Week 1

28-7-2021 Triest

We gaan al een paar dagen eerder naar Triest, waar we zullen inschepen op de Costa Luminosa van de Costa.
Deze reis heeft een eigenaardige voorgeschiedenis, want we zouden eigenlijk in Triest op de nieuwste van de HAL stappen, de Rotterdam VII. Die wordt op donderdag de 29ste overgedragen van de werf Fincantieri aan de HAL. Dan zou op 1 augustus de maidentrip gaan beginnen en die wilden wij graag nog een keertje meemaken: a3 weken vanuit Triest naar Amsterdam.
Helaas gaat dat door Covidd-19 niet door. Er worden maar mondjesmaat cruises uitgevoerd en de meeste rederijen blijven nu nog liever bij hun thuishaven. Bovendien vliegen de Amerikanen nog niet graag naar Europa. Kortom, de cruise werd afgeblazen. Maar wij hadden de vlucht al geboekt en het hotel aan de haven. Dat wilden we toch wel doorlaten gaan.
Gelukkig vonden we de ultieme oplossing. De Luminosa van de Costa vertrekt hier ook op 1 augustus en de beslissing was snel genomen. We hebben deze boot geboekt en wel voor 2 weken, 2 dezelfde reizen back to back. Kan ons het schelen. En dat betekent dat we nu hier in Triest zijn aangekomen.
Vanmorgen heeft Dick Sarlemijn ons naar Schiphol gebracht, ruim op tijd. We vlogen pas om 15.15 uur, maar zaten al om 11.15 uur pontificaal in de Skylounge aan de koffie. Om 2 uur zijn we naar de gate gegaan, nog 20 minuten lopen en toch nog een keer door de paspoortcontrole. Nergens is er iemand die ons naar de CoronaCheck app gevraagd heeft of naar een testbewijs of zo.
Om 15.15 uur precies ging onze cityhopper de lucht in, half bezet. En na anderhalf uur vliegen, zagen we Venetië liggen, zonder een enkele cruiseboot.
Op vliegveld Marco Polo stond onze privéchauffeur al klaar om ons in ruim 2 uur naar Triest te brengen. En zodoende zaten we al om half 8 op ons ruime balkon te genieten van ons voortreffelijke uitzicht. Met een wijntje uit de minibar.
Ik heb daarna een paar lekkere broodjes gehaald en dat was het wel voor deze dag.

29-7-2021 Triest

Vanmorgen zijn we lekker om 8 uur opgestaan en hebben we beneden in de schitterende ontbijtzaal gegeten.
Daarna zijn we naar mijn broodjeszaak gegaan, een heel mooie supermarkt, waar ze de heerlijkste worsten en kazen hebben en ook water en wijn voor ons dan.
Nadat Jan dat terug op de kamer gebracht heeft, zijn we wandelend op pad gegaan om de omgeving te verkennen. Zo hebben eigenlijk alle voetgangersstraten achter het hotel wel gehad en zijn geëindigd op het mooiste plein van de stad voor een AperolSpritz en een wijntje. Om 2 uur waren we weer terug en na nog even op ons balkon gezeten te hebben, zijn we een uiltje gaan knappen : siësta tijd. En nu ik dit getikt heb, gaan we weer naar buiten voor een ijsje en later een pizzaatje.
Na het lekkere ijsje hebben we eerst een rondje gelopen en streken neer op een terrasje voor een biertje en een colaatje. Op de hoek van het plein speelden 5 musici een soort Klezmer muziek, erg leuk. Na dik een uur zijn we toch maar richting pizzeria gegaan. Tot onze verbazing moest er gereserveerd worden. We hadden geluk met het laatste tafeltje buiten. De pizza’s werden in een vloek en een zucht bezorgd en ze waren heel erg lekker. Later op de terugweg zagen we dat de meeste terrassen vol zaten met etende mensen. Wat een heerlijk vakantie gevoel geeft dat.
Eenmaal op de kamer ging Jan inloggen bij de Costa om ons aan te melden, nu kon het. En daarna konden de labels uitgedraaid worden beneden bij de receptie.
Intussen maakte ik nog een wandelingetje om mijn laatste 1000 stappen te maken. Dus liep ik aan de overkant van het hotel langs de waterkant naar de wandelpier. Die zit elke avond vol met voornamelijk jongelui. Er zijn sowieso veel jonge mensen hier in de stad.
Na nog even nazitten en wat puzzelen was het alweer bedtijd. We laten de wekker steeds om 8 uur afgaan, anders wordt het zo laat.

30-7-2021 Triest

Vandaag staat het Romeinse amfitheater op het programma. Daar waren we gisteren achteraf gezien al vlakbij geweest. Het ligt midden in de stad. Daarna gaan we proberen het kasteel en de kerk San Giusto te bereiken, die liggen boven op de bergtop die over Triest domineert.
Zogezegd, zo gedaan en we hebben het heen en teruglopend afgelegd, Er stopte ook een bus die naar het station reed, maar wij zijn te voet gegaan.
Een sobere kerk met mooie mozaïeken en een aardige tentoonstelling onder in de kelders van het kasteel over Romeinse grafvondsten zoals beelden van bijv. Apollo en Minerva. En ook teksten op stenen grafzerken. Interessant vond ik het verhaal over het aquaduct van 12 km lang met een verval van slechts 16,6 meter. Ergens in de stad is nog een stukje ervan te zien.
Op het oude exercitieterrein worden nu openluchtvoorstellingen gegeven. Voor augustus en september staan er operettes gepland, vanaf ’s avonds 9 uur. Dan is het lekker afgekoeld.
Na de wandeling naar beneden hadden we wel een biertje verdiend en dat namen we op de hoek van het prachtige plein, bij een drankje krijg je hier overal een bakje chips gratis bij, voor elk 1. Na 1 uur waren we wel uitgerust en het was inmiddels ook al 3 uur geworden. We hebben nog wat water ingeslagen en 2 koeken en toen zijn we uitgeput op de koele kamer neergeploft. Op het balkon is het ’s middags te heet, dan staat de zon er op.
We hadden trouwens nog wel een tafeltje bij de pizzeria gereserveerd. Was nodig. Buiten was alles al bezet, dan maar binnen, helaas.
Om half 8 konden we aantreden. Dit keer namen we een pasta ieder en een calamaris friti voor samen. Dit keer namen we ons ijsje als toetje later op de terugweg.
Voor we naar de kamer gaan, lopen we samen nog een keer de wandelpier op om het mooi verlichte plein te bewonderen.
En nu zit ik op het balkon dit verslag te tikken en is deze mooie dag ook weer voorbij.

31-7-2021 Triest

We zijn al vroeg op, dat wil zeggen Jan, want de Costa Deliziosa is al vroeg binnengekomen, al om 6 uur. Er kunnen aan weerskanten van het cruisegebouw een schip liggen. Recht tegenover ons komt om half 8 de MSC Splendida binnen en ligt bijna binnen in de kamer.
Wat een aparte ervaring. Na het ontbijt gaan we pontificaal op ons balkon zitten kijken wat er allemaal gebeurt. Er staan bussen klaar om de passagiers naar huis of naar de parkeerplaats verderop te vervoeren. De mensen die met eigen vervoer komen, kunnen in een parkeergarage een plaats bij Costa reserveren. De plaatsen voor 1 augustus waren al volgeboekt. Het treinstation is niet zo ver lopen van de terminal, je zag ook veel mensen rustig met hun rolkoffertje over de kade weglopen. Van 1 week vakantie in de warmte heb j ook eigenlijk niet zoveel nodig. Dat van ons kon ook in 1 koffer. Voor de precruise in het hotel hadden we ons kleine koffertje mee.
We hadden geen zin om onze geplande wandeling te gaan maken en zijn met wijn en chips op het balkon in de schaduw blijven zitten tot aan ons middagdutje.
Ik had na het ontbijt nog wel een lekker stokbroodje en een ricotta croissant gekocht voor later op de dag. Die hebben we ook maar soldaat gemaakt en het broodje voor in de avond bewaard. Om 4 uur zijn we toch maar even de deur uitgegaan richting Canal Grande. Dat is niet te vergelijken met het Canal Grande in Venetië. Dit hier is maar 300 meter lang, schat ik. Maar toch leuk dat we erlangs zijn gelopen. Het is toch wel warm en we zoeken in elke straat de schaduwkant op. Na ruim een half uur zijn we het zat en strijken we neer op ons terras dat we al 2x eerder gehad hebben. Het is al bijna 5 uur en flaneertijd op de zaterdagavond. We zien 2 bruiloftsstoeten voorbijkomen, leuk om te zien. De dames zeer luchtig gekleed en de mannen in het pak waarvan het jasje al snel uitgaat. Er wordt kwistig met rijst gestrooid.
We zitten hier tot na 7 uur. Bij elk drankje, behalve koffie, wordt er een bak chips en andere zoutjes neergezet. Zo zitten we al bijna vol.
Na 8 uur, als de MSC net weggevaren is, dat hebben we ook nog meegepikt, gaan we aan ons stokbroodje beginnen en de laatste wijn en water opdrinken.
Dan pakken we het meeste alvast in. Deze dag is ook weer voorbij. Morgen inschepen.

1-8-2021 Triest / Costa Luminosa

Nu gaat het gebeuren, wat gaan we allemaal tegenkomen in deze coronatijd.
We hebben bericht van de Costa gekregen, met 2 correcties wat de tijd betreft, om verplicht om 11.30 uur aan boord te zijn of je te melden. Jan denkt dat dat een slottijd is, maar ik denk dat het een uiterste tijd is. Hoe kan je anders precies mikken dat je er om half 12 op tijd bent als je bijvoorbeeld met je auto of wat dan ook komt. Ik ben het gisteren bij het halen van het broodje bij de ingang gaan vragen en eerder komen was geen probleem.
Du zijn we, na rustig ontbeten te hebben, op ons gemak om kwart over 9 naar de overkant gelopen. We hebben trouwens om half 8 de Luminosa zien binnenlopen. De kapitein legde het enorme gevaarte precies om 8 uur vast aan de kade. Routineklus, maar toch knap.
We konden meteen onze koffers kwijt en moesten ons toen melden bij een balie waar we een letter B kregen, een aanwijzing welke test we moesten ondergaan. We kregen de PCR test, eigenlijk op het mondkapje na dat je iedereen ziet dragen ( ook veel mensen gewoon op straat ). We werden uitstekend begeleid en waren zowat de eersten die in de wachtruimte geplaatst werden. Hier mochten we niet meer weg totdat de uitslag binnen was. Er stond water en softdrinks. Ook werden er na 12 uur lunchpakketten uitgedeeld aan iedereen. Het was inmiddels aardig volgelopen in meerdere zalen. Dit alles was uitstekend door de Costa verzorgd en begeleid. De wachttijd was minimaal 3 uur. Dat klopte ook, we zaten er al om kwart voor 10 en werden pas na 13 uur verzocht om mee te lopen om aan boord te gaan. We zaten trouwens binnen een half uur vanaf het hotel in de wachtruimte, wat een snelheid, echt top.
De enige miscommunicatie was aan een volgende balie, waar een receptioniste ons weer wilde inchecken. Dat was, inclusief foto en al, al in de wachtruimte gedaan. Ik geloof dat onze barcode van het Costaformulier wel 5 keer gescand is. Maar een kniesoor die hier op let. Toen moesten we nog door de douane en de bagagecheck. Bij Jan zagen ze in zijn kleine koffertje iets en moest er gefouilleerd worden. Het was een kleine harde schijf of zoiets en zijn huissleutels. Nou ja, dan is het dan ook gebeurd met de officialiteiten en kunnen we aan boord. Wij vinden dat het allemaal erg soepel verloopt.
We zijn bij de Duitse afdeling ingedeeld, er is geen Engelstalige begeleider.
Dus alle informatie die we in de hut krijgen is in het Duits. Is ook goed. Onze 1e excursie is meteen, in Bari, al geannuleerd vanwege dat er te weinig mensen zich aangemeld hebben.
De excursiedesk bestaat niet meer, alle contacten gaan per telefoon. Geen wachtrijen meer, ook niet voor het frontdesk. Ook hiervoor moet je bellen. Nu gaan we in Bari helemaal niet met excursie, hebben we besloten. Het wordt er 40 graden en dat is wel heet. Zelf van boord gaan is er niet bij en dus blijven we hier als of we een zeedag hebben.
De sloepenrol kunnen we op 2 manieren doen, de gewone op dek 3 buiten of smart, al eerder in kleine groepen. Dat doen we en al om half 4 melden we ons bij musterstation B. ons kaartje wordt gescand en na een vraag of we al eerder gevaren hebben zijn we meteen al klaar. Mijn reddingsvest heb ik niet eens aan hoeven doen. We weten waar we ons moeten melden, dat is belangrijk.
Inmiddels hebben we al een biertje achter de kiezen. Om half 6 is het Duitse welkomspraatje. Hier gaan we heen, omdat er toch wel wat aanpassingen zullen zijn die we moeten weten. En dat is ook zo.
Zo zijn er geen menukaarten meer op het hele schip, ook niet in de bar. Met je mobieltje moet je de QR code die op elke tafel is geplakt, scannen. Reuze makkelijk. Dit bespaart veel papier en de kaarten gaan niet meer door veel handen.
Na het praatje maken we ons eerste wandelingetje op dek 3 buiten, we varen overigens om 6 uur precies weg. Dan gaan we naar de hut, de roaming van mijn tablet moet wel uitgezet worden en we hebben trek in een prosecco die we van de Costaclub hebben gekregen in de hut. Op ons balkon zitten we heerlijk te genieten van het weer aan boord zijn, alsof we niet weggeweest zijn. De Luminosa is het zusterschip van de Deliziosa waar we de wereldreis mee gemaakt hebben. Precies dezelfde indeling en dat is vertrouwd.
Om half 8 gaan we naar het clubrestaurant en daar zien we Marichu terug, onze Filippijnse diningroom assistent manager. Haar zagen we al 2 keer eerder, 2 jaar terug naar IJsland en nog een keer in de Caribean. Het was een hartelijk weerzien. Alle crew is trouwens blij om weer te kunnen werken na 1 jaar zonder werk en dus ook zonder inkomen thuis te moeten zitten. Iedereen wordt eerst 14 dagen op de Favolosa in quarantaine gezet en daarna naar hun schip om te werken over gebracht. Ook goed geregeld, vinden wij.
De schema’s van de shows zijn gewijzigd, de 1e is om half 10 en de 2e om 23 uur. En de animatie in de Grand Bar is pas om kwart voor 12. We maken het allemaal weer mee en als uitsmijter gaan we uiteraard zou ik zeggen, nog naar het casino en Jan staat alweer 14 euro op winst.

2-8-2021 Bari

Al om half 8 zitten we op ons balkon, de zon schijnt al lekker. Jan heeft voor mij een social media pakket voor 50 euro voor de hele week gekocht. Kan ik fb en dergelijke.
Na het ontbijt gaan we naar de Grand Bar. Het is verplicht om elke dag voor 15.00 uur ergens bij een paal je temperatuur te meten. Dat gaan we eerst doen. Mijn kaartje doet het wel, ik heb 36,5 graden. Jan zijn kaart kleurt steeds rood, hij doet iets verkeerd. Zijn kaart moet goed zijn, want hij heeft al een Nautica t-shirt gekocht. Toch maar bij de balie een andere gehaald. Eerst bellen, 3333, en dan mag je naar de balie komen. Toen was het o.k. met zijn temperatuur. Hij had steeds in het hotel 36,0 graden, erg goed dus.
We moeten ook 2x tijdens deze week een antigeentest doen. De 1e in Corfoe, morgen dus en eentje op de zeedag voor we Italië weer binnenkomen. Hier krijgen we nog informatie over.
We doen deze week maar 2 excursies, op donderdag op Mykonos, een rondrit en vrijdag in Katakolon naar een wijnboerderij. Het zijn steeds kleine groepen en je mag er niet uit weglopen, in je bubbel blijven, anders mag je niet meer aan boord terugkomen.
Bari is een belangrijke wisselhaven, veel Italianen zitten al klaar om vanmiddag naar huis te gaan. We lopen om half 2 de haven binnen. En gaan om half 8 op weg naar Griekenland. De klok gaat dan 1 uur terug.
Het is nu half 12 in de ochtend en ik ben helemaal blij met mijn verslag en de 1e prosecco staat al voor mijn neus. Proost!!!
Na de lunch zijn we bij het zwembad gaan liggen. Ik op een ligbed, uiteraard, maar Jan krijgt het daarvan al snel in zijn rug en is aan een tafeltje gaan zitten. Het was er heel stil, de meeste mensen gingen naar huis en het duurt lang voordat er nieuwe gasten aan boord komen. Jan puzzelt en ik lees, een boek van Maarten ’t Hart, over zijn moeder Magdalena of tewel Lena. Erg leuk en ook wel onthutsend hoe het calvinisme haar leven bepaald heeft naast haar jaloezie die haar huwelijksleven vergald heeft, volgens haar dan.
Aan het eind van de middag was de zon uit het zwembad verdwenen en ben ik erin gegaan. Het water is niet diep, wel lekker warm. Je loopt en dobbert een beetje heen en weer. In de whirlpool ga ik maar niet, daar moet je dan met een mondkapje in voor als je het goed wil doen. Je zit daar toch te dicht voor bij elkaar. Ik heb eigenlijk niet gezien dat er een maximum aan aantal gebruikers is gesteld. Toch even gaan opletten. In de liften is dat wel het geval. Je ziet dan plakkers met voetjes staan en buiten op het maximum, meestal 4 personen en in de glazen liften maar 3 personen. We treffen trouwens steeds heel snel lege liften aan. Er zijn veel jonge mensen aan boord en die lopen allemaal de trappen op en af.
Na het eten hebben we onze koffie op het achterdek buiten op dek 9 genomen. Het is nog steeds lekker warm. Dan op tijd gaan we naar de show, het al spelende voorstellen van wie er allemaal optreden op de verschillende locaties aan boord. De rockband Hi-Five is erg goed. Die spelen ook in de Grand Bar elke avond. Ook de zangeres is erg goed.
Als afzakkertje gaan we nog heel even naar het casino na de show. Hier zie ik tot mijn verbazing dat ik gisteren op een van de machines een tegoed heb gekregen van iemand die zijn/haar winst er niet van heeft afgehaald. Aangezien dit allemaal anoniem gebeurt, is het niet meer te achterhalen en kan ik de leuke som zelf verspelen. De winst ga ik bij de kassa maar verzilveren. Jan wint op eigen houtje bij een andere machine en zo is deze avond positief afgesloten.
De klok gaat een uur vooruit en zo is het erg laat als we naar bed gaan, half 2 inmiddels. En morgenochtend staat onze steward met 2 cappuccino voor de deur om half 9.

3-8-2021 Corfu

We komen vanmiddag pas op Corfoe aan. Hier zijn we al een paar keer geweest en hebben dan ook geen excursie geboekt. Het strand bekoort ons hier niet en in de stad rondlopen achter een gids aan ook niet, te heet. En het Sissy paleis (meer een grote villa) hebben we ook al gezien. We blijven aan boord in de koelte. We zien bij het rondlopen na de lunch 2 HAL schepen aan de kade liggen, de Volendam en de Zaandam. Die liggen hier al een paar maanden te wachten op betere tijden. Waarom ze nog niet zijn opgestart net zoals de Costa en de MSC en ook NCL, dat snappen wij niet zo goed. Je moet toch een keer beginnen zou ik zo zeggen. En al hoewel de Costa steeds Italie- Griekenland doet, is er toch behoefte aan cruisereizen. Van een bekende barmanager hoorden we dat men erg veel last heeft van allerlei angstverhalen die er in de media de ronde doen. Wij vinden dat er erg goed nagedacht is over allerlei aanpassingen om bijvoorbeeld besmettingen te voorkomen, zoals afstand houden, weinig mensen aan een tafel in de bars en zo. Overal hangen kruizen waar je niet mag zitten, bijvoorbeeld op geen enkele barkruk.
Om 3 uur moeten we ons allemaal melden voor een verplichte antigeentest, zaterdag nog een keer. Elke dag meten we onze temperatuur en je ziet dat veel mensen dat doen voor de diverse totempalen die er overal staan. Ik heb steeds 36,5 graden. Er wordt erg veel schoongemaakt en gepoetst.
Vanavond is er bingo en daar doen we aan mee. Tussen 3 en 6 uur kun je al kaarten kopen, 4 voor de prijs van 2. Daarna zitten we een poosje in het atrium voor een drankje en daarna verdwijnen we naar ons balkon, dat ligt in de schaduw. We nemen ons drankje maar mee.
We eten meteen om 7 uur, want de bingo is om 20.45 uur en we willen een goede plaats hebben met zicht op het scherm met de getallen en daar moet je dan op tijd bij zijn.
Jan eet trouwens zijn favoriete octopuspoten, gegrilld en ik kalfswangetjes, Die eet je alleen maar hier aan boord en ze zijn heerlijk mals. Helaas voor die wangetjes had ik ook al een bord spaghetti met grote garnalen carbonara op en zat ik al tamelijk vol. Volgende week beter plannen.
Ik was op tijd in de Grand bar en had de beste plek bezet met vol zicht op het scherm.
We waren de enige Engelssprekenden, er was nog 1 Frans gezin en 1 of 2 Spaanse gezinnen, verder zaten er alleen maar Italianen, heel logisch.
Op een gegeven moment moest ik nog 3 getallen, een 11, een 1 en een 18. Laten die 3 getallen nou meteen achter elkaar vallen en heb ik BINGO. Ik win 300 euro, tot mijn eigen verbazing, ik win nooit wat. Maar nu dus wel een keer. Ik moest naar voren komen en later jan ook nog, die mister Santa Claus genoemd werd, ra ra hoe kwam ze daar op.
We kregen ook 2 t-shirten met “bingo” er op, maatje M. Een kniesoor die daar op let.
Na deze euforie ging jan g even gokken en waarempel: hij heeft weer meer tegoed op zijn kaartje staan om het de rest van de week mee uit te houden. De mevrouw van het casino vroeg of we van de week nog een keer kwamen spelen en dat hebben we maar toegezegd. Je wint nooit 2 keer, maar het is toch spannend om mee te doen.
Daarna in de hut moet ik mijn social media nog bij houden voor het contact met de buitenwereld. We maken onze Ferrari champagnefles soldaat en zo wordt het weer middernacht voor we naar bed gaan.
Morgenmiddag komen we in Piraeus aan, de haven voor Athene. Ook hier blijven we aan boord. De weersvoorspellingen zijn minstens 40 graden en ook in Athene zijn we al meerdere malen geweest.

Week 2

4-8-2021 Piraeus

Onze koffie wordt stipt om 8 uur gebracht. We hebben een erg lieve en aardige en vrolijke hut steward. Hij maakt de leukste figuren van onze handdoeken, het zijn zijn vrienden, zegt hij.
Na ontbijt en koffie maken we een waszak klaar en wachten we op ons heerlijke balkon tot we weer kunnen gaan lunchen. Onderweg in het casino win ik nog 5 euro en Jan verliest er wat.
De motoren gaan op halve kracht, we zijn er bijna. Nu gaan we eerst lunchen.
We zien veel mensen een excursie nemen. De MSC Magnifica ligt er ook en ook die gaan op excursie. Maar bovendien ligt er ook een TUI schip, namelijk Mein Schiff 5. Deze mensen mogen op eigen houtje de stad in. We liggen bij terminal C en dat is best ver van het treinstation of om zelf naar Athene te gaan, maar de gele taxi’s rijden af en aan. Wij blijven aan boord en gaan een poosje op een ligbed op dek 10 liggen, bij een open raam waar nog een beetje wind langs komt. Maar op ons balkon in de schaduw zitten we toch het beste. Ik lees mijn boek van Maarten ’t Hart uit en Jan puzzelt wat.
Dan is het alweer tijd om te douchen en ons om te kleden.
Na het diner gaan we toch maar weer een keer naar het theater. Maar eerst nemen we een espressootje en daarna nog een ijsje op dek 3 in de gelateria.
Dezelfde dansgroep met de 3 acrobaten zien we weer, nu met een oud-Egyptisch thema en decor. Ze doen hun best en het is ook best wel knap, vooral de paaldanseres en de 2 krachtpatsers m/v. Maar de moderne versies van zang, met o.a. rap en navenante dans kan ons senioren niet bekoren. Het is meer voor de jeugd aan boord.
Herna ga ik een paar rondjes op dek 3 lopen en Jan verdwijnt al in het casino. Ik moet zeggen, hij wint vaak en ook nu is dat weer het geval. Ik sta nog niet achter hem om even te kijken of zijn machine begint te rammelen, hoppa 108 euro in 1 keer. Dus was Jan zo goed niet of hij ging zijn tegoed innen : 103 euro voor mij en 105 voor hem voor de rest van de reis om mee te spelen.
Teruggekomen in de hut staat er weer een fles champagne klaar, we nemen nog maar een glaasje op de goede afloop van vanavond.
Morgen komen we om 8 uur al in Mykonos aan. Hier hebben we een excursie, een rondtoer over het eiland(je). Onze start is om 12.15 uur melden in het theater. Rustig aan beginnen dus.

5-8-2021 Mykonos

En wederom worden we om 8 uur verrast met een cappuccino door onze hut steward, zo erg aardig.
Van ons balkon slaan we na het ontbijt alle ontschepingen gade. Wij liggen aan de kade, maar de Magnifica en de Seabourn (van de HAL, de duurdere versie) liggen op stroom.
Hier op Mykonos kan je naar het strand of een rondrit maken met de bus. Er zijn wel mooie zandstranden, met maar weinig extra faciliteiten.
We beginnen bij het begin. In het theater krijgen we per excursie en per taal een rij toegewezen om te gaan zitten. Een toergids komt langs om ons kaartje te scannen en ons de bussticker op te plakken. Niks meer dus van in de rij staan om je sticker in ontvangst te nemen. Dit is een uitstekend systeem. Dat zal er wel in blijven. Al het toerpersoneel is goed geïnstrueerd.
Op de kade zijn de stromen mensen strikt gescheiden door hekken. Bij de uitgang wordt onze temperatuur gemeten door een Griekse douanier of zoiets. En mondkapjes ophouden de hele tijd, ook in de bus. Je houdt de hele tijd dezelfde plaats in de bus en iedereen moet voor uitstappen. Dat heeft de chauffeur in het Engels en Duits niet begrepen en doet prompt bij de 1e de beste stop ook de achterdeur open. Communicatie is alles.
Eerst stoppen we bij het enige inlandse dorpje Ano Mera, hier staat een klooster. Daar mogen we alleen maar aan de buitenkant naar kijken, teleurstellend. Wel krijgen we in een café een drankje en is er een sanitaire stop.
Helaas voor de plaatselijke middenstand mogen we niet de groep uit en koopt niemand wat. Wij hebben al een koelkastklever van de 3 molens, die zeer karakteristiek zijn.
Na deze stop rijden we noordwaarts en stoppen we nog een keer bij een strand, waar ook een excursie heen was. Hoe dat gegaan is met de bubbel waar we in moeten blijven, is mij een raadsel. Na deze fotostop rijden we naar Mykonos stad. Hier lopen we langs de kade in de volle zon. ’s Avonds is het er vast heel erg fijn lopen. Maar nu was het om half 3 wel erg warm. Maar goed, de bus komt niet dichterbij en we willen de rondwandeling in het mooie stadje toch wel meemaken. Bovendien moeten we wel mee. Ook als we jaloersmakend langs de mooiste terrassen aan het water lopen. Maar goed, we klagen niet, het is dit of aan boord blijven.
Er loopt een pelikaan door de stad, langs de haven. Het is Peter junior en die hoort hier. Het is de mascotte geworden van Mykonos. De senior is een kleine 30 jaar aan komen waaien en toen hij of zij doorhad dat er gevoerd werd, nooit meer weggegaan. En nu is er dan een jongere versie gekomen. Het is dichtbij best een grote vogel gebleken, maar niet bang. We hebben hem/haar van dichtbij gezien. Echt leuk.
Om kwart voor 4 worden we in de haven van de oude stad verwacht en met de zeebus teruggebracht naar onze kade. We liggen in een nieuw aangelegde haven, mooi hoor en goed geregeld.
Eenmaal aan boord is het tijd voor de Merenda, Italiaanse koffietijd met kleine broodjes en koek en cake. Ook dit is coronaproef georganiseerd.

In het eerste verslag was ik bij de Merenda, zoals de koffietijd in de namiddag heet in het Italiaans gebleven toen Jan het verhaal als 1e deel op het web zette.
Het verslag was nog niet volledig. We kwamen na de zeer warme excursie op Mykonos behoorlijk dorstig en ook wel leeg weer op het schip. Maar we waren niet de enigen. Echter het buffetgebruik is aan strikte regels gebonden. Allereerst zijn er maar 2 stations aan 1 kant van het Lido open. Dat is om van iedereen de kaart te kunnen scannen, zodat men weet wie er op welk tijdstip aanwezig was, in geval van track and trace van personen.
Je staat dus in de rij en wacht dan tot er een zitplaats vrij is. Normaal is dat geen punt, maar bij een massale toevoer is het penibel. Wij stonden dus zeker een kwartier te wachten tot er plaats was. De andere kant van het Lido bleef ongebruikt. En iedereen heeft hier begrip voor. Het wel zo dat er voor de meeste Italianen die pas laat in de avond de 2e zitting hebben in het restaurant, normaal is om bij de koffie nu je bord vol te laden. Dat duurt, zoals ook het opeten. Maar geen nood, we hoeven hierna nergens meer heen. Uiteindelijk hadden we een tafel en ging Jan zitten en ik bij het buffet weer in de rij staan. De vangst was 2 belegde broodjes, 4 foccacio’s, 4 churro’s en 1 zandtaartje en ook nog 2 kleine kipempanada’s. En alles ging op natuurlijk, met een kopje koffie er bij.
Ons geduld werd beloond, zoals dat van iedereen.
Hierna zijn we naar de Grand Bar gegaan voor een biertje, dat beter de dorst leste.
Eenmaal in de hut aangekomen zagen we het bericht dat we vrijdag niet naar Katakolon zullen gaan vanwege de vele bosbranden die al gevaarlijk dichtbij Olympia kwamen. Dat is voor een excursie dus geen optie. We wijken uit naar Kefalonia met de havenstad Argostola. Onze excursie naar een olijvenboer ging niet door, ook goed.
Tijdens de wandeling op Mykonos had Alex, onze Engelstalige begeleider, ons al zoiets in ons oor gefluisterd. Ook bood hij aan om ons te helpen om een andere tour te boeken. De Engelstaligen konden alleen naar een kluizenaar in een grot. Aangezien we het nu al heet hadden, besloten we terplekke om op Kefalonia geen excursie te gaan ondernemen. Basta!!
Het 2e wat we in de hut vonden, was een voucher van de Costa Club met een korting van 100 euro bij het boeken van een nieuwe cruise. Maar wanneer zouden we dat dan kunnen doen, als we het al zouden willen? Geen idee eigenlijk. Dus is zo’n tegoedbon leuk verzonnen, maar niet zo makkelijk in te zetten. Totdat Jan opperde om er nog 1 week aan vast te plakken, nu aan deze cruise. Dit moest ik even laten landen, een minuut op 10 eigenlijk. Want, niets roept ons terug naar huis. En we vinden het hier fantastisch, alles is perfect geregeld. We worden in de watten gelegd. Mijn liefje, wat wil je nog meer?
Dan morgen, vrijdag, tijdens de zittingsuren van de cruiseconsultants, er maar op af.
Maar eerst moet ik nog even melden dat we de show vanavond voor de laatste keer bezocht hebben. Uiteraard kan er niet elke keer een nieuw amusement ingevlogen worden, want die moeten eerst weer in quarantaine. Iedereen die aan boord is van de theatermensen en van de musici worden niet gewisseld. Dat betekent dat de groep “Foresight” elke avond aan zet is op het podium. Dan kan het niet anders dan dat de dansen op den duur steeds hetzelfde zijn alsook dat de 3 acrobaten na een paar avonden hun oefeningen gaan herhalen. Hoewel het knap is wat ze laten zien, vinden wij het welletjes en laten de show voor wat het is.
Liever blijven we in de Grand Bar zitten luisteren naar met name de Hi-Five band.

6-8-2021 Katakolon / Argostoli

We liggen als enige schip in Argostola aan de kop van een kleine pier. Alhoewel klein, eigenlijk is de pier bedoeld voor de enorme jachten die niet in de gewone jachthaven passen.
We liggen hier van 13 uur tot half 10 ’s avonds. We kijken over de stad uit en het uitzicht is geweldig mooi. Aan de zijkant van de pier ligt een enorm jacht, genaamd Anawa. Jan googlet en vindt de Braziliaanse eigenaar, een mulitmiljardair, bankier en investeerder. De boot kostte 100 miljoen en werd gebouwd bij Damen in Nederland. Alleen het jaarlijkse onderhoud kost al tussen de 5 en 10 miljoen. We zagen een man of 5/6 die dus permanent het schip in bedrijf houden en poetsen dat het een lieve lust is voor als de eigenaar met zijn privé heli landt op zijn eigen achterdek.
In de loop van de middag gaat Jan naar de desk van de cruiseconsultant en vraagt of onze hut nog voor een 3e week beschikbaar is. Zo ja, dan zouden we hem boeken. We zitten in het atrium aan een drankje. Jan komt terug met een teleurstellende mededeling, die hut is er dan niet meer. Jammer.
Maar als we nu graag toch nog 1 week willen blijven, dan is het in- en uitpakken toch een kleine opoffering voor mij om de verlenging te realiseren. Dus wij samen terug naar de jonge dame en ze vindt een hut op dek 6. We gaan akkoord. We nemen een optie, want we hebben aan ons eigen reisbureau de opdracht gegeven om te kijken of de vluchten omgeboekt zouden kunnen worden.
Toen we daar groen licht voor kregen, is Jan terug gegaan. Tot onze vreugde hoorde hij dat de dame een betere optie had gevonden, namelijk een mini-suite op het achterdek 4 hutten verder voor 100 euro meer. Dat heeft hij meteen gedaan. We houden dan ook onze zeer vriendelijke steward die van die mooie poppen maakt van handdoeken. We zijn er opgetogen van.
We vertellen dat ook aan Rick en zijn collega en vriend, die hier de suites bedient, de 2 hoekhutten die veel groter zijn en een enorm hoekbalkon hebben. Hij zorgt ook elke ochtend voor onze koffie.
Beide mannen laten ons de hut zien en ook de suites. Eigenlijk willen we er de komende week ook al in. Jan gaat naar het frontoffice om dat te vragen. Alhoewel, naar het frontoffice gaan is een rare uitspraak. Er staat niemand achter de receptie. Je moet het nummer 3030 bellen, je vraag stellen en dan kun je naar de balie komen voor een gesprek vis-a-vis. Onze vraag is doorgespeeld naar de hotelmanager en we zullen zaterdag wel antwoord krijgen. We wisten van Rick al dat de hut niet bezet werd, want hij moet hem in orde maken. We wachten af.
Verder zitten we veel op ons balkon en zien de excursies terug komen. Om 9 uur ’s avonds komt de laatste terug en de bus rijdt tot vlak voor de gangway. Zodra de laatste passagier binnen is, wordt de loopplank binnengehaald, de trossen los gegooid en vertrekken we naar Triest. Dit duurt nog even, want zaterdag is een zeedag.

7-8-2021 Op zee

Ik heb geen internet en kan dus ook niet mijn krantjes binnenhalen. Wel heb ik een social media pakket en kan fb, instagrammen en chatten en appen. Dat is genoeg om de dag door te komen. Bovendien begin ik aan mijn 2e Maarten ’t Hart dat ik bij me heb, allemaal losse verhalen. Dit lees ik in 1 dag uit. Heerlijk om zo’n dag te hebben dat er niks hoeft. ’s Ochtends zit ik nog even een poosje op dek 10 op een ligbed, maar dat is met lezen toch ook niet comfortabel en bovendien is het er ook drukkend warm, hier staat geen wind. Ook is de muziek bij het zwembad een bandje met techno ritme, muziek wil ik het niet noemen. Hier krijg ik op den duur agressieve neigingen van. Tijd om op te krassen naar onze hut. Inpakken hoef ik niet, want we gaan niet naar huis.
Verder valt er van deze dag niet zoveel te vertellen. Na het diner lopen we nog een paar rondjes op dek 11, bij een beetje wind is dat te doen.
We hebben nog niet gehoord of we al naar onze nieuwe hut mogen morgen.

8-8-2021 Triëst

Om 8 uur precies leggen we in Triest aan, tegenover ons hotel. Wat leuk om dit nu van deze kant te bekijken. Het is een prachtige kade met mooie gebouwen en het prachtige plein ligt links schuin voor ons.
Om half 10 moeten we ons melden bij de receptie, 3030 bellen. Een receptioniste komt met 2 nieuwe hutkaarten naar buiten. We hebben immers 2 cruises achter elkaar geboekt en nu begint dus onze 2e cruise, nog steeds in de hut die we al hadden. We lopen mee naar de security die ons moet aanmelden en we krijgen een nieuwe pas met onze oude hut. Maar als dat achter de rug is en we ons omdraaien, staat daar de frontoffice manager om ons te vertellen dat we toch nu al naar de nieuwe hut mogen verhuizen. Hier zijn we reuze blij mee, gezien de mooiere en ruimere hut die we nu krijgen.
We kunnen gaan verhuizen. Rick helpt ons, alhoewel hij het met de wisseldag extra druk heeft. Om 11 uur is alles al weer in de nieuwe kasten en lades ingeruimd en kunnen we hier een feestelijke mimosa op drinken. We hadden nog wat prosecco over en sinasappelsap. Proost op de 2e week.
Van het balkon zie ik een bus vol crew met werkkleding nog aan vertrekken met allemaal een A-4tje in hun hand. Later horen we van de tafelsteward dat ze te prikken zijn geweest. Costa zorgt er voor dat ze allemaal ingeent worden, hetzij in Triest, hetzij in Bari, met 1 of 2 prikken. Onze ober vond het maar raar dat hij na de prik helemaal niets voelde in zijn lijf. Volgens Jan zijn ze allemaal min of meer bang (gemaakt) voor het vaccin. Maar ze moeten hem halen en dat is maar goed ook.
Onze excursie in Bari, naar Matera voor de Engelstaligen gaat weer niet door. We kunnen het toeroffice bellen, 3131 voor informatie. Ik ga een wandeling op dek 11 maken en blijf daar op een ligbed in de schaduw liggen soezen. Jan blijft in de hut, hij regelt dat we wel met een Duitstalige groep meekunnen. Zijn we morgen toch weg.
Voor en ook na het eten gaan we luisteren in de Grand Bar naar onze, inmiddels, favoriete band Hi-Five.
En nu is het half 1 in de nacht en ben ik tot hier gevorderd.
Morgenochtend gaan we kijken of de tour volgende week in Triest naar een hammen rokerij kunnen boeken.

9-8-2021 Bari

Om 13.00 uur komen we in Bari aan. Dit is een belangrijke wisselhaven en de Grand Bar zit dan ook barstensvol met wachtende mensen. Arme ober die hier nu in zijn eentje loopt te bedienen. ‘a Avonds voor het diner zit er bijna niemand en dan lopen ze met zijn vieren. Het is oneerlijk verdeeld. Vlak voordat we wilden gaan ontbijten, werden we door de medische dienst gebeld en opgeroepen om nogmaals een antigeen test te komen laten doen. Dit was nodig, omdat Italië per 6 augustus de Green Pass heeft ingevoerd. Je moet een zeer recente test op zak hebben en de onze was zaterdagochtend afgenomen en gold niet meer. Iedereen die de wal op gaat moet zo’n pas bij zich hebben. Onze coronacheck app geldt ook, maar om te controleren of iedereen die heeft en of die ook eerlijk verkregen is, dat is toch te veel gevraagd van de organisatie. Beter is om iedereen een zekere groene pas mee te geven, een A-4tje met de melding dat er geen detectie gevonden is.
Hier in Bari hebben we toch voor de excursie naar Matera gekozen. Dat is een dorp waar tot 1968 mensen in grotten gewoond hebben. Het zijn de wanden van een canyon, heel diep uitgesleten waar al sinds mensenheugenis de mens een onderkomen heeft gevonden door er grotten in uit te houwen : een zitkamer, een keuken, een slaapkamer en een stal bijvoorbeeld en in de diepte soms een waterbassin. De wateropslag was cruciaal voor de hele stad. In de diepte was een enorm waterbassin gemaakt. Waar de regen van alle kanten via goten in werd opgevangen. Dit was de enige zoetwatervoorraad en die werd\wordt in de winter opgevangen. In de zomer is het heel heet, ook hier in de kloof. De watervoorraad was openbaar bezit, maar werd streng gecontroleerd. Per gezin of familie kreeg men een putemmer voor de grootte van de groep en die emmer paste precies in de toegang die er voor die familie bestemd was. Dit vergt trouwens van de stad een organisatie en een discipline, vergelijkbaar met het maken en onderhouden van onze dijken. Wij mochten hier het bassin niet bezoeken, geen tijd. Maar wij zagen er al zo een in Istanboel, waar er in het oude Byzantium al een onder de hele stad werd gebouwd. Zoet water is cruciaal om te overleven en waardevoller dan goud.
Matera had tot 1920 geen rijwegen, alle straten waren trappen. Nu loopt er 1 rijweg doorheen, nog niet veel, de rest is klimmen en dalen en dat op kinderkopjes, heel gladde stenen.
Op de bovenste uitkijkpost werd verteld dat we op de daken van de onderliggende huizen stonden en later, toen we een half uur gedaald waren, zagen we dat ook van de andere kant. Er waren geen grote kerken, maar elk buurtje had zijn eigen kapelletje. Ook de monniken en nonnen hadden een grotklooster gemaakt.
Het vervoermiddel was de ezel of muilezel, die werd meer gekoesterd dan de kinderen. Een ezel kostte geld om hem aan te schaffen.
In de grot was geen stromend water en ook geen wc. Men kieperde het afval in het midden van de straten en dan werd het zo afgevoerd. Alleen als het ondergrondse waterbassin overstroomde, werden de straten schoongespoeld. Dat moet wel erg gestonken hebben, zeker in de zomer. Maar dat was in alle steden tot er riolering en waterleiding werd aangelegd niet anders.
Boven op de grotwoningen staan ook gewone huizen en is er een mooie stad op gebouwd met fijne wandelzones en talloze terrasjes. Het was een heet, maar interessant weerzien voor ons. In december 2019 waren we hier in de kou en nu in de hitte.
Om 19.00 uur waren we terug op het schip, even opfrissen, andere kleding aan en naar het diner. En daarna luisteren naar de fantastische band Hi-Five.
Wederom veel te laat gaan we naar bed, temeer daar de klok een uur vooruit wordt gezet, Griekse tijd.

10-8-2021 Corfu

Oversteken naar Corfu met als hoofdstad Kerkyra, is maar een wippie. We komen dan ook om 8 uur aan. Toevallig zag ik om 7 uur dat we al tussen eilanden of om Corfu heenvoeren en we hebben er heerlijk op ons balkon van zitten genieten. Om precies 8 uur legt de kapitein het schip aan de kade. Je kan de klok er op gelijk zetten.
Na de koffie van de steward gaan we ontbijten en zien daarna in de Grand Bar hoe de passagiers voor de excursies verzameld worden en per groep het theater in worden verzocht voor hun sticker. Geen lange rijen voor het podium om je sticker af te halen. Ik denk dat dit systeem wel gehandhaafd zal blijven. Net zoals trouwens je ook niemand meer voor de receptie of het touroffice ziet staan. Je moet eerst bellen en als het nodig is, word je naar dek 2 verzocht voor een echt gesprek.
Voor een bakkie koffie gaan we naar het Atrium, want de bar in de grand Bar is dicht, Er is bijna niemand meer aan boord. Kunnen we meteen onze temperatuur laten registreren. Hopelijk doet de registratie het nu wel goed, want gisteravond kregen we een brief dat we niet hadden laten meten, terwijl dat wel gebeurd was. Blijkbaar werkt het niet helemaal feilloos.
Om half 4 zijn we weer aan de beurt voor onze antigeen test, alle passagiers die in Triest aan boord gekomen zijn, moeten langs komen in de pianobar op dek 3. Gelukkig is het naast de gelateria en wij vinden dat we wel een ijsje verdiend hebben. We nemen allebei de grootste. De gelateria is goed bezet. We zien een Duits echtpaar dat aan de koffie mit Kuchen gaat, een jong Frans stelletje dat een crepe eet, Italianen die gauw een espressootje nemen en wij dan aan een ijsje. ’s Lands wijs, ’s lands eer, zal ik maar zeggen.
De bingo, die om 20.45 uur is vandaag, slaan we over. Dat wordt teveel haasten om een goed plekje te vinden in de Grand Bar.
Wel luisteren we om half 11 weer naar de Hi-Five band, ze spelen nu onvervalste rochmuziek, erg goed.
Bij de hut vonden we weer een brief dat we onze temperatuur niet hadden laten meten, of we dat nog maar onmiddellijk wilden gaan doen. Ik heb met het frontoffice gebeld, 3333, en gezegd dat we dat al hadden gedaan. Nou ja, met 1000 registraties per dag kwam er wel eens een foutje voor. Vorige week, toen we nog niet verkast waren, was er niks aan de hand.

Week 3

11-8-2021 Piraeus

We varen nog een tijdje alvorens we op 14.00 uur aanleggen in Piraeus, de haven van Athene.
Na het ontbijt zien we bij het registreren de hospitalatydeskmanager , oftewel, het hoofd van het frontoffice vlakbij lopen en hebben we haar onze klacht voorgelegd. Zij gaf ons ook al onze hut voor deze week en wist het nummer nog uit haar hoofd. Ze heeft een melding gemaakt. Nu zal het wel goed komen.
In het atrium namen we nog een bakkie. Jan zag weer iets opmerkelijks, ik was even naar het toilet. Naast ons zaten Russen en de dame nam het kaartje van haar vader en ging daar haar eigen temperatuur op laten registreren. Dat is nou toch ook weer een gevalletje van typisch ’s lands wijs, ’s lands eer. Gelukkig moet iedereen een antigeen test ondergaan, geen ontkomen aan.
We nemen onze rust op het balkon, alhoewel het klammend heet is.
Na de lunch, eenmaal in Pireaus aangekomen, ga ik voor de siesta. Jan moet de 3e cruiseweek nog betalen aan het reisbureau. Helaas is zijn randomreader er mee gestopt, de batterij is leeg. Goede raad is duur. Hebben ze die wel hier aan boord, want we mogen de wal niet op. Rick, onze steward, gaat kijken wat hij voor jan kan doen. Inmiddels heeft Jan al contact opgenomen, per mail, met het reisbureau en geen nood, gewoon hun betalen als we terug zijn. Ze hebben het voor geschoten. Wat een service.
Het is nu 5 uur, nog steeds zitten we op ons balkon. Het is hier een komen en gaan van veerboten, echt alle kanten en eilanden uit. Mooi om te zien.
Tot aan het diner ondernemen we niet veel. Na de siesta heb ik mijn blog tot hiertoe afgemaakt en ga ik weer een spelletje spelen.
Na het diner zoeken we de Hi-Five band weer op.
Met allerlei quizjes doe ik niet mee, alles is in het Italiaans. En op dek 9 bij het zwembad is er veel voor kinderen, die zijn er zat aan boord. Bovendien is het daar druk en heet.

12-8-2021 Mykonos

Vandaag komen we in Mykonos aan. Deze keer liggen we niet voor de kant, die plaats is nu voor MSC Magnifica gereserveerd. Nu moet er getenderd worden. Dat gebeurt met Griekse boten. Ons schip hoeft geen tenders te laten zakken.
We hebben vorige week een excursie gemaakt, de rondrit over het eiland en de wandeling door Mykonos-stad. Vandaag blijven we aan boord. Vanaf ons balkon hebben we een schitterend uitzicht op de hele baai en op de stad. Het is net aan ansichtkaart.
Tussendoor gaan we lunchen en vandaag voor een keer ook koffiedrinken om half 5 met de churro’s en allerlei andere lekkernijen er bij. Dit is vooral nuttig voor degenen die de late zitting aan tafel hebben, om half tien of zo. Dan overbrug je de tijd met lekkere broodjes en zo.
Om 20.45 uur is er een bijeenkomst van de Costa Club. We zijn daarvan lid en hebben de hoogste categorie Perl Diamant. We werden opgebeld met de dringende vraag om er vooral vanavond bij te zijn, want Jan heeft in deze categorie ook nog eens de meeste punten. En dat levert weer een voucher op van 100 euro. Vorige week was dat blijkbaar ook het geval en die hebben we ingezet voor de cruise van volgende week.
Dit doet de Costa leuk, want elke categorie heeft een winner en die krijgt dus ook een voucher van 100 euro. En er is natuurlijk altijd baas boven baas, want een Italiaan heeft bij de Costa de meeste cruises gemaakt, wel 52 en die valt hiermee ook in de prijzen.
Na deze uitreiking spelen en verspelen we wat in het casino en gaan daarna voor een drankje naar de Grand Bar. De show slaan we over. De band is te goed, het zijn Bulgaren en de zangeres is fantastisch. Ze corrigeren trouwens tussendoor mensen op de dansvloer zonder mondkapje.
Wat hebben we verder overdag nog gedaan? Ik heb een boek uitgelezen : “Het reisverslag van een kat”, geschreven door een Japanner. Erg leuk om te lezen, ik had het dan ook in 1 dag uit. Vannacht voor het slapen gaan, heb ik op het balkon de laatste bladzijden uitgelezen.
Verder doe ik sudoku-en en spider solitaire. En bij de haven heb ik internet en kan ik de kranten downloaden en meteen maar lezen. Van mijn 10.000 stappen komt niet veel terecht, alhoewel dat in de sportschool best zou kunnen. Vandaag heb ik op dek 3 en op dek 8 binnen een rondje gelopen en zeker niet meer dan 5000 stappen gemaakt. Elke dag neem ik me voor om de sportschool in te gaan, zou goed zijn om mijn dikke voeten een beetje te laten slinken. Maar het is er nog niet van gekomen. Op het achterdek is het wel zo relaxed.
Jan luistert veel naar zijn muziek, sudokuut ook veel en doet de administratie van de reizen. Voor elke reis moet er wel het een en ander via de mail binnengehaald worden, gezondheidsverklaring bijvoorbeeld, of met Genua gemailed voor de Carnivalfee van 75 euro per cruise van 8 dagen. Ook met het reisbureau voor de afwikkeling en betaling van onze volgende week en ook het verzetten van de vlucht is Jan vaker in contact. Zo is hij ook lekker bezig.
Met neef Ruud heb ik tussendoor appcontact. We zijn van plan om in 2022 weer met elkaar te gaan cruisen. Jan heeft een mooie optie uitgezocht, een met de Fortuna naar Noorwegen. Dat heb ik aan Ruud voorgelegd en nu even afwachten of hij dat ook wat vindt. Ons lijkt het een heel mooie reis, naar de Lofoten waar we 2 dagen zullen blijven liggen.
Morgen komen we in Katakolon aan. Vorige week werd deze haven nog verruild voor Argostoli op Kefalonia. Maar het ziet er naar uit dat dit keer Katakolon doorgaat. Hier is het hoogtepunt van excursies het bezoeken van Olympia. Maar daarover morgen meer.

13-8-2021 Katakolon

Om 10 uur precies meren we aan de kade van Katakolon af. We zijn het enige schip en liggen bijna midden in het uitgestorven dorpje met veel souvenir- en juwelierswinkels. Erg sneu voor de middenstand dat we in onze bubbel moeten blijven. Wel staan er 32 bussen klaar voor de excursies. Er wordt dus wel het een en ander verdiend. Normaal gaan wij aan het eind van de kade bij een restaurant op de kade zitten en eten daar gefrituurde visjes. Die zijn overheerlijk. De restaurants hebben vandaag het nakijken.
Misschien komt de Eurodam hier of Tui of een ander cruiseschip waarvan de passagiers volledig zijn ingeent en die daarom zelf van boord mogen. Wij mogen dat niet en het is volkomen begrijpelijk.
De Costa vaart hier al een paar maanden en toen was helemaal nog lang niet iedereen gevaccineerd. Bovendien zit het schip vol met kinderen en die krijgen, ook in Italie nu pas hun vaccins toegediend.
Hier is dus gekozen voor PCR testen, antigeentesten tussendoor en in je bubbel blijven en dan kan je heerlijk cruisen en lekker bij het zwembad liggen of ergens in de zon of de schaduw. Ons uitzicht is net een plaatje, zo mooi.
Hier in Katakolon kun je dus naar Olympia waar in 776 voor Christus de Griekse stadstaten elke 4 jaar 5 sporten met elkaar beoefenden. Ze werden onafgebroken gehouden tot 396 na Christus. Tijdens deze weken werden de vijandelijkheden gestaakt, de Olympische vrede. Het waren spelen voor alleen mannen en ze sportten in Adamskostuum. Er was 1 vrouw aanwezig en dat was de godin Hera die het heilige Olympische vuur moest aansteken. Bovendien mocht ze op haar troon gezeten, de spelen bijwonen. Zoals al gezegd, waren er oorspronkelijk 5 sporten, te weten kogelstoten, speerwerpen, hardlopen, verspringen en ????? de marathon misschien, alhoewel die voor het eerst pas in 492 voor Chr. voor het eerst gelopen is, namelijk door een boodschapper die vanuit Marathon de overwinning moest gaan melden in Athene, de overwinning op de Perzen. 42,9 km hardlopen.
We hebben dus weer een voucher gekregen en we hebben bij de future cruise consultant informatie gevraagd over de reis naar de Lofoten. Dit leverde zeer interessante info op, met name de korting die we hier aan boord krijgen. Dit verraste ons zodanig, dat we een optie genomen hebben op een suite. We kunnen onze oren niet geloven. Hopelijk vindt neef Ruud het een mooie reis om mee te maken. Anders is het voor ons toch wel een kans die we eigenlijk niet kunnen laten lopen. Wordt vervolgd.
Het is nu half 4 en ik zit dit verslag nu te maken tot aan dit moment toe, zodat Jan nog van internet gebruik kan maken zolang we verbinding hebben met de wal. We varen pas om 7 uur vanavond weg, dus heeft hij ruim de tijd om pagina voor pagina het verhaal op onze website te zetten.
Morgen is er een zeedag en dan komen we zondag weer in Triest aan voor de 3e ronde.

14-8-2021 Op zee

Dit is weer een zeedag, vanaf Katakolon naar Triest varen we de hele zaterdag door en komen zondagochtend om 8 uur voor de kant in Triest te liggen.
We doen ons ritueel met het meten van de temperatuur. En we zijn verzocht om al om half 9 de antigeen test te komen laten doen. Maar daar eenmaal aangekomen en geregistreerd blijkt dat dit tijdstip niet handig is, omdat we nog aan boord blijven. De test is maar 48 uur geldig en we gaan zondagavond naar Bari waar we maandag aankomen. We moeten in de middag na 3 uur maar terugkomen en dat doen we dan ook. Meteen daarna eten we een ijsje in de gelateria die pal tegen de pianobar aanligt. Op de testdagen is het er druk.
Verder heb ik in de ochtend op dek 10 bij de spelletjes op dek 9 bij het zwembad gekeken. Alle bedden zijn bezet en menigeen ligt volop in de zon. Ook in de whirlpool zit je met je kanis in de volle zon.
In de middag spelen we een spelletje Skibbo en heb ik contact met neef Ruud over het maken van een cruise samen naar Noorwegen. Ruud is een snelle beslisser. De cruise bevalt hem prima en wil hem boeken. Wij hadden er een optie op genomen en in de avond is alles in kannen en kruiken. Ruud zijn zeer gewenste binnenhut op dek 10, achter de stuurhut en wij dit keer een suite op dek 7. We zijn er alle drie zeer opgetogen over. Zo snel als we dit voor elkaar hebben gebokst.
Later in de middag besluiten Jan en ik om eens te kijken naar een repositioning van het nieuwste schip, de Firenze. Die gaat van Rome in 26 dagen naar Dubai. Dat lijkt ons ook wel wat. En als Jan op de prijs van deze cruise uitgaat en terug komt in de hut, kunnen we het bijna niet geloven. Dus, snelle beslissers als we zijn, boeken we ook die cruise. Nu maar hopen dat alles doorgaat en er niks geannuleerd wordt vanwege corona.
Op deze reis zien we Carolien en Hans, waar we al eens in Zwitserland een paar dagen gelogeerd hebben, terug. Zij stappen in Barcelona op, een paar dagen later dan wij.

Nu zal ik iets vertellen over de restricties hier aan boord. Allereerst draagt iedereen een mondkapje, behalve als je zit. Het personeel loopt er sowieso de hele dag mee rond.
Dan mag je in de gewone liften met niet meer dan 4 personen staan. Op de vloer zijn in de 4 hoeken stickers met voetjes geplakt en aan de buitenkant hangt een sticker met Max 4 pers. In de liften bij het atrium mag je maar met 3 mensen in de lift staan. Wonder boven wonder zijn de liften bijna altijd leeg. Veel jonge mensen lopen de trappen op en af.
Dan zie je bij alle zitjes steeds om en om een lapje met een rood kruis er op : verboden om plaats te nemen, vanwege de minimale afstand van 1 meter hier in Italië. In de rookruimte mogen maximaal 15 personen zitten. In het kinderspeelparadijs mogen maximaal 21 personen komen. In het casino zijn de slotmachines niet allemaal open, steeds is de middelste geblokkeerd.
In het theater liggen er ook om en om lapjes met een rood kruis op de rugleuningen en is de 1e rij geblokkeerd, te dicht op het podium. En iedereen houdt zich er ook aan.
Bovendien wordt je kaartje bij het binnenlopen van het theater gescand, zodat men weet wie er binnen is geweest op een bepaald moment.
Hoe het gaat met de excursies, heb ik al eerder uit de doeken gedaan.
Uiteraard staan er pijlen op de vloer om de stromen een beetje te scheiden, alhoewel dat lastig is. Ook in de winkeltjes is er een maximum aan kopers of kijkers gesteld, alhoewel ik hier nog niemand heb zien tellen. En er wordt best veel gekocht, zeker de laatste dagen van elke cruise.
In de middag is er weer bingo en natuurlijk doen we nog een keertje mee. Als je ’s ochtends in het casino de kaarten al koopt, krijg je er 4 voor de prijs van 2 en in de middag maar 3. Wij hebben uiteraard 4, ieder 2 om in de gaten te houden.
Helaas viel er weer geen prijs op. Jammer weer, en van de week hadden we ook al niks gewonnen in de slotmachines. Geen geluk dus bij het gokken.
Na het diner gaan we dit keer meteen naar de hut om nog wat administratie af te handelen en een keertje op tijd naar bed. Morgen om half 10 gaan we onze hut toegang weer wisselen bij het frontoffice.

15-8-2021 Triëst

Hoera, wij gaan er nog niet af, we hebben tenslotte nog 1 week bijgeboekt.
Om half 8 zien we ons de haven binnen varen en heel erg zachtjes koersen we op de kade af. Om 8 uur precies meren we af en zien we de havenwerkers de trossen vastleggen.
Dan wordt het tijd om te ontbijten en om onze kaart om te wisselen. De beveiliger wenst ons wederom welkom aan boord. Wel humoristisch.
Jan waardeert weer zijn creditcard op de totempaal op en we scannen weer onze temperatuur. Dan nemen we onze laptop en tablet mee naar de Grand Bar om dit verslag te tikken en wat Jan doet op internet, geen idee. Ik heb ook eerst mijn kranten binnengehaald. In de havens hebben we roaming en dus internet alsof we thuis zijn. Dat heeft onze Neelie toch maar goed voor elkaar gekregen in Brussel om dat tarief voor de EU landen gelijk te trekken. Nu, aan het eind van de ochtend en na 2 Ballantine’s en koffie met amaretto’s verder is het weer tijd om te gaan lunchen. Eerst brengen we onze spullen even naar de hut.
We kunnen van 12 tot 14 uur eten. Het is nu 13.00 uur en dus de hoogste tijd.
Daarna blijven we op ons balkon uit de zon zitten, met kleine hapjes, canapés genaamd en een glaasje erbij.
Aan het eind van de middag, om half 5 is er ruzie voor het schip. Er was nog een auto met een paar passagiers komen aanrijden en die wilden nog inschepen. Maar dat kon niet meer, want er is dan geen tijd meer om een PCR-test af te nemen. De hotelmanager en de dokter van het schip werden erbij gehaald en de woordenwisseling liep behoorlijk hoog op. Maar de hotelmanager was onverbiddelijk en de mensen laadden hun koffers weer in en reden weg. Misschien konden ze nog op tijd een vlucht krijgen om naar Bari te vliegen, dan konden ze daar de PCR test ondergaan en toch nog meegaan. Maar nu, 1 uur voor vertrek, kon dat niet.
Om half 6 stipt voeren we weg. Mooi om Triest van je vandaan te zien gaan.
Morgenmiddag komen we in Bari aan.

16-8-2021 Bari

De ochtend verloopt rustig. We blijven maar, na het ontbijt, op ons balkon. Overal op dek 2 zitten mensen klaar om van boord te gaan. Je moet op tijdje hut uit. Die moet grondig schoongemaakt worden en ontsmet. Zelfs de laden worden uit de kasten gehaald en rechtop neergezet. De stewards hebben er een hele klus aan, 2x per week, elke week opnieuw.
We worden steeds luier en doen steeds minder. Krantje binnenhalen, spelletje doen, sudoku-en en een drankje nuttigen. We hadden niet gedacht dat dit zo’n relaxte vakantie zou worden. Dit komt omdat het zo warm is, wij alle havens al een paar keer aangedaan hebben, alle excursies meegemaakt hebben en dus niets anders willen dan lekker rustig in de schaduw zitten te zitten. Af en toe maak ik nog een rondje over de dekken, binnen of buiten op dek 3, maar dat is dan ook alles.
Na het diner zitten we in de Grand Bar aan een drankje te wachten op de Hi-Five band. Maar die komt niet, want al het amusement stelt zich vanavond bij wijze van show aan het nieuwe publiek voor en dat 2 maal. De DJ van het schip is een jonge jongen en draait de smaak van de jeugd. Wij houden het voor gezien. De klok moet ook nog een uur vooruitgezet worden. Zo is het al snel toch weer 12 uur voor we naar bed gaan.
Morgenochtend willen we om 7 uur buiten zitten om te zien hoe we de baai naar Kerkira op Corfu binnenvaren. Dat is een mooi gezicht.

17-8-2021 Corfu

Daar zitten we dan op ons balkon, stipt om 7 uur. Jan maakt er een filmpje van. We krijgen ook nog onze cappuccino’s en dan is het schouwspel compleet.
De Eurodam komt vandaag ook hieraan. Die is zondag vanuit Piraeus vertrokken en heeft er al een zeedag opzitten. We zien hem niet binnenkomen en dat is logisch, want hij ligt er al. Dat kippeneindje heeft hij met de zeedag op zijn sloffen gehaald. We komen naast elkaar te liggen. Op de kade is met pionnen een scheidslijn aangegeven, zodat er geen contact tussen de mensen van beide schepen kan plaatsvinden. Alles vanwege corona.
Van ons schip mag je nog steeds alleen van boord met een excursie. Bij de Eurodam mag je alleen meevaren als je volledig ingeënt bent en daarom mag je in de havens zelfstandig van boord. Dus s.v.p. geen contact en dat gebeurt dan ook niet. Op de Eurodam varen maar 800 passagiers mee, bij ons is het met ruim 60% een volle bezetting, meer worden er nog niet toegelaten, dus zo’n 1500 passagiers zijn er aan boord. Heel veel jongelui en hele gezinnen zie je lopen.
De sloepenrol wordt dit keer alleen in het Italiaans en het Spaans omgeroepen. In Bari komen altijd de Spanjaarden aan boord door de directe vlucht vanuit Barcelona.
We varen om half 3 weg. Even uitblazen op het balkon en dan om half 4 weer de antigeentest ondergaan. We nemen daarna nog een ijsje en zien dat het storm loopt. Het is verplicht en iedereen is gehoorzaam. De kapitein heeft nog wel een keer omgeroepen dat een mondkapje overal in het schip verplicht is, behalve als je zit.
Na nog een rondje langs de winkeltjes gaan we naar het Atrium om wat te drinken. Daarna nemen we een pauze op ons balkon en gaan we daarna om 8 uur naar ons plekkie voor het diner.

Week 4

18-8-2021 Piraeus

Vandaag is Piraeus aan de beurt om de excursie naar Athene te kunnen maken. We komen om 1 uur aan en dan liggen er al de MCS Magnifica en Mein Schiff 5 van TUI voor de kant.
Ook hier zijn de passagiersstromen strikt gescheiden gehouden met pionnen en looproutes. De passagiers van TUI mogen op eigen houtje van boord en er stond dus een shuttle voor ze klaar om ze van de pier naar de terminal te brengen. Voor ons stonden er rijen bussen klaar, met name om ons naar Athene te brengen om de Acropolis te bewonderen. Ook hier zijn we al meerdere keren geweest, zelfs in de hitte boven op de Acropolis. Dus ook dit uitstapje laten we aan ons voorbij gaan. Ik ga op dek 10 aan de zijkant in de schaduw liggen. Daar is nog een beetje wind, wat er op ons fantastische balkon ontbreekt, helaas.
Verder valt er over deze middag niet veel te vertellen en dat doe ik dan ook niet.
We varen pas om half 10 weg, dan is het al lang en breed donker. Wij zitten dan gezellig bij de muziek van de Hi-Five band.

19-8-2021 Mykonos

Mykonos here we come, again. We liggen pal in de haven waar ook om de haverklap de veerboten naar allerlei eilanden aankomen en weer vertrekken. Dat kunnen we van ons balkon uitstekend waarnemen en Jan heeft dan ook de middag van zijn leven om te zien hoe die grote veerboten hun anker uitgooien, 2 kabels naar de kant, de laadklep opengooien en dan de passagiers eruit en weer inlaten. Auto’s, vrachtwagens en allerlei soort langzaam vervoer en voetgangers. Binnen een kwartier is dat soms gebeurd en hop daar gaat de veerboot weer, terug naar bijvoorbeeld Delos, een van de andere Cycladen, de eilandengroep waar ook Mykonos deel van uit maakt.
Er zijn zeker 3 plekken waar de verschillende veerdiensten hun schepen aanmeren, het is een drukte van belang. En tussendoor komt er ook de waterbus steeds aan vanuit Mykonos stad.
Om 5 uur is de vertrekvlag gehesen en gaan we richting de Peloponnesos, naar Katakolon.

20-8-2021 Katakolon

Dit is ook zo’n mooi haventje waar je eigenlijk schitterend een wandelingetje zou kunnen maken. Maar men is onverbiddelijk, het mag niet. Het is erg sneu voor de winkeliers hier, die bestaan van de cruiseschepen die hier eerst dagelijks afmeerden. Het komt gerust wel weer, er zijn er al een paar waar de mensen zelf de wal op mogen. Maar de Italiaanse regering wil het niet hebben, ook niet in het buitenland.
Ook hier staan er minstens 20 bussen klaar om iedereen weg te brengen. Je kan naar Olympia, maar ook naar een strand. Vanaf de boot zie je schitterende zandstranden liggen. Heel mooi en aan de mensen die van boord gaan te zien, is er ook genoeg animo voor. Zeker als je met kinderen bent en je kan er snorkelen en zo, dan is het een prima excursie. Het schip weet wel de goede stranden te vinden. Er staat dan ook bij of er wel of geen faciliteiten aanwezig zijn. Voor ons toch wel belangrijk om te weten of er ligbedden en wc’s aanwezig zijn bijvoorbeeld.
Het is trouwens onze laatste haven. Morgen is er een zeedag en dan moet er gepakt worden, nooit zo leuk.

21-8-2021 Op zee

Zoals ik al zei, het is de enige zeedag van de weekcruise die dit eigenlijk is. Als je niet veel te pakken hebt, kun je je nog de hele dag op het schip vermaken. Anders is er werk aan de winkel. Ik ben voor de lunch al helemaal klaar met pakken, op dat wat we nog aanhebben als korte broek en t-shirt en zo. De reiskleding hangt al apart.
Zoals gewoonlijk hebben we weer eens te veel kleding meegenomen.
Morgen komen we in Triest aan en moeten we vliegen vanaf Venetië. We weten dat de Costa er een transfer heen heeft. We hebben er bij het excursiebureau om gevraagd of wij hier ook mee kunnen gaan, maar dat was niet mogelijk. Waarom? Geen idee. Dus toen heeft Jan een particulier taxivervoer geregeld. Dat is wel lastig als de schepen niet meer vanuit Venetië wegvaren. Als je dan geen vlucht en transfer met de Costa hebt geregeld, dan kom je voor kosten te staan die niet zo leuk meer zijn. Het voordeel is dat je voor de terminal wordt afgezet. Bussen kunnen niet zo dichtbij komen.
Aan het eind van de middag doen we, natuurlijk, nog een keertje mee met de bingo. Helaas, weer niks gewonnen.
Na nog een afzakkertje bij de Hi-Five band en een laatste slok op ons balkon is het genoeg geweest. Om 12 uur, traditiegetrouw, gaan we naar bed. De wekker gaat om 7 uur.

22-8-2021 Triëst / naar huis

Om half 8 zien we de Luminosa afmeren aan de kade in Triest, midden in de stad, tegenover ons oude hotel Excelsior.
We hebben de taxi om 11 uur besteld, want we vliegen pas om 5 uur. En het is 2 uur rijden naar het vliegveld.
Om even na tienen verlaten we het schip. We waren een van de laatste, aan de koffers te zien. Buiten op de kade kunnen we in 1e instantie onze chauffeur niet vinden. Wel kwam er een andere taxi die ons wel graag wilde meenemen. Maar daar hadden we geen afspraak mee. Gelukkig was er een Italiaan zo vriendelijk om het nummer van onze taxi te bellen en het bleek dat hij aan de andere kant van het plein al op ons stond te wachten. De chauffeur sprak Engels, altijd fijn en hij bracht ons keurig naar Marco Polo het grote vliegveld van Venetië.
Eenmaal op het vliegveld wilden we al inchecken, maar we waren veel te vroeg. Er ging wel een vliegtuig om 2 uur, maar daar mochten we niet mee mee.
Dan maar zien dat je een plekje vindt waar je wat kan nemen. Als je aan een tafeltje iets drinkt of eet, moet je gevaccineerd zijn, in ieder geval je Green Pass of QR-code bij je hebben. Er werd aan ons ook gevraagd om die te laten zien. Ook later door de douane namen we nog een keer wat en precies hetzelfde verhaal. En overal op de tafels zie je geen menukaarten meer liggen, overal moet je een QR-code scannen en dan kun je zien wat er te koop is.
Om 5 uur gaat onze Cityhopper, helemaal vol, de lucht in en om 7 uur landen we op Schiphol. Daar staat, heel fijn, Dick al klaar om ons naar huis te brengen. En na nog een bakkie bij hem en Con gedaan te hebben, stappen we om 9 uur ons eigen huis in en is deze fantastische vakantie helaas voorbij.
Op naar de volgende, die is over precies 4 weken, op 19 september. Dat wordt een riviercruise op de Douro in Portugal.