Zaterdag 19 januari 2019.

Deze week op de Allure of the Seas zit er ook al weer bijna op. De ene koffer die we open hadden, was snel gepakt. Hij zit wel heel vol en ook de extra tas zit vol. Wat hebben we toch een hoop mee en ook nog al wat overbodig. Ik leer het nooit: precies genoeg meenemen. Gelukkig vliegen we businessclass en dan mag een koffer meer wegen en je mag ook 2 koffers p.p. meenemen. Die mogelijkheid zorgt ervoor dat je dan ook meer meeneemt.
We hebben wel genoten op dit schip. Het is weer een heel andere beleving dan op de Costa en bij de Hal. Hier is veel meer waterpret voor kinderen, een heel waterpark. En op dek 6 staat zelfs een echte draaimolen waar je de hele dag wel in mag zitten. Verder is het een echte Amerikaanse maatschappij hier aan boord. Een aparte hamburgertent en een aparte donuttent en een snoep- en ijstent vind je op dek 6.
Het Central Park was prachtig aangelegd, maar er werd maar weinig echt gebruik van gemaakt. De restaurants die je extra moet betalen, werden slecht bezocht. Er was 1 klein restaurant waar je gewoon terecht kon. Dat hebben we de 1e dag gedaan. Voor ons was er niet zoveel keus, want er waren vooral broodjes en zo te krijgen. Wij eten liever in het buffet op dek 16, de Windjammer genoemd.
Voor ons steken de shows en het uitstekende eten er met kop en schouders boven uit in al het aanbod dat er hier op het schip is. We hebben 5 geweldige shows gezien en in de diningroom hadden we een mooie plaats met supersnelle bediening door Carol en haar assistent Balam. En het eten was top.
De ambiance op dek 5 en 6 was wel aantrekkelijk om er een tijdje door te brengen. De winkels heb je na een paar dagen wel gezien. Het aanbod 5 voor 4 kennen we van de andere schepen en ook het aanbod van horloges is het zelfde. Maar het bruine café en het sportcafé en de pizzatent zijn wel leuk om te gaan zitten. Het theater trouwens is prachtig en ook groot uiteraard. Daarnaast is er een ijsbaan, een comedytheater en een disco op dek 4, naast het kantoor van Park West en het casino en het grote restaurant. Na 1 week kennen we de weg. Gisteravond zaten we voor het eerst in de champagne- en martinibar en vanavond nemen we ons laatste drankje in de Scooner op dek 6. De drankjes zijn trouwens aan de zeer hoge kant. Een drankenpakket kost 60 dollar per dag pp. Dat drinken wij niet op, ondanks dat de wijnen al 14 dollar per glas kosten. Nu snappen wij ook de hoge prijzen op de Nieuw Statendam. Het zijn gewoon de normale Amerikaanse prijzen. Water is gelukkig hier overal gratis, net zoals citroenwater en ijsthee.
Maar vanmiddag zijn Jan en Cees nog naar de laatste veiling van Park West gegaan. En weer heeft Jan wat gewonnen, nu een schilderij. We moeten het om 6 uur gaan ophalen. Eens kijken of we het wat vinden. Na de veiling gaan we maar lunchen in de Windjammer en dan gaat Jan de laatste foto’s maken en ik loop nog wat rond. We zullen niet zo gauw op zo’n schip als dit terug komen. We hebben voorlopig onze cruises op de Costa geboekt, Europees en vertrouwd.
Morgen gaan we van boord. We hebben een transfer op boord geboekt met een bus. We hoeven dan ook niet zo vroeg van boord te gaan. Ons vliegtuig naar Las Vegas gaat pas om tien voor 6, tijd genoeg dus.

Zondag 20 januari 2019.

Het regent dat het giet. Wat een grauw en somber weer is het vandaag. En we moeten nog wel naar de luchthaven. Gelukkig hebben we een transfer geregeld op het schip. En er staan ook altijd kruiers genoeg als je de cruiseterminal binnenloopt om je koffers op te halen. Dus ook dit keer. De kruiers, we nemen er ieder een met alle bagage, weten van wanten en loodsen ons veilig door de menigte heen naar de transferbus. Maar eerst moeten we door de immigratie heen. Dat gaat hier zo vlug, dat hebben we nog niet eerder meegemaakt. Het gaat met gezichtsherkenning. Als de foto dezelfde is als die op je paspoort, dan loop je zo door.
Dan is het nog een gedoe om in de juiste bus te komen, die van American airlines. Er zijn nog 4 zitplaatsen in de bus. Doch de bagageruimte is al wel heel vol en dan moeten er nog 8 koffers en handbagage bij. Maar dat lukt de chauffeur uiteindelijk toch. Jan wilde niet op de volgende bus wachten in de kou. Dus waren we snel bij het vliegveld waar we in de parkeergarage werden afgezet. Zo kwamen we droog over.
Met onze businessplaatsen waren we ook snel onze koffers kwijt en toen wilden we in de viplounge. Dat ging helaas niet door, want we hadden een binnenlandse vlucht en dan geldt dit arrangement niet. Ook konden we geen dagpas kopen voor 60 dollar pp. Er zat dus niets anders op dan ergens ons bivak op te slaan en de tijd tot 6 uur te doden. Eerst hebben we in een Cubaans restaurant koffie gedronken en wat gegeten. Daarna zijn we toch maar richting gate gelopen. Het was met de kou buiten en de airco binnen niet erg warm. En Jan en ik hadden hier niet op gerekend. Onze winterjassen en vesten zaten in de koffers. Cees en Elly hadden hun winterjassen bij zich, zij hadden mazzel. Toen Jan ook nog las dat het in Las Vegas maar negen graden was. Hebben we allebei maar een fleecevest aangeschaft. We kwamen pas laat in de avond aan tenslotte.
Om de tijd te doden hebben we maar acht spelletjes gebridged. Zo werd het langzamerhand tijd om te aan boord te gaan.
Buiten het vliegveld in Las Vegas stonden we in een lange rij voor een taxi. Dat is hier in Amerika heel goed geregeld. Je gaat naar een taxistandplaats en daar wacht je je beurt af. De taxi’s worden met een fluitje opgeroepen en krijg je er een toegewezen, niks voordringen of ronselen of zo. Dit gaat ook zo bij de hotels en bij de cruiseterminals. Er staat daar zelfs een sheriff bij om de zaak in de gaten te houden. En alle taxi’s rijden op de meter, geen onderhandelingen over een prijs of zo. Wat een weelde om zo een taxi te nemen.
Dan komen we bij ons hotel aan, hotel Bellagio midden op de Strip. Wat een prachtig hotel hebben we uitgezocht zeg. We kijken onze ogen uit. Jan heeft op fb uiteraard al een fotoreportage laten zien. Het hele hotel is ook nog versierd in het kader van het chinese nieuwjaar, het is het jaar van het varken geworden.
Bij het inchecken hadden we een probleempje. De opgegeven naam bij de reservering klopte van Cees niet met zijn naam in zijn paspoort en dat was onacceptabel. Gelukkig bracht Jan zijn creditkaart uitkomst, want die werd na telefonische navraag als voldoende geaccepteerd. En toen konden we na een lange dat zitten en reizen naar onze kamers. We hadden zicht op de fonteinen en die gingen tot 12 uur elk half uur nog aan. En met de muziek op kanaal 22 op de tv er bij konden we er geweldig van genieten. Daarna kwamen de koffers al snel en konden we naar bed. We waren bijna 24 uur in touw geweest en ik moet toegeven, ik was bekaf. Met onderbrekingen heb ik toch wel aardig geslapen. We hebben voor de volgende dag pas om 10 uur afgesproken. Dat is wel lekker.

Maandag 21 januari 2019.

Het ontbijt nuttigen we in het hotel. Er is een buffet. Laat dat er nu net zo uitzien als dat op de Royal Caribbean, maar dan nog uitgebreider. Maar eerst zal ik iets vertellen over het hotel zelf. Overal waar je kijkt zie je gokkasten en speeltafels staan. Het is jammer dat er hier gerookt mag worden. Zie hier ook het rookbeleid van de Nieuw Statendam terugkomen. Zelfs aan de bars kun je nog spelen. Uiteraard gaan we dat straks ook doen.
Wij zijn best bijtijds op en ik bied aan koffie te halen bij Starbucks hier in het hotel. Volgens Jan was het dicht bij de lift. Ik volg de borden Starbucks en loop en loop en loop. Ik kom ook mensen tegen die een beker koffie of zo in hun handen hebben, ik ben dus op de goede weg. Na 10 minuten lopen kom ik bij een hoek aan de buitenkant van het hotel uit. Er staat ook nog een rij wachtenden voor me en net op tijd kom ik met de koffie en thee terug in de kamer. We kunnen net nog een paar slokken nemen en dan is het 10 uur en tijd voor onze ontbijtafspraak. Dat was dus een eenmalige actie van mij.
Na het uitgebreide ontbijt verkennen we het schitterende hotel. Wij zijn van mening dat we wel een van de beste hotels hebben uitgezocht, het is ingericht als een Italiaans landhuis aan het Gardameer. Er liggen prachtige tapijten op de vloer en verder is het alles marmer wat je ziet. Het is een beetje in de stijl van Versace ingericht. Weelderig dus met mozaïeken op de vloeren en fonteinen en cherubijnen die uit een schelp komen en zo. Ook zijn er de nodige modewinkels zoals Chanel, Dior, Valentine, Prada enz.
Dan gaan we naar buiten en willen langs de Strip gaan lopen. Het is helaas guur koud. Gelukkig hebben we onze winterjassen gevonden en die zijn ook nodig. Aan de overkant van de straat duiken we alweer een Mall in, de Miracle Mile Mall genaamd. Hier zie je alle gewone winkels die we overal zien. Voor Jan is er zijn favoriete winkel, namelijk Tommy Bahama’s shop. We gaan er niet naar binnen, maar lopen door. We kijken ondertussen uit naar een mooie, schappelijk geprijsde koffer. Natuurlijk vinden we er een voor maar 79 dollar en ook nog groot en stevig ook. Die kan de koffer zonder wielen van Cees vervangen.
Dan lopen we door en zie ik weer blauwe lucht. Ik wil mijn jas al weer dicht doen, maar hoor Jan vragen of ik weet of ik binnen of buiten loop. En verrek, het is binnen. De hemel met wolken en vogels is nagebouwd. Het is zelfs een beetje schemerig hier. En we wanen ons in een Arabische stad met moskee en terrasjes en al. Heel bizar en bijzonder voor ons om dit mee te maken.
We lopen nog verder rond. Dan vinden we het genoeg geweest voor vandaag. We lopen weer terug naar ons hotel en kan Jan (eindelijk) gaan gokken in ons eigen hotel.
Om 6 uur gaan we bij het buffet in ons hotel eten. We laten het ons weer smaken. Het is maar goed dat we er bijtijds heen zijn gegaan, want toen we er uit kwamen stond er een hele rij te wachten.
Om half acht gaat onze 1e show beginnen in het Tuscany hotel : de Rat pack is back. De zangers Frank Sinatra, Dean Martin en Sammy Davis jr treden voor ons op. Het is een klein zaaltje ergens in een hoek van het casino. Uiteraard wordt ook hier even gespeeld en Jan wint 40 dollar, die hadden we ook ingezet en dus is de stand neutraal. De show duurt maar 1 uur zonder pauze. We zijn weer op tijd terug in ons hotel. Cees en Elly gaan naar hun kamer, maar wij nog niet.
Weer zoekt jan de slotmachines op. Toch maken we het niet te laat, want morgen willen we de rest van de Strip ontdekken.

Dinsdag 22 januari 2019.

Cees heeft een route uitgestippeld en weer gaan we na het ontbijt op pad. Nu gaan we binnendoor naar het naastgelegen hotel, Caesar genaamd. Het thema van dit hotel is uiteraard het antieke Rome. Overal zie je lauwerkransen in het beton of marmer gestanst. Ook staat er een meer dan levensgroot beeld van Nero of Julius Ceasar of een andere keizer in de lobby van het hotel. Het is vanbinnen net zo mooi als het onze. Buiten staat er het Colosseum nagebouwd. Het is net echt allemaal.
Daarna lopen we aan de overkant van de Strip verder naar links richting The Venezian. Hier gaan we weer naar binnen, omdat het nog steeds koud en guur is. We zijn wel al langs de plek gelopen waar we vanavond de volgende show gaan zien, Harrah’s. dat weten we dan al waar dat is.
In The Venetian zien we weer dezelfde winkels als gisteren. Nu gaan we wel bij Tommy Bahama’s naar binnen. En weer vindt Jan iets van zijn gading, een schitterende zwembroek en ik zie een zomerbroek voor hem. Het is precies zijn maat en ook die wordt aangeschaft. Cees schaft een polo aan en dan kunnen we weer verder lopen. Dan volgt er een verrassend schouwspel. We zien een echte gracht met gondels zoals in Venetië. We geloven onze ogen niet. Even verderop komen we aan op het San Marcoplein aan. Ook hier zien we de blauwe hemel, net als gisteren, maar lopen we toch nog steeds binnen. We nemen een ijsje en lopen nog even rond. Cees wil nog naar Treasure eiland hotel lopen. Dat is schuin aan de overkant. Maar inmiddels kennen we de afstanden nu. Het is elke keer verder dan we denken. Het piratenschip laten we vandaag voor wat het is. We lopen weer terug naar ons eigen hotel. Vanavond moeten we weer naar een show. Dit keer is dat de musical The Menopause.
Dat betekent dat we weer op tijd gaan dineren, ook gezien de rij die er gisteren stond.
De musical was erg grappig en hilarisch af en toe. Cees had er nog een heel aparte ervaring. Hij was een beetje ingedut en toen kwam een van de zangeressen van het toneel af naar hem toe. Toen was Cees meteen wakker en toen de zangeres op zijn schoot ging zitten, hield hij haar stevig vast. Dat was nou weer niet de bedoeling, maar de zangeres kon er wel om lachen.
Na afloop namen we, net al heen, een taxi. Die staan bij elk hotel altijd klaar. Eenmaal terug, gaat Jan meteen weer naar zijn favoriete plek. Cees en Elly en ik lopen nog naar Starbucks voor een laatste drankje voor vandaag. Met de hete koffie of thee in de hand zoeken we een zitplaats. Dat valt niet mee, want overal moet je wat gebruiken of spelen. Uiteindelijk vinden we in de lobby bij het zilveren paard een plekje. Jan zit nog steeds te spelen en ik ga eens bij hem kijken, als ik hem kan vinden dan natuurlijk. Hij gaat lekker, staat op winst. Dat is mooi meegenomen.

Woensdag 23 januari 2019

Het wordt onze laatste hele vakantiedag. We besluiten om de Strip de andere kant op te verkennen. Op de kaart zien we een piramide en een sfinx staan. Daar gaan we met een taxi heen. Eens kijken of dit net zo spectaculair is als de Venetian. Helaas ziet het er van binnen heel kaal uit. De hotelkamers kijken van binnen in de pyramide op het foodcourt uit. De sfinx buiten is zo groot dat je aan de overkant van de brede weg moet gaan staan om hem goed te zien. Binnen in de piramide staat een obelisk waar je steeds verschillende hiëroglyfen ziet oplichten. Aardig, maar meer ook niet. Via het Mandelay hotel, ook al niet echt interessant van binnen, gaan we met de taxi naar het hotel dat tegenover het onze ligt, nl Paris. De Eiffel toren en de Arc de Triomphe zagen we al steeds staan en nu gaan we binnen kijken wat er van Parijs is nagebouwd. Dat is verrassend, want het kleine eilandje in de Seine, Ile St. Louis, is nagebootst. Het ziet er echt Frans uit, met de Art Deco metrostations en zo er bij. Echt leuk om te zien. Ook hier gaat Jan even gokken, maar in tegenstelling tot de resultaten in ons eigen hotel, geldt er hier : “ Rien ne va plus, dit geld is niet meer van u”.
Na een drankje hebben we nog 1 laatste doel en dat is inkopen doen bij de drogist CVS. Hierna gaan we terug naar het hotel. Ik moet nog inpakken en dat wil ik voor het eten eerst doen. Dan gaan we voor de laatste maal dineren, wederom in het buffet. We willen hierna niet zomaar afsluiten en nemen dan nog een afzakkertje in de pianobar. Hier nemen we een cocktailtje of een wijntje en een kaasplateautje. Jan gaat voor de laatste keer spelen en Cees en Elly houden het om 9 uur voor gezien. Ik ga Jan weer opzoeken. En alweer staat hij op winst. Die mag ik weer bij de kassa innen. Maar als we dan nog een wandeling door het hotel naar de trouwkapel willen gaan maken, neemt Jan nog een keer plaats achter een machine. Dan maak ik maar een wandeling van 3 kwartier door een nog onbekend deel van het hotel. Wat is het toch groot. Ik loop nog langs een ijszaak, vele vergaderzalen, een heel groot overdekt balkon voor de rokers onder de congresgangers, de gesloten trouwkapel, de Chinese feestelijke uitstalling voor het Chinese Nieuwjaar en de patisserie. Via de hoek waar Valentino zit, kom ik weer terug in het casino. En weer staat Jan zijn saldo op winst. Totaal heeft hij hier in Las Vegas 100 dollar winst gemaakt. Dat is erg leuk voor hem en mooi meegenomen. We gaan er in de gelateria een ijsje van eten.
Dan zit ons verblijf er op. Morgen worden we opgehaald door een speciaal bestelde taxi. Bij de conciërge heeft Jan vervoer naar het vliegveld besteld. Het moet een heel grote wagen worden voor 4 personen en 8 koffers.

Donderdag 24 januari 2019.

Dag van vertrek en retour naar huis.
Onze vlucht bestaat uit 2 delen, eerst naar Los Angeles en dan in 1 keer naar Amsterdam.
De SUV is enorm en we worden in no time bij de juiste vliegmaatschappij afgezet. We hebben niet zoveel tijd en gaan dan ook meteen door naar de gate.
De vlucht duurt ruim 1 uur. Onze bagage wordt doorgelabeld en ook wij kregen in Las Vegas al de instapkaart voor Los Angeles. Dat is lekker, want we hebben maar weinig overstaptijd.
En dan stappen we aan boord van onze eigen KLM. We vliegen businessklas. We worden verwend met drankjes en lekker eten. Dan gaat het licht uit en kunnen de stoelen onderuit om te slapen.
In Amsterdam staat Dick op ons te wachten en dan zijn we thuis.
Dit was een reis van de 10.000 stappen en wat hebben we genoten van alles wat we ondernomen en gezien hebben.