Terug liepen we door de hoofdstraat met allemaal kledingwinkels en zelfs op de stoepen vrouwen die onderbroeken en bh’s verkochten. Ondanks dat het land bij Frankrijk hoort, is het toch wel arm. 50% van de jongeren heeft geen werk. En dat is veel. Er wordt geld verdiend in het toerisme, de rum en suiker fabricage en handel, d.w.z. import en export. Er is wel een behoorlijke container haven.
Op een ander havenhoofd staat een groot, modern gebouw als museum en congresgebouw en memorial. Vandaag was het museum dicht. Het schijnt te pas en te onpas open te gaan. Dat schiet weer niet op natuurlijk. Heel dicht bij de haven was wel een museum dat de hele dag door de week open is. Goed voor de volgende keer.
Nu is het half 4 en ga ik nog even kijken of ik een kwartiertje zon kan pakken op het balkon voordat ik er wegsmelt.
We varen vanavond pas om 23 uur weg, er komt nog laat een vlucht aan vol met passagiers. Er is vanavond dan ook geen show.

Zaterdag 9-12-2023 Op zee

Dit is een zeedag. Goed om een waszak te vullen met vuile was. 1x per cruise kan je voor niets, mits je clublid goud of platinum bent, 1 waszak met maximaal 25 kledingstukken laten wassen. We leggen de zak ’s ochtends op bed en ’s avonds hebben we alles weer schoon en opgevouwen terug. Wat een service is dit.
Verder doen we niet veel. Ik ga ’s middags een poosje bij het zwembad zitten, na eerst mijn stappen op dek 3 gemaakt te hebben. Bij het zwembad drink ik een kopje thee, maar neem er zelfs geen lekker koekje bij. Dan is het om 5 uur tijd voor de lezing over de Caribean van Franco Alvisi. Deze had ik de vorige keer gemist, omdat ik zo verkouden was. Het is heel moeilijk om een samenvatting van de lezing te geven. Er worden filosofen, schrijvers en ontdekkingsreizigers bijgehaald. Het eiland Tortola bijvoorbeeld is in 1644 door Peter Stuyvesant ontdekt, maar al snel overgenomen door de Engelsen. Daarna is het 14 x van bezetter gewisseld tussen de Fransen en de Engelsen. Men spreekt er dus zowel Frans als Engels. Bij het verdrag van Parijs in 1814 is het definitief aan Engeland gekomen. Napoleon had verloren, vandaar. Daarna in 1815 met het verdrag van Wenen is Europa opnieuw verdeeld, d.w.z. de oude orde in ere hersteld, onder leiding van Baron Von Metternich.
’s Avonds is er een karaoke avond, de eerste van de 2 voorrondes voor The Voice of the Sea. Wederom komen er een paar kanjers zingen, hier zit vast een winnares bij.
Je ziet, we doen niet zo veel op een zeedag en toch is de dag zo voorbij. Jan heeft de hele middag op het balkon in zijn boek zitten lezen. En ’s avonds, als ik bij de karaoke zit, leest hij het uit. Dat moest gewoon.

Zondag 10-12-2023 Tortola

Aankomst in Tortola. We liggen er al om 8 uur. Maar zo vroeg zijn wij niet paraat. Marga en Geert gaan steeds als eerste de wal op en als wij eerst nog aan de koffie zitten, komen zij al weer terug met allerlei interessante informatie. Zoals hier op Tortola, er rijdt een citybus rond met 2 verschillende circuits, gratis. Maar als wij later die bus zoeken, rijdt hij niet op zondag. Wel rijden er op pick ups een soort van openlucht bussen rond. Maar die opstappen zijn heel hoog en heel smal. Gezien mijn instapervaring waag ik me er niet aan. Bovendien zit je er als haringen in een ton met 4 personen op een bank. We gaan een rondje lopen, het is er maar heel klein, eigenlijk een paar straten. Het is er opvallend schoon overal, met goede trottoirs. Het is vandaag wel buiig. Zo erg dat we, als we van boord gaan, net in een stortbui terecht komen. We lopen wel onder een paraplu, maar met de wind van achter zijn we toch vanaf ons middel doorwater nat. Maar als het dan weer droog is, is het meteen weer warm in de zon.
We lopen de straat heen en weer, er is niet veel te zien op dit bounty eiland. Het is een van de voormalige Britse maagdeneilanden. Nu is het zelfstandig. Men rijdt er links, maar de sturen van de meeste auto’s zitten ook links, wat eigenlijk niet kan.
Na een heerlijke kop koffie op de kade, dicht bij het schip, zijn we weer terug gegaan aan boord. Aangezien we geen excursies doen en ook geen rondrit met een privé taxi, blijft er niets anders over dan een beetje bij de haven in het plaatsje rond te lopen en dan weer voor de lunch terug te gaan.
’s Middags hebben we de zon op het balkon, dan is het te heet om er te zitten. Maar soms komen er wolken en dan kan het prima. Ik heb een wasje gedaan en die paar broekjes en sokken hangen te wapperen in de wind.
Om 6 uur varen we weg, het is dan hier al donker.
Na het diner zitten we nog even na en dan gaan we met ons vieren naar de VIPparty voor de goud- en platinumleden van de Costaclub. Gratis prosecco voor degenen die geen drankenpakket hebben, wij dus.
Aan het eind van de avond is de 2e karaoke. Hier ga ik weer heen, Jan komt er even later ook bij zitten. Maar, nadat het eindelijk begonnen is, blijkt dat de muziek er niet bij zit. Je ziet alleen de tekst komen. Aan de kandidaten, 3 achter elkaar, wordt gevraagd a capella te zingen. Dat vinden wij nep en, het was toch al niet Jan zijn favoriete bezigheid, houden we het voor gezien. Dit was een aanfluiting. Wel jammer, want de Leonardo da Vincilounge zat helemaal vol, in afwachting van de leuke karaoke.
Dit is tevens meteen het einde van week 3. Morgen, maandag 11 december komen we in Sint Maarten aan en dan begint een nieuwe weekblog.

Maandag 11-12-2023 St. Maarten

We liggen voor de 2e keer in Sint Maarten op dezelfde plek. Het is weer heet. Dit keer pakken we het handiger aan om naar Philipsburg te gaan. We nemen de ferry, voor 7 euro pp heen en weer. Dat is de moeite, want het was langs de autoweg toch wel een eind lopen. En heen gaat nog wel, maar terug is dan afzien in de warmte. Maar met de veerboot ben je zo in het centrum van het stadje, tegenover het Courthouse, een mooi houten gebouw met een torentje er boven op.
Jan heeft zijn zinnen gezet op nog een korte broek bij Tommy Bahama’s en dus gaan we de hoofdstraat in rechtsaf. Natuurlijk vinden we al snel de winkel. De verkoper herkende ons nog en kwam weer met allerlei nieuwe modellen tevoorschijn. Maar de donkerblauwe korte broek in Jan zijn maat was er nog. Toen kwam de verkoper met een gestreept overhemd, wat Jan absoluut niet stond. Maar een effen lichtblauw met korte mouwen was een schot in de roos. Die was er ook in zalmoranje. Dus ging Jan met 3 nieuwe kledingstukken de deur uit. We slaan alle juwelierswinkeltjes over en lopen naar de boulevard, langs de apotheek voor nog 2 flesjes hoestdrank voor de zekerheid. De 1e was in 1 week al op.
Daarna was het tijd voor hetzelfde terras als vorige keer. We zaten lekker aan de rumpunch en cuba libre, dan moet er ook wat gegeten worden en dus bestellen we een bord patat voor samen. Daarna is het tijd, al 12 uur, om terug te gaan naar het schip. Weer met de ferry dus.
Eenmaal terug is het weer lunchtijd. Daarna duik ik voor een siësta mijn bed in en slaap ik heerlijk wel 1,5 uur. Daarna kunnen we op balkon zitten, de zon is er weg. Ik begin aan een nieuw boek. Het is de biografie van Sonja Barend, door haar zelf geschreven. Het heet :”Je ziet me nooit meer terug”. Haar vader wordt in de oorlog in mei 1942 door 2 Nederlanders thuis opgehaald en naar de gevangenis in Scheveningen gebracht, van daar na 6 maanden naar een concentratiekamp. Ze zagen hem inderdaad nooit meer terug. Sonja was toen 2 jaar. Ze heeft haar hele leven gezocht naar informatie over haar vader, wie hij was, waarom hij naar de gevangenis moest en ook over zijn familie wilde ze van alles weten. Sonja heeft een interessant leven achter de rug, ze leeft nog en is getrouwd met de man die ze in het boek A. noemt.
Om half 5 ga ik even het schip in voor een kopje thee op dek 9 in het Lido. En kijk ik bij het zwembad naar het spel dat door 3 volwassen mannen gespeeld wordt. Erg grappig om te zien. Er is weinig zon en je kan prima zitten zo bij het zwembad.
Om 6 uur varen we weg en dan nemen Jan en ik een drankje op het balkon. Jan drinkt een whiskey en ik een wit wijntje. Om kwart voor 7 is het weer dinertime. Daarna om 8 uur zoeken we de Grand Bar op en wachten daar op ons gezelschap, namelijk Marga en Geert. Vandaag duurt het wel erg lang. Dat had een oorzaak, ze hadden namelijk in hun restaurant een nieuwe ober gekregen en die moest zich overal voorstellen. Bovendien had deze Vietnamees net 24 uur vliegen achter de rug en werd na nauwelijks uitgerust te zijn aan het werk gezet. Hij wist eigenlijk van voren niet of hij van achter nog leefde. Maar goed, om kwart over 9 kwamen ze toch van tafel.
De italiaanse show :”Sapori d’Italia” laten we weer aan ons voorbij gaan.
Vanavond is de 2e voorronde van de Voice of the Sea. Gisteravond was ik getuige van een paar uitstekende zangeressen. Vanavond gaat Jan mee. Helaas is de hele karaoke vanavond een aanfluiting, er was geen muziekondersteuning bij de woorden op het doek. Er werd de deelnemers gevraagd om dan maar a capella te zingen. Na het 3e nummer zijn we weggegaan. Heel jammer, maar dit was niks.
’s Avonds laat ga ik altijd nog even op het balkon zitten met een boek of een spelletje. Dan om 12 uur is het welletjes geweest. Morgen om 8 uur gaat de wekker weer en liggen we in Antigua.

Dinsdag 12-12-2023 St. John’s

Als wij na ons ontbijt om half 10 in de Grand Bar een espressootje drinken, zien we Marga en Geert al weer terugkomen van de wal. Zij zijn echt vroege vogels en ontbijten al om 7 uur. Zo kunnen ze, zodra het schip wordt vrijgegeven, meteen de wal op. Dan is het nog niet zo heel erg heet. Ze vertellen ons dat de straten en stoepen moeilijk te belopen zijn, veel oneffenheden en regelrechte kuilen. Niet echt om ontspannen te lopen. Dan, zodra wij de wal op willen, gaat het gieten en staat de gangway vol mensen die de bui afwachten. Dat doen wij ook, maar dan terug in de Grand Bar met een bakkie erbij. Om kwart voor 12 gaan we er toch op uit. We lopen over de boardwalk zoals dat heet, een houten plankier langs het water totdat we bij een beter begaanbaar wandelgebied komen met allemaal winkels. Ook hier, net als op veel eilanden hier, is het belastingvrij winkelen, wordt er beweerd. Dat kunnen wij nooit verifiëren, want we kennen de oorspronkelijke prijzen niet. Je kan alleen voor jezelf uitmaken of iets duur is of niet. Dit straatje komt bekend voor, hier zijn we vaker geweest. Uiteraard gaan we hier ook iets nemen, Jan een rumpunch en ik een grote smoothie van mango. Op de kaart staat dat je er kreeft kan eten, die maaltijd kost dan 50 dollar pp. We slaan over. Het is wel zo dat er ook een kreeftenexcursie aangeboden wordt, voor het 3voudige van deze prijs en hij was niet meer te boeken. Het was op een schip, wel bijzonder natuurlijk, maar ook prijzig.
Nadat Jan in een sportzaak nog 3 paar donkere sportsokken gekocht had, keerden we terug naar het schip, nog mooi op tijd voor de lunch. Die is voor ons van 12 tot 14 uur. Anders moeten we bij het buffet achter aan sluiten. Kan ook, maar is niet zo comfortabel.
Daarna heb ik mijn kranten gedownload, voor de strips en de puzzel en ook wel voor het nieuws en interessante artikelen. We volgen de Nederlandse politiek op de voet, met alle perikelen van dien. We begrijpen dat we nog geen kabinet hebben.
Ik sla even wat tijd over en ga naar de avond toe. Nu was er om 8 uur de echte Voice of the Sea. Ik ga er alleen heen. En daar kunnen Jan en Marga en Geert spijt van hebben, want er stonden 7 heel goede zangeressen (met 1 man) op het toneel. Het was echt geweldig. Met maar 47% van het publiek won Rochelle uit Sint Lucia de wedstrijd. Wel een terechte winnares, zonder de andere deelneemsters te kort te doen.
Door het uitlopen van The Voice was ik te laat om in het atrium om 9 uur het bal van de prinsessen en kleine kapiteins mee te maken. Dat is altijd zo schattig, volgende keer dan maar.
De party op dek 9, La Notte Bianca, witte kleding aanbevolen, laten we aan ons voorbij gaan. De DJ gaat dan helemaal los met het geluid, midden op zee in de open lucht kan dat makkelijk natuurlijk, maar dit keer passen we.

Woensdag 13-12-2023 Fort de France

We komen aan in Fort-de-France, de hoofdstad van Martinique. Dit is een wisselhaven voor een deel van de passagiers. Er is namelijk een directe vlucht naar Parijs met Air France.
Een Frans echtpaar dat ook de oversteek maakte en die we steeds met de lunch zagen, gaan er hier inderdaad af. En ook alle plaatselijke bevolking die hier vorige week voor 1 week ingescheept hadden, gaan er nu weer vanaf. En er komen weer allemaal nieuwe passagiers voor terug. We liggen hier tot 23.00 uur, om de laatste vlucht uit Parijs nog aan boord te kunnen ontvangen.
Dat ook onze cruise van de afgelopen 3 weken eigenlijk een 2+1 cruise was, zien we bij het aanbod van de waszak voor weer een gratis magic bag waszak. Die vullen we graag, zo zijn al onze kleren weer schoon. En bedankt Costa.
Hier in Fort-de- France gaan we dit keer wel de wal op. Het regent nu niet. Het is wel een eindje lopen naar die mooie blbliotheek, Schoelchner genaamd, in het centrum. Deze mijnheer Schoelchner heeft in de 19e eeuw veel van zijn verdiende fortuin geïnvesteerd in Martinique, met deze bibliotheek, en Guadeloupe, met een museum. Dat gaan we nog bezoeken, het ligt dicht bij de haven. Er is ook een straat naar hem vernoemd.
Na de bieb lopen we door richting de boulevard langs de kust. Eenmaal daar, gaan we in een leuk café zitten. Er zijn geen ramen, alleen een ijzeren hekwerk dat ons van de straat scheidt.
Dan gaan we weer verder door en nemen dan een zijstraat rechts om op de terugweg te gaan. In de, door Gustaf Eiffel ontworpen, houten kerk is een mis gaande. Die wonen we gedeeltelijk bij, er zijn best veel mensen, zo op een woensdagmiddag om 12 uur. Dan vinden we dat we genoeg gezien hebben voor vandaag en lopen we terug naar het schip. Dat duurt trouwens ook nog een half uur.
En wederom zijn we op tijd voor de lunch. Daarna nemen we nog een espresso of machiato in de Grand Bar. Daar zitten dan ook Marga en Geert. Zij gaan er overmorgen af en vliegen dan met een avondvlucht naar huis. Ze hebben een shuttle van het schip naar de luchthaven aangevraagd en die aanvraag is gehonoreerd. Dat betekent dat je je koffers pas bij het vliegveld weer terug ziet, als het goed is. Ook zij vliegen pas ’s avonds en willen eigenlijk zo lang mogelijk op het schip blijven in plaats van op het vliegveld rond te hangen. Alleen hebben ze nog geen tijd doorgekregen wanneer hun shuttlebus nu eigenlijk gaat. En dat zou toch wel fijn zijn om te weten.
Ik zit intussen mijn puzzel in de NRC te maken, kan makkelijk 2 dingen tegelijkertijd. Ook wil ik nog aan dit blog beginnen, maar daar kwam het niet van. Om half 5 gaat Jan al naar de hut en ik wil eerst nog een kopje thee halen op dek 9, boek van Sonja Barend mee. Ik vorder al aardig. Het komt vandaag wel uit.
Op balkon nemen we onze dagelijks aperitiefje en dan is het weer tijd om te gaan happen.
Na het eten wordt in de Grand Bar een buffet ingericht voor laat op de avond. Dat willen Jan en ik niet meer afwachten en gaan om 22 uur naar de hut. En dus komt dan mijn boek uit. Jan houdt zich tussendoor steeds bezig met een spelletje op zijn laptop, casino, kost niets en geeft heel veel lol.

Donderdag 14-12-2023 St. Lucia

Weer een nieuw eiland, namelijk Sint Lucia. Dit is voormalig Brits geweest, dus rijden ze hier links en spreken ze Engels. We liggen midden in de stad. En voor Jan een geluk, recht voor een Samsungwinkel. De muis van zijn laptop vertoont kuren en dat wil je natuurlijk niet. Voordat wij kunnen vertrekken en nog aan de koffie zitten, komen Marga en Geert alweer bezweet terug. Het is druk, armoedig en heet. De overdekte markt is uiteraard bevolkt met lokale mensen. Wij gaan na het vertrek van alle excursies ook op pad. De terminal komt me bekend voor. Een erg aardige en goed gesorteerde terminal met leuke winkeltjes. Maar eerst op de muis uit. Gelukkig is de winkel goed gesorteerd en koopt Jan een Logitech muis. Terug in de terminal scoren we nog chocola, de 6 letters die we mee hadden zijn allang op, en gaan dan naar de 1e verdieping waar een bar een mooi overdekt maar ook open terras heeft met uitzicht op de haven. Hier nemen we een cocktail (of 2) en wachten de enorme bui af. We zien hem zo aankomen.
Dan terug aan boord en door naar de lunch. Nu is het inmiddels over half 4 en zit ik al anderhalf uur te tikken aan dit verslag, van het begin af aan.
Marga en Geert hebben inmiddels hun koffers gepakt. Ze weten nog steeds niet hoe laat ze van boord gaan. Dat is minder.
Nu ga ik aan de cappuccino en maak later dit verslag wel af.
En dat later is nu, op zondag 17 december, nu we in Scarborough, de haven van Tobago liggen.
Om 5 uur, op donderdag dus, is Geert meteen naar het excursiebureau gegaan en daar kreeg hij te horen dat ze pas morgen om half 6 naar de luchthaven vervoerd worden. Dat is een opluchting. Het is beter je tijd op het schip te overbruggen dan op de luchthaven. Nu kunnen ze nog de hele dag genieten van alles aan boord. Bovendien worden je koffers voor je in de terminal geplaatst en kan je je handbagage laten bewaren in het casino.
Na het diner gaan we gezellig samen in de Grand Bar zitten. De show, Bele, hebben Jan en ik al een keer gezien. We dachten dat het een plaatselijke dansgroep was, maar het was de cast van het schip dat de show verzorgde. We blijven dus bij elkaar zitten.
Morgen liggen we in Guadeloupe.

Vrijdag 15-12-2023 Pointe a Pitre

Einde van onze 1e cruise, de oversteek met nog een extra week er aan vastgeplakt.
Nu gaan er veel mensen van boord, ook bijna iedereen die de oversteek gemaakt heeft en ook iedereen die vorige week in Guadeloupe aan boord is gekomen voor een weekcruise.
Wij moeten onze boordkaart gaan wisselen en dat ’s ochtends om 8 uur bij het excursiebureau. Daar komt iemand van de receptie voor alle kaarten die gewisseld moeten worden. Het zijn er toch wel zo’n 40 a 50 schat ik, zo aan het stapeltje kaarten te zien dat ze bij zich heeft. Onze dranktegoeden lopen door, maar alles was al bijna op. Dat doen we vandaag nog. Het internet is voor vandaag nog beschikbaar, maar dat zal morgen wel afgelopen zijn. Van onze softdrankjes hebben we 8 blikjes coca cola bij de bar afgehaald en in de koelkast in de hut gelegd. Altijd makkelijk voor op balkon. We hebben trouwens over drank in de hut niet te klagen. Er komt weer een nieuwe prosecco aan, per cruise 1 fles van de Costa Club. Jan heeft 3 flessen whisky gekocht voor een aperitiefje. We hebben 2 flessen witte wijn van Marga en Geert gekregen. Die kregen zij cadeau, omdat ze niet in de club eten, maar in het gewone restaurant als Goud clublid. Wij kregen die wijn ook met de wereldreis en op de Groenlandreis. Nu niet, omdat wij nu wel in het clubrestaurant eten. En Marga en Geert hadden een drankenpakket en dus zoveel wijn etc. als ze wilden drinken tot hun beschikking. Die witte wijn is welkom, voor mijn aperitiefje als Jan zijn whisky neemt.
Bovendien mogen Marga en Geert vanwege hun pakket elke dag allebei een halve liter water afhalen bij de bar. Dat doen ze ook, alleen krijgen ze dat lang niet op. Kortom, kortom onze koelkast staat bomvol met allerlei soorten drank. En nu maar doordrinken is het parool, enfin wij hebben nog 4 weken te gaan.
We besluiten geen koffiepakket meer te nemen, want dan krijg je elke keer een blikje koffiepoeder van Lavazza cadeau. We hebben er nu 5 staan, maar wat moeten we er mee? Zelf thuis gebruiken we bonen. Van de winter hadden we wel 10 blikjes. Die hebben we toen aan Renata meegegeven, die vlakbij Savona wonen. Bovendien wisten zij 2 gezinnen die ze graag wilden hebben. Zo, dat is het drankenverhaal.
Na het ontbijt en een bakkie koffie gaan Jan en ik van boord. Dichtbij de terminal is een museum het Musarth (departementaal museum voor kunst en geschiedenis), ooit opgericht in 1887 met de collectie van Victor Schoelcher( 1804-1893), de Fransman uit de Elzas die zich enorm heeft ingespannen voor de afschaffing van de slavernij. Zijn vader had een porseleinfabriek en die stuurde zijn zoon, die inmiddels ook in het bedrijf werkte, in 1830, naar Mexico om er porseleinen serviezen en vazen etc aan de man te gaan brengen. Daar kwam hij in aanraking met slavernij. Ook in Virginia, de VS, werd hij geconfronteerd met onmenselijke omstandigheden op de plantages daar. Eenmaal weer in Frankrijk schreef hij een verslag en de misstanden bekend te maken aan het grote publiek. Een paar jaar later, toen hij de fabriek bezat, verkocht hij die en met nog een erfenis van zijn moeder erbij, kon Schoelcher gaan rentenieren, hij was toen 30 jaar oud. Hij gebruikte zijn fortuin om kunst te verzamelen en te reizen, maar ook om op andere plekken te onderzoeken hoe het met de slavernij gesteld was. Hij ging naar Senegal en Gambia en ook naar Egypte. Daar kocht hij plaatselijke kunstwerken en gebruiksvoorwerpen. Weer terug in Frankrijk werd hij een groot pleitbezorger voor de afschaffing van de slavernij. Dat vond de regering zo lastig dat ze hem verbannen hebben en van 1850 tot 1870 leefde hij in Londen. Hij onderhield ook daar contact met Victor Hugo, de schrijver van Les Miserables.
Hij pleitte er overigens ook voor om Guadeloupe, Martinique, Guyana en La Reunion tot departementen te bestempelen. Dat gebeurde ook en zo zijn deze 4 Franse overzeese gebiedsdelen nog steeds een onderdeel van Frankrijk en van Europa, met de Franse taal en de Euro als betaalmiddel.
Mijnheer Schoelcher werd op latere leeftijd gekozen in de regering als gedeputeerde van Guadeloupe en Martinique. Als staatssecretaris van de Marine heeft hij het decreet voor de afschaffing van de slavernij voorbereid.
Aangezien hij geen kinderen had en ook geen verdere erfgenamen, liet hij zijn kunstcollectie na aan de bevolking van Guadeloupe, met de eis dit onder te brengen in een museum. Dit gratis museum, waar ook de geschiedenis van de slavernij tot nu toe in de wereld verteld wordt, hebben wij bezocht. Heel interessant, ook om te weten dat bijvoorbeeld in 1970 pas officieel de slavernij in Oman is afgeschaft.
Voor Martinique heeft Schoelcher voor een prachtige bibliotheek gezorgd. Die hebben we ook bezocht. Hier heeft hij o.a. zijn uitgebreide bibliotheek van politieke en muzikale literatuur onder gebracht.
Dit beleefden we allemaal voor de lunch.
Na de lunch hebben we nog een bakkie gedaan met Marga en Geert, dan zijn wij naar de hut gegaan en zij hebben ergens in een lounge waar niemand is, op een bank nog wat gerust. Om half 5 zitten we weer bij elkaar in afwachting van hun sein van vertrek. Dan is het zover en gaan ze op weg naar hun bus voor het vliegveld. Wij zwaaien ze op het promenadedek uit. Hier komen we in gesprek met een Duitse mijnheer, uit Muenchen, die zijn ervaring met zijn koffer vertelt. Hij was van Frankfurt met Condor naar Parijs gevlogen en vandaar met Air France naar Guadeloupe vorige week. Door vertraging was er maar 20 minuten overstaptijd en dat is te kort om de koffers over te laden. Zijn koffer is dus in Parijs achter gebleven. Hopelijk komt de vandaag wel aan. Hij heeft bij de receptie gevraagd of ze moeite voor hem willen doen, bellen en zo. Maar als je je vervoer zelf regelt, is de bagage je eigen verantwoording. Dat kan dus ook gebeuren met je koffers. Met de pandemie stonden er hallen vol met bagage op Schiphol, van wie o wie was dat allemaal. Het is weer een les voor ons om in je handbagage spullen, kleding inclusief, voor een paar dagen bij je te hebben.
Na het diner nemen we nog een drankje en gaan dan naar de hut. We wachten het gitaarrecital om kwart voor 11 niet meer af. Het schip ligt hier altijd tot 23 uur in verband met de late vluchten die nog aankomen.
Ik ga nog heerlijk een poosje op balkon zitten met mijn tablet voor een spelletje.