Reisschema:

Vrijdag 15-12-2023 Pointe a Pitre

Einde van onze 1e cruise, de oversteek met nog een extra week er aan vastgeplakt.
Nu gaan er veel mensen van boord, ook bijna iedereen die de oversteek gemaakt heeft en ook iedereen die vorige week in Guadeloupe aan boord is gekomen voor een weekcruise.
Wij moeten onze boordkaart gaan wisselen en dat ’s ochtends om 8 uur bij het excursiebureau. Daar komt iemand van de receptie voor alle kaarten die gewisseld moeten worden. Het zijn er toch wel zo’n 40 a 50 schat ik, zo aan het stapeltje kaarten te zien dat ze bij zich heeft. Onze dranktegoeden lopen door, maar alles was al bijna op. Dat doen we vandaag nog. Het internet is voor vandaag nog beschikbaar, maar dat zal morgen wel afgelopen zijn. Van onze softdrankjes hebben we 8 blikjes coca cola bij de bar afgehaald en in de koelkast in de hut gelegd. Altijd makkelijk voor op balkon. We hebben trouwens over drank in de hut niet te klagen. Er komt weer een nieuwe prosecco aan, per cruise 1 fles van de Costa Club. Jan heeft 3 flessen whisky gekocht voor een aperitiefje. We hebben 2 flessen witte wijn van Marga en Geert gekregen. Die kregen zij cadeau, omdat ze niet in de club eten, maar in het gewone restaurant als Goud clublid. Wij kregen die wijn ook met de wereldreis en op de Groenlandreis. Nu niet, omdat wij nu wel in het clubrestaurant eten. En Marga en Geert hadden een drankenpakket en dus zoveel wijn etc. als ze wilden drinken tot hun beschikking. Die witte wijn is welkom, voor mijn aperitiefje als Jan zijn whisky neemt.
Bovendien mogen Marga en Geert vanwege hun pakket elke dag allebei een halve liter water afhalen bij de bar. Dat doen ze ook, alleen krijgen ze dat lang niet op. Kortom, kortom onze koelkast staat bomvol met allerlei soorten drank. En nu maar doordrinken is het parool, enfin wij hebben nog 4 weken te gaan.
We besluiten geen koffiepakket meer te nemen, want dan krijg je elke keer een blikje koffiepoeder van Lavazza cadeau. We hebben er nu 5 staan, maar wat moeten we er mee? Zelf thuis gebruiken we bonen. Van de winter hadden we wel 10 blikjes. Die hebben we toen aan Renata meegegeven, die vlakbij Savona wonen. Bovendien wisten zij 2 gezinnen die ze graag wilden hebben. Zo, dat is het drankenverhaal.
Na het ontbijt en een bakkie koffie gaan Jan en ik van boord. Dichtbij de terminal is een museum het Musarth (departementaal museum voor kunst en geschiedenis), ooit opgericht in 1887 met de collectie van Victor Schoelcher( 1804-1893), de Fransman uit de Elzas die zich enorm heeft ingespannen voor de afschaffing van de slavernij. Zijn vader had een porseleinfabriek en die stuurde zijn zoon, die inmiddels ook in het bedrijf werkte, in 1830, naar Mexico om er porseleinen serviezen en vazen etc aan de man te gaan brengen. Daar kwam hij in aanraking met slavernij. Ook in Virginia, de VS, werd hij geconfronteerd met onmenselijke omstandigheden op de plantages daar. Eenmaal weer in Frankrijk schreef hij een verslag en de misstanden bekend te maken aan het grote publiek. Een paar jaar later, toen hij de fabriek bezat, verkocht hij die en met nog een erfenis van zijn moeder erbij, kon Schoelcher gaan rentenieren, hij was toen 30 jaar oud. Hij gebruikte zijn fortuin om kunst te verzamelen en te reizen, maar ook om op andere plekken te onderzoeken hoe het met de slavernij gesteld was. Hij ging naar Senegal en Gambia en ook naar Egypte. Daar kocht hij plaatselijke kunstwerken en gebruiksvoorwerpen. Weer terug in Frankrijk werd hij een groot pleitbezorger voor de afschaffing van de slavernij. Dat vond de regering zo lastig dat ze hem verbannen hebben en van 1850 tot 1870 leefde hij in Londen. Hij onderhield ook daar contact met Victor Hugo, de schrijver van Les Miserables.
Hij pleitte er overigens ook voor om Guadeloupe, Martinique, Guyana en La Reunion tot departementen te bestempelen. Dat gebeurde ook en zo zijn deze 4 Franse overzeese gebiedsdelen nog steeds een onderdeel van Frankrijk en van Europa, met de Franse taal en de Euro als betaalmiddel.
Mijnheer Schoelcher werd op latere leeftijd gekozen in de regering als gedeputeerde van Guadeloupe en Martinique. Als staatssecretaris van de Marine heeft hij het decreet voor de afschaffing van de slavernij voorbereid.
Aangezien hij geen kinderen had en ook geen verdere erfgenamen, liet hij zijn kunstcollectie na aan de bevolking van Guadeloupe, met de eis dit onder te brengen in een museum. Dit gratis museum, waar ook de geschiedenis van de slavernij tot nu toe in de wereld verteld wordt, hebben wij bezocht. Heel interessant, ook om te weten dat bijvoorbeeld in 1970 pas officieel de slavernij in Oman is afgeschaft.
Voor Martinique heeft Schoelcher voor een prachtige bibliotheek gezorgd. Die hebben we ook bezocht. Hier heeft hij o.a. zijn uitgebreide bibliotheek van politieke en muzikale literatuur onder gebracht.
Dit beleefden we allemaal voor de lunch.
Na de lunch hebben we nog een bakkie gedaan met Marga en Geert, dan zijn wij naar de hut gegaan en zij hebben ergens in een lounge waar niemand is, op een bank nog wat gerust. Om half 5 zitten we weer bij elkaar in afwachting van hun sein van vertrek. Dan is het zover en gaan ze op weg naar hun bus voor het vliegveld. Wij zwaaien ze op het promenadedek uit. Hier komen we in gesprek met een Duitse mijnheer, uit Muenchen, die zijn ervaring met zijn koffer vertelt. Hij was van Frankfurt met Condor naar Parijs gevlogen en vandaar met Air France naar Guadeloupe vorige week. Door vertraging was er maar 20 minuten overstaptijd en dat is te kort om de koffers over te laden. Zijn koffer is dus in Parijs achter gebleven. Hopelijk komt de vandaag wel aan. Hij heeft bij de receptie gevraagd of ze moeite voor hem willen doen, bellen en zo. Maar als je je vervoer zelf regelt, is de bagage je eigen verantwoording. Dat kan dus ook gebeuren met je koffers. Met de pandemie stonden er hallen vol met bagage op Schiphol, van wie o wie was dat allemaal. Het is weer een les voor ons om in je handbagage spullen, kleding inclusief, voor een paar dagen bij je te hebben.
Na het diner nemen we nog een drankje en gaan dan naar de hut. We wachten het gitaarrecital om kwart voor 11 niet meer af. Het schip ligt hier altijd tot 23 uur in verband met de late vluchten die nog aankomen.
Ik ga nog heerlijk een poosje op balkon zitten met mijn tablet voor een spelletje.

Zaterdag 16-12-2023 Op zee

Vandaag hebben we een zeedag, de enige van de hele week. We ontdekken dat er hier steeds cruises van een week gedraaid worden. De komende dagen liggen we steeds in Engelstalige havens, voormalige Britse koloniën dus.
We doen rustig aan. Jan begint nu ook verkouden te worden. We dachten dat hij de dans zou ontspringen deze reis, maar nee hoor, ook hij komt aan de beurt.
Voor mij de mogelijkheid om mijn boek: ”Het Joodse bruidje” uit te lezen, op het balkon. Jan kan zijn draai niet vinden, dan weer op balkon, dan weer even liggen op bed.
Gisteren hebben we bij de maître d’e een tomahawk besteld. Daar verheugen we ons op. En we worden niet teleurgesteld. Hij smaakte heerlijk.
Helaas gaat Jan daarna meteen naar de hut en naar bed. Ik ga naar de Grand Bar voor een bakkie en lees op mijn mobiel de hele NRC. Om half 10 ga ik naar het theater voor de Kerstshow, het was mijn 2e keer, maar het is maar 1x kerst dus vind ik dat ik de show weer moet zien. Volgende week nog een keer en dan is het klaar met Kerst.
Als afsluiting van de avond woon ik de 1e voorronde van de Voice bij, de karaoke in de Grand bar. Dit keer zit er geen talent bij. Misschien morgenavond bij de 2e voorronde meldt zich een winnaar of winnares.
Dan is het al laat en maak ik de disco die volgt niet meer mee. Morgen liggen we in Tobago, maar dat is voor de volgende blog.
Caribeancruise nov 2023 tot en met jan 2024, week 5.

Zondag 17-12-2023 Tobago

We liggen al op tijd in de haven van Scarborough van Tobago. Men rijdt hier links en kan niet met euro’s betalen, d.w.z. niet met de munten, wel met dollars.
Na het ontbijt verdwijnt Jan meteen weer naar de hut. Het is erg aardig van de gerant, die ziet dat Jan erg verkouden is, om met kamillethee aan te komen met honing. Dat helpt altijd.
Ik ga alleen de wal op. Het is zondag en dan is er niet veel open aan de wal. Ik moet op papieren zakdoekjes uit, want de enorme voorraad slinkt aardig. Gelukkig is er in de overdekte “portmall” wel een drogisterij open en daar sla ik mijn slag. Ze hebben er ook Fishermen’s friends, dus die voor Jan ook aangeschaft. Om 11 uur ben ik terug en ga dan in de Grand Bar zitten om het verslag van vorige week af te maken. Nu is het in de middag en stop ik met wat er tot nu toe gebeurd is.
Inmiddels is het donderdag de 21ste in de middag en ga ik dit blog van deze week tot nu toe afmaken.
Jan heeft, op het eten na, steeds op bed gelegen. Dat doet een mens goed. Ik heb me vermaakt met na het diner de show, een zangeres die de grootste zangeressen van de wereld ten gehore gaf. Kon niet helemaal mijn goedkeuring wegdragen, veel geschreeuw en weinig wol. Daarna kon ik ook nog de voorronde van de Voice weer meemaken. Er kwamen dit keer geen talenten boven drijven.
Morgen liggen we in de hoofdstad St George van Granada.

Maandag 18-12-2023 Grenada

Deze dag begint beroerd. Bij het opstaan kreeg ik een enorme bloedneus. Het is al de 3e keer deze week. De 1e was op vrijdagavond en de 2e op zaterdagavond, zomaar spontaan begint de bloeding. Nu was ik met een zakdoek onder mijn neus min of meer op tijd bij de wasbak en daar heb ik zo’n 20 minuten boven gehangen. Inmiddels was het al 8 uur geweest. Het bloeden werd niet minder, hoe ik ook in mijn neus kneep. We besloten om naar de dokterspost op het schip te gaan met een flinke lading zakdoekjes en een handdoek onder mijn neus. Hier heeft de verpleger een soort van plug met medicijnen ingebracht. Vanmiddag om 5 uur terugkomen. Geen alcohol drinken en niet buiten in de warmte zitten. Dat betekende binnenblijven. Nu zag het er met die plug met nog bloed eraan niet uit, ik wilde niet eens naar buiten. Het ontbijt hebben we overgeslagen, maar de lunch niet natuurlijk. De plug was goed vastgeplakt en daardoor zat ook mijn andere neusgat zo goed als dicht. Ademen door je mond en eten tegelijk wordt dan een hele opgave. Gelukkig was het om 5 uur voorbij. Het bloeden was gestopt. Wel wordt mijn bloeddruk gemeten en die is (was al) aan de hoge kant. Het pilletje dat ik al slik, ga ik verdubbelen. Na 1 week nog eens even terugkomen om te kijken of de bloeddruk wil zakken.
Jan is ’s middags even alleen de wal op gegaan, naar de souvenirwinkeltjes. Daar heeft hij verder niets te zoeken en dus was hij weer gauw terug. Om 6 uur varen we weg, naar Barbados. Samen kijken we naar een show die het dierenrijk van de Amazone moet voorstellen en het carnaval van Brazilië. Dit leverde veel gedanst in minimale pakjes op. Daarna hield Jan het voor gezien en ging ik ook maar mee naar de hut. Nu, in de betrekkelijke koelte, kon ik wel lekker buiten op het balkon zitten. Dat is zo super.

Dinsdag 19-12-2023 Barbados

In Barbados zijn we vaker geweest, zelfs meerdere keren naar het strand. Al rijdend door het stadje zie je veel vervallen en verlaten winkels. Het strand is o.k. Maar nu met mijn been laten we voorlopig nog het strand links liggen. Het eczeem stak weer de kop op en dus smeren we al een paar dagen die vervelende plek weer in. Dat helpt trouwens heel goed.
We gaan hier wel de wal op, eenmaal buiten de poort weet ik weer hoe het hier is. Meteen hier is er een bar/restaurant. Hier gaan we zitten met een cocktail en zien van alles langs komen. Heerlijk zo mensen kijken. In deze haven liggen ook nog een Tui Mein Schiff en de Norwegian Viva. Er komen zo moeiteloos 10.000 passagiers de wal op. Een Amerikaanse kwam bij onze tafel staan en vertelde dat zij, de NCL, al om 13.00 uur weg voer. Half 1 aan boord betekent dat. Wij staan boven op dek te kijken hoe de NCL wegvaart. En we zien dat er 5 mensen te laat zijn. Het schip had nog meerdere keren getoeterd, maar na half 2 werd de loopplank ingenomen, de trossen losgegooid en weg was de Viva. Daar kwamen nog 2 mensen hard hollend aan gerend, al roepende : Wacht op mij” . Helaas gebeurt dat niet. Nog 3 andere mensen zagen meteen al dat ze het schip niet meer haalden. Ze reden met zijn allen mee terug met de scheepsagent. Nu moeten ze naar Sint Maarten zien te komen, waar de Viva morgen om 10 uur afmeert. Zo zie je maar, er wordt echt niet altijd gewacht. Onze kapitein toetert ook altijd na boardingtime een keer. Er is altijd wel iemand te laat. Gisteren nog in Dominica kwam er 1 persoon hardhollend om kwart voor 6 aan gerend. Om precies 6 uur voeren we weg.
Na deze spannende ontknoping zijn wij naar de hut gegaan en hebben een siësta gehouden tot half 5. We hadden ons zelf een ijsje beloofd, dus op weg naar dek 9, bij het zwembad is de ijstoonbank. 3 grote bollen voor 4 euro vinden wij niet duur. En het is heerlijk ijs.
Na het diner gaan we vlak bij de fotograaf in de Grand Bar zitten. Deze fotograaf weet heel veel klanten te strikken en het is heel erg leuk om te zien hoe met name de kleintjes mooi gaan zitten voor de fotograaf. Maar ook de jonge moeders en vaders doen hun best. Heel vermakelijk vinden we dat. Dan is er om 9 uur in het atrium het voorstellen van de prinsessen en de kapiteins. Voor 50 euro wordt je kind in een baljurk of kapiteinsuniform gehesen en gaan ze dan op de foto met de echte kapitein en hotelmanager. Daarna dansen ze met hun vader of moeder. Het is zo schattig om te zien. Jan gaat intussen nog een keer zijn geluk beproeven in het casino. Helaas is er dit keer geen geluk bij. “Rien ne va plus, dit geld is niet meer van U”. We gaan weer terug naar de fotograaf voor nog een drankje in de Grand bar en dan houden we het vandaag weer voor gezien.

Woensdag 20-12-2023 Roseau

Aankomst om 8 uur in Dominica, het enige eiland met een tropisch regenwoud. Hier waren we al in 2006 met de Maasdam. Toen hebben we een excursie van het schip gemaakt. Eigenlijk willen we niet van boord, ook nog met de hitte en mijn bloedneus in het achterhoofd. Maar na de lunch zag Jan een soort rondrittreintje op de kade staan. Dat konden we wel eens nemen. Helaas toen wij eenmaal op de kade aankwamen, was dat treintje al lang en breed verdwenen. Toen hebben we toch maar een privé tour met een taxi met airco genomen, van 90 minuten. En we hebben dezelfde dingen gezien als 17 jaar geleden, namelijk het uitzichtpunt boven de stad, de botanische tuin met een paar enorme dikke bomen, de 2 watervallen vanuit de verte en de vulkaan die kokend water naar de oppervlakte brengt, met gratis zwavelgeur er bij. De Dominicanen ( hele bevolking is 70.000 inwoners groot) zijn van plan om dit hete water te gebruiken om elektriciteit op te wekken, net als in IJsland. Voor het verwarmen van hun huizen is het niet nodig, het is er zo al warm genoeg.
Onderweg zagen we in de jungle, het tropische regenwoud (Jurassic parc genoemd) een paar prachtige villa’s staan, privé bezit. Maar de meeste inwoners hebben heel eenvoudige houten of stenen huizen, van krotten tot kleine villaatjes. Er worden ook nieuwe appartementen gebouwd en die zijn gratis voor degenen die in de orkaan alles kwijt zijn geraakt een paar jaar geleden.
Om 4 uur waren we weer terug op het schip. We nemen een colaatje op het balkon en Jan later nog een whisky. We hebben zicht op de kade en het is erg leuk om te zien hoe iedereen met bepakking weer aan boord komt. Veel zijn er ook naar het strand geweest. En zoals ik al meldde, er kwam er 1 erg laat aangehold. Om half 6 is het : iedereen aan boord, om 6 uur varen we dan weg. Als je dan om kwart voor 6 pas binnen bent, is dat dus te laat.
Het animatieteam stond op de kade met een limbolat, waar iedereen onder door moest buigen. Dat was erg grappig om te zien.
Na het diner nemen wij onze positie bij de fotograaf weer in. Hij heeft het zelfs druk, er worden heel veel foto’s gemaakt. Er wordt een speciaal buffet ingericht dat om half 11 opengaat. Er is niets te eten bij, maar het is erg leuk om naar te kijken. Er staan ook 4 ijssculpturen bij. En een Eiffeltoren van witte chocolade. Jan neemt van alles een foto, ze staan al op fb. Daarna is het weer tijd om naar de hut te gaan. Maar niet nadat we de nodige heerlijke Italiaanse koekjes hebben gegeten, daar kwamen ze mee rond.

Donderdag 21-12-2023 Fort de France

De 1e wisselhaven wordt binnengelopen, Fort de France op Martinique. Dit vinden wij een prettig, overzichtelijke haven. Vandaag proberen we een rondtour op de kade te krijgen. We hebben met nog 1 stel een taxibusje geregeld, maar de chauffeur wil er nog 3 of 4 passagiers bij hebben. Daar wachten we een poosje op. Die willen maar niet komen en de chauffeur wil er toch op wachten. Wij niet meer en gaan lopend de stad in. In het leuke bistro van de vorige keer nemen we beide een cocktail. Bij mij stijgt hij wel erg snel naar mijn hoofd. Jan mag de 2e helft opdrinken. Ik neem maar een jus d’orange. Terwijl we hier zitten, zien we het andere echtpaar in een soort tuktuk langsrijden, zij hebben ook niet langer gewacht.
We lopen terug en kunnen dan meteen aan tafel om te lunchen. Dit keer neem ik 2 voorgerechten, meer dan genoeg. Jan eet weer zijn favoriete spaghetti, nu met allerlei soorten vis.
En dan komen we op dit tijdstip aan dat deze zin te voor schijn komt. Ik neem een bakkie koffie. Jan zit naast me te spelen en tussendoor te slapen.
De show is weer de Creoolse dans Bele. Ik ga toch nog wel een keertje kijken.
Om half 5 verdwijn ik naar dek 9 voor een kopje thee met een klein koekje er bij. Dan ga ik bij het zwembad naar de nieuwe passagiers kijken, er zijn er weer heel wat aangekomen. Alhoewel er morgen in Guadeloupe 2200 nieuwe mensen aan boord komen. Dat weten we van Maria Diaz die op kantoor bij de purser werkt. Ze kwam even langs om een geld automaat te controleren. Iemand had geklaagd, maar had het biljet van 20 euro er verkeerd ingestopt. Dat zat klem. Maria heeft het altijd zo druk, ze heeft nergens tijd voor.
Om half zes ga ik Jan weer opzoeken in de Grand Bar. Hij is al die tijd bezig geweest met week 4 op onze website te krijgen. Helaas was zijn accu leeg. Dan maar samen op balkon een aperitiefje nemen en om 7 uur naar diner. Jan een heerlijke biefstuk en ik een eendepoot en allebei een toetje uiteraard. En vooraf bouillabaisse, een overheerlijke vissoep.
Na het diner posten we ons weer bij de fotograaf, de hele avond dit keer tot 22.00 uur. Wat een feest om al die serieuze gezichten van de kinderen te zien. De show heb ik overgeslagen.
Nu zit ik op het balkon nog te genieten van het heerlijke weer en het ruisen van de golven. Morgenochtend liggen we in Guadeloupe. We zijn van plan om meteen na het ontbijt de wal op te gaan. Dan zijn we voor de ergste hitte terug aan boord. We willen wat verder het centrum in lopen tot aan Place de la Victoire met de groente- en fruitmarkt.

Vrijdag 22-12-2023 Pointe a Pitre

En inderdaad zijn we al om half 10 aan de wal en de wandel. We lopen langs het museum Schoelcher naar de kruidenmarkt. Hier kun je echt alle soorten kruiden vanuit de hele wereld kopen, zoals verse nootmuskaat, kaneelstokken, vanillestokken, alle soorten essences van drank, rum uiteraard. Maar ook souvenirs, echt te veel om op te noemen. En alle marktstallen zijn van vrouwen. Heel erg leuk om overheen te lopen, maar we kopen niets. Dan lopen we door naar de oudste haven van de stad. Hier wordt nog steeds de vis aan land gebracht en ook meteen verkocht. Er staat een kist met enorme kreeften, vers, ze leven nog.
Jan heeft mooie foto’s gemaakt, ook van de pelikanen die aan de kant en op een klein bootje rondscharrelen. Aan de overkant van de haven ligt de jachtclub, helaas is die om 10 uur nog gesloten. Bij de viskade staat een monument ter nagedachtenis aan de Indiërs die hier in 1864 voet aan wal zetten om na de afschaffing van de slavernij nieuwe werkkrachten voor de plantages te hebben. Het monument werd in 2014 opgericht, 150 jaar na de 1e aankomst. Het was, werd er gememoreerd, meteen de start van de multiculturele samenleving die er nu is. Weliswaar gingen er toch nog zo’n 9000 mensen na hun diensttijd terug, maar de meeste bleven.
Na dit alles bekeken te hebben, lopen we terug en gaan aan de rand van de kruidenmarkt een bakkie doen bij het enige café dat open is, namelijk Damas Gate, of te wel de Poort van Damascus. Wel weer grappig om dat hier te zien. Daarna zoeken we de straat op waar voor de winkels, op de stoepen vrouwen uit tassen ondergoed en bh’s verkopen. Helaas is het hier ook nog te vroeg voor. Slechts 1 vrouw was haar waren, bh’s, aan het uitpakken. Dan maar door naar een Chinese winkel van Sinkel. Hier kopen we toch nog versierselen voor Kerst : een muts voor Jan, een diadeem voor mij en een wandversiering voor in de hut. Daarna vinden we het genoeg geweest, het wordt alweer heet. We lopen terug en nemen bij de cruiseterminal nog een drankje.
Eenmaal aan boord gaan we lunchen en daarna naar de hut Er was geen zon meer op het balkon en daar zijn we beide in onze e-reader aan een boek begonnen. Ik een roman die tijdens de burgeroorlog in de VS speelt, over de afschaffing van de slavernij in 1864. Wel weer interessant om te lezen dat de slaven niet mochten leren lezen en schrijven, op straffe van lijfstraf, ook voor degene die lesgaf. Ook mochten ze geen eigen partner uitkiezen, die werd aangewezen. Maar dit is niets nieuws eigenlijk. Wel schokkend was te lezen hoe het zuidelijke leger, dat van de Confederatie, in open veld ten strijde moest trekken van zijn generaal Hood, en daarbij als kanonnenvoer neergemaaid werd. Hierbij vond 1/3e van het leger de dood of was zwaargewond. De unionisten namelijk hadden een dag eerder al stelling kunnen nemen op een hoger gelegen stuk land. Maar de rivaliteit van de 2 generaals, die elkaar kenden van hun gezamenlijke opleiding was de oorzaak van dit massacre. Het was deze slag bij Franklin die de genadeslag was voor de Confederale. De laatste schermutselingen bij Nashville hierna waren de bezegeling van de overwinning van de noordelingen en betekende meteen de afschaffing van de slavernij. Alle slaven waren vanaf dit moment vrij om te gaan en staan waar ze wilden. Het was hiermee ook meteen het einde van de plantages, want wie moet die nu gaan bewerken?
Het boek “Dat beloof ik” is een roman en uiteraard ontstaat er een romance tussen een gewonde kapitein die met nog veel meer gewonde soldaten in een plantage huis verzorgd wordt door o.a. de gouvernante van de jonge kinderen. Uiteraard krijgen ze elkaar. De schrijfster heeft het achter-achter-achterkleinkind gesproken voor de familiegeschiedenis, die dus een ware geschiedenis blijkt te zijn. Dit las ik in het voorwoord.
Aan het eind van de middag gaan we nog een drankje halen in de Grand Bar en zien daar een heel Kerstdorp opgesteld, gemaakt door de patissiers aan boord. Het is prachtig, er zit een maand werk in, alles is met de hand gemaakt. Wat een kunstwerk is dit zeg.
Na het diner gaan we weer bij de fotograaf zitten om te kijken naar al die vrolijke mensen en vooral kinderen die gekiekt worden. De fotograaf krijgt het elke keer voor elkaar om ze te laten poseren.
We varen hier pas om 23.00 uur weg en dus is er geen show. Er komen nog laat mensen aan, die net met het vliegtuig uit Europa zijn aangekomen.

Zaterdag 23-12-2023 Op zee

Dit is de enige zeedag van deze weekcruise. Het schip zit meer dan vol met allemaal gezinnen met kinderen in de kerstvakantie. Om 10:15 maken we verbinding met het crematorium in Rotterdam om de crematieplechtigheid van Wim Olden, de man van onze trouwe vriendin Delphine. Wonder boven wonder hebben we tijdens de plechtigheid een ononderbroken internetverbinding waardoor de gehele plechtigheid hebben kunnen volgen.
De rest van de dag doen we niet veel meer dan een rondje lopen, wat lezen of puzzelen. Ik heb mijn kranten gedownload en kan voorlopig vooruit.
’s Middags ga ik eens op zoek naar de bibliotheek en die heb ik nu gevonden, vlak naast de disco. Alleen is hij gesloten, dus kan ik weer terug met mijn 2 boeken. Daarna gaat Jan naar de future cruise consultant en wil kijken of de premium voucher inmiddels geactiveerd is. Want dan krijg je 10% extra korting. En dat is inderdaad het geval. Dan is de beslissing voor Jan (en mij uiteraard) snel gemaakt. We boeken voor 25 augustus 2024 met de Costa Favolosa naar de Noordkaap, vertrek vanuit Hamburg, een 14-daagse cruise. Noorwegen blijft altijd aantrekkelijk, die fjorden zijn prachtig.
Jan gaat niet meer naar het casino, we doen ook niet meer mee met de bingo. Het gokken is klaar voor dit jaar.
Na het diner gaan we weer onze post bij de fotograaf innemen, wat een heerlijk schouwspel elke keer weer. De karaoke van 22.45 uur wachten we niet meer af. Ik wil mijn boek uitlezen. Heerlijk op het balkon zitten genieten van het geruis van de zee in de warmte. Helaas is het boek een illegale kopie en 40 bladzijdes voor de ontknoping stopt de e-reader met het omslaan van de bladzijdes. Ik kan niet verder lezen, tot mijn frustratie uiteraard. Dan gaan we maar naar bed. Dit is meteen het einde van week 5.

Zondag 24-12-2023 St. Maarten

Gisteren hadden we weer een zeedag en vandaag liggen we voor de 3e keer in Sint Maarten. Het wordt een beetje eentonig, want alweer nemen we de watertaxi naar het centrum van Philipsburg. Nu wel wat vroeger, want dan is het nog niet zo warm. Er ligt een Royal Caribbean schip naast ons, de Grandeur of the Seas. Deze is in Florida vertrokken voor een 10daagse cruise. Dat betekent dat er dus minstens 4500 passagiers de wal op komen, want wij zitten wel vol met deze kerstcruise.
Aan de wal lopen we in de hoofdstraat weer richting Tommy Bahama’s, want Jan heeft op hun website nog een mooi Hawaii hemd gezien, met vlinders er op. We zullen eens kijken of deze winkel dat heeft. En de gewone t-shirts bevallen Jan ook goed, dus daar kijken we ook naar, d.w.z. dat ik ga zitten en de verkoper het werk laat doen.
Warempel hebben ze het vlinderhemd in Jan zijn maat, geluk hebben heet dat, want deze winkel heeft alles in 1 maat per soort en per kleur. Een t-shirt was er dus niet bij deze keer, wel een mooie polo. De verkoper kwam nog met diverse korte broeken en overhemden aanzetten, maar nu is het basta!! Deze winkel verkoopt trouwens alleen maar het duurdere segment van Tommy B. Daar bestaan blijkbaar ook nog 3 gradaties in en niet elke winkel heeft deze selectie zoals hier. De winkelier heeft de licentie voor de verkoop voor 100.000 dollar moeten aanschaffen en kan alleen met de officiële, voorgeschreven prijzen de spullen aanbieden. Maar de winkelier klaagt toch niet, want zijn klanten komen van heinde en ver, met vliegtuig, om bij hem te komen kopen. Tijdens de pandemie was hij als enige open en ook al snel na de hurricane was de winkel ook alweer open. Er is in Europa geen enkele zaak van Tommy B. te vinden. Ze zijn er alleen maar in de States en in Sidney en op Sint-Maarten, voor zover wij weten.
Na deze aankopen lopen we weer naar de boulevard en strijken weer neer bij InLove, de tent waar we al 2x eerder zaten. Jan nam een rum-cola en ik een cranberry sapje. Daarna gaan we weer terug naar de watertaxi, het wordt alweer erg heet om langs de boulevard in de zon te wandelen. Voor de lunch zijn we al terug.
Het is vanavond kerstavond en dat is bij de Italianen het hoogtepunt van de kerst. Dat betekent galakleding en ’s avonds laat de kerstmis in het theater.
Om half 9 gaat in de Grand Bar de 2e editie van de karaoke beginnen. Wederom kunnen wij niet roepen over de kandidaten, maar ook niet over de techniek voor wat de muziek en de tekst betreft. We zitten het uit, zit niets anders op. Daarna gaan de meeste mensen dineren, 2e zitting of naar het theater voor de kerstshow voor de laatste keer, denk ik. De show is weer aardig, maar de ene zanger is nog steeds een schorre kip, echt een aanfluiting. En bovendien, alhoewel de meeste populaire kerstliedjes in het Engels zijn, kan er voor een schip vol met Franstalige mensen toch wel 1 mooi liedje in het Frans gevonden worden. Hier snap ik weer niets van. Maar nee hoor, het is Jingle Bells en Rudolf de red nose rendier wat de klok slaat. Maar goed, ook dat is voor ons toch wel leuk om te zien en te horen.
Om 23 uur gaat het showbuffet weer open, er zijn er vandaag 2, ook nog 1 naast het casino met ijssculptures van 3 rendieren die een slee met de kerstman voortrekken. Dat is weer zo leuk om te zien en ook knap dat er mensen zijn die dit kunnen maken. Op het andere showbuffet liggen nu weer andere figuren, zoals een Beier op zijn buik met een blikje Heineken in zijn hand. Wel staat de Eiffeltoren van witte chocola er weer bij en alle mooie uitgesneden bloemen van fruit. Het zijn echt kunstwerken en er worden ontzettend veel foto’s gemaakt, terecht.
Daarna gaan we naar het theater voor de Katholieke Kerstmis. Het evangelie van Lucas wordt in meerdere talen voorgelezen. Men kan er ter communie, waar veelvuldig gebruik van wordt gemaakt. Veel Filipijnse bemanningsleden nemen ook deel aan de mis. De collecte gaat naar Stella Maris, voor zeelui over de hele wereld. Een goed doel, daar geven wij ook aan.

Maandag 25-12-2023 St. John’s

Voor ons 1e kerstdag en de belangrijkste dag van de kerst. Hier is dat dus minder.
We liggen in Antigua aan een andere pier dan de vorige keer. Je kan zo de plaats in lopen, maar de stoepen zijn zo rottig dat het niet verstandig is om dat te doen. Ik heb weer een goed boek en we blijven aan boord. Ik ga lekker op dek 9 bij het zwembad liggen, het is er lekker rustig nu iedereen de wal op is. Er zitten aan een tafeltje wel 4 mannen te domino-en, typisch en karakteristiek voor de Caribbean. Jaren geleden heb ik er eens een boek als bibliotheekgeschenk over gelezen. Dat speelde op een van de eilanden hier en er werd ook bij gegokt. En dat ging er grof aan toe, ook met drank (rum) erbij in het spel. Ik weet even niet meer hoe het boek heet, maar het was door een Surinaamse schrijver geschreven. Maar nu ik vaker hier aan boord 4 mannen zie (en ook hoor vanwege het met een klap neerleggen van de stenen), herinner ik me het boek weer.
Laat in de middag is de zon weg van het balkon en dus ga ik daar weer zitten. Mijn boek is een vervolg op het vorige dat ik gisteren uitlas. Het gaat weer over de Amerikaanse burgeroorlog, maar nu de naweeën ervan. Er waren valsemunters actief en vals geld ondermijnt de hele structuur van een land en haar economie. Weer erg goed om te lezen hoe er in de jonge democratie mee omgegaan wordt en dat in een roman verweven. IK was heel de middag onder de pannen. Jan heeft een poosje liggen tukken.
Om half zes kwam de Kerstman in het theater aan en konden alle kinderen met hem op de foto. Ook was er een cadeautje voor elk kind, leuk om te zien.
Na het diner gaan we weer bij de fotograaf zitten. Ik ga wel om half 9 naar de samenzang in het Atrium, uitgevoerd door het animatieteam samen met meerdere muzikanten. Op alle 3 de verdiepingen stonden mensen te genieten van deze aangename bijeenkomst. Het heette een Sing-a-long en dat betekent: lekker meezingen. Alleen kent het overgrote deel van de Franstalige passagiers de wederom Engelse liedjes niet, dus van meezingen kwam weinig. Alleen “Felice Navidad” is makkelijk om mee te zingen. Maar desondanks bleef toch iedereen staan genieten van het enthousiaste optreden van de jongelui. Ook de kapitein en de hotelmanager stonden te luisteren. Deze 2 laten zich vaker in het schip zien.
Om half 11 houden wij het voor gezien en gaan naar de hut. Ik ga nog lekker buiten op het balkon zitten lezen. Helaas krijg ik het boek niet voor middernacht uit. Meer dan bedtijd, Jan ligt er al een tijdje in.

Dinsdag 26-12-2023 Tortola

We liggen op stroom bij Tortola. Er liggen een Disneyschip, Disney Fantasy, en de Insignia van de cruiseline Oceania voor de kant. Dat betekent tenderen voor ons. Wij, vanwege onze Platinum status, krijgen een voorrangsticket en hoeven niet in de rij te staan.
Om half 11 heb ik mijn boek moeten neerleggen en gaan we op pad. Eerst naar dek 3, waar het theater vol zit met mensen die geen excursie hebben en toch de wal op willen. Wij hoeven daar niet op te wachten, onze vrijbrief had de Costaclubmanager Randy al gegeven.
Eenmaal aan de wal lopen we, ook vanwege de warmte, elke sieradenwinkel binnen. Hier is geen kwestie van klimaatschaamte en loeit de airco op volle toeren, overal in alle winkels. Na een heel rondje nemen we een fruit/rumpunch en dan gaan we weer in de rij staan voor de tender terug. Dit duurt erg lang, er komen wel 3 tenders vol passagiers aan, maar wij mogen niet mee. Je hoort trouwens van al onze medepassagiers geen enkele wanklank of klacht. Iedereen wacht geduldig. Het blijkt, als we eenmaal in de tender zitten vlak bij de stuurman en alles over de radio horen, dat er 1 passagier niet toegelaten werd tot de wal en onder politiebegeleiding terug moest naar het schip. De kapitein stond hem daarop te wachten, ook kwam er nog een tender met autoriteiten van de wal aan. Daarom moesten wij ook zo lang aan de wal wachten voor we naar het schip terug konden.
We hebben geen idee wat er gebeurd was, alhoewel we dat uiteraard wel graag zouden willen weten. Maar we weten het niet.
Na de lunch gaan we in de Grand Bar zitten, ik lees mijn boek uit en maak de blog tot nu toe af. Ik deed net mee aan de quiz over steden. Je zag silhouetten van steden. Ik had er 5 goed en dat was te weinig voor een prijs, een ijsje. De volgende quiz is het raden van titels van liedjes. Daar weet ik helemaal niets van. Dus, het is al over half 5, tijd voor een aperitiefje en dus gaan we naar de hut voor onze whisky en witte wijn.
Na het diner ga ik meteen naar het theater voor The Voice of the Sea. Eens kijken of de eerste auditie wel mooie stemmen leverde. Nou, dat was zeker het geval. Een mijnheer uit Guadeloupe zong een lied van Andrea Botticelli, in het Italiaans dus en dat deed hij verrekte goed. Hij won dan ook met 82% van de stemmen, ondanks dat de andere 2 finalisten het er ook goed van af brachten. Maar hij was een terechte winnaar.
Daarna ga ik bij Jan en bij de fotograaf zitten. De mensen staan in de rij voor een paar mooie foto’s. Dan wil ik daarna nog genieten van het varen onder de sterren en dus gaan we naar de hut.

Woensdag 27-12-2023 St. Kitts

We liggen in Saint Kitts. Hier waren we al geweest. Voor we naar het ontbijt gaan, maken we nog een waszak klaar. Elke week mogen we maximaal 25 items inleveren om gratis te laten wassen. Dat is nog eens een fijn idee. We maken er dankbaar gebruik van.
We gaan weer een wandelingetje bij de shops op en bij de pier maken. Nu koop ik een soortement van theedoek waar de het hele Caribische gebied op staat. Zo kunnen we omcirkelen welke eilanden we in de 50 dagen allemaal aangedaan hebben. We varen in de oostelijke Caribische zee, tegen de Atlantische Zee aan. We voelen dan ook nog de oceaandeining, die altijd maar doorgaat. Het zijn de West-Indische Antillen, de bovenwindse eilanden voor Nederlandse begrippen.
Na de aankoop, Jan werd vanwege zijn snor nog door een Indische verkoper op de foto gezet. De snor herinnerde de man aan zijn grootvader in India. De foto ging daar ook naar toe. We constateerden dat vrijwel alle winkels hier gerund worden door en waarschijnlijk in bezit zijn van de Indische bevolking hier op het eiland. Een jongeman vroeg waar ik vandaan kwam en toen ik Nederland noemde, wist hij precies waar dat was. Hij maakte gebruik van Schiphol als overstapplaats onderweg van New Delhi naar Saint Kitts, dus via Amsterdam en Sint-Maarten en dan naar St. Kitts. Er is namelijk een directe vlucht naar Sint-Maarten bij ons vandaan. Nu er zoveel over die overstap hub van Schiphol te doen is, zie je dat er flink gebruik van wordt gemaakt. Anders zal er via Parijs gevlogen worden en dan ook rechtstreeks naar Sint-Maarten oftewel Saint Martin.
Wederom namen we plaats in de Foodcourt, maar dan wel minstens een uur vroeger dan vorige keer, te vroeg dus voor een Margherita. Het werd een milkshake dit keer voor allebei. Die waren trouwens behoorlijk aan de prijs, 12 dollar per stuk. Zo steunen we de plaatselijke economie.
Dan is het tijd om terug te gaan naar het schip, het wordt alweer aardig warm. Toch wil Jan hier in het casino nog gokken. 10 dollar gaat ertegenaan en “Rien ne va plus”, dit geld is niet meer van u.
Op het schip eerst een bakkie en dan de krant binnenhalen en mijn puzzel in de NRC maken. Daarna lunchen en toen ben ik naar de Grand Bar gegaan om dit blog verder af te maken. Toen Jan er ook bij was gekomen, zijn we een ijsje gaan halen op dek 9. Het was inmiddels bijna 4 uur en de meeste mensen komen dan terug van de wal. Het is dan bij deze bar, voor drank, ijs en een crêpe heel erg druk. Ook aan de andere kant, bij de hamburgertent staat een hele rij. Iedereen komt hongerig terug, hamburgers, hotdogs, patat, het gaat erin als koek. Ik neem nog een kopje thee met citroen en dan is het weer borreltijd, op ons balkon.
Van de Costa hebben we een grote Italiaanse tulband gekregen, een Panettone genaamd. Die moet wel op, maar we vergeten steeds 2 borden en bestek mee te nemen. Morgen dan maar. Nu gaan we aan de witte wijn of whisky, zolang de voorraad strekt.
Na het diner vergeet ik om weer naar het prinsessen- en kapiteinsbal te gaan kijken. Wel komen er verschillende prinsesjes een foto laten maken. Daarna is er ook nog dansen voor de passagiers met de officieren. Ook dat slaan we over. Maar na afloop komt de hotelmanager, mw. Kovacs langs en geeft Jan een standje dat hij niet met haar gedanst heeft. De bemanning heeft inmiddels door dat wij er langer opzitten en zegt ons in het voorbij gaan gedag en worden we dus ook aangesproken zoals zo even. Jan belooft volgende week de beurt goed te maken. We zullen zien, ik houd het in de gaten. Het is namelijk elke week hetzelfde programma.
Na nog een drankje genuttigd te hebben, zoeken we de hut op. En zo wordt het alweer middernacht voor we erin duiken.

Donderdag 28-12-2023 Fort de France

De 1e wisselhaven is al weer aangebroken. Wij hebben hier in Fort de France, de hoofdstad van Martinique, al 2x een wandeling naar de stad gemaakt. Vandaag nemen we de tuktuk, gemotoriseerd weliswaar en zien hierdoor een veel groter stuk van de binnenstad. Volgende week weten we waar we een andere straat moeten nemen om in de voetgangerszone te komen, zonder een enorme omweg te maken. We hebben vandaag de overdekte kruidenmarkt bezocht, de kathedraal St.Louis, het theater annex cultureel centrum waar een doop stond te beginnen en als laatste zijn we langs het fort gereden. Dit is nog steeds militair terrein, voor de marine en dus verboden voor onbevoegden. Er vlak naast zagen we het enige ministrandje van de stad. Meerdere mensen lagen lekker in het water. In het park langs de boulevard stond een kerstdorp in tenten opgesteld. Het is ook hier kerstvakantie en dus veel ouders met kinderen op de been. Het is vandaag niet zo zonnig en dus ook niet zo heel erg heet, lekker aangenaam weer dus.
Na de koffie terug aan boord en de lunch zit ik nu in de hut dit verslag te maken. Ik heb nu wel 2 borden en bestek meegenomen en dus gaan we straks aan de thee met cake. Nu is Jan met zijn foto’s bezig. Die moeten straks weer allemaal een plekje in dit blog krijgen, best veel werk. Ik ga lekker buiten op het balkon zitten, er is schaduw.
Dan komt er een stuk Panettone aangereikt, het is heerlijk, zelfs met een colaatje er bij. We nemen zelfs nog een stuk, zo is de helft van de tulband al meteen naar binnen gewerkt.
Na het diner gaan we weer bij de fotograaf zitten. 2 dames laten van hun oude moeder nog mooie foto’s maken, alleen en met dochterlief er bij. Heel ontroerend om te zien. We varen om 8 uur weg. Daar merk je eigenlijk nooit iets van, zo zachtjes gaan dat.
Alleen ga ik nog een keertje naar de Caraibische show, Bele genaamd. De zangers en dansers doen het echt erg goed en ook de kostuums zijn top. Toch krijg ik niet het idee dat de zaal uit zijn dak gaat met deze show. Er zijn teveel Engelstalige liedjes bij en dat verstaan de meeste, Franstalige, passagiers niet en bovendien zitten die liedjes ook niet in hun cultuur. Toch wordt er wel geapplaudisseerd. Valt me nog mee.
Om half 11 begint er bij het zwembad e Caraibische party met het muziekduo dat normaal in het atrium staat te spelen. Zij zijn gespecialiseerd in Caraibische muziek en er wordt dan ook door voornamelijk mensen van Martinique en Guadeloupe gedanst. We blijven uiteraard even staan kijken op weg naar de hut.
Net zoals elke avond ga ik nog even buiten een spiderpuzzeltje op de tablet maken. Dat is zo lekker met dit weer hier. Het is ook nog volle maan.

Vrijdag 29-12-2023 Pointe a Pitre

Het is grote wisseldag hier op Guadeloupe. Bijna iedereen gaat er af. Voor ons begint de derde cruise van 2 weken en dus moeten we weer ons kaartje wisselen en dat graat al om 8 uur bij de receptie. Dat doen we dan maar. We gaan met een medewerker mee naar dek 0 om uit- en weer in te checken met onze nieuwe kaart. Op dek 1 staan er al mensen klaar om van boord te gaan, het schip is nog niet vrijgegeven namelijk. Maar met de Italiaanse uitleg mogen wij er wel doorheen. Daarna kunnen we gaan ontbijten. Dan gaat Jan daarna zijn creditkaart activeren en doen we de virtuele sloepenrol samen op zijn mobieltje. Nu hoeven we ons alleen nog maar tussen 6 en 7 uur met zwemvest te melden en dan is dat ook weer gebeurd.
Het is stil in het schip, er zijn geen activiteiten. Ik ga een poosje op dek 9 bij het zwembad liggen. Er is veel bewolking en dus kan ik er een poosje blijven liggen. Wel val ik tussendoor in slaap, dat is dan weer minder. Als de wolken verdwijnen, wordt het wel erg heet en het is inmiddels ook al 12 uur geweest. Tijd om terug naar de hut te gaan. En……dan gaan we weer een happie doen.
’s Middags wil ik toch nog wel even weg. 2 weken geleden hebben we het museum Schoelcher bezocht. Daar wil ik nog wel een keertje heen. Nu is er een speciale expositie, van Guy Gabon, over de verbinding tussen de huidige bevolking van Guadeloupe en hun oorspronkelijke herkomst. Dit is in 3 materialen uitgebeeld, namelijk met draden en weefgetouwen (die verbeelden verbinding), voedselnappen van verschillende materialen (hout, kokosnoot en aardewerk) en 60 papieren vliegertjes in het andere gebouw waar getekende gezichten van bekende en/of belangrijke vrouwen als voorvechters van vrouwenbelangen op te zien zijn.
Ik blijf een poosje weg. Eenmaal terug gaan we eerst in de Grand Bar een bakkie doen en daarna op ons balkon de rest van de panettone op eten.
Het schip gaat weer vollopen met deze oud-en nieuwjaarscruise. Dit is de duurste cruise van het jaar, echt speciaal. Er komen veel Europeanen voor 1 week overgevlogen. Ook in het Clubrestaurant gaat het vollopen. Wij behouden ons tafeltje aan de reling, waar we uitkijken op het buffetrestaurant. Hier staan bij de maaltijden steeds rijen geduldig te wachten tot ze aan de beurt zijn. Men kan ook naar hun restaurant, er zijn er 2 en iedereen krijgt een tafel toegewezen op de hutkaart. Wij hebben ook een vaste tafel, maar nemen steeds plaats aan een tafel zonder nummer. Die is inmiddels voor ons gereserveerd. De gerant komt ons dat speciaal vertellen. Ze zien ons al als familie. En het wordt zeer gewaardeerd dat we nooit ergens over klagen. We vinden alles even lekker en ook de bediening door Mario en Joselyn, zijn assistente, super. Wat kan je ook te klagen hebben, als je je zo’n mooie reis als deze kan veroorloven? Dat is voor ons onbegrijpelijk.
Na het diner, we waren een beetje laat, konden we alleen nog maar een tafeltje aan de andere kant van het doek van de fotograaf vinden. Hier blijven we de hele tijd zitten.