Reisschema:

Zondag 9-7-2023 Amsterdam

We gaan weer op cruise. Dit keer naar IJsland en Groenland met de Costa Favolosa.
We vertrekken vanuit IJmuiden en Dick en Connie gaan ons daarnaar toe brengen, ze komen ons om 10 uur ophalen.
Neef Ruud gaat ook weer mee en daar begint meteen al een verhaal mee. We zouden oorspronkelijk in Amsterdam opstappen en dus had hij al een hotel geboekt om rustig aan de vakantie te kunnen beginnen. Vanuit hotel Moevenpick loop je zo naar de cruiseterminal. Helaas wijzigde door de lage waterstand de sluiswachter van IJmuiden het beleid om zo weinig mogelijk de sluizen te gebruiken. En dus dokte de Favolosa in IJmuiden en ging het plannetje van Ruud niet door. Gelukkig zette de Costa bussen in, als transfer, en zo kon Ruud toch kosteloos in IJmuiden komen.
We appen steeds en om 12 uur is ook hij bij de cruiseterminal aangekomen. Dan geef je je koffer af, loopt naar de wachtruimte, daarna naar de incheckbalie en geef je je papieren af. Eerst wij, al om half 12 zaten we aan boord en daarna om half 1 ook Ruud.
Maar dan begint verhaal nr 2. Hij appt me dat hij niet mee kan, omdat hij geen paspoort bij zich heeft. Hij reist al jaren met een IDkaart door Europa en dacht dat dit ook nu kon. Vorige keer, in 2019 naar IJsland, was deze kaart voldoende. Helaas nu niet en dus had Ruud een groot probleem. En hij heeft helemaal geen paspoort.
Zijn 1e ingeving was om meteen rechtsomkeer te maken en naar huis te gaan. Maar bij nader inzien ging hij toch in discussie of hij toch niet mee kon en er bijvoorbeeld in Groenland niet af zou gaan. No way, dat kan niet, want je zit al in de territoriale wateren van het vreemde land. Maar meer mensen gingen zich met hem bemoeien en een personeelslid van de terminal raadde hem aan om bij de marechaussee een nooddocument aan te vragen. Dat kan al in IJmuiden, want bij de ferry naar Engeland zit ook marechaussee en die kunnen zo’n document verstrekken. Het volgende probleem hierbij was, dat daar een pasfoto op moet en die heb je niet zomaar op zak. Dus besloot Ruud om met een taxi, die toch af en aan reden, naar Schiphol te rijden om daar bij de marechaussee het noodpaspoort te halen. Hij had via de terminal al telefonisch contact gehad en zijn probleem uitgelegd. Geen probleem, er werd volop meegewerkt en al het voorwerk in gang gezet. Ook de taxichauffeur werkte volop mee, wachtte bij Schiphol op hem en bracht hem ook weer terug. Op Schiphol was zelfs een fotograaf voor zijn pasfoto’s aanwezig. En zo zagen wij om 4 uur Ruud in de Grand Bar verschijnen met een noodpaspoort op zak. De medewerkers van het schip in de terminal werkten ook mee. Ze hadden al gezegd dat eventueel het schip wel even kon wachten als ze wisten dat hij weer onderweg naar IJmuiden was. Inmiddels kende iedereen in de terminal Ruud en verwelkomde hem met gejuich. Er lagen om 4 uur nog maar 50 kamerkaartjes te wachten op passagiers. Om half 5 sluit normaal de incheckbalie.
Ruud had wel een serieus probleem gehad als hij niet aan zo’n noodpaspoort had kunnen komen. Een Frans echtpaar kon gewoon retour naar Frankrijk. Maar goed, een zucht van opluchting ging er bij ons op toen we hem om de bar zagen aankomen. Wat een verhaal weer. Een biertje was nodig als troost en om uitgebreid zijn verhaal te kunnen vertellen. Zoals zijn zus Linda zei door de telefoon : “ Het is weer wat met Japie.”
Om half 6 gaan wij naar de hut om ons op te frissen voor het diner. Wij hebben de vroege zitting op dek 4 in het achterschip. Ruud heeft de late zitting in het restaurant in het midden van het schip. Dat matcht totaal niet. Sowieso is een late zitting niet geweldig en ook dat we niet samen eten. Gelukkig hebben wij om 6 uur een tafel voor 6 personen en we zitten er maar samen aan. Ruud zat om half 9 aan een ronde tafel voor 4 personen helemaal alleen. De switch naar onze tafel was dus gauw gemaakt. Vanaf morgen dineren we samen.
Na ons diner strandden we in het casino en daar kon Jan de verleiding niet weerstaan om een gokje te wagen. Later op de avond krijg ik 150 euro in mijn hand gedrukt. Dat is snel verdiend. Om 10 uur in de avond komt Ruud bij ons zitten in de Grand Bar om de dag gezellig af te sluiten.

Maandag 10-7-2023 Op zee

Al om 8 uur gaat de wekker. Vandaag moet mijn wond verzorgd worden. Dat doet Jan uitstekend. Het zal ons niet verbazen als de wond tijdens de cruise helemaal dichtgegroeid is. Er gaat nog maar zo’n klein stukje honing op. En de wond ziet er gezond uit.
Om 9 uur bij het zwembad zien we Ruud al zitten, hij heeft zijn ontbijt net achter de kiezen. Hij gaat op verkenning het schip in. Wij ontbijten en gaan dan ons ding doen. Jan moet wat doen als voorzitter voor de dorpsvereniging de Dorpsruimte en ik ga met mijn cadeautje op zoek naar Phoebe, onze Filippijnse vriendin die in het Atrium werkt. Dit keer vind ik haar meteen, gisteren liep ik haar steeds mis. De stroopwafels en chocolade waren erg welkom.
Ze stelt me voor aan een ander Nederlands stel, dat ze vorig jaar op de Fortuna had leren kennen. Intussen komt ook Ruud er aan en de verhalen vliegen over de bar. Ik laat hem er achter en ga naar Jan toe die in de Grand Bar zit. Hier begin ik met mijn blogverhaal. Ik heb toestemming van Ruud om uitgebreid zijn avontuur te vertellen. Hij kan er nu om lachen, maar dat verging hem gisteren al heel snel. Nu snappen we ook waarom hij zijn documenten maar niet uitgedraaid kon krijgen. Hij had zijn ID nummer opgegeven en dat was onvoldoende. Alleen stond er nergens dat het een paspoortnummer moest zijn en bij het opbellen naar de Costa werd dat ook niet duidelijk. Er werd op kantoor een vinkje uitgeschakeld en toen lukten de documenten wel.
Het werd tijd voor een spelletje voor de lunch en dat was skip-bo. Jan won met overmacht.
De lunch hebben we samen in het restaurant genomen en daarna zijn we Ruud en ik nog een keer gaan skip-bo-en, Ruud won. Jan had weer een plekje achter een slotmachine gevonden en weer 100 euro geïncasseerd. Dat is voor hem de limit. Je moet in het begin spelen, dan betalen de machines nog uit, daarna incasseren ze alleen nog maar je geld.
Verder hebben we niet veel gedaan. Vanaf nu zitten we met ons 3en aan tafel en op dek 4 bij de platinum en goldpassagiers. Het is gala vandaag, meteen al. Je ziet heel weinig galakleding, ook wij hebben niet onze galakleding bij ons.
Daarna hebben we kennis gemaakt met de stafleden van het schip, zoals de kapitein, stuurlieden, machinisten, dokter, hotelmanager en nog een paar mensen. Op 2 na allemaal Italianen. De show werd verzorgd door de Italiaanse tenor. Hij zong prima, maar het geluid stond zo verschrikkelijk hard, ik heb mijn oordoppen gebruikt. Daarna in de Grand Bar volgde om 22 uur een disco voor volwassenen zal ik maar zeggen en dat was ook weer boven de geluidsnorm. Om kwart voor 11 hielden we het voor gezien. Ruud hebben we de hele avond niet meer gezien, hij zat op dek 3 in het atrium aan de bar en vermaakte zich er prima. De klok kreeg weer een uur en we lopen nu 2 uur achter op Nederland.

Dinsdag 11-7-2023 Op zee

Gisteren is mijn wond verpleegd en dat slaan we nu dus over. We gaan samen ontbijten, Ruud gaat op eigen gelegenheid. Om half 10 is er rekken en strekken en daar doe ik aan mee. Een goed begin van de dag. Daarna halen Ruud en ik een sudoki blaadje op. Die maken we, Ruud beter dan ik. Daarna koop Ruud 5 foto’s die hij gisteren had laten maken. De Indische verkoper wilde hem met alle geweld nog 200 of 300 euro laten bijbetalen voor nog veel meer foto’s die dan nog gemaakt zouden moeten worden. Dat gaat even niet door.
De rest van de ochtend brengen we op dek 3 in het atrium bij Phoebe door. Zij voorziet ons van koffie, water en cola. Nieuwe vrienden, Aditta en Koen, komen er bij zitten en uiteraard gaat het dan over reizen en cruisen. Dat zijn altijd leuke gesprekken, iedereen heeft wel een verhaal te vertellen. Om 12 uur weet Jan ons te vinden. Hij had eerst werk te doen voor de dorpsvereniging, maar het internet is zo zwak hier midden op zee. Alhoewel wij geloven dat het aan het systeem aan boord ligt. Te weinig ondersteuning waarschijnlijk.
Dan is het alweer lunchtijd. En nu, om 3 uur tik ik dit verslag in de Grand Bar. Ruud gaat aan de wandel op het schip, Jan zit ook ergens en ik wil niet gestoord worden. Nu ik bij ben met dit verslag, kan ik eindelijk aan mijn boek beginnen. Zo meteen om half 4 is er dansles country dans. Dat gaan Ruud en ik doen. Dat zal nog niet meevallen. En van mijn boek, deel 7 van de Millenniumserie is weer niets gekomen.
Nu is het inmiddels al zaterdagmiddag en ga ik verder met de blog.
Wat denk je bij het countrydansen? Ruud nergens te bekennen, maar ik heb leuk gedanst. Er is een uitstekende dansleraar aan boord. Ruud was in slaap gevallen, kan ook. Daarna hebben we met ons 3en weer geskip -bood en dit keer won Ruud. Dan is het al weer dinertijd. Maar eerst gaan Jan en ik naar de VIP party voor de platinum- en gold-clubleden om kwart over vijf. We schudden handen met de kapitein en de cruisedirector Sabrina. We krijgen een lekker drankje geserveerd in de Molière bar. Er zijn veel mensen trouwens. Na het vliegensvlug voorstellen waarbij de kapitein geen woord zegt en ook niet de gasten langs komt om te proosten, is de ceremonie al weer voorbij. We kunnen nog even dansen op de muziek van de dj en dat was dat. Vanaf nu ga ik nooit meer naar een vip party toe.
Na het eten strijken we eerst in het Atrium bij Phoebe neer voor onze koffie. Dan gaan we naar de show, al mag ik barsten als ik nog weet wat dat was. Nu al een seniormomentje. Ik hoop dat een van de mannen het nog weet. (nu, zaterdagmiddag dus, hebben we het. Ruud heeft alle dagprogramma’s nog. Hij is vliegensvlug naar de hut. En we weten het, de Flamencoshow. Die was juist zo goed). Vanaf morgen komen er 4 havens op 1 rij. Jan heeft in alle 4 een excursie geboekt. Ik pas nog even, vanwege mijn wond uiteraard. We, Jan met name, hebben er al zoveel zorg en tijd aan besteed en het gaat erg goed. Dus neem ik geen enkel risico op wat voor schade dan ook. Alleen bij de terugvaart, als we in Reykjavik liggen, heb ik een excursie van een hele dag. Dan kan ik wel weer langer in de bus zitten.
’s Avonds blijft het heel lang licht, wel tot bijna 1 uur. Ruud blijft zo lang op, wij gaan tegen middernacht toch naar bed. Hij maakt om 00.49 uur buiten op dek 11 een paar foto’s om te laten zien dat de zon dan net onder is.

Woensdag 12-7-2023 Seydhisfjords

Hier heeft Jan een excursie. We moeten tenderen in Seygisfjorder. De Aida Aura ligt voor de kant. Ik waag het nog maar niet om in zo’n schommelende tender te stappen, alhoewel het een spiegelgladde zee is. En het is zonnig weer. Maar ik blijf toch op het schip. Als je geen excursie hebt, moet je een tenderticket halen. Dat vertikt Ruud, dan gaat hij wel later de wal op. En net zulke werk. Hij maakt een mooie lange wandeling naar meerdere watervallen, daar waar ook een excursie van het schip heen gaat. Jan gaat naar watervallen en lavagronden en zwavelbronnen. Hier kun je tussen de zwaveldampen een rondje lopen.
Het was heel koud, gelukkig had Jan zijn Kozakkenbontmuts mee genomen en zijn, vorig jaar in Noorwegen gekocht, rode gewatteerde warme jas. Alleen was hij zijn handschoenen vergeten. Ik had wel wanten ingepakt, maar dat wist Jan niet. Heel handige wanten, waarvan je de top naar achter kan vouwen en dan kan je je vingers even gebruiken. Jan had ze ook aan op de Antarcticareis in 2010, op de Prinsendam.
De show wordt gegeven door 3 Italiaanse sopranen, niet die van de wereldreis, de Passionata dames. Maar deze 3 kunnen ook leuk zingen en we vermaken ons prima. Sinds de tenor gaan we niet meer aan de zijkant van de zaal zitten, maar in het midden. Hier hangen geen luidsprekers boven je hoofd en is het geluid niet extreem hard.
Vanavond laat is het erg bewolkt en heeft het geen zin voor Ruud om buiten weer om 00.49 uur foto’s te maken. Die worden alleen maar lelijk.

Donderdag 13-7-2023 Akureyri

In Akureyri heeft alleen Jan een excursie. Hij gaat meteen van boord als we aankomen, om 14.00 uur en Ruud en ik strijken na het ontbijt, en ook mijn rek- en strekoefeningen (van half 10 tot 10 uur) neer in de Grand Bar. We gaan meedoen met de quiz. Eerst een over disneyfilms, 2 goed (Sneeuwwitje en Alladin) en daarna jeugdfoto’s van beroemdheden, nu 3 goed ( Audrey Hepburn, Michael Jackson en Freddy Mercurey). Dat schiet niet op. Wel komt Pepijn, onze Nederlandse animateur vragen of wij niet een randomreader bij ons hebben. Een van de andere Nederlanders is de zijne vergeten. Ruud wil de zijne wel uitlezen en daar komt Leo hem ophalen. Blijkt dat hij en zijn vrouw aan een tafel voor 8 zitten met Adinta en Koen en Ed en Nicole (waar Ruud aan de bar ook al kennis mee had gemaakt). Er is nog plaats over, er komen er 2 niet opdagen. Nu vertel ik dat wij een aanbod hadden gekregen vanmorgen om in het clubrestaurant te gaan eten. Dat hebben we niet gedaan, omdat we met ons 3en zitten. Nu blijkt dat er bij hun plaats vrij is en Ruud daar heel goed bij wil en kan, neem ik weer contact op met de guestrelationsmanager, maar de tafel was al vergeven. Dus blijven we met ons 3en aan de bekende tafel zitten.
Na de quizjes gaat Ruud op pad, de tenders zijn vrijgegeven. Ik zoek een plaatsje op het Lido en ga een hamburger kip met patat halen.
Daarna begin ik toch echt aan mijn boek. Ik installeer me in de ijssalon.
Het schip ligt nog op stroom, maar om half 6 gaan we verplaatsen naar de kant. Dan is de Aida verdwenen en kunnen wij aanmeren. Daarna ga ik ook nog even van boord. Jan is pas om half 10 terug. We hoeven van hem niet te wachten met het eten van de pizza, maar dat doen we wel. Maar eerst was ik dus ook aan wal gegaan. Ik had steeds contact met Ruud gehouden. Hij maakte een megawandeling, helemaal naar het vliegveld en om de golfbaan terug. Vlak bij het schip ontmoetten we elkaar en gingen we samen nog even het stadje in. Het was al over half 7, maar uiteraard nog licht en er waren ook nog winkels open. Zo profiteerde Ruud hiervan en kocht een mooi vest van het merk 66Noord in een speciale 66Noord winkel. Op de terugweg namen we een biertje in een pub, ook gezellig en zo waren we pas om half 9 terug op het schip. Nu was het wachten op Jan. Die kwam tegen half 10 en wilde eerst een biertje hebben. Zo aten we heel erg laat. Helaas kwamen veel meer mensen laat aan en ook op het idee om een pizza te eten. De bediening kon het nauwelijks aan. Jan en ik hadden al lang en breed onze pizza en toen bleek dat de ober die van Ruud vergeten was door te geven. We kwamen om half 12 van tafel, echte Italiaanse tijd.
Show : we waren laat terug en hebben een pizza gegeten, dus geen show, die was er ook niet.

Vrijdag 14-7-2023 Isafjord

Er staat veel wind in de Isarfjord, de ochtend excursies gingen niet door. Pas vanaf 12 uur werden de tenders uitgelaten en kon men van boord. Jan zijn excursie, naar een visserman, ging dus niet door en toen wou hij verder ook niet meer tenderend van boord gaan. Ruud ging wel en maakte weer een mooie wandeling, een korte dit keer van maar 7,2 km.
De ochtend hebben we aan tafel in het Lido doorgebracht. Jan en ik hadden na de pizza met kaas gisteravond geen honger. Hij was al vroeg naar het theater gegaan voor zijn excursie. Om 10 uur werd die afgeblazen en toen kwam hij bij ons zitten. Hij had het heet met zijn gisteren gekochte thermische ondergoed aan. We zijn maar gaan skipbo-en in afwachting van de mededeling van de kapitein of we toch nog kunnen tenderen of niet. Ik haal er maar een bord patat voor ons 3en bij. En inderdaad, de middagexcursies kunnen wel doorgaan.
Ik ga nu weer verder in mijn boek, Jan en ik zitten in het Grand Bar. Hij aan een Balantimes en ik neem een cappuccino met een Bailey’s er naast. Smaakt me prima. Jan gaat om 5 uur toch nog even een uiltje knappen, ik zal hem om 6 uur wakker maken. We hadden namelijk om half 7 afgesproken met Ruud. Dan heeft hij ook de tijd aan de wal om een fikse wandeling te maken. Daar maakt hij geen gebruik van. Al om 10 over 6 meldt hij zich en zit al aan tafel. Dan komen wij er als de gesmeerde bliksem ook aan.
De show van vanavond is acrobatiek van de bovenste plank. Alleen Jan wilde niet mee. Hij is uitgekeken op de draaiende kubussen, het geslinger aan een lange lap en wat dies meer zij. Toch was het deze keer weer een kranige prestatie van het stel. Ik vond met name de vrouw heel erg goed. Ze was als elastiek. Jan vond ik terug in het casino.

Zaterdag 15-7-2023 Op zee

De laatste haven, Grundarfjordur, hier komen we om 8 uur al aan. voor we naar Groenland varen. Jan en Ruud hebben nu een excursie en zijn allebei vanmorgen vertrokken.
Meteen na aankomst worden uiteraard de tenders al uitgezet en kunnen meteen mensen met een tenderticket de wal op. Jan is ook al om 9 uur aan de beurt en Ruud om half 10. Zo heb ik de hele dag voor mezelf. Ik begin met een rustig ontbijtje. Daar aan tafel komt er een Italiaanse dame naar met toe van de wereldreis. Ze zat de hele reis bij het diner 1 tafel voor ons, met 1 echtpaar samen. Ze wilde een foto maken van ons en die naar Renata sturen, zo gezegd zo gedaan. Ook zij spreekt alleen maar Italiaans en snapt dat zij langzaam moet praten. Anders begrijp ik het niet. Maar het weerzien was erg hartelijk.
Daarna ben ik, dik aangekleed, op dek 11 een paar rondjes gaan wandelen. Zo zie ik genoeg van IJsland. Dan is het tijd voor koffie bij Phoebe en daarna maak ik nog stappen op dek 3. Genoeg bewogen, tijd voor een lunch. Dit keer komen er vers van de pers mosselen tevoorschijn. Hier eet ik 2 borden van. Na een tijdje met Marjan Faber gechat te hebben, moet ik toch echt aan dit blog beginnen, want ik was pas bij dinsdag en morgen moet het op de site. Ik meld beide mannen waar ik uithang en idd, Ruud is de 1e die me vindt. Hij had de hikingtour en die was indrukwekkend. Hij heeft over een lavaveld van 4000 jaar oud gewandeld, langs een uitgedoofde krater waar je in kon kijken. Alhoewel er geen 100% zekerheid is dat die vulkaan echt uitgedoofd is. De gids vermeldde nog dat hier op IJsland alle soorten vulkanen van de hele wereld voorkomen. Van de Hawaiaanse types tot de Vesuviustypes zijn hier vertegenwoordigd. Er zijn 3 vormen van lavastromen met late viscositeit, scherpe lavan(‘a’a), gladde lava (pahoehoe) en kussenlava. De termen zijn in het Honoloeloe’s.
Na afloop heeft hij nog een rondje gepokemond, naar een waterval toe, namelijk de Kirkjufelisfoss. Eenmaal aan boord gaat Ruud eerst voor de kipburger met patat en daarna schuift hij hier bij mij aan voor een groot glas bier.
Jan meldt net dat hij pas om 6 uur terug is, net voor we vertrekken. Hij heeft echt een hele dag een excursie. Zijn verhaal volgt dus nog.
Na zessen komt de laatste tender bij de boot aan, daar zit de excursie van Jan in. Ik had zijn andere kleding op bed al klaar gelegd en even na half 7 zat ook hij aan tafel. De dresscode is: totaal zwart. Dat is niet moeilijk. Dat hebben we altijd bij ons. Het feest is vanavond een Vikingfeest in de Molière zaal. Maar eerst gaan we een zangeres bewonderen, Klara Kenyel, die wat oudere songs laat horen. Ze kan Jan en mij niet overtuigen, het was weer te hard en ook niet mooi gezongen. Jammer, want de zaal zat vol. Daarna zouden we naar het Vikingfeest gaan, maar zoals zo vaak, komt daar achteraf niets van terecht. We zijn in het Atrium neergestreken. Er kwamen al snel wat bekenden bij ons zitten, zij hebben samen dezelfde tafel en we hadden het zo gezellig dat de tijd om naar het feest te gaan al voorbij was voor we er erg in hadden. Om 23 uur hield Jan het al voor gezien en ik om half 12. De klok gaat wel weer een uur terug, maar ik wil ook nog even in mijn boek lezen. Daar heb ik de hele dag nog niet de tijd voor gehad. En nu ben ik niet eens van boord geweest. Wat doe je dan helemaal op zo’n dag? Toch is de dag om voor je het weet.
Morgen is het een zeedag, we varen richting Groenland. Om 10 uur geeft Franco Alvisi zijn lezing over IJsland in het Frans. Daar ga ik heen. Al eerder heeft hij hem in het Duits gegeven. Ik was even vergeten dat hij aan boord zit voor de lezingen, gelukkig zagen we hem een keertje lopen. Een aardig weerzien was dat. Hij zat namelijk op de wereldreis en gaf daar zijn lezingen in het Italiaans, Frans, Duits, Spaans en Engels. En nu doet hij dat hier weer. En kan ik de lezing in het Frans bijwonen.
Morgen, zondag, begint er een nieuwe week voor de blog.

Zondag 16-7-2023 Op zee

We hebben IJsland achter ons gelaten en hebben vandaag een zeedag op weg naar Groenland. Het is prachtig weer en Jan en ik hebben samen 2 rondjes over dek 11 gelopen. Er lagen veel mensen lekker in de zon te bakken of te slapen. Aan de andere kant van het schip was het weer erg koud en hadden we onze winterjassen echt wel nodig.
Vanmorgen hebben we eerst weer mijn wond verschoond. Het ziet er goed uit. Jan heeft er weer een keer een foto van gemaakt. Er gaan nog maar een halve postzegel honingplakkaat op. We verbinden dan ook maar om de dag. Gaat prima, ik heb er ook totaal geen last van of pijn aan. Alleen ben ik beperkt met zonnen of whirlpoolen uiteraard. En ik ben uiterst voorzichtig met verstappen of zo.
Om 10 uur was er een lezing van Franco Avisi over Groenland, deze keer in het Frans. Franco was ook de verteller op onze wereldreis. Over Groenland had hij weer opmerkelijke wetenswaardigheden te vertellen.
Groenland is het grootste eiland van de wereld. Australië is een continent en daarom wordt het niet als een eiland beschouwd. De Inuit hebben een eigen taal uiteraard en veel woorden voor sneeuw en ijs. Zij kennen echter niet een woord voor toekomst, ook het hele begrip bestaat hier niet.
Al meer dan 4500 jaar wonen de Inuit, of zoals wij ze kennen Eskimo’s, hier op Groenland. Ze zijn via Canada aangekomen. Deze mensen hebben zich totaal aan de leefomgeving weten aan te passen. Ook nu nog hebben ze deze vaardigheden en eigenschappen nodig om het barre klimaat te kunnen weerstaan, ondanks dat er sinds de 17e eeuw Denen en Noren en andere westerlingen zich hier gevestigd hebben en er ook wel onderling getrouwd is. Het inheemse eten bestaat namelijk uit vis, walvis, zeehond en muskusos. En wellicht ook wordt er wel eens een ijsbeer geschoten en dan gaat die ook de pan in.
De Vikingen zijn hier aangekomen in omstreeks 950 na Chr. De zoon van de koning van Noorwegen, Erik, was voor 3 jaar verbannen wegens moord en zocht zijn heil hier in Qaqortoq, onze 1e haven. Na 3 jaar mocht hij weer terugkomen en wilde het veroverde land, zoals hij dat zag, als een groene oase verkopen, vandaar de naam Groenland, pure marketing dus. Of er Vikingen ingetrapt zijn, vertelt het verhaal niet. Feit is wel dat er tot aan 1405 in ieder geval steeds Vikingen hier gewoond hebben. De laatste gegevens dateren er van die datum middels een verslag van een huwelijk in een stenen kerkje dat nu nog als ruïne bestaat verder de fjord in bij Qaqortoq. Daarna kwam hans Egede hier in de 18e eeuw als evangelist, bouwde er een kerkje en leidde er de inmiddels Christelijke gemeente. Zijn graf ligt vlak naast het kerkje dat hij gebouwd heeft. Het is nog steeds in gebruik.
Na de lezing hebben Jan en ik een paar rondjes op dek 11 gelopen. Daarna zijn we aan de koffie gegaan en geluncht. Dit doen we steeds met ons 3en in het restaurant om half 1. Daarna hebben Ruud en ik ons over een gruwelijk moeilijke sudoku gebogen. Uiteraard krijgen we hem uit, maar dat kost wel hoofdbrekens. Tussendoor doen we ook nog met een quiz mee.
Verder is er over de middag niet veel bijzonders te melden. Jan en ik zijn nog wel een groot ijs gaan eten. We hebben zo’n ijspakkage gekocht en die moet op natuurlijk. Dit zijn echter wel mega ijscoupes. Vandaag kan het, omdat we pas om half 8 aan tafel gaan. We hebben namelijk een tafel gereserveerd in het specialiteitenrestaurant Archipelago voor half 8. Tijd genoeg dus. Ruud wil dit perse meemaken, het is wel gewaagd, want er valt nauwelijks iets te kiezen. Er zijn 3 menu’s van wereldberoemde chef-koks, namelijk de Italiaan Bruno Barbieri, de Française Helene Darroze en de Spanjaard Angel Leon. Je kiest een van de 3 en dan krijg je het hele menu geserveerd. Ruud koos Bruno, hier is het minste vis bij, ik koos Helene, niet al te gewaagd en Jan koos Angel, het menu op basis van plankton. Er horen natuurlijk wijnen bij. Er is geen beste of smakelijkste menu, dat hangt van je eigen smaak af namelijk. Wel vonden we het alle3 heel lekker. Het is echt een avondje uit en dat midden op het schip. Erg leuk om een keer te doen. Jan en ik hadden het al 2x eerder gedaan en hebben nu geconstateerd dat de menu’s niet altijd het zelfde blijven.
De show hebben we gemist. Na het diner, na 22.00 uur, zijn Jan en ik meteen naar de hut gegaan. Ruud nam nog 1 colaatje en hield het toen ook al, vroeg voor zijn doen, voor gezien.
Morgen varen we door de fjord Christianssound, waar we ijsbergen en gletsjers hopen te zien.

Maandag 17-7-2023 Doorvaart Christian Sound

Om 9 uur zitten Jan en ik bij het zwembad te ontbijten. Jan had het al voorspeld. Het was gisteren een te mooie, zonnige dag. Dan warmt het water te veel op. Bij windstilte worden de wolken niet weggeblazen en komt er misvorming. En dat is nu inderdaad het geval. De misthoorn begint te blazen en die houdt niet meer op tot morgenochtend 6 uur. Dat betekent dat het te gevaarlijk is om de fjord binnen te varen. Er wordt uiteraard geen enkel risico genomen op een aanvaring met een ijsberg. Die gaan namelijk echt niet opzij. En het zicht was echt slecht. We voeren ook erg langzaam. Vanavond om half 9 wordt er nog een poging gedaan om een andere fjord binnen te varen. Die is wel is waar kleiner, maar dan hebben we toch wat. Het is voor iedereen een grote teleurstelling dat we de mooiste fjord gemist hebben. Voor Jan en mij is het overigens al de 2e keer dat we hier niets zien. In 2008 voeren we van Kopenhagen naar NY met de Eurodam van de HAL. Dit schip heeft nog wel heel even een stukje de fjord ingevaren, maar door de opkomende mist was de kapitein genoodzaakt om rechtsomkeert te maken. Toen jammer en nu weer jammer.
We gaan maar spelletjes doen, Skip-bo-en en Fase 10. En vooral kletsen met mensen waar we intussen kennis mee gemaakt hebben. Dat is dan wel weer gezellig. Anders sta je de hele tijd buiten de natuur te bewonderen.
Om 5 uur zouden we met ons allen de groepsdans gaan meemaken, maar Ruud had een kletspraatje met ene Minke uit Scheveningen en vroeg of we daar bij kwamen zitten. En zo ging de groepsdans voorbij. Zo wordt het vanzelf dinertijd.
De show wordt gegeven door de zanger Anthony Alvarez met beroemde liedjes. Hij zong niet de sterren van de hemel, zal ik maar zeggen. Maar we zijn niet weggelopen, zo erg was het ook weer niet. Om 22.00 uur begint in de Molière zaal de 2e auditie van de Voice of the Sea. Hier gaan Ruud en ik naar toe natuurlijk. Anita en Leo zitten er al en we schuiven mooi aan. Het is weer een vermakelijk schouwspel met volop meezingers. Na afloop dansen we nog even en dan ga ik er vandoor.
Elke avond van kwart voor tot kwart over 8 verzorgt het animatieteam een klein optreden met een thema, bijvoorbeeld De Vikingen of Het Circus of zoals vanavond Madonna vs Lady Gaga. Ze kleden zich dan ook naar zo’n thema. Ze laten zich ook echt toetakelen, alles voor het goede doel : ons vermaken. Eigenlijk schenken we hier steeds te weinig aandacht aan, want het is wel erg leuk wat het animatieteam laat zien.

Dinsdag 18-7-2023 Qaqortoq

Toen ik om half 6 naar het toilet ging, hoorde ik nog steeds de misthoorn gaan. Daar gaat onze haven, dacht ik toen. Maar het viel alles mee. Hier in Qaqortoq werd het helder en zelfs midden op de dag zonnig weer. Wij hadden een excursie : het proeven van het eten van de lokale bevolking, inclusief het drinken van lokaal bier.
Om 10.00 uur moeten we ons verzamelen in de Grand Bar voor ons excursienummer. Ook hier moeten we tenderen. Achteraf had ik dat op IJsland ook wel gekund, maar goed, hier en nu ging het prima. Aan de wal stond er een Deense jonge man op ons te wachten om ons 100 meter verder op het plaatselijke café binnen te loodsen voor onze proeverij. Er stond een bord klaar met heel kleine hapjes van vis en vlees, namelijk walvishuid, 2 garnaaltjes, een bekertje zeehond, een kopje soep, een stukje muskusos, een stukje gedroogd stokvis en een gedroogde ansjovis en een half schijfje soort radijs. En er naast een plastic bekertje half gevuld met plaatselijk gebrouwen bier. Daar kregen we nog 3 verschillende soorten van te proeven. En dat was dat. Buiten vertelde onze jonge gids nog het een en ander over het pleintje met fontein waar we stonden, hij wees naar de visafslag links en een meertje ergens verder weg rechts waar je om heen kan lopen (hiken) en de kerk van Hans Egede. Ook het museum wees hij nog aan. Wel een heel summiere excursie voor de somma van 110 euro pp. Maar goed, die gerechtjes hadden we anders nooit kunnen proeven. Ik dacht dat er nog wel wat koek zou volgen, maar ze verbouwen hier geen graan, dus geen koek of zo. Al het oorspronkelijke voedsel is vis of zeehond of walvis.
We zijn op eigen houtje wat rond gaan lopen, met name naar de vismarkt. Buiten op 2 tafels lagen stukken walvis die de dag ervoor gevangen en geslacht was. Op de ene tafel de huid met het onderhuidse vet en op de andere tafel het mooie rode vlees van de mink-walvis. Dit was allemaal te koop. De weegschaal hangt aan de zijkant van de tafels.Dit walvisvlees smaakt net als biefstuk en dat klopt ook, want een walvis is een zoogdier. Jan is nog binnen in de visafslag wezen kijken, maar dat is zo klein en het was er vol, dus ik ben lekker buiten blijven zitten.
Daarna zagen we Ruud rondlopen in zijn oranje pak. Je ziet hem echt niet over het hoofd in dit pak, ook al omdat hij zo lang is. Hij was van plan om links en rechts van het dorp de heuvels op te lopen, zo gezegd, zo gedaan. Wij hebben het kerkje bekeken en dde rotsbeeldhouwwerken. Daarna zijn we onze koelkastklever gaan kopen in de souvenirwinkel. Toen vonden we het tijd om de tender te nemen om terug te gaan naar het schip.
Na de lunch heeft Jan uitgebreid de wond verzorgd. Er gaat nu geen honing meer op, maar urgoclean. Eens kijken of dit voldoende is voor de verdere genezing.
Daarna ga ik naar de Grand Bar en Jan houdt siësta. Na 5 uur is Ruud weer terug en nemen we samen nog een drankje. Ruud vertelt waar hij allemaal geweest is. Het is een prachtige dag geweest.
Om 6 uur maak ik Jan wakker en dan is het alweer half 7, etenstijd.
Het thema vanavond is Circus. Ook de show bestaat uit circusacts van Circus Carolix.

Woensdag 19-7-2023 Qaqortoq

Nu kunnen we zelfstandig de wal op, we hebben geen excursie. Alleen hangt er laaghangende bewolking met een zeurderige miezerregen. We hebben gisteren in het plaatsje al veel bekeken. Nu weer de wal op, voegt weinig toe en we besluiten om niet te gaan. We kunnen altijd in de middag nog kijken of we aan land gaan. Voorlopig kunnen we het aan boord ook goed vinden. Ruud moest al vroeg op excursie, een rondwandeling met uitleg. Daar heeft hij veel van opgestoken. Om kwart over 11 was hij even terug aan boord en stond aan de toog bij Phoebe. Uiteraard nam ik daar ook een bakkie. Daarna vond ik Jan in de Grand Bar. Het bleef maar regenen en wij hebben geen zin in die nattigheid, ondanks dat we hier nooit meer terug komen. Je kon sowieso niet ver lopen of een mooie wandeling maken in de mist. Dan maar gaan lunchen. Ruud ging weer naar de wal, nu pokemonnen, met name bij de beeldhouwwerken van Aka Hoegh in de rotsen uitgehouwen zijn ze te vinden.
In de middag ga ik maar aan mijn verslag beginnen en verder een moeilijke sudoku oplossen. Daarna gaan Jan en ik een ijsje eten. Het wordt nog steeds niet droog. Ruud gaat om half 3 voor de derde keer de wal op. Hij heeft zijn record tenderen gebroken. Nu om met Leo, een van onze nieuwe vrienden, in de plaatselijke kroeg een biertje te gaan drinken, het werd een Carlsberg.
Ruud is uitgenodigd om bij Leo aan zijn tafel aan te schuiven vanavond. Hier zitten ook Koen, Beate, en Leo en Anita en Nicole en haar man aan. Ruud heeft met allemaal al een keertje kennis gemaakt, aan de bar bij Phoebe of elders in het schip. Natuurlijk moet hij die uitnodiging aannemen. Zij hebben een tafel voor 8 personen en er blijven steeds 2 stoelen leeg.
Om 8 uur varen we weg. Het oorspronkelijke plan, vanmiddag gepresenteerd, om nog een stuk verder de fjord in te varen tot aan Healsvag en dan rechtsomkeer te maken de fjord uit en op weg naar Nuuk, de hoofdstad. Maar helaas gaat dat ook niet door. Vlak voor de afvaart komt de mededeling dat de plaatselijke loodsen dit een slecht plan vinden in verband met snelle ijsvorming in de fjord. Dus varen we om 8 uur weg naar zee. Maar tot onze verrassing zien we heel veel ijsbergen voorbijkomen. Gelukkig stonden we op ons balkon en konden we ze goed zien. Dit schouwspel duurde wel tot bij negenen. Het was te laat om nog naar de show te gaan, ik had er ook geen zin in en Jan ging meteen met zijn foto’s aan de gang. Ruud stond inmiddels aan de bar te kletsen in afwachting van de “silent disco” die hier in het Atrium los gaat barsten om kwart over 10. Ook Beate, Koen, Anita en Leo zijn van de partij. Je krijgt een koptelefoon om en daardoor kan je, in dit geval, uit 2 muziekgenres kiezen. Er is verder geen geluid te horen. Er is heel veel animo voor dit feest en wij doen ook lekker mee. Tot bij 12 uur blijf ik hangen. Jan stuurde tussendoor nog een paar foto’s van enorme ijsbergen vanaf ons balkon. Maar dat vond ik verder wel prima.
We varen morgen de hele dag op open zee op weg naar Nuuk, de hoofdstad met een kleine 20.000 inwoners van de 57.000 van de hele bevolking van Groenland. En iedereen woont uiteraard ergens aan de kust.

Donderdag 20-7-2023 Op zee

Vandaag is het weer tijd voor de wondverzorging. We zijn benieuwd hoe de wond is, nu er geen honing maar urgoclean op is gelegd. En het ziet er heel goed uit, we gaan er mee door. Ik denk nog 2 weken en dan is de wond dicht. Het ziet er uit als een schaafwond, zoals je kan oplopen als je op je knieën valt. Maar daar komt dan een korst van bloed op en dat is bij mij niet het geval.
Na het ontbijt gaan we de lezing over Groenland, Vikingen en Kayaks volgen, die Franco Avisi geeft in de Molière zaal. Dit keer stond de lezing ook in de Nederlandse Oggi a Bordi, het dagelijkse programma. En nu zat de zaal ook vol met Nederlanders die de lezing in het Engels konden volgen. Ik had deze lezing al in het Frans gevolgd. Die over IJsland hebben we dus helemaal gemist, erg jammer. Beate en Koen en Ruud vonden de lezing geweldig, een van de beste die ze ooit gehoord hadden. Hierna om 11 uur spoeden we ons naar de Grand Bar, want de groeps-triviant gaat beginnen en wij hebben ons opgegeven. Gelukkig zijn we ruim op tijd. Onze groep heet Spijkcity, naar Spijkenisse waar niemand van ons vandaan komt. We doen enthousiast mee en hebben er zeker 14 van de 20 goed. Het gaat dit keer over kunst en we moeten de artiest of de titel van het kunstwerk noteren. Een van de antwoorden hebben we in een fout veranderd, van Caravaggio in Greco en in 1 antwoord hebben we 1 letter veranderd, van Botero in Bolero. Ik hoop dat dat laatste nog goedgekeurd wordt. Dan hebben we 15 punten, niet slecht. Op de volgende zeedag komt de 2e ronde met een ander onderwerp. Eens kijken of we daar ook wat van bakken. We vinden het wel erg leuk om dit samen te doen. Alleen herhaalt Ruud met zijn verdragende stem een paar keer elk antwoord, iets wat niet de bedoeling is natuurlijk. De zaal zit bomvol met tegenstanders. Maar o.k. dat is dan maar zo.
Na de lunch ga ik mijn casinomunten opmaken. Dat is met dat weinige geld toch nog moeilijk en ik ga dan ook de laatste 5 euro maar incasseren. 15 euro verspeeld totaal door mij. Jan gaat naar de hut voor een kleine nap en ik zit hier nu in de Grand Bar dit verslag te tikken. Aan tafel zitten nog 2 Duitse echtparen, het is zo vol dat ik wel bij andere mensen moet aanschuiven voor een plekje voor mijn tablet op tafelhoogte.
Voor vanavond bij het diner hebben we een Tomahawk besteld voor Jan en mij samen. Ruud houdt hier niet zo van en kiest dus gewoon wat lekkers van de kaart. Het is allemaal even lekker. Vanavond staat er bijvoorbeeld boeuf stroganoff op het menu en dat is ook erg lekker.
We varen trouwens de hele dag al in een soort laaghangende bewolking. Er is geen mist, want er klinkt geen misthoorn, maar het is windstil en dat is een slecht teken voor het weer morgen. Nou ja, duimen maar dat het goed komt. Dat was eergisteren in Qaqortok ook het geval. Ruud heeft er een handje van om allerlei woorden te verbasteren en Qaqortoq wordt door hem dan ook Kakketok genoemd. Is wel makkelijker te begrijpen en te lezen door ons. Om 5 uur komt Jan ook naar beneden en drinken we samen nog wat.
De tomahawk is weer goed. Ruud eet zijn eigen keuze.
De show is dit keer een soort verhaal over een spookkasteel. Eindelijk een echt decor met zelfs changementen. Er worden verschillende sprookjes uitgebeeld door zang en dans. De verbindende factoren tussen de sprookjes zijn een aap en een soort van duivel. Ik vond het een erg leuke show van eigen bodem zal ik maar zeggen. Dan wonen we een parodie op Freddy Mercury bij in het atrium, van kwart voor tot kwart over 8. Het duurt allemaal niet zo lang elke keer. Hier is het animatieteam verantwoordelijk voor de voorstelling en het is de bedoeling dat er volop gedanst wordt. Het enige jammere van het atrium is, is dat het 4 deuren naar het promenadedek heeft. En de rokers maken daar gretig gebruik van. Je zit er eigenlijk bijna overal op de tocht. Dan maar op tijd naar de show. Met Koen, Beate, Anita en Leo hebben we afgesproken om naar de Molière zaal te gaan waar een heel goede band speelt. Hier is het nu niet druk en dus kunnen we een beetje ruim dansen, wat Beate en ik dan ook doen. Jan is ook nog mee, maar hij voelt zich niet zo lekker. Er zit een beginnende verkoudheid aan te komen. Toch houden we het er nog tot middernacht uit. Morgen hoeven we niet al te vroeg op excursie in Nuuk.

Vrijdag 21-7-2023 Nuuk

De aankomst in Nuuk is precies op tijd. Het is slecht weer, het waait en het regent, voor hier normaal maar voor toeristen niet zo leuk. Om 8.15 uur moeten we ons melden in de Grand Bar. We hebben een rondrit die heet : Nuuk van A tot Z in totaal comfort. Dat betekent een busrit met verschillende fotostops. En zo gebeurt het ook. We kunnen er een paar keer uit. We krijgen een goed beeld van Nuuk. Deze hoofdstad heeft een kleine 20.000 inwoners, ongeveer 1/3e deel van heel Groenland. En dit aantal groeit snel, want de kleine nederzettingen lopen leeg. Men wil dichter bij werk en scholing zitten. Op den duur zal zeker de helft van heel Groenland hier in Nuuk wonen. Je ziet dan ook veel woningbouw. Dat zal niet meevallen, want er moet op de granieten rotsen gebouwd worden. Die liggen allemaal ongelijk en zijn keihard, 2 obstakels die steeds overwonnen moeten worden. De meeste mensen wonen in een appartement, die gebouwen van 3 of 4 lagen hoog maximaal liggen verspreid over dit gebied. De echt oude worden afgebroken, dus er moet ook voor vervanging hiervan gezorgd worden. Er is ook hier gebrek aan goedkope werkkrachten en die worden dan ook geworven in Sri Lanka, de Filippijnen of Thailand. Die mensen uit de warme landen moeten wel afzien om hier te komen werken. Je zag in het centrum een Thais restaurant en een Chinees restaurant. Die voorzien in een behoefte. We rijden langs het ziekenhuis, de universiteit en het vliegveld wat uitgebreid wordt. Gestopt wordt er bij een uitzichtpunt over de privé haven waar heel veel boten liggen. Je kan hier niet met je auto weg buiten Nuuk. Daar zijn verder geen wegen meer. Verbindingen zijn er alleen over het water en door de lucht. Bijna iedereen heeft een bootje of kan er eentje lenen. In ieder geval voor wat visvangst of familiebezoek 2 of 3 dagen varen. De huizen zijn duur hier. Een koopappartement van ca. 100 m2 kost ongeveer 350.000 dollar. Niet voor iedereen weggelegd. Vroeger, toen Denemarken het nog helemaal voor het zeggen had, tot 1980 ongeveer, moesten de huizen of gebouwen een kleur krijgen naar het beroep dat de bewoners hadden. Dat kan, in mijn ogen, alleen maar als je een appartement via je werk aangewezen kreeg. De brandweerlieden en agenten in blauwe gebouwen, de onderwijzers en zorg in gele bijvoorbeeld. De verplichting is nu wel losgelaten, maar kan eigenlijk alleen uitgevoerd worden in een vrijstaand huis. Die staan op het mooiste deel van de kust en dat stukje wordt dan ook de miljonairsstrook genoemd. Je mag niet zomaar een stuk grond/rots kopen en gaan bouwen. Er is een vergunning nodig. Men is hier streng in. Toch is er nog 1 illegaal gebouwd huis, van een Noor, die toch zijn zin doordreef. Het is een prachtig huis op een geweldige plek en het staat er nog steeds. Hier in de tuinen van de mooiste woningen zie je bootjes en sneeuwscooters staan, zoals er bij ons fietsen voor de deur staan.
De energie komt hier van waterkrachtcentrales uit het binnenland, gecombineerd nog met oliestook. Er is nog voor 60% olie nodig voor de energievoorziening.
Bij het koloniale deel van Nuuk, het oude gedeelte vlak aan de haven, staat een mooi beeld in het water. Dat is de zeegodin Sedna, zij vist met haar lange haar alle vis uit het water voor de Groenlanders. Nog steeds wordt zij aanbeden. Op een andere plek stoppen we bij de grote begraafplaats, er staan alleen maar witte houten kruizen, geen mooie grafstenen of zoiets. Ook kunnen we hier over gladde, natte keien naar het kerkje lopen dat door Hans Egede, de evangelist uit de 18e eeuw, gesticht is. De kerk is gesloten. Aan het einde van de rondrit stoppen we bij het moderne centrum. Hier kan je er uit en later de shuttlebus terugnemen. Jan voelt zich niet zo lekker en wil liever eerst terug naar het schip. Dat doen we dan maar. Eenmaal aan boord vinden we Ruud nog aan de bar in het Atrium, samen met Koen en Beate. Die 2 zijn net terug van de tour : The Ice kingdom of the fjord of Nuuk. Die gaan wij morgen doen, moet heel erg mooi zijn. Je zet ijsbergen, watervallen en gletsjers. Na de koffie en de lunch, ook nog met Ruud, wil ik toch terug naar het centrum. Het wordt ook droog en we nemen samen de shuttlebus naar het culturele centrum Kanaug. Ruud trekt zijn eigen plan, hij doet alles te voet. Wij bezoeken ook nog het winkelcentrum en het vvv met de souvenirs, veel spullen zijn van zeehondenbont gemaakt. Dat soort warme kleding. Laarzen, mutsen, wanten en anoraks heb je hier in dit barre klimaat wel nodig. Men heeft veel last van organisaties zoals Greenpeace en dierenbeschermers, die kritiek hebben op het feit dat men hier van de zeehonden, walvissen en andere dieren afhankelijk is. Zonder kon men duizenden jaren lang niet overleven in de kou hier. Er groeit zowat niets, misschien wat bessen of aardbeien of zo. Maar geen graan voor brood of groente of zo. Alle behoefte kwam van de dieren, tot aan olie voor licht aan toe voordat de olie gevonden werd. De blubber, het walvissenvet, werd gebruikt in de winter voor verlichting. Nu is er weer klimaatkritiek op het gebruik van fossiele brandstoffen, maar die zijn hier nog nodig totdat er genoeg elektriciteit met de waterkrachtcentrales kan worden opgewekt, als dat al kan midden in de winter met -20 graden Celsius. Hoe moet dat eigenlijk? Geen idee. En men kan wel roepen dat er groente en fruit gegeten moet worden, maar dat moet allemaal ingevoerd worden en dus betaald worden met deviezen die weer verdiend worden door de export van vis. En ook een beetje door de inkomsten uit toerisme. Nee, de vitamines komen hier uit zeedieren of eventueel een geschoten, verdwaalde ijsbeer. Om een uur of 4 zijn we weer terug. Jan gaat nog even een uiltje knappen en ik ga verder in mijn 2e detective : “De terugkeer van Mia” geschreven door Samuel Bjork.
Het is een heerlijk boek. Van deze schrijver heb ik al meer gelezen. De verkoudheid van Jan wordt al erger en na het diner verdwijnt hij weer naar de hut. Ruud gaat nog een keer de stad in, het is ook hier weer heel lang licht en ik vind een tafel in de Grand Bar. Ik heb aan mijn boek genoeg. De show slaan we allemaal over. We hebben in de wijnbar Camelot afgesproken. Ik had al gezegd dat ik het deze avond niet zo laat zal maken. Ik blijf in mijn boek verdiept, sla alle andere activiteiten over en ga om 23 uur naar de hut.

Zaterdag 22 -7-2023 Nuuk / Op zee

Gisteravond hadden we al gehoord dat we vandaag niet om 12 uur, maar al om 10 uur vanmorgen weer vertrekken. Dat heeft met het komende slechte weer te maken. Hierdoor zijn de excursies vervroegd. Ook wij moeten erg voeg op, al om 5 uur laten we de wekker gaan. Om kwart voor 6 moeten we ons melden in het theater voor onze flordentocht. Jan is vannacht al beroerder geworden, ik vraag me af of hij wel mee wil. Nog om 4 uur heb ik op mijn horloge gekeken. Maar ineens schiet ik om kwart voor 6 wakker, zijn we allebei door de wekker heen geslapen. Voor Jan hoeft de tocht niet meer, maar ik wil wel en kleed me als de wiedeweerga aan. Na 5 minuten ben ik klaar. Eenmaal in het theater zie ik dat ik niet de laatste ben. Ook Beate en Koen komen binnenlopen. Zij hebben de rondtour en worden opgeroepen om naar hun bus te gaan. Dan zit de rest te wachten op zijn beurt. Om half 7 komt het bericht dat de fjordentocht vanwege de opkomende storm niet door kan gaan. We hadden met watertaxi’s verder de fjord ingevaren, had heel erg mooi geweest, maar gaat helaas niet door. De Italianen en Spanjaarden laten hun ongenoegen luid blijken, ze zijn woest. Ik ben teleurgesteld, had graag deze tocht gemaakt. Maar veiligheid gaat voor alles. Je ziet het buiten heel donker worden en het gaat weer regenen.
Zo zit ik al om kwart voor 7 aan mijn 2 gebakken eieren en een kopje thee. Ik lees de krant op mijn mobiel en ga dan om half 9 naar het atrium waar Ruud, Beate en Koen (inmiddels al terug van hun rondrit) aan de koffie zitten. Ruud en ik blijven nog langer hangen. Er komt een Nederlander bij ons zitten, waar we gisteren in de bus kennis mee hebben gemaakt. Ruud en hij hebben met wintersport veel dezelfde ervaringen. We babbelen zo de tijd vol. Ook nog een Italiaan vraagt welke taal we eigenlijk spreken, in het Engels dan wel. Ook met hem hebben we een leuk gesprek. Hij trouwens, samen met zijn vrouw en kleinzoon, hebben vorig jaar dezelfde ellende gehad met een paspoort als Ruud nu had bij het inschepen. Ziij moesten in Amsterdam inschepen, maar niet in de cruiseterminal, maar ergens in de goederenoverslag. Wij zijn daar ook eens ontscheept. Er is helemaal niets van voorzieningen. Deze 3 mensen hadden hun koffers al afgegeven en kwamen er toen achter dat ze een paspoort (voor Engeland, sinds de Brexit) nodig hadden. Dat lag thuis in Italië. En dus konden ze onverrichterzake terug naar huis. Wel moesten ze eerst nog 4 uur wachten tot ze hun koffers terug hadden, daarna zelf vervoer naar Schiphol regelen, een nieuw vliegticket kopen en dan thuis zien te komen in Venetië. Hub kleinzoon wil niet meer mee. Maar zijzelf hebben zich niet laten weerhouden om dit keer toch weer mee te gaan. Gelijk hebben ze. Dan is het weer lunchtijd. Jan sluit ook aan, alweer een stuk beter,
Het weer onderweg is er trouwens niet beter op geworden. Het is heel mistig, de misthoorn gaat onophoudelijk. Na nog een bakkie koffie in de Grand Bar gaat ook Ruud naar zijn hut. Hij wil wel even een frisse neus halen, maar komt niet verder dan zijn bed. Ik zit weer verdiept in mijn boek, laat een quiz en een nieuw te leren dans aan me voorbijgaan. Om 5 uur ga ik ook naar de hut. Mijn been moet nog verzorgd worden. Daar nemen we uitgebreid de tijd voor. Het ziet er nog steeds goed uit.
Vanavond is het de finale van de karaoke, The Voice of the Sea genaamd. Jan heeft de voorrondes niet meegemaakt, dus gaan Ruud en ik er samen heen. Het zijn dit keer geen sterke kandidaten, er springt er niet een uit. Een van de coaches heeft een jong meisje van 14 als haar finale kandidaat uitgekozen. Hier kunnen wij op stemmen. Er zijn 3 coaches en dus 3 finalisten. Het is het 1e optreden ooit van het kind, wie weet hoeveel spijt ze heeft dat ze ooit met de karaoke heeft meegedaan. En nu staat ze op het podium voor een volle zaal het liedje “Let it be” van de Beatles te zingen, stervend van de zenuwen. Natuurlijk krijgt ze de gunfactor en wint met 44% de trofee van The Voice. Was ze de beste zanger? Deed ze het leuk en had ze lef? Ja. Sommige mensen nemen dit spel zo serieus, hele discussies over wie er had moeten winnen. Ruud wilde niet eens stemmen, omdat er niet de beste zangeres van alle karaoke’s bij zat. Kijk erdoorheen, het is maar een spel.
Hierna was het “Revivalparty” van muziek uit de 70-en 80’er jaren in de Molière zaal. Hier sluiten we de avond af. Het was er nu erg druk en dat is gezellig. De klok gaat vanaf nu steeds 1 uur vooruit. Dat betekent dat ik toch om half 12 naar de hut ga en daar mijn horloge meteen op half 1 zet. Morgen en overmorgen hebben we 2 zeedagen. Heerlijk.

Zondag 23-7-2023 Op zee

De wekker gaat zoals gewoonlijk om 8 uur. We hebben wel de tijd, maar hebben toch een vol ochtendprogramma. Eerst voor het ontbijt maken we een waszak klaar. Deze was wordt gratis gewassen, het is de Magic bag. Maximaal 25 stuks in een grote papieren zak stoppen en wij als platinum Costa clubleden mogen die gratis laten wassen, dit mag 1x per reis. Dan gaan we ontbijten. Om 10 uur geeft Franco Avisi speciaal voor de Nederlanders een herhaling van zijn lezing over IJsland. De aankondiging van deze lezing stond namelijk alleen in het Engelstalige programma. Dus een speciale service voor ons.
Daarna om 11 uur de triviant, deel 2. Gelukkig had Koen op tijd de honneurs van ons waargenomen, want de lezing duurde lang. En we hadden ook nog plaats in de Grand Bar. Alleen was ons resultaat teleurstellend, maar 7 van de 20 vragen goed. Het hadden er een paar meer kunnen zijn. Bijvoorbeeld over de langste rivier van Europa: Donau of Wolga, een stad met de meeste inwoners: Tokio of Mexico-City, de grootste Antillen landen: de ABC eilanden of Haiti, Cuba, Jamaica, Porto Rico en de Dominicaanse republiek, het land met de meeste inwoners: China (tot vorig jaar was de onbekende eis) of India. Dus 4 fouten die niet hadden gehoeven.
Ruud had zich vergist in de tijd. Hij nam aan dat de tijd op het beeldscherm de echte tijd aan boord is. Maar dat kwam niet overeen met onze eigen tijd. Hij had dus de lezing en de triviant gemist. Hij had geweten welke taal er in Andorra gesproken wordt, namelijk Catalaans en niet Frans of Spaans.
Morgen gaan we in de herkansing, weer om 11 uur, nu over sport.
Het is alweer snel lunchtijd. Daarna wil ik eerst mijn boek uitlezen, de ontknoping nadert. Ruud gaat toch buiten lopen en Jan gaat zijn laatste beetje verkoudheid eruit slapen. Dan kan ik in de hut de blog van week 2 afmaken. Dat moet al op de site, gebeurt nu, real time. En ik begin meteen maar aan week 3. Buiten is het nog steeds mistig, alhoewel die wel al wat optrekt. We varen blijkbaar ver genoeg weg van Groenland.

Maandag 24-7-2023 Op zee

Het is een zeedag en we doen het rustig aan. Als eerste verzorgen we mijn wondje, het is inmiddels zo klein geworden als een 2centstuk. Daarna gaan we naar het Lido. Jan neemt alleen een dubbele espresso en ik een kopje thee en 1 croissantje. Om 10 uur is er de lezing over IJsland. Franco had die al een keer in het Engels gedaan, maar dat had niet in de Nederlandse Today gestaan. Hij was zo aardig om voor de Nederlandse kolonie de lezing over IJsland nog een keer te doen. En er was genoeg belangstelling voor. Daarna moesten we ons haasten om op tijd te zijn voor de Triviant die we met ons groepje doen. Koen was snel en had de eerste 4 vragen al beantwoord. We staan 9e van de 21 groepen, niet slecht. We weten van de sportvragen niet alles, maar ons antwoord op de vraag “Wat is de koning van de sporten?” hadden we toch fout, te ver doorgedacht in plaats van meteen Voetbal in `te vullen. Wij namen Atletiek, fout dus. En een andere vraag “Wat is de populairste sport van de Filippijnen?”. Die wisten we niet. Dat is basketbal.
Daarna is het al weer 12 uur en na nog een bakkie koffie gaan we , zoals elke dag met ons 3en lunchen.
Na de lunch doen we ons ding. Ik ga mijn boek uitlezen, Jan gaat met foto’s op de laptop aan de gang en Ruud gaat 20 rondjes lopen buiten op dek, dat was hij van plan, maar hij is niet verder gekomen dan zijn bed. Ook wel eens een keertje fijn, even een rustmomentje.
Na het diner hebben we het nog druk. Eerst is er een Nederlands muziekfeest om kwart voor 8. Dit duurt tot half 9. Dus voor we goed en wel op gang kwamen, was het al weer voorbij. De muziek kwam van de DJ en het waren steeds potpourri’s. Dat betekent dat als je een liedje meezong of meedanste, het ritme en de tekst al snel weer veranderde. Een beetje verwarrend. Maar goed, het was toch gezellig. Er zijn wel zo’n 200 Nederlanders aan boord, dus het was de moeite waard. Er wordt ook voor de Italianen en de Duitsers zo’n party gehouden. De Fransen hadden hun party al op de 14e juli, hun nationale feestdag.
Dan is er een voor ons bekende show, namelijk “Sapori d’Italia”. Nog steeds leuk om te zien. Om 22.15 uur is de Silent Night aan de beurt. Het is al de 2e keer en het blijft leuk. Toch gaan Jan en ik er niet aan mee doen, met name omdat de klok weer een uur naar voren gaat. Wij willen toch wel voor 12 uur in bed liggen. Ruud blijft wel tot het einde en dat is om half 2 oude tijd. Dat soort uitspattingen redden wij niet meer. Bovendien moeten wij ons morgen al om kwart voor 8 melden voor de lange excursie in Reykjavik.

Dinsdag 25-7-2023 Reykjavik

We komen een beetje te laat aan en de excursie begint dan ook een half uur te laat. Dat is voor het strakke schema dat we hebben niet zo leuk.
We hebben een grote groep en de bus zit helemaal vol. Jan en ik zitten nu achter elkaar, ook niet erg. We rijden vanuit Reykjavik de zuidelijke route langs de kust. Eerst rijden we een groot stuk door een lavaveld. De 1e stop is een sanitaire stop. Bij het uitstappen valt er een dame lelijk op haar heup. Ze wil geen ziekenhuis bezoeken voor een foto in het ziekenhuis. De rest van de dag brengt ze in de bus door. Daarna stoppen we bij een mooie waterval die van 60 meter hoog naar beneden dendert. Je kan er achterlangs lopen, maar dan moet je wel omhoogklauteren. Dat gaan we niet doen, het is behoorlijk slippery. De volgende stop is bij het cafe voor de lunch, ook een museum. De groep moet in 2en gesplitst worden. Wij gaan eerst eten, het wordt een lekker champignonsoep. Dan lopen wij door het museum. Een IJslander heeft zijn leven lang alles van het boerenleven verzameld, hij is 100 geworden en heeft flink zijn best gedaan. Er is ook een buitenmuseum bij. 2 boerderijen, een schooltje en een kerk en ook een oude brug. 100 meter verderop is er de volgende waterval. Toch gaan we met de bus ernaartoe. Het is weer een mooie waterval.
Na de stop van 20 minuten rijden we een eind, naar het zwarte strand, van lava uiteraard. De rotsformatie die tot aan de waterkant doorloopt is indrukwekkend. Er wordt voor gewaarschuwd dat je niet met je rug naar de zee gaat staan. De 7e golf is steeds een grotere en die neemt je zo mee het water in. Er zijn hierdoor hier al mensen verdronken.
Als laatste gaan we naar het Lavamuseum. Hier hadden we wel veel langer willen blijven. Wat veel informatie krijg je hier over IJsland en het vulkanisme hier op het eiland. Het blijkt nu dat IJsland een drijvend eiland is boven op een vuurberg die vanuit de diepte van de aarde omhoogkomt. De oppervlakte van IJsland bestaat dan ook voor een groot gedeelte uit vulkanen en die werken allemaal nog, op 1 na trouwens. Je zag op tv-beelden de aardbevingen van de verschillende vulkanen in de laatste 48 uur. Je staat er niet bij stil, maar hier is de aarde continu in beweging. Er is 1 dode vulkaan. Die is voor het laatst 4500 jaar geleden voor het laatst uitgebarsten. Deze krater is te bezoeken. En Ruud gaat dat doen, er is een excursie naar toe, behoorlijk prijzig. Maar achteraf is het toch het hoogtepunt van de reis voor hem, ondanks dat Groenland ook al helemaal geweldig was. Hij ging 120 meter de krater in, in een soort glazenwassersbakje, waar er 8 mensen tegelijk in gaan, naar beneden. Het is wel een inspannende wandeling voordat je dat bakje in gaat. Ook moet je gezekerd worden, een helm op en een goed pak aan en stevige schoenen aan.
Onder IJsland is de grond zo heet, kokend heet. Hier wordt voor de verwarming van de huizen en de industrie gebruikt. De goed geïsoleerde buizen voor het transport lopen gewoon over het land heen. Hier in IJsland hebben ze geen last van hoge prijzen voor de fossiele brandstoffen.
Waar verdient IJsland zijn inkomen mee? Voor 25% met de visserij, voor 25% het smelten van bauxiet, dus de uitvoer van aluminium, voor 25% toerisme en 25% diensten en IT.
Onze excursie is zo strak gepland, dat we pas om 6 uur weer terug, we waren de laatste die binnenkwamen. Meteen daarna voeren we weg.
Na het diner was er eerst een Duitse en Spaanse party. Dan bestaat de show uit de voorstelling die Jan en ik al eerder op de wereldreis gezien hebben, namelijk “Spectacolo”. Toen vond Jan er niets aan, ik vond het geweldig. Nu, dit keer, vond Jan het toch wel een aardige show, met name de assistente die met paraplu’s en andere dingen jongleert. Zij is echt heel goed. Hij heeft flauwe grappen, maar toch wel leuk.
Na de show ging ik met een cadeautje naar Zordaine die in de wijnbar werkt. Ik had voor haar en voor Phoebe oorbellen van lava gekocht en een plak chocolade van IJsland. Zij kunnen niet altijd in elke haven van boord. Zo hebben ze toch een souvenirtje van IJsland. In de wijnbar krijg ik een mooi glas witte wijn en blijf er uiteraard gezellig kletsen. Zo kom ik niet meer in het atrium terecht. Jan was al meteen naar de hut gegaan om zijn foto’s op de laptop te zetten en het een en ander op fb.

Woensdag 26-7-2023 Op zee

En weer hebben we een zeedag. Nu varen we richting de Orkney eilanden, een onderdeel van Groot-Brittannië/Schotland.
Om 10 uur hebben we er weer een lezing van Franco Avisi, nu over deze Orkney eilanden. Wat is dit weer een goede lezing. Ridder Magnus kwam ook nog langs. Dat was een Noorse landheer die de belangen van zijn oom op de Orkney eilanden kwam behartigen. Dat moest hij met de dood bekopen in het jaar 1115. Hij ligt in de Magnuskathedraal begraven.
Na de lezing gaan we aan de koffie. Triviant is pas ’s middags om half 4. Daar kunnen we niet heen, want wij hebben een uitnodiging van de kapitein voor een borrel, alleen voor de platinum clubleden. Daar horen wij dus bij en waren de enige Nederlanders van de 51 platinum leden. De kapitein kwam een handje schudden en we kregen de foto die er met hem gemaakt werd. Het was weer zo afgelopen, zoals elke keer met een clubbijeenkomst. Om kwart voor 5 is er in het theater de grote clubbijeenkomst, daar wil Jan ook een, vooruit dan maar. Gelukkig werd deze bijeenkomst afgesloten met een optreden van de zanger Frank van Hengel. Hij zong aardig, had ervaring opgedaan op de Aida en Royal Caribbean schepen.
Tussendoor konden we nog even een kleine bijdrage leveren aan het Triviantspel. Verder moesten Koen, Beate en Ruud de honneurs waarnemen.
De show dit keer was echt iets voor jongeren. Een Duitse breakdance groep DDC Break gaf een leuke voorstelling. De zaal ging uit zijn dak en er kwam een staande ovatie voor de dag.
Daarna gaan we meteen naar dek 9, want bij het zwembad komt er een late night buffet. Beate en Koen hebben meteen een mooie tafel vooraan bezet. Natuurlijk maakt iedereen foto’s. Dan gaan we ervan smikkelen. Je wil niet weten hoeveel gebak er weer opgeschept wordt door iedereen. Het buffet wordt eer aangedaan. De DJ gaat daarna draaien en dat is dan weer jammer, geen lekkere dansmuziek en zo gaat de avond uit als een nachtkaars, ondanks dat het animatieteam mooi aangekleed was en erg zijn best deed om iedereen op de dansvloer te krijgen.
Om half 12 gaan Jan en ik naar de hut, het is wel welletjes zo.

Donderdag 27-7-2023 Kirkwall

We varen nog een halve dag voor we op de Orkney eilanden aankomen. We moeten er weer tenderen. De ochtend hebben we gebruikt om koffie te drinken en te sudoku-en met Ruud. Hij heeft een tenderticket gehaald, wij hebben dat niet nodig omdat we een excursie hebben. We moeten ons al om kwart voor 1 melden in het theater. Daarom gaan we met ons 3en al om half 12 lunchen, ons restaurant is dan al open voor deze ene keer. We worden ingedeeld bij groep nummer 4, dat is straks onze bus. Maar eerst moeten we allemaal met ons paspoort langs de douane en die moet om 1 uur nog aan boord komen, het kan dus even duren. Het is logistiek ook wel een hele operatie. Iedereen moet op weg naar de tender langs een van de 2 douaniers met ons open paspoort, dan wordt onze hutkaart gescand zodat bekend is dat we langs de douane zijn gegaan. Daarna krijgt het kaartje een klein rond stickertje met dezelfde betekenis, daarna gaan we langs de gewone uitgangsscan en dan pas lopen we de trap af naar de tender. Om 2 uur zitten we in de bus voor onze rondrit over het grootste eiland van de Orkney eilanden, het “mainland” genoemd. Met deze ingewikkelde procedure is Ruud pas om half 5 aan de wal, hij gaat rondwandelen.
Onze tour gaat langs Skara Brae, een opgraving van een 5000 jaar oude bewoning die uiteraard helemaal onder meters dikke aard- en graslagen ligt. Blijkbaar is dit eiland al heel erg lang bewoond, vroeger dan dat de piramides gebouwd zijn. Vorige keer zijn we in zo’n soort ondergrondse woning geweest, die nog intact gebleven is. Nu, op een andere site, vlakbij, worden er meerdere woningen bloodgelegd. Er zijn hier ook, net als in Stonehenge, monolieten recht op gezet, bijvoorbeeld bij de Standing Stones of Stenness. Hier staan er nog maar 5 overeind, maar een eindje verder op staan er nog wel meer dan 20 in een kring, de Ring of Brodgar genaamd.
Na de stop van de stones rijden we langs een baai waar het vlaggenschip van de Royal Navy in 1939 getorpedeerd is en nog op de bodem van de baai Skae Flow ligt. In 1941 zijn er hier 2000 Italiaanse krijgsgevangenen onder gebracht, in Noord-Afrika gevangengenomen. Churchill had beslist dat deze mensen een dijk voor de baai moesten aanleggen tegen aanvallen van de Duitse vloot. De Italianen zijn in barakken van een halve cirkel ondergebracht en hebben hier een gemeenschap georganiseerd. Ze bouwden een theater en een kerk, die laatste staat er nog. Dit deden ze na hun werk. De kerk wordt nog steeds aangeduid met “Italian church”. Binnenin is het prachtig opgetuigd, met een altaar, een koorgedeelte met een gesmeed ijzeren hek. De muren, die eigenlijk van de ijzeren barakken zijn, lijken net betegeld, met geverfde trompe l’oeil tegels. (niet aankomen graag).
Het landschap is heel groen en zo goed als vlak. We zien veel zwarte vleeskoeien en ook veel schapen rondlopen. Het eiland is qua eten en drinken zelfvoorzienend, dus vond de gids dat een eorme rijkdom voor de inwoners, zo’n 5000 in getal.
De hoofdstad is Kirkwall. Hier begint en eindigt onze tour op de kade. Je loopt zo het stadje in en dat doen we dan ook. De laatste tenderboot gaat pas om kwart voor 7 en we zijn al om half 5 terug. Vorige keer had Jan hier een maltwhiskey gekocht, de Highland Park van de plaatselijke distilleerderij. En dat gaat nu weer gebeuren. We weten de winkel nog precies te vinden. Dit keer koopt Jan 2 flessen waarvan de opbrengst voor de Reddingbrigade bestemd is. Wat een goed doel!!!!!!!!
Daarna lopen we door en hoog op een terp staat de Middeleeuwse Sint Magnuskathedraal. Hij is gebouwd in 1137 ter ere van graaf Magnus die in strijd met zijn neeft Hakon onthoofd werd. De neef van Magnus kwam uit Noorwegen om het graafschap terug te veroveren, liet en passant deze kerk bouwen en werd er in 1158 ook zelf in begraven. Toen viel de kerk onder de diocese van Trondheim. De Orkney’s waren tot 1560 Noors/Deens. Tussen die 2 landen wisselde de troon nogal eens, maar in 1560 werd de eilandengroep over gedaan aan Schotland.
Ik heb nagekeken of deze graaf Magnus enige connectie had met ridder Magnus uit Schagen. Maar dat is niet het geval. De naam Magnus komt veel vaker voor en heeft eigenlijk de betekenis van “Groot” of “de Grote” zoals in Charlemagne of Karl Magnus oftewel Karel de Grote. De Schagense Magnus is een Friese vaandeldrager, die volgens de overlevering, in Rome gevochten heeft uit naam van Karel de Grote om Rome te verdedigen. Wat er van waar is dan natuurlijk.
De kerk is wel imposant, grote dikke ronde zuilen die het dak dragen. Hij staat er bijna 900 jaar. Hij is eigendom van de gehele gemeenschap van de eilanden. Met donaties wordt de kerk onderhouden en dat kost wel een paar centen. Er worden nog steeds christelijke diensten opgevoerd. Het is in principe een protestante kerk, sinds de kerk in Engeland van Rooms Katholiek Anglicaans werd, door toedoen van Hendrik VIII.
OP de terug wandeling ontmoeten we een echtpaar dat we op onze 1e wereldcruise ontmoet hebben, we bridgeden er steeds mee. Nu pas, na bijna 3 weken, loop je elkaar in KIrkwall tegen het lijf. Het zijn Jacques en Arlette uit Zwitserland. Even een kort praatje, want er staat nog meer op het programma. Hij wil een krant kopen, dat moet snel gebeuren, want om 5 uur gaan de winkels echt dicht. We werden ook de kerk al uitgezet om 5 uur.
We lopen door tot bij de haven en zien tot onze schrik een enorm lange rij staan voor de tenders. Het begint ook nog te regenen en we moeten allebei plassen. Ook de openbare toiletten zijn al op slot. Er zit niets ander op dan de kroeg op de hoek binnen te gaan. Daar gaan we maar een poosje zitten. We zijn lang de enige niet van het schip. Jan bestelt een whiskyproeverij van 3 kleine glaasjes Highland Park voor 24 eur of pond?? Ik neem een colaatje. We zitten er zo lang, dat Jan nog zo’n plankje neemt. Intussen zie ik Ruud in zijn opzichtige gele jas voorbij stekkeren. Maar met een roep van “Huuuuu” kijkt hij altijd om en komt al gauw teruglopen. Zo zitten we weer samen in de pub. Ook Leo en Anita schuiven aan. De rij wil niet echt kleiner worden, er komen nog steeds bussen met excursies terug. Om half 7 willen we toch wel een keer naar de boot en gaan we toch in de rij staan. Het gaat dan al betrekkelijk snel. De tenders varen af en aan. Er hoeft niet steeds eerst een groep gelost te worden. Het is een kwestie van volstampen en gaan. Om half 8 zijn we terug aan boord. Te laat voor onze tafel, maar we waren toch al van plan om met ons 3-en een pizza te gaan eten. Ruud trakteert. Ze smaken heerlijk.
We nemen nog even een lekker bakkie in het atrium en dan houden Jan en ik het voor gezien. Ruud doet elke avond met nog een paar barplakkers, Nathalie en Ed, het licht uit, na 1 uur.

Vrijdag 28-7-2023 Op zee

Dit is weer een zeedag die we in gepaste luiheid doorbrengen. Het is wel aardig weer, er liggen zelfs mensen te zonnen in badpak, warm genoeg dus uit de wind en in de zon. Wij blijven binnen in de Grand Bar. Het is al weer snel lunchtijd. Daarna ga ik even liggen. Voor het eerst deze vakantie barst ik van de slaap. Jan gaat in de zon op het balkon zitten en valt daar ook in slaap. Om half 4 begint het Triviantspel en we willen nog wel scoren, op tijd naar de Grand Bar dus. Helaas was er alleen maar de uitslag vanmiddag.
Met het Triviantspel werden we uiteindelijk 7e. Maar we hebben geconstateerd dat de groep die 3e werd mobieltjes hadden gebruikt, dat was niet eerlijk. Maar we hebben het toch goed gedaan van de 23 groepen 7e worden. Het was alleen maar de uitslag aanhoren. Meteen hierna kwam er een landenquiz. Welk land zag je in de 3 foto’s die er steeds geprojecteerd werden. Beate had er 9 van de 10 goed, ze won hiermee dit spel, een leuke sleutelhanger.
Na de show van een leuke zanger met zijn combo, die Frank Sinatra en de oude Dean zong, gingen we gauw naar dek 9, waar toch nog een extravaganza buffet was neergezet. We hadden een leuke tafel vooraan, door Koen en Beate bezet gehouden. Hun 4 tafelgenoten kwamen er ook aan en wij met samen. Ruud houdt niet van de drukte om zo’n buffet heen. Hij zakte af naar dek 3, waar Nathalie en Ed steeds te vinden zijn. Beate ging op eten uit en kwam na een poos terug met 2 borden lekkers. Ze stond wel lang in de rij. Als je ziet wat iedereen dan nog aan taart en koek wegwerkt zo vlak na het diner, dat is ongelooflijk. Na de dansshow van het animatieteam ging de DJ los. Dit was voor Jan en mij te veel van het goede. Geen leuke muziek en te hard. Wegwezen dus. Het was ook al 11 uur geweest.

Zaterdag 29-7-2023 Bremerhaven

Aankomst in Bremerhaven. Dit is een wisseldag voor de Duitsers in ieder geval. Om 8 uur liggen we voor de kade. Wij gaan dit keer niet van boord. In de stad rondlopen, daar zien we niets in. Het Klimaatmuseum en het Landverhuizersmuseum hebben we al bezocht. We zijn ook al een keer in Bremen geweest met een tour. Naar de dierentuin of naar Hamburg willen we niet. Ik ga rustig aan na het ontbijt beginnen met pakken, wel zo relaxed. Ruud is alleen op pad. Hij loopt om 10 uur al in de stad te pokemonnen. Na de lunch pak ik de rest in, ook al een deel van de handbagage. Om 3 uur is Ruud terug en nemen we samen een bakkie en een drankje. Daarna gaat hij naar de hut om in te pakken. Bij het diner gaat ineens de muziek aan en zien we de obers (m/v) op een podiumpje 2 dansen uitvoeren, daarna wordt even de eetzaal op stelten gezet. Altijd een gezellige boel.
De show van Ice Air laten Jan en ik lopen. We gaan al bijtijds in het atrium bij Phoebe zitten. We spreken af dat op 26 en 27 augustus Ruud of ik haar in Rotterdam of IJmuiden bij de boot afhalen voor een wandeling door Rotterdam of een bezoek aan Amsterdam. Eens kijken of ze weg kan, samen met nog 1 of 2 vriendinnen.
Na nog een laatste dansje door Beate, Anita en mij is het tijd om afscheid van iedereen te nemen. De vakantie zit er op. We zouden hem zo overdoen. We hebben mooie dingen gezien, ondanks kou en mist.

Zondag 30-7-2023 IJmuiden

Nu gaan ook wij van boord. De party is over. We gaan naar huis. Ruud heeft de taxi van zijn paspoortgedoe gebeld en die wil hem wel weer naar Schiphol rijden. Vandaar gaat hij met de snelle trein en de metro naar huis. Hij voelt er niet voor om de transferbus te nemen. Wij voelen er voor om dit keer van deze taxi te profiteren om ons thuis te laten brengen. Vanaf Schiphol is het onze rit geworden. Om 12 uur stappen we uit en zijn we thuis.