Vaarschema:

Week 1

Zondag 29 december 2019.

Het is slecht weer en een zondag, dus het meeste is gesloten in Venetië. Wij besluiten dan ook om aan boord te blijven. We lopen wat rond en doen het verder rustig aan.
Om half 6 varen we weg en dan wordt het helaas al donker. Van het wegvaren langs het San Marcoplein zien we dan ook niet zoveel. Toch heeft Jan er een filmpje van op fb gezet. Ook met de verlichting is het altijd een mooi gezicht om uit Venetië weg te varen.
Vanmorgen hebben we onze scheepskaart bij de receptie omgewisseld en ook nu weer is onze hut als suite aangemerkt. Wij snappen het niet echt, maar vragen nergens naar. Het zal wel goed zijn. Er moet alleen weer een foto opgezet worden en dan zijn we weer ingecheckt.
Vanaf morgen hebben we in elke haven een excursie als onderdeel van een excursiepakket. Voor een zeer schappelijke prijs kun je 5 tours boeken en dat scheelt nog al wat. Dat doen we, want we doen dezelfde havens aan als vorige week. Dus weer een keertje rondlopen wordt dan wel wat saai ( om maar eens een moderne kwalificatie te gebruiken).

Maandag 30 december 2019. Bari

Om 14.0 uur leggen we in Bari aan. Hier gaan we naar een dorp het binnenland in. Het heet Alberobello. Hier staan ronde huizen met puntdaken. Het is een beetje moeilijk uit te leggen hoe dat er dan uit ziet, maar Jan heeft er veel foto’s van op fb gezet. De streek waar we doorheen rijden heet Apulië en hier leeft men van de olijven. Er staan miljoenen olijfbomen. Door de heersers van Florence of Venetië ( daar wil ik van af wezen ) werd men in de 18e eeuw gedwongen om olijfbomen te planten. Er werden gouden dukaten beloofd na een bepaald aantal jaren. Toen men om de gouden munten kwam, werd er gezegd dat de olijfoogst minstens het goud evenaarde en dat men dus dubbel en dwars beloond was. En dat is nu nog zo.
In Alberobello staan wel 1000 van deze trulli (enkelvoud trullo) en dat zijn dus conische huizen waarvan de dakconstructie er los opligt. De dakstenen liggen horizontaal gestapeld tot aan een punt toe met elk huis zijn eigen dakpunt. Elke kamer heeft een eigen rond gebouw. Als je dus een huis met meerdere kamers wil hebben, moet je een aantal ronde gebouwen aan elkaar bouwen. Nog steeds worden deze huizen gewoon bewoond. Maar er zijn ook hotels en b&b’s in gevestigd. Het is inmiddels een gewilde vakantiebestemming geworden. Wij vonden het een zeer aparte ervaring om hier rond te lopen. Zeker toen het aan het eind van de middag donker werd. In de straat naar de kerk zijn er allerlei winkeltjes gevestigd, veel souvenirs, maar ook allerlei olijfolieproducten zoals lekkere zeep. Op het centrale plein is nog de kerstmarkt te zien : houten huisjes met eet- en drinkwaren te koop.
Wij vonden dit een hoogtepunt tot nu toe in onze reis, ondanks het bezoek aan het operahuis in Venetië. Na weer een uur terugrijden, kwamen we juist op tijd aan. Achter al de excursiemensen werd de gangway ingehaald en voeren we weg, op naar Corfu.

Dinsdag 31 december 2019, oudejaarsdag. Corfu

We komen om 9 uur aan en gaan meteen van boord. We hebben een rondrit naar 2 uitzichtpunten richting het noorden van het eiland. De haven ligt aan de kant van het vaste land van Griekenland, aan de Ionische Zee. Je ziet dat al liggen en ook de bergen van Albanië. Er gaat een regelmatige veerdienst naar Albanië toe. Bij de 1e stop kijken we uit over de Adriatische Zee, richting Italië dus.
Bij de 2e stop, een bekend punt waar we eerst langs het landgoed rijden waar prins Philip van Engeland geboren is bijna 100 jaar geleden. We rijden langs oude romeinse opgravingen, een forum aan de ene kant van de weg en een badhuis aan de andere kant. Het water werd toen verwarmd door hete stoom door buizen onder de grond te vervoeren. Dat systeem is weer van stal gehaald en wordt nu weer gebruikt voor verwarming van de huizen, zoals ik begrepen heb van de gids.
Daarna rijden we naar de hoofdstad Corfu en krijgen hier een uitleg over de 2 forten die er staan. Het oudste op een voormalig schiereiland. Dit was oorspronkelijk de omvang van de hele stad, in de Middeleeuwen dan wel te verstaan. Het andere fort stamt uit de 17e eeuw en staat boven op een berg aan de rand van wat nu het centrum van de stad is. Ook hier hebben de Venetianen gezeten om hun handel te verdedigen en te bevorderen. Zij hebben dit fort hier neergezet. Overal waar de Venetianen gebouwd hebben, zie je hun wapen met de leeuw er in gemetseld boven een ingang of zo.
Wij kennen dit centrum al en zijn niet benieuwd naar verdere uitleg. We schuiven dan ook een terras op, net nog in de zon en nemen er een lekker bakkie koffie. Daarna lopen we zelf nog door de drukke straatjes en zowaar scoor ik nog een erg leuke trui met voor en achter vol met glittertjes. Leuk voor vanavond met het oudejaarsfeest, alsof ik nog niet genoeg bij me heb. Maar een kniesoor die daar op let.
Na de groente lunch ga ik toch nog een beetje oefenen in de sportschool en Jan met zijn foto’s aan de gang.
Voor deze avond heeft hij een plaatsje op dek 10 gereserveerd met een uitstekende champagne, een Dom Perignon. Dan kan de avond niet meer stuk natuurlijk. Het duurt wel nog tot half 11 voor het allemaal klaar gezet is, maar dan zitten we dan ook. De dj is al aardig bezig en er wordt al volop gedanst. Om 11 uur komt de band en die speelt non-stop tot half 1. Het wordt heel druk op dek 9 bij de band en het zwembad. Helaas wordt onze gereserveerde plaatsen niet echt “bewaakt” als private party en er lopen dan ook allerlei mensen rond die als het even kan vlak voor onze neus op onze plek aan de railing gaan staan. Gelukkig hebben wij het goed voor elkaar, maar andere mensen die wat verder van de railing af zitten en ook een gereserveerde plek hadden, zien eigenlijk niets. Er gaan allerlei mensen voor hun neus staan. Slecht geregeld dit jaar, was vorig jaar vele malen beter en dat is jammer. Enfin, een leer voor de volgende keer. We hebben desondanks toch een fijne avond gehad. Gelukkig nieuwjaar nog aan iedereen die dit leest.

Woensdag 1 januari 2020 !! Nieuwjaarsdag. Piraeus

Ook nu gaan we op pad. We liggen in de haven van Athene, Piraeus genaamd. Dit keer wordt het een rondrit met een wandeling door Athene heen. Alles is dicht, ook de musea en zelfs de Acropolis. We kunnen er dus niet op. Dat was ook niet het doel van deze excursie. We lopen wel met een wijde boog om de berg met de Acropolis en het Parthenon er op omheen.
We komen uiteindelijk in de wijk de Plaka uit en hebben er dan ruim anderhalf uur wandelen opzitten met stops en uitleg er bij natuurlijk. Om 1 uur krijgen we souvlaki aangerijkt met wijn en water er bij. We moeten het wel buiten op het terras van het restaurant opeten, alsof het een zak patat is bij wijze van spreken. Maar dat redden wij prima. We vragen aan een Grieks stel of ze hun jas en tas van de vrije stoelen willen halen en dan kunnen wij ook zitten.
Wat moet ik verder nog van deze wandeling vertellen? Onderweg worden er verhalen uit de Griekse mythologie verteld, maar daar weet ik nu niet zoveel meer van. We lopen in de Plaka langs het wetenschapsmuseum, dat was het huis waar Archimedes zijn Eureka uitsprak.
Er zijn zoveel Griekse goden, die allemaal menselijke eigenschappen hebben. Maar ook kunnen ze van gedaante veranderen. Bijvoorbeeld Zeus die in een stier verandert als hij een godin wil veroveren die dat niet wil en daarom in een koe verandert. En als er ergens een standbeeld voor de onbekende god staat, vindt niemand het gek dat dat beeld voor de nieuwe messias Jezus wordt gebruikt. Geen probleem.
Na de lunch lopen we naar een volgend plein om daar in een van de weinige winkels voor toeristen 3 kwartier vrije tijd te krijgen. Wij schuiven meteen een mooi café in en nemen er een bakkie koffie. Om 2 uur lopen we weer een poosje door en nemen dan de bus om een laatste rondrit door Athene te maken. We rijden langs het Syntagmaplein en ook langs het regeringsgebouw waar elk uur de wisseling van de wacht wordt uitgevoerd.
Dan rijden we terug naar Pireaus en gaan aan boord.
’s Avonds gaat Jan los in het casino en wint (uiteraard) en incasseert 70 euro. Is mijn verlies weer mee goed gemaakt en zijn inzet ook natuurlijk.

Donderdag 2 januari 2020. Op zee

Dit is een zeedag om de afstand tot Kotor in Montenegro te overbruggen.
Na het ontbijt ga ik op de loopband een uur lopen, bravo voor mij. Jan regelt het een en ander bij het frontoffice. De aandelen toelage staat nog steeds niet op de rekening en dat moet wel gebeuren. Dit zijn karweitjes voor Jan. Om 11 uur gaan we aan de koffie en dan is het lunchtijd. Op dek 9 bij het buffet nemen we gauw wat te eten, want het tocht hier enorm. Deuren naar beide kanten naar het buitendek staan continu open en dat werkt als een schoorsteen. Een goede reden om hier niet te blijven plakken.
Verder doen we niet veel meer dan wat puzzelen en er wordt bingo gespeeld. Daar doen we aan mee. En aansluitend is er een ‘show’ van de Costaclub. Dit zijn allemaal leden van de Costaclub en die krijgen een proseccootje en een woordje van de kapitein in het theater.Ook worden er per categorie schoorsteenpijpjes uitgedeeld. Wij hebben geen idee op welk getal dit gebaseerd is en dat wordt ook niet verteld. Dit was voor ons weer een eenmalige actie.
Morgen komen we in Montenegro aan. De klok gaat een uur terug en dat is lekker om een uurtje langer te slapen.
Met mijn 250 mb’s, gekregen van de Costa, chat ik met Rieki in Oostenrijk. Alvast voor hun beider verjaardag. Ook haal ik mijn kranten binnen en kan ik weer heerlijk lezen.

Vrijdag 3 januari 2020. Kotor

Al vroeg komen we aan en onze excursie begint al om kwart over 8. Op de smalle kade moeten eerst 15 bussen geparkeerd worden en dan alle mensen naar de juiste bus gedirigeerd worde. Dit heeft enige voet in de aarde, om het zo te zeggen. Maar uiteindelijk is toch iedereen vertrokken.
Onze excursie gaat eerst naar het plaatsje Budva, een half uurtje rijden van Kotor vandaan. Het blijkt een soort van Riviera te zijn met een zandstrand en vele terrassen meteen pal aan het water. Het is een zonnige dag en na de rondwandeling strijken wij ook hier weer neer op het terras in de zon aan het water.
Maar eerst over Montenegro. Vertaald betekent deze naam :Zwarte bergen en dat zijn het ook. Het land is niet zo groot voor regionale begrippen. Je kan er in 1 dag skiën in de bergen en dan ’s middags aan het strand liggen en een duik in de Adriatische zee nemen. Aan de andere kant van de bergen is het een stuk kouder en ligt er heel lang een berg sneeuw. Tot in april kun je hier heel goed skiën. In de winter kan het wel 20 graden onder nul worden, maar aan de kust heerst er een mild Middellandse Zeeklimaat.
De inwoners worden gekenschetst als lange mensen die luiheid tot levensmotto hebben verheven. “Men zit lang op een terras en beklaagt zich dan dat het leven zo zwaar is”, volgens onze gids. Of het echt waar is, weet ik niet. Er wordt hier overal volop gebouwd aan het ene hotel na het andere.
Onze wandeling gaat door het historische deel van Budva. Het is een kleinere uitvoering van Kotor met middeleeuwse straatjes. Venetië heeft ook hier een militaire vesting gehad. De leeuw zie je nog boven de ingangspoort prijken. Buiten de middeleeuwse muur ligt de acropolis, de dodenakker. Er zijn nu alleen nog overblijfselen van over, maar er wordt niets op gebouwd.
Het gebied heeft invasies van vele volkeren gekend. De eerste waren de Illyriers, verwant aan de Kelten, die naar het noorden afbogen. De Illyriers bleven hier in de warmere Balkan. Daarna kwamen achtereenvolgens de Grieken, Romeinen, Byzantijnen, de Slaven, de Venetianen , de Fransen en de Oostenrijkers als Habsburgers. De Ottomanen bereikten de oostgrens in Bosnië en Albanië, maar bezetten Montenegro zelf nooit. Dit in tegenstelling tot 400 jaar bezetting van de Turken in Bosnië/Herzegovina en Albanië.
De meeste Montenegrijnen zijn Servisch-orthodox, een klein deel is Rooms-katholiek en voornamelijk aan de oostgrens is men ook islamitisch. De kerken staan broederlijk op een plein naast en tegenover elkaar.
Over de laatste geschiedenis het volgende. Vanaf het verdrag van Wenen in 1815 viel het land onder de Habsburgse dubbelmonarchie en dat eindigde in 1904. Toen werd Montenegro een koninkrijk. Na de 1e wereldoorlog verbonden de Zuid Slavische staten Servië, Kroatië, Slovenië, Bosnië/Herzegovina, Macedonië en Montenegro zich tot het koninkrijk Zuid-Slavie oftewel Joegoslavië. Met het uitbreken van de 2e w.o. vluchtte de koning met meenemen van de schatkist en dergelijke naar Londen. Na de oorlog, waar de partizanen een groot aandeel hebben gehad aan het verslaan van de bezetters, werd de koning vriendelijk verzocht om niet meer terug te komen. Communist en partizaan Josip Tito nam de leiding en liet die niet meer los tot aan zijn dood in 1980 (?) toe. Het hele land genoot van een licht soort communisme met gratis onderwijs, wonen en gezondheidszorg. Ook mocht er naar het buitenland gereisd worden.
Na zijn dood viel het land uiteen en volgde er een bloedige burgeroorlog. In 2006 werd Montenegro zelfstandig. Meteen werd de euro hun betaalmiddel. Een verstandige en handige beslissing, vinden wij. Het land staat op de nominatie om lid te worden van de EU. Men wil dat heel graag en doet er veel aan om aan de normen te voldoen. Maar neemt voorlopig nog plaats in de wachtkamer, op aanraden van de noordelijke EU landen met name.
Toerisme is een belangrijk middel van bestaan. Al in het begin van de 20ste eeuw werd hier in Budva een hotel neergezet en kwamen er europeanen hier op vakantie. In het voorjaar en de herfst is de temperatuur zeer aangenaam om zowel een ski- als een strandvakantie te vieren.
Om kwart over 11 rijden we terug naar Kotor en krijgen daar ook nog een rondwandeling. Jan neemt op het terras bij de kathedraal plaats in de zon en bestelt er een glas rode lokale wijn. Ik loop nog even met de gids mee. Op de muren van de Middeleeuwse stadspaleizen hangen vlaggen waarop staat van wie het huis was en wanneer het gebouwd is. Nu is het vaak een hotel of gesplitst in meerdere hotels of een winkel of een museum. Toch zijn er nog families die zo’n groot huis bewonen. Je ziet het er aan de buitenkant niet af, maar binnen moet het gigantisch groot zijn geweest.
Ook Kotor heeft een garnizoen binnen zijn stadsmuren gehad en dat gebouw, als onderdeel van de stadsmuur bestaat nog steeds. Over deze muur hebben wij vorige week al gelopen. Alhoewel we tijdig zijn afgestapt, want de hele muur loopt tot boven in de bergen naar een kasteel toe. Het is de 3e langste muur van de wereld, achter de Chinese lange muur uiteraard en muur rond een stad in Kroatië.
Na afloop ga ik Jan halen en lopen we zelf terug naar het schip.
We lunchen boven op dek 10. Later gaan we naar de maître d’e om voor de volgende reis een tafel op dek 3 uit te zoeken. We vinden een tafel voor 2 aan de reling en geven dat door. Dat is dan alvast geregeld.
Jan houdt een siësta en ik ga met dit verslag aan de gang.
Na het diner bekijken we nog een keer The Voice of the Sea en stemmen op de mooiste stem. Dan gaan we nog een keertje het casino in. Van Jan zijn punten kunnen we een drankje nemen. Dan is deze dag ook weer voorbij.
Morgen hebben we de laatste excursie, in Dubrovnik.

Zaterdag 4 januari 2020. Dubrovnik

Deze keer rijden we eerst naar een klein plaatsje aan een prachtige hoefijzervormige baai, Cavtat genaamd. Het water is er glashelder. ’s Zomers wordt er in de haven waterpolo gespeeld en getraind.
Nu is eigenlijk het toeristenseizoen gesloten en er is dan ook veel dicht. We lopen wat rond en gaan het stadje in naar boven toe. Ook hier weer kleine nauwe straatjes, keurig schoon en netjes. Dubrovnik ligt in Kroatië en dit land is voornamelijk Rooms-katholiek. Bij het schisma in 1054 is het bij Rome gekomen en dus heeft het land het Latijnse alfabet, dit in tegenstelling tot Montenegro, waar op school zowel het Latijnse als het Cyrillische schrift onderwezen wordt. Dit was al onder Tito verplicht. Logisch om de eenheid van het land te bevorderen. Ik weet niet of men dit beleid hier in Kroatië nog doorgezet heeft sinds men vanaf 1992 een zelfstandig land is geworden.
De munt is de kona. Men kan hier in Cavtat niet met de euro betalen. Jammer, zo nemen wij niets hier. We wachten wel tot we in Dubrovnik zijn.
Hier gaan we niet meer met de gids mee de stad in. We willen naar het Hiltonhotel om wat te gebruiken. Helaas is dat dicht, er wordt in verbouwd. Dan drinken we nog een bakkie bij de shuttlebus van de Costa voor we terug gaan.
Om 12 uur zitten we weer aan boord. Ook dit uitstapje vonden we de moeite waard. En nu maak ik in de Grand bar met rondom me heen een hoop herrie van kaartspelers en het animatieteam dit verslag af.
Morgen is het weer een wisseldag in Venetië. Wij willen dan met de peoplemover even naar het Piazza di Roma voor de sfeer en om te kijken of de Coöp op zondag open is.
En dan beginnen we echt aan de wereldreis waar we al meer dan anderhalf jaar naar uitgekeken hebben. Vanavond is er nog een Napolitaanse avond waar bij we verzocht worden om ons te kleden in de Italiaanse kleuren wit, groen en rood. Dit moet wel ongeveer lukken. Wij hoeven niks in te pakken. Niet iedereen gaat er morgen af. Er zijn ook nog passagiers die er in Bari afgaan. Daar komen we maandag dus voor de 3e keer. Het schijnt dat er een excursie is naar grotwoningen. Dat gaan we dan maar doen. Dat moet dan morgen nog geregeld worden. Moet kunnen.