Het reisschema:
Vrijdag 29-12-2023 Pointe a Pitre
Het is grote wisseldag hier op Guadeloupe . Bijna iedereen gaat er af. Voor ons begint de derde cruise van 2 weken en dus moeten we weer ons kaartje wisselen en dat graat al om 8 uur bij de receptie. Dat doen we dan maar. We gaan met een medewerker mee naar dek 0 om uit- en weer in te checken met onze nieuwe kaart. Op dek 1 staan er al mensen klaar om van boord te gaan, het schip is nog niet vrij gegeven namelijk. Maar met de Italiaanse uitleg mogen wij er wel doorheen. Daarna kunnen we gaan ontbijten. Dan gaat Jan daarna zijn creditkaart activeren en doen we de virtuele sloepenrol samen op zijn mobieltje. Nu hoeven we ons alleen nog maar tussen 6 en 7 uur met zwemvest te melden en dan is dat ook weer gebeurd.
Het is stil in het schip, er zijn geen activiteiten. Ik ga een poosje op dek 9 bij het zwembad liggen. Er is veel bewolking en dus kan ik er een poosje blijven liggen. Wel val ik tussendoor in slaap, dat is dan weer minder. Als de wolken verdwijnen, wordt het wel erg heet en het is inmiddels ook al 12 uur geweest. Tijd om terug naar de hut te gaan. En……dan gaan we weer een happie doen.
’s Middags wil ik toch nog wel even weg. 2 weken geleden hebben we het museum Schoelcher bezocht. Daar wil ik nog wel een keertje heen. Nu is er een speciale expositie, van Guy Gabon, over de verbinding tussen de huidige bevolking van Guadeloupe en hun oorspronkelijke herkomst. Dit is in 3 materialen uitgebeeld, namelijk met draden en weefgetouwen ( die verbeelden verbinding ), voedselnappen van verschillende materialen ( hout, kokosnoot en aardewerk ) en 60 papieren vliegertjes in het andere gebouw waar getekende gezichten van bekende en/of belangrijke vrouwen als voorvechters van vrouwenbelangen op te zien zijn.
Ik blijf een poosje weg. Eenmaal terug gaan we eerst in de Grand Bar een bakkie doen en daarna op ons balkon de rest van de panettone op eten.
Het schip gaat weer vollopen met deze oud-en nieuwjaarscruise. Dit is de duurste cruise van het jaar, echt speciaal. Er komen veel Europeanen voor 1 week overgevlogen. Ook in het Clubrestaurant gaat het vollopen. Wij behouden ons tafeltje aan de reling, waar we uitkijken op het buffetrestaurant. Hier staan bij de maaltijden steeds rijen geduldig te wachten tot ze aan de beurt zijn. Men kan ook naar hun restaurant, er zijn er 2 en iedereen krijgt een tafel toegewezen op de hutkaart. Wij hebben ook een vaste tafel, maar nemen steeds plaats aan een tafel zonder nummer. Die is inmiddels voor ons gereserveerd. De gerant komt ons dat speciaal vertellen. Ze zien ons al als familie. En het wordt zeer gewaardeerd dat we nooit ergens over klagen. We vinden alles even lekker en ook de bediening door Mario en Joselyn, zijn assistente, super. Wat kan je ook te klagen hebben, als je je zo’n mooie reis als deze kan veroorloven? Dat is voor ons onbegrijpelijk.
Na het diner, we waren een beetje laat, konden we alleen nog maar een tafeltje aan de andere kant van het doek van de fotograaf vinden. Hier blijven we de hele tijd zitten.














Zaterdag 30-12-2023 Op zee
Dit is weer zo’n luie zeedag. Natuurlijk kan je rondjes op dek 3 of 10 of 11 gaan lopen, maar dat vinden wij toch te warm. Jan gaat met de foto’s voor de website aan de gang en balkon zitten puzzelen. Dan vind ik het toch ook nodig om even bij het zwembad te gaan zitten. Er zijn veel wolken en dus zit ik de meeste tijd in de schaduw en val nog in slaap ook. Dat is link, want als de zon tevoorschijn komt, ga ik verbranden. Dat wil ik onder geen beding, die tijd heb ik ruim achter me gelaten. Kortom, ik ga weer naar de hut. Het is trouwens lunchtijd.
Laat in de middag, om maar even een tijdstuk over te slaan, ga ik op dek 9 binnen een kop koffie halen met een koekje er bij en dan maak ik de NRC nieuwsquiz op mijn tablet. Jan ligt te slapen in de hut.
Om half 6 kom ik boven water, Jan is net wakker en samen nemen we de quiz nog door. We zouden hem samen maken. Het blijkt dat ik toch iets meer de krant lees dan Jan en ik heb 9 vragen meer goed dan hij.
Voor ik naar dek 9 ging, had ik bij het excursiebureau gevraag voor een transfer in Guadeloupe naar het vliegveld. Dat is geen probleem, alleen moet ik op een formulier de vluchtgegevens en die van ons zelf invullen. Dan komt het helemaal goed. Kosten : 20 euro pp. We vliegen pas om 9 uur ’s avonds en nu met de shuttle van Costa, kunnen we de hele dag nog aan boord blijven en van alle faciliteiten gebruik maken.
Voor we naar het diner gaan, regelen we het invullen van het formulier, klaar is kees.
Na het wederom heerlijke avondeten, installeren we ons weer bij de fotograaf. De show over Kerstmis sla ik over. Wel gaan we niet zo laat naar de hut, dan kan ik nog een tijdje op balkon zitten genieten van de mooie vaart en het heerlijke weer.
Zondag 31-12-2023 Grenada
De nieuwjaarswensen stromen binnen. De oliebollen van Monica liggen al om 10 uur onze tijd in de vriezer. Zal heerlijk smaken na een heel lange reis op 13 januari.
We liggen in St. George op Granada, een voormalige Britse kolonie, nu nog onderdeel van het Britse Gemenebest. Men rijdt hier dus links, opletten geblazen. We gaan on 10 uur even de wal op, het is in de zon al aardig heet. Er ligt nog een schip, de P&O Brittannia. Die start zijn 14 daagse cruises vanuit Barbados en doet behalve een paar voormalige Britse koloniën, zoals St. Kitts, Antigua en Dominica, ook de Dominicaanse republiek aan en Sint Maarten en Martinique. Ook zij komen niet in Amerikaanse havens. Het probleem is dat je voor de US een Estaformulier moet hebben en dat kan je online aanvragen, maar dat kost wel geld. En dat kan voor problemen zorgen als er passagiers bij zijn die zo’n Estaverklaring niet hebben.
In het stadje is er veel dicht, alleen in de terminal is alles open uiteraard. Je wordt om de haverklap aangesproken of je naar de watervallen of het strand wil met een taxi. Je moet dan met meerdere personen in zo’n klein busje zitten. Daar voelen wij niets voor. Trouwens, het strand is te warm en watervallen hebben we al op Dominica gezien. We lopen even wat rond, alleen de helft van de kramen in de Spicemarkt is open. Ook hier kan je vanille en allerlei andere kruiden kopen. Iets verder de stad in zie je 2 kerken staan, typisch Normandische, vierkante kerken zoals je die in heel Engeland kan vinden. Dat is dan weer wel leuk om te zien. De Britten hebben hier wel wat cultuur achter gelaten, maar verder moeten de nazaten van de slaafgemaakten en de contract arbeiders uit India maar zien hoe ze het rooien, nu ze zelfstandig zijn. Sinds 1974 zijn ze onafhankelijk, maar wel met koning Charles als staatshoofd. Men leeft van de landbouw, ook export en het toerisme. Minstens 15% van de bevolking is werkloos. Als je er meer van wil weten, net zoals van de andere eilanden, raad ik je aan om Wikipedia er op na te slaan. De VS hebben hier een grote vinger in de pap. Er moet op bestuurlijk niveau geen gekkigheid plaatsvinden, onder leiding van Cuba bijvoorbeeld. Dan wordt er onmiddellijk ingegrepen. Er moet bij gezegd worden, dat de VS ook de grootste sponsor is van dit op 10 na kleinste land van de wereld.
Al voor 11 uur zijn we terug en dan is het tijd voor koffie voor mij en een biertje voor Jan. We blijven in de koelte in de Grand Bar zitten tot het lunchtijd is. Ik heb dan wel intussen mijn tablet en Jan zijn opgehaald. Hebben we wat te doen.
Nu, na de lunch heb ik geen zin om weer binnen te zitten en dus zoek ik op het achterdek van dek 9, waar ook een zwembad is, een plekje. Er staan gewone tafels en lekkere stoelen en hier tik ik nu mijn eerste wetenswaardigheden van week 7.
Ik blijf er de hele middag zitten tot het borreltijd is. Dan gaan we ons verkleden in gala, d.w.z. voor Jan geen pak of smoking, die hebben we niet bij ons, maar een combinatie van grijze broek, blauw overhemd en mooi blauw jasje. Voor het mooi wordt er een vlinderstrikje omgedaan. Ik doe een zwarte lange broek aan, zwart truitje en mijn kleurrijke doorzichtige blouse en ik kan mijn lakflatjes weer aan, dankzij de stretchknie kousen die ik de hele dag draag. Het is de laatste dag van het jaar en er is groot feest gepland op dek 9 bij het zwembad. Hier is ook het late nightbuffet dat om 23.00 uur geïnstalleerd wordt. Dit is allemaal eetbaar, taarten, kazen en andere hartigheden en brood.
Al om 22.00 uur gaan we naar dek 9 toe om verzekerd te zijn van een tafel en fatsoenlijke stoelen. We kunnen nog uitzoeken waar we willen zitten, maar al snel zijn alle tafeltjes bezet. Maar wij zitten. Later op de avond gaat Jan onze prosecco uit de hut halen. Kan nog wel even wachten. We hadden om half 9 nog een VIP party met de kapitein en toen hebben we onze slag al geslagen wat cocktail of prosecco betreft.
Het loopt helemaal vol op dek en iedereen sleept de stoelen uit het Lido naar buiten. Om half 12 gaat de muziek op volle sterkte, met voornamelijk house- of technobeat. Er zijn tenslotte veel jongeren aan boord. Het aftelmoment is altijd spannend. Er is uiteraard geen echt vuurwerk, maar wel 4 van de taartsterren en de scheeptoeter doet het prima. Dus vanaf nu is het 2024 en gelukkig nieuwjaar voor iedereen.
Ik bemachtig later toch nog wat van het buffet en om 1 uur houden we het voor gezien. Het laatste beetje prosecco gaat mee terug naar de hut. Je kon trouwens ter plekke een ijsemmer met verschillende kwaliteiten prosecco of echte champagne kopen. Moet&Chandon en Veuve-Cliquot in overvloed. Maar de goedkopere gingen toch als eerste weg. Die waren niet aan te slepen overigens.




























Maandag 1-1-2024 Tobago
We liggen voor de 2e keer in Scarborough, de havenplaats van Tobago. Het is nieuwjaarsdag en dat is ook een zondag. Alles is dus weer dicht, inclusief de kleine shoppingmall, die de vorige keer nog wel open was. De taxi’s en de tarieven zijn hier goed geregeld en niet duur. Je kan al een rondrit maken voor 25 dollar per taxi. Het zijn vastgestelde tarieven en die hangen ook in de terminal. Buiten het hek staan ook nog de nodige hosselaars, hoeveel die vragen, weet ik niet. Wij, in elk geval, maken geen gebruik van de taxi en keren na het maken van een paar foto’s weer terug naar het schip.
In de Grand Bar neemt al alvast een groot glas Heineken, dat is het vaste tapbier op alle Costaschepen tegenwoordig. Het is ook wel eens Carlsberg geweest. Na de lunch is Jan meteen gaan slapen en ik zat eerst nog op het balkon, maar dat was geen succes. Ook ik heb mijn bed opgezocht. We hebben zeker tot half 5 geslapen. En dan is het alweer borreltijd. Zo vliegen de dagen voorbij.
Ik wil wel wat kwijt over de passagiers die we de laatste 2 weken, kerst en oud-en nieuw, hier aan boord meemaken. Met name hun kinderen zijn een genot om naar te kijken. Er is er niet 1 vervelend. Ze lopen niet tikkertje te doen in het trappenhuis zoals we nu meemaakten met een paar Italiaanse kinderen. Geen geren of gehol door de gangen, ook geen gepiep of gezeur of gehuil. Ze zijn allemaal netjes opgevoed, hoeven nauwelijks gecorrigeerd te worden en als dat gebeurt, met zachte stem. Erg leuk om mee te maken. Ook het lopen in een rijtje van de kinderclub, wel 12 tot 14 kinderen, netjes naast elkaar, is ook schattig om te zien. Dat is trouwens een Italiaanse gewoonte, in de rij lopen met 1 juf voor en 1 juf achteraan. Van de club naar het restaurant om 12 uur en later van de club naar het buffet om half 5 voor theetijd. Het gaat allemaal even gesmeerd.
En ’s avonds is iedereen mooi aangekleed, vooral moeders en kinderen, voor de foto. Hele gezinnen staan in de rij. Wij gaan er expres dichtbij zitten om van die mooie kinderen (en ouders) te genieten. De jonge vrouwen hebben veelal een strakke jurk aan, ongeacht het figuur dat ze hebben. En het ziet er allemaal mooi uit.
De show en de Christmas Carols slaan we dit keer over. We wachten op de Rockmantic Night in de Leonardo da Vinci lounge. Er is een heuse rockband aan boord en die spelen echt goed. Alleen stonden de bassen wel erg hard. Tegen middernacht zijn we naar de hut gegaan. Er is ’s avonds meer muziek te beleven. Er is een pianobar annex wijnbar. In het atrium op dek 3 spelen afwisselend een pianist en een Caraibisch duo. In de Grand Bar zingen afwisselend een duo en een gitarist van 18.00 uur tot 1.00 uur en dat is dus ook in de pianobar en in het atrium het geval. Je hoeft je niet te vervelen.














Dinsdag 2-1-2024 Bridgetown
De volgende haven is Barbados, Georgetown. Hier waren we ook al een keer en vroeger trouwens ook al meerdere keren om naar het strand te gaan.
Nu gaan we weer naar ons stekkie van de vorige keer voor een rum-cola en uitzicht op de taxi’s en de weg naar de stad. We lopen door 1 winkel heen, Jan koopt een kofferweger, lopen de andere uitgang er weer uit en staan meteen bij de uitgang van de terminal. Korter kunnen we de weg niet maken. We liggen trouwens helemaal achterin de containerhaven. Je kan het wel lopen naar de terminal toe, maar er is een shuttle ingezet en daar maken wij dankbaar gebruik van.
Barbados is wel een groter eiland dan de andere die we soms aandoen zoals Tortola of St Kitts. Er liggen 4 schepen vandaag, 1 Tui ( Mein Schiff), een Viking en nog 1 op stroom met tenders. De taxibusjes worden volgepropt en gaan op weg naar het strand. 15 dollar voor een enkeltje.
Voor de middag zijn we terug. Jan met 3 rumcola’s achter de kiezen, ze waren nog geen 4 dollar per stuk en ik een flesje coca cola.
Bij de lunch hoefde Jan geen biertje dit keer.
Na de lunch ging ik in de schaduw op het balkon zitten. Na een tijdje was ik dat zat en kon Jan verleiden om met me mee te gaan naar dek 9 voor een lekker ijsje. Dat hebben ze hier uitsteken. Je moet er wel voor betalen, maar 3 grote bollen voor 4 euro is een koopje.
Na de borrel, uiteraard, en het diner, ga ik gauw naar het theater voor de Voice of the Sea. Een Italiaan met een lied van Queen :”I want to break free” won overtuigend de wedstrijd.
De silent night later op dek 9 hebben we overgeslagen, had wel lekker rustig geweest, dat in tegenstelling tot gisteravond met de rockmuziek.



Woensdag 3-1-2024 St. Lucia
Welkom in Port Castries, de haven en hoofdstad van Sint Lucia. We liggen niet midden in de stad tegenover de Samsungwinkel zoals de vorige keer. Dat vind ik wel jammer, want daar kon je op de 1e verdieping van de terminal zo mooi in het restaurant zitten met uitzicht op de haven. Maar goed, we liggen nu op locatie Seraphine, met ook nog een Vikingschip. Hier is een heel accommodatie complex voor cruisepassagiers aangelegd. Het ziet er erg leuk uit. Er zijn veel verschillende winkeltjes, naast een paar grote zoals EFFY en Diamond International. En er is plaats genoeg buiten dit complex voor bussen en taxi’s. We lopen het hele gebied in de rondte, ik koop een geborduurd t-shirt van Saint Lucia met de Antilliaanse eilanden er op. Ziet er mooi uit. Daarna gaan we op het terras van de bar zitten en nemen we wat te drinken. Jan een rumpunch en ik een mangojus. Daarna ga ik toch de hanger met tanzanite diamant kopen bij een Indiër. Kan aan mijn dunne omega hangen, wel zo leuk.
Toen we op het terras zaten, constateerden we een groot verschil tussen de huidskleur van de passagiers van het Amerikaanse Vikingschip en onze Costa Fortuna. Op de Viking zijn alleen maar blanke passagiers aanwezig en op het onze overwegend gekleurde mensen.
Eenmaal weer aan boord gaan we lunchen en chillen op ons balkon of een tukkie doen in de hut. Om half 5 gaan we een lekker ijsje kopen en daarna borrelen en naar het wegvaren vanuit St. Lucia kijken. De Viking gaat eerst om kwart voor 6 en wij er achteraan om precies 6 uur. Iedereen is weer op tijd aan boord gekomen, maar 5 minuutjes te laat.
Om half 9 is er het Officers’ Grand Ball, dan kan je met alle officieren dansen. Jan moest er aan geloven en danste met de hotelmanager Isabel en de cruisedirector Sabrina, meer vrouwen zitten er niet in de staf. Hij kreeg 2 lootjes, maar het winnende lot voor een fles champagne had hij niet. Dat is nou weer jammer. Verder zaten we weer bij de fotografe om te genieten van alle mooie foto’s die er gemaakt worden.












Donderdag 4-1-2024 Fort de France
De 1e wisselhaven is Martinique. We besluiten om toch verse vanille te kopen en dat kunnen we doen op de kruidenmarkt hier in Fort de France, de hoofdstad van Martinique.
Eerst, voor we gaan, laadt Jan zijn laptop op in de Grand Bar. Het stopcontact bij het bureautje ligt er uit. We melden het aan onze steward, komt goed. Maar het duurt dus even voor we weg kunnen. De laptop gaat even voor.
Om over elven gaan we toch op pad. We hebben weinig zin om het stuk naar de overdekte markt in het centrum te lopen en willen weer met de tuk-tuk mee. Helaas is die al volgeboekt en moeten we wachten op de volgende. Dat doen we dan maar. Om 11.50 uur zitten we er nog. Lopend hadden we al terug geweest. Dan stel ik voor om helemaal niet meer te gaan, het is weer zo lunchtijd. We kunnen ook morgen in Point-a-Pitre op Guadeloupe vanille kopen. Daar is ook een kruidenmarkt en dichterbij dan hier. Zo gezegd, zo gedaan, dit was het kortste uitstapje dat we ooit hebben gemaakt. Wel grappig weer.
Na de lunch ben ik bij het zwembad op dek 9 in de schaduw gaan liggen met mijn e-reader. Ik lees een interessant verhaal over een bijenhouder in Aleppo. Het is de geschiedenis van 2 Syrische families van voor de opstand tot aan 2015 toe. Hun beide zoontjes zijn gewoon vermoord op straat en in de rivier gegooid. De 500 bijenkasten zijn verbrand, moedwillig. Terreur op straat, dus iedereen vlucht, zoekt een goed heenkomen. Deze 2 families komen uiteindelijk in Engeland terecht. Het verhaal gaat met flashbacks. Ondanks dat we de gruwelijkheden wel kennen, is het toch weer aangrijpend om te lezen wat deze mensen hebben meegemaakt. Helaas is ook dit boek illegaal op mijn e-reader gekomen en moet ik het aanschaffen om uit te lezen.
Om half 5 ga ik Jan maar halen om samen een kopje koffie te gaan drinken. En dan, hoe eentonig ook, is het al weer borreltijd. De proseccofles moet er aan geloven. Ik heb nog een week om hem leeg te krijgen, dat gaat wel lukken.
Na het spelletje Out of the Box, dat met 2 groepen passagiers wordt gespeeld in de Grand Bar en altijd maar een half uur duurt, dus van half 9 tot 9 uur, komt Aurelie, een van het animatieteam even bij ons kletsen. Ze is een Vlaamse en kan alleen met ons, en wij met haar, in het Nederlands even bijpraten. Het is haar 1e contract als lid van het animatieteam en ze denkt ook wel het laatste. Het is 8 maanden lang alle dagen in touw zijn. Dat is het lot van elke zeeman of -vrouw. Er zijn geen weekenden of 8 urige werkdagen. Ook de obers e.d. werken 11 uur per dag 7 dagen in de week. Wat zou je ook moeten doen met 2 vrije dagen als je nergens heen kan? Of er geen geld voor hebt. Je kan wel altijd de wal op, ook tussen de shifts in, maar echt op excursie is alleen voor het excursieteam weggelegd en dat is voor hen ook werken.
Na nog een laatste drankje gaan we maar naar de hut, de meeste mensen zijn zich aan het voorbereiden om morgen van boord te gaan.










Vrijdag 5-1-2024 Pointe a Pitre
We liggen in Point-a-Pitre. Na het ontbijt gaan we meteen op pad voor de vanille stokjes. Op de kruidenmarkt kopen we 3 bundeltjes van 7 of 8 stengeltjes vanille. Daarna gaan we een bakkie doen in het eetcafé Damas of tewel Damascus. Dan lopen we weer terug en zijn om 11 uur weer aan boord. Ik ga aan de koffie, maar Jan vindt dat hij al wel een biertje nodig heeft.
Na de lunch ga ik eerst verder met dit verslag. Jan wil het vandaag nog op de website zetten. Hopelijk lukt dat.
Om 3 uur ga ik op dek 3 een paar keer heen en weer wandelen en tussendoor uitkijken op de kade waar er weer veel proviand wordt ingeladen. 2 grote containers stonden er klaar om gelost te worden. En een grote vrachtwagen met flesjes water wordt leeggereden. Dan is er ook nog een kleine vrachtwagen met drank en eentje met gekoelde producten. De 4 heftruckchauffeurs rijden af en aan. Tussendoor worden ook de nieuwe koffers aan boord gebracht. Een aardige bedrijvigheid en dat gaat elke week hier zo. Tussendoor wordt er in elke haven met een slang drinkwater ingenomen en worden er grote zakken afval uitgeladen en weggereden. Als we wegvaren, blijft er geen snipper achter op de kade. Die is weer spic en span.
Aan het eind van dit promenadedek komt een Duits echtpaar met eigen stoeltjes zitten. Ze hebben een buitenhut en gaan hier op dit zeer rustige dek een poosje zitten. Zij varen mee vanaf Savona en blijven de hele tijd aan boord tot ze eind maart weer in Savona terug zijn. Ook een ideale manier van overwinteren en een alternatief van een wereldcruise, die net zo lang duurt. Toch eens in de gaten houden, dit soort van cruises. Wil je al die tijd in dezelfde hut blijven, dan moet je wel vroeg boeken of er op aandringen dat daar specifiek naar gezocht wordt. Er is namelijk ook een oudere mijnheer aan boord die ook zo lang blijft, maar die moet elke 2 weken verkassen. Hij had hier niet op gelet en gaf toe dat het zijn eigen fout was. Maar vervelend is dat wel, steeds in-en uitpakken. Volgend jaar zit hij ook op onze wereldreis en dan heb je sowieso steeds dezelfde hut, dan heeft hij dit probleem niet. Hij hoopt dan 90 te worden.
Om half 5 gaan Jan en ik weer aan de koffie. Nu nemen we er, voor het eerst, churros en een klein vierkant gebakje bij. Dit hebben we steeds kunnen vermijden, want als je eenmaal aan deze zoetigheid tussen 4 en 5 uur begint, heb je niets meer aan je avondeten.
De avond verloopt voorspelbaar : borrelen, eten, bij de fotograaf zitten aan de koffie en later aan een drankje. We varen nu pas om 23.00 uur weg en dat beleven we op ons balkon. Het is opvallend hoe stil het hier de hele dag in de haven is. De haven ligt in een enorme baai, erg mooi gelegen. Aan de overkant is wel industrie te bekennen, maar daar hoor je niets van.
Het wegvaren gebeurt heel geruisloos. Als je niet beter wist, zou je niet zeggen dat we voeren. Het water is als een spiegel.
Morgen is weer een zeedag en die is voor het laatste weekverslag. Want we gaan nu vandaag de laatste week in, helaas.