Dit wordt onze derde wereldcruise met de Costa Deliziosa maar nu beginnen we op 7 december 2024 vanuit Trieste en zijn we met kerst- en nieuwjaarsdag aan boord en liggen tijdens de jaarwisseling voor de kust van Rio de Janeiro voor het vuurwerk.

Het reisschema van deze wereldcruise:

Week 14

2/3-3-2025 zondag/maandag Op zee

Een rustig dagje, heerlijk. Er staat wel zo’n golfslag dat het zwembad helemaal overklotst, de hele bodem is nat en de dekzwabbers zijn eerst uren bezig om alles droog te dweilen, het is echt dweilen met de kraan open voordat het zwembad leeg wordt gemaakt. Ik ga eerst het verslag van gisteren afmaken, dan kaarten, lunchen en om half 4 naar de lezing van Alessandra over Mauritius. Daar gaan we heen. Vandaag geen koorrepetitie. Ik ben nu klaar voor zover en Jan kan aan de gang om week 12 op de site te zetten. En ga ik zijn plaats aan de kaarttafel overnemen.
Vanmorgen was er bij het zwembad nog een Spaanse party, d.w.z. dat er Spaanse muziek gedraaid wordt en er veel mensen op afkomen om te dansen. En er werden ook hapjes uitgedeeld.
We zitten nu om bij half 4 te wachten tot de lezing begint. Die heet “Heaven on earth”. Het is een introductie over Mauritius. Ik zal proberen tijdens de lezing meteen het verslag te maken. Mark Twain 1897 : Mauritus was het eerst gemaakt en daarna de hemel naar Mauritius. Het is een republiek en ligt 800 km van Afrika verwijderd en beslaat inclusief zee en nog meer eilanden samen 2040km2 aan oppervlakte. Deel van de Mascarene eilanden, net als de Franse eilanden als La Reunion. Er zijn geen actieve vulkanen, maar er zijn veel overblijfselen van uitbarstingen zoals Ile de Cerf.. Plaine Magnien is ee vlakte en daar vind je veel piramides van vulkanisch gesteente op de velden. Men heeft geen idee wie die gebouwd heeft, noch hoe lang die er al liggen. De Chagos eilanden zijn van de UK en die leende ze uit aan de Usa om er een basis op te zetten. De Amerikanen verwijderde de hele bevolking van dit eiland naar Mauritius en de Seychellen.
De taal is Engels en Creools- Mauritiaans en Frans, 1 euro is 50 roepies. Maurits van Nassau gaf er zijn naam, omdat de Nederlanders het in 1698 als eersten koloniseerden. Van 1715 tot aan 1810 is het een Franse kolonie geweest en daarna, nadat Napoleon zijn kolonies in de uitverkoop deed, werd het een Engelse kolonie tot het in 1968 onafhankelijk is geworden als onderdeel van de Gemenebest. Pas in 1991 heeft men een totaal onafhankelijke koers kunnen varen. Suikerplantages zie je overal en het eiland is er afhankelijk van, in ieder geval in het eerste jaren. Nu nog voor 40% en de textielindustrie is de 2e inkomstenbron en daarna toerisme. Er wordt ook koffie en vanille verbouwd. Mauritius is het rijkste land van heel Afrika, naast de Seychellen. De diepvissen Marlins worden hier gevangen. Vrouwen oogsten het zout in de zoutpannen. De afval van suiker wordt gebruikt voor ethanol. En er zijn ook callcenters. Langs de hele kust zijn er resorts gebouwd, maar de regering houdt het eiland toch nog mooi. Een snelweg dwars door het oerbos ging niet door. Er was een Japans schip in 2en gebroken. Gelukkig was er geen lading aan boord. De smurrie van olie was wel verspreid over 12 km kust. Prime minister is Pravind Jugnauth, oppositie Paul Beregner , beide mannen en hun vaders zijn al sinds lang aan de regering. Het is hierdoor en door de democratische verkiezingen een heel stabiel land. De verschillende oorspronkelijke bevolkingsgroepen houden elkaar in evenwicht en weten heel goed samen te leven. Zo profiteert iedereen van de welvaart die er heerst.
Le morne Brabant is een schiereiland, hier waren de losgebroken slaven gaan schuilen. Maar ze wisten niet dat ze even later vrij zouden zijn. Dat werd ze wel verteld door mensen die ze kwamen zoeken na de bevrijding van de slaven in 1835. Dit is nu een UNESCO wereld site. De Sega is de nationale dans. Het was een verboden dans door de Britten en na 100 jaar, sinds de onafhankelijkheid het is de nationale dans geworden die nog steeds overal gedanst wordt. Met name op het strand ontstond de dans. Daar konden de mensen hun geketende voeten in het zand zetten en alleen met hun bovenlichaam bewegen. Dat maakte ook weinig geluid. Alleen een tamboerijn of trommel is er nodig om te dansen.
Na de bevrijding van de slaverij zocht Engeland naar nieuwe werknemers voor de suikerplantages en die zochten ze met name in India en in China. Tegenwoordig komt 70% van de inwoners van deze immigranten. Port Louis is de hoofdstad en een echte smeltkroes van alle binnengebrachte mensen en alle godsdiensten zijn er ook vertegenwoordigd. 67% uit India, 27% creolen, 3% Chinezen en 2% Frans- Europeanen, hieruit bestaat de bevolking. De godsdienst die het meest gepraktiseerd wordt is het hindoeïsme. Maar alle godsdiensten zijn er aanwezig. Er is geen staatsgodsdienst. Excursie naar Grand Bassin Ganga Talao. Maha shivaratri, Kanvar, deze shrine wordt dan tijdens dat feest rond gedragen.
De Rooms Katholieken vieren op 8 en 9 september vieren in Sainte Croix om Jacques Desire Laval, de priester van dit eiland te eren. Zelfs de paus heeft hem bezocht, hij ligt in de kerk opgebaard, al sinds 1864. Cap Malheureux is een excursie doel. Grand Baie is modern.In Pamplemousse, een stadje in het noorden van het eiland vind je de door de Hollanders uit Indonesië ingevoerde de palmbomen in de botanische tuin met lotus Victoria Amazonica. Die kan wel 2 meter in doorsnee krijgen en de bloemen worden bij uitkomst wit en daarna kleuren ze rood. De pompelmoezen werden er ook door de Hollanders ingevoerd vanuit Indonesië. Tamarin Falls als een van de vele watervallen. Flic en Flac strand. Chamarel heeft 7 verschillende kleuren in de aarde van vulkanische oorsprong. Oostkust Trou d’eau douce heeft een mooi strand. Cassava biscuits worden er al sinds 1867 door een en hetzelfde familiebedrijf gemaakt. Curepipe, Black river gorge kan ook bezocht worden. Boucle d’oreille, de nationale bloem vind je alleen nog bij Le Morne Brabant in het wild. De dodo is de bekendste vogel van het eiland, alhoewel hij uitgestorven is. De Portugezen noemden het doudo = idiot. De Hollanders noemden de vogel de Walgvogel en roeiden hem uit. Sinds het verhaal van Alice in Wonderland heeft de Dodo naam gemaakt over de hele wereld en is heel bekend overal.
De 2 zeldzame postzegels 1 en 2 penny stuks zijn heel gewild, omdat er een fout in zit.
Port Louis is een heel mooie stad. Er wordt zoveel over verteld dat ik het niet meer bijhoud. Veel toeristische attracties kunnen er bezocht worden, inclusief veel mooie stranden, zoals Flic-en-Flac, La Grande Baie en Ile de Cerf. Verder is er een afgraving met 7 verschillende kleuren aarde, ook kan je op markten vanille kopen. Maquettes de bateaux zijn heel erg mooi en die worden met de hand gemaakt. En het startte in 1968 en de Franse ambassadeur bestelde bijJose Ramar, die ze als hobby maakte, de eerste schepen en nu zijn ze heel erg gewild en alle bedenkbare modellen worden in wel 20 ateliers gemaakt. Le Grand Bassin is een hindoeistische ceremonieplaats met een tempel. Er is in de vijver heilig water uit de Ganges bij gegoten en nu heet het Ganga Taloa. Hier komen de Hindoestanen samen om hun heiligen te eren. Er is ook een Gandhi instituut in Port Louis. Hier in Port Louis is nog heel veel meer te zien en te beleven. Sowieso is de waterkant een zeer druk bezochte boulevard met restaurantjes en al. En er zijn musea te bezoeken.
Over schrijvers die over Mauritius werd geschreven in 1768 Toen kwam de Franse schrijver J.H.Bernardin de Siant-Pierre hier en hij schreef in 1788 “Paul et Virginie” wat een heel bekende liefdesgeschiedenis werd. en 1841 schreef Charles Baudelaire er zijn gedicht : “A une dame Creole”. In 1897 kwam Mark Twain met zijn gezin hier voor 12 dagen. Hij schreef “Following de equator”. En hier eindigt de lezing met de uitspraak van Mark Twain waar ik het verslag mee begon.
Het verslag is niet compleet, maar we gaan nu een bakkie doen en ik ga nog wel naar een lezing bij een andere taal kijken voor nog wat foto’s en gegevens. Dat heb ik gistermorgen, maandag om 9.30 u gedaan bij de Duitse groep. En nu is het verslag wel compleet, vind ik.
Daarna zijn we gaan kaarten bij Peter en Claudia. Jan heeft ’s middags in de hut in zijn boek zitten lezen en ik ben om half 5 weer gaan repeteren bij het koor. Het gaat heel goed met Michelle als dirigente. Ze weet wat ze wil. Verder is de avond als gewoonlijk verlopen. Alleen ben ik zelf alleen nog naar de show geweest. Het was de verkorte versie van de musical Cabaret. Ik vond het goed gedaan. Het is tenslotte geen Broadway. De klok kreeg weer een uur, terug.

3-3-2025 maandag Op zee

Dit verslag is samengevoegd met de zondag.

4-3-2025 dinsdag Op zee

Deze zeedag begint met het verslag over Mauritius af te maken, zie boven. Het was zowaar een uur stil bij het zwembad, er was een drill, oefening voor het personeel gaande en dan ligt alles stil. Goed dat ze dat midden op zee doen, dan kan de bemanning in een haven ook de wal op.
Ons schip zet hier midden op de Indische Oceaan op 3 dagen meetboeien uit op verzoek van het internationale instituut voor klimaat- en weeronderzoek in Londen. Zo vaak varen er hier geen schepen in een directe oversteek en dan wordt er gevraagd om mee te werken aan het onderzoek. Gisterochtend heeft de kapitein dit over de microfoon uitgelegd. Dat er niet iemand gaat denken dat er iets ernstigs aan de hand is.
De drill is over en de spelletjes gaan weer beginnen. Ik ga maar eens koffie halen. Voor de kleine croissantjes is het inmiddels te laat. Dan maar niet voor een keer. We waren al laat voor ons fruitontbijt wat we elke ochtend nog steeds trouw nemen. Jan eet altijd papaya of mango en ik ananas en soms kiwi. Sinds een paar dagen eet ik ook pruimen, omdat die in stukjes gesneden wordt aangeboden. Dat idee is nog over van de bezoeken aan Nieuw-Zeeland en Australië. Daar mocht je helemaal al niets mee aan land nemen en om nu te voorkomen dat er toch nog de een of andere onverlaat een appel in zijn/haar tas steekt, is al het fruit in stukken gesneden. Een zeer opvoedkundige handeling, want alleen waarschuwen voor hoge boetes helpt niet. Over domheid gesproken: een van de jonge passagieres van 30 jaar vond in de terminal een van de politiespeurhonden heel schattig en wilde die wel aanhalen. Ze kreeg een snauw van de politieagent om van de hond af te blijven. Hoe dom kan je dan zijn. Dan verliezen die honden hun zorgvuldig getrainde speurexpertise. Nu eerst koffie. Tot later..
Inmiddels heb ik de kaarttafel aan de overkant weer opgezocht. Er kon canasta gespeeld worden. Ook heel leuk. Daarna weer jokeren, maar tot half 4. Ik ga dan weer bij het koor oefenen. Jan heeft de hele tijd in zijn boek zitten lezen. Het heet “De schaduw van de draak” en is van Tom Clancy. Er is een Chinese professor verdwenen en daar zijn ze de hele tijd in dit dikke boek naar op zoek. Moet spannend zijn, want Jan leest niet zo gauw een boek uit.
De avond in de G.B. wordt gevuld met mooi aangeklede, Venetiaanse stijl, animatieteamleden en ook een aantal passagiers waren mooi verkleed. Er was een heuse gondel gebouwd, waar de sportinstructeur de hele tijd als een gondelier in stond. Erg leuk gedaan allemaal. Maar zo langzamerhand is het animatieteam wel heel erg moe van alle activiteiten elke dag. Na middernacht moet ook alle versieringen nog weggehaald worden en morgenochtend om 9 uur is iedereen weer paraat. Sport en Engelse les en dan om half 10 gaan de quizes in de G.B. en de spelletjes op dek 9 weer beginnen. En dat is ook allemaal voorbereid en bedacht door het animatieteam.

5-3-2025 woensdag Op zee

Wederom een zeedag. We volgen op de voet de toestand in Amerika met de ruzie tussen Zelensky en Trump. Ook de reacties in de States liegen er niet om. Maar in het Witte Huis wordt Trump toegejuicht alsof het een Chinees congres is. Wanneer dit in Amerika uiteen spat door een volksopstand is niet te voorspellen, maar hij en zijn compaan Musk zijn bezig om alle instituties af te breken, nationaal en internationaal. We zetten de tv, waar de speech in het congres te zien is, af. Zoveel borstklopperij willen wij niet meer volgen.
Lekker ontbijten met fruit en een croissantje en dan gaat Jan weer in zijn boek verder en ik heb dit verslag tot nu toe getikt. Tot later. Dit keer ga ik al om 4 uur zingen. Het klassieke trio komt ons begeleiden bij de uitvoering en dat moet natuurlijk ook geoefend worden.
Het is nu zaterdag en het feit dat ik de blog niet heb bijgehouden, straft zich nu af. Wat deden we na de lunch? Een gokje: kaarten bij Claudia en Peter tot half 4.
Dan zingen, heel leuk geoefend met het klassieke trio, piano, viool en cello. Ook Walter, de eigenlijke dirigent komt er bij. Hij geeft uitstekende aanwijzingen zowel aan het trio als bij het zingen van “Findlandia” aan ons. Dat mag hij vaker komen doen.
Na het diner komen we weer samen, eerst in het atrium en daarna in de Grand Bar. Vivienn en Romina melden zich ook elke keer voor een praatje, het zijn erg leuke en vlotte meiden.
De show was een leuke imitatie van de musical “Cabaret”. Ik ben gaan kijken, er wil niemand met me mee. Jammer voor ze, want het was erg leuk. Goed geplaybackt en gedanst.

6-3-2025 donderdag Op zee

Nu heb ik toch maar even mijn mails op de laptop bekeken. Die kan ik alleen met internet openen en dat heb ik zelf niet op mijn mobieltje. Ook heb ik een persbericht gestuurd naar de plaatselijke krant voor onze volgende bijeenkomst van de Vrouwen van NU Wieringermeer (voorheen de Plattelandsvrouwen). We zijn aangesloten bij de landelijke vereniging, die de grootste vrouwenvereniging van Nederland is met nog zo’n 22.000 leden over 11 provincies verspreid. Alleen Limburg heeft alleen het Gilde, de katholieke versie van ons. Die bestond ook bij ons in de polder, maar is bij gebrek aan nieuwe bestuursleden vorig jaar gestopt, net zoals De Passage, de protestantse versie. Een paar leden hebben zich nu bij ons aangesloten. Wij, ons bestuur van 4 vrouwen, houden nog even vol. Wat mij betreft tot we het 100 jarige bestaan hebben gevierd. Nog een paar jaar te gaan. Eens kijken hoeveel leden we dan nog hebben, er komt jammer genoeg niemand bij. We zijn een uitstervende club.
We hebben vandaag geen zangrepetitie en dus kan er lang gekaart worden. Maar eerst gaan Jan en ik na het ontbijt op ons balkon in de zon zitten, het is nog niet zo heet en een beetje zon kunnen we nu wel weer gebruiken na de onstuimige afgelopen dagen. Na de lunch, themabuffet is India, blijven we naar dek 9. Jan gaat in een nieuw boek van Tom Clancy beginnen en ik ga kaarten. Dat is het eigenlijk wel.
Diner, atrium en G.B. en dan is deze dag ook weer voorbij. De show met Giorgio Montagner, die Frank Sinatra imiteert in een café-achtige setting laten we dit keer voor wat het is. We hebben hem al eerder deze reis gezien en gehoord. In het atrium kan je een foto met de kapitein laten maken. Het is formal vanavond. Doen we ook al niet. Om half 11 gaan we naar de hut en kunnen met het inmiddels zachte weer nog een poosje op ons balkon zitten.

7-3-2025 vrijdag Op zee

Het wordt al warmer, zelfs kan je nu weer beter de schaduw opzoeken. Het dak van het zwembad gaat nog niet open. Waarom niet? Geen idee. Misschien omdat er buien aankomen. Maar het wordt zo wel benauwd. Het thema van de lunch is Mexicaans, altijd heerlijk. We laten het ons smaken. Vandaag is er voor de alten een extra repetitie van 2 tot 3 uur. Dan is er om half 4 de lezing in het Engels over Madagaskar en om 4 uur hebben we een uitnodiging voor een high-tea voor de suites en de platinumkaarthouders (dat is Jan en ik mag mee). En om half 5 tot half 6 nog een koorrepetitie voor het hele koor. Er moet geschrapt worden, dat wordt dan de lezing. Die kan ik ook in het Duits of Frans volgen. Drukke middag voor mij dus. Voor Jan is er alleen de thee met heerlijk fruit en lekkere koekjes en taarten waaronder Sachertorte. Smullen geblazen. Met het diner hoeven we niet veel meer. Alleen van het hoofdgerecht de vis en het ijsje toe (2 kleine bolletjes). Vanavond is de dresscode wit.
Daar geven de meeste passagiers ook gehoor aan. In het atrium is er van kwart voor 8 tot half 9 muziek van Elvis en Jerry L.Lewis. Heel erg leuk voor onze leeftijd en je kan er ook wel goed op dansen. Het is alleen jammer dat er door de dj steeds na nog geen half liedje weer een ander wordt gedraaid. Het tempo is dan steeds anders. Volgens ons geen goede keuze, maar wie zijn wij.
Na de koffie in de G.B. ben ik samen met Claudia en Peter om 22.00 uur naar dek 9 gegaan voor de White Party. Nu hadden we nog ruime keus uit tafels. Jan voelt zich toch nog niet goed genoeg, keelpijn, om mee te gaan. Hij ging naar de hut. Ik ben tot 11 uur gebleven, de klok ging weer een uur terug en dat is uitermate gunstig. In de hut lees ik dan het nieuws en de kranten voor zover die gedownload kunnen worden.

8-3-2025 zaterdag Op zee Internationale Vrouwendag

Zo ben ik alweer bij het einde van de week aangekomen. Vanmorgen als de wiedeweerga naar het theater voor de lezing in het Duits, het werd heel laat omgeroepen. Wij krijgen de Engelstalige dagkrant en dan kan ik niet weten dat er vandaag een Duitse lezing is. Tijdens de lezing komt er een oproep voor de “emergency groep voor medische bijstand” om naar de machine kamer te komen. Een ongeluk daar dus, we varen ook al snel harder, zelfs 21 knopen en dat is op volle snelheid. Zo snel mogelijk naar Mauritius voor behandeling in een ziekenhuis.
Het praatje om 12 uur van de kapitein : De temperatuur is 30 gr en de zee is 27 gr. 3800 meter diepe zee. 2923 +290 zeemijlen is de afstand die we overbruggen van Fremantle tot we morgen om 8 uur aankomen. Windkracht 3 uit het noordwesten. Gedeeltelijk bewolkt en weinig golven.
Maar goed, morgen komen we in Mauritius aan en Alessandra wist ook over dit land veel te vertellen, net zoals nu over Madagaskar. Maar daarover meer na het bezoek aan Mauritius.
Na de lunch gaan Jan en ik naar de hut, omdat het zo warm is op dek 9. In de hut en ook op het balkon is het goed toeven en dat doen we dan ook. Af en toe even de ogen dicht is heerlijk. Om half 4 ga ik naar de pianobar om te kijken of er al geoefend wordt. Dat is niet het geval en dus ga ik eerst een bakkie doen in de Gelateria en daarna even buiten op dek 3 heen en weer lopen tot het half 5 is. Dan oefenen we weer samen. Walter is ook van de partij en hij grijpt in als we te lang staan. Dat is vermoeiend. We schuiven de stoelen in een kring om de dansvloer heen en oefenen dan de liedjes. Halverwege komt de pianist van een andere bar ook kijken, als vervanger van Giorgio die nog steeds ziek is. Simon kan heel goed spelen en die wil ons wel even begeleiden. Dat scheelt meteen een heel stuk. Dan zit het uur er weer op.
Na een aperitiefje in de Alcatrazbar gaan we naar de eetzaal. Ik neem dit keer 3 voorgerechten, meer dan voldoende. Voor deze speciale dag lopen de vrouwelijke bediendes een rondje met een toetje of zoiets. We krijgen er niets van. Dan maar naar de G.B. waar we weer gezellig aanzitten. Zo slaan we weer de show over, musicalliedjes waarvan we de uithalen in de G.B. kunnen horen. Van Vivienn horen we de laatste details over het ongeluk in de machinekamer. Het gaat om een jonge Italiaanse scheepswerktuigkundige, 24 jaar, net vorige week aan boord gekomen. Er explodeerde iets en hij kon nog wel weglopen, maar liep met hete gasoline toch over een groot deel aan de ene kant van zijn lichaam 2e graads verbrandingen op. Ook een jonge vrouw raakte gewond, zij was al boven aan de trap en viel door de schok naar beneden en raakte gewond. Maar de verbrande man is er heel erg aan toe. Hopelijk kunnen ze hem in het ziekenhuis op dek A stabiel houden tot we morgen vroeg in Mauritius aankomen. Er wordt al sinds 10 uur vanmorgen op volle kracht, met 22 knopen, gevaren.
Wij hebben morgen een excursie van het schip, om half 12, dat vinden we te laat. Nu willen we om 9.15 uur met de Duitse bussen, 10 stuks, mee gaan. Dat zal toch wel lukken. We gaan het proberen. Nu zit deze week er weer op.

Week 15

9-3-2025 zondag Port Louis

Aankomst in Mauritius. Dat was veel eerder dan gepland, vanwege het ongeluk. Al om 2 uur werd er begonnen met afmeren en om 3 uur was de patiënt in een ambulance op weg naar het ziekenhuis. Heel droevig allemaal voor die jonge Italiaan.
Wij konden met de vroege excursie mee, met de Duitssprekenden. We hadden bus 32 met nog maar een paar mensen, ruimte zat dus. Jan kon gelukkig ook mee met zijn zere keel. Het ging goed. We dachten dat het zo’n rondrit zou zijn waar je veel in de bus zit en er af en toe uit moet voor een foto. Dat was te doen. Maar niets was minder waar. Hier op zondag is echt alles, maar dan ook alles dicht. Welk geloof je ook aanhangt, er is een uniform winkelbeleid, de rust is op zondag. Wij kregen een mooie rit naar een mooi koloniaal huis, chateau Bourdonnais genaamd. Het was het huis van de suikerplantagehouder die goed geboerd had. Je kon er rum kopen na meerdere proeverijen van rum met vanillesmaak of met koffiesmaak of zonder toegevoegde smaak. De Fransen hebben hier lang gezeten, na de Hollanders en tot aan Napoleon natuurlijk. De hele inboedel, die nog intact was, kwam uit Frankrijk. Je kreeg een goed idee hoe men hier leefde, als plantagehouder dan wel te verstaan. Het huis is in oude luister hersteld met ook de veranda rondom op de 1e verdieping. Na dit bezoek reden we naar de botanische tuin in de plaats Pamplemousse. Dit is een prachtige tuin met vele aparte en oude bomen. Al sinds de Hollanders hier kwamen, hebben de zeevaarders bomen van bijvoorbeeld Indonesië meegebracht op de terugweg vanuit de Oost. Eerst hadden ze namelijk hier hun verversingsstation gemaakt voordat zo overgingen op Kaapstad. Het was jammer dat onze gids niet zoveel vertelde over de bomen en dan ook nog aan de voorste mensen die vlak achter haar aan liepen. Op een zuiltje staan de namen van de vele weldoeners die een boom geplant hebben hier of op een andere manier op Mauritius wel gedaan heeft. Er staat ook ene A. v.d. Stel op boven aan als een van de eerste mannen. Of hij ook bijgedragen heeft aan het uitroeien van de dodo staat er niet bij. De foto’s van Jan moeten maar laten zien hoe mooi deze tuin is. Ook goed onderhouden en zo.
Mauritius is door de Portugezen aan het eind van de 15e eeuw even bezet geweest, maar die hebben aan de kust van India betere plekken gevonden om hun schepen opnieuw te bevoorraden op weg naar de Oost. Even later hebben de Hollanders hun van hun wingewest weggejaagd, bijvoorbeeld op Ceylon, nu Sri Lanka, en ook in Japan. Hier wilden de Portugezen met hun missionarissen de bevolking bekeren, dat werd niet op prijs gesteld en die missionarissen werden dan ook een koppie kleiner gemaakt. De Hollanders hebben er op het eiland Decima honderden jaren een handelspost gehad, als enige buitenlanders daar. Zo ook op Mauritius, hier wilden de zeelui graag tuinen opzetten voor verse groente en fruit en beesten voor onderweg, om scheurbuik te bestrijden. Het was in de tijd dat prins Maurits het in de 7 provinciën voor het zeggen had tijdens de 80-jarige oorlog. De VOC was door Johan van Oldenbarneveldt met 7 belangrijke steden als aandeelhouders opgericht. Dit eiland werd dan ook naar Maurits genoemd en dat is nog steeds zo. Uiteindelijk is de negorij verlaten voor die in Kaapstad. Daar zie je midden in de stad nog de oorspronkelijke tuinen liggen. Maar goed, de Fransen hebben in 1715 het bewind over genomen tot en met 1810, Napoleon het verloor. Daarna was het de beurt aan de Engelsen en die bleven tot aan de onafhankelijkheid in 1968. Zo wordt er nog Frans en Engels gesproken en rijdt men links. De dodo is tijdens het Nederlandse bewind uitgestorven. Hij legde maar 1 ei per jaar en tegen de honger van de bezetters was dat te weinig om te overleven. De dodo is wel het nationale symbool van het land geworden, geholpen door het verhaal van Alice in Wonderland waar de dodo een rol speelt. In Nederland verzamelde de schrijver Boudewijn Büch alles over de dodo. Hij had in zijn huis een aparte kamer voor ingericht.
Nu weer verder met onze tocht in Port Louis, we reden terug naar de stad en bezochten onderweg nog een Hindoetempel, een van de oudste van het land. 67% van de bevolking komt oorspronkelijk uit India. Toen de slavernij, die hier ook was voor de suikerplantages, afgeschaft werd en Engeland hier de baas was, werden er werknemers geworven in India. Dus al zo’n kleine 200 jaar is die bevolking hier aanwezig. Maar er wonen ook afstammelingen van de slaven, die nu creolen genoemd worden. Ik realiseer me dat ik in herhalingen begin te vervallen over het eiland. Dan maar verder met de excursie. Na de tempel reden we nog naar een uitzichtpunt, wat achteraf een katholieke kerk bleek te zijn, zelfs ingewijd door Paus Johannes Paulus 23ste. Dan stoppen we bij de havenkant, het waterfront Caudan genoemd. Hier is een overdekte shoppingmall, behoorlijk gekoeld. We kunnen mee terug naar het schip, maar wij blijven nog even en nemen later de shuttle van de stad terug. In de mall zijn er toch een paar winkels open, ook meerdere souvenirwinkels en hier vinden we onze dodo. Dan is het tijd voor een versnapering in de vorm van een lokaal biertje. Daarna stappen we in de bus naar het schip. Dit was een leuke dag. Aan boord gaan we natuurlijk wat drinken in de lobby en later ook nog wat eten bij het buffet. Ik heb geen zin om dit verslag meteen te maken, dat maak ik nu we in Madagaskar liggen. We puffen op het balkon een beetje uit. Jan heeft het goed volgehouden de hele dag met zijn keelpijn en zonder stem. Maar voor het eten doet hij toch nog een dutje.
Na het diner ga ik nog naar de show, een dansgroep uit Mauritius treedt er op. We zagen ze de vorige reis ook al, ze dansen de Sega. Altijd leuk om te zien. Jan is dan al weer naar zijn bed verdwenen. Dan is deze dag ook weer voorbij.

10-3-2025 maandag Op zee

Het is weer een zeedag om de afstand tot Madagaskar te overbruggen, ongeveer 500 zeemijlen. We doen het weer rustig aan en ontbijten binnen bij het buffet. Buiten bij het zwembad is het echt te heet. Het dak staat wel open, maar met weinig wind en veel zon koelt het niet af. Om 11 uur hebben we de tour op de brug, een uitnodiging voor de suites en de platinumgasten, d.w.z. de Duitsers ( 1 persoon kwam), de Spanjaarden (1 echtpaar ) en de Engelstaligen (wij). Maar het is altijd leuk om weer uitleg over de brug te krijgen, een glaasje prosecco om te proosten met de kapitein en een foto met hem en de hotelmanager en ons uiteraard. Inmiddels heeft Claudia gevraagd hoe het met ons gaat, gezien de verkoudheid geen rare vraag. Maar we hadden het druk. Na de lunch hebben we toch gejokerd. Maar bij het zwembad is het zo heet. Om half 4 hebben we de zitting opgeheven. Douchen en een beetje tv kijken, we houden het nieuws toch graag bij op BBCnews. Per dag verandert de toestand in de wereld. Om half 6 gaan we bij Nadia onze Engelse host langs om informatie te krijgen over wijnhuizen in de Kaapprovincie. Ze komt uit Zuid-Afrika namelijk. Helaas was ze heel bezet, morgen een nieuwe poging.
Na het eten hebben we even de muziek van de Beach Boys in het atrium aangehoord, maar we zijn al gauw naar de Grand Bar verhuisd. Deze keer gaat Jan wel mee naar de show, dat is namelijk een Mongools Circus en wat voor een. We hebben met open mond zitten kijken naar de kunsten die we te zien kregen. Hiervoor moeten echt de foto’s en filmpjes voor zich spreken. Daarna gaan we terug naar de G.B waar alleen nog Ursula en Kurt zitten, maar die gaan ook al gauw naar de hut. Dan blijven wij alleen over. Al gauw komt Vivienn bij ons zitten zoals elke avond eigenlijk. Dan gaat Jan even naar het casino en ik kan de kranten op zijn mobiel lezen, vers van de pers. Met Vivienn kan ik heerlijk over van alles kletsen. Ze is een Filipijnse jonge vrouw van 30 jaar en al moeder van een dochter van 9 jaar oud. Die wordt door haar moeder en door de vader van het kind beurtelings opgevoed. Toch een hard gelag als je zo’n 8 tot 9 maanden van huis bent, ze mist haar thuis enorm. Ze is een van de beste animators van het team, samen met haar landgenoot Khiver. Ook hij komt tussendoor zijn verhaal doen.
Om bij twaalven gaan we toch naar de hut.

11-3-2025 dinsdag Taormina

Om 8 uur leggen we aan in de haven van Tamatave, de oude Franse benaming van de stad. De nieuwe, nog niet officiële is Taomasina. We hebben geen excursie. Jan wil, gezien de ervaring van onze vorige tour 5 jaar geleden, helemaal de wal niet op. Het is arm, slechte wegen, etc. Maar er is een shuttlebus naar het centrum van de stad, de Bazar Be. Die kennen we nog van de vorige keer, toen we er met alle excursies tegelijk aan kwamen. Die shuttlebus kost 10 euro voor heen en terug. Nu moet je niet denken dat het zo’n mooie touringcar is. Nee het zijn kleine busjes die gebruikt worden voor personenvervoer als taxi, taxi-brousse genaamd. Die gaat pas rijden als hij vol zit. Nu worden ze allemaal als shuttle ingezet. Onze nieuwe kennissen hebben wel een excursie, met een tuk-tuk en zijn de hele ochtend op pad. Wij gaan toch de wal op en nemen die shuttle naar de stad, de bazaar. Het is wederom warm. Maar steeds in de schaduw is het goed uit te houden. Eenmaal in de overdekte markt, de bazar, kunnen we op ons gemak rondkijken. Het is nog niet druk. We kopen toch weer vanille, Jan een t-shirt met een maki er op en een pluchen witte maki met een zwart gezicht, nr.6 voor op de bank. Na een goed uur hebben we het wel gezien. Om kwart over 11 zijn we weer op het schip. We gaan eerst wat drinken in de lobby, bier en koffie en water. Dan kunnen we heerlijk op ons gemak lunchen en daarna gaat Jan naar de hut en valt daar als een blok in slaap. Ik blijf nog even de krant lezen boven, maar wil dan toch wel verder met de blog. Ik sluip dus de hut in, pak mijn tablet en installeer me in de totaal verlaten Grand Bar. Iedereen is nog op excursie of bij het buffet. Tot half 5 zit ik hier prima. Dan wordt het tijd om Jan wakker te maken. We willen een wijntoer boeken in Kaapstad en dat gaan we met behulp van Nadia, onze gastvrouw doen. Zij zit van 5 tot 6 uur in de wijnbar. En het lukt. We zoeken een mooie toer uit van een hele dag, langs de wijngoederen Stellenbosch en Franschhoek, met lunch en chocolade- en kaashapjes erbij.
Na het diner gaan we direct naar de G.B. Er is geen show vanavond, maar een voorronde van een danscompetitie. Die slaan we over. Vivienn komt het avontuur vertellen dat zij en Khiver en een Italiaans beamnningslid hadden hier in Toamasina. De tuk-tukbestuurder liet ze extra betalen voor een z.g. politiebarriere en daarna deed plotseling de tuk-tuk het niet meer. Ze werden wel 6 km van de tuin waar de lemuren waren afgezet en moesten zelf maar zien hoe ze verder kwamen. Ze zijn huizen ingegaan om te vragen waar ze waren, er werd geen Engels of Frans gesproken. Ze konden wel achterop een brommer weggebracht worden. Dat wilde Vivienn niet alleen, dus moest Khiver met haar samen achterop. Uiteindelijk hebben ze een kwartier in de tuin kunnen rondkijken, toch nog de bazaar kunnen bereiken, daar heel even rondgelopen en toen de shuttle terug naar het schip genomen. Voor dit soort praktijken, dat je genept wordt, is Jan altijd extra op zijn hoede. In dit soort landen kan je beter niet zomaar een taxi of een tuk-tuk nemen als je de chauffeur niet kent. Gelukkig waren ze nog op tijd op het schip. De Italiaan uit de keuken moest al eerder terug op duty zijn, die heeft de hele dierentuin niet gezien. Vivienn weet ook niet hoe hij terug is gegaan. Het was wel een heel avontuur, wat deze keer weer goed is afgelopen. De andere 3 die in een andere tut-tuk zaten, hadden meer geluk. Die waren wel langer in de dierentuin. Nou ja, zo’n v erhaal krijgen wij dan te horen in de G.B. bij een kopje koffie of iets dergelijks. De muziek stond weer eens keihard, Claudia en Peter zijn om half 9 naar de hut gegaan en Ursula en Kurt om half 10. Toen kwam Vivienn weer terug van haar diner en werkoverleg. Zo hebben we samen nog totdat zij om half 11 aan het werk moet met het dansen met de passagiers : iedereen op de dansvloer. Het thema was “rock en roll”. Toen zijn wij naar boven gegaan.
Over Madagaskar valt veel te vertellen. Tot 2000 jaar geleden was het een onbewoond eiland. Toen kwamen er ontdekkingsreizigers uit het oosten vandaan, uit Borneo wel te verstaan. Ze kwamen op enorme houten zeilschepen, grote kano’s met zijspan. Ze worden pirogues genoemd. Of deze mensen de enige bewoners bleven tot de Europeanen kwamne, weet ik niet. Er wonen nu 18 verschillende etnische groepen, dus ik denk dat de Arabieren, zoals Jemenieten en Omani hier ook wel aan land gekomen zijn. De laatste heersten tenslotte ook over Zanzibar. En vanuit Afrika zijn er zeker in de plantagetijd slaven gehaald om op de suikerrietplantages te werken. En daarna ook uit China en India kwamen er werknemers, geronseld door de Engelsen om te werken op hun plantages.
Maar allereerst iets over de natuur. Toen het continent Pangea uit elkaar dreef, raakte Madagaskar los van India en Afrika. Het bleef miljoenen jaren, tot nu toe een eiland op zichzelf. De flora en fauna die er was, kon zich niet mengen met exoten of zo. En er waren ook geen natuurlijke vijanden meer , dan de beesten en bomen die er al waren. Het was een grote jungle. Hiervan is door menselijk handelen nog maar 20% over. De meest bekende boom is de boabab boom. Hiervan ziijn er 8 soorten over de wereld, waarvan er 6 hier in Madagaskar zijn. De stammen kunnen wel 100.000 liter water opslaan en de kruinen hebben heel lang in het seizoen geen bladeren. Hierdoor kunnen ze het in de hitte lang uithouden. Van de beesten zijn de lemuren, kleine aapjes, het bekendste. Die leven ook alleen maar hier. Onze eigen Carolus LInneaus (1707-1778) noemde ze naar hun latijnse eigenschap lemures wat spoken betekent. In de nacht zie je namelijk alleen hun lichtgevende ogen.
Als je denkt dat Madagaskar een klein eiland is, vergis je je. De afstand van de havenstad Tamatave naar het zuiden is 600 km. Dat is net zover als van Amsterdam tot aan Parijs.De Dat betekent dat het net zo groot is als half Europa. De hoofdstad heet Antananarivo, de steenbokskeerkring loopt over het zuidelijke deel van het eiland.
De belangrijkste plant waarvan de vruchten verkocht worden , is de Bourbonvanilleplant. Deze verse vanille stokjes kan je overal kopen. Van de bloemen van de vanilleplant Ylang-Ylang wordt een extract voor parfum gemaakt. Het bevruchten van de bloemen gebeurt met de hand. Het enige insect dat dit zou kunnen doen, leeft buiten Madagaskar. Dat betekent een zeer arbeidsintensief product. Dan is 20 euro voor 20 stokjes spotgoedkoop.
Er zijn meerdere nationale parken, maar 1 is echt apart, je ziet alleen maar ge-erodeerde kalksteen rotsformaties. Het is het Tsingy de Bemaraha park. Svp googlen over meer informatie en foto’s. Het ziet er echt spectaculair uit. Het ligt in het oosten aan de kust. Een ander Unesco werelderfgoed gebied is het regenwoud van Atsinanana. Daar is dus nog 20% van over.
De eerste bewoners die met hun pirogues over de Indische Oceaan kwamen gezeild, hebben die schepen gehouden, tot op de dag van vandaag wordt er mee gevist. Ook de rijst brachten ze mee en die wordt nu ook nog geplant. Er wordt veel rijst gegeten. De mensen aan de kust, de Antaimoro genoemd, zijn meesters in het maken van papier of perkament. De Antandroy is het volk van de bonenstaken, dat zijn grote stokken die verspreid in een stenig gebied staan met een herinneringsbeeld er op, boven op de begraafplaats om de doden te eren. Dat is dan een Mahafaly graf. De Vezo is weer een andere etnische groep, die leeft langs de kust als een soort nomaden. Ze leven van de visvangst, zelfs de kinderen leren al vroeg vissen op de pirogues. Ze slapen op de boten, onder hun zeil. De Vazaha is een blanke, Europese bevolkingsgroep.
Van 1896 tot 1960 was Madagaskar een Franse kolonie. Maar pas in 1992 waren er vrije verkiezingen. De president die in 2002 gekozen werd, Marc Ravalomanana deed zijn land in de verkoop om het te laten ontwikkelen en de Zuid- Koreanen verwierven een groot stuk land in pacht. Maar daar was de bevolking niet van gediend. In 2009 kwam Andry Rajoelina aan het bewind en die zit er nog steeds, gedragen door het leger zo te zien op de foto.
De doden worden er hoog geeerd. Elke 7 jaar wordt een dood familielid opgegraven, er mee rondgelopen door zijn dorp, er wordt een feestmaal aangericht met het slachten van een of meerdere zeboe’s en dan wordt die dode weer in zijn graf gelegd. De behuizing van doden is dan ook mooier dan de huizen waar men in woont. 40% van de bevolking houdt deze traditie in ere. Er zijn meerdere tradities, bijvoorbeeld hoe een huis gebouwd moet worden, waar de ingang moet zijn. De Mahafaly etnische groep, de Razana en de Famadihana etnische groepen doen in ieder geval aan dodenverering.
Een traditionele dracht is de Lamba, dat is een doek die je omknoopt om je middel en die tot de grond loopt of je drapeert hem over je schouder of zo.
Bij Nosy Boraha is een pirateneiland, Ile aux Forbans genaamd. Het is een schuilplaats voor piraten van over de hele wereld. Hier waren ze veilig voor achtervolging van regeringen. Er is zelfs een kerkhof met 30 graven van piraten.
De nationale sport is Petanque of te wel jeux de boules, een typische Franse erfenis. Hier wou ik het maar bij laten. Het is een heel bijzonder land met heel veel potentie, mits goed geleid. Onderwijs is belangrijk. Er schijnen veel zeldzame mineralen in de grond te zitten. Maar wordt er wat mee gedaan? Als ze het laten exploiteren door China bijvoorbeeld, gaan de revenuen het land uit. Ze moeten oppassen dat niet het hele land in een woestijn verandert met alle ontginningen. Daar waar de boababs staan is het een grote dorre kale vlakte, met alleen die enorme bomen.

12-3-2025 woensdag Op zee

De eerste van de 3 zeedagen die we tot aan Durban moeten overbruggen, 1342 zeemijlen ver. Daarnet, om 12 uur hoorden we dat we al 290 zeemijl hebben afgelegd. De temperatuur is 30 graden en het zeewater, ook in het zwembad, is 28 graden. De diepte is 2100 meter onder de kiel. Half bewolkt en een windje met de kracht van 2. Ik zit dit hele verslag over Madagaskar op het balkon te tikken, want het is fantastisch weer. Geen zon, dus niet te heet.
Vanmiddag om 16.00 uur is er weer zingen, tot half 6. Nu gaan we zo maar lunchen, denk ik. Jan is nog bezig met het verkleinen van de foto’s die bij dit verhaal horen. Zo zijn we lekker samen bezig. De paspoorten zijn opgehaald, die moeten we bij ons hebben als we in Zuid-Afrika de wal op gaan.
Lunchtijd, tot later.
Het is nu zaterdag, dus moet ik uit mijn geheugen putten wat we nog meer gedaan hebben. Ik denk niet veel. Het zingen gaat steeds beter, ik haal zelfs de hoge noten.
Dan maar rechtstreeks door naar de show. Er waren 4 dames met elektrische snaar instrumenten zoals violen en een cello. Daar ben ik even naar gaan kijken, maar dit was echt verschrikkelijk, wat een kattengejank. Ik heb wat opgenomen, zodat jullie het kunnen beamen dat het niet om aan te horen was. We hadden deze dames al eerder op een andere reis gehoord, was ik even kwijt. Mijn bezoek aan het theater duurde nu maar 5 minuten en niemand wilde al met me mee. Daarna het gebruikelijke in de G.B. De klok gaat weer een uur terug.

13-3-2025 donderdag Op zee

Nog een zeedag. Sinds gisteravond ben ik mijn stem kwijt. Dat is toch wel lastig, als je alleen maar kan fluisteren. Kaarten of zo wordt vandaag niets. Ik ga na de lunch een poosje naar de hut gegaan en naar bed. Om half 4 hadden we de lezing van Alessandra over Zuid-Afrika en om half 5 weer zang.
Het verhaal over Zuid-Afrika is voor ons Nederlanders gedeeltelijk wel bekend, zeker de tijd van de apartheid met de boycot van de Outspansinaasappels. De lezing gaat helemaal terug naar de afscheiding van het continent Afrika van de rest van de wereld als Pangea uiteen valt. De oudste mensachtigen , de “apes australopethicus (betekent apen van het zuidelijke halfrond) leefden hierin het grensgebied van Kenia, Ethiopië, Soedan. Maar ook zuidelijker. Tientallen km’s van Johannesburg is de wieg van de mens gevonden. Het is een enorme berg met opgravingen waar een schedel van Mrs.Ples, de Australopethicus Africanus gevonden is, nog een aapachtige. In deze opgravingensite, een ware schatkamer om de ontwikkeling van de mens te bestuderen ligt bijvoorbeeld : Little Foot, een heel liggend skelet. In de Dinaledi kamer ligt de Homo Daledi, googlen svp. In het pleistoceen leeft dan de homo Naledi en pas veel later heeft de homo sapiens alle voorgangers overleefd en/of bestreden en uitgeroeid. Alhoewel er in ons Europeanen nog steeds een paar procent Neanderthaler te vinden is. Deze homo sapiens, die dus als eerste zich in Oost-Afrika ontwikkeld heeft, verspreidde zich naar alle uithoeken van de wereld. 2,3 miljoen jaar geleden naar het zuiden, het huidige Zuid-Afrika, 1,3 miljoen jaar geleden naar het westen in Afrika, 250.000 jaar geleden uit Afrika via het Arabische schiereiland naar de rest van de wereld, links af en rechts af. Tot uiteindelijk 700 jaar geleden de eerste mensen Nieuw Zeeland bereikten. Dit gebeurde tijdens de 2e emigratiegolf, waarbij er in Oost-Afrika de homo sapiens leefden, in West_Afrika en in India en Zuid-Oost Azië de homo erectus ook nog aanwezig was en in het Midden-Oosten en in Zuid- en Midden Europa de neanderthaler leefde. Alleen de homo sapiens heeft de struggle for life overleefd. Dat was een stukje geschiedenis over de mensheid.
Nu Zuid-Afrika, het is een republiek met 61 miljoen inwoners en 1,2 miljoen km2 groot. Er liggen 2 zelfstandige landen in, namelijk Lesotho en Swaziland. Er zijn 9 provincies en 3 hoofdsteden. Pretoria is de administratieve hoofdstad, Bloemfontein het juridische centrum en Kaapstad, de wetgevende hoofdstad.
De natuur is geweldig, er leven alle wilde dieren, met als bekendste de big five : olifant, leeuw, neushoorn, rinoceros en buffel. Maar het binnenland is grotendeels woestijn, de Kalahariwoestijn genoemd. Hier kan bijna niets leven, maar wel de meerkat, de grands Karoo genoemd. In de savanna’s leven de springbokken en de zebra’onder andere. In het Afrikaans wordt de savanne het veld of highveld genoemd.
Nu de politiek. Van oudsher leefden hier dus al mensen overal. Maar met de ontdekkingsreizen van de Portugezen en met name de Hollanders, op weg naar de Oost werd de zeer gevaarlijke zee rond de kaap bekend. Het werd door de Portugezen al Kaap de Goede Hoop genoemd, in de hoop dat men de Indische of naar de andere kant de Atlantische Oceaan zou kunnen bereiken. Er liggen in de baai vele wrakstukken. De Portugezen hadden het al gauw gezien, maar de Hollanders zetten er een handelspost op en bouwden als eerste een vesting om de laatste Portugezen weg te jagen. Toen werden er tuinen aangelegd en huizen gebouwd voor de achterblijvers die voor de bevoorrading van de schepen konden zorgen. Van 1652 af tot 1810 hebben de Hollanders hier hun handelspost gehad tot de Engelsen er ook wel brood in zagen om zich hier te vestigen, op weg naar India bijvoorbeeld. Bovendien was Nederland onder Frans gezag en dus makkelijk te verdrijven. De Hollanders trokken weg van Kaapstad met hun huifkarren naar het noord-oosten en stichtten daar nieuwe koloniën zoals Natal en Transvaal.
De oorspronkelijke bewoners, de Bosjesmannen (San genoemd) en de Hottentotten (Khoekhoe, klikgeluidenmakers) werden verdreven van hun gebieden en nieuwe boerderijen werden gebouwd, door zeer gelovige, calvinistische, bijbelvaste nederlandssprekenden, Afrikaners genoemd. De huidige, niet blanke bewoners zijn een mengeling van de San en de Khoekhoe, de Khoesan genaamd. Hun taal is de Xam. De blanke boeren werden de trekboers genoemd, ook wel als de voortrekkers bekend. Zij zijn nu bekend als de Afrikaners. Ze wonnen de boerenoorlog tegen de Engelsen en konden hun eigen land stichten, Natal en Transvaal. Tot aan de afschaffing van de apartheid, door Verwoerd in 1947 ingesteld en dan opgevolgd dooro.a. William Botha en afgeschaft door De Klerk was het voor de zwarte en gekleurde bevolking onmogelijk om zich vrij in het land te bewegen. Er wonen 82% zwarte mensen (Zulu en Xhosa), 8% gekleurden, 7% blanken en 3% Aziaten. Maar de blanken hebben nog 80% van het land in bezit. Elon Musk, de Trumpfluisteraar, is een lid van deze bevoorrechte kaste hier. Hij is hier in weelde opgegroeid en heeft niets met de rest van de bevolking, empathie is een zwakte volgens hem. Maar dat terzijde. Ik stop er even mee. Er valt nog meer te vertellen, bijvoorbeeld over de Zuidafrikaanse pinguin. Dit is een gemigreerde pinguin van Antarctica. Hij zwom op de golfstroom op het zuidelijk halfrond mee van Antarctica en kwam in Zuid-Afrika aan met nog een paar. Na eeuwen zijn het er 20.000 geworden die hier leven. Ze hebben rode vlekken op hun kop rond hun ogen. Ze leven op Boulder beach , 41 km van Kaapstad af. In Kaapstad, op de Tafelberg leeft een soort marmot, een dassie genaamd, die komt alleen hier voor. Verder laat ik het even met info over Zuid-Afrika. We gaan naar Durban op zaterdag, naar Port-Elisabeth op maandag en naar Kaapstad op donderdag en vrijdag. Nog gelegenheid genoeg om er verder over uit te weiden.
Na de lezing ben ik, ondanks dat ik geen stem had, toch naar de zangrepetitie gegaan. Het klinkt al heel mooi, als je zit en niet mee kan zingen maar wel luisteren.
Na het diner zijn we met zijn allen in de Grand Bar terecht gekomen, na heel even de Eagles en de Rolling Stones aangehoord te hebben in het atrium. Ik had sowieso weinig puf zo zonder stem. In plaats van koffie met amaretto nam ik kwast, dat is heet water met citroen, gember en suiker. Heerlijk. Genoeg voor vandaag.

14-3-2025 vrijdag Op zee

Nog een zeedag voor we in Durban aankomen. We varen al de hele nacht 22 knopen, op volle snelheid, omdat er iemand zo snel mogelijk naar een ziekenhuis moet. Vanmiddag om half 2, in plaats van morgenochtend om 8 uur liggen we al op de rede van Durban. Er komt een rescueschip met een dokter naar buiten om te kijken hoe de patiënt vervoerd kan worden. Het is tamelijk ruw weer, hoge golven. De patiënt wordt afgevoerd, maar wij kunnen nog niet voor de kant, want er ligt nog een ander cruiseschip, Mein Schiff. Vanavond, als dat weg is, kunnen we aanleggen. Niemand mag van boord, want we moeten allemaal eerst door de immigratie heen, face-to-face, ook de bemanning.
Maar eerst moet deze vrijdag nog geleefd worden. Wij kaarten na de lunch een poosje met Claudia en Peter. We proberen bridge uit te leggen, maar dat is best moeilijk, vooral voor Claudia. Zij kan wel goed haar woordje doen in het Nederlands, maar de uitleg volgen is toch lastig. Peter kan het beter volgen, ook omdat hij kan klaverjassen. Ik ga om 4 uur zingen, tot half 6. Mijn stem is weer behoorlijk goed, dus rustig aan meezingen.
Na het diner is er geen show, maar van half 8 tot half 9 is er de finale van de danscompetitie. Er zijn 10 koppels, waarvan er 8 voor de helft uit een van de professionele dansers van het schip bestaat. Maar die doen uiteraard buiten mededinging mee. Mukesh wint de wedstrijd met de tango. Hij gooit zijn partner zo over zijn schouders alsof hij niet anders doet. Aan het eind van de avond blijf ik met Vivienn nog kletsen. Voor haar valt dit onder “entertaining passengers” en voor allebei is het prima om over van alles te discussiëren.

15-3-2025 zaterdag Durban

Het animatieteam en het excursieteam gaan al om 7 uur ’s ochtends, want die moeten klaar staan bij de ontscheping om iedereen de weg te wijzen. De rest van de crew gaat zodra ze gemist kunnen worden. Zij staan in een aparte rij. Wij gaan om kwart over 9 en komen alsnog midden in de Duitse excursiegroep. Er staan een enorme “Efteling”rij, het duurt een uur voor we er doorheen zijn. Alle excursiebussen gaan te laat weg. Wij gaan pas om 14.30 uur. Ik heb besloten om ons niet bij de Duitsers aan te sluiten, had ook niet gekund, want er werden geen busstickers uitgedeeld. Het motregende de hele ochtend, het was absoluut geen mooi weer. Er was aangeraden om niet alleen de wal op te gaan de stad in, het is er voor ons, rijke blanke toeristen, absoluut niet veilig. In een groep en dan goed opletten, zou het kunnen. Wij blijven op het schip. Er ging ook al geen shuttle zoals een paar jaar geleden, naar het aquapark en het begin van de boulevard langs het strand. Dat was wel jammer, want dat hadden we wel gedaan. Een van de obers, een jonge Indiër, ging wel alleen de wal op en de stad in richting treinstation en centrum. Hij valt hier niet op, wordt met rust gelaten en spreekt ook nog hindi wat misschien ook nog praktisch is. Ook de Filipijnse crewmembers gaan, toch met elkaar, lopen naar het aquapark. Dat is 10 minuten lopen. Vivienn en Josef hadden er een paar leuke uurtjes voor ze weer terug moeten zijn.
Met onze tour, die eerst een stukje door de stad voer, zagen we waarom het ons afgeraden was om daar te lopen. Er lagen overal groepjes dakloze, zwarte mensen langs de straat. Je zag geen blank iemand over straat lopen, die nemen allemaal de auto of een taxi. Ook verderop tijdens onze tour zagen we alleen maar donkere mensen langs de straat lopen, van hun werk of de winkel af. Dit cultuurverschil zie je tijdens de hele rit terugkomen. Overal langs de Dolphincoast, zo’n 50 km buiten Durban, zie je, zoals ze dat in de VS ‘Gated communities” noemen. Parken ommuurd met prikkeldraad er bovenop, een ingangspoort met bewaking waar mooie villa’s of grote huizen met mooie appartementen staan. En niet een, maar het ene na het andere park, waar er nog wel wat te koop of te huur is.
We kwamen bij het eerste en achteraf enige uitkijkpunt over de onstuimige zee uit om dolfijnen te spotten. Die waren er niet. Het was wel een prachtige locatie voor een mooi visrestaurant, Il Pescadores genaamd, waar je achter de ramen alleen maar blanke mensen zag zitten. Er waren ook een paar mensen op het strand aan het spelen, jonge moeders met een paar kinderen, ook blank. Ik noem het maar elke keer, omdat dit voor ons de waarde van de excursie was. Verder was er niets te zien. Het was wat bezichtigingen betreft een waardeloze tour. Maar toch vond ik het ook wel waardevol, omdat je zo goed het verschil tussen de haves en de have-nots kan zien. In de binnenstad van Durban zie je alleen maar zwarte mensen lopen. Later hoorden we van Romina, die met Gemma een taxi had genomen naar de Victoriamarkt, dat de taxichauffeur mee naar binnen ging ter bescherming. En ook Ursula en Kurt hadden een taxi genomen voor een tour van 2 uur door de stad. En de chauffeur zei ze hun raam niet open te doen als hij in het verkeer moest stoppen. Zelfs dat is al niet veilig meer. En ook deze chauffeur ging mee als begeleiding. Zij hadden speciale medicijnen nodig van een recept uit Zwitserland. Hij reed met ze naar een dure buitenwijk waar de apotheek wel deze medicijnen had.
De excursie was verder zo teleurstellend, ook die van Claudia en Peter ’s ochtends, dat we 70 euro teruggestort krijgen op ons boordaccount.
Zo eindigen we ook deze dag weer. Ik ga nog even in de krant lezen op Jan zijn mobiel en hij gaat nog even het casino in. Om 23 uur is het tijd om naar de hut te gaan. Daar kijken we nog naar BBC news voor de laatste update over de Oekraïne en de Gaza. En uiteraard lezen we ook hoe Europa zich aan het versterken is in de tarievenoorlog en ook in de nieuwe situatie nu de VS zich terugtrekt uit de bescherming van Europa tegen de agressie vanuit het oosten, lees Rusland. Maar het goede is dat niets zo verbroedert als een gezamenlijke vijand. Helaas hebben dat niet alle politici begrepen, zoals in Hongarije en onze eigen coalitiegenoten in de regering thuis. Ze laten premier Schoof gerust een flater slaan in Brussel, maar dat laat hij niet over zijn kant gaan. Hij houdt voet bij stuk bij het toezeggen van 3,5 miljard euro voor de Europese defensie voor de Oekraïne. Dit was even een politiek uitstapje om te laten zien dat we nog wel weten wat er in de wereld speelt.

Week 16

16-3-2025 zondag Op zee

Wederom een zeedag. Vanmiddag alweer de lezing over Namibië, “The heart of sand” genaamd. Zo word ik wel uitgedaagd om alles te onthouden. Het verhaal over Zuid-Afrika is nog niet af. Jan gaat nu eerst het verslag van de afgelopen week op het web zetten, de foto’s zijn al klaar.

Na de lunch zijn we even gaan kaarten aan de andere kant van het zwembad. Maar om half 4 was er de, weer zeer interessante, lezing over Namibië. Hierover later, na Kaapstad. Ik hoefde vandaag niet te zingen en dus hadden we meer tijd voor een aperitiefje. Op ons balkon hebben we heerlijk een glaasje rode wijn gedronken. Het was heerlijk weer.
Aan het eind van het diner was er weer de parade van de obers met de Baked Alaska, een ijstaart, te verdelen onder de eigen tafels. Maar eerst worden de keukenbrigade, onze hut stewards en ander huishoudelijk personeel in het zonnetje gezet en dan ook de kapitein en de hotelmanager en de food & beverage manager toegeklapt. Deze ceremonie gebeurt steeds aan het einde van een reis, hier aan het einde van een segment. In Kaapstad begint deel 4 van onze reis namelijk. Hier gaan er toch ook weer mensen af. En we proosten met een glaasje prosecco van het huis.
Dan is er op deze avond ook altijd het Officers’ Grand Ball. Je kan meedoen en dan krijg je een kaartje waar je de officier waar je mee gedanst hebt, zijn naam op zet. Na 5 dansen gaan alle kaartjes in een doos en worden er 5 gelukkigen uit getrokken voor een prijs. Jan en ik deden beide mee, maar geen prijs. Claudia deed ook mee en had zowaar wel prijs, van de fotoshop een gratis Irisfoto die ze kan laten maken van haar oog. Iedereen kan in de prijzen vallen, niet alleen de bekende mensen dus.
Intussen was ik vergeten om een prosecco te gaan drinken om half 9, ter compensatie van de slechte excursie in Durban. Helaas. Achteraf gehoord dat er maar 6 mensen geweest waren.
Daarna blijven wij in de Grand Bar zitten, de goochelaar laten we voor wat hij is. Ursula en Kurt komen er ook weer bij zitten. Ik vertelde aan haar wat we in het koor op het repertoire hebben. Ursula had dat graag eerder geweten, dan had ze zeker mee gedaan. Op 1 lied na kent ze alles al en heeft ze dat ook al gezongen. Later heeft ze aan Giorgio gevraagd of ze toch nog mee kon zingen. Ze moest een paar nummers voorzingen en dat ging heel goed. Ze kreeg meteen de muziek mee en zo komt ze ons alt clubje versterken.
Aan het eind van de avond gaat iedereen naar bed en Jan naar het casino. Dan blijven Vivienn en ik samen achter in de Grand Bar. Dan hebben we weer een leuk gesprek over van alles. Het lijkt af en toe wel een pedagogisch of psychologisch overleg, naar beide kanten toe. Jan won overigens weer eens een keer, nadat hij al een paar keer alles opgespeeld had. Dat maakt het verlies weer meer dan goed.

17-3-2025 maandag Port Elisabeth

Aankomst om 8 uur in Port Elisabeth. Hier hebben we een betaalde excursie genomen, namelijk naar het ADDO olifanten natuurpark. Dit wilde ik heel graag, veel olifanten in het wild bij elkaar zien. We hoeven pas om 12.45 uur in de G.B. te zijn en hebben de hele morgen de tijd om nog wat anders te doen. We kunnen te voet de binnenstad in, maar die hebben we de vorige keer al gezien. Wij kiezen voor de shuttlebus naar de Boardwalk Mall, zo heet dat winkelcentrum. Het ligt op een kwartier rijden van het schip en zo zien we de betere buurten voorbij gaan. Zo is Port Elisabeth wel mooi. Het winkelcentrum is niet zo heel erg groot, maar we lopen rond en nemen bij Wimpy een bakkie koffie, samen voor 2,85 euro. Het is goedkoop hier dus. Ook de inkopen in de heel grote drogist zijn zeer betaalbaar. Hadden we een voorraad van shampoo of paracetamol moeten aanleggen of zoiets? We sturen de koffers toch met de UPS naar huis. We hebben in Kaapstad een nieuwe kans.
Dan de excursie, de rit naar het gamereserve, zoals dit natuurpark hier heet, duurt 1,5 uur. Dan hebben we in het park een rondrit van 2 uur en dan weer dezelfde rit terug, om 7 uur zijn we weer op het schip.
We rijden in een grote truck waar 25 mensen in kunnen door het park. Het eerste uur zien we 1 zebra en 1 wrattenzwijn en dan pas de achterkant van een olifant. Dat schiet niet op. Daarna zien we door de struiken ineens een paar olifanten eten van de struiken. Nu begint het op gang te komen. Tussendoor zien we nog een kariboe (?) en een jakhals. Dan in de verte zien we meerdere olifanten in het struikgewas lopen, ze zijn er dus wel. Dat zien we ook aan de verse keutels die we overal zien liggen. Pas na anderhalf uur stuiten we op 3 groepen olifanten en op het laatst loopt er een kleine colonne van 6 olifanten vlak achter onze truck langs. Die staan op de film. Ook een moeder met 2 jongen zien we drinken in een grote plas. En aan de andere kant van het kruispunt staat de grootste groep van vandaag, met in hun midden een heel klein olifantje. Het maakt de hele excursie meer dan goed. Voldaan gaan we terug naar het schip, met voor onderweg allebei een zak chips.
We zijn te laat voor onze tafel, maar geen punt , we gaan lekker een pizza eten en zitten nog na te genieten. Claudia en Peter hebben al ge-appt dat ze moe zijn en naar de hut gaan. Om 9 uur ga ik naar de show en Jan gaat zijn foto’s overzetten op de laptop. Na de show is de G.B. bijna leeg. Khiver en Joseph komen een poosje bij me zitten praten. Jan zou me gezelschap komen houden, maar die heb ik niet meer gezien. Even later dan mij kwam hij de hut in, met nog meer winst van uit het casino. Wat een geluksvogel is hij toch.

18-3-2025 dinsdag Op zee

We hebben weer een zeedag, geen lezing, geen koorrepetitie. Het thema van vanavond bij de party’s is AFRIKA. Ik ben benieuwd wie en hoe men zo gekleed gaat. Nu is het koffietijd. Jan gaat het halen bij de bar in het zwembad. Daarna gaan we kaarten.
Na de lunch gaan we nog even door met kaarten, maar dan verhuizen we naar ons balkon. Heerlijk om toch even in de zon te zitten zonder op een bed te bakken. We gaan op tijd naar het diner en stranden in de Vanilia wijnbar voor een glas heerlijke witte wijn.
Het thema van vanavond is Afrika Afrika. Het animatieteam loopt met rieten rokjes rond en rieten kragen en geverfde gezichten. Ik vind het niet meer kunnen in deze tijd, maar verder stoort niemand zich hieraan.
De show, gegeven door Zuid-Afrikanen was fantastisch. Een zangeres, 3 jonge dames die een staaltje krachtpatserij lieten zien en 1 man op een 1wieler, maar dan 3 bovenop elkaar en 1 man die zich letterlijk dubbel kon vouwen. Daar heb ik maar heel even naar gekeken en verder niet meer. Dat kan ik niet aanzien, maar aan het ooh en aah van het publiek te horen moet het geweldig geweest zijn. Daarna hebben we het niet te laat gemaakt, morgen Kaapstad en veel te doen daar voor iedereen.

19-3-2025 woensdag Kaapstad

Het is heel heet vandaag, 37 graden gaat het worden en strakblauwe hemel. We hebben voor vandaag een wijntour geboekt. We worden om 9.40 uur midden in de stad, op Kloofnek nr.129 opgehaald. We willen niet te laat komen uiteraard en staan daar, door een zeer aardige taxichauffeur, al om 8.50 uur voor de deur. We hadden gehoord dat het een hotel was, maar dat was fout. Het was een appartementengebouw en je kon er niet binnen wachten. De beheerder kwam naar buiten en raadde ons aan om eerder op de weg, in de koffieshop daar, te wachten. Onze chauffeur bracht ons er naar toe en belde ook met de organisatie van de wijntour. Het was geen probleem, we werden mooi hier bij de German bakery, de koffieshop, opgehaald. Zo konden we rustig binnen wachten met koffie en een croissant. Marius, onze gids voor de hele dag, was er mooi op tijd en we waren de eersten in zijn busje voor 12 personen. Jan kon voorin zitten en ik achterin. Toen reden we de hele binnenstad door, langs de Compagnies tuinen, om de rest op te halen. 1 stel zat in een hotel in Century City. Dat is een totaal nieuwe stad, gebouwd op oorspronkelijk een waterpark wat niet liep. Daarna door naar onze eerste stop in de regio Franschhoek bij het wijngoed Fairview. Hier en ook in de regio Stellenbosch stikt het van de wiijnboeren en overal kan je komen proeven. Toen er, door de apartheid, de internationale sancties voor Zuid-Afrika werden ingesteld, zaten de wijnboeren met grote voorraden. Dus werd de nationale consumptie aangewakkerd en aangemoedigd, door o.a. deze proeverijen in te stellen. En die duren tot de dag van vandaag.
Hier bij Fairview was het erg druk. Er staan allemaal ronde statafels voor aan weerskanten 10 personen en die waren allemaal bezet. De onze was uiteraard gereserveerd. Op de boerderij houden ze ook geiten en hun kaas kregen we bij de wijn gepresenteerd. Dat maakt de smaak van de wijn beter. We kregen 3 witte en 3 rode wijnen te proeven met 6 kleine stukjes kaas er bij. Uiteraard was er uitleg bij elke wijn. Bij stemming werd er voor optie 2 gekozen en dat waren de witte wijnen Darling Sauvignon blanc, de Grenache blanc de blanc en Steen OVP en de rode Malbec ( lang niet zo straf als de Argentijnse Malbec), de Petite Syrah en de Broken Barrel (waarvan er maar een beperkt aantal flessen van een bepaald vat gebotteld werden, daarna was dat vat leeg en klaar).Ondanks dat er geen volle glazen geschonken werden en het langzaam ging, kwam het bij mij toch wel aan met de hitte erbij. Maar goed, nu gingen we naar het wijngoed Franschhoek, waar we de lunch kregen. Wij hadden gekozen voor de Pork Belly, moest van te voren opgegeven worden. Dat was geen verkeerde keus, kortom het smaakte uitstekend. Een stuk buikvlees van het varken zonder vet er aan. Jan had pech, ik at alles zelf op. Ook hier kregen we wijnen gepresenteerd, 1 mousserende (Franschhoek Cellar Brut Rose), 1 witte (Franschhoek Cellar La Cotte Mill Chenin Blanc) en 1 rode (Franschhoek Cellar Baker Station Shaz). Hier werd er steeds bijgeschonken, wijn zat dus. Hierna reden we een paar minuten naar het dorpje Franschhoek waar we een half uurtje vrije tijd hadden. We zijn even rond gelopen en zijn daarna neergestreken op het terras van een restaurantje voor een kopje koffie. Het is me zo langzamerhand duidelijk geworden waarom deze streek Franschhoek heet. Het is genaamd naar de Franse Hugenoten die hier na de Barthelomeusnacht in 1672 naar toe gekomen zijn op aanraden of uitnodiging van de VOC die wel wat nieuwe bevolking kon gebruiken. En de Fransen brachten geld en kennis mee. De meeste wijngaarden stammen dan ook uit de late 1600 en begin 1700 en hebben nog steeds Franse namen. Hier was er vrijheid van godsdienst voor de Hugenoten en konden ze hun wijnexpertise, voor zover aanwezig, voortzetten. Er is in de 19e eeuw een groot monument voor de Hugenoten opgericht. Het plaatsje lijkt op een Zuidfrans dorpje met restaurantjes en terrasjes. Heel gezellig, en waar kom je geen Nederlanders tegen? Nou, hier wel dus, een echtpaar dat al jaren hier in de winter op vakantie komt en steeds hier in Franschhoek logeert of ergens in de buurt. Er wordt hier nog volop Afrikaans gesproken. Ook onze gids spreekt dat, maar voor alle Engelstalige gasten doet hij dat verder niet. Er zijn 3 echtparen uit de UK bij, 1 uit de VS en 1 jonge dame uit Brazilie die nauwelijks Engels spreekt en 1 oudere, gepensioneerde Amerikaan die op Jamaica woont en nooit meer terug gaat naar de VS. Het jonge echtpaar verontschuldigt zich overal over de puinhoop die hun regering aan het veroorzaken is.
Na deze leuke stop rijden we naar onze laatste proeverij en dat is op het wijngoed La Bri. Hier krijgen we 3 rode (La Bri Affinity 2021, La Bri Merlot 2021 en La Bri Syrah 2022) en 1 witte (Double Door Chardonnay Viogrier 2022) te proeven met 3 bonbons er bij voor de smaakverandering. Ik nip overal van en Jan leegt daarna mijn glazen. We krijgen nog uitleg in de wijngaard en daarna rijden we naar het plaatsje Stellenbosch, genoemd naar de eerste gouverneur (?) A. van der Stel. Deze naam komt ook voor op een zuil in de botanische tuin in Pamplemousse op Mauritius. Hij had daar blijkbaar bomen geplant.
Stellenbosch is iets groter dan Franschhoek, maar dat is logisch met een universiteit met 60.000 studenten. Er is geen campus en de studenten wonen verspreid over de stad en de verschillende opleidingen zijn ook verspreid in de stad. Wij lopen door de hoofdstraat en zien dat het vol is met terrassen die allemaal vol zitten met mensen die genieten van het eten en de wijnen. Het lijkt Bergen-Binnen wel. Hier kopen we het een en ander aan souvenirs. De verkoper zegt dat het hier nog steeds compleet Nederlands is. Maar dat is dan aan deze kant van de brug, want bij het wegrijden zien we aan de overkant het township liggen, op en tegen elkaar aan gebouwde huisjes van hout met golfplaten daken. En we zien onderweg, de stad uit, de donkere mensen lopen naar de parkeerplaats waar heel veel busjes staan als openbaar vervoer naar buiten Stellenbosch toe. Dat is de andere kant van Stellenbosch, twee compleet verschillende werelden. Hun werk zit er aan het eind van de dag op, tuinlieden voor het openbaar groen, bewakers voor winkels, winkeliers, bediening in de restaurants, dat is wat we zien waar het verschil in bevolking gemaakt wordt.
Dan rijden we in 1 streep door naar de stad, waar wij voor de deur van de terminal worden afgezet, echt fantastisch. Het was een prachtige dag. Om half 9 strijken we neer in de Grand Bar voor een cappuccino en veel water. Morgen hebben we geen excursie, maar gaan naar het Waterfront, de Boardwalk op.

20-3-2025 donderdag Kaapstad

Zoals al gezegd, lekker rustig aan naar de Baordwalk. De temperatuur is een eind gezakt en het is ook niet meer zo zonnig. Heerlijk wandelweer. We gaan er om 10 uur vandoor, het is op loopafstand. Het enige wat ik hier wil bezoeken, kan niet. Het Diamantmuseum kan je alleen per groep of per reservering in een tijdslot te bezoeken. Wij konden nog om half 2. Dat wilden we niet. Helaas pindakaas. Dan maar niet. Er waren wel een paar prachtige winkels met schitterende diamanten. Dan lopen we door. In een Afrikawinkel koopt Jan nog een knuffel, een leeuw dit keer voor bij de beestenbende. Dan is het uiteraard tijd voor een drankje en dat doen we met zicht op de binnenhaven. Je ziet veel mensen van het schip langs lopen. Het TUI schip Mein Schiff 4 ligt ook binnen en het is bijna een Duitse invasie. Jan neemt een lokaal biertje en ik een lokale ginger ale. Dal lopen we nog even door en gaan daarna terug naar het restaurant Den Anker om daar te lunchen. Jan neemt een steak au poivre en ik een steak tartaar waarbij me tot 3x toe gezegd is dat het rauw vlees is. Of ik het wel zeker weet dat ik dit wil eten. Dat wil ik. En we drinken er een fles mousserende wijn bij. Smaakt weer uitstekend. We zitten nog op het terras, maar het weer begint al te veranderen. We krijgen fleecedekens uitgereikt. Het blijft op een paar spetters nog droog. We lopen langzaam terug> Jan kijkt nog in een farmacie voor extra neurofen, maar kan ze niet vinden. Dan maar naar het schip. Hier in de hut hebben we het helemaal gehad en zijn toe aan een middagslaapje. Het is 15.00 uur precies en om kwart voor 5 worden we weer wakker. Tijd voor een aperitiefje, voor beide in de vorm van een bakkie koffie. Eerst nog maar eens goed wakker worden.
Na het diner zien we Claudia en Peter en ook Ursula en Kurt weer in de Grand Bar om alle ervaringen van de 2 dagen Kaapstad uit te wisselen. Iedereen had een goed gevoel bij deze stop. Ook een deel van het animatieteam kon deze dagen weg en hebben er maximaal van geprofiteerd. Tafelberg, pinguïns, zandduinen, Bo-Kaap, kortom alles in korte tijd bezocht. Inmiddels hebben we van de kapitein te horen gekregen dat we vanwege het slechte weer Lüderitz niet aan doen. We moeten daar tenderen en het zit op zee al 2 dagen dicht van de mist. Nu varen we 2 dagen en dan liggen we 2 dagen in Walvisbaai. Ook goed. Van Marga en Geert , die op de Smeralda varen 2 dagen voor ons, wisten we al dat zij al 2 dagen continu de misthoorn horen. We gaan redelijk op tijd naar de hut, Jan heeft te veel last van zijn rug en wil naar bed. Dus zo gezegd, zo gedaan.

21-3-2025 vrijdag Op zee

En inderdaad, het zit potdicht van de mist en ook hier horen we regelmatig de misthoorn gaan.
Om kwart over 8 ga ik whirlpoolen, Jan slaapt nog, uitzonderlijk voor zijn doen. En ik blijf nog even sporten, rekken en strekken. Om over half 10 ben ik terug in de hut en Jan slaapt nog steeds. Maar als ik uit de badkamer kom, is hij dan toch op en voelt zich ook veel beter. Wat een goede nachtrust al niet kan doen.
Nu heb ik de hele verdere ochtend dit verslag zitten tikken. Het is bijna 1 uur en lunch tijd. Om 4 uur ga ik weer zingen. Nu eerst eens kijken wat het buffet geeft. Tot later.
Veel trek heb ik niet en ik neem dan ook lekkere broodjes met kaas en kalkoenham. Voor Jan breng ik zwaardvisplakjes mee en een tinnetje inktvis. Dan gaan we daarna op pad. Jan naar de hut, want de spieren op zijn rug zijn nog niet de oude en ik ga kaarten tot half 4. Dan ga ik weer zingen, wat weer een feestje is.
Na het diner zien we in het atrium de Beatles voorbij komen, zie foto. Het thema is dus de Beatles en dat zijn voor ons, de 70+ers een feest van herkenning. Echt goed dansen kan je er niet op, maar luisteren is ook leuk.
De show, Delicious, kennen we al, onder de naam Sapore Italia. We blijven als bijna de enigen in de Grand Bar zitten met een tafel vol, 8 personen.
Het spel later op de avond is een zogenaamde zangcompetitie a la karaoke, maar dan met het animatieteam. 6 leden hadden vanmorgen te horen gekregen dat ze een lied moesten zingen voor een jury. Maar voor de optredens werden er scorekaartjes uitgedeeld waarop wij als passagiers konden raden wie er op 1 en op 2 en op 3 zou komen te staan. De winnaar kreeg een prijs, een Costa rugzak. Het was echt lollig om te zien hoe er een echte zangwedstrijd werd nagebootst met veel lol vooral voor het animatieteam zelf. Het was echt leuk gedaan, je moet het vooral niet serieus nemen. Na nog nagepraat te hebben met Vivienn en Romina ging ik op 12 uur naar de hut.

22-3-2025 zaterdag Op zee

Nog een zeedag in de mist. Af en toe loeit de misthoorn ook nog. De zon wil er wel doorkomen, maar krijgt daar toch maar weinig kans voor. In de ochtend ga ik kaarten bij Claudia en Peter, Jan is bezig met het verkleinen van de foto’s voor de blog.
De lunch gebruiken we dit keer in het restaurant op dek 2, samen met Peter en Claudia. Dan gaan Jan en ik naar de hut, omdat dan dit verhaal afgemaakt kan worden voor op ons web. Vanmiddag ga ik weer zingen en dan sluit ik deze week af voor de site.
Maar eerst nog wat info over Namibië. In de lezing hebben we weer veel geleerd over dit jonge land. Het is pas sinds 21 maart 1990 zelfstandig, los van Zuid-Afrika gemaakt na de afschaffing van de apartheid. Sam Nujoma vierde samen met Nelson Mandela de zelfstandigheid, beide president van hun landen. Namibië is een republiek, het heeft 2,9 miljoen inwoners, ongeveer 2 per km2. Het is een enorm land, wel 2x zo groot als Duitsland, maar bijna onbewoond. Het grootste deel is woestijn, de Kalahariwoestijn loopt over de grens met Zuid-Afrika en Botswana. Het land is een Duitse kolonie geweest en heette Zuid-West Duits Afrika.
Voordat Afrika gekoloniseerd werd door Frankrijk, Groot-Brittannië. Nederland, België, Portugal, Spanje en Italië waren er geen grenzen in het grootste deel van het continent. Wel hadden de verschillende stammen en volkeren hun terreinen en leefgebieden. Maar met het bezetten van delen van dit enorme continent begon het uitbreiden van de invloedssfeer van de bezetters.
En toen in 1871 Duitsland een keizerrijk was geworden onder de regering van Bismarck begon het schaken op het Afrikaanse schaakbord, want Duitsland wilde ook wel een graantje meepikken van de rijkdommen van Afrika. In 1884 werd in Berlijn de conferentie gehouden waar het continent werd verdeeld en er grenzen werden getrokken, dwars door stammen en taalgrenzen heen. Ineens bestonden er 54 landen op het continent. In 1883 had een Duitser, Adolf Lüderitz aan de kust van wat nu Namibië is, diamanten gevonden. Dit stuk land claimde hij voor zijn vaderland en de vindplaats heet naar hem. Wij gaan er vanwege de mist helaas niet heen. Op 7 augustus 1884 was Duits Zuidwest Afrika geboren en er werd op de landkaart een enorm stuk land afgebakend. Het was eigenlijk een enorme zandbak. In Lüderitz werd de Deutsche Diamanten Gesellschaft opgericht en de exploitatie kon beginnen. Al snel werd er, naast de havenstad Lüderitz een mijnwerkersdorp gebouwd, Kolmanskop, op 10 km van de kust vandaan. NU is het een verlaten stadje geworden. Lüderitz wordt het München van Namibië genoemd, er wonen 16.000 mensen. Kolmanskop is al weer aardig bedekt met zand. De woestijn gaat het dorpje terugnemen. Net zoals alle scheepswrakken die er op de kust liggen. Het wordt ook wel skelettenkust genoemd. Soms zie je hier en daar nog een vlaggenmast of een boeg boven het zand uitsteken. De diamanten die gevonden zijn, heten tourmalijn, Pietersite, Jeremejevite en tourmalijn watermeloen, vanwege de kleur.
Het vee dat het hier uithoudt, is het schaap, de Karakul. Van zijn wol wordt de astrakhanwol gemaakt, een uitstekende kwaliteit wol.
In het uiterste noord-oosten van Namibië, op de grens met Angola, Zambia, Zimbabwe en Botswana is er nog een uitstulping van het land. Dat is om de verbinding met de Indische Oceaan te kunnen maken via de rivieren in Zimbabwe. Deze strook heet de Caprivistrip. De mensen die in Namibie en ook in Zuid-Afrika woonden waren de Bantustans, voor hen bestond de grens voorheen niet.
De hoofdstad is Windhoek en ligt meer in het noorden van het land. Hier is het Onafhankelijkheidsmuseum ingericht. De onafhankelijkheid is bevochten door de South-West Africa Peoples Organisation, beter bekend als de Swapo. Na de 2e W.O. had Zuid-Afrika met nog een koloniale regering, lees Nederlandse, het bewind over Namibië overgenomen. Er wordt nog steeds ook Afrikaans gesproken, naast Engels als officiële voertaal. Maar in 1989 sprak de UN uit dat er onafhankelijkheid moest komen, nu de apartheid in Zuid-Afrika voorbij was. Van 7 tot 11 november 1989 werden er vrije verkiezingen gehouden voor het parlement.
De natuur is er overweldigend, de zandduinen zijn een sprookje. De rest van dit verhaal vertel ik na het bezoek aan Walvisbaai. Hier komen we morgen op zondag aan en blijven er 2 dagen. Daarna hebben we 7 zeedagen, tijd genoeg dus om van alles nog over Namibië te vertellen.

Week 17

23-3-2025 zondag Walvisbaai

Aankomst om 7 uur in Walvisbaai. De immigratie moet weer face-to-face plaats vinden, maar dit keer op het schip. De excursies gaan via het restaurant op dek 3 rond en de rest op dek 10. Er kunnen dan lange rijen gevormd worden.
We hebben al bericht gekregen dat het de afgelopen dagen lang geregend heeft en dat de wegen beschadigd zijn. Vooral naar Swakopmund is het lastig rijden en daar wilden we nu juist heen. Morgen op maandag hebben we een excursie naar het township Mondesa.
De immigratie gin gesmeerd, totaal geen wachtrijen. Nu op zondag, denken wij, zal er wel niet veel winkels open zijn. Om 10 uur gaan we samen met Claudia en Peter de wal op. Ook zij hebben vandaag geen excursie. Het blijkt dat er een shuttlebus gaat naar de Dunes Mall, voor 10 euro pp. Die nemen we. Het is een gloednieuw overdekt winkelcentrum, net zoals in Port Elisabeth. En alle winkels zijn open. Jan heeft last van zijn rug en schouder en de neurofennen raken op. We gaan dus op zoek naar een apotheek. Die is er en we kopen 3 pakjes diclofinac, want de nurofennen zijn uitverkocht. 3 pakjes kosten samen 5,68 euro, daar hebben we dan ook 27 pillen voor. (En ze helpen fantastisch). Claudia koopt 3 paar open schoenen en ook die zijn goedkoop. Het is een mooi winkelcentrum. Wij kopen springbok droge worst en nog zoiets van de springbok, gedroogd vlees en dat heet biltong. Door een schaafmachine werden er splintertjes van geschaafd. Jan vond het heerlijk. Daarna zijn we wat gaan drinken, tijd voor een biertje en een smoothie. Dan willen we verder naar Swakopmund en gaan op weg naar de taxistandplaats, d.s.z. waar de taxichauffeurs proberen klanten te werven. We worden alle vier aangesproken en kunnen voor 50 euro heen en terug naar Swakopmund. Maar de situatie is zo chaotisch dat we helemaal van de deal afzien. We nemen de shuttle terug naar het schip en daar gaan Jan en Peter de gekochte spullen even terug brengen. Claudia en ik kijken hoe duur hier de taxi’s worden aangeboden. Ze begonnen met 120 euro, maar al gauw zakte de prijs tot 80 euro voor met ons vieren heen en terug voor de hele middag. Uiteindelijk doen we dat maar. Het avontuur gaat beginnen. Na een paar minuten, 3 straten verder, stopt de taxi en komt er een kleine Opel Corsa naast ons staan. Of we daar maar in willen overstappen. Dat weigeren we categorisch. Hier passen we sowieso niet in en we hadden deze suv gekregen en dan stappen we niet over. Dan komt er een busje aanrijden, helemaal leeg, en dan blijkt dat ze dit altijd doen. Mensen ronselen en ze dan laten overstappen bij een andere chauffeur. Die SUV is de reclame van het “bedrijf”. De nieuwe chauffeur vertelt ons dat ze allemaal samenwerken. Maar we besluiten wel met deze bus naar Swakopmund te gaan. Het is een heel aardige jongen die ons veilig naar de andere stad brengt. We zijn er om half 1 en hij komt ons om half 5 weer halen. We lopen in een behoorlijk verlaten stadje rond, hier is inderdaad zowat alles gesloten. We lopen even door het doodse centrum en gaan dan in cafe Anton wat eten. Voor 45 euro hebben we alle 4 een warme hap en wat te drinken en nog koffie na. Daarna lopen we richting strand en daar zien we andere appartementen en hotels en ook nog meer restaurants en een strandtent om wat te drinken. Hadden we eerder moeten weten. Maar goed, maar goed, hier lopen we de kade af. Er wordt door veel kinderen in het water gespeeld. En we zien op de terrassen de vakantiegangers genieten van een hapje en een drankje. Hier zien we trouwens meer Europese prijzen. Er komen veel Duitsers en Engelsen en Zuid-Afrikanen hier op vakantie. Nog steeds wordt er veel Duits en vooral Afrikaans gesproken, alhoewel de officiële taal Engels is. En zijn gratis openbare scholen voor iedereen, in een ochtend- en een middagshift. Er zijn veel kinderen. De Afrikaanse scholen, zowel basis als hogere, zijn privéscholen en daar wordt dus in het Afrikaans les gegeven. We hoorden dat de Duitsers die hier wonen, hun kinderen helemaal niet naar school sturen vanwege het lage onderwijsniveau. Die krijgen thuisonderwijs.
Het gezondheidssysteem is toegankelijk voor iedereen. Als je er gebruik van wil maken, moet je per keer 8 namibische dollars betalen, 0,40 eurocent. En dat is voor sommigen nog te veel. Ursula heeft bij een val haar pols gebroken en werd naar een ziekenhuis in Walvisbaai gebracht. Dat was heel schoon en super goed. Het kostte haar wel 300 euro, voor foto’s en de pols in het gips zetten. Maar zij en haar man Kurt kunnen we mee terugvaren naar Triest, gelukkig. Het gips moet 4 weken blijven zitten.
Om kwart over 4 lopen we terug naar de parkeerplaats en onze chauffeur staat al keurig klaar, hij heeft een mooi wit overhemd aangetrokken. Hij woont hier in Swakopmund. Bij de haven betaalt Jan hem 70 euro die hij zonder na te tellen aanneemt. Jan dacht dat we 60 euro hadden afgesproken en gaf hem een dikke fooi. Maar we hadden 80 euro overeengekomen, blijkbaar was dat achteraf toch veel te veel. Maar goed, zo is het ook goed gekomen.
We gaan ’s avonds met ons vieren een pizza eten en dan ga ik naar de show, 3 zangeressen, de X-tremes en dat zijn ze ook in omvang, zingen erg leuk. Daarna besluiten we de avond in de Grand Bar, samen met Ursula en Kurt en Birgit en Thomas erbij. Hier doet Ursula haar hele verhaal. Ze wilde iets uit de kofferbak van de taxi pakken en klapte met haar voorhoofd tegen de laadklep, sloeg achterover en brak haar pols. Het ongeluk zit altijd in een klein hoekje. Maar het is wel pech hebben.

24-3-2025 maandag Walvisbaai

We hebben allemaal een excursie, want vandaag zouden we pas aankomen volgens schema. Jan en ik gaan een township bezoeken. We zitten in een klein busje, met nog 5 personen. De gids heet Frans en de chauffeur Egbert. Beide zijn heel zwart. Frans heeft op de Afrikaanse school gezeten en spreekt en verstaat dus Afrikaans/Nederlands. Ook spreekt hij Duits, maar onze tour is in het Engels. Eigenlijk is hij elektricien, maar daar is geen werk voor hem in. Door de sluiting van het Suezkanaal komen er nu veel meer cruiseschepen via de Kaap in Walvisbaai aan. Hierdoor hebben de gidsen en de rest van de toeristenketen meer werk gekregen.
Ons township ligt in Swakopmund en dus rijden we weer het hele stuk naar die plaats, net als gisteren. In de 50-er jaren heeft Zuid-Afrika ook hier townships gebouwd. In Walvisbaai is er ook een. Elk huis heeft 2 kamers en een keuken en buiten de wc en de douche. Ze zijn aangesloten op het licht en de waterleiding. Hoe vroeger de toewijzing ging, is me niet duidelijk geworden, maar tegenwoordig zijn de huizen te koop. Je komt alleen in aanmerking met een overheidsbaan of een andere vast inkomen. Elk huis heeft een omheinde of tenminste afgebakende tuin. Het ziet er allemaal heel netjes en schoon uit, voor zover je op de harde zandgrond daarvan kan spreken. Stoffig is het dan al heel gauw. Maar aangezien niet iedereen zo’n huis kan kopen, is er ook een illegaal township, vlak naast het legale. Hier hebben de mensen, ook bijvoorbeeld werkzoekers uit Angola, zelf van alle soorten materialen die je maar bedenken kan een huisje gebouwd, met ook een buitentoilet. Er is centraal een waterkraan in de wijk. We bezoeken een medicijnman die verschillende kruiden laat zien en ruiken. Hij vertelt erbij waar ze voor zijn. Dat doet hij in zijn eigen taal met 4 kliks. Een gids van een ander busje vertaalt dat voor ons. Een andere inheemse taal heeft 7 kliks. Ook over die 4 kliks krijgen we uitleg. Er hangt een groot stuk karton aan de muur van zijn huis en met een aanwijsstok erbij vertelt hij wat een klik doet bij het woord I am. Elke klik laat de betekenis van dit woord veranderen. Die kliks zijn wel te leren, kost enige moeite en oefening. Dan gaan we verder naar een huis waar we een lokale maaltijd krijgen. In de kale kamer staan 4 tafels met een plastic tafelkleed en stoelen. Aan de zijkant staat een tafel met een paar souvenirs die je kan kopen, dat hoort erbij. Maar goed, op elke tafel werd er een bord met 4 afdelingen neergezet, geen bestek. (Buiten hebben we eerst onze handen moeten wassen. In een grote bidon zat een kraantje om een beetje water op je handen te laten lopen.) We kregen een bonenmousse om een balletje van te maken, hiermee schep je spinazie of polenta op en je neemt er een gefrituurde rups bij. Alles met je handen. Aan onze tafel zat nog een Duitse mevrouw die al meteen niets hoefde, ik heb 1 poging gewaagd met bonenprut, spinazie en 1 rups. Die was taai en heb ik weggespoeld met cola. Jan haalde het hele bord naar zich toe en ging lekker zitten eten, hij had er een biertje bij. Het hele oponthoud duurde maar 15 minuten. IK heb een vriendschapsarmbandje en een houten olifantje gekocht, duidelijk huisvlijt.
Daarna kregen we bij een mooi, in feestkleding aangeklede dame, uitleg over hoe een huwelijk gearrangeerd wordt. En wat er dan betaald moet worden als bruidsschat. De toestemming gaat via de bloedlijn van de moeder, dus een oudste oom heeft het voor het zeggen. De vader komt in het verhaal niet voor. En er moet met koeien betaalt worden, alleen daarmee. Die koeien staan alleen in de graslanden in het noorden van Namibie, heel ver weg. Daar doet niemand moeilijk over. Het zal al wel eeuwen zo gaan. Er is monogamie, polygamie (mits de 1e vrouw toestemming geeft) en er zijn relaties. Daar werd verder niets over gezegd.
Hierna zijn we in de township klaar en krijgen we nog een rondrit in Swakopmund, bij het voormalige treinstation (nu een hotel), een van de oudste hotels dat in een rechte weg van de vroegere aanlegplaats van de schepen lag. De Afrikaner hoogskool, waar Frans zelf op gezeten heeft, een brouwerij en dat was het wel. Nu maar terug naar het schip. Net op fb zie ik een foto van 2 vrouwen van de San, een volk in Namibie. Er is met DNA uitgezocht dat zij het oudste volk ter wereld zijn. Het zijn nomaden en leven in beschutte gebieden, onder rotsen zo wordt er verteld in het artikel. Via google is dit artikel over de Sanvrouwen, oma en kleindochter, vast te vinden.
Het is nu vrijdag de 28ste dat ik dit verslag tik en nu, om 12 uur komt het praatje van de kapitein door, wel interessant om deze gegevens door te geven :
De buitentemperatuur is 31 graden, het zeewater is 28 graden (dus ook in het zwembad), de zee is hier 4600 meter diep, we varen 18 knopen, de hemel is bewolkt en er waait een z.z.w. wind 4. We hebben nu al vanaf Walvisbaai 1622 zeemijlen afgelegd en hebben er nog 1543 voor de boeg. Op 1 april om 8 uur ’s ochtends komen we in Praia aan. Vannacht om ongeveer half 5 passeren we de evenaar en varen dan weer op het noordelijke halfrond.
Om 3 uur worden we bij de haven weer afgezet. Het was een leerzame en interessante excursie. Op weg naar Walvisbaai rijden we langs Langstrand (Longbeach) geheten, waar gloednieuwe appartementen zijn neergezet. Hier hebben de mensen uit de hoofdstad Windhoek, hun 2e huis, maar ook buitenlanders zoals Zuidafrikanen en Duitsers hebben hier een appartement. Zoek op Funda en vindt de mooiste flats. De Namibische dollar staat gelijk aan de Zuidafrikaanse rand, 100 rand = 100 ndr = 5 euro.
Op het schip eten we wat en gaan dan relaxen op ons balkon. Na het eten horen we van de anderen ook allemaal enthousiaste verhalen over de excursies.

25-3-2025 dinsdag Op zee

Nu volgen er 7 zeedagen die we voornamelijk in gepaste luiheid doorbrengen. Het is prachtig weer en op het balkon is heerlijk toeven. Het blijkt dat Claudia toch een voedselvergiftiging heeft opgelopen. En wij denken al in café Anton, waar zij een salade at. Dat is in een ander land altijd riskant. Ze bezoekt het toilet veelvuldig en heeft ook maagkrampen. Rustig aan en weinig eten is ons advies. We kaarten vandaag dus niet.
Vanmiddag weer koorrepetitie van 4 tot half 6.
’s Avonds in de Grand bar om half 11 is er nog eens een keertje de Miss Costa verkiezing, een spel waarbij het publiek achteraf door middel van applaus de winnares bepaalt.

26-3-2025 woensdag Op zee

Nu repeteren alleen de alten, van 10 tot 11 uur en daar hadden we veel behoefte aan. Dit was erg goed voor ons allemaal. Heel fijn dat Ursula toch meezingt, al moet ze de bladmuziek met 1 hand vasthouden.
Verder heb ik alleen nog de lezing over Kaap Verdie gevolgd. Het is een herhaling, maar de 1e keer ben ik meerdere keren in slaap gevallen. Dit keer heb ik veel foto’s gemaakt van de powerpoint van Alessandra.
De show werd gegeven door een Italiaanse zanger/pianist met zijn band. Ik ben even wezen kijken, maar vond het niet bijzonder genoeg om te blijven.
Jan gaat op deze zeedagen tussendoor het casino in en brengt toch nog winst binnen, altijd leuk om zo te spelen.
Het thema in de Grand Bar is country en dus heeft iedereen van het animateam een geruite blouse aan en een cowboyhoed op. En doen de professionele dansers een paar moeilijkere linedansen voor. Er zijn dan veel mensen op de dansvloer.

27-3-2025 donderdag Op zee

Vanmorgen hebben we weer kunnen kaarten bij en met Claudia en Peter. Eigenlijk wilde ik nu al aan het blog werken, maar kaarten is ook heel leuk. Tot aan de lunch hebben we er gezeten, daarna bij het buffet wat te eten halen. Jan was zo lief ook voor mij wat mee te brengen, 2 stukken kip tandoori. En dat is alles wat ik at, met nog 2 toetjes erna. Dan gaat Jan al vast naar de hut, ik blijf nog voor mijn toetjes en lees op fb heel veel commentaren van Amerikanen die helemaal uit hun dak gaan over die suffe veiligheidsvergadering over het bombarderen van Jemen. Een journalist was bij de chatgroep uitgenodigd, wist niet wat hij hoorde en dacht dat het niet waar kon zijn dat men zomaar besliste dan Jemen gebombardeerd zou worden. Tot het echt gebeurde 2 dagen later. De journalist publiceerde alles in het tijdschrift The Atlantic en nu is het commentaar over die stupiditeit van de regering, wie dan ook, niet van de lucht. Maar zoals vaker, de boodschapper krijgt de schuld. Gelukkig heeft het capitool alles toegegeven en kan het chatverhaal in zijn geheel gepubliceerd worden. Amerika ontploft op de social media en ik lees er in mee. Dan ga ik daarna ook naar het balkon, doe een spelletje op mijn tablet en ga nog op tijd naar de pianobar voor de repetitie.
Vanmiddag dus weer met het hele koor gerepeteerd van 4 tot half 6. De zangers van een Italiaanse band die gisteravond optrad, komen vandaag de mannen versterken. En dat gaat bijvoorbeeld bij Ave Verum, Santa Lucia en Va Pensiero uit volle borst.
’s Avonds is er bij het zwembad om 22 uur nogmaals een carnaval annex verkleedfeest. Het thema is De wereld door de eeuwen heen. Een Egyptische, een Romeinse, een Middeleeuwse en een tegenwoordige wagen zien we in optocht voorbij komen.

28-3-2025 vrijdag Op zee

Vanmiddag oefenen alleen de mannen, ook met de vroegere dirigent erbij, van 3 tot 4. Maar eerst een triest bericht voor Ursula en met name voor haar man Kurt. Die had vannacht een hevige aanval van diarree gekregen, het duurde de hele nacht. Het is voor niemand leuk, maar als je je vrouw moet helpen omdat die haar pols gebroken heeft, is het dubbel vervelend. We zagen Ursula bij het buffet. Ze droeg een blad met eten met 1 hand en had geen mitella om. Toen vertelde ze het hele verhaal over Kurt. Dit is wel dubbele pech voor ze.
Na het ontbijt zijn we toch maar even gaan kaarten, alhoewel het heel heet is, 31 graden en geen wind. Om 11 uur ben ik naar de hut gegaan om mijn ‘huiswerk’ te doen. Jan speelde verder, hij komt met de foto’s later aan de beurt. Nu is het 14.00 uur en stop ik er even mee. Jan doet een tukkie en ik ga op het balkon zitten. De BBC news heb ik afgezet, de aardbeving van 7.7 op de schaal van Richter heeft in Myanmar grote schade aangericht. Je krijgt nu de hele dag updates hier over. Inmiddels zijn er al 144 mensen overleden. Maar er is een groot gebouw in aanbouw volledig ingestort en daar zitten vast nog bouwvakkers onder het puin. Het is erg genoeg, maar vanavond horen we er het laatste nieuws nog wel over. Om half 4 ben ik een rondje op dek 3 gaan lopen en Jan kwam daarna naar de ijssalon voor een heel lekker ijsje natuurlijk. Na het eten gaan we meteen naar de Grand Bar. Het thema van vandaag is Romeins. We kregen allemaal 2 lakens in de hut en konden vanmorgen op dek 9 oefenen in het omdoen van een toga. En ’s avonds kwamen er inderdaad veel mensen in een toga naar de Grand Bar.
Er zou een togafeest zijn om half 11. Maar tegelijkertijd was er een Romeinse talentenshow van 10 tot 11 uur. Dat was toch een foutje in de planning, want die show liep uit tot bijna half 12. Het podium was echt leuk aangekleed en elke kandidaat zou door de imperator Claudius en zijn assistent Pontius naar de goden of voor de leeuwen gegooid worden. Het hele animatieteam was in gepaste Romeinse kledij, zoals gladiator. Er liep ook een echte leeuw rond op zoek naar menselijk vlees. We kregen wcrollen uitgereikt om met proppen papier naar het podium te gooien en er waren potten en lepels om herrie te maken. Het leek net echt. De organisatoren die de kandidaten aankondigden hadden zelf de meeste lol. Ik heb het hele spektakel uitgezeten. In de grand bar was het togafeest min of meer in het water gevallen.

29-3-2025 zaterdag Op zee

Er zijn inmiddels al meer dan 1000 slachtoffers gevallen en de beving strekt zich uit van Iran tot aan Bangkok. De regering van Myanmar heeft om internationale hulp gevraagd en dat wordt ook van alle kanten aangeboden.
Het is weer warm vandaag, 33 graden. Vanmorgen was er de laatste lezing, in het Duits, over reizen in het algemeen. Er zijn mensen met reiskoorts of met reisfobie, bijvoorbeeld. Maar ze vertelde ook veel over de reislustige dames en heren die de hele wereld rondreisden, op een fiets, lopend, achteruitlopend, met een luchtballon, enz. Of al lezend denkbeeldig op reis gaan. Dan liet ze ook het een en ander aan souvenirs zien. Ik heb nagelaten om foto’s te maken van de powerpoint, jammer, want het was een erg leuke lezing. Alessandra kreeg een staand applaus van het publiek, ook omdat het de laatste keer was.
Om kwart over 11 in de ochtend is het passeren van de evenaar gevierd. Neptunus met zijn gevolg kwam weer langs, de kapitein hield een kort praatje, Vivienn zong een lied en daarna werden de animatieteamleden een voor een het zwembad in geduwd.
Vanmiddag om 4 uur ga ik weer zingen. En dan zit deze week er ook weer op. Vandaag verder geen thema’s of zoiets.

Week 18

30-3-2025 zondag Op zee

Het is een zeedag. Vandaag gaan we op ons balkon beginnen. De klok had een uur gekregen, vooruit, maar dat had Jan zijn horloge gemist. We stonden een uur vroeger bij het ontbijtbuffet voor ons fruithapje, ananas, kiwi en papaja of mango. Daarna zijn we dus naar het balkon gegaan en hebben daar heerlijk in alle rust gezeten. De kaarters zaten vandaag op het achterbalkon van dek 9. Moet ook heerlijk geweest zijn. Het was verder wel heet. Er was geen koorrepetitie.
’s Middags om 2 uur hebben we een paar dames van het koor en 2 heren een miniconcert gegeven in de hut van een van hen voor een mevrouw die om medische redenen op Tenerife van boord moet. Zij kan het concert op 5 april niet meemaken en dat vond ze jammer. Vandaar dat een paar dames dit miniconcert georganiseerd hebben. We zongen zonder muziek 4 liederen van ons repertoire en een van de dames sloeg de maat. Heel grappig om dit mee te maken, staand rond het bed in een best krappe hut voor 11 mensen. Maar het resultaat vond ik heel goed. Intussen zat Jan in het casino. Daarna zijn we niet verder gekomen dan de Grand Bar en hebben daar samen Skip Boo gespeeld in een nieuwe variant. We leggen nu niet 4 lijnen van 1 tot 12 neer, maar 2 lijnen van 1 tot 12 en 2 lijnen van 12 tot 1. Dat vergt toch iets meer alertheid.
In de grand Bar was de dansles gaande. Daarna werd er Triviant gespeeld met 10 teams van zo’n 5 tot 7 deelnemers per team. Dit Triviant spel duurt alle zeedagen al. En het begint steeds om 4 uur. Er is voor dit soort spelletjes veel belangstelling dus. Het is voor het animatieteam veel werk. En er wordt door sommige passagiers onheus gereageerd op vragen of antwoorden. Het animatieteam krijgt dan een lading boosheid over zich heen, niet normaal meer voor een spelletje. Maar dit keer heeft de cruisedirector regels opgesteld. Bij 1 keer een grote mond deelt het animatieteam een gele kaart aan het hele team uit. De volgende keer rood en het hele team kan opstappen. Er is tot vandaag nog geen onvertogen woord gevallen. Iedereen reageert heel aardig en voorkomend. Zoals het hoort dus bij een spelletje dat echt nergens over gaat. Tot een van de vragen van vandaag. Het ging over het menselijk lichaam. Een vraag ging over een oorzaak van een ziekte. Het antwoord was in 1e instantie ; het brein. En meerdere teams hadden dit antwoord ook gegeven en een punt verdiend. Maar in een van de teams zitten 3 dokters en die legden uit dat de oorzaak niet IN maar ONDER het brein zit. Het animatieteam heeft dat op internet opgezocht en dat klopte. En omdat men de juiste antwoorden garandeert, werd het antwoord BREIN fout gevonden. Toen kwam er toch 1 team in opstand, zij hadden dus Brein ingevuld. Ze kregen de gele kaart. Daar waren ze ook verontwaardigd over en verlieten de hele Triviant met zijn allen. Hoe volwassenen kinderachtig kunnen zijn. Maar die gele en rode kaarten werken wel. Voor ons Nederlanders is zo’n kwis niet te doen. Wij kennen dan alleen de namen van bijvoorbeeld het menselijk lichaam of bloemsoorten of zo in het Nederlands en niet in het Engels of Frans. En het animatieteam wordt dan gedwongen ook de antwoorden via Google translate in het Nederlands op te zoeken voor onze scores. Daar doen we niet aan mee dus, ook niet als lid van een Frans of Engelstalig team. Dit over Triviant. Dat was om 5 uur afgelopen.
Hierna zijn we ons gaan omkleden, een glaasje prosecco erbij. Na het diner strijken we eerst weer neer in het atrium voor de muziek van de Beegees, er kan gedanst worden. De dansvloer is dan al snel propvol. De aanbevolen kleding voor vanavond is :pijama’s. En inderdaad, er lopen al mensen in pijama rond. Het animatieteam moet dat en komt dan met kussen en dekbed en al opdraven. Ze gaan rond de wereldbol liggen slapen, zie foto’s. De avondshow wordt gegeven door de Italiaanse band Stefano Signoroni & The Mc. Erg leuke muziek en mooi gezongen. Ik heb het een en ander opgenomen. Dan later in de Grand Bar komen er meer mensen opdagen in pyjama, ook Ursula en Kurt. Maar het werd achteraf meer een party voor het animatieteam zelf, ze gingen elkaar en ook wel passagiers met de kussens te lijf, zogenaamd een kussengevecht. Het was ietwat misplaatst en er waren nog maar weinig mensen over om 11 uur.

31-3-2025 maandag Op zee

En dit is alweer de laatste van de 7 zeedagen. Ze gaan toch snel voorbij. We zijn weer gaan kaarten bij Peter en Claudia. Het woei nog al en het dak staat open. We hebben allemaal ons mobieltje gebruikt om de kaarten vast te houden op de tafel. Dat was wel grappig.
Met de lunch zijn we nog een keertje naar het restaurant gegaan met elkaar. Het menu was uitdagend genoeg, anders gaan we liever naar het buffet, kan je uitzoeken wat je wil. Zoals gisteren, toen lagen er vers gebakken biefstukjes. Jan had er eerst 2 gehaald, ik had een pizzapunt, en die waren zo lekker, dat hij er nog 2 haalde en voor mij ook 2. Dat is dan smullen geblazen. En dan eten we verder niets meer. Om 4 uur was het weer zingen geblazen, het repertoire wordt nu in zijn geheel doorgenomen. Om 5 uur stoppen we. De Cruiseclub party gaat om 17.15 uur van start. Dan worden de vouchers uitgereikt voor een paar categorieën, de meeste punten in de hoogste categorie (platinum), in de een na hoogste categorie (goud), de jongste clubdeelnemer (21 jaar) en de meeste cruises (133 inlcusief 8 wereldcruises). IK was de hoogste bij goud met 134.516 cruisepunten en kreeg een voucher van 100 euro op het podium uitgereikt. Toch mooi meegenomen als we een nieuwe cruise boeken aan boord, binnen 1 jaar. Die kans is groot. Verder stelde die Clubparty helemaal niets voor. De hele zaal zat vol, de uitnodiging voorspelde een leuke show of zoiets. Maar zelfs de kapitein zei geen dankwoord aan alle clubleden die toch wel gewaardeerd dienen te worden voor hun trouw aan Costa. En de presentatie werd ook afgeraffeld in het Italiaans, een beetje een blamage. De cruisedirector kondigt alle shows ook in een moordend tempo in 6 talen aan, niet aangenaam om naar te luisteren. Dit hoorde ik bij de kleine bijeenkomst van de zangers van gistermiddag. We kregen een fles prosecco en die maakten we nu soldaat. De Duitsers voelden zich niet serieus genomen in de clubparty, vanwege de korte duur en het Italiaans.
Daarna hebben we de dag weer beëindigd in de Grand Bar. De breakdance show laten we voor wat het is.

1-4-2025 dinsdag Praia

Aankomst in Praia, de hoofdstad van Kaap Verdie. Er gaat een shuttlebus voor 12 euro de hele dag. Die nemen we. Het centrum van Praia ligt op een plateau en het had behoorlijk klimmen geweest als we waren gaan lopen. Eenmaal boven zijn we op verkenning uit gegaan, eerst langs de boulevard, dan om het presidentiele paleis heen, door een paar straatjes naar het centrale plein. Hier staat een prima buitencafe en daar zoeken we een plaats in de schaduw. We bestelden ieder een pastelao, van bladerdeeg en gevuld met wat je maar wil, gemaakte koek. Dat duurde een hele tijd, maar geen probleem. We hebben de tijd. We zaten perfect, een biertje er bij, wie doet je wat. Daarna zijn we nog een paar straten door gelopen, de overdekte markt over, de kerk waar een mis op zijn einde liep in en toen terug naar de shuttlebus. Die kleine busjes reden af en aan.
We hoefden na die enorme koek niet meer te eten, wel een lekker bakkie koffie uiteraard (ik dan) en Jan een groot bier. Dan is het tijd voor een beetje rust in de hut. Na een half uurtje ga ik whirlpoolen en het zwembad in. Jan doet een tukkie. Om 5 uur drinken we nog een glaasje prosecco. Claudia had ge-appt dat zij sushi gaan eten. Daar voelen wij niets voor. Die rijst hapjes kunnen ons niet bekoren. Achteraf hun ook niet, het was een teleurstellende maaltijd. Eenmalig dus. Ze hadden ze nog nooit gegeten. De show van de zanger Grant laten we ook lopen, Ursula en Kurt zijn dan om 9 uur al aangeschoven in de Grand Bar en Claudia en Peter zijn dan al vertrokken naar hun hut. Peter kan de harde muziek niet zo lang verdragen, hij wordt er tureluurs van. Later op de avond is er nog een keer een danswedstrijd. Er zijn 4 echtparen bereid gevonden om hun kunsten te vertonen. Er wordt een jury gevormd door 2 dansers, Davide van het animatieteam en Paola uit het publiek. Er wordt serieus gedanst en ook gejureerd. En de deelnemers krijgen een pizza aangeboden en de winnaars ook nog een cadeautje erbij. Ook dit gaat nergens over, maar zo zijn we lekker bezig met elkaar. Aan het eind van de avond komen Vivienn en Khiver en Joseph nog even babbelen voor de gezelligheid. Jan is dan nog even naar het casino vertrokken. Die haal ik daarna op.
Vanavond gaat de klok een uur vooruit, dat is minder leuk. Want als we om half 12 naar de hut gaan, is het meteen al half 1. Maar morgen hebben we weer een zeedag en overmorgen ook trouwens. Op 4 maart komen we op Tenerife aan.

2-4-2025 woensdag Op zee

We hebben net ontbeten en ik heb het verslag vanaf zondag tot nu toe gemaakt. Tijd voor koffie. Vanmiddag is de lezing “Out of here”, reizen in het algemeen, in het Engels om half 4, daarna van half 5 tot half 6 weer zingen. Ik ga samen met Jan naar de lezing, voor mij voor het maken voor de foto’s, Jan had hem nog niet gezien. De inhoud van de lezing had ik al eerder verteld.
Na het diner gaan we wel naar de dansshow van de groep “Todes” met mooie kostuums en verrassende dansen. Daarna laten we de “Sexy night” , partytime in de disco graag aan ons voorbij gaan.

3-4-2025 donderdag Op zee

Het is weer een zeedag. Vanmorgen werden we om 11 uur in het theater verwacht voor de “mise en place”, waar moeten we gaan staan op ons concert overmorgen. De geluidsmannen maken uit waar we moeten staan, met de verhogingen er bij. We moeten ook papieren tekenen voor de verzekering, ieder koorlid in zijn/haar eigen taal, alleen ik in het Engels opgesteld. We dachten dat om 11 .15 uur hier ook het “Gente di Mare”, het afscheid van de crew zou zijn, maar er gebeurt niets. Zeker verkeerd gelezen, inderdaad, het was op dek 9 bij het zwembad. Nu hebben we iets leuks gemist. Maar het was heel erg vol met kijkers. We waren dus sowieso te laat gekomen en geen plaats meer gehad om iets te zien.
Verder werden we om half 4 al verwacht in de pianobar. Michelle, onze dirigente, had een verrassing voor ons, had ze gezegd. Ze had in 5 talen een toespraakje voorbereid en ook een lied in elke taal. Dat was haar cadeau aan ons allemaal. Het is echt heel speciaal als je zo met elkaar om weet te gaan en ook speciaal dat ze op deze manier een groep weet te smeden van ons koorleden. Daarna nemen we in anderhalf uur nog een keer alle nummers door, samen met Sandro, de pianist en Simon de toetsenist.
Na het diner ging Jan nog een keertje mee naar de show, maar deze zangeres, Francesca Aureli sloeg compleet de plank mis. Niet mooi en ook nog geen mooie jurk aan.
Bij de Extravaganzaparty om half 11 ziet het animatieteam er inderdaad grappig uitgedost uit. Verder weet ik er niets over te vertellen. Het dansen begint dan met een paar linedansen, gestart door het animatieteam.

4-4-2025 vrijdag Tenerife

Om 8 uur liggen we aan de kade in Santa Cruz de Tenerife. Eigenlijk hebben we hier een excursie van het schip, met de Fransen samen, maar die is om 13.45 uur. Dat is een heerlijke tijd. Om 10 uur gaan we dus eerst zelf de wal op en lopen helemaal tot het grote plein. Onderweg nemen we een cortado, Spaans voor een café macchiato, een espresso met warme melk. Op de terugweg gaan we nog een keer zitten, het is inmiddels bij twaalven. Hier zien we jongelui van het schip wat eten. Dat lijkt ons ook wel wat en we bestellen 3 soorten tapa’s en een biertje. Daarna lopen we terug naar het schip. We zijn op tijd terug, maar hoeven niet meer te lunchen. We hebben vanmiddag de tour naar het nationale park de Teide, een van de grootste vulkanen van de wereld, na Hawaii en de Etna. Het is een mooie rit. Direct na de stad, op de helling, rijden we de laaghangende bewolking in. Dit is heel normaal hier. De droge lucht erboven drukt de vochtige lucht in elkaar en houdt die op zijn plaats. Het is net alsof je door de wolken vliegt. Eenmaal boven zie je een enorme krater. Hier stond een vulkaan van 6 km hoog boven op, maar daar is de helft van bij een aardbeving de zee in gegleden. Het is toch een buitenaardse omgeving waar je doorheen rijdt. De plaatjes moeten dat maar laten zien.
De show ’s avonds bestaat uit het laten zien van veel foto’s en video’s van wat we allemaal gezien hebben sinds Hobart, Tasmanië. De eerste 2 delen hebben we gemist. Het is toch wel leuk om nog eens terug te zien waar we allemaal geweest zijn. En ook wat er op het schip allemaal gedaan werd en wat er te zien was.

5-4-2025 zaterdag Arrecife

Dit is de dag van het concert. Maar eerst gaan we Arrecife, de stad op Lanzarote, waar we liggen vandaag. We hadden hier de tour van het schip, om 12.45 uur, met de Fransen. Gisteren waren we als laatsten aan boord. Nu we vandaag om 17.00 uur de generale repetitie hebben, wil ik niet met de excursie mee. We varen wel al om 5 uur weg en zijn dus uiterlijk om half 5 terug, maar ik heb er niet zoveel zin in. We hebben hier al een keer de tour van het schip gedaan en op de vulkaan een rondje op een kameel gelopen en ook wijn geproefd van de druiven die hier in de hete lava groeien.
We gaan zelf het plaatsje in. We lopen wat rond en eten aan de haven paella. Jan neemt vooraf nog een vissoep. We zijn op tijd terug om lekker op ons balkon uit te rusten. Om 5 uur ga ik naar het theater voor de generale repetitie. Die gaat goed. Het wordt toch wel een beetje spannend, ondanks dat we goed geoefend hebben. Dan gaan we ons allemaal verkleden in voorgeschreven zwart. Om kwart over 7 stellen we ons op aan het begin van het theater en verwelkomen de toeschouwers. Dat wordt al bijzonder gevonden. Tegen half 8 lopen we in ganzenpas naar het podium, ik als laatste, omdat ik rechts vooraan sta en me als laatste moet opstellen. Dan introduceert Giorgio Montagner ons en gaat het concert beginnen. We krijgen een staande ovatie, het is een groot succes. Jan heeft alles gefilmd. Hij probeert het op you tube te krijgen. Bloemen zijn er voor Michelle, alle eer is voor haar. Zij heeft ons hier gebracht. Na afloop gaan we met elkaar op dek 3 eten. Ook de partners zijn er bij. Hier wordt ons cadeau, een ketting en 2 armbanden van het merk Coeur de Lion, aan Michelle overhandigd. En krijgt Giorgio een toespraak in 5 talen, als bedankje. Hij is bij de Costa in dienst. En na de foto blijven we bij de piano van Simon nog hangen en zingen nog maar weer “Come follow me”. Dit was een goede cooling down van de hele avond. Andere liederen waren : Amazing Grace, Findlandia, Va Pensiero, Ave Verum Corpus, Santa Lucia, I will follow him en Should old acquaintance be forgot.

Week 19

6-4-2025 zondag Op zee

Een zeedag, een van de laatste. Het is afkicken van de erg leuke avond gisteravond. Ik kon maar moeilijk in slaap komen. Jan had de deur naar het balkon open gezet en toen ging het beter. We zijn om half 11 naar het theater gegaan, de heilige mis was net afgelopen. De voorlichting over de ontscheping gaan we toch maar aanhoren. Het is meteen afscheid van de bemanning. Een delegatie komt het toneel op om ons uit te zwaaien. Daarna is het tijd voor koffie in het atrium. Lunchen doen we vandaag nog een keer in het restaurant. De starter namelijk is 2 spiegeleieren met gebakken aardappelen met bacon. Dat alleen is al aanleiding om hier voor te gaan. En met een toetje, meloensorbet, is dat ook meteen genoeg. Jan neemt nog een 2e portie van die eieren, het is inderdaad dan ook erg lekker.
Later in de middag spreken we maestro Giorgio nog, onze koororganisator. Ook hij had alleen maar lovende reacties gekregen, zet zoals wij als we bekenden tegenkomen. Het hele concert is opgenomen en als we een stickie inleveren bij hem, krijgen we een kopie. Jan heeft wel alles zelf ook opgenomen, maar van de professionals iets krijgen is ook niet weg. Van kaarten met Peter en Claudia komt vandaag weer niets. ’s Middags ben ik nog naar de resultaten van de knutselclub gaan kijken, alles stond uitgestald in de disco. Aan de trouwe deelnemers werd nog een diploma uitgereikt onder grote hilariteit. Veel dames waren dan ook op elke zeedag ’s ochtend en soms ook ’s middags gaan knutselen. Het is elke wereldreis een doorslaand succes en steeds wordt Carola, de begeleidster hier voor terug gevraagd. Het is aan mij niet besteed. We lopen nog samen langs de fotoshop. Hier kun je nu hier hun koopwaar aanschaffen. Ze hebben t-shirts en tassen, bedrukt met foto’s van waar we overal geweest zijn, in de aanbieding, 2 voor de prijs van 1. Het is een gegraai in de stapel t-shirts. Een beetje sneu voor degene die al eerder een mooi shirt had gekocht. Ook mokken en koelkastklevers die na de wereldreis niets meer waard zijn gaan in de aanbieding.
Jan en ik nemen nog een drankje en dan is het alweer dinertime. Hierna gaan we naar de Grand Bar, Claudia weet tijdens het officer’s bal nog 4 bemanningsleden te grijpen voor een dansje. Maar dit keer won ze niets. Dit was om 19.45 uur. Meteen hierna om half 9 start de cocktail van de kapitein tot 9 uur, vlak voor de show. Wij laten alles aan onze neus voorbij gaan. De prosecco hadden we aan tafel ook al gehad, net als de baked Alaska, het toetje dat eerst door de assistent waiters in parade door de eetzalen rond gedragen worden. Ook hier nemen we nog een keer afscheid van de bemanning, inclusief de kapitein en de hotelmanager onder applaus en gezwaai met de servetten.
We gaan niet te laat naar de hut, morgenochtend gaat de wekker al om 6 uur.

7-4-2025 maandag Cadiz

Aankomst om 8 uur in Cadiz. En we hebben er meteen al om 8 uur de excursie naar Jerez de la Frontera, het sherry gebied. We zijn bij de Fransen ingedeeld. We kunnen zelf nog kijken of we in bus 9 bij de Engelstaligen er bij kunnen, maar we gaan toch maar in bus 2 zitten. Het is er heel rustig. Eerst rijden we rond in Cadiz, langs de boulevard en daarna door naar Jerez voor ook een rondrit. Cadiz is al een heel oude stad, ooit gesticht door de Phoenicians. Die hadden die pleisterplaats nodig voor hun onderneming naar Zuid-Engeland om er tin te halen. Daarna kwamen de Romeinen die het innamen nadat ze Hannibal hadden verslagen en Carthago hadden platgebrand (er is niets nieuws onder de zon). Na de Romeinen begon de Grote Volksverhuizing in heel Europa en trokken de Vandalen via Spanje zelfs naar Noord-Afrika. Een deel bleef achter. Dan begon de invasie van de Islam via Marokko en bezetten die bijna heel Spanje. Na de reconquisto, het heroveren van Spanje op de Mohammedanen is Spanje beetje bij beetje een koninkrijk geworden en begonnen de wereldontdekkers uit te varen. Hier in Spanje was Cadiz een belangrijke haven, nog steeds sinds mensenheugenis, als uitvalshaven naar Amerika geworden. Alle goederen, lees goud en zilver, kwamen hier aan. Filips II werd er de koning door van een rijk waar de zon nooit onder ging. Holland moest desondanks toch niets van hem hebben. Er staan dan ook gebouwen en resten van forten uit alle eeuwen hier langs de kust. Tegenwoordig is Cadiz een erg leuke stad om in te wandelen. Je loopt vanaf het schip zo de stad in. Dat hebben wij bij terugkomst uit Jerez dan ook gedaan. In Jerez hadden we het uurtje vrije tijd gebruikt voor een terrasje voor koffie en een glaasje sherry, dat moest hier natuurlijk. Terug in Cadiz wilden we onze favoriete gefrituurde visjes eten, namelijk boquerones. Dat hebben we gedaan op een terras tegenover het gemeentehuis. Overal, ook in Jerez, zijn de voorbereidingen voor de Semana Santa, de heilige week voor Pasen, in volle gang. De hele week worden er religieuze optochten gehouden en de podia om die te volgen, worden nu al opgebouwd.
We wilden ook nog, als toetje, churro’s nemen, maar die kan je alleen ’s ochtends krijgen of ze waren op, dat heb ik niet begrepen. In ieder geval, geen churro’s. Dan lopen we maar terug en nemen later op het schip een heerlijk ijsje. In het atrium, als we bij terugkomst eerst wat te drinken nemen, komen ook Peter en Claudia terug. Zij hadden de hele dag gebruikt om heerlijk, al vanaf half 9, te wandelen door Cadiz, en passant ook wat te winkelen. Claudia had 2 broeken en 4 mooie t-shirts gekocht. Ook in Arrecife had ze al haar slag geslagen. En ook zij hebben in de stad heerlijk gegeten. Nu had ik eigenlijk meteen aan het verslag van vorige week moeten beginnen, maar ik heb eerst hier met roaming al mijn mails binnen gehaald op mijn eigen device, dit tablet dus. En mijn correspondentie met de Vrouwen van Nu afgehandeld. Dat ging even voor.
Dan is het alweer dinertijd en er is geen verandering in ons avondschema. De show gaan we wel bezoeken, de Tree Gees treden op. De coverband die we al vaker gezien hebben. Zij zijn leuk en het is onze muziek. En daarna gaat ook het volgende plan in rook op. We gaan nog voor een drankje naar de Grand Bar, zien en spreken daar Ursula en Kurt ook nog. Ook zij zijn in de stad rond gelopen en hebben er lekker gegeten. Zo wordt het toch weer half 12. Ik zit nog na met Vivienn, altijd gezellig en dan gaat Jan toch nog zijn geluk beproeven in het casino. Het resultaat van de hele avond is dat ik in de hut nog tot 1 uur het verslag van vorige week zit af te tikken. Jan ligt dan al op 1 oor. Maar de week kan op het web. De foto’s komen later.

8-4-2025 dinsdag Op zee

Wederom een zeedag. Nu maar even iets over de beurs met de aandelen over de hele wereld. Het heeft de president van Amerika behaagd om de importtarieven van bijna alle landen in de wereld flink te verhogen. Het exporteren naar de States wordt hierdoor duurder. Trump wil meer industrie naar Amerika terughalen, of dat andere landen of bedrijven meer investeren in de States. Maar door deze handelsoorlog is het vertrouwen wat toch de basis van alle handel is, weggeslagen en kelderen de beurzen wereldwijd al dagen heel erg. Wij volgen het nieuws via BBC news op de tv. Je zit met open mond te kijken wat er gebeurt. Hoe is het in godsnaam mogelijk dat dit kan? Ook allerlei ontslagen in de States zijn aan de orde van de dag, ongelooflijk. En dan heb ik het nog niet eens over het intimideren en pesten van de advocaten en journalisten, enz. enz. Wij snappen er niets meer van. China krijgt de grootste klappen en betaalt dan ook meteen met gelijke munt terug. Die hebben inmiddels de import van alle Amerikaanse films verboden. Het contract voor de aankoop van sojabonen was al opgezegd. Het gaat lekker zo. Het zal ons benieuwen hoe het met onze bloembollen sector zal gaan. Er gaat over 2 maanden waarschijnlijk een beperking op reizen vanuit 43 (!) landen naar de VS komen. Daar werd nu al in de VS op gereageerd met :”Bye, bye, toeristenindustrie”. Maar wie wil er sowieso nog naar de States reizen als je aan de grens willekeurig voor wat voor reden dan ook vastgezet kan worden. Dat is nu al mensen overkomen, die er al jaren werken, even naar huis reizen en bij terugkomst ineens problemen krijgen. Dat risico ga je niet nemen. Kortom, op onze wereldreizen ervaren wij “ never a dull moment”. Op de 1e reis kwam in februari de covid op. Op de 2e reis viel Rusland in februari de Oekraïne binnen en nu in maart hebben we de tarievenoorlog.
Het is nu bijna 12 uur, zo meteen komt het praatje van de kapitein en dan is het lunchtijd. Hebben we al honger of tenminste trek? Nog niet, om half 11 heb ik nog bij de koffie een plak cake gegeten. Jan is klaar met het plaatsen van de foto’s bij het verslag van vorige week. Daar is hij ook een paar uur mee bezig. Morgen komen we om 9 uur in Barcelona aan. We doen nog een poging om naar Montserrat te komen met een excursie.
Overmorgen liggen we in Marseille en dan nemen we nog een keer de gratis excursie van het schip naar Cassis, nu in het voorjaar.
Na de lunch wilden we nog gaan kaarten, maar Claudia ging de nagels van Ursula, die een gebroken pols had opgelopen in Namibie, verzorgen. Dan zijn we maar ergens wat gaan drinken en op ons balkon gaan zitten.
De show werd verzorgd door de dansgroep Todes met hun uitvoering “The Magic Flight”. Het thema was reizen per vliegtuig, maar het dansen had er niet veel mee te maken. Ze zijn wel goed en doen ook aan heel moderne choreografieën. Dan zitten we weer na tot wel half 12.

9-4-2025 woensdag Barcelona

Barcelona. Ontscheping van de Spanjaarden.
Hoera, we hebben de excursie naar het klooster Montserrat. We zitten bij de Italianen en Fransen in de bus. Alles wordt in die 2 talen uitgelegd. Leren we weer wat Italiaans bij. Maar goed. Eerst gaan we een beetje door Barcelona rijden en stoppen op de Diagonaal. Dat is een brede boulevard die 15 km lang is en dwars door de stad voert. Hier stappen we uit en lopen naar de 2 gebouwen die Antonie Gaudi ontworpen heeft. Ze waren in opdracht van rijke industriëlen op een nieuw aangekocht terrein neergezet. In het eerste, ontworpen en gebouwd van 1905 tot 1908, woonde de familie zelf op de 1e verdieping in een appartement van 1200m2 groot. Er boven kon je een appartement van 300 m2 huren. Nu is het in het bezit van een bank. De gevel is helemaal van ronde vormen voorzien en op het dak staan fraaie schoorstenen. De foto’s laten dat wel zien.
Het 2e gebouw, een stukje verderop, kun je bezoeken. Er staat een lange rij voor. Wij kijken alleen naar de buitenkant, die is ook al mooi, alhoewel niet zo uitbundig als het andere gebouw. Hier woonde een gezin met 5 kinderen ook op de 1e verdieping op een oppervlakte van slechts 800m2. Dit is nu dus een museum. Hierna hebben we 3 kwartier vrije tijd en wij gaan ergens een bakkie koffie nemen en even naar de wc. Dan stappen we om half 12 weer in de bus voor een rit van een uur de bergen in. Het is trouwens prachtig weer, strakblauwe lucht. Het benedictijner klooster bestaat precies 1000 jaar. Er wonen nog steeds monniken in. Hun welbekende motto is : Ora et Labora, of te wel: Bid en Werk. Het laatste stuk gaan we met een treintje doen, daarna hebben we vrije tijd om wat te eten. Om half 2 worden we weer bij de gids verwacht om naar binnen te gaan. We lopen langzaam de tuin in en de binnenplaats op. Je kan rondom een kamer huren en genieten ’s avonds van de rust en de weidse omgeving. Dan gaan we de kloostergang op en wachten tot we binnen mogen komen. Langs de lengte lopen we naar de achterkant van de kerk om achter het altaar naar boven te klimmen. Eindelijk staat iedereen apart oog in oog met de zwarte Madonna met kind. Hiervoor zijn we gekomen. Dat moment is eigenlijk ook weer zo voorbij. De madonna is in de loop van de 5 eeuwen dat ze hier staat, vanzelf zwart geworden. Vast door alle kaarsenwalm, kan niet anders. Daarna kan je de kerk zelf nog bekijken. Vanaf de ingang heb ik de Madonna nog vanuit de verte gefotografeerd. Iedereen die de dienst bijwoont, heeft zicht op haar. Op de terugweg naar de bus staan er kraampjes met lokale kaas en honing, kan je kopen uiteraard. Dan rijden we terug en zijn een kwartier voor tijd terug bij de boot. Het was een mooie excursie.
De show van Talia Alexis, die onder andere Tina Turner zingt, hebben we overgeslagen.

10-4-2025 donderdag Marseille

Marseille. Ontscheping van de Fransen.
We moeten al om half 9 aantreden voor ons tripje naar Cassis. Ook hier rijden we eerst een beetje door Marseille heen. De gids is een Ierse of Schotse, aan haar accent van haar Engels te horen. Ze praatte heel veel en lachte om de 2 zinnen. Dat werd irritant op den duur. Maar verder was de rit o.k. en eenmaal aangekomen in Cassis zijn wij samen meteen naar de haven gelopen en hebben op een terras in de zon genoten van de Cassiswijn en mosselen met patat. We hadden een uur en dat redden we net. Daarna hebben we ons niet in de stad af laten zetten, maar zijn we doorgereden naar de boot. We hadden nog wel in de stad kunnen blijven en met de shuttle terug gemogen, maar het was al half 2 en we kennen dit stuk van Marseille goed. Bovendien komen we er nog 2x dit jaar.
Op het schip hebben we in de lobby eerst een bakkie of een biertje genomen en zijn daarna naar de hut gegaan. Ik ben op de bank meteen in slaap gevallen. Jan is met zijn foto’s aan de gang gegaan, downloaden en verkleinen voor de website. Na het diner gaan we weer naar de Grand bar.

11-4-2025 vrijdag Savona

Savona. Einde van de wereldreis .
Ontscheping van een deel van de Italianen en de Duitstaligen die met een bus naar huis vervoerd worden. Er blijven nu nog maar ongeveer 400 passagiers over. Er komen geen nieuwe aan boord. De leeggekomen hutten worden helemaal binnenste buiten gekeerd en schoongemaakt. Na Triest op de 16e loopt het schip helemaal vol. Dan komen er 2700 mensen aan boord, het is dan Paasvakantie. Er wordt gezegd dat er dan 900 kinderen aan boord komen. Lijkt mij erg veel, maar het kan wel.
Het is geen mooi weer, jas aan dus. We lopen om half 11 van boord en de hoofdstraat in. Peter had hier de vorige keer een kapper bezocht. Dat wil ik ook, er zijn er 3 in de straat. Bij eentje kan ik wel terecht, maar pas na een half uur. Dan gaan we eerst naar een kledingwinkeltje. Hier heb ik vorige keer 2 mooie truien gekocht. Nu wil ik nog voor een nieuwe zwarte broek gaan kijken. Deze dames zijn goede verkoopsters, ze kennen hun spullen door en door. Uiteindelijk loop ik weg met 3 broeken, 3 blousen en een mooi jasje. Het is mijn verjaardagscadeau voor morgen. Dan ga ik naar de kapster en word uitstekend geknipt. De dames praten alleen Italiaans, maar de conversatie met veel herhalingen en gebaren vlot prima. Voor 15 euro ben ik weer kant en klaar voor de Pasen thuis en voor mijn verjaardag morgen.
Het begint te regenen en we gaan terug naar het schip. Daar lunchen we.
Vanaf vandaag is dek 3 van het restaurant gesloten. Iedereen kan in een open zitting tussen 6 uur en half 9 op dek 2 terecht. Wij gaan vanaf nu om 6 uur met Claudia en Peter samen eten. Ursula en Kurt gaan later, samen met hun tafelgenote van de hele reis al.
Een viertal zangers, 2 vrouwen en 2 mannen, het Musical Quartet genaamd, zingen in de show prachtig. Ook de tijd van de show is aangepast. Er is er nu maar 1 per avond, van kwart voor tot kwart over 9. Mooie tijd vind ik. We sluiten de avond traditioneel af in de Grand Bar. Peter en Claudia zijn dan al naar de hut vertrokken. Die staan vroeg op en willen het nooit laat maken. Ze zijn dan ook wel moe van de hele dag. Met Ursula en Kurt zitten we dan nog een poosje. En ook Vivienn en Romina van het animatieteam komen dan vaak nog even bij ons zitten. Soms ook nog Kevin, Khiver en/of Joseph, hun collega’s. Jan verdwijnt dan naar het casino. Ik vind hun gezelschap reuze gezellig. Er worden dan wetenswaardigheden uitgewisseld, zeg maar.

12-4-2025 zaterdag Civitavecchia

Mijn verjaardag. Civitavecchia. We hebben de tour naar Rome afgezegd en blijven in hier in de haven om rond te lopen en wat te lunchen, samen met Vivienn en Kevin. Met Vivienn heb ik een aparte band opgebouwd. Vandaar dat ik hen heb uitgenodigd voor een lunch in hier in Civita Vecchia. Kevin raadde ons een restaurant aan en dat gaan we dan nemen. Zij kunnen gelukkig na de ontscheping van nog een paar passagiers van boord. Wij zijn al eerder in de stad en lopen eerst nog een stukje verder door. We kwamen al wel langs het terras van het restaurant. Ook de Duitse en Spaanse gastheren en nog iemand van het schip gaan daar eten. Zij hadden een tafel buiten gereserveerd en we konden gerust aanschuiven na 13.00 uur als de tent openging. Eerst maar een drankje verderop. Iedereen zit buiten met een jas aan, dat wel. Koffie en een aperolspritz ging er goed in bij ons. Dan kregen we een appje van Vivienn, zij zaten er al, maar helemaal binnen achter in de zaak. Het blijkt een vast restaurant voor alle bemanning te zijn. Ze wilden niet zo erg zichtbaar zijn, kan toch misschien wel wrijving opleveren. Aan een man legde ze uit dat het voor mijn verjaardag was, dit etentje.
Dan was het voor ons weer tijd om terug te gaan naar het schip. Om 5 uur gaan we borrelen in de wijnbar met Claudia en Peter en Ursula en Kurt. We trakteren op een lekkere prosecco met hapjes erbij. Het volgende onderdeel is een taart na het diner. We eten alle 4 een stukje en de rest neem ik mee naar de Grand Bar voor het hele animatieteam. En het ging grif op. Zo was mijn verjaardag toch leuk gevierd.

Week 20

13-4-2025 zondag Op zee

Zeedag. We zijn op weg naar Corfu. Ik begin met het inpakken van de 3 koffers. Die moeten op tijd ingeleverd worden bij de receptie, want ze gaan met de BagExpress mee. We zien ze pas over een week terug thuis voor de deur. De grote koffer is al snel met alle overbodige kleding gevuld. Dit is nog makkelijk. Moeilijker wordt het om de 7 pluchen beesten ergens te plaatsen en de 3 struisvogeleieren die we in Zuid-Afrika gekocht hebben. Die moeten sowieso in de handbagage, maar die koffertjes zijn niet zo groot. Ik heb nog even om er over na te denken.
Eigenlijk gaan we ’s ochtends eerst nog kaarten met Claudia en Peter. Alle andere dames die steeds mee kaartten, zijn al naar huis. We kunnen nu gaan canasta-en. Claudia en ik tegen Peter en Jan. We zijn fanatiek en dat is leuk. Vandaag 2-0 voor de dames, overmorgen hebben we nog een zeedag, dan volgt de revanche.
De show wordt verzorgd door een paar professionele zangers en een paar van de bemanning. Iemand van het casino zingt best goed en ook Vivienn kan goed zingen. Dat doet ze in de Filippijnen ook in een band. Was weer een leuk half uurtje. De zaal zat toch nog vol, ondanks dat er nu nog maar ongeveer 400 passagiers aan boord zijn. Pas in Triest komen er nieuwe mensen aan boord. De andere zangers konden na afloop naar de crewbar, maar Vivienn kon gewoon naar de Grand Bar komen om te werken, ze moest om tien uur ook nog mee doen met een onbenullig spel. Maar hierna was ze toch vrij, er waren zo weinig mensen. Romina, de Oostenrijkse en Gemma, de Spaanse van het animatieteam kwamen nu bij me zitten. Ik trakteerde ze op een drankje, een Pink Panther of een Mojito zero. Het mag eigenlijk niet, maar zo op het eind van deze mooie reis wordt er niet zo nauw gekeken. Ze komen na afloop van hun werk altijd nog even kletsen en nemen nooit iets aan. Ook de 2 Filipijnse mannen, Khiver en Joseph sluiten zich bij ons aan. En het gaat ook wel over allerlei ervaringen van de hele reis, zo hoor ik nog eens wat. En dit gaat allemaal in het Engels. Ook om 8 uur, voor zij gaan eten en vergaderen (’s avonds dus), komen Vivienn en Romina bij ons kletsen. Vooral voor Claudia en Peter is dat leuk, want dan gaat het geklets ook in het Duits. Zij zijn namelijk het Engels niet machtig. Dit in tegenstelling tot Ursula, die met haar ouders in verschillende landen in de wereld gewoond heeft. Ze spreekt dus vloeiend Italiaans, Frans en Spaans en ook Duits en Engels en hun voertaal Zwitsers. En zo zijn er toch meer vrouwen, wat ik dan ontdekt heb, die meerdere talen spreken. En dat komt wel van pas.

14-4-2025 maandag Corfu

Corfu. We hebben geen excursie en hoeven dan ook niet zo vroeg op. We nemen de shuttlebus naar de stad en lopen daar een beetje rond, de ene straat vol winkels na de andere. Heel veel souvenirs en kledingwinkels, ook wel met mooie spullen. En niet te vergeten de juweliers, hier sta ik vaak even te kijken. Je ziet er nooit een prijs bij liggen. Bij een terras op de brede straat nemen we een bakkie koffie en later op de terugweg nog een flesje Retsinawijn met Tatziki. Zo hebben we toch een leuk uitstapje. Om 3 uur zijn we weer terug en ga ik verder met inpakken. Morgenmiddag wil ik het klaar hebben. Na het eten, weer samen met Claudia en Peter sinds we vanaf Savona een open zitting hebben, ga ik toch naar de show en die is spectaculair. Het zijn Sos en Victoria met hun show “Magical inspirations”, waar ze 5 keer het wereld Guinness record winnaars mee geworden zijn. Zij zien kans om in 2 seconden van kleding te veranderen en dat wel 8 keer achter elkaar. Victoria stapt in een ring waarmee een doek omhoog wordt getrokken. Die gaan meteen weer omlaag en ze heeft heel wat anders aan. Je gelooft je ogen niet. Als klap op de vuurpijl wordt ze met een touw vastgebonden, rond haar nek, met haar handen op haar rug en het touw ook om haar middel. Uit het publiek wordt een jonge man gekozen, die krijgt een colbertje aan. Ze gaan samen in de ring staan, ring omhoog, ring omlaag en zij heeft dat colbertje aan, onder de touwen. Dit vond ik echt wel spectaculair. Het gegoochel tussendoor kon me niet boeien, nooit eigenlijk. Maar ik was nu toch blij dat ik gegaan was. Na afloop zitten we weer na met de bekende mensen. Ook Birgit en Thomas uit een plaatsje bij Stuttgart komen er bij zitten. Zij praten hun plaatselijke dialect, Schwabisch. Ik versta er niets van. Een beetje meer Hoogduits zou niet gek zijn.

15-4-2025 dinsdag Op zee

Zeedag. Helaas de laatste dag. Eerst nog maar de revanchepartij canasta spelen. Het wordt nu 1-1. Dan, na de lunch, ga ik verder met pakken en Jan gaat dan de koffers sealen, dat plakplastic hebben we bij ons. Het hoeft niet meer van de organisatie, maar we hebben geen banden voor om de koffers mee. En voor de zekerheid doen we er dan toch maar het plastic omheen. We krijgen alles in de koffers gepropt, ook de handbagage komt vol. 1 struisvogelei, die al in een doos ingepakt zit, stoppen we in een grote tas die we van Costa gekregen hebben. Die gaat in het vliegtuig het ruim in, met mijn handkoffertje. Die andere 2 eieren doe ik in mijn Longchamp tas en draag ze voorzichtig mee. Ik heb verder alleen mijn grote handtas te dragen, dus geen punt als we ingecheckt zijn en de bagage kwijt zijn.
De show van de laatste avond laten we aan ons voorbij gaan. De zangeres hadden we een paar weken geleden al gehoord en ze kon ons niet bekoren. Liever praten we nog na, evalueren met onze nieuwe kennissen hoe we elkaars gezelschap ervaren hebben en wat we van de hele reis gevonden hebben. Jan en ik zijn er heel positief over, want het is toch bijzonder dat je zo maar de hele wereld over kan varen en overal kan aanleggen en rondlopen. En dan nog lekker eten en drinken er bij en leuke mensen ontmoeten. Wat wil je nog meer???

16-4-2025 woensdag Trieste

Trieste en ontscheping en naar huis. We hebben een transfer van het schip van Triest naar Venetie, vliegveld Marco Polo. Wat een service is dit nou weer, geweldig. We hadden al gerekend op een taxi voor veel geld. Super!!!
Op het vliegveld zijn we veel te vroeg om in te checken, dat kan pas 2,5 uur van te voren. Dan maar een bakkie en een broodje genomen. Als we eenmaal bij de balie aankomen, blijkt dat er al een hele rij staat te wachten. Maar Jan was bij het inchecken bij de KLM zo bijdehand om comfortstoelen te nemen, met bijbetalen. Dat levert sky-priority op en zo lopen we direct naar het juiste loket bij de balie en zijn we in no-time onze bagage kwijt. En zo snel komen we ook door de beveiliging heen. Er stond echt een heel lange “Eftelingrij”. Maar bij ons niemand. Dat ging gesmeerd. Maar daarna moeten we weer wachten op het vliegtuig, dat overigens wel op tijd was. In anderhalf uur vloog de KLM ons naar Amsterdam, waar Dirk en Connie ons stonden op te wachten. Dat is zo fijn. Als afsluiting nodigden ze ons nog uit bij een etentje bij van der Valk in Hoorn. Een mooi einde van een fantastische reis. Met dank aan alle fijne, lieve mensen die de reis nog een extra glans hebben gegeven.