Dit wordt onze derde wereldcruise met de Costa Deliziosa. Dinsdag 3 december gaan we ’s middags naar het Sheraton Amsterdam Airport Hotel zodat we 4 december niet al te vroeg moeten opstaan voor onze vlucht naar Venetië. In Venetië staat de taxi klaar om ons naar het Savoia Excelsior Palace Hotel in Trieste te brengen waar we tot 7 december verblijven. Op 7 december 2024 schepen we in Trieste in op de “Costa Deliziosa” en zijn we met kerst- en nieuwjaarsdag aan boord en liggen tijdens de jaarwisseling voor de kust van Rio de Janeiro voor het vuurwerk.

Het reisschema van deze wereldcruise:

Week 1

3-12-2024 Wieringerwerf / Amsterdam Schiphol

We starten op dinsdag 3 december met een overnachting op Schiphol. We zijn er niet zeker van dat we morgenochtend op tijd het vliegveld bereiken. Je kan er maar vast zijn. Jan is al om 5 uur opgestaan om te kunnen inchecken. We hebben een flex ticket en daar kan je de kans hebben om een upgrade naar business bij te kopen voor een prikkie. En dat is weer gelukt. We kunnen nu ook in de sky lounge en hebben voorrang bij de beveiliging. In de sky lounge kunnen we dan ontbijten, zit bij de prijs inbegrepen.
Dick Sarlemijn brengt ons naar Schiphol. Aanvankelijk was de bedoeling dat we vanaf Hoorn met de trein zouden gaan, maar de directe verbinding is er nu even niet en dat betekent overstappen in Amsterdam. Dick wil dat niet en rijdt ons helemaal naar Schiphol, naar het Sheraton hotel. Heerlijk dat we al op de goede plek zijn. Om 5 uur lopen we nog een rondje over Schiphol heen. We gaan vroeg slapen, de wekker gaat om half 6. Wel erg vroeg, maar o.k. vooruit dan maar.

4-12-2024 Trieste

Al vroeg ging de wekker, want we vliegen om 9.45 uur en moeten dan uiterlijk half 8 al op Schiphol aanwezig zijn. Dat is als je nog koffers in te leveren hebt. De onze staan al in Italië, die zijn met UPS gebracht. Dus is half 9 vroeg genoeg en hebben we ruim de tijd voor ons ontbijt in de sky lounge. Om 7 uur zitten we dan dus ook al aan ons ontbijt.
In het vliegtuig, een nieuw 737 toestel, zitten we ruim met een lege stoel tussen ons in. We worden verwend met weer een ontbijt, het is inmiddels 10 uur en we nemen het dankbaar aan. Smaakte heerlijk, koffie er bij, Helemaal goed.
In Venetië worden we opgewacht door een taxi die ons in anderhalf uur naar ons hotel reed. Deze chauffeur spreekt heel goed Engels en we hebben de hele weg zitten kletsen over van alles en nog wat. Een tip voor als je opgebeld wordt door geldaftroggelaars. Iets wat Italianen al is overkomen. Neem nooit de telefoon op met “ja” of een ander startwoord wat een akkoord kan aanduiden. Dat gebruiken de criminelen namelijk door dat woord te koppelen aan een z.g. bestelling waar je dan mee ingestemd hebt. In het Italiaans dus nooit met “si” opnemen. “Pronto” is dan beter. Onze chauffeur is ook overal geweest en cruiset ook veel. We wisselen veel ervaringen uit. Ook nog een goede tip. De heel grote schepen kunnen/mogen niet meer in Venetië en ook niet in Triest aanmeren. Die worden doorgestuurd naar Ravenna. Maar op je instappapieren staat Venetië/Ravenna. Een volkomen misleidende informatie, omdat de weg van het vliegveld van Venetië naar Ravenna een 2-baans provinciale weg is, de oude weg naar Rome. De taxi doet er minstens 3 uur over en een bus zeker 5 uur, een catastrofe dus. Het is maar dat we het weten. Venetië heeft trouwens een nieuwe cruiseterminal gebouwd, dusdanig ver buiten de stad dat het wegvaren niet meer door het Canal Grande gaat. Maar de middelgrote schepen varen vanuit Triest weg. De rit ging dus erg vlug, mede ook omdat de tolweg nu helemaal klaar was. Net buiten Venetië bouwt men een nieuw stadion, het wordt een kopie van de Arena. Dat concept is toch wereldberoemd en heel modern met een dak dat open kan en de grasmat die weggedraaid kan worden. Om ongeveer 2 uur waren we in ons fantastische hotel. We hebben warempel een heel appartement tot onze beschikking, inclusief een keuken, alhoewel er geen bord, bestek of pan te bekennen is. Wel een koffiezetapparaatje.
Eerst maar de koffer uitpakken en een beetje bekomen van dit buitengewone onderkomen voor de komende 3 dagen. Om 4 uur wil ik toch wel even de benen strekken. Het is erg koud en er staat behoorlijk veel wind. We belanden in een café en nemen daar een prosecco. Hier in Italië krijg je er altijd chips en nog 2 andere versnaperingen bij, als je sterke drank bestelt. Heerlijk, temeer daar we op banken voor de vensterbank zitten bovenop de verwarming. Alles op, dan terug naar het hotel. Onderweg zien we meerdere terrassen bezet met mensen met dikke jassen aan. Dit zie je in Nederland echt niet. De Kerstmarkt wordt opgezet, allemaal huisjes. Hij gaat op 9 december pas open, jammer. Wel staan er op de pleinen overal al kerstbomen en er is ook al een stal met een lege wieg. Terug op de kamer hoeven we niets meer. We nemen later nog een bakkie koffie en kijken naar de tv. Eerst een spel, net zoals bij ons de Postcodeloterij, koffers wegspelen en daarna een grappige film, weliswaar in het Italiaans, maar makkelijk te volgen.

5-12-2024 Trieste

We zijn al in het land van de begraafplaats van Sinterklaas, Bari, waar hij daadwerkelijk begraven ligt. We gaan in het hotel ontbijten, dat is zeer uitgebreid en we hebben geen haast. Het is een strakblauwe lucht, maar aan de vlaggen van het schip dat voor ons hotel ligt, zien we dat er een straffe wind staat. Dat is minder. Iedereen loopt dik ingepakt met mutsen en handschoenen aan. Ook zie je wel een bontjas op straat, daar stoort zich blijkbaar niemand aan. We gaan na het ontbijt even naar de Spar voor water en een drankje, dat wordt een Ferrari prosecco. Dan maar weer terug naar het hotel. Vanmiddag proberen we het nog een keer. We lopen nog een keer naar de bar van gisteren, maar het is nog steeds guur en koud. We kunnen gelukkig wel genieten van ons wijntje.
Tegenover ons hotel ligt het gloednieuwe cruiseschip de Viking Vela, van een Zwitserse maatschappij. Vandaag komen de passagiers aan om in te schepen. Die Viking vaart ’s avonds om 23 uur nog weg. We zagen het precies gebeuren en Jan heeft het allemaal op zijn nieuwe filmcamera staan. Deze heeft hij speciaal nog voor deze wereldreis gekocht. Want het zou zo maar eens de laatste wereldcruise kunnen worden, die kans is heel erg groot namelijk. Gezien de kosten en onze leeftijd.

6-12-2024 Trieste

Nog een heerlijke dag in Triest om rond te lopen en te genieten van deze mooie kustplaats. Het is vandaag heerlijk rustig en zonnig weer. Dat betekent dat we na het ontbijt, niet te vroeg, tegen half 12 op pad gaan. We lopen langs de haven in het zonnetje en gaan helemaal tot het eind van de pier die haaks op de boulevard staat. Daarna lopen we door de stad. Overal worden de houten huizen voor de kerstmarkt opgezet en bevoorraad. Zo jammer dat die pas op 9 december van start gaat. Die moeten we dan maar in een van de volgende havens meepakken. Na 1,5 uur en lichtelijk verdwaald (met dank aan Maps vinden we de weg terug) komen we op het mooiste plein aan, het Piazza Unita d’Italia. Hier wil ik wat nemen in een heel groot en mooi café. Het terras buiten is aan weerskanten van de ingang 7 tafels breed en 3 rijen achter elkaar en dat in hartje winter. Dit willen we ook meemaken en we nemen op het terras een heerlijke Irish koffie. Dan gaat het spetteren en we gaan binnen zitten. Hier nemen we nog een spritz campari of aperol en daar krijgen we weer hapjes bij geserveerd. Het is er bomvol aan de linkerkant van de zaak, erg gezellig is dat. We zien nog een nieuwigheidje en dat zijn serveerrobots, er lopen er 3. Hier zetten de obers de afgehaalde kopjes en borden enz. op en als vol is, dan rijdt de robot zich naar de keuken en komt weer leeg terug. De foto’s staan op fb. Dan om half 4 willen we terug naar het hotel, eerst even langs de drogisterij voor een flacon Listerine voor Jan. En dan zit onze tocht er op. Een mooie middag was dat. Op onze kamers kunnen we nog een kop koffie nemen, de mandarijnen opeten en de prosecco soldaat maken met de pringels er bij. Morgenochtend om 8 uur ligt de Deliziosa voor de deur. Die gaan we zien binnen komen, dus om 7 uur al met onze snufferd voor een van de 4 ramen zitten we paraat.
Vanavond zetten we de tv nog een keertje aan, eens kijken of we al wat meer snappen van wat er allemaal gezegd en getoond wordt.

7-12-2024 Trieste

De dag van de inscheping. De Deliziosa ligt vlak voor ons hotel. We hoeven dan de straat maar over te steken en we zijn er al. We kunnen dus rustig ontbijten en uitchecken. En dan met onze handbagage op het gemakje naar de overkant lopen. De koffers zijn al een week geleden door UPS opgehaald. Die vinden we terug in de hut.
Om half 12 zitten we aan boord. Het inchecken gebeurt nu heel secuur. Alle documenten worden zorgvuldig nagekeken, met name de visa. Wij hebben alles in orde en gaan aan boord. Het is heel stil. Het blijkt dat er nu maar pas zo’n 500 passagiers inschepen. Dit zijn voornamelijk Duitsers, die zijn zo in Trieste. Onderweg zullen er nog wel Italianen aan boord komen, waar ze het dichtst bij zijn, Rome bijvoorbeeld en in Marseille komt de grootste groep aan boord, meer dan 600 Fransen. Daarna in Barcelona de rest en dan zijn we compleet, met meer dan 1800 passagiers gaan we de wereld rond. Het schip zit dus lang niet vol. De vorige cruise waren dat er 2600.
Bij het inschepen herkende ik al meerdere mensen van de vorige cruises. Dat zullen er nog wel meer worden. We gaan het zien.
We gaan eerst maar eens bij het zwembad zitten. Die Streetfoodbar is open, hamburgers en patat en sla en foccaccia’s. Jan haalt binnen een klein bordje pasta en ik neem een beetje patat met mayo. Dat is onze lunch. Om 2 uur wordt er al omgeroepen dat we naar de hut kunnen. Dat doen we meteen en pakken onze handbagage uit. Dan is het wachten op onze koffers. Die zijn met UPS onderweg, vanmorgen vanuit Milaan vertrokken. We hebben er een tracker inzitten en Jan kan precies zien waar ze zijn. In de loop van de middag komen ze aan. Voorlopig gaan we in de Grand Bar zitten, helemaal alleen. We bestellen een cappuccino en een grote bier. Op de afrekening zie ik de prijs. Voor het bier rekent men al 6,10 euro. We kunnen ons drankenpakket, dat bij de cruise inbegrepen is, upgraden met 18 euro p.p.p.d.. Dat is 3 biertjes per dag. Dat gaan we dan toch maar doen. Dan hoeven we de hele reis nergens meer op te letten en kunnen we rustig cocktails en whisky’s nuttigen zoveel als we willen. Vooral dat bier in de warme gebieden is dan een uitkomst. In 1 klap gerekend is het wel veel geld, maar achteraf alle consumpties bij elkaar optellen, daar word je ook niet vrolijk van. Intussen hebben we digitaal de drill gedaan. Tussen 3 uur en 4 uur moeten we ons met ons zwemvest melden ergens op dek 3. Daar wordt ons kaartje gescand en meteen is er al bekend dat wij de drill digitaal gedaan hebben. Super is dat. We hoeven niet meer een half uur aan dek te staan om de drill te ondergaan in meerdere talen.
In het restaurant hebben we op dek 3 een tafel toegewezen gekregen. Het blijkt een 10-persoonstafel te zijn. Daar ben ik maar over gaan praten. Wij als bijna de enige Nederlanders moeten dan met zoveel talen tegelijk converseren. Dat zien wij niet zitten. Er is notitie van genomen en er komt een wijziging aan. Tot aan Savona is het trouwens vrije zitting tussen 6 uur en half 9 en alleen op dek 2 in het Albatrosrestaurant. Zo weinig mensen zijn er nog maar aan boord. Vanaf Savona gaat de wereldreis echt beginnen met een openings-party bij het zwembad op dek 9.
Na een laatste café macchiato in de Gelateria gaan we naar de hut om de koffers uit te pakken. Die zijn mooi afgeleverd bij de hut. We krijgen alles netjes in de kasten. De hut steward Glen heeft nog een paar hangertjes gebracht. Hij weet wat je nodig hebt met zoveel bagage. De zwemvesten heeft hij keurig onder de bank weggewerkt. Die nemen in de kast veel ruimte in beslag.
Van het nieuws nemen we mee dat er in Den Haag een enorme explosie in een flatgebouw is geweest met minstens 5 doden en nog meer mensen onder het puin. Daarnaast is de val van de president van Syrie aanstaande, dat kan niet lang meer duren. Zijn hulptroepen verlaten het land en de opstandelingen naderen van meerdere kanten Damascus. Dit zagen we op BBC news. Op Rai 1 genoten we eerst van een opera van Verdi vanuit het Scala in Milaan.
Al met al toch een lange en inspannende dag. Om half 12 lagen we voldaan in bed. Buiten begint het te waaien en het schip begint te stampen.

8-12-2024 Dubrovnik

En we zijn op weg naar Savona. Vandaag doen we Dubrovnik aan. We liggen hier van13.00 uur tot 21.00 uur. Eens kijken of we de wal op gaan, het wordt al vroeg donker en we kennen Dubrovnik goed. Dat werd dus niks, het regende de hele dag al en het weer was onstuimig sinds zaterdag toen we wegvoeren. ’s Ochtends zijn we bij het zwembad eerst een cappuccino en een theetje gaan drinken. We hebben er voor ontbijt maar meteen een croissant bij genomen. Ik vond het beter als we binnen gingen zitten, dus verkassen naar het Lido binnen. Dat is bij de buffetten. Hier zitten we tot en met de lunch. We zien het schip om 13 uur binnen lopen, we liggen weer onder de enorme brug. Na de lunch maak ik de blog van week 0 af. Die kan Jan dan overnemen op de laptop en de foto’s er bij plaatsen. We hadden eerst moeite om dit bestand vanuit de One Drive over te zetten in een bestand waar ik ook zonder internet bij kan. Bij het opzetten van dit totale blog had ik niet goed gekeken naar waar het zou moeten komen. Maar nu zit alles in mijn bestanden en kan ik steeds verder tikken. Maar dit overzetten duurde een tijdje.
We lunchen maar matig. Jan alleen wat pasta en een bordje mosselen en ik 2 crostini’s, 5 olijven, 3 stukjes artisjok en 10 mosselen. Daarna gaan we naar de hut. Ik kleed me om voor het bubbelbad. Het is nog stil en dan kan je makkelijk in de whirlpool komen. Heerlijk was dat. Ik zie alleen altijd op tegen het omkleden. Maar, voor herhaling vatbaar. Dan is het alweer borreltijd en tuffen we samen naar de Grand Bar voor een prosecco en een biertje. Je ziet, we komen zo onze dagen wel door. Ik ben inmiddels aan mijn eerste boek begonnen. Ik heb er 3 bij me en die laat ik achter als ik ze uit heb. Verder heb ik hier op de tablet boeken staan en ook op mijn e-reader. Hoelang wil ik wegblijven eigenlijk? En hebben we allebei ook nog een puzzelboekje mee, Jan sudoku’s en ik cryptogrammen, dat is om de geest te slijpen voor het geval we afstompen. Na het summiere diner nemen we de koffie in de bar vlakbij de eetzaal, hier is de muziek erg leuk. Daarna gaan we naar de Grand Bar. Hier speelt een goede band en wordt er volop gedanst, ook in rijen zodat iedereen zonder partner ook mee kan doen. Iets voor mij dus. Dan is het tijd voor de show. De zaal is half leeg, alleen vol Duitsers. De Italiaanse zanger bracht een tribute aan Britse zangers. Sommige liedjes waren o.k., maar het geheel was, zoals gewoonlijk te luid en de psychedelische achtergrond was te druk, als je het mij vraagt.
Als afsluiting van de dag nemen we nog een afzakkertje wederom in de Grand Bar op onze oude stek. We zien steeds meer bekenden van de vorige cruises. Om half 11 zijn we er klaar mee voor vandaag. Ik ga de onderbroekjes uitspoelen, die lagen te weken in de wasbak. Gaat prima om die zo uit te wassen. In de douchecabine is een waslijn en ik heb 12 knijpers bij me.
Op tv zien we dat Damascus gevallen is, op BBC news. De vraag is, wat nu. Assad schijnt in Moskou te zitten. Zijn paleis wordt geplunderd, zijn beeltenis verdwijnt in rap tempo uit het straatbeeld en de gevangenissen worden opengegooid. In heel de wereld vieren Syriërs feest en gaan ze de straat op. Vanuit Turkije en Libanon keren massa’s mensen terug naar hun land, ook al hebben ze geen officiële papieren en zijn ze er zelfs niet eens geboren. Maar het land ligt in puin. Het is maar de vraag of men zijn huis nog ergens weet te vinden in de puinhopen. Bovendien moeten de waterleidingen, de elektra, het internet en ook de gezondheidszorg opnieuw opgebouwd worden. Nog vorige week bombardeerden de Russen een ziekenhuis in Aleppo om te kijken of ze Assad nog konden helpen. Maar nu zijn de Russen en Perzen het land uit gegaan, ze hebben het opgegeven. Rusland is ook de zeggenschap over de marinehaven en het militaire vliegveld aan de kust wel kwijt, alhoewel het met rust gelaten wordt.

9-12-2024 Navigeren tussen hemel en zee

Dit is de eerste zeedag. Het heet heel poetisch “ Navigeren tussen hemel en zee”.
Het weer is opgeknapt en we zitten in het Lido in het zonnetje. De was hangt inmiddels op ons balkon. Jan heeft een waslijntje gespannen, altijd handig. Zometeen om 10 uur ga ik naar de ijssalon, waar er iemand zit die probeert om een kerstkoor op te richten. Eens kijken of dat wat voor mij is. Lijkt me wel leuk om hier aan mee te doen. En inderdaad, het is de bedoeling dat het koor op veel zeedagen oefent en aan het eind van de cruise een voorstelling of zoiets geeft. Maar ook op 25 december ’s avonds om kwart voor 8 in het atrium gaan we dan kerstliederen zingen, Jingle bells, We wish you a merry Christmas en Stille nacht in het Engels. De dirigent zat op onze 1e cruise ook aan boord. Hij heeft toen nog, tijdens de pandemie, toen er geen artiesten meer aan boord mochten komen, een show van Frank Sinatra gegeven en zelf gezongen. Er was een z.g. club ingericht met tafeltjes en 2 paartjes die ook dansten. Maar goed, hij is lang van stof, het duurt een eeuwigheid voor je aan de beurt bent om je bij hem in te schrijven. Hij spreekt trouwens Frans, Duits en Engels en uiteraard Italiaans.
’s Middags ben ik voor het eerst gaan bubbelen, het is nu nog heel rustig aan boord. De badjas die in de kamer hangt, is mij veel te klein. Dus krijg ik eentje van de grootste maat, de mouwen worden 4x omgeslagen. Daarna gaan we samen weer wat drinken in de Grand Bar.
Na het eten nemen we een cafe macchiato en daarna ga ik naar de show, een buikspreker, daar moet Jan niets van hebben. We nemen nog een afzakkertje en kijken daarna naar de laatste ontwikkelingen op BBC News in Syrië. Assad heeft de wijk genomen en asiel gekregen in Moskou. Hij heeft het land berooid achtergelaten, alle vreemde valuta, voor zover aanwezig, zijn verdwenen.

Week 2

10-12-2024 Catania

We komen vroeg aan in Catania, al om 7 uur en we blijven ook niet zo lang, tot 13.00 uur. Hier zijn we al eens geweest, de vorige wereldreis namelijk. We namen toen de hop-on-hop-off bus. Het is wel een aardige stad, maar ook vol met graffiti toen. Vanaf het centrale plein zijn we toen terug gaan lopen, langs een muur, over een treinrails. Dat besparen we ons nu. Alleen het mooie koffiehuis was aantrekkelijk. We blijven aan boord. Ik begin in een nieuw boek : “Koorts”, van Saskia van Noort. Hier zit ik tot 5 uur in het Lido, buffetrestaurant, in te lezen. Jan zit de hele middag in de hut de foto’s die bij het verslag moeten, te verkleinen. Maar om 5 uur staat de 1e week toch op de site. Is weer gelukt.
Na het diner ga ik mijn kerstliederen halen bij de dirigent. Daarna is het toch weer tijd voor de show. Deze is wel heel erg mooi. Hij heet “Casanova in Venetië” en de zangers en dansers zijn elke keer weer mooi aangekleed. Hierna gaan we naar de hut, ik wil mijn boek uitlezen en Jan moet nog wat correspondentie afhandelen. Een tandartsrekening die digitaal binnenkomt, moet uiteraard betaald worden. En de laatste stand van zaken in Syrië willen we weten. De gevangenissen worden allemaal opengegooid. Er zaten mensen in die er al 30 jaar opgesloten zaten. En er zaten wel 25 mensen in een kleine ruimte opgesloten. Men kon niet geloven dat de regering er niet meer was en dat je zo weg kon lopen. Er was zelfs een klein jongetje bij, in de gevangenis geboren. Waanzin. Maar er is ook in het crematorium gezocht naar resten van overledenen. Er schijnt ook een ondergrondse afdeling van het “ Slachthuis van Damascus” te zijn. Maar dat is (nog) niet gevonden.

11-12-2024 Civitavecchia

Om 9 uur leggen we aan in Civitavecchia, de havenstad van Rome. Hier hebben we onze eerste excursie van het schip. We gaan naar Rome toe en krijgen daar een rondrit. Altijd leuk om Rome weer terug te zien. Deze trip duurt de hele dag en dat kan ook, want we varen pas om 19.00 uur weer weg.
De rondrit in Rome is toch weer een tikkie anders dan de vorige keer. We rijden nu langs een toegangspoort in de dikke muur die om de oude stad loopt, waarin een enorme piramide staat. Deze is gebouwd door Calalla (of zoiets). Hij was wezen vechten in Egypte in de eerste eeuw en zag daar de piramides. Die wilde hij ook als graftombe voor hem en zijn familie. Dus zo gezegd, zo gedaan. Daarna reden we weer langs de badhuizen van Nero. Die moeten vroeger, van marmer voorzien, heel indrukwekkend geweest zijn. Nog zie je meters dikke muren in de ruïnes die er nog over zijn. We rijden nog verder rond en komen uit vlak bij de Spaanse trappen. Hier stappen we uit en krijgen hier weer een uitleg over de kerk die hier op de top van een van de 7 heuvelen staat waar Rome op gebouwd is. Dan lopen we alle trappen af tot aan de fontein die door Bellini is ontworpen. Alle fonteinen in Rome geven vers, drinkbaar water. Vroeger tijdens het keizerrijk waren er 11 aquaducten die Rome voorzag van vers water uit de bergen. Nu zijn er daar nog 4 van over.
We worden ook nog op de pauselijke vlag op een van de gebouwen gewezen. Dit is nog steeds in het bezit van het Vaticaan. Hier zat (of zit) het opleidingsinstituut voor priesters die uitgezonden werden. Er is zoveel verteld, dat ik het soms nu al niet meer helemaal weet. Daarna lopen we door naar de Trevifontein. Eerst worden we aan de zijkant er van gewezen op de watertoevoer die hier al minstens 2000 jaar bestaat. Helaas is de fontein in onderhoud. Dat is trouwens met de meeste fonteinen zo. Het is namelijk aanstaande 1 januari het begin van het heilige jaar, dat is 1x in de 25 jaar. Dan opent de Paus een speciale deur van de Sint Pieter. Dan worden er wel 45 miljoen pelgrims verwacht. Aangeraden wordt om dan niet naar Rome te komen.
Bij de Trevi fontein krijgen we 1 uur vrije tijd, lunchtijd voor ons. We gaan een kleine pizzeria/ijssalon in. Hier nemen we 2 kleine pizza’s, een klein flesje cola en daarna een ijsje, Jan de grootste en ik de kleinse, cassata ijs. Het smaakte uitstekend. Daarna begon een klein avontuur. We gingen naar het Pantheon en die weg ken ik. De gids had wel aangewezen waar hij heen ging, maar ik ging er vanuit dat dat de weg was die ik kende. En ik hoorde via de microfoon ook nog eerst zijn stem, dus ik dacht dat ik goed zat. Totdat ik niets meer hoorde en er toen achter kwam dat ik de groep kwijt was. Dus het ik Jan gebeld, hij had zijn voice mail aan. Maar meteen daarna belde hij me terug. Hij had de groep laten stoppen om te melden dat hij me miste. Lichtelijke paniek aan beide kanten. Maar toen ik hem meldde dat ik rechtstreeks naar het Pantheon ging, was alles o.k. Alleen onze reisleidster moest even overtuigd worden dat ik dat werkelijk zou kunnen vinden. Maar daar twijfelde Jan geen seconde aan. En inderdaad was ik er eerder dan de groep en vonden we elkaar weer. Daarna liepen we in de miezerregen naar het mooiste plein van Rome, de Piazza Navono. Er stonden allemaal kermishuisjes met snoep en spelletjes. Wij kregen uitleg over de middelste fontein, die van de 4 continenten en daarin de 4 grootste rivieren, door Bellini geschapen. Australië was nog niet ontdekt. Dan op naar de bus voor het laatste onderdeel, de Sint Pieter, maar alleen het plein er voor, naar binnen zijn we nergens geweest, ook in het Pantheon niet. Bij het grote plein voor de Sint Pieter geloven we het wel. We hebben inmiddels al zoveel informatie over ons heen gekregen, dat ik het wel geloof. Wij gaan een mooi café in voor een doppio en een café corretto. Op tijd zijn we weer terug en dan is het tijd voor de terugreis. Om half 7 zijn we weer bij ons schip, even verkleden, spullen in de hut brengen en dan aan tafel. Onze ober, iemand uit Goa, is razendsnel. Jan zijn snor maakt indruk, dat willen de Indiërs allemaal wel hebben. Maar het is verboden tijdens het werk. Na het eten gaan we om onze definitieve tafel vragen. Dat wordt een tafel voor 2, nr 286. We gaan het morgen zien, dan gaat de tafelschikking en de 2 zittingen in.
We zien weer een bekende van de 2 vorige reizen binnenkomen, namelijk Mukesh en zijn vader. Die boeken elk jaar de wereldreis. En zo zitten er meer hier op het schip, men kent en herkent elkaar allemaal. Nu om half 10 ’s avonds zit ik dit verslag te tikken in de Grand Bar met vrolijke muziek van de band er bij en een lekker drankje. Er is vanavond geen show. Je kan zien dat er meer mensen in Rome aan boord zijn gekomen. Het wordt voller en voller.

12-12-2024 Savona

Hier, in Savona, begint pas officieel de wereldreis, il giro del mondo. Tenminste, dat was de vorige keer zo. We hebben pas hier aan boord gehoord dat de tour pas van start gaat in Barcelona. Dan is de party van vertrek. Wij hadden hier met Renata en Albino afgesproken. Ze zouden naar Savona toe komen en dan zouden we koffie drinken we en wat ons betreft gaan we ook samen lunchen ergens. Maar pas 2 weken geleden liet Renata ons weten dat ze geopereerd is aan haar rug, een behoorlijke jaap met 45 nietjes on de wond te laten helen. Het hele bezoek gaat dus niet door. We hopen voor Renata dat het weer goed komt met haar. Het zag er naar uit dat ze in een rolstoel terecht zou komen. Ze kon niet meer bewegen namelijk. Het is wel heel erg, ze moet wel 2 maanden in het ziekenhuis blijven. En ze was zo kwiek en fit. Ze nam aan boord altijd de trap en was eerder boven of beneden dan wij met de lift. Dat is helemaal over. Ook het oppassen om hun bijna 2 jaar oude kleinzoon zal wel over zijn. Misschien kunnen we elkaar wel op de terugweg zien, begin april. Ik hoop het.
Savona is er leuk en het is een doordeweekse dag, dus alle winkels zijn open. We varen pas om 18.00 uur weg. We hebben de hele dag de tijd om te kijken wat we kunnen doen, ijs en weder dienende uiteraard.
Om 11 uur lopen we de pier af en de stad in. Er staat een gure, koude wind. Jassen aan en mutsen op dus. We lopen langs een mooi modewinkeltje met echt Italiaanse kleding. Hier gaan we naar binnen, want ik zag in de etalage een mooie wollen truien. Maar eenmaal binnen bleken die te smal te vallen. Maar desondanks heb ik toch 2 mooie andere dunne wollen truien gekocht. Daarna zijn we tot het einde van de colonadestraat gelopen en daarna aan de andere kant terug. Uiteraard zijn we een cafe binnen gegaan voor een bakkie. Daarna liepen we direct terug naar het schip. Genoeg aan de wal geweest.
Na de lunch zijn we in de loop van de middag naar de Grand Bar gegaan om te gaan rummikuppen. Het is voor het eerst dat we dit spel, de reisversie bij ons hebben. Maar eerst heb ik mijn 2e boek uitgelezen en Jan ook het zijne op zijn e-boek.
’s Avonds gaan we voor het eerst naar onze nieuwe tafel in het restaurant op dek 3. Het is een tafel voor 2, dus het verzoek is gehonoreerd. Het moet een van de beste tafels in de zaal zijn. Daar ben ik het niet helemaal mee eens. We zitten langs de looproute helemaal los van alles en iedereen. Een ander stel, Regina en haar zoon, zitten aan net zo’n tafeltje vlak langs de looproute. Regina, een 93-jarige Italiaanse, is er niet tevreden over en ik snap dat. Haar zoon en ook Jan vinden het prima. Ze moet van haar zoon gaan zitten en dat doet ze ook. Maar na 10 minuten staat ze op en gaat met haar tafelbriefje naar de gerant om te klagen dat ze deze tafel geen 4 maanden volhoudt. En na even heen en weer gepraat, krijgt ze het voor elkaar om een tafel voor 2 aan de reling te krijgen. Dat zou ik ook wel willen. Na het diner ga ik ook naar de maitre’d. Maar wij moeten nog even wachten tot in Marseille en Barcelona iedereen is ingescheept. Dat doe ik dan maar. Wel heb ik een tafelnummer in het vizier, nr 225b.
De show is een buikspreker en Jan slaat hem over. We zien elkaar weer in de Grand Bar.

13-12-2024 Marseille

O, jee, vrijdag de 13e. moeten wel de wal op? Ja hoor, we zijn niet bijgelovig. We willen graag de kerstmarkt hier zien. Dat is altijd een grote markt die in Le Vieux Port gehouden wordt. We willen de shuttle nemen, met een bus of met een veerboot, maakt ons niet uit. Maar eerst is er de gratis excursie van het schip, naar het dorpje Cassis dat aan de kust ligt. De vorige tour van het schip ging naar Aix-en-Provence, was ook leuk. Nu willen we toch graag naar de kerstmarkt. Hopelijk komen we daar na de excursie nog aan toe. Wel even goed opletten dat we op tijd terug zijn bij het schip. We liggen hier trouwens ook van 9.00 uur tot 18.00 uur.
Om 9.15 uur stipt rijden we weg. In de bus zitten weer dezelfde mensen van de tour naar Rome, het zijn de Engelssprekenden. In ieder geval geen Italianen, Fransen, Duitsers of Spanjaarden in onze bus, zij hebben hun eigen bus. Eerst rijden we door Marseille heen, langs de haven en zien dat de Kerstmarkt daar niet meer zo groot is als eerst. Een deel is verplaatst naar een voetgangerszone verder op. Onze gids vertelt van alles over de geschiedenis van Marseille. Ook het eiland d’Y zien we liggen, een vroegere gevangenis. Het is mooi helder weer. Veel van de gebouwen zijn vanuit de Napoleontische tijd, ook van Napoleon III. Als we eenmaal Marseille uit zijn, rijden we door de bergen naar een volgend kustplaatsje, Cassis genaamd. Dit is een erg leuk vissersplaatsje, lijkt in het klein op Saint Tropez. Rond de haven vind je allemaal leuke cafe’s. Uiteraard nemen we een kopje koffie en een glas heerlijke witte lokale Cassiswijn. Er is verder niet veel meer te zien dan de hoofdstraat die we door gelopen zijn. Boven op de berg zie je een voormalig fort, dat nu een 5 sterrenhotel is . In een mooie winkel met allerlei zoetigheden gaan we naar binnen, hier hebben ze de Caliches, ovaalvormige koekjes die je alleen in Zuid-Frankrijk kan kopen. En ook de overheerlijke nougat voor Jan is hier te koop. We zoeken nog naar enorme schuimen, maar ze hebben ze alleen maar met 10 in een zakje. Dan die maar gekocht. Ook Jan zijn favoriete koekjes namelijk. De vullingen vallen uit je kiezen van de zoetigheid, maar dat moet hij weten. We lopen verder terug naar ons ontmoetingspunt bij de fontein en de lokale markt. Er is volop groente en fruit te koop en paddenstoelen ook trouwens. Om 12 uur is iedereen present en gaan we in optocht naar de bus, samen met ook andere groepen. Het dorp is weer voor de lokale bevolking. Het lijkt ons wel erg leuk om hier wat langer te blijven. Voor een volgende vakantie is het wel een leuke bestemming.
Eenmaal weer aan boord, om half 2, besluiten we er niet meer uit te gaan. De kerstmarkt was niet meer zo spectaculair. Ik voel een verkoudheid opkomen en doe het nu al kalm aan. Het niesen gaat beginnen, waardeloos is dit. We gaan wel ’s middags rummikuppen en daarna na het diner toch naar de show, de tributeband van de Beatles. Die hebben we al vaker gezien, zijn altijd erg leuk. Het zijn Italianen, maar zien er net zo uit als de Beatles vroeger. Na nog een afzakkertje gaan we naar de hut en ben ik blij dat ik in bed lig.

14-12-2024 Barcelona

Ook in Barcelona, net als in Marseille we de Fransen aan boord nemen, doen we dat hier met de Spanjaarden en wat er nog meer hier naar toe gevlogen komt. We hebben hier geen excursie en we zien wel of we de wal op gaan, met de blauwe bus. Het is van het weer afhankelijk. We varen hier overigens wel al om 15.00 uur weer weg. Ik ben nu echt snotverkouden en sliep erg slecht. Nu hang ik maar een beetje over de tafel bij het ontbijt. Jan gaat nog wel even de terminal in, maar het is weer erg koud en hij is ook weer snel terug. Hij wou niet geloven dat er hier maar 1 winkel is en ook nog wel buiten de security. Hier had hij wel een paar flessen whisky kunnen kopen, maar nu we een drankenpakket hebben, is dat niet meer nodig.
Na de lunch ga ik toch maar een uiltje knappen, was nodig. Het gaat al weer wat beter, met de bisolvondrank die we mee genomen hadden. Een drankje voor je zere keel.
Om half 5 is er op dek 9 bij het zwembad de party om de start van de wereldreis in te luiden. Allerlei personeel wordt er voorgesteld, sowieso alle muzikanten, het animatieteam, de hostessen, de knutseldame, het jeugdteam van de Sqwok met Pippa Peg en uiteindelijk de staf met de hotelmanager Luca Meloni, ons bekend, en de kapitein. Die kennen we niet. Zijn talenkennis is bedroevend, je kan nauwelijks onderscheiden of hij Engels of Frans spreekt in zijn welkomsspeechje. Het Duits laat hij helemaal aan de Duitse host over. Daarna barst het dansfeest los, tot 6 uur toe. Wij nemen nog even een bakkie en gaan ons op tijd omkleden voor het diner. We zitten weer aan die niet zo gezellige tafel. Gelukkig komt de Maitre’d langs en ik spreek hem aan met mijn vraag. Ik vertel hem dat Jan wel tevreden is, maar ik niet. Dat snapt hij prima, de vrouwen hebben het ook in Italie voor het zeggen, Mamma Mia. En warempel, als we de eetzaal willen uitlopen, vindt hij een plaats voor ons aan de reling zodat we de zaal onder ons kunnen inkijken en…. Raad eens wel nummer dat wordt? Nr, 225b. Het is wel een rechthoekige tafel voor 8, maar wij zitten samen en dan wordt er een plaats vrij gehouden en komen er 4 personen aan het andere eind te zitten. Helemaal prima voor ons.
Na het diner gaan we in het atrium zitten aan de zijkant. We komen naast een Spaanse dame te zitten. Het is haar 1e wereldreis en ik maak haar een beetje wegwijs, bijvoorbeeld met de Costa-app. Hier staat werkelijk alle informatie op die je nodig hebt en zij kende hem niet. Werk aan de winkel dus voor haar, een klusje voor morgen bij het internetcafe. Ze vertelde trouwens dat ze alleen op het schip is. Ze heeft een zoon en schoondochter en kleinkinderen, die wonen in Saoedi Arabie, maar daar heeft ze geen contact mee. Die weten niet eens dat ze hier deze wereldreis maakt. Ze zit niet bij de pakken neer dus. Dan is het tijd voor de show, een flamencoshow deze keer. Volgens Jan van de cast van het schip. Maar ze zijn zo goed, dat het ook wel professionals kunnen zijn die ingevlogen zijn. Maar goed, we hebben genoten. Nu nog een afzakkertje en dan houden we het voor gezien.

15-12-2024 Navigeren tussen hemel en zee

Een zeedag dus. Ik ben al weer aardig opgeknapt. Het is mooi zonnig weer en je kan gerust al buiten zitten. Maar eerst maak ik het verslag van week 1 af, dan kan Jan dat overnemen en met de foto’s erbij op het web zetten.
Eerst was mijn verslag door een Microsoft mededeling weer vast gelopen, balen. Dus ik zocht Jan op in de hut. Hij zou al aan de foto’s beginnen. Maar daar was hij niet. Ra…ra…waar hangt hij dan uit???? Ik heb mijn2 boeken die ik uit heb, mee genomen voor de bibliotheek en ben daarna doorgelopen naar het casino. En ja hoor, hier zat hij te spelen en te winnen, 120 euro bij de kassa geïnd. Nu zit ik in de Grand Bar dit te tikken, het is net 12 uur geweest. Het praatje van de kapitein is geweest, we varen om 6 uur door de Straat van Gibraltar. Dan is het net nog niet donker. Leuk om even mee te pakken.
Wat ik vanmiddag ga doen, nog geen idee. Wel misschien even buiten een paar rondjes lopen, op dek 3 of dek 11 en een beetje in de zon zitten. Je kan zien dat het schip behoorlijk vol zit. De beide bubbelbaden zijn nu volop bezet. Nu nog even niet voor mij, pas als de verkoudheid over is. Mijn nisyleenpilletjes helpen, zij doen de slijmvliezen slinken en dan krijg ik weer lucht. Het is nu lunchtijd en alle spelletjes zijn klaar, tot 3 uur ongeveer. Om 2 uur begint op deze eerste zeedag de bridge weer. Wij gaan even kijken en zien warempel 2 mannen die we beide vorige cruises ook al tegenkwamen met het bridgen. Er is nog geen begeleider bij, misschien pas na San Antonio. Dat duurt nog even. We doen nog even niet mee. Ik ga wel om kwart over 2 bij een klassiek concert zitten, duurt 3 kwartier. Het is een trio, violist, pianist en celliste. Het was geweldig. Ze spreken waarschijnlijk alleen Spaans en kunnen zich niet in meerdere talen aankondigen, dus zeggen ze maar helemaal niets. Dat doet aan het spelen niks af.
Jan zit in de hut, zei hij. Dus ga ik daar kijken en hij is er niet. Dan kan hij maar op 1 plek zijn en dat is het casino. Deze keer geen winst, maar nog wel zijn inzet op het kaartje. Ik heb wat buiten gezeten. Daarna gaan we samen naar de Grand bar en spelen rummikub. Dit bevalt ons wel. Dan is het tijd voor het diner. We gaan onze nieuwe tafel uitproberen. Die vinden wij prima.
Na het eten gaan we naar het defilé bij het atrium kijken. Hier komen na de 1e show mensen voorbij op weg naar het restaurant. Leuk om te zien. De show is dit keer een Spaanse zangeres, die wij ook weer heel goed vinden. Dat is wel eens anders geweest, veel Amerikaans geschreeuw. Nu niets van dat alles, leuke internationale liedjes, ook om mee te zingen voor de Fransen, Duitsers en Spanjaarden. En als uitsmijter een medley van de chansons van Edith Piaf.
Daarna is de Spaanse avond in de Grand Bar georganiseerd. Hier wordt driftig aan mee gedaan. Heel leuk om er bij te zijn.

16-12-2024 Casablanca

We zijn Europa uit en liggen in Casablanca in Marokko. Hier hebben we de tijd, want we liggen hier van 7.00 uur tot 22.00 uur. Dat is vast voor de lange excursies naar Marrakech en Fez. Wij nemen de tour van het schip, dat is een rondrit in Casablanca. Deze stad hebben we eigenlijk nog niet zo goed bekeken. We zijn wel naar Marrakesh en Fez geweest. Ik hoop dat we ook naar een modern deel van Casablanca gaan, want alleen de medina hoeft van mij niet. Misschien zien we de grote moskee ook nog wel van binnen. En dat is inderdaad het geval. Al om kwart over 8 moeten we paraat staan, met paspoort bij de hand. Dat is vast voor het geval er in de stad iets gebeurt waar politie bij te pas komt, want er is geen immigratie te bekennen. Dat is in Groot-Brittannië wel anders. We rijden dus al om half 9 de poort uit, de bus zit lang niet vol. Wel horen we ineens Nederlands naast ons. Dat zijn dus de andere 2 Nederlanders op het schip. Zij gaan tot Rio mee en dan over land verder. Onze 1e stop is de Hassan II moskee, de derde grootste in de wereld na die van Mekka en Medina. Nu zeggen ze dat in Abu Dhabi en Muscat ook, maar goed, deze is ook toch wel enorm. Hij is buiten de kade boven de Atlantische Oceaan gebouwd. De vorige koning, Hassan II dus, had als compensatie aan de bevolking van Casablanca deze moskee beloofd en geschonken, omdat hij Rabat als hoofdzetel van zijn paleis had bestemd. Dit is ook de hoofdstad. Nu moest er wel aan fundraising gedaan worden, want zelf betalen kon de koning niet. Hij haalde 30 miljoen euro op. Er werd van 1987 tot 1993 volcontinu gebouwd aan dit project. Overdag 12.000 werkers en ’s nachts 10.000 mensen hebben in 6 jaar dit mooie, grote gebouw neergezet. Het is een moskee, bibliotheek, museum en studieruimte in een op het grote complex rond een enorm plein heen. We mochten naar binnen, schoenen uit en die moesten we in een zakje meedragen, want we gingen een andere uitgang uit. Wel zo praktisch, want je hebt ook geen ruimte nodig om al die schoenen te plaatsen en te bewaren. De foto’s vertellen hoe mooi en groot het vanbinnen is. Er is geen stoel of bank te bekennen, alles gebeurt op de grond, op de knieën betekent dat. Het is een modern gebouw, het dak kan opengeschoven worden, het is aardbevingsproef gebouwd, de enorme deur gaat naar boven toe open en een deel van de grote ruimte, vlak bij de preekstoel kan afgescheiden worden door schotten uit de grond te laten opkomen. De kroonluchters wegen 900 kilo en zijn van muranoglas gemaakt. De wijdte van een zo’n gevaarte is 6 meter en de hoogte 10 meter. Uiteraard kunnen ze naar beneden zakken om ze schoon te maken. Er is aan de zijkanten een houten verdieping gemaakt waar totaal 5000 vrouwen uit het zicht kunnen bidden. Op de vloer zelf kunnen binnen 20.000 mannen tegelijk bidden en buiten op het plein ook nog eens 100.000. Er wordt gezegd dat dit tijdens de laatste dagen van de ramadan ook gebeurt.
Na dit bezoek van 1,5 uur gaan we langs de kust rijden, de Corniche genaamd, naar de residentiele wijk waar de mooie villa’s achter muren staan. Hier komen we bij een van de 4 paleizen van Mohamed VI, de zoon van Hassan II, de huidige koning dus. Hier mogen we met toestemming het plein op en een foto maken van de enorme toegangspoort.
We zien trouwens overal alle aankondigingen en namen in het arabisch en tamazigt staan. Dit laatste is de taal van de berbers, waarvan zeker de helft van de bevolking dit spreekt. Het is een raar alfabet met meer tekeningen dan letters naar mijn mening. Je leest het van links naar rechts en niet zoals het arabisch van rechts naar links.
Dan is het tijd om een medina te bezoeken. We nemen de meer moderne, die in het gebing van de 20ste eeuw gebouwd is, op initiatief van de toenmalige koning. Hier is de olijvenmarkt te zien. De olijven kosten 3 tot 4 euro de kilo, neem ik aan. In deze toch wel nauwe straatjes staan ook nog auto’s geparkeerd. De huizen zijn zo gebouwd dat je van het interieur niets ziet. Het zijn eigenlijk ommuringen met een deur, waar binnen rond een open ruimte het leven zich afspeelt. Vrouwen kunnen door een raampje naar buiten kijken. Dat was vroeger heel gewoon. Maar nu zagen we toch alle vrouwen buiten lopen en er nam er een ook gewoon de auto hier in de medina. Het volgende programmapunt was een groot plein, voor o.a. een sanitaire stop. Hier zag het zwart van de duiven. Wij zijn op een plantenbak gaan zitten wachten tot de groep terug kwam, duurde 15 minuten. Aan de overkant van dit plein staat een gloednieuw theater, dat niemand mooi vindt. Wij geven ze gelijk, het is wel erg modern maar ziet er niet uit, een heel gesloten geheel. Dan op naar de souvenirwinkel voor de aankopen, indien nodig. We kregen 30 minuten totaal. Ik kocht een koelkastklever. En dat was de excursie, op naar het schip, dat we zo al zagen liggen. Hier bij deze winkel zagen we veel mensen van het schip zo lopen, erg dichtbij dus voor geoefende wandelaars. Onderweg zagen we een ijssalon die in reuzeletters de naam ROTTERDAM voerde.
Kortom, wij vonden het een uitstekende excursie. Eenmaal aam boord om 2 uur vielen we op de lunch aan. Jan spaghetti met schelpjes en ik een tosti en patat. Daarna ging Jan nog kip halen en aten we een klein toetje. Daarna wilde ik wel op Jan zijn mobiel het nieuws en mijn kranten lezen. Daarbij viel ik bijna in slaap, een betere plaats daarvoor is een bed bij het zwembad, heerlijk. Om 5 uur kwam ik boven water, Jan was met zijn pc in de weer en kon met beide mobiels de foto’s gaan overnemen op zijn pc.
Het eten was weer heerlijk, een lamsboutje, botermals gegaard. En nu is de Arabische nacht aan de gang onder leiding van het animatieteam verkleed als iemand uit de Duizend en een Nacht.

Week 3

17-12-2024 Navigeren tussen hemel en zee

Via mijn whatsapp pakket kan ik met iedereen appen. Neef Ruud appt me net dat hij met onze verbindingsman van de Costa gebeld heeft, met Pietro, en dat hij verteld heeft dat wij alle 3 het zo naar ons zin hebben bij de Costa. Dat het personeel steeds voorkomend en oplettend is. Dat gesprek duurde zeker wel een uur. Pietro was erg blij met deze positieve feedback, ze horen en ervaren meestal de vervelende dingen. Het is wel des te verwarrender dat Ruud in de middag nog een mail krijgt dat zijn cruise van 6 feb tot 6 maart 2026 op de Fascinosa gecanceld is. Over de oversteek daarna is geen mededeling gedaan. Ruud zou ons vergezellen vanaf 6 februari tot eind maart 2026, tot we weer terug zijn in Savona. Hier kijken we van op, hoezo gaat de Fascinosa niet meer naar de Caribean? Jan kijkt meteen in zijn laptop en ziet geen mail staan van de Costa. Heel vreemd allemaal. We mailen wat af met allerlei suggesties en veronderstellingen. Wij gaan er nog steeds vanuit dat onze cruise Savona-Savona op de Fascinosa doorgaat.
[Het blijkt dat de overkoepelende organisatie Carnival deze boot heeft teruggetrokken uit dit vaargebied, geen idee waarom. Maar nu krijgen alle boekingen die al op de Fascinosa gedaan zijn, de mogelijkheid om over te stappen op de Pacifica. Die start steeds in de Dominicaanse Republiek, in La Romana, maar doet verder ook toch nog Sint Maarten en Guadeloupe aan, onder andere. Wij hebben de Fascinosa juist extra vroeg geboekt, omdat we de hele cruise, Savona-Savona, 18 weken, in dezelfde hut willen blijven en niet steeds na 2 weken moeten verkassen, want dan begint er een nieuwe boeking. Dus onze angst is dat we dit voordeel niet meer hebben en nog erger, dat we halverwege de cruise van de Fascinosa over moeten stappen naar de Pacifica. We moeten er niet aan denken. Maar goed, we laten het kantoor, met name Pietro, het probleem oplossen. Het grote voordeel voor ons is, is dat Ruud heel goed contact met hem heeft. Pietro verzekert hem dat hij ons de volle aandacht gaat geven om alles zo goed mogelijk te organiseren en ons helemaal op de Pacifica te krijgen. Maar spannend is het wel. Het houdt ons wel bezig.]
Verder hebben we deze dag rustig doorgebracht. We hebben een keer meegedaan aan de danslessen, de Engelse wals dit keer en dat ging niet slecht. Alle latijns- amerikaanse dansen laten we aan ons voorbij gaan.
’s Middags ga ik weer bij de klassieke muziek op dek 3 zitten. Dat is om 3 uur voorbij. Achteraf hoorde ik dat er daarna de eerste bijeenkomst van het koor was. ’s Avonds na het eten zaten we nog in het atrium en daar spraken we met een Canadees echtpaar waarvan zij ook in het koor zingt en zij vertelde me dat ze hier per ongeluk achter gekomen was. Maar de volgende zeedag ben ik van de partij. Verder kregen we van Jemma van het animatieteam een tip wat we in Las Palmas kunnen gaan bekijken. Zij komt er vandaan namelijk. Na de show verkassen we naar de Grand Bar voor nog een afzakkertje. Steeds komen een paar jonge meisjes/vrouwen van het animatieteam even bij ons kletsen. Lekker ontspannen en gezellig.

18-12-2024 Las Palmas

Jan kijkt in zijn mail en ziet in de spam 8 berichten van Costa met dezelfde mededeling als die Ruud gisteren al gehad had. Wij waarschijnlijk ook al. Nu gaat hier het grote gissen en speculeren ook beginnen. Wat is er aan de hand en wat betekent dit voor onze reis. […..zie bij dinsdag tussen grote haken….]. We kunnen er nog geen chocola van maken en gaan dus maar eerst de wal op.
De Canarische eilanden zijn aan de beurt. De hele dag liggen we in Las Palmas op Gran Canaria. Hier kunnen we makkelijk de wal op en dat is ook wel leuk om te doen. Tijd genoeg van 8 uur tot 18 uur. We gaan op zoek naar de zandschulpturen, heel dicht bij volgens onze tipgeefster. Dus lopen we eerst naar het aquarium, maar hier zijn ze niet. Het blijkt dat het strand aan de andere kant van Las Palmas is, dus gaan we de loopbrug over en de winkelstraat annex voetgangerszone in tot we bij het strand en de mooie boulevard zijn. Hier zien we de sculpturen niet direct liggen en we slaan links af. Dat was fout, de sculpturen waren rechts. Die hebben we dus gemist. Maar we hebben wel wat te drinken genomen en heerlijk een poosje gezeten. Jan moest nog scheerzeep hebben en dat konden we vinden. Op de terugweg lopen we door de kerstmarkt, d.w.z. langs de nog gesloten houten huisjes van de kerstmarkt die vast ’s avonds open gaat. Zo heb ik tot nu toe alle kerstmarkten gemist. In Duitsland bijvoorbeeld zijn ze de hele dag open, maar hier dus alleen vanaf 9 december en vanaf de namiddag. Terug bij de ingang van de haven is pas een enorm winkelcentrum neergezet. Hier willen we nog wel even binnen kijken, maar eerst bezoekt Jan een openbaar toilet op het haven terrein, keurig schoongehouden en niet op slot of zo. Echt een super service voor alle passagiers. Er ligt trouwens nog een schip binnen, de Azurre van P&O. Nadat we een rondje in het centrum gelopen hebben, gaan we terug naar het schip, het was een leuke dag.
Ruud heeft inmiddels contact gehad met Pietro en die zegt dat hij ons volledig op de Pacifica wil krijgen met alle reserveringen en voorkeuren er bij. Hij belt steeds en wij hebben met Pietro mailcontact. We kijken alle drie steeds op de site van Costa en op andere cruisesites of er iets bekend is over de Fascinosa. Je kan hem niet meer boeken op 20 november 2025, dat is al raar.
In de Grand Bar spelen we een rondje rummicub en nemen een drankje. Zo wordt het vanzelf avond. De show bestaat uit het presenteren van alle musici en entertainmentteam van het schip, het zijn er nog al wat.

19-12-2024 Navigeren tussen hemel en zee

Doen waar je zin in hebt betekent dat.
Eerst maar een wasje doen en het ondergoed buiten op het balkon ophangen. We hebben ’s middags alle bevestigingen over de Pacifica al binnen gekregen, dat is snel. We doen inderdaad Savona-Savona, 16 weken op de Pacifica en in dezelfde hut, nr 8281. Ook Ruud heeft de bevestigingen over zijn cruise binnen, d.w.z. dat Pietro hem belt en alles meteen doorspreekt. Dit heeft hij supersnel voor elkaar gekregen. De nieuwe prijzen komen nog. Wij zijn onder de indruk. Ik was trouwens inmiddels voor het eerst naar de koorrepetitie geweest, Stille nacht, Heilige nacht, in het Engels. Wat voor de meeste Fransen en Italianen etc niet zo makkelijk is. Het wordt 4stemmig ingestudeerd en warempel, dat lukt ook nog in een goed uur. Morgen een ander lied, van kwart voor 5 tot kwart voor 6, kan ik meteen door aan tafel.
Het is gala en we kleden ons passend aan. Naar een cocktail van de kapitein gaan we niet meer en ook de show slaan we over. Een zangeres met Amerikaanse liedjes, tot in de Grand Bar kun je het geschreeuw horen, dat is echt geen zingen meer. Wij spelen een potje rummikub. Later op de avond, het is Lady’s night, kan je dansen en krijg je een papier waarop je met 5 dansen 5 handtekeningen moet verzamelen. Uit de grote doos worden 5 gelukkigen getrokken voor een prijsje. Ik was niet een van de gelukkigen. Voor niets mijn best gedaan. Vivi-en, een Filipijnse jonge dame heeft ons haar vriend voorgesteld, een heel aardige Italiaanse jonge man, ook uit het animatieteam net als Vivi-en. Zij komt steeds even een praatje maken.

20-12-2024 Navigeren tussen hemel en zee

Dat betekent ook vandaag, doen waar je zin in hebt.
Alle rekeningen, nieuwe bedragen, zijn binnen. Er is 1 cruise minder bij en de andere zijn goedkoper of gelijk gebleven, dat is mooi meegenomen. Jan gaat alle gegevens weer in de nieuwe boekingen invullen, paspoortnummer, naam, adres etc.
Ik ga intussen even onze 2 excursies in Brazilie bevestigen, de taal is veranderd, er is geen Engelse gids blijkbaar. Wij nemen genoegen met een Spaanse en een Franse gids.
Er hangt een nieuw wasje aan de lijn. Met Ruud zit ik weer een tijd te appen. We zijn alle 3 tevreden met zoals Costa, bij monde van Pietro voor ons alles heeft opgelost. Super gedaan. Jan mailt dat ook aan hem. De rust is weergekeerd. Nu na de lunch heb ik dit blog tot nu toe bijgewerkt. Jan zit nu heerlijk op ons balkon te lezen, net als ik gisteren. Zometeen kunnen we naar een lezing over Kaapverdië in het Engels en meteen daar achter aan de repetitie van het volgende kerstlied “White Christmas”.
De lezing in het Engels door een Italiaanse dame was zo vlak en saai dat ik steeds in slaap viel. Jan daarentegen vond het een interessant verhaal en heeft het ook helemaal gevolgd. Kaapverdië bestaat ui 10 eilanden en is in 1975 onafhankelijk van Portugal geworden. Er wonen totaal zo’n 600.000 mensen. De meeste zijn nakomelingen van slaven die hier zijn gebleven. Voordat Portugal deze eilanden koloniseerden en in bezit namen, woonde er niemand. Deze eilanden liggen voor de kust van Senegal, zo’n 500 km er van vandaan. Het hoort niet tot de EU, heeft een eigen munt, de escudo en men spreekt er Portugees. De noordelijke eilanden waaronder San Vicente behoort, zijn erg droog, er valt nauwelijks water en uit de bodem is niets te halen. Die is vulkanisch en rotsig. De zuidelijke eilanden, waar we op de terugweg naar toe gaan, vangen veel meer regen en daar is het dan ook groen. Maar eerst de havenstad Mindelo. Hier kwamen allerlei handelsschepen aan op doorvaart naar Amerika of naar Zuid-Afrika. Het werd een soort hub, voor de slavenhandel en de specerijenhandel. Ook wij leggen hier aan op weg naar Brazilië. We varen in 1 rechte diagonaal van Casablanca via Gran Canaria, Kaap Verdie naar Maceio en Recife in Brazilie. En terug komen we van Namibie en dan is dit ook weer een leuke tussenstop. Op San Vicente is ook een mooi stuk strand en daar op komen elk naar zeeschildpadden aan land om daar hun eieren te leggen in het hete zand. Als die eieren uitkomen, moeten die kleine schildpadjes maar zien dat ze zelf in zee komen.
Na de lezing gaat meteen in dezelfde pianobar de repetitie van “White Christmas” van start. Ook dat wordt 2 stemmig ingestudeerd. En meteen Jingle Bells er maar achteraan Nog 2 repetities te gaan en dan is het zover. In die 2 repetities moeten de puntjes op de i gezet worden. Het zijn 3 engelstalige liederen, er is 1 Canadese dame in het koor. Verder zijn het Italianen, Fransen, Duitsers en Spanjaarden. Er wordt toch even aandacht aan de uitspraak gegeven. Donna mag het even voorlezen. Een Spaanse dame naast mij begrijpt er niets van, maar doet toch mee. Het is erg grappig om dit te zien ontstaan.
Jan heeft zijn tijd doorgebracht in het casino, waar hij op een gegeven moment 177 vrije spellen kreeg. Hij was bang dat hij het diner niet zou halen, maar dat viel mee en de opbrengst ook met zoveel vrije spellen.
De show was een dansshow van een bekende Russische dansgroep ‘ Todes” genaamd. We hebben ze 2 jaar geleden ook gezien. Het gaat allemaal erg synchroon en ook op speciale muziek, Spectaculair is het touwtje springen met danskunsten tussen het springen door. Daarna in de Grand bar maken we nog even een stukje van het spel “Out of the box” mee, maar slaperig zoeken we onze hut op.

21-12-2024 Mindelo

Mindelo is de hoofdstad van Kaapverdië. Wat we hier gaan doen, moeten we nog bekijken. Ik denk ook hier de stad in lopen of zo. Dat werd toch een iets ander plan, want de kade was al lang en het centrum lag nog een stukje verder. Buiten de poort stonden taxibusjes klaar. Wij en nog 3 echtparen werden “geronseld” en hebben met elkaar een erg leuke rondrit over de helft van het eiland gemaakt. De chauffeur sprak alleen maar Portugees met een paar woorden Spaans. Het Italiaanse echtpaar dat voorin zat bij hem, sprak een beetje Spaans en die hebben toch heel wat informatie zitten uitwisselen. Wij zaten op rij 2 en achter ons zaten nog 2 Franse echtparen. De foto’s kunnen meer vertellen dan ik hier in het verhaal kan. We zijn eerst de hoogst begaanbare berg op gereden, de Mont Verde, 750 m hoog. Hier kwamen we ook excursiebusjes van de Costa tegen. Onderweg zie je geen dorpjes, wel hier en daar een vervallen of niet-afgemaakt huis staan. De wegen zijn wel goed berijdbaar en vooral is het er overal schoon. Je ziet totaal geen zwerfafval, plastic zakken of flesjes of zo liggen. Daarna zijn we naar Salamansa gereden, een dorpje aan het strand. We zagen dat er drinkwater gebracht werd, want iedereen stond met jerrycans klaar om water mee naar huis te nemen. Op het strand kwam er meteen een verkoopster met een dienblad met een paar koelkastklevers en armbandjes naar ons toe. We kochten een klever, want die hebben we nog niet van Kaapverdië. 3 euro, gewoon een normale Europese prijs. Gelukkig heb ik los geld bij me en dat wordt geaccepteerd. Anders krijg je escudo’s terug. De koers is als volgt: 1 euro = 130 escudo’s. En dat kostte de benzine bij de Shellpomp ook.
Na Salamansa reden we verder langs de kust. Je ziet een heel apart landschap, want het is een vulkanisch eiland en je ziet dan ook lava overal, tot aan het strand toe. Maar tegelijkertijd voert de oceaan zand aan en dat waait op tot duinen, zelfs over de weg heen. In dit strand komen zeeschildpadden hun eieren leggen. In Calhau kunnen we in een mooi, maar klein bassin 2 grote schildpadden van heel dichtbij bewonderen en ook een tiental heel kleine baby padjes die lekker rondzwommen. Alles staat op foto. Tussendoor stopt de chauffeur voor fotostops, heel relax allemaal. Dat is trouwens het motto van Kaapverdië : No stress. 2 dames hadden een toilet nodig en daar werd voor gezorgd ergens in een cafe/restaurant. Dan rijden we terug naar Mindelo. De 2 Italianen stellen nog voor om naar San Pedro te rijden, naar het vliegveld toe. Maar de rest van ons wilde naar het schip. Bovendien moesten we toch eerst langs de poort voordat we door zouden kunnen naar San Pedro. Wij rekenden allemaal af, 20 euro pp, behalve de Italianen, die wilden nog afdingen. Echt ongehoord, terwijl zij notabene, de meeste informatie van de chauffeur hadden gekregen en mochten zeggen of ze nog een fotostop wilden. Ook hadden ze graag midden in Mindelo gestopt bij de lokale markt op het centrale plein. Maar basta, we hadden er genoeg van. Om half 3 waren we terug en gingen via de hut direct naar dek 9, het buffet.
Hierna moesten alle foto’s van Jan op de laptop over genomen worden en Polarsteps gan nieuwe info voorzien. Ik ging eerst even op ons balkon zitten met mijn ogen dicht. Maar toen moest ik toch wel aan het werk voor de blog. Nu na het eten en de koffie die we gezellig met Annelies en Jos, de enige 2 Nederlanders aan boord, hebben genuttigd, skippen we de show. Deze zanger hebben we al vaker gezien en hij doet steeds dezelfde show : Ross, that’s me. Hij imiteert dan o.a. Elvis Presley en zingt verder Italiaanse liedjes. Mijn blog van week 2 is hierbij klaar. Er gaan nu 4 zeedagen in tot aan Brazilië.

Week 4

22/23/24/25 -12-2024 Op zee

Navigeren tussen hemel en zee. Deze dagen hebben we nodig om de Atlantische Oceaan over te steken naar Zuid- Amerika. Tijdens de oversteek vieren we Kerst. Dat is altijd op Kerstavond de 24ste. Dan is er ’s avonds laat de mis, waarbij het kindje Jezus in zijn mandje wordt gelegd.
Het is nu donderdag de 26ste en voor het eerst ben ik weer met de blog begonnen. Dat betekent nog 4 zeedagen verslaan.
Ik had me opgegeven voor het Deliziosa-koor. En we moesten vol aan de bak, want op 1e kerstdag ’s avonds om kwart voor 8, tussen 2 diners en shows in, hebben wij ons kerstoptreden en dat liegt er niet om. We gaan 4 liedjes zingen en wel meerstemmig en allemaal in het Engels. Dat is niet zo handig, want alleen de Canadese Donna is een native speaker om zo te zeggen. Er zijn er wel meer die het Engels beheersen, maar de meeste Fransen, Italianen en ook Duitsers niet. Het programma is Silent Night Holy Night, I’m dreaming of a white Christmas, Jingle Bells en We wish you a merry Christmas. Moet te doen zijn, ware het niet dat het dus meerstemmig moet, met name Stille nacht 4 stemmig. Dat heeft de dirigent er in 4 repetities in gekregen en ook alle 3 de andere liedjes. Tot op de 24ste hebben we geoefend, steeds liep de repetitie uit tot wel 2 uur. En op 1e kerstdag ’s middags was de proefopstelling in het atrium op de trap en boven aan de balustrade voor de tenoren. Dus elke zeedag om 15.15 uur of 16.30 uur was het repeteren in de pianobar. De organisator , Giorgio, is niet de dirigent, dat is Marco. In het koor zitten geoefende zangers, dat hoor je zo. En er is 1 dame bij die geen toon houdt en ook de begintoon niet heeft, dat wordt meteen door beide heren gehoord en verbeterd. Ik vind het geweldig om te doen. Dat was dus mijn bezigheid op elke zeedag.
Verder hebben we een paar keer rummikub gespeeld, lekker op ons balkon gezeten. Jan heeft van het casino een fles goede prosecco gekregen, waarom stond er niet bij, maar in dank aanvaard uiteraard. Hij heeft er toch al een nettowinst van 600 euro weggehaald. Dus die zijn we aan het soldaat maken, ‘s middags voor het eten op ons balkon.
Op kerstavond kregen we om half 11 eerst een kort kerstconcert door 3 zangeressen en 3 zangers van de meerdere muzikanten die elke avond ergens in het schip spelen en zingen. Dat was erg goed. Helaas maar 25 minuten. Daarna werd het podium snel omgetoverd in een kansel, want de nachtmis begon om half 12. De hele avond had trouwens het animatieteam over dek 2 en door de mainhall gelopen als heilige familie. Jozef en de zwangere Maria, de 3 koningen en 2 mensen uit het volk liepen heen en weer. Ook betraden ze het met tapijten aangeklede podium met een groot kussen waar dan toch baby Jezus zou moeten komen te liggen. Helaas is dat tot nu toe niet gebeurd, een kleine misser, vind ik. Vivi-en, onze Filippijnse animatiemedewerkster was Maria. Zij vroeg ook nog hoe dat met baby Jezus moest. Geen zorgen, kwam allemaal goed. De pastoor heeft hier wel een beetje de regie uit handen gegeven. Verder was het een totaal Italiaanse mis, op een heel klein stukje Frans na, niet wat wij gewend zijn. Altijd lag de liturgie in meerdere talen bij de ingang van het theater. Hier is van af gezien. En ook de pastoor ging niet over in een van de andere talen. Engels is door Carnival als 2e taal voorgeschreven, maar daar wordt niets aan gedaan. Een beetje jammer.
De eerste VIP-party hebben we al achter de rug. Op de 24ste ’s ochtends om 11 uur werden de gouden en platina kaarthouders in de pianobar verwacht. Een foto met de kapitein, een drankje en een hapje en om kwart voor 12 is dit ook weer voorbij. De drankjes waren heerlijk, ik nam een martini sour, wel 2 ook en nog eentje die op de bar stond te wachten om door de gootsteen gespoeld te worden. Ook de hapjes waren overdadig en heel lekker.
Dus op 24 dec hadden we om 11 uur de VIP-party, om 14 uur de generale repetitie, daarna een eigen drankje op ons balkon, dan diner, daarna in de mainhall een cappuccino met Annelies en Jos Schaap, de 2 andere Nederlanders aan boord. Dan om 21 uur de show, de dansgroep Todes, om 22.45 uur het kerstconcert en om 23.30 uur de nachtmis. Hoezo wat kan je eigenlijk op een zeedag doen. Er zijn ook passagiers die de hele dag bij het zwembad liggen of ergens op dek 10 of 11. Kan ook allemaal. Je vervelen is er echt niet bij.
Dan op de 25ste weer zo’n vol programma. Ik blijf na het ontbijt kijken naar de ontknoping van de Olympische Spelen. Op deze 4 zeedagen was er elke ochtend een spel van half 10 tot 11 uur met 5 groepen mensen die zich hiervoor hadden opgegeven. De spelletjes gaan nergens over, je verdient punten voor je groep en na 4 dagen heeft een groep de meeste punten verdiend en die krijgt een bon voor een gratis ijsje of crepe.
Trouwens om 9 uur staat er elke keer een enorme groep bij het zwembad voor de rek- en strekoefeningen en na 11 uur komt het danspaar ons, als je mee wil doen, je weer een nieuwe latijns-amerikaanse dan leren. Gelukkig is het van 12 tot 15 uur lunchpauze en gebeurt er helemaal niets van activiteiten. Ook in de Grand Bar zijn dan de quizjes klaar. Ook hier doen nogal wat mensen aan mee.
Wel begint in de disco om 2 uur de bridge. Maar aangezien er geen begeleiding is, kan er geen competitie gespeeld worden. Bovendien ga ik steeds zingen of anders wel naar de klassieke muziek luisteren. Dus nog even geen bridge, maar eens kijken na San Antonio, Chili, of er dan een begeleider aan boord komt en of wij dan wel willen.

26-12-2024 Recife

Vandaag komen we in onze eerste haven in Zuid-Amerika aan. Dat is Recife in Brazilie. Hier hebben we zelf een excursie uitgezocht. Dat vinden we wel zo veilig.
Het schip ligt in de suikerhaven. Nog steeds is er hiervandaan een grote suiker en rum uitvoer. Dat is al honderden jaren zo. We worden met bussen over het haventerrein vervoerd naar de terminal en daar staat bij 14 klaar, een Spaans/Italiaans talige tour, we doen niet voor minder. Engelstalig was er niet en de Duitstalige zat vol. We rijden door de stad naar een aanlegplaats van catamarans en daar heeft onze bus een eigen boot. Bus 15 (frans) en 16 (duits) zitten samen op een andere catamaran. We varen over de rivier de Caparaminda of zoiets. Elke keer als we onder een van de 5 bruggen varen, moeten we klappen voor geluk. We zien het van oorsprong hollandse fort liggen, uiteraard om de nederzetting er achter te verdedigen. Precies 400 jaar geleden zetten de Hollanders hier voet aan de grond, onder leiding van neef graaf Maurits van Nassau. Hij stichtte hier een eigen provincie en verklaarde hier godsdienstvrijheid, net als in zijn vaderland, waar de 80-jarige oorlog nog bezig was. Onze gids vertelde ook dat de Hollanders met Mauricio de Nassau hier geregeerd heeft. Nog 1 van de bruggen is naar hem genoemd.
“s Middags waren we om 2 uur klaar op het schip met de lunch. Er is bijna niemand aan boord en ik ga lekker zitten bubbelen. Eenmaal terug in de hut, zit Jan op het balkon. We hebben nog tijd zat en maken de prosecco soldaat. Op tijd, 6 uur, zijn we bij de eetzaal. Onze tafelsteward is zo snel dat we al om kwart voor 7 weer klaar zijn met ons 3 gangendiner. We gaan in het atrium zitten. Even later komt het Duitse echtpaar dat we eerder op de Fortuna tegen kwamen bij ons zitten, gezellig zitten kletsen. Daarna op de valreep nog heel even met Annelies en Jos, alhoewel die na 10 minuten al aan tafel moesten gaan.
Wij slaan dit keer de show over, liederen van filmmuziek, kan ons niet meteen bekoren. Bovendien willen we wel eens op tijd naar bed, morgen weer de wekker vroeg voor onze excursie in Maceió.

27-12-2024 Maceió

Ook in deze Braziliaanse stad Maceió gaan we op een zelf gekozen excursie. D.w.z. dat we een excursie van de lijst van het schip hebben gekozen. Het wordt een 7 uur durende toer. We hebben het geluk dat we in de Duitse groep zijn ingedeeld, we worden in een klein busje gestopt, met 10 passagiers, de chauffeur, een Braziliaanse gids en een Duitse vertaler die hiervoor speciaal uit Recife is overgekomen. Van Maceió weet hij niets. Gelukkig wel het een en ander over de aanwezigheid van de Hollanders hier 400 jaar geleden.
We hebben eerst een mooie rit langs de boulevard en het lange zandstrand gereden. Dit is met de meest luxe hotels het mooiste stuk van Maceió. Er zijn 3 grote stranden en dit is er dus 1 van. Er zijn geen ligstoelen, maar wel overal tuinstoelen met een parasol te huur. Die nemen de verhuurders ’s avonds makkelijk weer mee naar hun opslag. Met ons kleine busje rijden we van de boulevard af en door de straten er achter, dat is andere koek. Alhoewel de huizen er toch wel netjes uitzien, maar ze zijn allemaal even klein en smal en overal tralies voor de ramen. We rijden eerst naar een uitgangspunt hoog boven de stad. Hier staan ook kraampjes waar je souvenirs kan kopen. Daar wordt toch wel gebruik van gemaakt. Er staan wel 4 agenten te kijken of alles goed gaat. Daarna maken we een lange rit naar Marechal Deodoro, een dorp aan de andere kant van de lagunes waar we overheen rijden. Hier is geen hoogbouw te bekennen. Dit was vroeger wel de hoofdstad van Brazilië of van de regio, dat heb ik van de gids niet zo goed begrepen. Maar het is wel een ordelijke plaats. We hebben hier de kathedraal bezocht die hier on 1660 tot 1669 is neergezet door rijke, portugese koffieboeren of suikerplantage eigenaren. Want hier werd en wordt nog steeds suiker verbouwd. Ik kwam weer wat meer van de Hollandse geschiedenis te weten. Namelijk in 1620 ongeveer had Spanje ook Portugal bezet en prompt ons van de suikertoevoer afgesneden. Dat doe je namelijk met een vijand, niks nieuws onder de zon nu met gasleveranties bijvoorbeeld.
Maar inmiddels woonden in Holland, in de steden veel uitgeweken Joden, die uit Spanje en Portugal uitgezet waren. Alleen Rooms Katholieken werden toegestaan in Spanje en Portugal te wonen. Maar de Joden hadden wel investeringen in de suikerwinning gestoken en die werd ze afgenomen. Ze zorgden ervoor dat de Staten van Holland in 1621 de West Indische Compagnie oprichtte om hiermee de suikerplantages weer in bezit te krijgen. Daarom moest er een Nassau, de zoon van Frederik Hendrik, naar Maceio en Olinda gaan en de suikerplantages in bezit zien te krijgen. Dat lukte zodanig dat toen de in Maceio aan wal kwamen, in Marechal Deodoro met name, ze alle katholieken over de kling gejaagd hebben, die moesten vluchten voor hun leven. Daarna zijn ze naar Olinda gegaan, maar hier was door langdurige droogte de bevolking uitgeput, volgens onze gids en was het een fluitje van een cent om alles met de grond gelijk te maken. Daarna in 1624 zijn ze in Recife overnieuw begonnen, hebben een fort gebouwd, een brug en aan de overkant burgermanshuizen van de handelaren in suiker. Dit waren voornamelijk de Joden die uit Portugal en Spanje gezet waren. Hier is de eerste synagoge van heel Amerika, van Canada tot Vuurland, gebouwd. In de 80-er jaren vorige eeuw is men op zoek gegaan, heeft bij elk huis aangeklopt en uiteindelijk de synagoge gevonden en helemaal gerestaureerd. Het ging dus allemaal om de investeringen in de suiker.
Toen Portugal na de Vrede van Munster weer zelfstandig werd en daarna Holland verwikkeld raakte met Engeland, zag Portugal zijn kans schoon om het terrein terug te veroveren. In 1654 moesten de Hollanders er uit, ze kregen 3 maanden en konden terecht in de andere Amerikaanse handelspost Nieuw-Amsterdam. Met hun geld en handels contacten hebben ze bijgedragen aan de groei van wat nu New York is. Holland leed een nederlaag tegen Engeland en toen de handelaren in Nieuw Amsterdam niet wilden vechten met Peter Stuyvesant is de post geruild voor wat nu Suriname is, om daar weer in de suiker te gaan.
Zie boven voor de bouw van de kathedraal in Marechal Deodoro. Na het bezoek aan de kerk zijn we naar een klein handwerksplaatsje gegaan, waar vrouwen hun eigen gemaakte borduurwerk verkochten, tafelkleden, jurkjes etc. Erg leuk om te zien en er werd ook wat gekocht. Er was alleen niets voor ons bij.
Dan was het inmiddels lunchtijd geworden en reden we naar het Franse strand, zoals dat hier genoemd wordt en kregen we een plaats op houten banken onder parasols in het zand vlak bij de zee. Hier kregen we 2 uur de tijd om te lunchen en eventueel de zee in te gaan. Wij waren blij dat we zaten. En groot glas koud bier ging er wel in. We kozen Brama, een Braziliaans biertje, smaakte prima. Verder lieten we onze gids het eten regelen. We hoefden alleen maar te zeggen wat we wilden hebben en het werd gebracht. Ik moet zeggen, het was fantastisch. We hebben een vissoepje genomen en kregen daarna een schaal garnalen in deeg en krab in deeg gebakken, wat heerlijk. Maar er stond ook een pan met 3 stukken biefstuk op onze tafel. Dat hadden we zelf niet besteld, maar Jan heeft die ook nog alle 3 opgegeten. Als uitsmijter, na een 2e bier kwam de gids met een caipirinha, die moet je geproefd hebben als je in Brazilië bent.
Ik zit ni in het Lido bij het lege buffet om half 6 dit verslag te tikken, Jan heb ik in de hut slapend achter gelaten. Of we nog aan tafel gaan, valt te betwijfelen. Ik denk het niet. Zelf heb ik nu tijdens theetijd een kopje thee genomen met 3 koekjes erbij. Hier kan ik wel tot morgenochtend mee aan toe. Om 6 uur varen we weg, 2 zeedagen te gaan tot we in Rio de Janeiro ’s ochtends om 8 uur aankomen. Alles gaat strikt op tijd. Ik ga nu maar eens even op het achterdek kijken en daar een cappuccino nemen.
Het is er heel aangenaam en ik blijf dan ook zitten hier, bij het wegvaren. Even appen naar Jan of hij al wakker is en ja hoor, hij komt er meteen aan. We blijven er heerlijk een uur zitten, totdat het schip vaart maakt, het gaat regenen en wij naar binnen gaan. We hoeven niets meer te eten na de copieuze lunch en gaan meteen bij het atrium zitten. Hier komen later Jos en Annelies bij ons zitten tot zij gaan eten met de late zitting. Dan zoeken wij de Grand Bar op. Ook later komen zij er ook bij zitten, heel gezellig. Alleen staat het geluid van de muziek heel hard, je kan elkaar bijna niet verstaan, wat weer heel jammer is. Toch blijven we zitten tot half 12. Ik ga dan nog een poosje op balkon zitten, het is nog heerlijk weer en Jan is met zijn foto’s of iets dergelijks bezig. Ook zetten we nog even BBC news aan voor de laatste ontwikkelingen in de wereld. Je wordt ook niet vrolijk van alle ellende overal.

28-12-2024 Op zee

Navigeren tussen hemel en zee. Een zeedag dus. Vandaag ging ik na het ontbijt naar de sportschool, die is hier dus gratis de hele dag te bezoeken. Een poosje fietsen, mijn spierballen gebruiken en mijn dijbenen testen. Dit moet ik maar vaker doen. Dan is het 11 uur en Jan zit in de Grand Bar zijn boek te lezen. Ik zit nog maar net of zie dat de dansles afgelopen is, waar Jos en Annelies dapper elke keer aan mee doen. Ik zeg dapper, omdat Jos (en hij zegt het zelf) geen maatgevoel heeft. Hij loopt steeds 1 tel achter, maar ze hebben veel lol en je beweegt lekker. Na afloop komen ze een drankje doen bij ons aan tafel. Zo is het snel lunchtijd, niet te vroeg. Daarna gaan wij naar de hut, waar we op ons balkon in de zon of in de schaduw een uiltje knappen.
Om half 4 is er de lezing over Argentinië, het land waar de Spanjaarden dachten dat het vol lag met zilver, argente in het Spaans. Dat was weliswaar een vergissing, maar in 1536 ging de stichting van de nederzetting Buenos Aires toch van start. Het ligt aan de rivier de Rio de la Plata. Aan de overkant van deze enorme uitmonding van de rivier ligt Montevideo, de hoofdstad van Uruguay en verderop het binnenland in Asuncion, de hoofdstad van Paraguay.
Argentinië is een heel groot land en nauwelijks bewoond door indianenstammen zoals de Mapuches. Die ontvingen in eerste instantie de nieuwelingen gastvrij totdat ze doorhadden dat die hun vrije land wilden bezetten en niet meer weggingen. Dat was niet de bedoeling en dus werd het matten. Tegen vuurwapens konden de oorspronkelijke bewoners niet op en zij werden verder het binnenland in gedreven. Argentinië was dus eigenlijk min of meer een leeg land. Toen het uiteindelijk onder het juk van Spanje uitkwam in 1822, riep de eerste president dan ook onmiddellijk in Europa mensen op om naar het land toe te komen met beloftes van vrij land en een mooie toekomst. Inmiddels hadden de eerdere immigranten de mooiste en grootste stukken als hacienda in bezit genomen, onder de corrupte regering van deze eerste president. De meeste nieuwe immigranten visten dus achter het net en kwamen in barrio’s te wonen, waar heel veel armoe was. Na Italië is Argentinië het land met de meeste, van oorsprong Italianen, meer nog dan in de States dus. In ijltempo in de 19e en begin 20ste eeuw vermeerderde het inwonertal tot er nu 44 miljoen inwoners zijn. En het land beschouwd kan worden als een kopie van Zuid-Europa, behalve dat de economie nooit echt goed gefunctioneerd heeft. De ene hyperinflatie na de andere is aan de orde van de dag. De regeerperiode van de Perons heeft een stempel op het land gedrukt. De stad Buenos Aires heeft prachtige avenues en mooie gebouwen, maar ook La Boca, de havenwijk waar de Tango is ontstaan. De arme, meest mannen, moesten zich na het werk wel amuseren en begonnen op straat te dansen en zo ontstond de tango, die dus eerst door mannen werd uitgevoerd. Pas toen de tango begin 20ste eeuw in Parijs gedanst werd, deden er ook vrouwen aan mee. Ook de paus had er, na een demonstratie, zijn goedkeuring aan gegeven.
Wat het uitgestrekte binnenland betreft, gaat het verhaal dat er na de eerste invasie het land weer verlaten werd voor Paraguay en er een paar koeien achter bleven. Die hebben zich op de pampa’s te goed gedaan aan het malse gras en zich vermeerderd tot miljoenen wilde koeien. Er zijn 2x zoveel koeien als inwoners. Die werden gevangen en verkocht voor hun huid door gaucho’s, vrije jongens die over de pampa’s zwierven. Daarna werd ook het malse vlees zeer gewaardeerd en een geweldig exportartikel, tot nu toe. De gaucho’s zijn tegenwoordig een gewaardeerde bevolkingsgroep.
In de lezing wordt nog de voetballer Maradonna genoemd als beroemdheid, maar niet onze koningin Maxima.
Na deze lezing nemen we een aperitief in de Grand bar, weer met Jos en Annelies. Die zitten, net zoals wij, bijna niet in de zon, alhoewel zij ook een balkonhut hebben.
Het diner was zoals altijd weer goed en een heel snelle bediening ook. Voor en na de show, nog eenmaal de dansgroep Todes, zijn we bij de pianist bij het atrium gaan zitten. Het geluidsniveau in de Grand Bar was ons even te veel. Dat was het einde van week 3.
Morgen nog een zeedag voor we in Rio zijn.

29-12-2024 Op zee

Navigeren tussen hemel en zee. Wijn proeverij. En medische evacuatie in Vila Velha, daarom voeren we ineens 21 knopen vanmorgen vroeg. Delphine had het thuis al gezien en ons gevraagd wat er aan de hand was. Nu was gisteren wel het medical response team opgeroepen tussen de middag bij de pizza uitgifte, dus zal dat er wel mee te maken hebben. Dit is gissen, maar het zou goed kunnen. Vesselfinder geeft aan Vitoria, Brasil, daar gaan we dan blijkbaar naar toe. Op de GPSkaart zien we Vila Velha staan. Het is trouwens behoorlijk mistig hier. Het is nu 10.22 uur en ik wil een kop koffie hebben voor we aan de wijn gaan. De wijnproeverij is voor platinumleden van de Costaclub alleen. Voor elke taal is er een aparte tafel klaargezet in het restaurant. Jan en ik zitten samen aan de Engelstalige tafel en daar komt ook niemand meer bijzitten, alleen Nadia onze gastvrouw. Ik noem haar Sari Mareis, want ze komt uit Zuid-Afrika en spreekt ook nog Afrikaans. Aan de Spaanse tafel zitten ook 2 mensen, aan de Duitse 3, aan de Franse 5 en aan de Italiaanse 8. Dat is alles wat er van platinum komt opdagen. Er worden 3 wijnen en een Ferrari maximum semi brut prosecco geschonken en mooi gevulde glazen. Gelukkig ligt er veel foccaccio brood en parmezaanse kaas bij. De rode wijn is een Ligabue Nebbiolo D’Alba, de rosé een San Marzano en de witte een Frentana, alle 4 Italiaanse wijnen uiteraard. We kregen een aardige uitleg in het Italiaans, simultaan vertaald door de taalhosts. Daarna zijn we in Grand Bar een bakkie gaan doen. Annelies en Jos waren aan hun laatste dansles bezig. Dat hebben ze consequent volgehouden. Ik heb er een videootje van gemaakt als herinnering voor heb. Daarna hebben we gegevens uitgewisseld, met name whatsapp en Polarsteps, want daar zitten zij ook op. Aan het eind van de middag of in de avond zien we elkaar nog wel. Zij moeten gaan pakken en de farewell bijeenkomst nog volgen.
Na al die foccaccio’s sloegen we de lunch maar over. Een middagnapje was wel nuttig daarna. Tijdens de koffietijd van 4 tot 5 uur ga ik dit keer maar wat koek halen voor ons. 1 bordje voor ons samen.
Na het diner zien we Annelies en Jos nog een keer, zij komen van de show vandaan. Het is weer heel gezellig met elkaar. Dan gaan zij eten en ik alleen naar de show. Jan hoeft onze koorbegeleider Giorgio niet te zien of te horen. Hij brengt zijn specialiteit, Frank Sinatrasongs ten gehore in een zogenaamde Berlijnse cabaretsetting van voor de oorlog. Dit zagen we ook al van hem tijdens de pandemie, toen er geen artiesten aan boord mochten komen. Hij was weer goed.
Dan nog een afzakkertje met onze nieuwe vrienden en een hartelijk afscheid van elkaar. Erg leuk om elkaar ontmoet te hebben.

30-12-2024 Rio de Janeiro

Al om 8 uur, eigenlijk zoals elke keer , komen we aan in Rio de Janeiro. Meteen de 1e dag gaan we op excursie van het schip. Weer naar de Suikerberg en het grote Christusbeeld, net zoals de vorige keer. Wij vinden het allemaal prima.
Om half 9 worden we naar onze bus, Engelstalig, gestuurd. En meteen rijden we naar de Sugerloaf toe. Dat was verstandig, want het was nog niet zo druk om in de “Efteling” rij te moeten staan. Toch wel weer leuk om nog een keer deze kabeltocht mee te maken. Het gaat in 2 keer naar boven en daar krijgen we een half uur om rond te lopen en foto’s te maken. We zien op de Copacabana al aanwijzingen voor de auto’s voor het oudejaarsfeest. Alle auto’s moeten er verdwenen zijn. Bij het wachten op de bus terug naar het schip, bij de rotonde, zien we een heerlijke verkeerschaos. Het duurt een tijd voordat onze bus er doorheen is om ons weer op te pakken. Het wordt al weer aardig heet. Om 14 uur zijn we weer terug op het schip. We lopen eerst nog door de grote terminal heen. Hier is wifi en ik haal de kranten binnen. Helaas worden ze niet gedownload. Dus ga ik na de lunch nog even terug, nu met mijn tablet om de krant te lezen. Ik zie dat er nieuwe passagiers binnen komen. Er zijn er heel veel afgegaan vandaag en er komen er maar 82 voor terug. Het schip zit lang niet vol.
Ook Annelies en Jos zijn er afgegaan, jammer, want we hadden het heel gezellig met elkaar. Zij gaan na nog een paar dagen hier in Rio rondtrekken door Argentinië en verder door Zuid-Amerika.
Aan het eind van de middag gaan we gezellig op dek 9 zitten, we hebben de tijd, want we gaan dit keer een pizza eten. Dat restaurant is pas om 7 uur open. Ook dit keer smaakt de pizza 4 fromagie heerlijk. Dan gaan we later de show bekijken, een lokale dansgroep van 8 meisjes en 2 mannen. Dat levert veel geschud met de billen op, net als de carnavalsoptochten.
Daarna zoeken we de hut op en blijven op ons balkon kijken naar de kade waar het een komen en gaan is van passagiers en bemanning. De hele nacht blijft de gangway open om te gaan stappen.

Week 5

31-12-2024 Rio de Janeiro

Pas om 20:00 uur varen we de haven uit, maar niet ver, want we blijven buitengaats wachten op het vuurwerk dat hier spectaculair moet zijn. Daar kijken we erg naar uit.
We hebben geen excursie of andere plannen. Vorige keer had ik gehoord dat de 65+ers gratis met openbaar vervoer kunnen. En voor de terminal stopt er een tram. Die gaan we nemen. Met ons rijbewijs als i.d. kunnen we hier mee reizen. We nemen de tram die hier rijdt, L1, en rijden tot het eindpunt, Terminus Gentileza. Daar moeten we door de poortjes om aan de andere kant van het perron te komen om terug te gaan. Boven aan de roltrap staat er een politieagent om ons te helpen. Hij vraagt om in zijn vertaalmobieltje in het Engels te tikken wat we willen. Daarna voor de zekerheid doet hij dat nog eens over in het Portugees en ik lees het in het Engels. Dan is het o.k. en vraagt hij naar onze o.v.kaart, maar die hebben we niet. Dan vraagt hij naar een identificatie en laten wij ons rijbewijs zien. Dat is voldoende en laat hij ons door de poortjes weer het perron op gaan. Dit gaat heel soepel en vriendelijk allemaal. Onderweg zien we veel dichte gebouwen en bouwvallen en veel graffiti. Maar in de tram is het mooi schoon en geen graffiti te vinden. Op deze oudejaarsdag zijn er heel veel winkels gesloten en zien we weinig verkeer op straat, verbazingwekkend voor deze dag. Iedereen is zich aan het voorbereiden voor het feest deze avond, denken wij. De tram terug nemen we ook tot het andere eindpunt, Sandor Dumont, en blijven zitten tot we weer bij onze terminal zijn. Dat was toch een leuk uitstapje. We lopen nog even langs de kraampjes buiten en hebben het dan wel gezien. Lekker lunchen met verse patat (samen) en een salade (ik) en gebakken inktvispoten en champignons in deeg (Jan) en dan ga ik weer de krant binnenhalen. De NRC gaat altijd flitsend, maar het Noord Hollands Dagblad, de Schager Courant, is elke keer een drama. Ik moet steeds inloggen en mijn wachtwoord geven en dan nog gaat het niet zoals ik wil. Die Telegraafservice, want daar is het een onderdeel van, is echt slecht.
De dresscode voor vanavond is gala/wit. Dus kleden wij ons in onze mooiste witte kleding met mooie sieraden en avondtasje mee om te gaan dineren. Om kwart voor 8 al varen we van de kade weg om voor het strand van Copacabana te gaan liggen wachten op het vuurwerk. Wat een geluk hebben we met onze hut met balkon, want we liggen aan de goede kant en dus blijven we op ons balkon zitten. Hier hebben we stoelen en onze champagne bij de hand. Vanmorgen heb ik al voor allebei 2 berlinerbollen (Krapfen in het Duits) mee genomen als z.g. oliebollen. Om 10 uur maak ik een ronde over dek 11 en 9 om te kijken wat er allemaal gebeurt overal. Mensen nemen al posities in aan de reling. Op het achterdek speelt de band die normaal in de Grand Bar staat. Dat is erg gezellig en ik blijf dan ook een poosje staan kijken. Het is erg vochtig, ook op het dek, te glad naar mijn mening om lekker te dansen.
Dan loop ik over het Lido naar het andere zwembad waar de DJ staat en later het aftellen gebeurt. Hier zit nog bijna niemand. Ook op dek 10, waar je een tafeltje kon reserveren met champagne erbij tegen een forse betaling, is het erg leeg. Hiervandaan zie je trouwens weinig van het vuurwerk. Goed dat wij dat niet gedaan hebben, zoals vorige jaren. Om 11 uur ben ik terug in de hut en gaan de berliner bollen er aan en de fles wordt ontkurkt. Het wachten is om middernacht. Dan barst het vuurwerk op het strand los. Het is heel mooi, over de hele breedte van het strand. In het licht van dat vuurwerk zie je ook heel veel kleine bootjes liggen. En ook liggen er nog 5 cruiseschepen te kijken, de Favolosa en 4 MSC schepen. De MSC Poesia was net om 23 uur op tijd op haar positie gaan liggen. Verder ligt er de MSC Seaview, een bakbeest van een partyboot. Hier horen we later, na het vuurwerk, een enorme discoherrie vandaan komen.
Het hele vuurwerk duurt slechts 10 minuten. Als ik dat geweten had, was ik niet al in mijn nachtpon gaan zitten. Dan had ik nog wel terug gegaan naar het feest op dek 9. Maar daar had ik nu geen zin meer in. Van Jos, die het vuurwerk vanaf het dakterras van hun hotel bekeek, kreeg ik een fotootje van het strand. Dat was volgepakt met mensen, wel 2 miljoen was de schatting op het hele strand van Copacabana en Ipanema. Na afloop zat iedereen wel onder de kruitdampen, want die waren natuurlijk ook enorm. We hebben wel volop genoten van dit spektakel. Jan heeft alles gefilmd en dat hebben we nog meteen nagekeken. Iedereen gelukkig nieuwjaar gewenst overigens.

1-1-2025 Op zee

We zijn langzaam opgestart en slaan het ontbijt over. We maken een waszak klaar en gaan dan naar de Grand Bar voor een bakkie koffie. De dansles, de Bolero, slaan we over. De quiz doen we wel, 1 goed, helaas. Bijvoorbeeld : welk land in de wereld heeft de meeste eilanden? Dat is niet de Filippijnen, maar Zweden. Of: welk niet-eetbaar voedsel werd er in 1972 uitgevonden? Kauwgom. Volgens mij kwamen de Amerikanen daar na de 2e w.o. al mee naar Europa en was het toen een nieuw fenomeen. Dus ook fout.
Met de volgende quiz doe ik niet mee, van welk land is de euromunt die getoond wordt. Daar was er 1 vrouw die alles goed had. Jan is maar bingo kaarten gaan halen, die spelen we dan om 5 uur vanmiddag. Nu is het kwart voor 1 en zo langzamerhand lunchtijd geworden. Eerst ons biertje en colaatje opdrinken.
In Nederland stormt het enorm, overal wordt de brandweer ingezet om hulp te verlenen. Het vuurwerk heeft er ook weer slachtoffers gevormd, minimaal 1 dode jongen en 1 die een deel van zijn hand moet missen. De nieuwe burgemeester van Rotterdam, Carola Schouten, heeft al opgeroepen tot een algeheel vuurwerkverbod in heel Nederland. Er is voor 118 miljoen de lucht ingevlogen. Kan blijkbaar allemaal. En dan zijn de eerste hulp- en ziekenhuiskosten voor rekening van alle verzekerden. En alle politie- en brandweerinzet kosten voor de hele maatschappij, ook niet gering. En dat voor 2 uurtjes knallen.
Nu eerst maar eens gaan lunchen.
Om 4 uur gaan we al klaar zitten voor de bingo, dan kunnen we tenminste goed op het scherm zien welke getallen er vallen. Maar om 5 uur werd er meegedeeld dat de bingo verplaatst is naar 5 januari de zeedag na Buenos Aires, er waren bijna geen kaarten verkocht, het kon niet uit.
Navigeren tussen hemel en zee.

2-1-2025 Op zee

Navigeren tussen hemel en zee. Een zeedag dus. We doen het weer rustig aan. ’s Middags om half 4 is er de lezing over Patagonia. Het onderste deel van Zuid-Amerika, dus van Argentinië en Chili samen. Hier bevindt zich nog het grootste zoetwaterreservoir van de wereld in de vorm van enorme gletsjers. Dit land heet ook wel het land van de giganten. Het was altijd al dun bevolkt, maar er woonden vroeger 2 indianenstammen. De ene heeft een overeenkomst met de aanwezige Spaanse overheersing gesloten en die zijn verder met rust gelaten, alhoewel ze de besmettelijke ziektes zoals mazelen en syfilis niet overleefd hebben. De andere stam, nomaden, wilden van een overeenkomst niets weten en zijn van de aardbodem verdwenen. Volgende lezing gaat over Vuurland, het onderste puntje van het land.
Om kwart voor 8 is er de talent show, dat wil zeggen, dat iedereen die vindt dat hij/zij een talent heeft, dat kan komen laten zien en daar eventueel mee op het grote podium kan komen in het theater. Ik miste het begin en toen ik eenmaal bij het theater was, zag ik dat de zaal helemaal vol zat. Zinloos om me daar tussen te proppen. Maar bij het eerste optreden, van een Italiaan, ben ik al weggegaan. Later op de tv konden we het nog terughoren en ook de uitslag te weten komen. De meneer met afgrijselijk vioolspel viel, helaas voor hem, af. De rest is door naar de finale, na nog een andere halve finale later tijdens de reis. Verder hebben we vandaag allebei een flink stuk in ons boek gelezen, ook wel eens lekker.
Om half 11 ’s avonds is er nog de Mister Cruise competitie. Hier worden op slinkse wijze een aantal mannen gestrikt om met flauwe manieren deze competitie te winnen, altijd leuk voor de hilariteit.

3-1-2025 Montevideo

In Montevideo, de hoofdstad van Uruguay, gebruiken we weer de excursie van het schip. Die hebben we pas ’s middags om 14.45 uur. Dat betekent dat we eerder de wal op gaan naar de overdekte markthal in het rose gebouw. Hier zijn meerdere bbqrestaurants. Hier willen we een heerlijke steak gaan eten. Je kijkt je ogen uit. Al voor 12 uur zijn we er binnen en nog is het niet druk. We besluiten om meteen maar een tafel uit te zoeken en aan te vallen. We kiezen voor entrecote en “ baby beef”, van welk deel van de koe dat ook moge zijn. We nemen er patat bij. De 2 cm dikke steaks zijn heerlijk en de frisse bubbelwijn smaakte er ook prima bij. Jan vindt het zo lekker dat hij nog een keer bestelt, nu ook zo’n baby beef. Ik eet er een klein stukje van mee. Om half 2 zijn we klaar, inmiddels zitten alle restaurants vol. Er ligt namelijk nog een schip binnen, namelijk Princess Sapphire met 2x zoveel passagiers als wij hebben en die komen ook allemaal binnen. Bovendien kent de bemanning dit ook. Kortom, maar goed dat we zo vroeg gegaan zijn. We hoeven vanavond niets meer te eten. We gaan nog wel mee met de excursie door Montevideo heen. Toch weer leuk om deze stad nog een keer te zien. In heel Uruguay wonen ongeveer 4 miljoen mensen, waarvan 1,5 miljoen in de hoofdstad. Het is een vlak land met vruchtbare bodem waar tot de verbazing van de immigranten van alles op wil groeien. Het land bestaat hoofdzakelijk uit immigranten. De eerste waren de veroveraars, de Spanjaarden, die in 1526 hier voet aan land zetten. Ze kwamen uit Buenos Aires en uit Asuncion, de hoofdstad van Paraguay, die beide aan de rivier de la Plata liggen. Deze rivier vormt de grens tussen Uruguay en Argentinië en is bij de monding en ook nog stroomopwaarts , let op, 240 km breed. Hier past heel Nederland in, in de lengte.
IN de 18e en 19e eeuw zijn er veel arme immigranten uit Spanje (60%) en Italië (20%) en uit Noord- en Oost Europa gekomen. Zij hebben het land ontgonnen en er een bloeiende maatschappij van gemaakt. Tijdens de 1e en 2e wereldoorlog is er veel voedsel naar Europa uitgevoerd. Op bananen en koffie na groeit er hier alles. Tussen 1975 en 1997 was er hier een dictatuur. Op dit moment heerst er een heel rustig politiek klimaat. Men betaalt 7% van zijn inkomen voor de zorg, die is dan verder gratis. Ook wordt er 7% ingehouden voor een pensioenvoorziening, verder is het onderwijs gratis tot aan de academies aan toe. Dit jaar bestaat de parlementaire democratie 100 jaar, aan het eind van het jaar. We konden daardoor het parlementsgebouw alleen aan de buitenkant bekijken. Dat was niet erg, want wij hadden dat al eerder gezien. In de plaats hiervan bezochten we een overdekte markt in een oud treinstation, door de Engelsen nog gebouwd. Er stond ook nog een overblijfsel van de vroegere watervoorziening, een soort van pomp. De wijk is op een meer gebouwd en heet daar ook naar. Verder moesten we perse onthouden dat Uruguay de eerste wereldbeker met voetbal gewonnen heeft in 1928, van Argentinië.
Het land kent geen staatsgodsdienst. 40% is rooms-katholiek, 8 % is protestant, 2% is joods en de rest is atheist. Er zijn dan ook geen religieuze feestdagen, maar 25 december wordt wel gevierd, maar als familiedag. Verder is 1 januari een vrije dag, net als 1 mei de dag van de arbeid, de Onafhankelijkheidsdag 25 augustus en nog een dag, naast de 20 vakantiedagen voor iedereen. Generaal San Martin heeft het land in 1825 van Spanje bevrijd, net zoals hij dat ook voor Argentinië gedaan heeft. In elk land of stad staat een groot standbeeld van deze generaal en zijn mausoleum is in Buenos Aires.
In Uruguay wordt er 40 dagen lang carnaval gevierd, elke week een ander thema met andere optredens en shows in de wijken.
Langs de boulevard reden we terug. En het hele gebied langs de rivier is van de stad, er is niets prive hier en er kan ook niets gekocht worden langs het strand. Want er zijn mooie zandstranden en die zijn dus publiek toegankelijk. Er liggen parken aan weerszijden van de weg, een golfbaan, trimvelden, kortom het is hier prachtig. Verder op naar het oosten is er nog Punta de l’Este, het luxueuze strandgebied met resorts en zo.Ook zijn er mooie 19e eeuwse gebouwen te bewonderen en het koloniale stadje Colonia del Sacramento. De Argentijnen komen hier massaal vakantievieren. In Buenos Aires is er namelijk langs de kade totaal geen strand, er mag ook niet gezwommen worden daar in de rivier. Zij hebben hun stranden helemaal volgebouwd, maar daarover morgen meer.
Om 19.00 uur varen we weg naar de andere kant van de rivier. De veerboot doet er 2 uur over om van Montevideo te varen naar Buenos Aires, maar door de diepgang van ons schip en de vele zandbanken moeten we eerst naar buiten en daarna de andere vaarroute nemen om morgenochtend om 8 uur aan te komen. Ook het Princess schip doet dit.
De show was vanavond fantastisch, een uitstekende tangoshow. En die duurde ook nog bijna 1 uur. Zo mooi hebben we hem de vorige keer in een theater in Buenos Aires niet gezien. Genoten dus.
Daarna zijn we voor de verandering meteen naar de hut gegaan. Ik heb nog even op het balkon gezeten en Jan was druk doende met de foto’s en fb en polarsteps.

4-1-2025 Buenos Aires

Na een schijnbare korte oversteek, want we varen eerst buitengaats om zandbanken te vermijden om daarna naar Buenos Aires varen, laten we ons hier ook rondrijden naar het Plaza del Mayo en de tangowijk. Hier hebben we een ochtendexcursie. Om het havengebied af te komen, we liggen in een containerhaven, zijn strikte regels die opgevolgd moeten worden. Er gaan 2 shuttlebussen, 1 voor de excursies en 1 voor de andere mensen. Eerst mogen vandaag de Fransen op pad, die zijn met vele en hebben 14 bussen tot hun beschikking. Eer die allemaal met die shuttlebussen weggevoerd zijn, dat duurt wel even. Om over negenen, na dik een half uur wachten zijn wij aan de beurt. IN de bus zien we dat er toch al mensen eerder de boot af zijn gegaan en al in de bus plaatsen voor vrienden bezet houden. Daar heeft Jan geen boodschap aan en gooit de tas op een andere bank. De Zweedse haalt dan van nog een andere bank ook haar spullen terug. Achteraf komen die vrienden helemaal onze bus niet in. Jan heeft de mensen vriendelijk toegesproken dat er niet gereserveerd mag worden. De bus zal trouwens lang niet vol. Onze eerste stop is op de Plaza de Mayo, waar de Dwaze Moeders nog steeds elke donderdag hun rondjes lopen om de verdwenen (klein)kinderen te laten opsporen. Door DNA onderzoek zijn er wel al gevonden, maar nog lang niet allemaal. Van de vrouwen die tijdens de militaire dictatuur bevielen, werd het kind weggegeven aan een militair gezin. Daar wordt nu nog, na meer dan 40 jaar, naar gezocht.
Als we uit de bus stappen, lopen wij direcht naar het mooie café Pertutti voor een lekker bakkie koffie. Je krijgt er altijd een glaasje water bij en een mooi half broodje met dulce de leche, een soort zachte caramelvulling, lijkt op een frans chocoladebroodje.
Op het plein is een demonstratie aan de gang van aanhangers van de oppositieleider van Venezuela. Hij had eigenlijk de verkiezingen gewonnen, maar door fraude zit Maduro er nog en heeft deze kandidaat de wijk moeten nemen. Vandaag wordt hij door de Argentijnse president hier in het parlementsgebouw ontvangen en betuigen de vele uitgeweken Venezolanen hem hun steun, met vlaggen en al.
Na deze stop rijden we langs het beroemde stadion van de voetbalclub La Boca, waar Maradonna groot is geworden, door naar de wijk La Boca die er vlak achter ligt. Hier zie je de gekleurde huisjes waar de eerste grote groep immigranten opgevangen werden. Hier is ook de oudste haven van de stad te vinden. Er zijn er 3 langs de rivier. Nu is de wijk een kunstenaars- en tangowijk, waar met name de toeristen allemaal naar toe gebracht worden. Alle bussen van de Costa en Princess laten hier hun mensen uit en halen ze ze na 3 kwartier weer op. Dit keer zijn we samen rondgelopen, Jan heeft toch weer veel foto’s gemaakt. Vorige keer was ik op een bankje aan de haven gaan zitten en had van de wijk maar weinig gezien. Nu heb ik zelfs de binnenplaatsen gekeken. De huizen stonden namelijk om binnenplaatsen heen waar stromend water was. Hier in deze wijk, waar de mannen ver in de meerderheid waren, is de tango ontstaan in de bars en op straat. Verder was er geen vertier, de mannen dansten met elkaar. Pas toen de tango naar Europa kwam, gingen de vrouwen ook meedansen.
Na deze stop reden we door 2 mooie residentiele wijken, namelijk Palermo, met ambassades en voormalige hacienda’s van de rijke veeboeren en door Ricoletto waar de begraafplaats van Evita Peron is. Hier is onze laatste stop, weer voor een half uur. Ook hier zijn we vaker geweest. Vorige keer met Ruud en Willy, we hebben ons toen door een taxi laten afzetten voor het graf en zijn daarna door de stad gaan lopen. Dit keer schuiven we direct het terras van het restaurant La Panote rose op en willen een glas Argentijnse wijn bestellen. Dat blijkt even duur te zijn als een hele fles. Dan nemen we die en we willen nu op de valreep ook nog wel de beroemde empanada’s eten. Dus bestellen we 1 portie met vlees en 1 portie met ham en kaas. Dit alles moet in een half uur naar binnen gewerkt worden. En dat gaat ons lukken. Paula, onze gids, weet waar wij zitten en houdt ons in de gaten. Dan is het tijd om direct naar de terminal terug te rijden. Hier lopen we nog rustig doorheen, kopen 4 dozen met Argentijnse koeken en dan houden we het voor gezien. Met de shuttle door het containergebied rijden we terug naar het schip. Te lunchen hoeven we niet meer.
Ik ga eerst op dek 9, het achterdek, een bakkie doen en zie dat het daar heel zonnig is. Op ons balkon is er schaduw en die is net te koud. Maar in de zon wil ik wel eens gaan zitten, dus terug naar de hut, badpak aan en een uurtje zon pakken. Net genoeg om niet te verbranden. Eerst was mijn plan om te bubbelen, maar daar word je nat van en dat wou ik niet.
Het diner was dit keer uitzonderlijk lekker. Jan had overheerlijke lamskoteletjes en bestelde een 2e portie en ik had Argentijnse asado, stoofvlees met rijst en zwarte bonenprut. Met een vissoep vooraf en een ijsje toe zijn wij heel voldaan van tafel gegaan. Op het promenadedek hebben we staan kijken hoe de treeplank binnengehaald wordt. Ook weer interessant hoe dat gaat. Hij hangt op dek 3 onder dek 4 vast.
Dan is het tijd voor onze café macchiato of cappuccino en daarna een proseccootje toe. We eindigen de avond in de grand bar waar we 2 spelletjes rummikub spelen, die Jan allebei won. In de hut ben ik dan ook nog aan dit verslag begonnen, want ik liep alweer achter. Maar nu, zondagmorgen, net na het ontbijt is het dan toch af en kan Jan aan het werk om het wederom netjes op de site te krijgen.

5-1-2025 Op zee

Navigeren tussen hemel en aarde heet deze zeedag weer. Het is de eerste van de 2 op weg naar Puerto Madryn, de haven voor de toegang tot Patagonia en het bekijken van de pinguïns.
’s Avonds is er de uitgestelde bingo, om 19.45 uur. We hebben dus de hele dag de tijd om te doen wat we willen. In de ochtend in de Grand Bar maken we een groepsquiz mee als toeschouwer. Het is een memoriespel met grote speelkaarten die omgekeerd op de grond liggen. Steeds moet er 1 deelnemer dus 2 kaarten omkeren voor een goed paar. Dat valt nog niet mee. Kinderen zijn altijd goed in memorie, maar hier met de oudjes wordt het inderdaad zeuren. Bij het einde blijkt dat de groep met de jongste deelnemers gewonnen heeft. De volgende quiz over het heelal hebben we ook aan ons voorbij laten gaan, alhoewel Jan er achteraf toch veel goed had gehad. Maar er was 1 dame met alles goed, valt niet tegenop te spelen.
Verder hebben we uitstekend geluncht, want er was een indiaas buffet vandaag met heel veel lekkere gerechten. Jan nam 4 borden tegelijk mee op zijn plateau, waarvan er 1 dat dunne pappardam was. In de ochtend moest ik trouwens nog de blog over Buenos Aires afmaken. Daarna was Jan aan de beurt om alles van foto’s te voorzien en op de site te zetten, altijd weer een hele klus.
Ik ben weer eens een keer naar de klassieke muziek gaan luisteren in de pianobar, van 14.15 uur tot 15.00 uur. Daarna heb ik Jan maar in de hut opgezocht. Hij zat net even op het balkon in de zon, gestresst van de blog en de website. Het is echt een klus met de 8 bladzijdes die ik weer volgetikt had en de vele foto’s die hij maakt.
Om half 5 heb ik aan al dat werk een einde gemaakt en zijn we in de Grand Bar een aperitiefje gaan drinken, want om 6 uur is het weer aantreden in het restaurant. Alhoewel we na de copieuze lunch niet veel meer hoeven. Dus al voor zevenen zitten we klaar voor de bingo, als eersten. Helaas hebben we niets gewonnen.
De show, een goochelaar en jongleur slaan we over. Dan later op de avond is het thema Queen, Freddy Mercury. Altijd een succes, net als Abba overigens. Om half 12 stoppen we met dansen en genieten.

6-1-2025 Op zee

Navigeren tussen hemel en aarde. Weer een zeedag. Na het ontbijt gaan we de outlet op dek 3 bezoeken, de aanbiedingen van kleding vliegen weg. Wonderlijk dat je normaal bijna niemand in de winkel ziet, er nu ineens heel veel belangstelling is voor de afgeprijsde kleding, tot 70% goedkoper. Er wordt veel gekocht. Wij gaan in de naastliggende gelateria zitten voor onze ochtendkoffie. Deze ijssalon ligt op dek 3 en heeft uitzicht op het promenadedek. Daar ga ik later op de ochtend een paar rondjes op dek 3, het promenadedek, lopen, maar eerst toch maar een wasje doen. Dat hoort er ook bij.
Na een aperitief in de Grand Bar en een lekkere lunch ga ik dit verslag tikken en Jan gaat alvast naar de hut. Voor de klassieke muziek ben ik al te laat. Geen probleem, mijn boek is ook nog niet uit.
Buiten is het 18 graden, het zeewater is 17 graden, de diepte is hier 60 meter en de wind komt uit het noorden met de kracht van 6, witte koppen op het water. We hebben al meer dan 500 zeemijlen gevaren vanaf Buenos Aires en hebben er nog meer dan 200 te goed tot Puerto Madryn. Dit waren de gegevens van de kapitein in zijn praatje om 12 uur. Dit wordt dan daarna in het Frans, Engels, Duits en Spaans herhaald. Altijd, elke dag.
Vanavond is het de Franse avond en de Grand Bar wordt al in de kleuren van de Franse driekleur versierd. De vraag is, moeten de pilaren van boven naar beneden blauw, wil en rood zijn of rood, wit en blauw. De 1e versie gaat het worden en wie zich beklaagt, krijgt een spiegel voor de omgekeerde versie.

Week 6

7-1-2025 Puerto Madryn

Aankomst in Puerto Madryn om 8 uur precies. We lopen een mooie beschutte baai in. Hier landden in 1865 de eerste Europeanen, het schip de Mimosa met 150 Welshmen met hoogstwaarschijnlijk schapen bij zich. Hier zijn namelijk grote schapenboerderijen gegroeid in Patagonië. Verder is het klimaat nergens geschikt voor. Inmiddels is de stad uitgegroeid tot bijna 58.000 inwoners.
Wij komen er voor de 2e keer. Dus de belangrijkste excursie naar de enorme kolonie Magellan’s pinguïns hebben we vorige keer al gedaan. Dat was wel spectaculair om zo tussen die vele beesten te lopen tot aan de zee toe. Die beesten bevinden zich op het schiereiland Valdes en dat was wel een eindje rijden van de haven vandaan. Nu maar eens kijken wat er in de stad te beleven valt.
We zien van ons balkon dat er een shuttle gaat. Voor we daar instappen vragen we aan de dames die excursies aanbieden naar de toer naar de Magellan’s pinguïns. Die is er wel, maar die wordt alleen heel vroeg verkocht omdat hij wel bijna 7 uur duurt. De kosten zijn 120 euro pp voor de toer en non 20 euro om het reservaat binnen te mogen. We kunnen nog wel een stadstoer maken die ook naar de zeeleeuwen voert. Maar die gaan wij in San Antonio al bekijken op het strand vlak naast de visafval van de vismarkt.
De shuttle voert ons tot het eind van de pier en dan ben je meteen aan het begin van de mooie, brede boulevard. Vanaf het schip was al te zien dat Puerto Madryn aan een heel mooie baai ligt. We zien langs de hele baai een zandstrand, eigenlijk net zoals in Maceió. Alleen zie je hier geen luxe hotelketens staan. De stad is ook maar 57.000 inwoners groot en geen miljoenenstad zoals Maceió. Het is er heel schoon. Op de boulevard staat een klein toeristenmarktje. Je kan allerlei halfedelstenen kopen en ook de theekommen die hier voor de drank mate gebruikt wordt. Dat is thee getrokken van inheemse bladeren, in het begin niet zo smakelijk. Maar de immigranten hebben deze gewoonte voor gezamenlijk gebruik al snel van de inheemse bevolking overgenomen. Met een metalen rietje met een zeefje aan de onderkant gaat de mok rond om door het hele gezelschap gebruikt te worden. Dat gebeurt alleen onder familieleden of goede vrienden. Maar het is een nationaal gebruik, je kan die mokken echt overal kopen en ze zijn echt mooi versierd. De drank heet mate, met een accent op de e, maar die krijg ik hier niet uit mijn tablet. Moet daar nog eens naar zoeken.
Enfin, we lopen verder de boulevard af. Je ziet overal jeugd lopen, blijkbaar is het hier nog vakantie, tot en met de week van 6 januari dus. Een grote groep kleuters loopt zingend en stampend over de boulevard achter de leider aan die ze luidkeels voordoet wat ze enthousiast ook nadoen. Heel schattig om te zien.
Als we oversteken, het begint al warm te worden, vest kan al uit, zien we het vvv kantoor. Hier halen we een plattegrond van de stad. Ook gaan we een souvenirwinkel binnen. Hier kopen we onze pluchen pinguïns, 1 voor onze tafelsteward, 1 voor het dochtertje van Vivi-en van het animatieteam en 1 als mascotte voor onszelf.
Net als de meeste steden in Amerika is het stratenplan rechthoekig. Puerto Madryn is zo heel langzaam gegroeid. In het centrum ligt het centrale plein met aan de ene kant de kathedraal en aan de andere kant het museum. Dat geloven we wel. We lopen terug naar de boulevard en gaan een groot restaurant binnen waar ze Argentijns gegrilld vlees hebben. Dit is weer Jan zijn feestje en hij bestelt een medaillon van de koe, een lendestuk. Ik heb geen trek in rundvlees en neem kip. Met een lokaal Patagonisch biertje of 2 erbij zitten we prima aan. Jan krijgt een medaillon voor zijn neus, kan best wel een kilo zijn geweest, heel mooi gegrilld, bruin van buiten en rood maar niet bloederig van binnen. Met patat en sla er bij eten we weer meer dan voldoende. Met nog ieder een cortado erbij rekent Jan 71 euro af.
Inmiddels is het behoorlijk warm geworden en kachelen we terug naar de shuttle en de boot. Eerst maar een tukkie doen en dan zien we wel verder. Na vieren gaan we de Grand bar opzoeken. We nemen rummikub mee, het wordt 1-1. We besluiten dit keer wel te gaan eten, al is het maar weinig. Ik neem 2 artisjokkengerechten en een ananas strudel met een bolletje ijs na. Jan eet toch nog een bordje pasta en een pikante kip, die helemaal niet pikant was. Hier over hebben we wat tegen onze tafelsteward gezegd en die is het meteen gaan melden. Jan at nog een ijsje na en dat was het dan. Na onze koffie in de lobby ga ik naar de 2e talentenshow en Jan naar het casino. Bij de talentenshow valt er 1 af en dat was terecht ook. Het was krommentenend niet om aan te horen. Maar de andere 4 mogen door naar de finale, waar er ook al 4 van de eerste show door mochten.
Terug in de Grand Bar zat Jan er al, te praten met ook weer iemand van het animatieteam. Er zijn er een paar die steeds contact met de passagiers zoeken, die spreken allemaal behoorlijk goed Engels. De Filippijnen helemaal, want bijna het hele onderwijs is daar in het Engels. Dat wordt ook erg ondersteund door de regering, als zijnde de 1e taal van het land. Dat kan natuurlijk niet met zoveel volkeren op al die eilanden die hun lokale taal spreken, maar landelijk is het beleid gericht op Engels. Je kan er overal mee terecht. Toen zij om 9 uur naar hun dagelijkse meeting gingen, gaf Jan weer 100 euro in het casino gewonnen. Hij had weer geluk vandaag. Als hij die bij de kassa geïnd heeft, stopt hij er dan ook mee. Zo blijft het meespelen ook leuk. We blijven nog een poosje zitten, tot Vivi-en terugkomt. Dan geef ik haar de pinguïn voor haar dochtertje en ook nog een t-shirt met meerdere zeebeesten er op.
In de hut kijken we nog naar de BBC die vertelt dat er weer een enorme brand woedt in Californië, extra aangewakkerd door een storm. De firefighters krijgen de brand niet onder controle en de hollywoodwijk in L.A. wordt bedreigd door de brand. Je ziet de huizen in vlammen opgaan. Wel 30.000 mensen zijn geëvacueerd. En verderop in de States gaan de inwoners gebukt onder sneeuwstormen en lage temperaturen. Het is bizar weer. Het Trumpnieuws is dat hij opnieuw Groenland wil kopen of desnoods militair innemen en ook weer het Panamakanaal terug wil, onder het mom van dat de VS het aan Panama had overgedragen en niet dat nu de Chinezen er de baas komen spelen. Dan wil Trump het terug hebben. En over Musk die zich met de Europese politiek begint te bemoeien, ga ik het niet hebben.
Het is mistig en met een loeiende misthoorn gaan we slapen.

8-1-2025 Op zee

Navigeren tussen hemel en aarde. Deze zeedag begint rustig, ik zit dit na het ontbijt te tikken. Jan zit in de hut de foto’s te verkleinen voor op de website. Vanmiddag is er weer een lezing over het onderste deel van Zuid-Amerika : Tierra del Fuego (Vuurland) en Antarctica, samen genoemd :”Het eind van de wereld”. Hier gaan we samen heen.
Maar nu eerst maar eens kijken of Jan al in de Grand Bar gearriveerd is voor een bakkie en dan ga ik op dek 3 maar eens een paar stappen maken. In de sportschool zal het wel erg druk zijn. De oudjes doen nog veel aan fitness. Voor ik naar beneden ga, loop ik eerst langs het speciale buffet om te kijken wat er vandaag te eten gegeven wordt. Het is het taartenbuffet en je mag er nog niets van nemen. Een mooie gelegenheid om er foto’s van te maken. Het ziet er weer prachtig uit allemaal.
Op het dagelijks programma staat over Ushuaia het volgende. De stad ligt dicht bij de 55ste breedtegraad, wat betekent dat in de nachten rondom de zomerwende, onze winterwende dus, de zon nooit later dan 12 graden onder de horizon verdwijnt. Je blijft altijd een glimp van licht zien gedurende de hele nacht en vooral tijdens de astronomische middernacht.
Jan zit even in het casino en heeft zijn inzet van 20 euro weten te verdubbelen. Dan is het toch tijd voor een bakkie. Daarna gaan we gewoon iets nemen, geen taarten. Later ga ik toch in de rij staan voor 4 gebakjes, voor ieder 2, hebben we er toch van genoten. Er staan enorme kwark- en Schwarzwalderkirsch taarten en ook chocoladetaarten.
Na de lunch gaan we naar de hut, de zon komt al op het balkon en daar gaan we even van profiteren. Om half 4 is er de lezing over Vuurland en het einde van de wereld. Hier onderbreken we ons zonnebad voor.
Menige avonturier en ontdekkingsreiziger die de weg naar Indië zoekt, strandt hier bij de doortocht van de Atlantische Oceaan naar de Stille Zuidzee. Portugezen, Spanjaarden, Engelsen, allemaal komen ze om door schipbreuk of honger. 2 Nederlanders, Schouten en La Maire uit Hoorn ontdekten er wel de kaap en dachten dat die op het vaste land van Vuurland lag en noemen dit dan ook Kaap Hoorn of in het Engels Cape Horn. Naar kapitein Sir Drake is de Drake passage genoemd en naar het schip de Beagle het Beaglekanaal. Dat dan weer wel. Kaap Hoorn lag echter op een apart eiland. Het is wel het zuidelijkste puntje van heel Zuid-Amerika. Om om dit punt heen te varen moet je de stormen die vanaf Antarctica komen, trotseren en dat valt niet mee. Hier waaien 200 dagen van het jaar enorme winden. Je hebt wel een bredere doorvaart, maar het is toch rustiger varen om door de Straat van Magelaan te varen, naar de Portugese ontdekkingsreiziger genoemd. Dit is een nauwe straat met weinig manoeuvreerruimte, maar met veel beter weer. We gaan het meemaken op weg naar Ushuaia en Puerto Arenas.
De oorspronkelijke bevolking die hier op Vuurland leefde en geen kleding had in dit barre klimaat, is door de Spaanse veroveraars vanuit Chili om zeep geholpen. De missionarissen, die altijd met de kolonisten meekwamen, hebben nog geprobeerd ze christelijk te maken, maar dat woog niet op tegen de ziektes en moordpartijen. De laatste inheemse vrouw is in 1902 overleden.
In eerste instantie was Ushuaia een plek om veroordeelden naar toe te sturen om het land te ontginnen als gevangenen. In het zuiden van Argentinie liggen 2 nog functionerende stoomspoorlijnen, door de Britten aangelegd. Een van de 2 is de spoorlijn naar het einde van de wereld in Punta Arenas. Deze trein rijdt nog, je kan er een excursie mee maken.
Na de lezing gaan we weer in de zon op ons balkon zitten totdat hij achter de wolken verdwijnt. Om 6 uur krijgen we een waarschuwing van de kapitein dat er zwaar weer aan komt en dat je dan niet meer op de buitendekken mag komen. Voorlopig is er niets aan de hand en gaan we lekker eten en aan de koffie daarna. Ik kom in gesprek met een Duitse oude heer van 86, die nog een keer een grote reis wil maken, ondanks dat het hem ontraden is door zijn zoons. Nieuw-Zeeland had hij nog niet bezocht en ook de Zuidzee-eilanden nog niet. En waarom niet eigenlijk? Het borreltje smaakte hem ook nog prima en hij is nog bij de pinken, dus gaan met die banaan.
De show is er een van het schip. Een volledig amerikaans gorienteerde zang- en dansshow met een enorm geluid. Ik doe mijn oordoppen maar in. De zaal zat vol, maar ondanks alle inspanningen op het podium was het publiek niet enthousiast te krijgen, jammer voor de cast. Dan gaan we in de Grand bar wat nemen. Het schip begint toch te slingeren. Ik lees de NRC, die al is binnengehaald op Jan zijn mobieltje. Kan hij nog even naar het casino. Om half 11 gaan we via dek 9 waar de revivalparty plaatsvindt naar onze hut. Het weer wordt al slechter en slechter. Tijd om rustig in de hut te zitten of maar naar bed te gaan. Jan kan de balkondeur niet meer openkrijgen. Gelukkig hebben wij niks van dit geslinger.

9-1-2025 Op zee

Navigeren tussen hemel en aarde. Ik ben weer hoesterig en snotterig geworden. Je hoort het overal om je heen. Dus houd ik me verder rustig vandaag. Lekker een kopje thee met citroen drinken, dit verslag maken en dan maar gaan lunchen. Jan heeft in zijn archief een oude film opgezocht van een excursie die we in Chacabuco en een die we in Punta Arenas gemaakt hebben in 2010 met de Prinsendam. Die van Punta Arenas met een taxi naar de pinguïns willen we nog een keertje maken. Eens kijken of we dat samen met Marjan en Frans kunnen doen. Zij liggen namelijk dan met de Oosterdam ook in Punta Arenas en willen heel graag pinguïns in het echt zien. Eens kijken op 12 januari of dat gaat lukken. Wij kunnen dan al als eerste van boord met de tender. We hebben de tendertickets al in de hut gekregen, nr. A.
In de middag houden we ons rustig, ik lees de kranten op Jan zijn mobiel. Hij heeft internet en kan de kranten binnenhalen. Om half 6 ga ik maar eens naar de hut, daar zit Jan net op het balkon in de zon. Super, dat kan nog wel even voor we gaan eten. Om 18.00 uur varen we langs kaap Hoorn, dat wordt beschouwd als het zuidelijkste punt van Zuid-Amerika tussen de Atlantische Oceaan en de Pacific in. Hier ga ik even op dek 3 naar buiten, maar het is ijzig koud. Vanaf ons balkon konden we het achteraf ook goed zien, want het schip voer er in een rondje omheen.
Na het eten gaan we weer in de lobby zitten. Nu komen er na de show Franstaligen bij ons zitten, 2 stellen. Het was bijna een belediging dat ik vroeg uit welk deel van Frankrijk ze kwamen. Het waren namelijk Zwitsers uit de Jura en die praten ook Frans. Daarna hebben we nog leuk zitten kletsen. Ook over de route die het schip maakt, we voeren namelijk terug in plaats van vooruit. Om 5 uur vroeg komen we in Port Williams aan voro het een of ander. Daarna om 8 uur in Ushuaia en dat is onze bestemming.
De show met zanger Ross slaan we over. Ik ben nog steeds hoesterig en snotterig, dues op tijd naar bed is geen overbodige luxe.

10-1-2025 Puerto Williams

Aankomst in Ushuaia. Hier hebben we een excursie van het schip. Om 9.15 uur worden we in het theater verwacht. Zoals elke keer wordt er omgeroepen niet eerder van boord te gaan dan dat het aangekondigd wordt. Maar ja, als de busnummers al bekend gemaakt worden, houd je dit eerder van boord gaan niet tegen. Iedereen zonder excursie mag ook meteen van boord. Maar goed, wij wachten wel trouw en dat is prima. De excursie bestaat uit een bustocht heen en een catamarantocht terug. Eerst stoppen we 3x in het natuurreservaat, waarvan de toegang 30 dollar is, bij een meer voor de mooie uitzichten voor de foto’s. Dan gaan we aan boord van een enorme catamaran, samen met de Italianen en de Spanjaarden. De Fransen en de Duitsers zijn er net afgekomen, die nemen de bus terug. Jan gaat meteen boven zitten, maar dat vind ik te koud ondanks mijn schapenwollen haarband uit Montevideo. James en Donna, de Canadezen, gaan ook binnen zitten en daar voeg ik me bij. Gezellig aan het raam. Na een tijdje varen, wil ik toch wel even buiten staan, ik heb die haarband tenslotte niet voor niets gekocht. Dus ga ik voorop bij de punt staan, net een beetje uit de wind. Het is een prachtig gezicht. Op een gegeven moment komen we bij een paar eilandjes waar er op 1 een vuurtoren staat. Die werd vroeger door iemand van het leger elke dag aangestoken, maar nu gebeurt dat volautomatisch. Op die eilandjes zien we een grote kolonie vogels en zeeleeuwen liggen. Die vogels lijken erg op pinguïns, maar ze zijn het niet. Deze kunnen namelijk wel vliegen. Ze zijn verwant aan de aalscholvers. Ik weet even niet meer hoe ze heten in het Engels of Spaans. Hier liggen we even stil en draaien om de eilandjes heen zodat iedereen ze goed kan zien. Bij de zeeleeuwen zie je heel goed het enorme mannetje boven alles uitsteken. Hij heeft een harem om zich heen verzameld. In januari en februari worden de jongen geboren. Wat een leuke stop is dit zeg. Ik had me het verhaal niet zo gerealiseerd over pinguïns die geen pinguïns zijn. Het zijn Antarctische aalscholvers, familie van de pelikanen. En dat we die hier te zien kregen. De hele vaartocht duurde 2 uur en we voeren door het Beagle kanaal. Wat een mooie excursie is dit zeg. Om 3 uur zijn we terug bij het schip. Eigenlijk wilden we hier king crabs eten, daar zijn hier speciale restaurants van. Maar helaas sluiten die tussen 3 uur en 7 uur. Daar moeten we dan vanavond voor terugkomen. Kan makkelijk, want we blijven tot morgenmiddag 2 uur en het blijft ook heel lang licht. Maar na even de San Martinstraat even een stukje ingelopen te zijn, wilden we toch maar liever eerst terug naar het schip. Het buffet was nog open en we haalden ieder een bord patat, Jan met een hamburger zonder brood en ik een pizzapuntje er bij. Daarna samen nog een bord churro’s, Spaanse langwerpige oliebollen, en dat was voldoende. Het was al half 5 tenslotte. Om 6 uur wilde Jan toch wel weer een happie gaan eten, had voor mij niet gehoeven. Dat werd dus geen kingcrabs aan de wal. Er zat bijna niemand in het restaurant. Er waren nog veel excursies weg, het buffet ging daarom nog van 8 tot 10 uur open en net zoals wij hadden er ook al mensen genoeg gegeten. Na het diner zijn wij op het achterdek, op 9, onze koffie gaan nuttigen. Het was er nog rustig en niet koud. Hier heb ik de hele tijd tot 10 uur gezeten. Jan kwam later ook nog, na het verwerken van de foto’s en zo.
Tijdens de vaartocht las ik op de app van Marjan dat er op 12 januari een enorme wind opsteekt, windkracht 9 en dat daardoor hun landing met tenderen niet doorgaat. Dat betekent dat we elkaar niet zullen zien daar. Zij gaan nu morgenmiddag van 13 tot 20 uur naar Punta Arenas. Ze varen dus snel door en missen daardoor de gletsjer Amalia. Wij weten dan nog van niets. Maar ’s avonds in de hut vinden we een brief met de annulering van Punta Arenas ook voor ons. Wij gaan hem helemaal niet aandoen en krijgen hiervoor 100 euro pp compensatie. Aan slecht weer doe je niets. Voor ons geen pinguïns bezoeken, zoals we van plan waren met Marjan en Frans. Jammer. Met het appen met Marjan komen we er achter dat we allebei op polarsteps mensen volgen die met een zeilboot de oversteek van Europa naar Zuid-Amerika aan het maken zijn. Laten die 2 boten nou samen die oversteek maken. Wij kennen het ene stel, dochter van onze buren, en Marjan en Frans kennen het andere stel, een oud-klasgenoot van Marjan. Dit is wel een bizar toeval. Grappig dat dit bestaat.

11-1-2025 Ushuaia

Nog steeds in Ushuaia. We hebben geen plannen en gaan op ons gemak om 10 uur het stadje in. Er is 1 hoofdstraat , de San Martinstraat, waar alle winkels te vinden zijn. Alles is op loopafstand. Het is een erg leuke straat met veel kledingwinkels, vooral voor de sporten die je hier kan doen. Daarnaast zien we meerdere chocoladewinkels, waar ze zelf hun eigen bonbons etc maken. Hier kopen we een paar doosjes met kleine chocolade pinguïnnetjes, om weg te geven aan een aantal jongelui van het animatieteam. Onderweg nemen we ergens nog een lekkere kop koffie en dan lopen we terug naar het schip. Jan heeft weer talloze foto’s gemaakt. Er staan veel standbeelden en gedenkplaten overal. Uiteraard van Juan en Evita Peron, maar ook van de gevangenen die hier in 1884 naar toe gestuurd werden als straf, maar ze moesten nog wel hun eigen gevangenis bouwen. Er was helemaal niets. Ook het treinstation, de rails en alles moest door hen aangelegd worden. Er ontsnapten wel eens boeven, maar die kwamen niet ver. Er was in de wijde omtrek helemaal niets en ze kwamen weer op hangende pootjes terug bij de gevangenis. Pas in 1947 is deze gevangenis opgeheven.
Na de lunch, dit keer in het restaurant op dek 2, gaan we naar de hut, want om 2 uur varen we weg en we kunnen, als we door het Beaglekanaal varen heel mooie natuur zien. En het is inderdaad het geval. Heel goed ingepakt zitten we op ons balkon. Ik haal er voor ons een drankje bij. Tussendoor tik ik dit verslag af om even door te warmen, maar dan ga ik toch weer naar buiten toe. We varen dichter langs de kust nu. Na een paar uur, om half 6 wordt er verslag gemaakt in de 5 talen over wat we nog te zien krijgen. Er komen een paar gletsjers aan en een paar inhammen. Die laatste worden naar Europese landen genoemd, de namen van de gletsjers kan ik niet verstaan en bovendien ook niet alle 5 of 6 onthouden. Die moeten dan later maar opgezocht worden. We genieten met volle teugen, laten het avondeten er voor lopen. Dit uitzicht krijgen we nooit meer. Op deze manier zijn de Chileense fjorden heel erg mooi. Tot 8 uur varen we in het Beaglekanaal. Ik ga iets eerder naar binnen, maar Jan komt pas binnen als het weer gaat omslaan, regen en wind ineens. Dan is het niet leuk meer. Dan gaan we maar een hamburger eten, dat kan tot 3 uur vannacht. Wel tegen betaling ’s avonds, 3,50 voor de hamburger en 2 euro voor de patat. Het smaakte ons prima. Daarna maar naar de Grand Bar gegaan voor nog een drankje. In Ushuaia had ik voor een paar leden van het animatieteam, die steeds bij ons een praatje komen maken, een doosje met chocolade pinguïns gekocht. Die hebben we gegeven, het werd erg gewaardeerd. Ze zullen nu al wel op zijn, want het is al half 1 nu ik dit verhaal aftik. Jan heeft nu 3 zeedagen om alle films te bekijken en om dit verhaal van foto’s voorzien op de site te zetten. Ik ben klaar voor deze week.

12-1-2025 Punta Arenas

13-1-2025 Op zee

Week 7

14-1-2025 Op zee

15-1-2025 Puerto Chacabuco

16-1-2025 Puerto Montt