Dit wordt onze derde wereldcruise met de Costa Deliziosa maar nu beginnen we op 7 december 2024 vanuit Trieste en zijn we met kerst- en nieuwjaarsdag aan boord en liggen tijdens de jaarwisseling voor de kust van Rio de Janeiro voor het vuurwerk.

Het reisschema van deze wereldcruise:

Week 14

2/3-3-2025 zondag/maandag Op zee

Een rustig dagje, heerlijk. Er staat wel zo’n golfslag dat het zwembad helemaal overklotst, de hele bodem is nat en de dekzwabbers zijn eerst uren bezig om alles droog te dweilen, het is echt dweilen met de kraan open voordat het zwembad leeg wordt gemaakt. Ik ga eerst het verslag van gisteren afmaken, dan kaarten, lunchen en om half 4 naar de lezing van Alessandra over Mauritius. Daar gaan we heen. Vandaag geen koorrepetitie. Ik ben nu klaar voor zover en Jan kan aan de gang om week 12 op de site te zetten. En ga ik zijn plaats aan de kaarttafel overnemen.
Vanmorgen was er bij het zwembad nog een Spaanse party, d.w.z. dat er Spaanse muziek gedraaid wordt en er veel mensen op afkomen om te dansen. En er werden ook hapjes uitgedeeld.
We zitten nu om bij half 4 te wachten tot de lezing begint. Die heet “Heaven on earth”. Het is een introductie over Mauritius. Ik zal proberen tijdens de lezing meteen het verslag te maken. Mark Twain 1897 : Mauritus was het eerst gemaakt en daarna de hemel naar Mauritius. Het is een republiek en ligt 800 km van Afrika verwijderd en beslaat inclusief zee en nog meer eilanden samen 2040km2 aan oppervlakte. Deel van de Mascarene eilanden, net als de Franse eilanden als La Reunion. Er zijn geen actieve vulkanen, maar er zijn veel overblijfselen van uitbarstingen zoals Ile de Cerf.. Plaine Magnien is ee vlakte en daar vind je veel piramides van vulkanisch gesteente op de velden. Men heeft geen idee wie die gebouwd heeft, noch hoe lang die er al liggen. De Chagos eilanden zijn van de UK en die leende ze uit aan de Usa om er een basis op te zetten. De Amerikanen verwijderde de hele bevolking van dit eiland naar Mauritius en de Seychellen.
De taal is Engels en Creools- Mauritiaans en Frans, 1 euro is 50 roepies. Maurits van Nassau gaf er zijn naam, omdat de Nederlanders het in 1698 als eersten koloniseerden. Van 1715 tot aan 1810 is het een Franse kolonie geweest en daarna, nadat Napoleon zijn kolonies in de uitverkoop deed, werd het een Engelse kolonie tot het in 1968 onafhankelijk is geworden als onderdeel van de Gemenebest. Pas in 1991 heeft men een totaal onafhankelijke koers kunnen varen. Suikerplantages zie je overal en het eiland is er afhankelijk van, in ieder geval in het eerste jaren. Nu nog voor 40% en de textielindustrie is de 2e inkomstenbron en daarna toerisme. Er wordt ook koffie en vanille verbouwd. Mauritius is het rijkste land van heel Afrika, naast de Seychellen. De diepvissen Marlins worden hier gevangen. Vrouwen oogsten het zout in de zoutpannen. De afval van suiker wordt gebruikt voor ethanol. En er zijn ook callcenters. Langs de hele kust zijn er resorts gebouwd, maar de regering houdt het eiland toch nog mooi. Een snelweg dwars door het oerbos ging niet door. Er was een Japans schip in 2en gebroken. Gelukkig was er geen lading aan boord. De smurrie van olie was wel verspreid over 12 km kust. Prime minister is Pravind Jugnauth, oppositie Paul Beregner , beide mannen en hun vaders zijn al sinds lang aan de regering. Het is hierdoor en door de democratische verkiezingen een heel stabiel land. De verschillende oorspronkelijke bevolkingsgroepen houden elkaar in evenwicht en weten heel goed samen te leven. Zo profiteert iedereen van de welvaart die er heerst.
Le morne Brabant is een schiereiland, hier waren de losgebroken slaven gaan schuilen. Maar ze wisten niet dat ze even later vrij zouden zijn. Dat werd ze wel verteld door mensen die ze kwamen zoeken na de bevrijding van de slaven in 1835. Dit is nu een UNESCO wereld site. De Sega is de nationale dans. Het was een verboden dans door de Britten en na 100 jaar, sinds de onafhankelijkheid het is de nationale dans geworden die nog steeds overal gedanst wordt. Met name op het strand ontstond de dans. Daar konden de mensen hun geketende voeten in het zand zetten en alleen met hun bovenlichaam bewegen. Dat maakte ook weinig geluid. Alleen een tamboerijn of trommel is er nodig om te dansen.
Na de bevrijding van de slaverij zocht Engeland naar nieuwe werknemers voor de suikerplantages en die zochten ze met name in India en in China. Tegenwoordig komt 70% van de inwoners van deze immigranten. Port Louis is de hoofdstad en een echte smeltkroes van alle binnengebrachte mensen en alle godsdiensten zijn er ook vertegenwoordigd. 67% uit India, 27% creolen, 3% Chinezen en 2% Frans- Europeanen, hieruit bestaat de bevolking. De godsdienst die het meest gepraktiseerd wordt is het hindoeïsme. Maar alle godsdiensten zijn er aanwezig. Er is geen staatsgodsdienst. Excursie naar Grand Bassin Ganga Talao. Maha shivaratri, Kanvar, deze shrine wordt dan tijdens dat feest rond gedragen.
De Rooms Katholieken vieren op 8 en 9 september vieren in Sainte Croix om Jacques Desire Laval, de priester van dit eiland te eren. Zelfs de paus heeft hem bezocht, hij ligt in de kerk opgebaard, al sinds 1864. Cap Malheureux is een excursie doel. Grand Baie is modern.In Pamplemousse, een stadje in het noorden van het eiland vind je de door de Hollanders uit Indonesië ingevoerde de palmbomen in de botanische tuin met lotus Victoria Amazonica. Die kan wel 2 meter in doorsnee krijgen en de bloemen worden bij uitkomst wit en daarna kleuren ze rood. De pompelmoezen werden er ook door de Hollanders ingevoerd vanuit Indonesië. Tamarin Falls als een van de vele watervallen. Flic en Flac strand. Chamarel heeft 7 verschillende kleuren in de aarde van vulkanische oorsprong. Oostkust Trou d’eau douce heeft een mooi strand. Cassava biscuits worden er al sinds 1867 door een en hetzelfde familiebedrijf gemaakt. Curepipe, Black river gorge kan ook bezocht worden. Boucle d’oreille, de nationale bloem vind je alleen nog bij Le Morne Brabant in het wild. De dodo is de bekendste vogel van het eiland, alhoewel hij uitgestorven is. De Portugezen noemden het doudo = idiot. De Hollanders noemden de vogel de Walgvogel en roeiden hem uit. Sinds het verhaal van Alice in Wonderland heeft de Dodo naam gemaakt over de hele wereld en is heel bekend overal.
De 2 zeldzame postzegels 1 en 2 penny stuks zijn heel gewild, omdat er een fout in zit.
Port Louis is een heel mooie stad. Er wordt zoveel over verteld dat ik het niet meer bijhoud. Veel toeristische attracties kunnen er bezocht worden, inclusief veel mooie stranden, zoals Flic-en-Flac, La Grande Baie en Ile de Cerf. Verder is er een afgraving met 7 verschillende kleuren aarde, ook kan je op markten vanille kopen. Maquettes de bateaux zijn heel erg mooi en die worden met de hand gemaakt. En het startte in 1968 en de Franse ambassadeur bestelde bijJose Ramar, die ze als hobby maakte, de eerste schepen en nu zijn ze heel erg gewild en alle bedenkbare modellen worden in wel 20 ateliers gemaakt. Le Grand Bassin is een hindoeistische ceremonieplaats met een tempel. Er is in de vijver heilig water uit de Ganges bij gegoten en nu heet het Ganga Taloa. Hier komen de Hindoestanen samen om hun heiligen te eren. Er is ook een Gandhi instituut in Port Louis. Hier in Port Louis is nog heel veel meer te zien en te beleven. Sowieso is de waterkant een zeer druk bezochte boulevard met restaurantjes en al. En er zijn musea te bezoeken.
Over schrijvers die over Mauritius werd geschreven in 1768 Toen kwam de Franse schrijver J.H.Bernardin de Siant-Pierre hier en hij schreef in 1788 “Paul et Virginie” wat een heel bekende liefdesgeschiedenis werd. en 1841 schreef Charles Baudelaire er zijn gedicht : “A une dame Creole”. In 1897 kwam Mark Twain met zijn gezin hier voor 12 dagen. Hij schreef “Following de equator”. En hier eindigt de lezing met de uitspraak van Mark Twain waar ik het verslag mee begon.
Het verslag is niet compleet, maar we gaan nu een bakkie doen en ik ga nog wel naar een lezing bij een andere taal kijken voor nog wat foto’s en gegevens. Dat heb ik gistermorgen, maandag om 9.30 u gedaan bij de Duitse groep. En nu is het verslag wel compleet, vind ik.
Daarna zijn we gaan kaarten bij Peter en Claudia. Jan heeft ’s middags in de hut in zijn boek zitten lezen en ik ben om half 5 weer gaan repeteren bij het koor. Het gaat heel goed met Michelle als dirigente. Ze weet wat ze wil. Verder is de avond als gewoonlijk verlopen. Alleen ben ik zelf alleen nog naar de show geweest. Het was de verkorte versie van de musical Cabaret. Ik vond het goed gedaan. Het is tenslotte geen Broadway. De klok kreeg weer een uur, terug.

3-3-2025 maandag Op zee

Dit verslag is samengevoegd met de zondag.

4-3-2025 dinsdag Op zee

Deze zeedag begint met het verslag over Mauritius af te maken, zie boven. Het was zowaar een uur stil bij het zwembad, er was een drill, oefening voor het personeel gaande en dan ligt alles stil. Goed dat ze dat midden op zee doen, dan kan de bemanning in een haven ook de wal op.
Ons schip zet hier midden op de Indische Oceaan op 3 dagen meetboeien uit op verzoek van het internationale instituut voor klimaat- en weeronderzoek in Londen. Zo vaak varen er hier geen schepen in een directe oversteek en dan wordt er gevraagd om mee te werken aan het onderzoek. Gisterochtend heeft de kapitein dit over de microfoon uitgelegd. Dat er niet iemand gaat denken dat er iets ernstigs aan de hand is.
De drill is over en de spelletjes gaan weer beginnen. Ik ga maar eens koffie halen. Voor de kleine croissantjes is het inmiddels te laat. Dan maar niet voor een keer. We waren al laat voor ons fruitontbijt wat we elke ochtend nog steeds trouw nemen. Jan eet altijd papaya of mango en ik ananas en soms kiwi. Sinds een paar dagen eet ik ook pruimen, omdat die in stukjes gesneden wordt aangeboden. Dat idee is nog over van de bezoeken aan Nieuw-Zeeland en Australië. Daar mocht je helemaal al niets mee aan land nemen en om nu te voorkomen dat er toch nog de een of andere onverlaat een appel in zijn/haar tas steekt, is al het fruit in stukken gesneden. Een zeer opvoedkundige handeling, want alleen waarschuwen voor hoge boetes helpt niet. Over domheid gesproken: een van de jonge passagieres van 30 jaar vond in de terminal een van de politiespeurhonden heel schattig en wilde die wel aanhalen. Ze kreeg een snauw van de politieagent om van de hond af te blijven. Hoe dom kan je dan zijn. Dan verliezen die honden hun zorgvuldig getrainde speurexpertise. Nu eerst koffie. Tot later..
Inmiddels heb ik de kaarttafel aan de overkant weer opgezocht. Er kon canasta gespeeld worden. Ook heel leuk. Daarna weer jokeren, maar tot half 4. Ik ga dan weer bij het koor oefenen. Jan heeft de hele tijd in zijn boek zitten lezen. Het heet “De schaduw van de draak” en is van Tom Clancy. Er is een Chinese professor verdwenen en daar zijn ze de hele tijd in dit dikke boek naar op zoek. Moet spannend zijn, want Jan leest niet zo gauw een boek uit.
De avond in de G.B. wordt gevuld met mooi aangeklede, Venetiaanse stijl, animatieteamleden en ook een aantal passagiers waren mooi verkleed. Er was een heuse gondel gebouwd, waar de sportinstructeur de hele tijd als een gondelier in stond. Erg leuk gedaan allemaal. Maar zo langzamerhand is het animatieteam wel heel erg moe van alle activiteiten elke dag. Na middernacht moet ook alle versieringen nog weggehaald worden en morgenochtend om 9 uur is iedereen weer paraat. Sport en Engelse les en dan om half 10 gaan de quizes in de G.B. en de spelletjes op dek 9 weer beginnen. En dat is ook allemaal voorbereid en bedacht door het animatieteam.

5-3-2025 woensdag Op zee

Wederom een zeedag. We volgen op de voet de toestand in Amerika met de ruzie tussen Zelensky en Trump. Ook de reacties in de States liegen er niet om. Maar in het Witte Huis wordt Trump toegejuicht alsof het een Chinees congres is. Wanneer dit in Amerika uiteen spat door een volksopstand is niet te voorspellen, maar hij en zijn compaan Musk zijn bezig om alle instituties af te breken, nationaal en internationaal. We zetten de tv, waar de speech in het congres te zien is, af. Zoveel borstklopperij willen wij niet meer volgen.
Lekker ontbijten met fruit en een croissantje en dan gaat Jan weer in zijn boek verder en ik heb dit verslag tot nu toe getikt. Tot later. Dit keer ga ik al om 4 uur zingen. Het klassieke trio komt ons begeleiden bij de uitvoering en dat moet natuurlijk ook geoefend worden.
Het is nu zaterdag en het feit dat ik de blog niet heb bijgehouden, straft zich nu af. Wat deden we na de lunch? Een gokje: kaarten bij Claudia en Peter tot half 4.
Dan zingen, heel leuk geoefend met het klassieke trio, piano, viool en cello. Ook Walter, de eigenlijke dirigent komt er bij. Hij geeft uitstekende aanwijzingen zowel aan het trio als bij het zingen van “Findlandia” aan ons. Dat mag hij vaker komen doen.
Na het diner komen we weer samen, eerst in het atrium en daarna in de Grand Bar. Vivienn en Romina melden zich ook elke keer voor een praatje, het zijn erg leuke en vlotte meiden.
De show was een leuke imitatie van de musical “Cabaret”. Ik ben gaan kijken, er wil niemand met me mee. Jammer voor ze, want het was erg leuk. Goed geplaybackt en gedanst.

6-3-2025 donderdag Op zee

Nu heb ik toch maar even mijn mails op de laptop bekeken. Die kan ik alleen met internet openen en dat heb ik zelf niet op mijn mobieltje. Ook heb ik een persbericht gestuurd naar de plaatselijke krant voor onze volgende bijeenkomst van de Vrouwen van NU Wieringermeer (voorheen de Plattelandsvrouwen). We zijn aangesloten bij de landelijke vereniging, die de grootste vrouwenvereniging van Nederland is met nog zo’n 22.000 leden over 11 provincies verspreid. Alleen Limburg heeft alleen het Gilde, de katholieke versie van ons. Die bestond ook bij ons in de polder, maar is bij gebrek aan nieuwe bestuursleden vorig jaar gestopt, net zoals De Passage, de protestantse versie. Een paar leden hebben zich nu bij ons aangesloten. Wij, ons bestuur van 4 vrouwen, houden nog even vol. Wat mij betreft tot we het 100 jarige bestaan hebben gevierd. Nog een paar jaar te gaan. Eens kijken hoeveel leden we dan nog hebben, er komt jammer genoeg niemand bij. We zijn een uitstervende club.
We hebben vandaag geen zangrepetitie en dus kan er lang gekaart worden. Maar eerst gaan Jan en ik na het ontbijt op ons balkon in de zon zitten, het is nog niet zo heet en een beetje zon kunnen we nu wel weer gebruiken na de onstuimige afgelopen dagen. Na de lunch, themabuffet is India, blijven we naar dek 9. Jan gaat in een nieuw boek van Tom Clancy beginnen en ik ga kaarten. Dat is het eigenlijk wel.
Diner, atrium en G.B. en dan is deze dag ook weer voorbij. De show met Giorgio Montagner, die Frank Sinatra imiteert in een café-achtige setting laten we dit keer voor wat het is. We hebben hem al eerder deze reis gezien en gehoord. In het atrium kan je een foto met de kapitein laten maken. Het is formal vanavond. Doen we ook al niet. Om half 11 gaan we naar de hut en kunnen met het inmiddels zachte weer nog een poosje op ons balkon zitten.

7-3-2025 vrijdag Op zee

Het wordt al warmer, zelfs kan je nu weer beter de schaduw opzoeken. Het dak van het zwembad gaat nog niet open. Waarom niet? Geen idee. Misschien omdat er buien aankomen. Maar het wordt zo wel benauwd. Het thema van de lunch is Mexicaans, altijd heerlijk. We laten het ons smaken. Vandaag is er voor de alten een extra repetitie van 2 tot 3 uur. Dan is er om half 4 de lezing in het Engels over Madagaskar en om 4 uur hebben we een uitnodiging voor een high-tea voor de suites en de platinumkaarthouders (dat is Jan en ik mag mee). En om half 5 tot half 6 nog een koorrepetitie voor het hele koor. Er moet geschrapt worden, dat wordt dan de lezing. Die kan ik ook in het Duits of Frans volgen. Drukke middag voor mij dus. Voor Jan is er alleen de thee met heerlijk fruit en lekkere koekjes en taarten waaronder Sachertorte. Smullen geblazen. Met het diner hoeven we niet veel meer. Alleen van het hoofdgerecht de vis en het ijsje toe (2 kleine bolletjes). Vanavond is de dresscode wit.
Daar geven de meeste passagiers ook gehoor aan. In het atrium is er van kwart voor 8 tot half 9 muziek van Elvis en Jerry L.Lewis. Heel erg leuk voor onze leeftijd en je kan er ook wel goed op dansen. Het is alleen jammer dat er door de dj steeds na nog geen half liedje weer een ander wordt gedraaid. Het tempo is dan steeds anders. Volgens ons geen goede keuze, maar wie zijn wij.
Na de koffie in de G.B. ben ik samen met Claudia en Peter om 22.00 uur naar dek 9 gegaan voor de White Party. Nu hadden we nog ruime keus uit tafels. Jan voelt zich toch nog niet goed genoeg, keelpijn, om mee te gaan. Hij ging naar de hut. Ik ben tot 11 uur gebleven, de klok ging weer een uur terug en dat is uitermate gunstig. In de hut lees ik dan het nieuws en de kranten voor zover die gedownload kunnen worden.

8-3-2025 zaterdag Op zee Internationale Vrouwendag

Zo ben ik alweer bij het einde van de week aangekomen. Vanmorgen als de wiedeweerga naar het theater voor de lezing in het Duits, het werd heel laat omgeroepen. Wij krijgen de Engelstalige dagkrant en dan kan ik niet weten dat er vandaag een Duitse lezing is. Tijdens de lezing komt er een oproep voor de “emergency groep voor medische bijstand” om naar de machine kamer te komen. Een ongeluk daar dus, we varen ook al snel harder, zelfs 21 knopen en dat is op volle snelheid. Zo snel mogelijk naar Mauritius voor behandeling in een ziekenhuis.
Het praatje om 12 uur van de kapitein : De temperatuur is 30 gr en de zee is 27 gr. 3800 meter diepe zee. 2923 +290 zeemijlen is de afstand die we overbruggen van Fremantle tot we morgen om 8 uur aankomen. Windkracht 3 uit het noordwesten. Gedeeltelijk bewolkt en weinig golven.
Maar goed, morgen komen we in Mauritius aan en Alessandra wist ook over dit land veel te vertellen, net zoals nu over Madagaskar. Maar daarover meer na het bezoek aan Mauritius.
Na de lunch gaan Jan en ik naar de hut, omdat het zo warm is op dek 9. In de hut en ook op het balkon is het goed toeven en dat doen we dan ook. Af en toe even de ogen dicht is heerlijk. Om half 4 ga ik naar de pianobar om te kijken of er al geoefend wordt. Dat is niet het geval en dus ga ik eerst een bakkie doen in de Gelateria en daarna even buiten op dek 3 heen en weer lopen tot het half 5 is. Dan oefenen we weer samen. Walter is ook van de partij en hij grijpt in als we te lang staan. Dat is vermoeiend. We schuiven de stoelen in een kring om de dansvloer heen en oefenen dan de liedjes. Halverwege komt de pianist van een andere bar ook kijken, als vervanger van Giorgio die nog steeds ziek is. Simon kan heel goed spelen en die wil ons wel even begeleiden. Dat scheelt meteen een heel stuk. Dan zit het uur er weer op.
Na een aperitiefje in de Alcatrazbar gaan we naar de eetzaal. Ik neem dit keer 3 voorgerechten, meer dan voldoende. Voor deze speciale dag lopen de vrouwelijke bediendes een rondje met een toetje of zoiets. We krijgen er niets van. Dan maar naar de G.B. waar we weer gezellig aanzitten. Zo slaan we weer de show over, musicalliedjes waarvan we de uithalen in de G.B. kunnen horen. Van Vivienn horen we de laatste details over het ongeluk in de machinekamer. Het gaat om een jonge Italiaanse scheepswerktuigkundige, 24 jaar, net vorige week aan boord gekomen. Er explodeerde iets en hij kon nog wel weglopen, maar liep met hete gasoline toch over een groot deel aan de ene kant van zijn lichaam 2e graads verbrandingen op. Ook een jonge vrouw raakte gewond, zij was al boven aan de trap en viel door de schok naar beneden en raakte gewond. Maar de verbrande man is er heel erg aan toe. Hopelijk kunnen ze hem in het ziekenhuis op dek A stabiel houden tot we morgen vroeg in Mauritius aankomen. Er wordt al sinds 10 uur vanmorgen op volle kracht, met 22 knopen, gevaren.
Wij hebben morgen een excursie van het schip, om half 12, dat vinden we te laat. Nu willen we om 9.15 uur met de Duitse bussen, 10 stuks, mee gaan. Dat zal toch wel lukken. We gaan het proberen. Nu zit deze week er weer op.

Week 15

9-3-2025 zondag Port Louis

Aankomst in Mauritius. Dat was veel eerder dan gepland, vanwege het ongeluk. Al om 2 uur werd er begonnen met afmeren en om 3 uur was de patiënt in een ambulance op weg naar het ziekenhuis. Heel droevig allemaal voor die jonge Italiaan.
Wij konden met de vroege excursie mee, met de Duitssprekenden. We hadden bus 32 met nog maar een paar mensen, ruimte zat dus. Jan kon gelukkig ook mee met zijn zere keel. Het ging goed. We dachten dat het zo’n rondrit zou zijn waar je veel in de bus zit en er af en toe uit moet voor een foto. Dat was te doen. Maar niets was minder waar. Hier op zondag is echt alles, maar dan ook alles dicht. Welk geloof je ook aanhangt, er is een uniform winkelbeleid, de rust is op zondag. Wij kregen een mooie rit naar een mooi koloniaal huis, chateau Bourdonnais genaamd. Het was het huis van de suikerplantagehouder die goed geboerd had. Je kon er rum kopen na meerdere proeverijen van rum met vanillesmaak of met koffiesmaak of zonder toegevoegde smaak. De Fransen hebben hier lang gezeten, na de Hollanders en tot aan Napoleon natuurlijk. De hele inboedel, die nog intact was, kwam uit Frankrijk. Je kreeg een goed idee hoe men hier leefde, als plantagehouder dan wel te verstaan. Het huis is in oude luister hersteld met ook de veranda rondom op de 1e verdieping. Na dit bezoek reden we naar de botanische tuin in de plaats Pamplemousse. Dit is een prachtige tuin met vele aparte en oude bomen. Al sinds de Hollanders hier kwamen, hebben de zeevaarders bomen van bijvoorbeeld Indonesië meegebracht op de terugweg vanuit de Oost. Eerst hadden ze namelijk hier hun verversingsstation gemaakt voordat zo overgingen op Kaapstad. Het was jammer dat onze gids niet zoveel vertelde over de bomen en dan ook nog aan de voorste mensen die vlak achter haar aan liepen. Op een zuiltje staan de namen van de vele weldoeners die een boom geplant hebben hier of op een andere manier op Mauritius wel gedaan heeft. Er staat ook ene A. v.d. Stel op boven aan als een van de eerste mannen. Of hij ook bijgedragen heeft aan het uitroeien van de dodo staat er niet bij. De foto’s van Jan moeten maar laten zien hoe mooi deze tuin is. Ook goed onderhouden en zo.
Mauritius is door de Portugezen aan het eind van de 15e eeuw even bezet geweest, maar die hebben aan de kust van India betere plekken gevonden om hun schepen opnieuw te bevoorraden op weg naar de Oost. Even later hebben de Hollanders hun van hun wingewest weggejaagd, bijvoorbeeld op Ceylon, nu Sri Lanka, en ook in Japan. Hier wilden de Portugezen met hun missionarissen de bevolking bekeren, dat werd niet op prijs gesteld en die missionarissen werden dan ook een koppie kleiner gemaakt. De Hollanders hebben er op het eiland Decima honderden jaren een handelspost gehad, als enige buitenlanders daar. Zo ook op Mauritius, hier wilden de zeelui graag tuinen opzetten voor verse groente en fruit en beesten voor onderweg, om scheurbuik te bestrijden. Het was in de tijd dat prins Maurits het in de 7 provinciën voor het zeggen had tijdens de 80-jarige oorlog. De VOC was door Johan van Oldenbarneveldt met 7 belangrijke steden als aandeelhouders opgericht. Dit eiland werd dan ook naar Maurits genoemd en dat is nog steeds zo. Uiteindelijk is de negorij verlaten voor die in Kaapstad. Daar zie je midden in de stad nog de oorspronkelijke tuinen liggen. Maar goed, de Fransen hebben in 1715 het bewind over genomen tot en met 1810, Napoleon het verloor. Daarna was het de beurt aan de Engelsen en die bleven tot aan de onafhankelijkheid in 1968. Zo wordt er nog Frans en Engels gesproken en rijdt men links. De dodo is tijdens het Nederlandse bewind uitgestorven. Hij legde maar 1 ei per jaar en tegen de honger van de bezetters was dat te weinig om te overleven. De dodo is wel het nationale symbool van het land geworden, geholpen door het verhaal van Alice in Wonderland waar de dodo een rol speelt. In Nederland verzamelde de schrijver Boudewijn Büch alles over de dodo. Hij had in zijn huis een aparte kamer voor ingericht.
Nu weer verder met onze tocht in Port Louis, we reden terug naar de stad en bezochten onderweg nog een Hindoetempel, een van de oudste van het land. 67% van de bevolking komt oorspronkelijk uit India. Toen de slavernij, die hier ook was voor de suikerplantages, afgeschaft werd en Engeland hier de baas was, werden er werknemers geworven in India. Dus al zo’n kleine 200 jaar is die bevolking hier aanwezig. Maar er wonen ook afstammelingen van de slaven, die nu creolen genoemd worden. Ik realiseer me dat ik in herhalingen begin te vervallen over het eiland. Dan maar verder met de excursie. Na de tempel reden we nog naar een uitzichtpunt, wat achteraf een katholieke kerk bleek te zijn, zelfs ingewijd door Paus Johannes Paulus 23ste. Dan stoppen we bij de havenkant, het waterfront Caudan genoemd. Hier is een overdekte shoppingmall, behoorlijk gekoeld. We kunnen mee terug naar het schip, maar wij blijven nog even en nemen later de shuttle van de stad terug. In de mall zijn er toch een paar winkels open, ook meerdere souvenirwinkels en hier vinden we onze dodo. Dan is het tijd voor een versnapering in de vorm van een lokaal biertje. Daarna stappen we in de bus naar het schip. Dit was een leuke dag. Aan boord gaan we natuurlijk wat drinken in de lobby en later ook nog wat eten bij het buffet. Ik heb geen zin om dit verslag meteen te maken, dat maak ik nu we in Madagaskar liggen. We puffen op het balkon een beetje uit. Jan heeft het goed volgehouden de hele dag met zijn keelpijn en zonder stem. Maar voor het eten doet hij toch nog een dutje.
Na het diner ga ik nog naar de show, een dansgroep uit Mauritius treedt er op. We zagen ze de vorige reis ook al, ze dansen de Sega. Altijd leuk om te zien. Jan is dan al weer naar zijn bed verdwenen. Dan is deze dag ook weer voorbij.

10-3-2025 maandag Op zee

Het is weer een zeedag om de afstand tot Madagaskar te overbruggen, ongeveer 500 zeemijlen. We doen het weer rustig aan en ontbijten binnen bij het buffet. Buiten bij het zwembad is het echt te heet. Het dak staat wel open, maar met weinig wind en veel zon koelt het niet af. Om 11 uur hebben we de tour op de brug, een uitnodiging voor de suites en de platinumgasten, d.w.z. de Duitsers ( 1 persoon kwam), de Spanjaarden (1 echtpaar ) en de Engelstaligen (wij). Maar het is altijd leuk om weer uitleg over de brug te krijgen, een glaasje prosecco om te proosten met de kapitein en een foto met hem en de hotelmanager en ons uiteraard. Inmiddels heeft Claudia gevraagd hoe het met ons gaat, gezien de verkoudheid geen rare vraag. Maar we hadden het druk. Na de lunch hebben we toch gejokerd. Maar bij het zwembad is het zo heet. Om half 4 hebben we de zitting opgeheven. Douchen en een beetje tv kijken, we houden het nieuws toch graag bij op BBCnews. Per dag verandert de toestand in de wereld. Om half 6 gaan we bij Nadia onze Engelse host langs om informatie te krijgen over wijnhuizen in de Kaapprovincie. Ze komt uit Zuid-Afrika namelijk. Helaas was ze heel bezet, morgen een nieuwe poging.
Na het eten hebben we even de muziek van de Beach Boys in het atrium aangehoord, maar we zijn al gauw naar de Grand Bar verhuisd. Deze keer gaat Jan wel mee naar de show, dat is namelijk een Mongools Circus en wat voor een. We hebben met open mond zitten kijken naar de kunsten die we te zien kregen. Hiervoor moeten echt de foto’s en filmpjes voor zich spreken. Daarna gaan we terug naar de G.B waar alleen nog Ursula en Kurt zitten, maar die gaan ook al gauw naar de hut. Dan blijven wij alleen over. Al gauw komt Vivienn bij ons zitten zoals elke avond eigenlijk. Dan gaat Jan even naar het casino en ik kan de kranten op zijn mobiel lezen, vers van de pers. Met Vivienn kan ik heerlijk over van alles kletsen. Ze is een Filipijnse jonge vrouw van 30 jaar en al moeder van een dochter van 9 jaar oud. Die wordt door haar moeder en door de vader van het kind beurtelings opgevoed. Toch een hard gelag als je zo’n 8 tot 9 maanden van huis bent, ze mist haar thuis enorm. Ze is een van de beste animators van het team, samen met haar landgenoot Khiver. Ook hij komt tussendoor zijn verhaal doen.
Om bij twaalven gaan we toch naar de hut.

11-3-2025 dinsdag Taormina

Om 8 uur leggen we aan in de haven van Tamatave, de oude Franse benaming van de stad. De nieuwe, nog niet officiële is Taomasina. We hebben geen excursie. Jan wil, gezien de ervaring van onze vorige tour 5 jaar geleden, helemaal de wal niet op. Het is arm, slechte wegen, etc. Maar er is een shuttlebus naar het centrum van de stad, de Bazar Be. Die kennen we nog van de vorige keer, toen we er met alle excursies tegelijk aan kwamen. Die shuttlebus kost 10 euro voor heen en terug. Nu moet je niet denken dat het zo’n mooie touringcar is. Nee het zijn kleine busjes die gebruikt worden voor personenvervoer als taxi, taxi-brousse genaamd. Die gaat pas rijden als hij vol zit. Nu worden ze allemaal als shuttle ingezet. Onze nieuwe kennissen hebben wel een excursie, met een tuk-tuk en zijn de hele ochtend op pad. Wij gaan toch de wal op en nemen die shuttle naar de stad, de bazaar. Het is wederom warm. Maar steeds in de schaduw is het goed uit te houden. Eenmaal in de overdekte markt, de bazar, kunnen we op ons gemak rondkijken. Het is nog niet druk. We kopen toch weer vanille, Jan een t-shirt met een maki er op en een pluchen witte maki met een zwart gezicht, nr.6 voor op de bank. Na een goed uur hebben we het wel gezien. Om kwart over 11 zijn we weer op het schip. We gaan eerst wat drinken in de lobby, bier en koffie en water. Dan kunnen we heerlijk op ons gemak lunchen en daarna gaat Jan naar de hut en valt daar als een blok in slaap. Ik blijf nog even de krant lezen boven, maar wil dan toch wel verder met de blog. Ik sluip dus de hut in, pak mijn tablet en installeer me in de totaal verlaten Grand Bar. Iedereen is nog op excursie of bij het buffet. Tot half 5 zit ik hier prima. Dan wordt het tijd om Jan wakker te maken. We willen een wijntoer boeken in Kaapstad en dat gaan we met behulp van Nadia, onze gastvrouw doen. Zij zit van 5 tot 6 uur in de wijnbar. En het lukt. We zoeken een mooie toer uit van een hele dag, langs de wijngoederen Stellenbosch en Franschhoek, met lunch en chocolade- en kaashapjes erbij.
Na het diner gaan we direct naar de G.B. Er is geen show vanavond, maar een voorronde van een danscompetitie. Die slaan we over. Vivienn komt het avontuur vertellen dat zij en Khiver en een Italiaans beamnningslid hadden hier in Toamasina. De tuk-tukbestuurder liet ze extra betalen voor een z.g. politiebarriere en daarna deed plotseling de tuk-tuk het niet meer. Ze werden wel 6 km van de tuin waar de lemuren waren afgezet en moesten zelf maar zien hoe ze verder kwamen. Ze zijn huizen ingegaan om te vragen waar ze waren, er werd geen Engels of Frans gesproken. Ze konden wel achterop een brommer weggebracht worden. Dat wilde Vivienn niet alleen, dus moest Khiver met haar samen achterop. Uiteindelijk hebben ze een kwartier in de tuin kunnen rondkijken, toch nog de bazaar kunnen bereiken, daar heel even rondgelopen en toen de shuttle terug naar het schip genomen. Voor dit soort praktijken, dat je genept wordt, is Jan altijd extra op zijn hoede. In dit soort landen kan je beter niet zomaar een taxi of een tuk-tuk nemen als je de chauffeur niet kent. Gelukkig waren ze nog op tijd op het schip. De Italiaan uit de keuken moest al eerder terug op duty zijn, die heeft de hele dierentuin niet gezien. Vivienn weet ook niet hoe hij terug is gegaan. Het was wel een heel avontuur, wat deze keer weer goed is afgelopen. De andere 3 die in een andere tut-tuk zaten, hadden meer geluk. Die waren wel langer in de dierentuin. Nou ja, zo’n v erhaal krijgen wij dan te horen in de G.B. bij een kopje koffie of iets dergelijks. De muziek stond weer eens keihard, Claudia en Peter zijn om half 9 naar de hut gegaan en Ursula en Kurt om half 10. Toen kwam Vivienn weer terug van haar diner en werkoverleg. Zo hebben we samen nog totdat zij om half 11 aan het werk moet met het dansen met de passagiers : iedereen op de dansvloer. Het thema was “rock en roll”. Toen zijn wij naar boven gegaan.
Over Madagaskar valt veel te vertellen. Tot 2000 jaar geleden was het een onbewoond eiland. Toen kwamen er ontdekkingsreizigers uit het oosten vandaan, uit Borneo wel te verstaan. Ze kwamen op enorme houten zeilschepen, grote kano’s met zijspan. Ze worden pirogues genoemd. Of deze mensen de enige bewoners bleven tot de Europeanen kwamne, weet ik niet. Er wonen nu 18 verschillende etnische groepen, dus ik denk dat de Arabieren, zoals Jemenieten en Omani hier ook wel aan land gekomen zijn. De laatste heersten tenslotte ook over Zanzibar. En vanuit Afrika zijn er zeker in de plantagetijd slaven gehaald om op de suikerrietplantages te werken. En daarna ook uit China en India kwamen er werknemers, geronseld door de Engelsen om te werken op hun plantages.
Maar allereerst iets over de natuur. Toen het continent Pangea uit elkaar dreef, raakte Madagaskar los van India en Afrika. Het bleef miljoenen jaren, tot nu toe een eiland op zichzelf. De flora en fauna die er was, kon zich niet mengen met exoten of zo. En er waren ook geen natuurlijke vijanden meer , dan de beesten en bomen die er al waren. Het was een grote jungle. Hiervan is door menselijk handelen nog maar 20% over. De meest bekende boom is de boabab boom. Hiervan ziijn er 8 soorten over de wereld, waarvan er 6 hier in Madagaskar zijn. De stammen kunnen wel 100.000 liter water opslaan en de kruinen hebben heel lang in het seizoen geen bladeren. Hierdoor kunnen ze het in de hitte lang uithouden. Van de beesten zijn de lemuren, kleine aapjes, het bekendste. Die leven ook alleen maar hier. Onze eigen Carolus LInneaus (1707-1778) noemde ze naar hun latijnse eigenschap lemures wat spoken betekent. In de nacht zie je namelijk alleen hun lichtgevende ogen.
Als je denkt dat Madagaskar een klein eiland is, vergis je je. De afstand van de havenstad Tamatave naar het zuiden is 600 km. Dat is net zover als van Amsterdam tot aan Parijs.De Dat betekent dat het net zo groot is als half Europa. De hoofdstad heet Antananarivo, de steenbokskeerkring loopt over het zuidelijke deel van het eiland.
De belangrijkste plant waarvan de vruchten verkocht worden , is de Bourbonvanilleplant. Deze verse vanille stokjes kan je overal kopen. Van de bloemen van de vanilleplant Ylang-Ylang wordt een extract voor parfum gemaakt. Het bevruchten van de bloemen gebeurt met de hand. Het enige insect dat dit zou kunnen doen, leeft buiten Madagaskar. Dat betekent een zeer arbeidsintensief product. Dan is 20 euro voor 20 stokjes spotgoedkoop.
Er zijn meerdere nationale parken, maar 1 is echt apart, je ziet alleen maar ge-erodeerde kalksteen rotsformaties. Het is het Tsingy de Bemaraha park. Svp googlen over meer informatie en foto’s. Het ziet er echt spectaculair uit. Het ligt in het oosten aan de kust. Een ander Unesco werelderfgoed gebied is het regenwoud van Atsinanana. Daar is dus nog 20% van over.
De eerste bewoners die met hun pirogues over de Indische Oceaan kwamen gezeild, hebben die schepen gehouden, tot op de dag van vandaag wordt er mee gevist. Ook de rijst brachten ze mee en die wordt nu ook nog geplant. Er wordt veel rijst gegeten. De mensen aan de kust, de Antaimoro genoemd, zijn meesters in het maken van papier of perkament. De Antandroy is het volk van de bonenstaken, dat zijn grote stokken die verspreid in een stenig gebied staan met een herinneringsbeeld er op, boven op de begraafplaats om de doden te eren. Dat is dan een Mahafaly graf. De Vezo is weer een andere etnische groep, die leeft langs de kust als een soort nomaden. Ze leven van de visvangst, zelfs de kinderen leren al vroeg vissen op de pirogues. Ze slapen op de boten, onder hun zeil. De Vazaha is een blanke, Europese bevolkingsgroep.
Van 1896 tot 1960 was Madagaskar een Franse kolonie. Maar pas in 1992 waren er vrije verkiezingen. De president die in 2002 gekozen werd, Marc Ravalomanana deed zijn land in de verkoop om het te laten ontwikkelen en de Zuid- Koreanen verwierven een groot stuk land in pacht. Maar daar was de bevolking niet van gediend. In 2009 kwam Andry Rajoelina aan het bewind en die zit er nog steeds, gedragen door het leger zo te zien op de foto.
De doden worden er hoog geeerd. Elke 7 jaar wordt een dood familielid opgegraven, er mee rondgelopen door zijn dorp, er wordt een feestmaal aangericht met het slachten van een of meerdere zeboe’s en dan wordt die dode weer in zijn graf gelegd. De behuizing van doden is dan ook mooier dan de huizen waar men in woont. 40% van de bevolking houdt deze traditie in ere. Er zijn meerdere tradities, bijvoorbeeld hoe een huis gebouwd moet worden, waar de ingang moet zijn. De Mahafaly etnische groep, de Razana en de Famadihana etnische groepen doen in ieder geval aan dodenverering.
Een traditionele dracht is de Lamba, dat is een doek die je omknoopt om je middel en die tot de grond loopt of je drapeert hem over je schouder of zo.
Bij Nosy Boraha is een pirateneiland, Ile aux Forbans genaamd. Het is een schuilplaats voor piraten van over de hele wereld. Hier waren ze veilig voor achtervolging van regeringen. Er is zelfs een kerkhof met 30 graven van piraten.
De nationale sport is Petanque of te wel jeux de boules, een typische Franse erfenis. Hier wou ik het maar bij laten. Het is een heel bijzonder land met heel veel potentie, mits goed geleid. Onderwijs is belangrijk. Er schijnen veel zeldzame mineralen in de grond te zitten. Maar wordt er wat mee gedaan? Als ze het laten exploiteren door China bijvoorbeeld, gaan de revenuen het land uit. Ze moeten oppassen dat niet het hele land in een woestijn verandert met alle ontginningen. Daar waar de boababs staan is het een grote dorre kale vlakte, met alleen die enorme bomen.

12-3-2025 woensdag Op zee

De eerste van de 3 zeedagen die we tot aan Durban moeten overbruggen, 1342 zeemijlen ver. Daarnet, om 12 uur hoorden we dat we al 290 zeemijl hebben afgelegd. De temperatuur is 30 graden en het zeewater, ook in het zwembad, is 28 graden. De diepte is 2100 meter onder de kiel. Half bewolkt en een windje met de kracht van 2. Ik zit dit hele verslag over Madagaskar op het balkon te tikken, want het is fantastisch weer. Geen zon, dus niet te heet.
Vanmiddag om 16.00 uur is er weer zingen, tot half 6. Nu gaan we zo maar lunchen, denk ik. Jan is nog bezig met het verkleinen van de foto’s die bij dit verhaal horen. Zo zijn we lekker samen bezig. De paspoorten zijn opgehaald, die moeten we bij ons hebben als we in Zuid-Afrika de wal op gaan.
Lunchtijd, tot later.
Het is nu zaterdag, dus moet ik uit mijn geheugen putten wat we nog meer gedaan hebben. Ik denk niet veel. Het zingen gaat steeds beter, ik haal zelfs de hoge noten.
Dan maar rechtstreeks door naar de show. Er waren 4 dames met elektrische snaar instrumenten zoals violen en een cello. Daar ben ik even naar gaan kijken, maar dit was echt verschrikkelijk, wat een kattengejank. Ik heb wat opgenomen, zodat jullie het kunnen beamen dat het niet om aan te horen was. We hadden deze dames al eerder op een andere reis gehoord, was ik even kwijt. Mijn bezoek aan het theater duurde nu maar 5 minuten en niemand wilde al met me mee. Daarna het gebruikelijke in de G.B. De klok gaat weer een uur terug.

13-3-2025 donderdag Op zee

Nog een zeedag. Sinds gisteravond ben ik mijn stem kwijt. Dat is toch wel lastig, als je alleen maar kan fluisteren. Kaarten of zo wordt vandaag niets. Ik ga na de lunch een poosje naar de hut gegaan en naar bed. Om half 4 hadden we de lezing van Alessandra over Zuid-Afrika en om half 5 weer zang.
Het verhaal over Zuid-Afrika is voor ons Nederlanders gedeeltelijk wel bekend, zeker de tijd van de apartheid met de boycot van de Outspansinaasappels. De lezing gaat helemaal terug naar de afscheiding van het continent Afrika van de rest van de wereld als Pangea uiteen valt. De oudste mensachtigen , de “apes australopethicus (betekent apen van het zuidelijke halfrond) leefden hierin het grensgebied van Kenia, Ethiopië, Soedan. Maar ook zuidelijker. Tientallen km’s van Johannesburg is de wieg van de mens gevonden. Het is een enorme berg met opgravingen waar een schedel van Mrs.Ples, de Australopethicus Africanus gevonden is, nog een aapachtige. In deze opgravingensite, een ware schatkamer om de ontwikkeling van de mens te bestuderen ligt bijvoorbeeld : Little Foot, een heel liggend skelet. In de Dinaledi kamer ligt de Homo Daledi, googlen svp. In het pleistoceen leeft dan de homo Naledi en pas veel later heeft de homo sapiens alle voorgangers overleefd en/of bestreden en uitgeroeid. Alhoewel er in ons Europeanen nog steeds een paar procent Neanderthaler te vinden is. Deze homo sapiens, die dus als eerste zich in Oost-Afrika ontwikkeld heeft, verspreidde zich naar alle uithoeken van de wereld. 2,3 miljoen jaar geleden naar het zuiden, het huidige Zuid-Afrika, 1,3 miljoen jaar geleden naar het westen in Afrika, 250.000 jaar geleden uit Afrika via het Arabische schiereiland naar de rest van de wereld, links af en rechts af. Tot uiteindelijk 700 jaar geleden de eerste mensen Nieuw Zeeland bereikten. Dit gebeurde tijdens de 2e emigratiegolf, waarbij er in Oost-Afrika de homo sapiens leefden, in West_Afrika en in India en Zuid-Oost Azië de homo erectus ook nog aanwezig was en in het Midden-Oosten en in Zuid- en Midden Europa de neanderthaler leefde. Alleen de homo sapiens heeft de struggle for life overleefd. Dat was een stukje geschiedenis over de mensheid.
Nu Zuid-Afrika, het is een republiek met 61 miljoen inwoners en 1,2 miljoen km2 groot. Er liggen 2 zelfstandige landen in, namelijk Lesotho en Swaziland. Er zijn 9 provincies en 3 hoofdsteden. Pretoria is de administratieve hoofdstad, Bloemfontein het juridische centrum en Kaapstad, de wetgevende hoofdstad.
De natuur is geweldig, er leven alle wilde dieren, met als bekendste de big five : olifant, leeuw, neushoorn, rinoceros en buffel. Maar het binnenland is grotendeels woestijn, de Kalahariwoestijn genoemd. Hier kan bijna niets leven, maar wel de meerkat, de grands Karoo genoemd. In de savanna’s leven de springbokken en de zebra’onder andere. In het Afrikaans wordt de savanne het veld of highveld genoemd.
Nu de politiek. Van oudsher leefden hier dus al mensen overal. Maar met de ontdekkingsreizen van de Portugezen en met name de Hollanders, op weg naar de Oost werd de zeer gevaarlijke zee rond de kaap bekend. Het werd door de Portugezen al Kaap de Goede Hoop genoemd, in de hoop dat men de Indische of naar de andere kant de Atlantische Oceaan zou kunnen bereiken. Er liggen in de baai vele wrakstukken. De Portugezen hadden het al gauw gezien, maar de Hollanders zetten er een handelspost op en bouwden als eerste een vesting om de laatste Portugezen weg te jagen. Toen werden er tuinen aangelegd en huizen gebouwd voor de achterblijvers die voor de bevoorrading van de schepen konden zorgen. Van 1652 af tot 1810 hebben de Hollanders hier hun handelspost gehad tot de Engelsen er ook wel brood in zagen om zich hier te vestigen, op weg naar India bijvoorbeeld. Bovendien was Nederland onder Frans gezag en dus makkelijk te verdrijven. De Hollanders trokken weg van Kaapstad met hun huifkarren naar het noord-oosten en stichtten daar nieuwe koloniën zoals Natal en Transvaal.
De oorspronkelijke bewoners, de Bosjesmannen (San genoemd) en de Hottentotten (Khoekhoe, klikgeluidenmakers) werden verdreven van hun gebieden en nieuwe boerderijen werden gebouwd, door zeer gelovige, calvinistische, bijbelvaste nederlandssprekenden, Afrikaners genoemd. De huidige, niet blanke bewoners zijn een mengeling van de San en de Khoekhoe, de Khoesan genaamd. Hun taal is de Xam. De blanke boeren werden de trekboers genoemd, ook wel als de voortrekkers bekend. Zij zijn nu bekend als de Afrikaners. Ze wonnen de boerenoorlog tegen de Engelsen en konden hun eigen land stichten, Natal en Transvaal. Tot aan de afschaffing van de apartheid, door Verwoerd in 1947 ingesteld en dan opgevolgd dooro.a. William Botha en afgeschaft door De Klerk was het voor de zwarte en gekleurde bevolking onmogelijk om zich vrij in het land te bewegen. Er wonen 82% zwarte mensen (Zulu en Xhosa), 8% gekleurden, 7% blanken en 3% Aziaten. Maar de blanken hebben nog 80% van het land in bezit. Elon Musk, de Trumpfluisteraar, is een lid van deze bevoorrechte kaste hier. Hij is hier in weelde opgegroeid en heeft niets met de rest van de bevolking, empathie is een zwakte volgens hem. Maar dat terzijde. Ik stop er even mee. Er valt nog meer te vertellen, bijvoorbeeld over de Zuidafrikaanse pinguin. Dit is een gemigreerde pinguin van Antarctica. Hij zwom op de golfstroom op het zuidelijk halfrond mee van Antarctica en kwam in Zuid-Afrika aan met nog een paar. Na eeuwen zijn het er 20.000 geworden die hier leven. Ze hebben rode vlekken op hun kop rond hun ogen. Ze leven op Boulder beach , 41 km van Kaapstad af. In Kaapstad, op de Tafelberg leeft een soort marmot, een dassie genaamd, die komt alleen hier voor. Verder laat ik het even met info over Zuid-Afrika. We gaan naar Durban op zaterdag, naar Port-Elisabeth op maandag en naar Kaapstad op donderdag en vrijdag. Nog gelegenheid genoeg om er verder over uit te weiden.
Na de lezing ben ik, ondanks dat ik geen stem had, toch naar de zangrepetitie gegaan. Het klinkt al heel mooi, als je zit en niet mee kan zingen maar wel luisteren.
Na het diner zijn we met zijn allen in de Grand Bar terecht gekomen, na heel even de Eagles en de Rolling Stones aangehoord te hebben in het atrium. Ik had sowieso weinig puf zo zonder stem. In plaats van koffie met amaretto nam ik kwast, dat is heet water met citroen, gember en suiker. Heerlijk. Genoeg voor vandaag.

14-3-2025 vrijdag Op zee

Nog een zeedag voor we in Durban aankomen. We varen al de hele nacht 22 knopen, op volle snelheid, omdat er iemand zo snel mogelijk naar een ziekenhuis moet. Vanmiddag om half 2, in plaats van morgenochtend om 8 uur liggen we al op de rede van Durban. Er komt een rescueschip met een dokter naar buiten om te kijken hoe de patiënt vervoerd kan worden. Het is tamelijk ruw weer, hoge golven. De patiënt wordt afgevoerd, maar wij kunnen nog niet voor de kant, want er ligt nog een ander cruiseschip, Mein Schiff. Vanavond, als dat weg is, kunnen we aanleggen. Niemand mag van boord, want we moeten allemaal eerst door de immigratie heen, face-to-face, ook de bemanning.
Maar eerst moet deze vrijdag nog geleefd worden. Wij kaarten na de lunch een poosje met Claudia en Peter. We proberen bridge uit te leggen, maar dat is best moeilijk, vooral voor Claudia. Zij kan wel goed haar woordje doen in het Nederlands, maar de uitleg volgen is toch lastig. Peter kan het beter volgen, ook omdat hij kan klaverjassen. Ik ga om 4 uur zingen, tot half 6. Mijn stem is weer behoorlijk goed, dus rustig aan meezingen.
Na het diner is er geen show, maar van half 8 tot half 9 is er de finale van de danscompetitie. Er zijn 10 koppels, waarvan er 8 voor de helft uit een van de professionele dansers van het schip bestaat. Maar die doen uiteraard buiten mededinging mee. Mukesh wint de wedstrijd met de tango. Hij gooit zijn partner zo over zijn schouders alsof hij niet anders doet. Aan het eind van de avond blijf ik met Vivienn nog kletsen. Voor haar valt dit onder “entertaining passengers” en voor allebei is het prima om over van alles te discussiëren.

15-3-2025 zaterdag Durban

Het animatieteam en het excursieteam gaan al om 7 uur ’s ochtends, want die moeten klaar staan bij de ontscheping om iedereen de weg te wijzen. De rest van de crew gaat zodra ze gemist kunnen worden. Zij staan in een aparte rij. Wij gaan om kwart over 9 en komen alsnog midden in de Duitse excursiegroep. Er staan een enorme “Efteling”rij, het duurt een uur voor we er doorheen zijn. Alle excursiebussen gaan te laat weg. Wij gaan pas om 14.30 uur. Ik heb besloten om ons niet bij de Duitsers aan te sluiten, had ook niet gekund, want er werden geen busstickers uitgedeeld. Het motregende de hele ochtend, het was absoluut geen mooi weer. Er was aangeraden om niet alleen de wal op te gaan de stad in, het is er voor ons, rijke blanke toeristen, absoluut niet veilig. In een groep en dan goed opletten, zou het kunnen. Wij blijven op het schip. Er ging ook al geen shuttle zoals een paar jaar geleden, naar het aquapark en het begin van de boulevard langs het strand. Dat was wel jammer, want dat hadden we wel gedaan. Een van de obers, een jonge Indiër, ging wel alleen de wal op en de stad in richting treinstation en centrum. Hij valt hier niet op, wordt met rust gelaten en spreekt ook nog hindi wat misschien ook nog praktisch is. Ook de Filipijnse crewmembers gaan, toch met elkaar, lopen naar het aquapark. Dat is 10 minuten lopen. Vivienn en Josef hadden er een paar leuke uurtjes voor ze weer terug moeten zijn.
Met onze tour, die eerst een stukje door de stad voer, zagen we waarom het ons afgeraden was om daar te lopen. Er lagen overal groepjes dakloze, zwarte mensen langs de straat. Je zag geen blank iemand over straat lopen, die nemen allemaal de auto of een taxi. Ook verderop tijdens onze tour zagen we alleen maar donkere mensen langs de straat lopen, van hun werk of de winkel af. Dit cultuurverschil zie je tijdens de hele rit terugkomen. Overal langs de Dolphincoast, zo’n 50 km buiten Durban, zie je, zoals ze dat in de VS ‘Gated communities” noemen. Parken ommuurd met prikkeldraad er bovenop, een ingangspoort met bewaking waar mooie villa’s of grote huizen met mooie appartementen staan. En niet een, maar het ene na het andere park, waar er nog wel wat te koop of te huur is.
We kwamen bij het eerste en achteraf enige uitkijkpunt over de onstuimige zee uit om dolfijnen te spotten. Die waren er niet. Het was wel een prachtige locatie voor een mooi visrestaurant, Il Pescadores genaamd, waar je achter de ramen alleen maar blanke mensen zag zitten. Er waren ook een paar mensen op het strand aan het spelen, jonge moeders met een paar kinderen, ook blank. Ik noem het maar elke keer, omdat dit voor ons de waarde van de excursie was. Verder was er niets te zien. Het was wat bezichtigingen betreft een waardeloze tour. Maar toch vond ik het ook wel waardevol, omdat je zo goed het verschil tussen de haves en de have-nots kan zien. In de binnenstad van Durban zie je alleen maar zwarte mensen lopen. Later hoorden we van Romina, die met Gemma een taxi had genomen naar de Victoriamarkt, dat de taxichauffeur mee naar binnen ging ter bescherming. En ook Ursula en Kurt hadden een taxi genomen voor een tour van 2 uur door de stad. En de chauffeur zei ze hun raam niet open te doen als hij in het verkeer moest stoppen. Zelfs dat is al niet veilig meer. En ook deze chauffeur ging mee als begeleiding. Zij hadden speciale medicijnen nodig van een recept uit Zwitserland. Hij reed met ze naar een dure buitenwijk waar de apotheek wel deze medicijnen had.
De excursie was verder zo teleurstellend, ook die van Claudia en Peter ’s ochtends, dat we 70 euro teruggestort krijgen op ons boordaccount.
Zo eindigen we ook deze dag weer. Ik ga nog even in de krant lezen op Jan zijn mobiel en hij gaat nog even het casino in. Om 23 uur is het tijd om naar de hut te gaan. Daar kijken we nog naar BBC news voor de laatste update over de Oekraïne en de Gaza. En uiteraard lezen we ook hoe Europa zich aan het versterken is in de tarievenoorlog en ook in de nieuwe situatie nu de VS zich terugtrekt uit de bescherming van Europa tegen de agressie vanuit het oosten, lees Rusland. Maar het goede is dat niets zo verbroedert als een gezamenlijke vijand. Helaas hebben dat niet alle politici begrepen, zoals in Hongarije en onze eigen coalitiegenoten in de regering thuis. Ze laten premier Schoof gerust een flater slaan in Brussel, maar dat laat hij niet over zijn kant gaan. Hij houdt voet bij stuk bij het toezeggen van 3,5 miljard euro voor de Europese defensie voor de Oekraïne. Dit was even een politiek uitstapje om te laten zien dat we nog wel weten wat er in de wereld speelt.

Week 16

16-3-2025 zondag Op zee

Wederom een zeedag. Vanmiddag alweer de lezing over Namibië, “The heart of sand” genaamd. Zo word ik wel uitgedaagd om alles te onthouden. Het verhaal over Zuid-Afrika is nog niet af. Jan gaat nu eerst het verslag van de afgelopen week op het web zetten, de foto’s zijn al klaar.

17-3-2025 maandag Port Elisabeth

18-3-2025 dinsdag Op zee

19-3-2025 woensdag Kaapstad

20-3-2025 donderdag Kaapstad

21-3-2025 vrijdag Op zee

22-3-2025 zaterdag Lüderitz

Week 17

23-3-2025 zondag Op zee

24-3-2025 maandag Walvis Bay

25-3-2025 dinsdag Op zee

26-3-2025 woensdag Op zee

27-3-2025 donderdag Op zee

28-3-2025 vrijdag Op zee

29-3-2025 zaterdag Op zee

Week 18

30-3-2025 zondag Op zee

31-3-2025 maandag Op zee

1-4-2025 dinsdag Praia

2-4-2025 woensdag Op zee

3-4-2025 donderdag Op zee

4-4-2025 vrijdag Tenerife

5-4-2025 zaterdag Funchal

Week 19

6-4-2025 zondag Op zee

7-4-2025 maandag Cadiz

8-4-2025 dinsdag Op zee

9-4-2025 woensdag Barcelona

10-4-2025 donderdag Marseille

11-4-2025 vrijdag Savona

12-4-2025 zaterdag Civitavecchia

Week 20

13-4-2025 zondag Op zee

14-4-2025 maandag Corfu

15-4-2025 dinsdag Op zee

16-4-2025 woensdag Trieste