Reisschema

Week 1

21-11-2021 Dag 0

Daar we al vroeg moeten vliegen morgenochtend, gaan we vandaag al naar Schiphol toe en nemen het Sheraton hotel. Dick Sarlemijn brengt ons wederom weg, zo fijn is dat.
We lopen nog een rondje over de binnen traverse van Schiphol en constateren dat toch wel zeker de helft van de horeca gesloten is en met linten is afgezet. Ik wil een paar souvenirs kopen, maar dat valt nog niet mee. Gelukkig vind ik een leuk doosje met stroopwafels bij de Hema, op de valreep, want ze gaan om 6 uur dicht. Dan zie ik bij de AKI kiosk een paar Amsterdamsokken en toch nog bij de enige souvenirwinkel een zakje met klompjes. Het is maar om weg te geven als aandenken.
Daarna zijn we maar teruggegaan naar onze kamer en hebben de kerstbroodjes opgegeten. In de gang kun je koffie en thee tappen zoveel als je wil. Na onze zakken chips en het blikje cola naar binnen gewerkt te hebben, zijn we vroeg gaan slapen. Jan wil al om 3 uur opstaan. Dat doen we dan maar.

22-11-2021 Civitavecchia / inschepen

En inderdaad gaat de wekker om 3 uur. En omdat we geen ontbijt nemen, zelfs geen koffie, zitten we al om kwart voor vier in de terminal te wachten tot de incheckbalies opengaan. Het is vreemd dat je in de papieren aangeraden wordt om 3 uur van tevoren aanwezig te zijn, maar dat de incheckbalies net ruim 2 uur voor het inschepen pas open gaan. Wij treffen bij het afgeven van onze koffers een baliemedewerkster uit Medemblik, die weet tenminste waar Wieringerwerf ligt, grappig is dat.
Na de beveiliging is het tijd voor ons ontbijt, dat nuttigen we in het Plaza. Daar zit het al tamelijk vol. We eten allebei een lekker broodje en nemen er een kop koffie bij. Uiteraard betaal je hier de hoofdprijs voor. Je ziet dan ook veel mensen alleen een kop koffie nemen en een zak een krentenbollen of andere boterhammen tevoorschijn halen.
Na een kleine rondwandeling en geconstateerd te hebben dat er ook hier nogal wat winkels en horeca gesloten zijn, gaan we maar naar de gate.
We vliegen precies op tijd. De gezagvoerder is mw. Timmerman, dat komt niet vaak voor, een vrouwelijke gezagvoerder.
En om 9 uur staan we aan de grond in Rome. Dan begint het avontuur naar de uitgang van het vliegveld. Je volgt de borden Uscita, bagageclaim en dan loop je langs alle dure Italiaanse, Gucci, Dolce en Gabbana, etc, modemerken, door taxfree winkels en na een kwartier sta je dan eindelijk buiten. Hier worden we opgevangen door een hostess van de Costa. Met een klein busje met 7 personen gaan we naar het schip toe. Dat gaat allemaal gesmeerd.
Dan gaan we in de ene na de andere rij. Eerst om onze koffers af te geven, daarna voor een PCR test en dan nog een keer om ons paspoort af te staan. De vaccinaties worden nauwkeurig bekeken en pas als de test negatief uitvalt, mogen we het schip op. Om half 3 is dat zover. We gaan nog maar even naar het Lidobuffet, meer om weer het thuisgevoel te krijgen, dan om onze honger te stillen. We hadden tijdens het wachten een lunchpakket gekregen, de verzorging is puik.
Dan zijn we eindelijk aan boord en gaan we na de late lunch op verkenning uit. Wat een prachtig schip is het. Wel even zoeken waar alle theaters en zalen en winkels enz. zijn. We zullen nog wel eens verdwalen. Maar het meeste is op dek 4 en 5. Ons restaurant, Rei di Medici geheten is op dek 4 en ’s avonds hebben we er een vaste tafel. Wij eten om 19 uur, de vroege zitting.
Voor de sloepenrol moeten we bij C5 zijn. We hebben geen idee waar dat is en we kunnen ook nergens vinden of horen hoe laat dat is. Graag willen we aan de smart drill meedoen, dan ben je er snel van af. Maar ook dat kunnen we niet terugvinden. Wel horen we een Italiaanse aankondiging, dus voor Italianen vinden wij, dat de nieuwkomers zich in het Theater Rosso moeten melden voor de informatiebijeenkomst, denken wij. Geen aankondiging in welke andere taal dan ook. Dus is het niet voor ons. Dat was achteraf een vergissing. Andere Nederlanders hadden via hun hostess te horen gekregen dat ze en dus ook wij daar ook hadden moeten zijn. Wij zaten braaf met onze zwemvesten bij het meetingpoint C5, uiteindelijk toch gevonden, te wachten. Daarna, na een telefonische klacht, zaten we in een andere lounge en na weer een telefonisch consult gingen we, wederom tevergeefs, naar nog een andere lounge. Dit is dus naadje. We gaven het op.
Het was inmiddels bijna 7 uur en tijd voor het diner. Hier constateerden we weer dat de wereld klein is. Naast ons tafeltje komt er 1 mijnheer zitten en het bleek dat we met hem, of eerder tegen hem, gebridged hebben op de wereldreis. Hoe bestaat het dat uitgerekend van de ongeveer 2500 passagiers hij, net als wij, de 1 zitting heeft en ook nog het tafeltje naast ons. Het was een aangenaam weerzien, ondanks dat Antonio alleen maar Italiaans spreekt. Ook hij herinnerde zich ons meteen. Heel erg leuk om elkaar hier weer te treffen. Hij ging er in Napels af, daar woont hij namelijk.
Het diner is zoals op alle Costa’s van hetzelfde menu en dat is wel zo vertrouwd. Je weet wat je kan verwachten. Vooraf namen we allebei garnaaltjes (5) en daarna Jan vlees en ik vis (een hele zeebaars). En een toetje uiteraard, een Napolitaanse koekpunt met risotto erin verwerkt. Ook niet te versmaden. Jan nam iets suikervrij ‘s , dat zit er altijd bij.
Na het diner gaan we verder op verkenning uit en belanden in de Tuscany lounge. Dit lijkt het meeste op de Grand Bar in de andere Costaschepen. Zo’n Grand Bar is hier niet. Dat begrijpen we wel, omdat het schip voor de Chinese markt was ontworpen. Wel is er een grote zaal met veel stoelen op een rij, niet het theater, maar een andere grote zaal, wij denken voor karaokeavond aan avond. Nu is er niets te doen. Het is de Vergilio lounge.
Na een drankje verdwijnen we snel naar de hut en gaan naar bed, het was heel vroeg vanmorgen.

23-11-2021 Napels

Om 7 uur legt het schip aan in de haven van Napels. Naast ons ligt het NCL schip de Jade. Het is geen mooi weer, regenachtig. We gaan op ons gemak ontbijten. Hebben geen zin om de wal op te gaan, we zijn hier al meerdere malen geweest, naar Pompeji, Herculaneum en ook zo de stad in, een pizza gegeten in de zaak die de pizza Margherita schijnt te hebben uitgevonden, etc.
Na het ontbijt gaan we na nog een doppio en een cappuccino bij het zwembad kijken bij de specialiteitenrestaurants. Die zitten op dek 5, bij elkaar. We lopen bij Casanova binnen. Die serveren 3 verschillende menu’s van Europese chefs, namelijk van Barbieri, Garroze en Leon. Een Italiaan, een Francaise en een Spanjaard. Ze zijn in hun land net zo beroemd als Jonnie de Boer bij ons. Later, als we er gegeten hebben, zal ik over hun specialiteit meer vertellen, maar we gaan hier zeker wel een keertje eten. Ook is er hier een Japans restaurant Terriyaki geheten. Hier hebben we al 3 reserveringen lopen, in de week dat we door het Suezkanaal varen. Van Cyprus naar Salalah in Oman duurt namelijk 6 dagen varen. Dan gaan we nog extra “uit eten”. Dan is het weer tijd voor de lunch op dek 4 in het Rei di Medici restaurant. Dan moet ik nog heel wat stappen maken en dat ga ik dan ook doen op dek 14 of 12. Kan allebei. Het weer is er lekker genoeg voor. Dan wordt het tijd dat ik aan dit blog begin en ik installeer me in het Lido, mede in afwachting van de koffietijd. Jan zat lekker op ons balkon, maar komt me toch opzoeken. Met koffie en een koekje komen we de tijd wel door. Jan had ineens contact via de chat met Ricardo Allegro, iemand van het animatieteam van de wereldreis. We wisten dat hij hier werkte en hij kwam ons even opzoeken. Erg leuk om hem weer te zien. Voor hem had ik ook op Schiphol een souvenirtje gekocht. Hij werkt op verschillende delen van het schip en ik ga hem nog wel vinden om hem zijn stroopwafels van de Hema en de Amsterdamsokken te geven.
De Ferrari prosecco van de CostaClub staat nog onaangebroken in de hut, wordt tijd dat die fles eraan gaat. We nemen een glaasje op ons balkon bij het wegvaren vanuit Napels.
Een verslag van het diner (Ossebuco voor Jan) sla ik verder over. Dat wordt misschien vervelend.
Na het eten nemen we in de Tuscanylounge weer ons gebruikelijke doppiootje en cafe macchiatootje en dan gaan we om 9 uur naar het theater Rosso. Er komt een XXLshow die over Michael Jackson gaat. Het is maar goed dat we er een half uur van tevoren zijn, want de zaal zit al goed vol. Je moet steeds een stoel overslaan en dan gaat het snel. Er blijken heel wat Chinezen aan boord te zijn, dat zien we hier. Wij dachten dat die nog niet aan reizen buiten China toe waren, maar hier zitten ze toch. De show blijkt geheel uit dans te bestaan op de liedjes van M.J. die wij niet kennen op het laatste na. Daarna wil Jan even naar het casino, daar heb ik nog geen zin in en loop dan nog wat rond om mijn 10.000 stappen vol te maken en dat lukt makkelijk. Dan gaan we nog een keer naar de Tuscanylounge, daar is het moeilijk om een tafeltje te krijgen. Er staan er niet zoveel en die zijn allemaal bezet, vaak door 2 mensen aan een tafel voor 4 of meer. Bovendien is de helft van het gebied bezet door de wijnbar Frescobaldi. Hier kun je 5 glazen wijn proeven voor 16 euro, maar ook in de middag en avond een ander glas wijn nemen, lees kopen, dan er in je drankpakket zit. In dit gedeelte van de lounge is er ook geen bediening tot 9 uur ’s avonds als de proeverij is opgedoekt. De muziek is er tot half 1 ’s nachts en er mag weer gedanst worden, wel met mondkapje op. En daar wordt ook op gelet.
Na een afzakkertje gaan we tegen twaalven naar de hut, we zijn toch wel een beetje moe. We hebben door het hele schip rondgelopen en gezien dat er overal wat weinig zitgelegenheden zijn om eens van de muziek te genieten. Ook in het atrium staan niet al te veel zitjes. Wel is er op meerdere plekken een combootje met muziek. Op dek 10 is het gebruikelijke witte feest na 10 uur aan de gang, ook hier moet er met mondkapje gedanst worden. En dat doet men dan ook gewoon. Van enig protest is geen sprake of van burgerlijke ongehoorzaamheid bijvoorbeeld.
Morgen hebben we een zeedag. In de hut hebben we de papieren versie van de Today ontvangen, weliswaar in het Italiaans, maar o.k. Op je mobieltje zie je hem pas op de dag zelf. En het is toch handig om te weten tot hoe laat je kan ontbijten.

24-11-2021 Op zee

De zeedag dus. Jan maakt me om kwart voor 9 wakker en dan moet ik me een beetje haasten, want we kunnen tot half 10 ontbijten. Dat halen we makkelijk, natuurlijk!!
Nu, na het ontbijt, zitten we op dek 10 bij het zwembad en zijn beide bezig op laptop en tablet met onze verhalen. Jan was eerst bezig met de afhandeling van de camping. We hadden namelijk vorige week te horen gekregen dat we met ingang van november 2022 geen plaats meer hebben op de camping. Dat betekent eenvoudig: opkrassen eind oktober volgend jaar. Dat is geen fijn bericht en goede raad is duur. In 1e instantie protesteren we met ons veld per brief, maar we hebben geen poot om op te staan. Het is nog coulant dat het zo lang van tevoren wordt aangekondigd. Wij besluiten om het vertrek naar voren te halen, want anders zit je de hele zomer naar het vertrek aan te kijken en ben je er ook de hele zomer mee bezig. Heb je dan nog wat aan je verblijf hier? Waarschijnlijk niet en dus zeggen we de plaats per 1 april al op en breken dus in de winter de boel al af. We zetten per 15 januari de caravan te koop. Hij ziet er nog goed uit al is hij dan 20 jaar oud. We hadden al het hele seizoen betaald en hebben meteen al het geld teruggekregen, per omgaande eigenlijk. En we krijgen alle medewerking om alles van de camping af te halen en dat is nogal wat. Het is eigenlijk een heel huishouden, kan je wel zeggen. Dit is tot zover nu afgehandeld.
Nu, op dit moment, tik ik dit verslag en Jan is bezig om de menu’s van het Casanova restaurant in zijn geheel over te typen, zodat dat later meteen in de blog ingevoerd kan worden.
We zitten nog steeds op dek 10 bij het zwembad en het animatieteam heeft al voor 4 verschillende spelletjes gezorgd, nu nog met kinderen. De accu van de laptop is leeg en dus einde verhaal voor Jan. Ook ik heb nu even niets meer te vertellen en dus gaat Jan alles weer naar de hut brengen.

25-11-2021 Palma de Mallorca

Er is een brief onder de deur door geschoven met de mededeling dat we ons om 9 uur (het was al kwart over 9) in de lounge Vergilio moeten melden voor de swaptest. O.k. dan meteen maar doen. Gelukkig was het er niet druk. Zo wordt deze zaal ook nog gebruikt. Verder zijn hier geen activiteiten, alhoewel het een mooie, grote zaal is. De stoelen staan erin rijen, geen tafeltjes dus. Wij vermoeden voor de Chinese markt ontworpen, voor de vele karaoke daar.
We komen aan in Palma de Mallorca. We hebben inmiddels begrepen dat we alleen met een excursie van boord mogen. Wij hebben hier niks, dus gaan we rustig ergens zitten bij het zwembad. Hier kun je ’s ochtends een lekkere cappuccino krijgen. Jan gaat 2 specialiteitenrestaurants bespreken, het Casanova en het steakhouse voor de biefstuk Fiorentina uiteraard.
Inmiddels hebben we ook Ricardo Allegro gesproken, die we nog van de wereldreis kennen. Hij zat in het animatieteam en dat zit hij hier ook weer. Back in business dus. Hier staat hij bij het avonturencircuit The Rope genaamd.
Verder doen we niet veel. Jan is wel nog op zijn laptop bezig om de foto’s van de caravan op te zoeken voor het geval iemand ze wil hebben. Ook is hij bezig met de aanvraag van het boordtegoed van Carnival voor de Aida. Ik doe een spelletje op mijn tablet en loop rondjes op dek 12.
Tijdens het diner komen ze langs om een Tomahawk en kreeft te verkopen voor een ander diner. Wij bestellen dat voor de 27ste. Als we dan nergens de wal op kunnen op eigen gelegenheid, dan vermaken we ons met alle culinaire aanbiedingen die er op het schip zijn. Het Japanse restaurant zit vaak vol en ook Casanova doet het goed. De Chinese hotpot, fonduen aan tafel, vindt maar weinig aftrek.
Nu iets over het nieuwe liftsysteem. Op een paal bij de liften druk je op de verdieping waar je naar toe wil en dan verschijnt er op de display de letter van de lift die voor je klaar staat of er aan komt. Binnen in de lift hoef je niet meer op een knop te drukken, de lift gaat automatisch naar je gevraagde verdieping. Dit systeem werkt prima, behalve als er vlak voor het eten er op elke verdieping veel mensen staan te wachten. Dan weet, volgens mij, de lift, minstens 4 per station, ook niet meer waar hij naar toe moet. Naar beneden toe gaan wij dan maar lopen. Maar normaal, als er weinig of geen mensen staan, werkt het systeem perfect. Je moet ook niet in een lift stappen die niet voor jou bestemd is. Ik denk dat dat gebeurt als er veel mensen staan te wachten.
Het eten is steeds weer erg goed naar onze smaak. Vanavond hebben we een ijsje besteld als toetje, ook meerprijs, dat dan weer wel.

26-11-2021 Barcelona

We liggen in Barcelona. De wisselhaven voor de Spanjaarden. Hier komen Hans en Carolien aan boord. Die zijn gisteren al in Barcelona aangekomen.
Na het ontbijt gaan we weer bij het zwembad zitten. Het is al zonnig weer. Voor de lunch doen we een spelletje Skibbo. Jan wint.
Na de lunch ga ik buiten lopen en ontdek dat het heerlijk zonnig weer is. Na een paar rondjes op dek 12 en even met Ricardo gesproken te hebben, zoek ik de bloementuin op. Dat is de Aperol Spritz bar op dek 15. Hier liggen we samen op een bed met een zacht kussen heerlijk anderhalf uur in de zon. Wat een feest. De wind was wel koud, maar het was toch aangenaam. Daarna hebben we er maar een drankje genomen, ik een Aperol en Jan een Ballantine, dat is de whisky die in ons pakket zit. De single malts moet je extra betalen. Maar Ballantine is helemaal prima.
Dan is het tijd voor de middagkoffie met churro’s. Jammie.
Daarna gaan we naar de hut. De champagne is inmiddels op, maar we hebben van de Costa Club weer een nieuwe fles drank gekregen. We konden kiezen tussen 1 rode, 1 witte chardonnay en 1 rose Mateus. Die hebben we genomen en dus was het nu tijd voor zo’n glaasje. Smaakte prima.
In de eetzaal werden we enigszins onaangenaam verrast dat onze tafel bezet was door 4 mensen. Die waren net aangekomen en hadden deze tafel toegewezen gekregen. Maar op ons kaartje stond ook dit nummer. Slechte communicatie, want op ons digitale menugebeuren stond al steeds een ander tafelnummer genoemd. Dat blijkt ons goede nummer te zijn en is dat voor de rest van de reis tot aan Dubai toe. Nu blijven we nog bij onze vertrouwde tafelsteward zitten
Vanaf Savona gaan alle Perl Diamanten naar dek 3, er zijn er 800. Daar moeten we dan overmorgen heen. Dek 4 in het restaurant gaat dan helemaal dicht.
In het theater zingt de Spaanse zangeres Nereine, We hebben haar al eerder gehad en ze zong niet onverdienstelijk. Maar nu staan er allerlei liedjes van het gehalte Celine Dion en Rhianne op het programma en het is voor ons niet om aan te horen. Wat een geschreeuw op niks af.
Inmiddels hebben we Hans en Carolien het theater binnen zien komen en hebben we even contact gelegd. Na het theateroptreden snelt Jan naar het atrium voor een tafeltje met 4 stoelen. Veel zitplaatsen zijn er niet overal, hier in het atrium niet en ook in de Tuscany lounge niet. Dat is jammer, wij zijn de Grand Bar van de andere schepen gewend. Maar goed, we hebben elkaar getroffen en gesproken tot over twaalven. Er zitten nog 2, voor Carolien en Hans bekende, stellen aan boord. Volgens ons zijn er nu 16 Nederlanders hier op de Firenze. Die allemaal meegaan naar Dubai.
Het vertrek naar Marseille wordt uitgesteld tot 11 uur ’s avonds. Er wordt geen mededeling over gedaan en wij speculeren dat we er alweer snel af gebonjourd worden vanwege de ernstige covid 19 besmettingen. Maar het was een klein technisch mankement wat eerst verholpen werd. Kon ook meteen het voorspelde slechte weer afgewacht worden. 2 vliegen in 1 klap, zal ik maar zeggen.

27-11-2021 Marseille

We staan iets later op en ontbijten in het Lido, hier kun je tot 10 uur terecht. Ook hier loopt alles op rolletjes, veel aanbod en snelle bediening, ook de gebakken eieren hebben we supersnel.
Nu zit ik op dek 11 dit verslag te tikken en Jan is even naar buiten voor een frisse neus. We liggen nu in Marseille, het is net nog geen 12 uur. Er is al 3x iets omgeroepen over de excursies, waar mensen zich moeten vervoegen etc. Jan is terug met de mededeling dat het waterkoud is.
We zitten te overleggen waar we nog een bakkie zullen doen voor we straks weer aan tafel gaan.
Op de Costa app kunnen we al zien wat we kunnen eten voor de lunch in het restaurant. Bij het buffet moet je zelf langslopen en dan je maaltijd bij elkaar zoeken. In het restaurant word je bediend. Hier kan iedereen voor kiezen trouwens, voor elk wat wils.
In de middag na de lunch ben ik op dek 5 aan de zijkant van de Tuscany lounge gaan zitten met mijn boek over de Donau en een puzzelboekje. Het was wel moeilijk om mijn ogen open te houden. Jan zat ik de hut wat te werken op zijn laptop en had ook een napje gehouden. Om kwart over vier zijn we naar de koffietafel gegaan met kleine koekjes erbij.
Het diner was een belevenis, we hadden namelijk iets bijzonders besteld. Jan had een tomahawk, een groot stuk vlees met een flink bot en ik een kreeft met jumbogarnalen erbij. Het werd smullen. Daarna konden we geen pap meer zeggen. Dat werd alleen maar een bakkie koffie als nazit en op tijd naar de hut. Ik had nog wel even Carolien en Hans opgezocht. Die zaten weer in het atrium. Dat is wel leuk zitten, maar niet als je ook nog wil praten. Dan is de muziek echt te luid. Maar we hebben wel contacten via de Costa app uitgewisseld. Ook met Geert en Marga, die ook kennissen van Caro en Hans zijn.
Morgen weer een dag. We waren trouwens nog steeds niet vertrokken vanuit Marseille, alweer dezelfde moeilijkheden met de motoren of zo, iets technisch volgens de kapitein. We voeren pas om 2 uur ’s nachts weg en komen dus ook later in Savona aan. Jammer voor iedereen die er af gaat en zijn vlucht of anderszins mist. Alle excursies zijn gecanceld. En we krijgen 50 euro boordtegoed pp. Ook niet te versmaden. Als dit bij elke haven zo doorgaat, komen we nooit in Dubai aan. We zullen wel zien waar het schip strandt.

28-11-2021 Savona

Weer was er een technisch mankement en daardoor voeren we pas om 2 uur ’s nachts weg uit Marseille. Met het gevolg dat we ook pas om 14 uur aankwamen in Savona, de grote wisselhaven voor de Italianen. Pas om 3 uur konden de eerste mensen van boord. Buiten stond voor de terminal al een hele rij te wachten om aan boord te mogen komen. Maar als dat zo langzaam, tevens zorgvuldig, gebeurt als bij ons in Civitavecchia, dan staan de mensen wel een tijdje. En binnen op elkaar gepropt wachten is er met corona niet meer bij. Maar er komt geen oproer, iedereen schuift steeds een stukje op. En pas tegen negenen is de laatste passagier binnen. Toch gaan we dan nog niet weg, want op de kade staat een lading vracht die ook mee moet, daar zeg je “U” tegen. Ik denk dat we er tot minstens Muscat mee moeten doen.
Het is in Savona wel lekker weer, zeker in de zon. Zoals we ’s ochtends op ons balkon ook al in de zon zaten met jas aan. Maar nu ga ik in de middag een paar rondjes op dek 12 lopen. In de zon heerlijk en uit de zon schraal winderig. Dan gaan we samen, na Jan zijn dutje, aan de koffie met churro’s en daarna nemen we ergens in de Tuscany bar nog een drankje voordat we naar de hut gaan om ons te verkleden. We hebben nog de Mateus rosé staan en die moet ook op tenslotte, dus daar ook nog maar een glaasje van genomen.
Van Carolien en Hans is geen spoor te ontdekken. We hebben ons wel allemaal op de Costa chat app geaccepteerd, ook Marga en Geert die we nu via Carolien en Hans hebben leren kennen.
Pas na het diner hebben we ze in het vizier in het Atrium, maar daar is het zo druk met allemaal dansende mensen onder aanvuring van het animatieteam, dat we het maar even laten voor wat het is. Na de show, weer de dubbel van Freddy Mercury, gaan we bij ze zitten, in de verste hoek van het Atrium waar je nog wel conversatie kan voeren.
We spreken af dat we morgen, een zeedag, het spelletje Lekkage zullen spelen. Om 12 uur vinden wij het goed genoeg en gaan naar de hut.

Week 2

29-11-2021 Op zee

Het is een zeedag om de afstand tot Palermo op Sicilië te overbruggen. Gelukkig doen beide schroeven onder het schip het weer, dit in tegenstelling tot gisteren, toen het er maar 1 deed.
We moeten weer een covidswab ondergaan en dat doen we dan maar meteen na het ontbijt. Het restaurant op dek 4 is dicht, we worden allemaal naar dek 3 gedirigeerd of naar het restaurant Il Vecchio of je gaat uit jezelf naar het buffet, kan ook.
We hebben een tijd door gekregen van half 11 voor de swab, maar we gaan eerder en staan dan tussen de Italianen. Mag allemaal de pret niet drukken, het is zo gebeurd. Dan gaan we met onze jas aan toch even op het balkon zitten voor een prachtig gezicht op Corsica, met besneeuwde bergtoppen en al. Helaas wordt het na een half uurtje toch wel te koud en gaan we op de koffie af in de Tuscany. Ik ben van plan in mijn boek “Biografie van de Donau” te gaan lezen. Daar komt een spiderspelletje op mijn tablet tussendoor. Geeft niets, ik heb de tijd. Jan verkleint op zijn laptop de foto’s die straks op onze website moeten komen. We nemen er beide 2 bakkies koffie bij en na 12 uur een aperitiefje.
Dan is het weer lunchtijd, het is niet anders, we doen niets anders dan van de ene drankpartij naar de andere eetpartij te lopen.
De spelletjesmiddag is afgeblazen, Carolien was vergeten dat ze een spa afspraak hebben en bovendien moeten zij pas om half 4 voor de swab op komen dagen. We verplaatsen het spel naar vanavond 9 uur, weer bij de gelateria, daar zijn de beste tafels.
Ik hoop dat Jan en ik dat halen, want wij gaan vanavond in de Casanova eten met 5 gangen en de bijbehorende wijnen erbij en dat binnen 1,5 à 2 uur. Nu zitten we even in de hut en typ ik dit verslag. Jan is net wakker geworden uit zijn dutje. We gaan zo het schip weer in, naar de Tuscany maar denk ik voor onze koffie, dit keer zonder churro’s. We gaan de Merenda, zoals de koffietijd in het Italiaans heet, maar overslaan. De koekjes etc zijn te verleidelijk, maar volstrekt overbodig.
We varen inmiddels al 3 uur langs Sardinië, allemaal bergen en eilanden met bergen. Ziet er hiervandaan onherbergzaam uit. Het is wel een heel mooi gezicht. Alle tinten blauw/grijs/zwart tegen een lichtlauwe lucht met een verdwaalde wolk.

De chefs en menu’s van het restaurant Casanova.

Hélène Darroze
Born in France, part of a family of chefs, she began het career at Alain Ducasse’s Le Louis XV. Michelin awarded her the first star in 2001 in Paris for her restaurant in Saint-Germain des Pres on the Guache banks (awarded with 2 stars in January 2021). In 2010 she opened the “Hélène Daroze at The Connaught” in London, recently awarded 3 Michelin stars. She judges Top Chef on television and she became the best female cook in 2015 for the 50 Best restaurants.

West Mediterranean Menu
In the Mediterranean, everuting starts with the ingredients. Their origin, season, freshness, quality, peculiarities and their history. Then there is curiosity, the desire to explore the world in search of tasting experiments. This way mushrooms meet the “Passito di Pantelleria”, the Piquillo pepper smells of ginger and Armagnac embraces black pepper.

The ingredient to discover:
Passito di Pantelleria
An autochthonous vine and a care of the “sapling” vine, Unesco heritage. Few producers and a process drying, which reduces productivity in favor of quality. A DOC that transforms the raw material into a unique and valuable product on a wonderful island.

RED TUNA TARTARE WITH GINGER
Gazpacho with Piquillo peppers,
Dijon mustard whipped cream
Wijn: Rosazzo Bianco terre Alte DOCG “Livio Felluga”

VOL-AU-VENT WITH CARABINEROS RED PRAWNS
Veal sweetbreads and Paris champignons,
Passito di Pantelleria emulsion.
Wijn: Sancerre Blanc Les Caillottes AOC “Pascal Jolivet”

CONFIT COD WITH GARLIC OIL
Grilled artichokes, wild fennel,
Bagna Cauda sauce with anchovies
Wijn: Chablis 1er Cru Domaine du Chardonnay “Montmains”

DUCK BREAST WITH SULTAN’S SPICES
Carrot mousseline with citrus fruits,
Sarawak black pepper reduction,
Fresh coriander and spring onion.
Wijn: Bourgogne Pinot Noir “Louis Jadot”

BABA SOAKED IN ARMAGNAC DARROZE
Chantille cream with Sumac
Wijn: Trento Maximum Demi Sec DOC “Ferrari”.

Angel León
Born in 1977 in Southern Spain, he trained in Seville, Bordeaux and Toledo.
In 2007 he opened the Puerto de Santamaria, where he was awarded 2 Michelin stars (2010/2015). Now he directs Aponiente in the Splendid Molino de Mareas in front of the sea where he earned his third star and the exclusive recognition of “Chef of the Sea”.

West mediterranean menu
An experience of “patient cooking” that exhales my origins, my land by the sea and myself, the most in line with the cuisine I propose in my restaurants: a lot of research in seafood, a strong classic base, a great use of ancient technique but without forgetting about contemporary trends.

The ingredient to discover
Plankton
The basis of life is the true taste of the sea. Tetraselmis chuii is a unicellular seaweed, the vegetable component of Plankton, which gives dishes an intense and ancient flavor of the sea. A revolutionary product for the future of food and nutrition.

PLANKTON ROLL & SEA HAM
Plankton puffed bread and our marine ham
Wijn: Sauvignon Blanc “Cloudy Bay”

SEA URCHIN ROYALE
Sea urchin set cream, sea urchin crudité, plankton hollandaise sauce and citrus crème fraise
Wijn: Chablis 1er Cru Domaine du Chardonnay “Montmains”

POTATOES & SQUIDS
Squid ravioli filled with sea flavour, potatoes and squid cream, potatoes confit with hollandaise sauce and squid ink.
Wijn: Friuli Colli Orientali Sauvignon DOC “Le Vigne di Zamo”

PLANKTON RISOTTO
Cuttlefish creamy rice, hydrated plakton and puffes rice.
Wijn: Cometa Sicilia DOC “Planeta”

MILK ICE VREAM QUENELLE AND COOKIE
Whippes biscuit cream, milk ice cream quenelle and cocoa
Wijn: Trento Maximum Demi Sec DOC “Ferrari”

30-11-2021 Palermo

We liggen in Palermo, Sicilië. Hier zijn we al een paar keer geweest en hebben er geen excursie geboekt. Toch ga ik om 10 uur naar de lezing over Palermo. Hier leer ik dat het toch een buitengewoon interessante stad is met bewoning vanaf de Feniciërs, dus al zo’n 3000 jaar. En er is dus laag over laag gebouwd. Na de Feniciërs heersten hier de Romeinen, Arabieren, Noormannen, Fransen, Spanjaarden, Ottomanen en uiteindelijk kwam Sicilië bij de eenwording van Italië onder Garibaldi in 1860 onder Italiaans gezag vanuit Rome. Al de culturen hebben bijgedragen aan de volksaard van dit moment. Wel werd er gememoreerd dat onder de Noormannen van de 10e tot de 12e eeuw het Sicilië en dus ook Palermo buitengewoon voor de wind is gegaan. Dit dankte men aan de open mind van de noordelingen. Het waren deze Noormannen, uit het Normandië van het zeer katholieke Frankrijk, die op verzoek van de Paus de islamitische Arabieren uit Sicilië wisten te verdrijven, als heerser dan wel te verstaan. De handwerkslieden, etc., bleven gewoon. De gebouwde kerken kregen zo stiekem af en toe een Arabisch ornament. De 3 geloven (joods, islamitisch en byzantijns) hebben samen de bouw van de kerken vormgegeven, waarschijnlijk bovenop moskeeën en Romeinse tempels. Aan de buitenkant van de kathedraal is nog 1 zuil overgebleven van zo’n tempel.
Na de lezing wilde ik eigenlijk toch ook wel op excursie. Jan had er geen oren naar. Maar ik ben er toch op af gegaan. Jammer genoeg was de verkoop al gesloten. Toch ben ik op onderzoek uitgegaan en wist uiteindelijk bij het uitgeven van de stickers als de excursies al gaan beginnen, heb ik een plaatsje bij de Engelstaligen kunnen bemachtigen.
Dus ging ik onverwacht zomaar op pad. Eerst de Monte Pellegrino op, een hoge berg waar een jong meisje op haar 12e als kluizenaar in een grot is gaan wonen en daar ook gestorven is. Deze Rosalie is de patroonheilige van de stad geworden. Tijdens de pestepidemie kreeg een zeeman de opdracht om haar tot nu toe onvindbare graf te zoeken. Hij vond haar en bracht haar naar de stad, waar ze nu nog in de zilveren schrijn is neergelegd. Elk jaar op 15 juli wordt de schrijn in optocht door Palermo gedragen en wordt deze heilige Rosalie geëerd. In die grot is een kleine kerk ingericht met ook een schrijn en nu is het een toeristische bezienswaardigheid. Maar ook nog op 4 december gaan de Palermianen te voet naar deze grot toe als pelgrimstocht. De bus nam alle haarspeldbochten, maar het voetpad gaat steil omhoog.
Voor mij is dit verhaal net zo echt als dat van Lourdes in Frankrijk, Fatima in Portugal en Liduina in Schiedam. Jonge vrouwen die een leven van opoffering leiden voor hun geloof.
Na de grot kregen we nog een tour langs het strand in een villawijk van Palermo met allemaal zomerhuizen die nu dus inderdaad leegstonden. Er was een fotostop voor een heel groot badhotel in Art nouveaustijl. Daarna de stad is. Inmiddels was het al half 5 en begon de spits. Hierdoor konden we heel goed de mooie boulevard met alle grote modemerken zien en ook het operahuis, het 3e grote van Europa (?) of van de wereld (?). In ieder geval moet het Parijs en Milaan voor laten gaan. Maar niettemin mag het er zijn. Uiteraard moeten we de kathedraal ook bezocht hebben. Eerst reden we nog langs een huis waar boven de deur ingegraveerd stond; Catacomben van de Augustijnen. Hier liggen dus onder de grond in grafkamers of gangen de monniken opgebaard of neergelegd. Toevallig had ik net van Marjan meerdere foto’s ontvangen van haar bezoek aan de catacomben van de Kapucijnen hier onder de grond. Blijkbaar was het 500 jaar geleden de gewoonte om de doden van de kloosters dichtbij te houden. Maar later werden er ook burgers bijgezet. Tot 100 jaar geleden werd er het laatste kind van 2 jaar gebalsemd en bij de Kapucijnen in hun catacomben begraven.
Door het drukke verkeer werden we ergens bij de kathedraal uit de bus gelaten en moesten we een klein stukje lopen. Geen punt, wel min of meer uit de bubbel, maar o.k. Ook mochten we nog in een koffiebar eerst naar het toilet, iedereen in de rij. Maar daarna kregen we uitleg over de façade van de kathedraal met de verschillende bouwstijlen, waaronder de normandische. We zouden binnen verder uitleg krijgen, maar er was een dienst gaande en dus hup, weer naar buiten. Het bleek dat de moderne binnenkant, uit de 18e of 19e eeuw totaal niet overeenkwam met de buitenkant, strak en kaal, eigenlijk zoals onze grote kerken zijn.
Hierna was het de hoogste tijd om naar het schip te gaan. Genoeg gezien. Tijdens de busreis zat ik naast een vrouw uit Litouwen en heel bijzonder klikte het tussen ons en hebben we heel leuk met elkaar zitten praten. Wat kun je toch een bijzondere mensen ontmoeten onderweg. Zij is net zo oud als ik en heeft ruim 30 jaar geleden de omwenteling van het communisme naar democratie aan den lijve ondervonden. Bijzonder om dan de verhalen hier over uit de 1e hand te horen.
Na het diner naar de show, want Tina Turner trad op. Het was een uitstekende imitatie van Talia Alexis. Wij hebben ervan genoten.
Bij het wegvaren hadden we nog het idee van 2 zeedagen en dan naar Limassol op Cyprus. Helaas heeft de nieuwe virusvariant roet in het eten gegooid, want zowel Cyprus als Qatar wil ons niet meer hebben. Ze hebben de toegangseisen dusdanig aangescherpt, dat het schip hier niet op in wil gaan. We wijken uit naar Athene en dat gaan we al na 1 zeedag bereiken. Griekenland ontvangt de Costa al maanden, geen punt dus. We hoorden dit trouwens pas op de 1e zeedag.

1-12-2021 Op zee

We hebben vandaag een rustig dagje op zee. Het is mooi weer en ik ga lopen op dek 12. Maar dat is pas in de middag. ’s Ochtends hebben we al een beetje een vast patroon. We gaan nu steeds bij het buffet eten, dat gaat sneller en dat is langer open dan het restaurant. Daarna gaan we een lekker bakkie koffie doen en na de lunch ga ik dan een paar rondjes op dek lopen om mijn stappen te halen. Ik kom wel een eind elke keer, maar niet precies over de 10.000 heen.
Voor het ontbijt hebben we de vuile was in een papieren waszak gestopt met het verzoek aan de hutsteward om dat naar de wasserij te brengen. Dat komt altijd picobello voor elkaar.
Tijdens de wandeling ontmoet in mijn Litouwse buurvrouw weer, zij leest en wandelt tegelijk. Nu zijn we samen een aantal rondjes opgelopen en toen het na vieren was hebben we onze koffieronde genomen met fruit en koek erbij.
Eerder in de middag trouwens hebben we een van de 2 ijstegoedbonnen te gelde gemaakt. Allebei een lekker ijsje in de gelateria met echt Italiaans ijs. De bonnen hadden we via Ricardo gekregen.
De show laten we voor wat het is. Later op de avond gaan we op dek 10 met Hans en Carolien het spelletje Lekkage spelen. Het is er in 1e instantie lekker rustig en je hebt er grote tafels. Maar om half 11 ’s avonds gaat hier bij het zwembad het animatieteam nog aan de gang en dan gaat de geluidsbox open. Wij vluchtten naar de kaartkamer en hebben het ander spelletje Fase 10 opgestart. Om 12 uur houden we het voor gezien, alweer laat genoeg.

2-12-2021 Piraeus

Om 10 uur komen we in Athene aan. Gelukkig had ik gisteren nog een excursie geboekt. Dat doet het excursiebureau trouwens wel heel vlug, een aantal tours uitzetten. Uiteraard is de organisatie er hier in Athene volkomen op ingespeeld, maar het was heel kort dag.
Nadat we ingeklaard waren, kwam de mededeling dat we individueel van boord mochten. Blijkbaar is de bubbel opgeheven. De bemanning mocht ook van boord, maar niet verder dan de terminal. Je zag er een paar een groot stuk stokbrood met beleg opeten. En ook maakt iedereen dan gebruik van de wifi van de terminal om contact met het thuisfront te zoeken.
Ik ging met Carolien , Hans, Marga en Geert de comfort excursie maken in het Engels. Zaten er in de bus voornamelijk Nederlanders en een paar verdwaalde Roemenen. Het bleek dat een groot deel van de tocht te voet ging, maar gelukkig was dat voor niemand een probleem. Alleen de gids werd een beetje pissig toen we vertelden dat ons een comforttour was verkocht. Dit was elke keer bij de Costa het probleem.
Eerst kregen we een rijtour door de stad en werd er onderweg veel geschiedenis verteld. De overwinning bij de slag van Salamis in 492 voor Christus tegen de Perzen werd uitgebreid behandeld. De Perzen stonden namelijk al voor Athene, maar werden gelukkig verslagen. Salamis is een groot eiland tegenover de haven van Athene, Pireaus dus.
Ook kregen we een lesje hoe de democratie tot stand kwam, als reactie op de regering van de aristocratie die met slaven heerste en al het land ook nog in bezit had. Hoe het precies zat, kan iedereen zelf nakijken, denk ik. Midden in de stad ligt ook een groot amfitheater, daar waar de eerste Olympische Spelen van 1896 eindigden. En langs het regeringsgebouw zagen we de wisseling van de wacht. Ook de groten bibliotheek en de universiteit liggen midden in de stad.
Daarna stapten we uit om de lange wandeling te maken. Gelukkig bleven we aan de voet van de Acropolis, de heilige berg van de stad, met de tempel het Parthenon en de stadstempel Nike er bovenop lopen. Uiteraard hadden we wel goed uitzicht en ook op de Romeinse overblijfselen die onderaan de berg te zien waren, namelijk een amfitheater dat nog steeds in gebruik is. Hier in Athene is het zo dat als je ergens een spa in de grond steekt, je op een ruïne of iets stuit. Voordat we door de Plake lopen, kunnen de mensen die slecht ter been zijn een terrasje pakken en wachten tot de rondwandeling klaar is. We zijn nu al daar waar de bus ons oppikt. Maar wij lopen allemaal dapper door. We lopen naar de Plaka, het oudste gedeelte van de stad, daar waar er oorspronkelijk maar 8000 mensen woonden. We lopen eerst over de boulevard, daar waar de buste van Melina Mercouri staat, tegenover de tempel van Zeus, dat wil zeggen de overblijfselen er van dan. Dan slaan we de winkelstraat met de souvenirshops in, langs wat ooit een Romeins cistern was, een bewaarplaats en watervoorraad. Het was totaal niet druk, je kon heerlijk de winkels bekijken. Maar helaas voor de winkeliers werd er niet zoveel gekocht. Uiteindelijk kwam ik weer terug bij de bus en had ik nog 20 minuten over, tijd voor een cappuccinootje, bij een café met terras op de stoep. Hier werd ik gecontroleerd met mijn coronacheck app en identiteitsbewijs. De boetes zijn hoog, voor een klant 300 euro en voor de uitbater 5000 euro bij een overtreding. Ik was in orde en kon mijn koffie voor 3,50 euro opdrinken. De eigenares trouwens was niet zo jong meer, had een Nederlandse vader en een Griekse moeder. Vanaf haar 5e woonde ze hier in Athene, maar kon zich de bezoeken bij grootouders in NL nog wel herinneren en ook nog een paar woorden. Dat is nou weer apart.
Dan is het tijd om naar de bus en het schip te gaan.
We gaan ons voorbereiden op ons 2e uitje : het steakhouse.
Ook hier, om 19 uur, is het niet druk, we waren lang de enigen hier. Later kwam de kapitein met nog iemand zitten eten. De biefstuk Fiorentina die we voorgeschoteld kregen was 1 kilo zwaar, maar met een bot er in. De kok had hem gelukkig in mooie kleine plakken gesneden. En hij smaakte heerlijk. Hij was voor samen en ging schoon op. Vooraf had Jan een caesar salade en ik een lobsterbisque en we hadden ook allebei een lekker toetje genomen. Een mooi avondje uit, zal ik maar zeggen.
In het theater konden we weer luisteren naar Talia Alexis. Dit keer zong ze liedjes van Adele, Whitney Houston, Aretha Franklin en ook een negrospiritual, heel indrukwekkend.
Later op de avond hebben we nog met Hans en Carolien ons kaartspelletje Fase 10 afgemaakt, Hans won, hij had als eerste de 10 fasen uitgelegd.

3-12-2021 Op zee

We staan wat later op en gaan dan ontbijten bij het buffet, dat gaat ’s morgens en ’s middags sneller dan in het restaurant. Bovendien is het aanbod gevarieerder. In de ochtend doen we niet veel. ’s Middags gaan we canasta-en met Hans en Carolien, we doen dat op dek 10, vlak bij de Gelateria, kunnen we nog een drankje nemen ook. Om 4 uur gaat de zumba les beginnen en horen en zien vergaat je. Of ze een groep hardhorenden voor zich hebben en alle oefeningen worden ook nog voorgedaan uiteraard. Wij vertrekken naar de kaartkamer, lekker rustig, alleen is hier geen barservice. Maar we zijn toch al heel ver met ons spel. Dat wordt uiteindelijk gewonnen door Carolien en ik. Om 5 uur is er een lezing over het Suezkanaal en daar gaan we heen. De Italiaanse spreker vertelt in 1 uur, zonder adem te halen, over de geschiedenis en het ontstaan van dit kanaal. Wij luisteren dan ook ademloos naar hem. Jammer dat hij de getallen en de jaartallen niet even laat bezinken. Moeilijk om alles te onthouden op deze manier. De politiek achter het graven van het kanaal en de tegenwerking die de Fransman De Lesseps vanuit Engeland en het bankwezen kreeg is eigenlijk met geen pen te beschrijven. Het is nog een wonder dat het kanaal tot stand is gekomen. De Engelse politici beschuldigden hem van fraude en toen wilde geen Brit meer aandelen kopen in de onderneming. Er waren 400.000 aandelen uitgegeven, waarvan er meer dan 207.000 in Frankrijk waren verkocht, 177.000 in Egypte door de onderkoning waren gekocht, 50.000 in Oostenrijk, 2600 in de Lage Landen, 1 in Zweden en nog zo’n paar hier en daar. De Rothschilds als bankiers zagen er niets in.
Gelukkig hebben de Britse vervoerders, die er achteraf het meeste profijt van hadden met hun handel naar India, de meeste tol moeten betalen. En toen de Egyptische aandeelhouder noodgedwongen zijn aandelen moest verkopen, was D’Israeli, de Britse minister, er als de kippen bij om met steun van de Rothschilds die aandelen op te kopen. En zo vanaf 1876 tot aan 1956 is het kanaal en de zone er omheen min of meer neutraal terrein gebleven. Wel werd er in de 1e W.O. door de Turken en in de 2e W.O> door generaal Rommel van de Duitsers het kanaal bedreigd en moest het verdedigd worden.
Een Franse schrijver/ filosoof genaamd Renan, had al eerder voorspeld dat zo’n kanaal, eenmaal tot stand gekomen, een bron van oorlog tussen oost en west zou gaan blijken. En zelfs tot 1973 , de Jom Kipoeroorlog, is dat ook waar geworden. De Israeli’s stonden al voor Cairo, in no time, maar moesten zich van de VS, de USSR en de Navo terugtrekken tot achter het kanaal in de Sinai woestijn. Later heeft Sadat dit schiereiland in een vredesverdrag weer terugbedongen en gekregen.
Sinds 2015 is er een bypass gemaakt en hoeven de konvooien niet meer in het Grote Bittermeer op elkaar te wachten. Er kan nu met 6 konvooien continu gevaren worden. Hoe cruciaal dit kanaal toch nog is, ondanks dat de megaschepen om de Kaap moeten varen, bewees in maart de zandstorm die een containerschip dwars in het kanaal deed belanden en iemand er meer door kon. Dit kostte de economie wereldwijd per dag meer dan 9 miljard euro.
In vroeger tijden hadden de Grieken en Romeinen ook al in de Nijldelta een kanaal gegraven. Het is natuurlijk altijd al een flessenhals geweest. De Arabieren hadden liever geen kanaal, hun kamelen kunnen namelijk niet zwemmen en de karavanen moesten er toch wel langs kunnen.
Maar o.k. eenieder die nu nog meer wil weten over het Suezkanaal leze zelf het een en ander via Google op wikipedia of ergens anders.
Na het diner gaan we eerst even door het casino, ik speel voor het eerst met mijn 20 euro en heb ze na even gespeeld te hebben nog steeds intact, bravo. Dan maar naar het Atrium voor een drankje. Het is er even rustig, omdat de musici in het theater moeten aantreden. Hans en Carolien aten in ht Casanova en Marga en Geert in het steakhouse. We hebben ze lekker gemaakt met onze ervaringen. Dan is deze dag ook weer ten einde.
Onze serie zeedagen is begonnen, het worden er minstens 6.

4-12-2021 Op zee

Vandaag moet ik het blog van deze week afmaken en aangezien ik behoorlijk achterloop, zoals iedereen heeft kunnen lezen, gaan we na het ontbijt weer naar de hut. Jan gaat lekker buiten op het balkon zitten en ik doe mijn verhaal. Nu is het inmiddels kwart over vier. Uiteraard zijn we een poosje weggeweest voor een paar drankjes, maar nu schiet ik al op. De lunch hebben we overgeslagen, we zitten nog tamelijk vol van het late ontbijt. En vanavond gaan we Japans eten, het tasting menu, in het Terranyaki restaurant, ook op dek 5. Ben heel benieuwd, ken het hele concept niet, maar we zullen foto’s en films maken en uitgebreid verslag doen morgen in het blog van de nieuwe week.
Om half 1 kwam de kapitein met een update van de route. Om 10 uur vanavond gaan we onze plaats in het konvooi innemen en om half 4 dus het Suezkanaal in, wat 125 kilometer lang is. We doen er ongeveer 12 uur over.
De show vanavond heeft als thema : “Leonardo het genie”. Daar moeten we het onze van hebben en dus gaan we kijken.

Nu ga ik mijn appeltje nuttigen en een proseccootje drinken. Tot de volgende blog, week 3.

TEPPANYAKI RESTAURANT CHEF’S MENU;
After the appetizer chosen by the Chef to welcome you to the Teppanyaki, try two creative dishes that bear his signature: the mood is fusion and are freshly prepared in front of you. Do you have your chopsticks ready?

OTOSHI
Chef’s miso soup and wakame seaweed salad with beetroot vinaigrette.
Japanese Edamame soybeans.

2 MAIN COURSES
Of your choice:

Duck magret with asparagus, soya and cranberries sauce.

Scallops with soya sauce, lemon and garlic butter.

Rib eye beef with mushrooms in oyster sauce and palm hearts.

Prawns in ankake sauce flavoured with yuzu.

Lamb rack with mushrooms in oyster sauce and palm hearts.

Lobster in ankake sauce flavoured with yuzu.

Served with fried rice & seasonal vegetables.

1 DESSERT
Of your choice:

Mascarpone spuma with sweet red beans and mixed berries

Japanese green tea ice cream on a crispy banana tempura

Soya ice cream with sliced mixed fruit.

5-12-2021 Op zee

In Nederland is het volop Sinterklaas, alhoewel hij vandaag niet overal kan zijn. Gisteren heeft de goedheiligman ook al menig huis bezocht. Uiteraard met Zwarte Pieten of wat daar voor moet doorgaan.
Wij hebben er niets van gemerkt, 5 december is voor Italianen geen feestdag. Dit in tegenstelling tot de Nederlanders die nu bij de HAL cruisen, die kregen een gedicht, een chocoladeletter, gouden munten in een zakje en kruidnootjes. Erg leuk voor hen.
Hier zijn we vanmorgen bijtijds opgestaan, 8 uur is voor ons wel op tijd. Dat komt omdat we door het Suezkanaal varen en daar willen we toch wel veel van meepakken. Het gordijn hadden we opengelaten en zagen vanuit bed Egypte aan ons voorbij gaan.
Het schip was al om half 4 haar positie in het konvooi gaan innemen en was de Nijldelta ingevaren. Dan ben je nog niet meteen in het Suezkanaal. Het is dan ook zinloos om in het donker naar buiten te gaan staan kijken, want je ziet niets. Om 7 uur is dat vroeg genoeg, dan ga je het echte kanaal, dat gegraven is in.
Na het ontbijt gaan we op ons balkon staan, dat zit gelukkig aan de groene kant. De andere kant, de Sinaiwoestijn, is alleen maar een grote zandvlakte met wat uitkijkposten. Aan onze kant is meer te zien. We moeten ons wel goed aankleden, want het waait hard en het is een koude wind. Dus jas aan en haarband op. Uiteraard hebben we hiervan een foto op fb gezet. Iemand vroeg zich af of we niet op weg naar de noordkaap waren.
Het woei dus hard en met het gestrande schip de Ever Given in het achterhoofd, snapten we wel dat er voor de zekerheid 3 sleepboten mee voeren om ons in de koers te houden. Dat deden ze ook, door met de punt van hun boot tegen de achterkant van ons aan te duwen. Marga en Geert zagen dat van hun balkon allemaal gebeuren. Langs het hele kanaal is een muur gebouwd, daarachter begint pas de bebouwing. Het was er best groen en soms zagen we hele palmboomplantages en ook bouwland met irrigatie er tussen door. Maar ook liggen er nog al wat militaire bases langs het kanaal met uitkijkposten met een eenzame soldaat er in.
Ondanks dat er een muur langs het hele kanaal is gebouwd, liggen er toch kleine roeibootjes en zien we ook hier en daar een visser met een klein zeiltje op het kanaal. Dan toetert het schip en moet de visser als de gesmeerde bliksem maken dat hij wegkomt, roeien met alle riemen die hij heeft dus.
Na de koffie wordt het warmer en verschijnt er zelfs een zonnetje op ons balkon, dat is het betere weer. We genieten nog volop van het uitzicht en om 1 uur gaan we maar weer lunchen. We hebben ook wel een heel zwaar leven. ’s Middags hebben we met Hans en Carolien canasta-en op dek 10 bij het zwembad. Tussen 12 en 4 is daar niets te doen en dus geen herrie. Bovendien kun je daar ook een drankje bestellen en zijn de tafels er groot genoeg om alle kaarten op uit te leggen. Carolien en ik wonnen voor de 3e keer van de mannen. Om 5 uur was het er mee gedaan en dus tijd voor een champagnetje in de hut. De fles van de Costaclub is nog niet leeg. En we hebben ook al weer een 2e fles wijn gekregen van de club, we kozen weer de rosé van Mateüs.
Na het diner, gewoon in het restaurant, gaan Carolien en ik naar de 2e voorronde van de Voice of the Sea, de karaoke dus. Dat was weer erg leuk en er zijn ook goede zangers bij. Dan kan ik nog net naar de show voor een licht spektakel. Dat had ik al eens gezien, jammer. Jan trof ik op weg naar het theater aan in het casino, hij was in de winning mood, voor het eerst. Hij maakte onze inzetten er mee goed. Na de show zat er niemand op ons, inmiddels oude, plek, alhoewel de ober hem mooi voor ons gereserveerd had. Jan zwaaide van af een verdieping lager en daar zaten we dan samen. Het bleek dat de anderen naar de Formule 1 gekeken hadden, naar Max Verstappen. Hij is weer 2e geworden, achter Hamilton en nu staan ze gelijk met nog 1 wedstrijd te gaan dit jaar. Het is dus er op of er onder voor beide coureurs.
Ondanks dat we wat eerder naar de hut hadden willen gaan, werd het nu toch weer laat. Bovendien ging het erg snel met de drank. Niet aan te bevelen voor alle dagen.

Week 3

6-12-2021 Op zee

Er ligt weer een brief onder de deur door geschoven. We moeten onmiddellijk onze temperatuur gaan laten meten. Dat is vreemd, want dat hebben we steeds gedaan, zelfs na 12 uur ’s nachts al voor de volgende dag. Maar enfin, we gaan meteen, op weg naar het ontbijt. Het bleek dat de algemene brief er voor iedereen uitgegaan was.
Nu iets over de liften hier aan boord. Die hebben een nieuw systeem, geheel computergestuurd. Bij de lift in de hal druk je op je gewenste verdieping en dan geeft de display aan welke lift er voor jou aankomt. Binnenin de lift hoef je dan niet meer op een knop te drukken. Het is aan de ene kant wel makkelijk, mar het heeft ook haken en ogen. Bovendien is er nu de restrictie dat je met maximaal 4 mensen in de lift mag, vanwege de 1 meter afstand.
Maar als je bijvoorbeeld met nog 1 stel mee zou kunnen, moet je eerst vragen naar welke verdieping zij gaan en als dat de jouwe is, kan je mee. Zomaar er bij in gaan en dan binnen in de lift op je gewenste verdieping drukken is er niet meer bij. Je moet nu altijd wachten tot jouw lift er aan komt. Aan de voorkant van het schip zijn er geen 4 maar 8 liften en het is zaak die eerst te bestuderen, want voor je het weet gaan de deuren weer dicht en moet je opnieuw wachten. Maar dit is nog maar klein bier bij het spitsuur voor het diner. Dan wil iedereen tegelijkertijd met de lift naar boven of naar beneden. Dan sta je een eeuwigheid te wachten. Wij gaan dan lopen naar beneden. Sowieso gebruiken we de lift alleen voor het naar boven gaan. Dus dit systeem heeft veel voordelen, maar ook nadelen. Kinderen kunnen nu niet eindeloos met de lift spelen of even voor de gein op alle knoppen drukken.
Onze eerstvolgende haven is Salalah in Oman. Daarvoor moeten er weer allerlei formulieren in verband met corona ingevuld worden. Dat doet de Costa voor ons, tenzij je er niet op tijd mee bent en dan moet je zelf inloggen en alles invullen. Maar voor ons is alles voor elkaar.
We hebben voor Muscat toch maar een excursie geboekt, naar de parfumfabriek Amouage, de top van de geurtjes in de wereld.
Jan zit foto’s uit te zoeken om naar een achternicht in Amerika op te sturen. Via MyHeritage en het DNA wat hij heeft opgestuurd, heeft hij contact met een achterkleindochter van zijn eigen overgrootvader Willem Korevaar, die rond 1900 naar Amerika is uitgeweken. Jan zijn oma was de jongste zus van een van de zonen van Willem, Hendrik genaamd, die met zijn vader mee was gegaan naar de VS. Jan zijn oma bleef als 17-jarige verweesd achter, want haar moeder was een paar jaar eerder overleden. Daarna ging het met haar vader mis en was hij min of meer genoodzaakt om de wijk naar de andere kant van de oceaan te nemen. In die tijd kon je nog zonder paspoort zo op de boot stappen naar Amerika. Een achterkleindochter heeft nu een match met Jan en vraagt om informatie over haar Hollandse familie of afstamming.
En nu gaan we zo meteen, het is al weer koffietijd naar dek 5, de Tuscanylounge voor de koffie uiteraard.
Dan terug naar het balkon, waar inmiddels de zon is aangekomen en daar gaan we dan even inzitten.
Straks na de lunch gaan we daar nog even mee door. Vandaag even geen spelletje kaarten, maar een zeer luie middag.
We eten voor de 2e keer in het Terriyanki restaurant, nu het classic menu. De voorgerechten en het toetje zijn hetzelfde, alleen in het hoofdmenu zit de variatie. Jan neemt de beef tenderloin ( een stuk ossenhaas) en ik de zalm. We hebben nu een andere kok en deze is niet zo luidruchtig als de 1e. Maar het eten smaakte er niet minder om. Jan kreeg 3 grote stukken biefstuk en dat werd netjes in kleine stukjes gesneden en op de hete roestvrijstalen bakplaat gebakken. Jan wil het vlees zo rauw mogelijk hebben en dat kan natuurlijk. We zaten nu met 8 mensen om de bakplaat heen, volle bak dus. Met 2 Franse mannen hadden we leuk contact, ze spraken trouwens ook perfect Engels, wat niet zo vaak voorkomt bij de Fransen. Die hebben meestal genoeg aan hun eigen taal.
Na afloop ga ik alleen naar een lichtshow in het theater en na de gezamenlijke borrel gaan Carolien en ik nog naar de 2e voorronde van de Karaoke. Dat wordt wel een latertje, want de klok krijgt ook nog een uur vooruit.
Als ik dan al om half 1 in de hut kom, liggen er op bed 10 briefjes van 50 euro, door Jan gewonnen in het casino. Ongelooflijk dat je dit kan winnen op een slotmachine. Ik win nooit wat, Jan heel vaak. Wat een verrassende binnenkomst is dit. Een verlaat sinterklaascadeautje voor ons beiden, zal ik maar zeggen.

7-12-2021 Op zee

Vanmorgen werden we al om half 9 in de Viareggio lounge verwacht voor een PCR swabtest. Dit is verplichte kost voor het hele schip, ieder op de afgesproken tijd. Daarna ontbijten en aan het eind van de ochtend weer koffie drinken. In de Tuscany lounge zien we een grote groep Italianen heftig discussiëren met elkaar en na een paar minuten in optocht richting het frontoffice gaan. Waar het over gaan, weten we niet, maar het ziet er uit als een protest.
Even later zien we de 2 Franse mannen ook aan de koffie en we vertellen wat er gaande was. Ook zij wisten nergens van. ’s Avonds aan tafel kwam een van de 2 vertellen dat iedereen in Oman zelfstandig van boord mag, behalve de Italianen. Waarom?? Geen idee. Hij had meteen hun excursie geannuleerd en gaat zelf de wal op. Wij houden het bij onze strandexcursie in Salalah en naar het parfumgebeuren van Amouage in Muscat.
Vanmiddag gaan we weer van 2 tot bij vieren kaarten op dek 10, hier is het nu lekker rustig. Het dat van het zwembad is open en ook staan de ramen open. Het tocht lekker door. Wederom hebben wij gewonnen. Het staat nu 4-0 voor de dames.
Hans en Carolien hebben voor 2 uur de sauna afgehuurd, inclusief bubbelbad en ligbedden. We zagen de foto’s en het ziet er prachtig uit. Na 75 minuten gestoomd en geweekt is het over, dan moet de boel schoongemaakt worden.
Vandaag eten we weer in de eetsalon bij onze tafelstewardess Made (spreek uit als Meddie) uit Bali. Dit is een heel vrolijk kind. En heel goed, ze heeft een grote en goed bezette wijk, gelukkig wordt ze goed geholpen door wel 3 mannen voor de wijnen en het afruimen en zo.
De show vanavond heeft het thema “Casanova in Venetië” en dat gaat uiteraard gepaard met mooie kostuums en foto’s van Venetië als decor. Er wordt erg leuk gezongen en gedanst. Casanova was in zijn rol.
Wederom na de borrel gaat Jan het casino in, hij heeft nu de smaak te pakken. En jawel hoor, ik krijg weer 100 euro in mijn hand geduwd, winst van een paar minuten spelen. Hoe pikt hij toch elke keer de goede machine er uit? Zou het dan toch een kwestie van veel spelen zijn? Hij had er ook al minstens 3 drankjes op verzameld en dat krijg je alleen als je veel speelt. Ik weet het niet, of toch eigenlijk wel. Enfin, deze dag was ook weer goed afgesloten.

8-12-2021 Op zee

Nu zit ik na het ontbijt op ons balkon dit verslag te tikken. We zijn zo even door de Straat van Aden gevaren. We zagen links en rechts bergen en eilanden liggen. We varen zo’n 17 a 18 knopen, niet op zijn allerhardst. We zien wel 4 kleine speedbootjes oversteken, in ons geval van Jemen naar Djibouti, dus van Azië naar Afrika.
De Costa heeft ons vanuit Genua gebeld met de mededeling dat onze vlucht in Dubai iets vervroegd is, of dat erg is. Nou, nee hoor, 3 kwartier eerder, van half 1 ‘s nachts op 18 december naar kwart voor 12 op 17 december kan ons niet boeien. De Costa zorgt voor de transfer en dat komt altijd goed.
Ook hebben we per mail informatie van de Aida binnen over de maatregelen en de papieren die we moeten invullen voor onze volgende reis op 22 december vanuit Hamburg naar de Canarische Eilanden.
Nu is het eerst tijd voor de koffie. Op naar de Tuscany lounge.
Na d lunch gaan we weer kaarten met Hans en Carolien, het potje canasta afmaken, het werd 5-0. Dan gaan we maar Skibbo-en. Carolien had het nog nieuw bij zich en het moest eerst opnieuw uitgelegd worden. Daarna voor het echie en dat won Carolien. Verder valt er over die dag niet veel meer te vertellen. Behalve dan dat we met zijn vieren bij de Japanner, Teppanyaki, zijn gaan eten. Wij hadden ons 3e arrangement en zij haakten aan. Het was er niet zo druk, maar 2 tafels van de 4 bezet en nog niet eens helemaal.

9-12-2021 Op zee

De laatste zeedag alweer. De kapitein had voor de Italianen een vervelende mededeling. Zie het verslag van afgelopen dinsdag. Nu weten waar die ophef over ging. De Italiaanse regering had net verordend dat iedere Italiaan die vanuit het buitenland binnenkomt en niet in een bubbel zat, in quarantaine moet bij thuiskomst. Iedereen die toch zelfstandig de wal op wilde, moest zich bij het frontoffice melden. Alle andere nationaliteiten mochten van hun desbetreffende regeringen gewoon zelf de wal op. Er werden excursies geannuleerd om met een taxi een eigen rondrit te kunnen maken. Wij hielden onze excursie wel aan.
Om kwart voor 5 was er weer een lezing, nu over Oman uiteraard, heel interessant weer. Ik weet nu dat op de Global Peace List Oman een van de veiligste landen van de wereld is, althans zo beoordeeld wordt. Dat gaan we morgen meemaken. Verder is er een irrigatiesysteem aangelegd meer dan 3000 jaar geleden dat het water uit de bergen naar de dalen transporteert dat nog steeds functioneert. Iets met verticale en horizontale pijpen, ooit met de hand gegraven.

10-12-2021 Salalah

Vandaag komen we aan in Salalah, de 2e grote stad van Oman, na de hoofdstad Muscat na. Hier hebben we een excursie naar Crown Plaza, het hotel aan het strand. Hier zijn we vaker geweest en het is hier geweldig. Om 9 uur vertrekt de bus, bijna vol met Duitsers en Engelstaligen. We rijden een klein half uurtje en dan zijn we er. Ligbedden te over en met een handdoek van het hotel houden we het er wel uit tot half 1. Helaas is er een straffe wind en de rode vlag is gehesen, dat betekent hetzelfde als bij ons : gevaar om het water in te gaan vanwege de onderstroom. Dus maakte ik alleen mijn voeten nat. Daarna ben ik maar het zwembad ingegaan, een beetje koud, maar dat moet dan maar. Wat een heerlijke morgen was dit. Het is hier zo rustig. Jan stelt voor om hier maar eens 2 weken vakantie te boeken. Lijkt me geen gek plan. Eens kijken wat dat kost en hoe we er moeten komen.
In de zomer, tijdens of net na de moesson, als het in de Golfstaten en bij de Saudi’s minstens 50 graden in de schaduw is, stroomt het hier vol met vakantiegangers uit die landen, wel 800.000 mensen verblijven dan aan deze zuidkust met het behoorlijk koele Middellande Zee klimaat. Nu is het hier heel stil en dat bevalt ons wel.
We zien onderweg enorme villa’s staan. Dat zijn familiehuizen, want de zonen trouwen allemaal en blijven dan ook gewoon thuis wonen met gezin (of 2) er bij. Alhoewel er ook vast wel zijn die een eigen onderkomen laten bouwen. Grond genoeg hier voor de eigen bevolking van 2,5 miljoen Omani’s en 2 miljoen expats. Elke volwassene ouder dan 23 kan een stuk grond krijgen en kan gaan bouwen. Veel is er gratis namelijk, allemaal van de olie en voornamelijk het gas dat ze hier in overvloed hebben ( net als wij trouwens, maar daar heeft Wiebes gewiekst een stokje voor gestoken). Onderwijs, gezondheidszorg is gratis, ook het studeren in het buitenland. De prijs van benzine heb ik niet gezien, maar daar kom ik in Muscat nog wel op terug. De Shell heeft hier een enorm gasplant gebouwd voor vloeibaar gas. Dit gas is voor de export naar alle landen vervoerd worden. Er liggen geen pijpleidingen hier vandaan namelijk. Het wordt ook naar ons land uitgevoerd.
Om een idee van de grootte van het land te geven : de afstand van Salalah tot Muscat is 1000 km, die van Amsterdam tot Parijs is 600 km. De bergen maken 1/6e deel van het land uit, de rest is woestijn. Naar mijn schatting is Oman ongeveer half zo groot als Europa. Om een idee van het land te hebben.
Het is vrijdag en dus is alles dicht, iedereen gaat naar de moskee, de mannen dan wel te verstaan. De hele weg terug is autovrij, we hebben hem voor ons alleen, ook raar maar het is wel zo. Bij de moskee onderweg zien we alle schoenen buiten staan en het staat vol met auto’s. De stalletjes langs de palmenplantages zijn onbemand, maar het fruit is gewoon uitgestald. Niemand die dat onbetaald weghaalt, zoals bij ons in de noordkop bij de boerderijen wel vaker gebeurt.
In het haven gebied staan wel 150 gebruikte auto’s, de meeste Hyuandai’s, dik onder het stof met een of meerdere ramen open. Dat zijn gebruikte en afgedankte, meer geschonken, auto’s te wachten op transport naar Jemen. Die kunnen ze goed gebruiken. De hermetisch afgesloten grens met dat land ligt maar 150 km ver weg, maar dit soort schenkingen gaat wel gewoon door. Ook voedsel en medicijnen worden door Oman als hulpgoederen gegeven aan het noodlijdende volk van Jemen, zonder zich overigens met de strijd te bemoeien. Het is een zeer vriendelijke bevolking, zeer gastvrij. Het land is letterlijk schoon en goed onderhouden. Ze houden hun koningshuis, dat er al sinds 1744 de scepter zwaait, in ere. Sultan Qaboos overleed in januari 2020. Hij heeft het land gedurend bijna 50 jaar de moderne tijd binnengeloodst, nadat er in 1969 olie en gas gevonden is. Toen hij aan de macht kwam, lag er 10 km snelweg en was er 1 ziekenhuis en was er nauwelijks scholing. Nu kunnen de ziekenhuizen en de universiteit wedijveren met de modernste en beste van de wereld. Uiteraard allemaal van het gas. Dat geld is goed besteed aan zijn eigen bevolking. De sultan had geen kinderen, dus geen opvolgers. Hij had zijn opvolging per brief geregeld. Er lag zo’n brief in de kluis in de bank in Zwitserland en 1 in Muscat. Een paar uur na zijn overlijden werden die opengemaakt en werd een neef van 65 jaar aangewezen als zijn opvolger en de sultan van Oman. Er is wel een regering, met zelfs 3 vrouwelijke ministers onder andere, maar alle beslissingen gaan ook langs de sultan. Met de Arabische lente is er wel meer macht aan het parlement toegewezen, maar als je zo kan leven als de Omani’s nu doen, is er weinig weerstand tegen de alleenheerschappij van het koningshuis.
De Islam is er qua richting niet soenitisch en ook niet sji-itsch, maar ibai-tisch naar een vroegere kalief die deze stroming hier binnengebracht heeft en die zo aangenomen is door de bevolking.
Van oorsprong werd het land bevolkt door uit het westen de Jemenieten en uit het oosten de Perzen van over de golf heen. Met de binnenkomst in 630 van de Islam, die de Perzen niet wilden aannemen, zijn die het land uitgedreven terug naar Perzië, na wie weet hoeveel eeuwen ze er al verbleven.
Dit is in kort bestek het een en ander over Oman.
Terug op het schip zijn we gaan lunchen en daarna hebben we een siësta gehouden. De wekker ging al om 7 uur en we gaan eigenlijk nooit voor half 1 naar bed. Om 6 uur hebben we ops balkon gekeken bij het wegvaren. Het transportbedrijf Maersk heeft ook hier veel kadegebied in gebruik met al zijn containers.
Dan is het weer tijd voor het diner, een heerlijke eendenpoot en nog meer lekkers uiteraard. Jan kreeg een treurig bericht van nicht Agnes over haar oudste broer, die ernstig ziek in het Amc ligt. Daar heeft hij op geantwoord. Dan is het tijd voor de nazit met onze nieuwe vrienden Geert, Marga, Hans en Carolien. Zij waren aan boord gebleven.

11-12-2021 Op zee

Wederom een zeedag, een van de laatste. We hebben er in de ochtend weer een luie ochtend van gemaakt. Aangezien ik toch verbrand ben, ga ik de zon niet opzoeken. We blijven na het ontbijt op on balkon en daar val ik meteen weer in slaap tot ongeveer 12 uur. De hele ochtend dus eigenlijk verslapen. Dan gaan we maar gauw aan de koffie, want om 2 uur hebben we weer afgesproken om te gaan kaarten. Dit keer kiezen we voor Fase 10, ook een leuk spel, waarbij je voorgeschreven series moet maken. Je moet hierbij vooral op je eigen kaarten letten, maar ook weer op die van je naaste buur, links of rechts.
Na dit spel, waarbij ik het eerste fase 10 uitgemaakt heb, ga ik aan de koffie en Jan gaat naar de hut. Bij de koffie ontmoet ik mijn nieuwe Litouwse vriendin en hebben we weer lekker zitten kletsen, voornamelijk over haar ervaringen vanuit de Sovjettijd toen Litouwen bezet was door Rusland. Wel heel interessant, maar niet iets om hier in de blog over uit te wijden.
De kledingvoorschrift, of aanbeveling, is elegant, dus heel netjes. Jan in zijn colbertje en ik in mijn zwart-wig gebiesde bloesje. Zwarte broek er bij en klaar.
De nazit na het eten maken we niet te laat, want morgen om 9 uur vertrekt onze trip naar de parfumfabriek Amouage, de top van alle parfums, uit essences hier geoogst. Uiteraard kopen we er allebei een flesje, de creditkaart betaalt, Maar dat is voor morgen voor de blog van de nieuwe week,

12-12-2021 Muscat

Vandaag hebben we een excursie geboekt naar de stad Muscat, de moskee, de parfumfabriek, een privé museum en de traditionele souk.
We zitten in een Engels\Duits talige bus en hebben 2 gidsen die ons een oortje geven en een ontvanger zodat ze allebei tegelijk hun verhaal kunnen doen.
Muscat heeft geen hoogbouw, door de vorige sultan niet toegestaan. De stad heeft dan ook een landelijk karakter gehouden. Het is wel een zeer uitgebreide stad geworden in de afgelopen 50 jaar. Je rijdt makkelijk over mooie ruime wegen in een uur van de ene kant van de stad naar de andere kant.
Onderweg vertelde onze gids dat heel lang Oman 2 hoofdsteden had, namelijk Nizwa (de oude hoofdstad hier en nu dan Muscat) en Zanzibar op een eiland voor de kust van Afrika. Daar zaten ook handelaren. Eeuwen heeft deze situatie geduurd, tot 1964 aan toe. Toen kwamen in Tanzania de communisten aan de macht en werden de buitenlandse regeringen er uit gebonjourd. Tanganyika werd Tanzania en onafhankelijk van wie dan ook. Dus einde Oman op Zanzibar. De Omani’s hebben trouwens als zeevarende natie eeuwen lang naar India, Iran, Afrika en ook naar China gevaren met hun dhows om handel te drijven. Ze waren onder andere een onderdeel van de zijderoute. De goederen werden in Muscat aan land gebracht en met karavanen verder vervoerd. Afgelopen woensdag is er een snelweg geopend die van Muscat naar Riyad in Saoedi-Arabië loopt. Het is de eerste weg die de grens over gaat en zo 800 km overbrugt.
Eenmaal bij de moskee aangekomen, blijkt dat we wel naar binnen mochten. Dat stond niet in de beschrijving. Wij hebben dan ook geen lange mouwen en broekspijpen aan of bij ons. Dus gaan we niet naar binnen. Gelukkig hebben we al een keer deze moskee bezocht en hebben we, samen met Marga en Geert een rondwandeling door de tuinen gemaakt helemaal om de moskee heen. Dat duurde ook al een half uur. De buitenkant is volledig symmetrisch gebouwd, ook mooi om te zien. En van de binnenkant hebben we de foto’s nog.
Dan gaan we weer in de bus op weg naar ons hoofddoel, de parfumfabriek Amouage. Het is een zeer luxe parfum, wat in Nederland niet of nauwelijks te koop is. Zelfs de Bijenkorf heeft het weer uit het assortiment gehaald. Het is maar een kleine ruimte waar de roestvrijstalen ketels staan waar de oliën met de verschillende ingrediënten een paar weken staan te rijpen. Alle bestanddelen komen hier uit Oman zelf. Frankincese, de basis ook voor de wierookgeur, is zelfs een van de belangrijkste exportartikelen van Oman. Uiteraard wordt dit ook hier in deze parfums verwerkt. Eerder hadden Jan en ik al eens een flesje gekocht en ook een reisflesje, maar dat is allang op. Alleen de lege reisflesjes hebben we nog en die vullen we met de geur die we toevallig gebruiken. Maar nu laten we ons de gelegenheid niet voorbijgaan om een nieuw geurtje aan te schaffen. Jan koopt de nieuwste, die van 2021, die genderneutraal is en door ons beide gebruikt zou kunnen worden. Maar ik koop mijn eigen geur, alleen voor mij, hij heet Imagination. Enfin, deze missie is geslaagd.
Daarna naar het museum genaamd Bait Adam, het huis Adam vertaald, genoemd naar de zoon van de eigenaar van het museum. De eigenaar is er zelf en vertelt het een en ander over zijn familie, vraagt ook waar wij allemaal vandaan komen. Zijn dochter studeert in Rotterdam aan de Erasmus universiteit. Tijdens zijn verhaal wil hij wel absolute stilte en tikt meerdere malen met zijn stok hiervoor op de grond. Geweldig vind ik dat, gewoon je mond houden als een ander praat. Aan de muur trouwens hangen meerdere interessante landkaarten over het hele Midden-Oosten. Onder wiens invloedssfeer de verschillende gebieden geleefd hebben. Van Byzantium, Perzië, via de expansie van de Islam, de Ottomaanse en later de Westerse overheersingen. Steeds heeft Oman zich kunnen onttrekken aan welke bezetting dan ook. En ook nu blijven ze buiten de regionale conflicten.
Verder zie je er veel zilveren oude sieraden, geweren en munitie en ook oude foto’s, schatkisten en wat dies meer zij. Alles hangt en staat op de benedenverdieping van zijn eigen huis. Ik denk dat het wel de meest uitgebreide privéverzameling van Oman.
Als laatste stop worden we afgezet bij de souk, een kwartier voor dat alle winkels om 13 uur dicht gaan. Is ook lang genoeg. Wij gaan op het terras er voor zitten en nemen een ijs………. Jan met mango en ik met dadels.
Daarna gaan we terug naar de boot. Precies op tijd om nog van de lunch gebruik te kunnen maken op dek 10 bij het buffet.
We gaan even naar de hut. Jan wil proberen nu we nog in de haven liggen, om een afspraak voor de boosterprik te halen. Dat mislukt. Dan gaan we om half 5 maar voor een bakkie met wat churro’s. Hier komen we, tot onze verrassing Jan en Madeleine tegen, die we op de Indonesië reis hadden ontmoet. Wij waren toen hun reisleiders via Cruise travel. Ze zaten ook al lang aan boord, maar we hadden ze nog niet eerder gezien. Jan liep ze trouwens zo voorbij, hij had ze niet herkend. We hebben even met elkaar gesproken en toen ik na de koffie weer keek, waren ze al weg. Ik had het wel aan Ruud gemeld, want die hadden ook nog op de Volendam met ze gevaren. Ik moest ze maar de groeten doen. (als ik ze nog een keer zie, dan natuurlijk). Jan vindt de koffie uit de ketel niet lekker en daarom gaan we bij het zwembad een echte espresso halen. Dan is het alweer tijd voor ons drankje, de liter Mateus moet tenslotte ook op. Op ons balkon hebben we genoten van het heerlijke weer. We varen pas om half 8 weg.
In de tussentijd volgen we via de chat met Marjan de laatste grand prix Formule 1, Max Verstappen. Die race wordt in Abu Dhabi gereden. Hij staat in punten gelijk met Hamilton en dit is dus de race van erop of er onder. 54 rondjes rijdt Hamilton op kop met meer dan 10 seconden verschil. Dan crasht er een auto en komt de safetycar op de baan. Max wisselt nog een keer zijn banden en ziet kans op Hamilton in de laatste ronde voorbij te rijden en is daarmee wereldkampioen 2021 geworden. Mercedes tekent nog wel protest aan, maar dat wordt afgewezen en dus is Max gewoon wereldkampioen geworden. Echt heel gaaf en heel Nederland staat op zijn kop.
Na het eten zitten we bij de nazit bij de borrel hier nog lang over na te praten. Ongelooflijk wat Max gepresteerd heeft. Om 12 uur gaan we toch maar naar de hut, morgen weer een zeedag, de laatste.

Week 4

13-12-2021 Op zee

Laten we nu bij het ontbijt Jan en Madeleine weer zien. We eten nu samen en wisselen informatie uit. Zij cruisen ook heel veel, ook met MSC, de Hal, P&O cruises en misschien nog wel meer. Ze gaan ook in 2023 met de wereldreis met de Deliziosa mee. Erg leuk om te weten.
Het is nu op dit moment net 10 minuten na 12 uur en ik zit op ons balkon dit te tikken. De kapitein meldt dat we 50 km van de Iraanse kust af varen in de Straat van Hormoez dus. Hier mag niks aan navigatiefout gaan. Het is het smalste stuk van de Perzische golf. Er vloog net een vliegtuig laag over.
Nu is het tijd voor koffie. Jan zit geduldig te wachten tot ik dit af heb.
Straks zal ik de procedure voor morgen uitleggen. We hebben wel vanmorgen tussen 10 en 11 ons paspoort moeten ophalen.
De procedure is als volgt: we krijgen een oproep met een tijd om in de Viareggio lounge te verschijnen voor de pcr-test, Dat is morgen om 11.45 uur strikt, met paspoort en cabinkaart. Iedereen heeft een eigen tijd gekregen, ook de crew aan het eind van de passagiersrij. Dan wordt alles naar het lab gestuurd en de resultaten via de mail bekend gemaakt. Daarna moet iedereen verplicht met paspoort en cabinkaart aan de wal (?) door de immigratie face to face. Als dat klaar is en alles is in orde bevonden, wordt het schip vrijgegeven en mogen we de wal op. Hoe laat dat wordt? Geen idee. Wij rekenen er niet meer op dat dat op de dag zelf nog kan gebeuren.
Nu gaan we na de lunch nog maar een potje canasta-en met Hans en Carolien. Er moet door de mannen wel wat recht gezet worden. Ze winnen dan ook en staan met het volgende potje voor als we moeten afbreken. Zij gaan de sauna in en wij gaan een ijsje eten. Daarna wachten we op de bingo die om 16,45 uur begint. Eens kijken of we nog een keer prijs hebben. We hebben ieder 2×3 kaarten, goed opletten dus. Gelukkig gaat het in een bejaardentempo. Alles wordt 2x uitgelegd en dat ook nog in meerdere talen. De kleine prijs van 100 euro is voor 1 lijn, de hoofdprijs voor de volle kaart is 750 euro. We zullen zien……….Maar………….Jan heeft weer geluk : de lijn voor 100 euro is in the pocket. En ik bijna, op 1 cijfer na, maar 31 wou niet vallen en dus had ik geen geluk. Toch zijn we blij uiteraard met Jan zijn prijs. Tijd voor een roseetje op ons balkon voor we aan tafel gaan. En daarna weer met elkaar nazitten, waarbij de ene cocktail na de andere whiskey en witte wijn er doorheen gaat. De jonge Filippijnse ober Alejandro weet ons goed te vinden. Hij kent de hutnummers en de voorkeuren al uit zijn hoofd. Bovendien meldt hij dat hij na een kwartier weer terug is voor de volgende ronde. Een leuk jong. Hij gaat in januari naar huis, volgens de huidige planning. Maar dat kan zomaar wijzigen. In de Filippijnen heerst er een lockdown, dus kan hij helemaal niet naar huis en bovendien is het hier op het schip veiliger voor hem met covid. Maar uiteindelijk wil je toch wel weer een keer je familie zien. Hij wacht het rustig af. Gisteren had hij een vrije dag!!! Er is zoveel crew nieuw aan boord gekomen, wel 1 op 1 met de passagiers en dus is er veel te veel bediening. Hij had een vrije dag, heel zeldzaam voor de bemanning. Om middernacht houden we het voor gezien.

14-12-2021 Doha

Vanmorgen bij het ontbijt zagen we Jan en Madeleine weer. Die vliegen ook met de KLM, net als wij, met de nachtvlucht terug op 18 december heel vroeg, 1.55 uur namelijk. Maar we hebben een transfer met de Costa, omdat we ook de vluchten door de Costa hebben laten regelen. De transfer is dan pas, volgens hen, om 11 uur ’s avonds. Dat betekent dat we gewoon de hele dag nog aan boord kunnen blijven zonder zorgen. Ook hoeven we onze hut pas om 2 uur leeg op te leveren. Hans en Carolien en ook Geert en Marga vliegen met Transavia terug ook ’s avonds om half 6, maar hebben geen transfer kunnen regelen los van hun vlucht. Dus dat wordt een taxi nemen. Ook moeten ze al om 8 uur ’s ochtends de hut al leeg achter laten. Waarschijnlijk hoeven ze nog niet meteen van boord, dat scheelt weer. Dat was het nieuws van vanmorgen.
Jan heeft kunnen inloggen bij het RIVM voor de boosterprik, helaas kunnen we die krijgen in Middenmeer op tijden dat wij er alweer vandoor zijn. Dan zal ik zaterdag maar bellen als ik thuis ben. Had hij eerder geweten hoe te kunnen inloggen ( via een buitenlandse bundel van de KPN over de telefoon) dan hadden we de afspraak misschien wel op tijd kunnen krijgen. Maar je kan niet alles weten tenslotte. Eerdere pogingen mislukten namelijk allemaal door een blokkade ergens.
Nu ligt de koffer op bed en ga ik maar vast inpakken. Zometeen gaan we voor de pcr test heen.
De hele dag blijven we aan boord, alhoewel we al ’s morgens aangemeerd hebben in Abu Dahbi. Eerst moeten alle mensen de pcrtest gedaan hebben en dan moet iedereen die negatief was door de immigratie voor een stempel in je paspoort en dan pas wordt het schip vrijgegeven en kan je vrij de wal op. We liggen er tenslotte tot morgenavond 22.00 uur.
Bij de 2 testlocaties aan boord staan hele rijen bemanning op hun beurt te wachten. Passagiers krijgen via een 2e rij ook nog voorrang. Maar het gaat razendsnel. De bemanning is helemaal ingewerkt in het testgebeuren. Dan gaan we na de lunch maar nog met Hans en Carolien een spelletje canasta spelen. Het wordt uiteindelijk 5-3 voor de dames.
Daarna gaan we op ons balkon een poging wagen om de drank op te krijgen. Er is nog een fles Ferrari maximum bijgekomen als compensatie voor weet ik wat. Goed voor een mimosaatje in de ochtend. We hebben nog een kartonnetje sinaasappelsap over van het lunchpakket in Rome bij het inchecken.
Dat niet iedereen de informatie goed leest, waarin staat dat als je een mailtje krijgt dat je negatief bevonden bent, als de gesmeerde bliksem naar de terminal moet voor de immigratie, blijkt als we om 10 uur ’s avonds in het atrium zitten en nog zeker 60 mensen horen oproepen om te gaan. Er zaten nogal wat Nederlanders bij. Misschien is hun Engels of Duits te slecht om te begrijpen wat er van ze gevraagd wordt. Maar na een paar dringende oproepen was het toch stil en dus voor elkaar. Inmiddels was het middernacht en tijd om naar bed te gaan. Morgen gaan we op excursie.

15-12-2021 Abu Dhabi

Dus moeten we ons om 9.15 u melden en dan gaan we naar een apart eiland waar we bij een resort de zee in kunnen. Dat is wat we willen. Bij het ontbijt zien we meerdere Italianen allemaal broodjes beleggen en inpakken om mee te nemen. Ik vroeg me af waar deze mensen in godsnaam heen gaan om zelf voor proviand te moeten zorgen. Wij konden het niet bedenken.
We gingen eerst met de bus en daarna met een boot naar een opgespoten eiland waar een mooi hotel en strandrestaurant stond. Er stonden allemaal mooie ligbedden onder parasols en Jan had al snel een stel te pakken. Inmiddels was het wel 10 uur geworden. Nadat iedereen een keer in het zwembad of de zee was geweest, wij de toch wel koele zee in, zagen we de ingepakte broodjes tevoorschijn komen. Wij namen een bucket met 5 Heineken biertjes en 1 bakje Nacho’s. Later voor het weggaan nog een Cuba Libre en ik een Pepsi. Jan zag op de afrekening dat dit grapje ons meer dan 60 euro gekost had. Logisch dat er lunchpakketten mee genomen waren. Wisten wij veel.
Maar het was toch een heerlijke dag al met al. Om 6 uur waren we weer op het schip, even het zand er af spoelen en dan maar weer aan tafel. Om 22 uur varen we weg naar Dubai, Dat wordt een slakkengang met niet meer dan 10 knopen. Na het diner heb ik toch dan maar 1 koffer ingepakt, die is helemaal vol en staat klaar. Weinig zin om de 2e ook nog te doen, eerst maar weer samen wat drinken. Dit keer gaan we op dek 5 buiten zitten waar later op de avond onze 4 vrienden aansluiten. Zij hadden een late excursie en konden pas laat eten. We zaten heerlijk buiten, wat een cadeautje is dat.

16-12-2021 Dubai

En dan de laatste gewone dag. Dat is een heel bijzondere, omdat hier in Dubai de uitgestelde Expo 2020 in het najaar geopend is. Natuurlijk moet je hier geweest zijn en dus hebben we een transfer geboekt bij de Costa en via internet een, voor 60+ers gratis, toegangskaart aangeschaft.
Er gingen 4 bussen heen en die moesten bij de groene afdeling, het duurzaamheidsdeel (sustainabilaty project) afzetten. Alleen onze chauffeur liet zich naar een ander deel dirigeren en dat was bij blauw, mobiliteitsdeel. Hier werden we uit de bus gezet en er was geen Costatour persoon bij. De chauffeur wist ook niet hoe laat we waar verwacht werden voor de terugreis. Wel zei hij dat hij toch naar het groene deel zou gaan en ons daar zou opwachten, naar hij dacht om half 5. Dat hebben we dan maar aangenomen en zijn de Expo opgegaan. Dat ging snel, we waren zo binnen, beide kaartjes scannen en klaar was kees.
De paviljoens liggen langs mooie lanen. We hadden bij de cruiseterminal een tasje met een plattegrond gekregen en dat was wel handig. Eerst maar eens een vertrouwd land bezoeken, Denemarken, en dat was vol Deens design, minimalistisch. O.k. daar waren we niet voor gekomen.
Dan maar een andere proberen. Oman ziet er al beter uit, Algerije heeft alle zonnepanelenprojecten in de Sahara uitgestald en ook laten zien dat er 3 gasleidingen lopen naar Europa, eentje naar Spanje en 2 naar Italië om Europa te voorzien van gas. Ze hebben daar hoopjes en er woont niemand waarvan de huizen kunnen instorten door aardbevingen.
De volgende is Turkmenistan. Hier nemen we een kopje koffie met wat er bij. Niet alle paviljoens hebben een koffiehoek, eigenlijk bijna geen enkele, maar deze wel en ondertussen kun je zien wat het land te bieden heeft. Dit en nog meer Midden-Aziatische landen die eerst onder de Sovjet Unie vielen, zijn dit jaar 30 jaar onafhankelijk en dat willen ze weten ook. Later in de middag bezoeken we Tadzjikistan en hier kregen we van een jonge Tadzjiek een goede rondleiding en uitleg over wat zijn land te bieden heeft. Het is democratisch, er wordt Perzisch gesproken, bestaat grotendeels uit bergen die voor zoet water zorgen en exporteert daardoor witte elektriciteit. Er zijn 5 waterkrachtcentrales. Heel leerzaam.
Daarbij was het paviljoen van Nederland qua informatie over wat het wil vertellen een aanfluiting. Als je niet weet dat watermanagement bij ons een hoge prioriteit heeft en dat we er ook wel goed in zijn, kon je uit de expositie absoluut niet opmaken wat men wilde vertellen. Water, energie en voedsel zijn afhankelijk van elkaar, maar hoe er nu van verdamping, die opgevangen wordt, weer bruikbaar water gemaakt kan worden, geen idee. Maar dat was wel de bedoeling van dit paviljoen.
Het uiterlijk bestond uit roestige damwanden en je liep over een rooster opgevuld met steentjes naar binnen. Ook ontbrak daar een uitleg over de bedoeling van. Kort en goed, Nederland was hiermee behoorlijk onzichtbaar. Desondanks stonden we hier voor het eerst in de rij om naar binnen te kunnen. Later zagen we ook bij Duitsland en Italië ook rijen staan.
Na Nederland eerst maar bij Costa coffee een lekker bakkie genomen. Daarna hebben we nog een paar landen bezocht, zoals Suriname, Benin, de Seychellen. In de ochtend waren we ook nog bij Peru langs geweest en dat vonden wij achteraf de mooiste van alles wat we bezocht hebben.
Het park is heel mooi en ruim aangelegd met overal zitplaatsen, schaduw en gelegenheden om wat te gebruiken en ook niet duur. Er liepen massa’s schoolklassen rond. Een uitgelezen mogelijkheden om de kinderen met de hele wereld kennis te laten maken. Dat moet gezegd.
Als laatste hebben we nog een rondritje met het treintje gemaakt en daarna hielden we het voor gezien. Gelukkig zagen we Jan en Madeleine. Die waren hier gisteren vanuit Abu Dahbi ook al geweest en wisten waar de bussen stonden en ze zaten ook in onze bus. Om half 5 zaten wij erin. De andere bussen hadden als eindtijd 5 uur meegekregen, dus moesten we wachten tot iedereen terug was. Dat duurde tot kwart over 5. Maar om 6 uur waren we terug in de terminal. Nu snel de 2e koffer inpakken, binnen 10 minuten zat alle overige kleding erin. Dan maar eten en daarna de rest voor we nog met elkaar een afscheidsborrel nemen op de 5 buiten. De Ferrari brut van Hans en Carolien werd soldaat gemaakt, zo gebeurt met ons zessen. En dan zit de vakantie erop. We nemen afscheid en zeggen tot ziens, don’t know where, don’t know when.
Terug in de hut begin ik aan de allerlaatste dingen die nog in de koffer moeten en dan kan die dicht. Beide handkoffers zijn dan nog leeg en daar begrijpt Jan niks van. Hoe kan dat nou? Maar mijn ervaring is dat op het laatste moment er nog talloze onbegrepen stukken zijn die je ook nog kwijt wil en moet. Die 2 koffertjes komen morgenochtend gerust wel vol.

17-12-2021 Dubai / naar huis

We hebben de hele dag nog, want we hoeven ons pas om 20.45 uur te melden in het theater Rosso voor de ontscheping. We vliegen tenslotte pas om 1.55 uur in de ochtend. Dat wordt een lange dag.
Jan begint voor het ontbijt al met het inpakken van zijn handbagage en die komt meer dan vol. De mijne ook, alhoewel ik er nog mijn reiskleding in heb zitten. Ik ga hier niet de hele dag met een wollen trui aan lopen. Dat trek ik vanavond pas aan. Maar we zijn helemaal klaar.
Nu zit ik dit blog af te maken. Zometeen kunnen we de terminal nog in, we mogen gewoon van boord. Eten zelfs vanavond nog gewoon aan ons eigen tafeltje en gaan ons pas daarna gereed maken om te vertrekken.
Bij het naar de terminal lopen kom ik nog Hans en Carolien en Paul en Sanderelle tegen. Die nemen ook nog in het atrium wat te drinken, gaan nog lunchen en bestellen dan een taxi om naar het vliegveld te gaan.
In de terminal kom ik Annemiek en Nico tegen. Die zijn net aangekomen, hadden een nachtvlucht en zitten al sinds 9 uur vanochtend te wachten om aan boord te mogen. Het inschepen begint echter niet eerder dan 15.00 uur. Aangezien Nico in een rolstoel zit en ze bovendien een suite hebben, krijgen ze wel voorrang en hoeven niet in de lange, lange rij te staan. Ze zijn om 16.00 uur aan boord. Dan is de dag wel erg lang. Maar goed, nu kunnen ze 12 dagen lekker genieten en uitrusten.
Na een rondje terminal ga ik maar weer terug, er valt er weinig te beleven. Ik had nog die van Abu Dahbi in gedachten en die is erg groot en er zijn veel winkels. Nou ja, dan maar lunchen en een rondje over het dek lopen en zo. We zoeken uiteindelijk op het buitendek op dek 5 bij de Tuscanylounge een mooi tafeltje uit en nemen nog een drankje. Het kan nog.
Bij het diner zien we de verandering plaats vinden. Er zijn nu inmiddels allemaal nieuwe passagiers aangekomen, vele uit Rusland en die zijn nog niet gewend aan het dragen van een mondkapje, zal ik maar zeggen. Daar krijgt het personeel nog een harde dobber aan.
Later las ik uit het contact met mensen die nog aan boord zijn, dat er ook behoorlijk ingenomen wordt. Ik hoop dat de voorraad ruim is ingeslagen.
Wij moeten ons om 20.45 uur melden in het theater. We zijn niet de enigen. Kleur voor kleur wordt opgeroepen om zich naar de bussen voor het vliegveld te begeven. Het duurt voor ons nog een heel uur, maar dan is het toch zo ver.
Eenmaal in de bus maken we iets mee wat we nog nooit meegemaakt hebben. Een Dubaier vraagt nog of iedereen naar Amsterdam of Zuerich moet en ook of iedereen zijn paspoort en andere papieren bij zich heeft. Zegt er een iemand dat hij zijn paspoort nooit van de Costa heeft teruggekregen. Wat een sufkonijn. Dat moest je een paar dagen geleden zelf ophalen. Dat soort mededelingen staat altijd in je “ Oggi a bordo” of te wel je “To day”. Maar goed lezen is ook een vak. De desbetreffende persoon werd uit de bus gehaald en wij reden weg.
Op het vliegveld konden weer snel met onze zilverkaart van de KLM met voorrang inchecken en dan hup naar de security en de douane. Alleen dat al was erg ver lopen. Je moet ook niks mankeren op die grote vliegvelden of assistentie aanvragen voor een rolstoel of zo. Maar goed, bij de douane was het paspoort van Jan blijkbaar lichtelijk beschadigd of zo, want het scanapparaat pakte het niet. We werden overal heel vriendelijk geholpen door grondpersoneel. Bij de militairen kregen we toch allebei de vereiste stempels en konden we door. Hier op Dubai airport moet je naar de vliegtuigen eerst nog met een treintje mee naar een andere locatie. Daar zijn de winkels, te kust en te keur. Alle grote merken zijn er en alles is ook na middernacht nog gewoon open. Ook is er van alles nog te eten en te drinken. Om half 3 vertrekken we met onze Boeing 777, volgeladen met 404 passagiers naar Amsterdam. De stoelen waren voor Jan en mij aan de krappe kant, met andere woorden, we zaten shocking klem. En dat 6,5 uur lang. Gelukkig hebben we allebei kunnen slapen tot 8 uur ( in NL is het dan 5 uur) toe. Toen kwamen ze met het ontbijt langs : witte bonen in tomatensaus, een gebakken ei en gebakken aardappels ( een paar). Dit hoefde ik echt niet op mijn nuchtere maag. Wel at ik het fruit en de yoghurt op.
Dan om half 7 staan we op de grond. De piloot heeft er de sokken in gezet en de verloren tijd zo goed als goedgemaakt, lekker voor de vele passagiers die Amsterdam als overstaplocatie gebruiken. Inmiddels is het zaterdag geworden.

18-12-2021 Naar huis

We landen om 6.30uur plaatselijke tijd en nemen daarna de trein naar Hoorn. Hier komt Rikus ons ophalen. En dat was dan een heel geweldige reis, weliswaar met wat hindernissen, goed om op terug te kijken.
Eenmaal thuis gaan we meteen bellen voor een 3e vaccin, de booster genaamd. Jan kan meteen vanmiddag terecht in Den Helder en ik maandag in Alkmaar.
Van de Aida, waar we woensdag mee naar de Canarische Eilanden varen hebben we Informatie gekregen wat we allemaal moeten doen om mee te kunnen. Werk aan de winkel voor ons.
’s Avonds duiken we al om half 9 ons bed in, kapot van de anderhalve dag op de been op de paar uurtjes rusteloze slaap in het vliegtuig.
De thuiskomst na een nachtvlucht.