Vaarschema:

Week 1

Zaterdag 22 juni 2019. IJmuiden

Deze cruise maken we samen met neef Ruud van Os. Hij wilde altijd al een keertje naar IJsland en was al tijden nieuwsgierig naar het fenomeen cruisen. Dit te combineren in 1 reis samen met ons gaf de doorslag om de reis te boeken. Zo gezegd, zo gedaan. En daar staat hij dan op station Haarlem, waar we afgesproken hebben om samen de taxi te nemen naar de cruiseterminal in IJmuiden. Hier kun je met goed fatsoen niet met het openbaar vervoer komen. Zijn eerste opmerking was al hilarisch, hij was namelijk zijn koffersleuteltje vergeten. Dat begon dus al goed. Desnoods had hij de koffer open moeten breken, ware het niet dat wij een mesje met kurketrekker bij ons hadden. En zowaar, die kurketrekker was als gereedschap genoeg om de koffer met netjes open te maken zonder het slot te forceren. (Een goede tip voor iedereen die een wat oudere Samsonite koffer heeft.)

Jan had een taxibus besteld en de jonge chauffeur kwam zelf uit IJmuiden, dus hij wist precies waar wij heen wilden. Aangekomen bij de terminal geven we onze koffers af en melden ons gedrieën bij de balie. En natuurlijk mag Ruud gewoon met ons mee als VIP-ers en kunnen we al snel het schip op.

Na nog een fotootje voor op ons kaartje is het tijd voor dek 9, waar het buffet al geopend is. We lusten al wel wat. Hierna gaan Ruud en ik samen het schip verkennen. We komen ook langs de spa afdeling en krijgen een rondleiding langs de massagebehandelingen en de saunaruimtes. Uiteraard krijgen we een massage aanbod wat we eigenlijk niet kunnen afslaan: 3 behandelingen van elk 75 minuten voor samen 480 euro, in plaats van 597 euro, een koopje toch? Ik denk er nog even overna………. Ik doe het niet. Deze afdeling met die speciale behandelingen is altijd erg prijzig. Het loopt dan ook niet storm, begrijpelijk. Na nog uitgebreid de sportschool bekeken te hebben gaan we de gangen door, eerst die van Ruud, dek 8 en daarna dek 6.

 We ontdekken om 2 uur dat de hutten al open zijn en als eerste heeft Ruud zijn hutkaart te pakken en kan hij gaan uitpakken. Dat gaan Jan en ik ook doen natuurlijk. Om half 5 is er de sloepenrol, dat is verplicht. Voor die tijd hebben we ook nog een gezamenlijke restauranttafel geregeld. We hadden de boekingsnummers niet gekoppeld en dan kom je uiteraard niet aan dezelfde tafel. Maar dat is ook al weer rechtgezet, we hebben tafel 65 toegewezen gekregen op dek 2 in restaurant Degli Argentieri. Samen zouden Jan en ik eten op dek 3 in de vrije zitting, maar nu gaan we om kwart over 6 dineren. Van de maître d’E, die wij kennen, mogen we wel met ontbijt en lunch op dek 3 komen eten. Daar gaan we wel gebruik van maken.

Na de sloepenrol is er om kwart over 5 het welkomspraatje van Raymond, onze Nederlandse gastheer. Natuurlijk zijn we hierbij, maar nu hebben we het uitvaren bij IJmuiden vandaan gemist. Jammer, maar je kan niet alles hebben.

Dan is het tijd voor het diner. De 1^e avond is dat bij binnenkomst altijd hectisch, want niemand weet waar zijn tafel gesitueerd is. Wij hebben een tafel met ons drieën, gezellig. Voor Ruud is alles nieuw en hij volgt het allemaal met veel belangstelling. Het eten smaakt hem prima.

Na het diner gaan we naar de Grand Bar voor onze gebruikelijke dubbele espresso en cappuccino. Ruud neemt zijn biertje, ze hebben Heineken van de tap en dat in glazen van een halve liter. Ruud zit gebeiteld. We wachten tot het tijd is voor de show van kwart over 9. Dat is een introductie van meerdere vaste groepen artiesten hier aan boord, zoals de Latin dansers, de vaste zanger en de acrobaten.

Daarna schuifelen we terug naar de Grand Bar voor nog een drankje en wat bijpraten. We maken het niet te laat, ik heb nog niet alles kunnen uitpakken en Ruud wil het toch allemaal een beetje laten bezinken. Hij heeft een binnenhut op dek 8, lekker hoog en heel erg donker. Heerlijke plek, vindt hij. De klok wordt meteen al een uur terug gezet. We spreken af dat we elkaar in het restaurant zullen zien, om 9 uur, een half uur voor sluitingstijd. Dit was dag 1 en die was druk genoeg, vol met nieuwe indrukken.

Zondag 23 juni 2019. Op zee

Dit is een zeedag.  Wat er gebeurt, je kan er eigenlijk op wachten, Ruud is een uur te vroeg bij het ontbijt. Hij had geen rekening gehouden met het uur tijdverschil, dat wil zeggen, dat dat midden in de nacht op het schip verzet wordt. Hij had wel op zijn gps gezien dat we nog oostelijk van de 0 meridiaan voeren, maar dat maakt voor het schip niets uit. Kortom, we hebben elkaar bij het ontbijt gemist. Gelukkig is daar de Grand Bar en ja hoor, dat is een perfecte afspreekplek. We zitten meteen goed voor d 1^e quiz, een algemene kennis quiz. Wij scoren 7 van de 10 goed, niet goed genoeg voor een prijs. We misten de Bosjesmannen als bewoners van de Kalahariwoestijn, de langste landsgrens , Canada, en nog 1 vraag.

Hierna is het tijd voor dek 9, bij het zwembad waar de sportieve spelletjes zijn. Ruud gaat darten, maar ervaring telt hier niet, geluk wel. Helaas. Jan en Ruud gaan nu samen een paar rondjes op dek 3, het promenadedek rond lopen. Ik heb daar geen zin in en vlei me neer op het achterdek van dek 9, op een ligbed bij het zwembad. Tussendoor komt ook de zon nog door, lekker hoor. Om 12 uur zien we elkaar voor de lunch. Daarna trekken we ons even terug, ik op mijn balkon,  Ruud in zijn hut en Jan voor een goktoestel, ieder zijn meug.

Om 5 uur hebben we weer afgesproken, op ons stekkie in de Grand Bar. Ruud vindt het net op een terras lijken en daar heeft hij wel gelijk in. De eerste teleurstelling heeft hij al te pakken, zijn mooiste excursie gaat niet door:  de lava/ijsgrotexcursie is gecancelled wegens gebrek aan belangstelling. Dit is heel erg sneu voor Ruud, want voor deze belevenis had hij ondermeer deze cruise geboekt. Gelukkig is er een aardige vervanging, maar jammer blijft het voor hem. Nu gaat hij in Seydisfjördur met ons mee, hier had hij nog niks geboekt. Hopelijk heeft hij een aardige vervanging kunnen boeken. We wachten het af.

De eerste bingo gaat meteen vandaag al van start. Je kan 500 euro winnen en ik ben er maar 1 nummer van af. Edoch, helaas, geen prijs. Het is nu ook meteen tijd voor het diner.

Na het diner en een kopje koffie gaan we weer naar de show, dit keer een zanger. Die kan mij niet bekoren. Het is de hele tijd donker op wat schijnwerpers na en zijn zangkunsten zijn ook niet geweldig. Alhoewel dat wel subjectief is, want menigeen ging bij het applaus spontaan staan. Het geluid stond te hard en hij zong ook veel te hard.

Gelukkig konden we ons hier na vermaken met een spelletje Lekkage, een waterleiding aanleggen zonder lekkages. Om 11 uur gaan Jan nog even naar het casino en Ruud en ik breken om half 12 op. Ik ga naar bed, maar Jan speelt nog even door. Om 12 uur deelt het casino enveloppen uit en Jan valt met zijn machine in de prijzen : 50 euro verdiend. Die hadden we ’s middags trouwens misgelopen bij de bingo , geen prijs gewonnen, ik moest nog 1 cijfertje. Helaas…..

Voor morgen spreken we voor ’s ochtends niks af. We hebben verschillende excursies, Ruud ’s ochtends en wij ’s middags. We zien elkaar pas voor het diner, om een aperitiefje te nemen in de Grand Bar om 6 uur.

Maandag 24 juni 2019. Kirkwall

We komen om 8 uur aan in Kirkwall , de hoofdstad van de Orkney eilanden, onderdeel van Schotland. Deze eilandengroep ligt 10 mijl ten noorden van het vaste land van Schotland.

We moeten ons allemaal bij de douane melden met paspoort voor de immigratie tussen 8 uur en 10 uur, ook als je niet van boord gaat. De douanemannen staan bij de uitgang van het schip en zo kunnen de mensen die er niet af willen meteen weer inchecken en terug gaan naar de warmte.

Van boven af , dek 3, zien we Ruud richting uitgang schuifelen met zijn groep. Hij gaat  2 natuurwandelingen maken. Wij nemen de shuttlebus naar de hoofdstad Kirkwall. Het is hier allemaal prima geregeld, er staan 3 mooie bussen klaar om ons allemaal naar het stadje te vervoeren. Er wonen 8000 inwoners, net zoveel bijna als in heel Wieringerwerf. We krijgen mooi een plattegrond mee en dan gaan we op pad. Het waait en miezert een beetje. Maar dat hindert niet. Als eerste bezoeken we de Magnuskathedraal. Het is een grote kerk, voor alle christelijke gezindten te gebruiken. De geschiedenis van de hertogen van Orkney wordt er uitgebreid uit de doeken gedaan. Magnus is door zijn neef Haakon, uit Noorwegen, verraderlijk om zeep geholpen in de 11^e eeuw. Als eerbetoon aan deze hertog Magnus als martelaar is er de kerk gebouwd. Hij is hier in de kerk herbegraven. Vanaf de 15^e eeuw vallen de eilanden onder de Schotse koning en later onder Brits gezag, tot nu toe dus. Er zijn nog tal van Noorse overblijfselen te vinden, o.a. veel namen en ook een lichamelijke aandoening die echt iets Scandinavisch is, namelijk het vergroeien van je pink en ringvinger naar binnen toe. Ieder die dat fenomeen nu heeft, heeft Vikingbloed in zijn aderen stromen. Wij kennen in Nederland ook 2 mensen die dit hebben. En de naam Kloeten of Kluthen of zoiets is ook echt een Noorse oftewel Vikingnaam. Hoeveel Nederlanders zouden er nog Vikingbloed door hun aderen hebben stromen?  

Uiteraard vinden we ook een whisky winkel, ze hebben hier Highland Park. Die fles wordt aangeschaft. Dan is het weer tijd om de shuttlebus terug te nemen, maar goed ook in dit druilerige weer. ’s Middags hebben wij de excursie. We gaan 27 neolithische rechtopstaande stenen bekijken, het is net Stonehenge in het klein. Je kan om de cirkel ook heen lopen, dwz om de gracht die er omheen gegraven is. De gracht staat droog en is 10 meter breed en 4 meter diep. Oorspronkelijk stonden er 60 stenen in een cirkel. Ik hoef nu niet meer in Zuid-Engeland naar Stonehenge toe. Hoe men 5000 jaar geleden, 500 jaar voordat de piramides gebouwd werden, deze stenen hier gekregen hebben en rechtop hebben gezet is onduidelijk. De stenen komen van meerdere eilanden van de Orkneygroep, ook nog.

Hierna gaan we een tumulus bekijken, een grafkoepel midden in het land. Dit is zeer bijzonder. De ingang is maar 1 meter hoog en 4 meter lang, daarna kom je in een vierkante ruimte waar een koepelvormig dak op zit. De ruimte is 4,70 m bij 4,70 m en de hoogte in het midden is wel 10  meter. In de muren zitten nissen, ook weer met een ingang op kniehoogte dit keer en daarin lagen overledenen. Die zijn er allang niet meer. Men denkt dat de Vikingen, die runentekens met tekst (graffiti) hebben achtergelaten, de laatste overblijfselen hebben meegenomen. Het hele gebouw is van zandsteen gemaakt, zoals trouwens alles op de Orkney eilanden. Vandaar dat alles zo goed bewaard is gebleven en zo stevig staat.

De excursie zit er op. De gids vertelt nog dat er hier jaarlijks ca 160 cruiseschepen aanmeren. Vandaar de 3 mooie shuttlebussen en de plattegronden, er zijn 93 gidsen beschikbaar, maar te weinig chauffeurs en bussen. Maximaal kan men per dag 4500 passagiers verwerken. Toch veel voor zo’n ver weg eiland in de Noordzee.

Ruud had ook een aardige excursie. De natuurwandeling langs de hoge kliffen was prima, maar het vogel spotten stelde niet veel voor.

Maar hij had ’s middags nog de shuttle naar Kirkwall genomen en een paar pokemons gevangen. Zo loopt hij hiermee het hele plaatsje door. Zelfs een roze shello was zijn vangst.

De show is de mimespeler Saeed. Wij houden hier niet van en we gaan dus niet. Tijd voor een koffie of biertje in het Grand café. We hebben 2 spelletjes mee en beginnen met Lekkage. Een waterleiding aanleggen en die van je tegenstander lek maken, dat is de kunst. Het gaat nergens over, maar erg leuk om te doen. Later op de avond is er de 1^e karaoke ronde. Natuurlijk gaan we kijken. Omdat het zo officieel is, doet Ruud niet mee. Het moet wel leuk blijven. Bovendien hebben ze geen Nederlandse nummers op 1 van Froger na. Maar we genieten wel van de andere zangers.

Dinsdag 25 juni 2019. Op zee

Dit is de 2^e zeedag. We hoeven niet zo vroeg op, maar zijn toch al om half 9 in de eetzaal. Om half 10 houdt Raymond zijn lezing over de ins en outs van de Costa als organisatie en ook van ons schip. Dan hebben we net tijd voor een bakkie koffie voordat Ruud en ik de keukentoer doen . Dat zit bij ons in het Diamond pakket. Zo krijgt Ruud een voorproefje van de echte scheepstoer die hij samen met Jan geboekt heeft.

Hierna maar even uitblazen op ons “terras” met een biertje. Jan zat al op ons te wachten. Na de lunch gaan we even ieder ons eigen gang. Ik ga aan dit blog beginnen, Jan gaat tukken en Ruud ……..geen idee, wat lezen over IJsland, geloof ik.

Het is gala vanavond en dus gaan we in het pak. Ook is er een Costa club bijeenkomst om kwart over 5 en dus is het al vroeg verkleden geblazen. Eerst was er om 4 uur nog een lezing over IJsland en dan is het daarna nog haasten geblazen om op tijd bij de Costaclub te zijn. De afspraak met Ruud is de mist ingegaan, want wij waren te laat. Maar na deze bijeenkomst zagen we elkaar uiteraard weer. Iedereen mooi opgedoft in het pak en goud. Ruud en ik hebben als neef en nicht mooie statiefoto’s laten maken.

De show werd deze keer gegeven door de vaste tenor. Jan en Ruud willen niet mee, dus ga ik alleen. Daarna spelen we Skibbo. Had Ruud nog nooit gespeeld, maar won meteen wel de beide potjes.

Vanaf morgen hebben we 5 landdagen op IJsland. Hier zijn we voor gekomen.

Woensdag 26 juni 2019. Seygisfjordur

We komen aan op de oostelijke kant van IJsland in Seygisfjordur. Het is voor hier prachtig weer, zelfs zonnig met op de middag meer dan 20 graden. We hebben de excursie pas ’s middags en dus gaan we in de ochtend meteen de wal op. Ruud gaat pokemonnen, want hij moet op jacht naar de roze shellos en wij lopen een beetje rond. De pokemons ten oosten van Greenwich zijn blauw en die ten westen zijn roze. Daar moet hij dus naar op jacht, desnoods om te ruilen.

’s Middags zijn we met ons 3en op excursie geweest, naar een wildernis expositie. We zijn een heel stuk door het landschap gereden, het laatste stuk over een gravelweg. Zo waren tot voor 40/50 jaar alle wegen hier.

Hier werden we aan de hand van een cd speler in een audiotoer door een oude boerderij rondgeleid. Zo leefden de IJslanders vroeger tot in de 60er jaren overigens. We kregen een versnapering uitgeserveerd en die bestond uit stokbrood en boter en champignonsoep. Grappig toch, koffie met koek moest je betalen als je dat nog beliefde. Wij niet.

IJsland is bewoond sinds 874, gekoloniseerd door de Vikingen. De eerste 2 eeuwen was IJsland onafhankelijk, totdat er een zwakke koning kwam en de Noren annex Denen de leiding overnamen. Deze overheersing duurde zelfs tot 1918, na de 1^e w.o. kwam er zelfstandigheid onder de Deense kroon, net als de landen bij de Gemenebest. Pas in 1947 kwam de totale onafhankelijkheid tot stand. IJsland heeft geen leger en het is dan ook logisch dat sinds de 2^e w.o. de veiligheid door de VS gegarandeerd werd. Na de val van de Berlijnse Muur kwam daar de klad in, want de Koude Oorlog was voorbij en dus konden de Amerikaanse bases in heel Europa ontmanteld worden, zo ook op IJsland. Uiteraard is IJsland lid van de NAVO. Ze zijn geen lid van de EU geworden, maar zitten wel in de douane unie, net als Noorwegen, Zwitserland en Liechtenstein.

IJsland is altijd een arm land geweest. De middelen van bestaan zijn veeteelt, met name schapen en de visvangst. Er zijn wel een miljoen schapen en ze lopen na het lammeren vrij over IJsland rond. Overal zie je een moeder met meestal 2 jongen lopen. In het najaar worden ze allemaal weer naar stal gedreven en dan is er overal een heel groot schapenfeest.

Er zijn maar weinig koeien en geen varkens hier. Ook muggen en slangen en andere giftige beesten leven hier niet in het wild. Van oorsprong is alleen de poolvos een inheems zoogdier. De Noren hebben wel de rendieren geïntroduceerd, maar daar zijn de meeste al weer van overleden. Alleen in het oosten leven ze nog in het wild.

In de audio toer kwam het harde leven hier tegen de natuurelementen goed tot uitdrukking. Je zag zelfs een man met hond en een schaap ingegraven in de aarde om zich warm te houden. De huizen waren met plaggen bedekt. De rookhut staat ver van het huis af. Hier wordt het vlees gerookt. Veel grond bestaat uit basalt, omdat IJsland een vulkanisch eiland is, net als Hawaii. Er kan, ook door het koude klimaat, niet veel aan landbouw gedaan worden. Wel groeit er in de korte zomertijd genoeg gras om in te kuilen voor de lange wintermaanden. Je ziet nu dan ook overal grote rollen plastic met gras er in liggen. In de zomer waren/zijn de IJslander  boer en in de andere 3 seizoenen visser. De vrouwen werken in het visverwerkingsbedrijf.

De laatste jaren is het toerisme enorm gegroeid hier van 500 000 mensen per jaar tot wel 1,2 miljoen personen per jaar vorig jaar. Big business dus.

We hebben na de wildernisboerderij nog 2 stops gemaakt. Een boven op de pas, eigenlijk midden in de sneeuw en een andere bij een elvenkerk, een basaltblok langs de kant van de weg.

Eenmaal bij de boot aangekomen is het alweer tijd voor het diner. Deze keer happen we wat bij het buffet weg, een hamburgertje, kipfiletje of steakie is ook niet te versmaden. En we zitten dan als enige op dek 9 bij het zwembad. We eten er heerlijk van.

De show is van de cast, 2 zangers en 10 dansers. Hij heet de Juxebox show. Dit is een wervelende show met tal van herkenbare nummers voor ons uit de 50-,60- en 70-er jaren.

Dan nemen we weer plaats op ons stekkie bij het raam en drinken dan nog wat. Ruud wil perse lang op blijven om de niet-ondergaande zon mee te maken. Het wordt inderdaad pas om 1 uur een beetje donker en dan al snel weer licht. Natuurlijk blijf je hier een keertje lang voor op om dat mee te maken. Wij wachten er niet op en taaien om half 12 af. Dan is het nog volop licht met de zon nog ver boven de horizon.

Donderdag 27 juni 2019. Akureyri

Akureyri is een grote plaats, waar taxi’s bij de poort klaar staan. Ook kan je hier tours aan de wal makkelijk boeken. Het is het grootste stadje in de noordelijke regio. Wij hebben geen gelegenheid om de stad in te gaan, maar Ruud wel. Hij heeft hier weer de nodige pokemons gevangen. Hij loopt dan ook meteen een interessante route met allerlei bezienswaardigheden. Zo ziet hij tegelijkertijd de hele omgeving.

Wij moeten ons al om 9.15 uur melden en gaan dan ietwat verlaat op pad. En we zijn daardoor ook laat in de middag terug.

Hier hebben we aparte excursies. Wij gaan badderen in een Blue Lagoon midden in het vulkaanlandschap dat we hier hebben. Dat was een geweldige belevenis. Deze streek heet Myvatn. Ook het kratermeer dat hier naar genoemd is, zien we liggen. Het is een zeer vruchtbaar meer. De vissen hier worden met de Kerst als lekkernij gegeten.

Na het openluchtbad rijden we naar een boerderij die aan de langste zoetwaterrivier van IJsland ligt. Deze boerderij is tot 1936 in gebruik gebleven en nu als museum geconserveerd. Ook staat hier het oudste kerkje van deze streek, gebouwd in 1865. De boer was ook meteen pastoor.

Na deze excursie hadden wij geen puf meer om de stad in te gaan, eerst maar eens op de koffie en broodjes af, bij wijze van lunch.

Ruud had een andere toer. Dit was eigenlijk zijn 2^e keus, want de bezoek aan een ijsgrot ging niet door wegens gebrek aan belangstelling. Jammer dat we niet wisten dat je deze toer ook aan de wal had kunnen boeken. Maar de vervangende toer was zeker niet verkeerd. Het bezoek aan de kokende moddervelden, geothermische velden eigenlijk, was heel gaaf en ook de grootste waterval in de regio, 30 meter lang en 12 meter hoog, zat er bij hem bij.

Ook is Ruud gestopt bij de pseudokraters. Deze uitbarstingen hebben geen magmakokers, maar met enorme druk komt er toch een uitbarsting die je in het landschap als cirkels ziet liggen.

Met deze thermiek, samen met waterkrachtcentrales, wordt heel IJsland van warmte voorzien. Ze hebben hier geen windmolens of zonnepanelen nodig.

Ruud as pas om 7 uur terug. Dan is het nog te laat om in het restaurant bij de 1^e zitting te gaan eten. Hij gaat bij het buffet zitten en wij bij de vrije zitting op dek 3.

Vanavond zijn er nog 2 activiteiten die onze belangstelling hebben en dat zijn de show en de karaoke. Van beide hebben we genoten. De show heet “ de elementen”  en bij elk natuurelement wordt er een bijpassend lied ten gehore gebracht, bijv. Purple Rain van Prince of iets van Madonna of Bon Jovi.

En de karaoke was wat mager, maar dat kwam omdat er zich maar weinig mensen aanmeldden om te komen zingen. Ruud heeft heel lang zitten aarzelen, maar het toch maar niet gedaan. Het was te serieus met The Voice of the Sea erbij. In het kleine theater dat Isola Bella heet speelt trouwens wel een heel goede band. Dat hebben we nu maar mooi vastgesteld. Toch gaan we elke avond op ons vaste stekkie in de Grand Bar zitten. Ruud heeft het gevoel dat hij op het terras zit. Muziekie er bij en bij het raam zodat we lekker naar buiten kunnen kijken. Het blijft toch de hele avond licht. Om half 12 is het toch weer bedtijd voor ons. We hoeven ons pas om kwart voor tien te melden in het theater voor onze excursie van 3 uurtjes.

Vrijdag 28 juni 2019. Isafjord

Onze 1^e tendertocht. We gaan in deze fjord die links bovenin IJsland ligt voor anker. We komen hier om 9 uur aan. We zijn op tijd, want om 8 uur gaan de tenders al het water in. Dat heeft Ruud al weer op de foto staan, zelfs voor ons ontbijt al.

We hadden gisteren nog tendertickets gehaald, maar dat was een overbodige actie van ons. We gaan met een excursie mee en dan heb je sowieso voorrang. Daarna kan je vanzelf aan de wal blijven en op je eigen tempo terug naar het schip.

Dit plaatsje in het noordwesten van IJsland is volledig van de visvangst afhankelijk en ook van de cruisevaart, denk ik. Er komt tegelijk met ons ook een Aidaschip aan, de Aida  Luna. Die is kleiner dan wij en mag aan de kade aanmeren. Zo komen er dus op 1 dag minstens 4500 mensen aan de wal en ook met een excursie mee. Dat kan men hier toch verwerken, moeiteloos zo te zien.

Wij bezoeken een oude vissershut. Pal aan het water, de fjord, ligt een grote roeiboot. Tot de scheepvaart hier gemotoriseerd werd, begin 20^e eeuw, werd er geroeid met een ploeg van 6 tot 8 man. Het hele visseizoen, herfst, winter en lente, verbleven deze 16 mannen hier in deze onverwarmde uitgebreide plaggenhutten. Er was ook 1 vrouw aanwezig voor de verzorging. In de zomer, als het eigenlijk het beste visseizoen was, moesten de mannen het hooi voor het vee binnen halen. De visser die ons het verhaal vertelde, had een leren pak aan van schapenleer ingevet met haaienolie van haaienlevers gemaakt. Deze olie was ook een belangrijk exportartikel als lampenolie naar Europa, tot de elektriciteit werd uitgevonden. De rest van de haai was giftig om te eten, tenzij de vis 4 jaar te drogen werd gehangen. Dat werd dan ook gedaan, want alles wat eetbaar was werd gegeten. De walvisribben werden gebruikt om de schepen op de wal  te trekken. Het was allemaal zeer primitief, maar noodzakelijk om te overleven.  In de woonhut, op de zolder, waren 8 kooien voor 2 personen. De ene vrouw werd dan eens bij de jongste visser te slapen gelegd. Als dat problemen gaf, moest de oudste er aan geloven. Maar uiteindelijk was er de kapitein die voor de broodnodige rust onder de gelederen moest zorgen en voor de veiligheid van de vrouw, om het zo maar uit te drukken.

De kabeljauwen werden schoongemaakt en op de klif buiten op stokken te drogen gezet, de zg. stokvis dus. Alles wat eetbaar was, werd gerookt, gedroogd of ingeblikt. Dit gebeurde ook met het schapen- en lamsvlees. Alles van de beesten werd trouwens gebruikt, ook als vensterglas, omdat er geen glas was. Wij zijn door een tunnel gereden die pas 15 jaar geleden geboord is. Hierdoor is het dorp er vlak achter ontsloten. De oude weg over de bergen was niet meer nodig. In elk dorp is een school, een zwembad, een bibliotheek en een kerk om de sociale cohesie te bevorderen. De Lutherse kerken zijn staatskerken, 2/3^e van de bevolking is Luthers, 20% atheïst, 12% katholiek en de rest wat anders van geloof.

In het kerkje van het vissersdorp werden we getrakteerd op een klein concert van 3 liedjes gezongen door een jonge IJslandse vrouw in klederdracht, heel erg leuk vond ik dat.

Na dit intermezzo reden we naar een waterval die een natuurlijke zoetwaterbron was. Hiervan hebben we allemaal mogen drinken, het is heel erg zuiver water.

Als laatste bezochten we in Isafjordur een museum over het verwerken van de vis en speciaal over het aandeel van de vrouwen in de visverwerkingsindustrie. Een van deze vrouwen, in 1890 geboren heeft in de 20-er jaren heel erg geijverd voor vrouwenrechten door een vakbond op te richten, mee te helpen om de sociaal-democratische partij en later ook om de communistische partij op te richten. Dit naast haar werk in de fabriek en als echtgenote van een weduwnaar met een paar kinderen, terwijl ze er zelf ook nog 10 kreeg en er 8 grootbracht. Na 30 jaar huwelijk scheidde ze van haar man. Haar was namelijk nooit iets gevraagd inzake haar huwelijk, dat zat haar al die tijd dwars. Het 2^e deel van haar leven heeft ze in Reykjavik in het huishouden van haar halfbroer doorgebracht. In 1972 is ze overleden, zonder de erkenning voor al haar inspanningen voor de IJslandse gemeenschap gekregen te hebben.

Hierna was de excursie klaar. Wij zijn niet mee terug gegaan naar het schip, maar aan de wal gebleven. Ruud maakte zijn eigen wandeling en Jan en ik gingen ook nog het plaatsje in. We vonden een café annex bistro en hier zijn we neergestreken voor een bakje koffie. We hadden gehoord dat het leven in IJsland behoorlijk duur is. Maar voor een keer geeft dan niks. Jan vond de menukaart en toen hebben we er maar meteen een vislunch van gemaakt. En dat smaakte prima: Jan de catch of the day en ik fish and chips en beide een vissoepje vooraf. Na nog een rondje door het dorp gemaakt te hebben, vonden we het tijd voor de tender terug. Onze gidse vond het trouwens wel heel druk met mensen in de straten, niet verwonderlijk met 2 van die grote cruiseschepen. Ook hier zullen er wel aardig wat aanleggen door het jaar heen.

Eenmaal terug vonden we het tijd voor een cappuccino en wie vonden we in de Grand Bar? Precies : Japie alias Kaalkop alias Baffieman of te wel neef Ruud achter zijn 1^e biertje. Hij had zijn hamburgertje ook al achter de kiezen.

Jan heeft foto’s op zijn laptop overgezet en ik heb verder gewerkt aan mijn blog. Dat moet morgen op onze site.

Nu, na het diner en 2 spelletjes Skibbo, zijn Jan en Ruud naar het theater voor de krachtpatsersshow Le Legende. Hier houd ik helemaal niet van en dat geeft mij de gelegenheid om, onder het genot van een rumpunch deze week af te maken.

Zometeen gaat in het atrium de witte party van start. Hiermee is de dag van Jan en mij ten einde. Afwachten wat Ruud er van vindt, toch meer zijn muziek dan de onze.

Morgen, zaterdag, komen we in een haven aan op het meest westelijke deel van IJsland. Dan hebben we ook weer samen een excursie. We genieten met ons 3en volop van deze fantastische cruise. Het is helemaal top. Bovendien boffen we ontzettend met het mooie weer. We ontlopen ook nog de hittegolf die er nu over ons land heerst. Morgen ga ik in het oranje gekleed. De Oranje Leeuwinnen moeten ’s middags tegen de ploeg van Italië spelen in de kwartfinale. Dat wordt spannend. Eens kijken of dat hier nu op dit Italiaanse schip ook speelt en of het groot wordt uitgezonden als we in de haven liggen.

Week 2

Zaterdag 29 juni 2019. Grundbarfjord

We zijn weer een stuk westelijker opgeschoven en komen in de Grundbarfjord aan. Ook hier gaan we weer tenderen. Aangezien we pas ’s middags de excursie hebben, hoeven we niet al te vroeg te ontbijten. 8 uur is vroeg genoeg. Dan kan Ruud ’s ochtends toch nog de wal op om op verkenning uit te gaan. Hij heeft het plaatsje wel een paar keer rond gelopen, maar de Pokémons lieten zich niet zien. Ruud was dan ook weer voor de lunch terug op het schip. We hebben wat in het buffet genomen om ruim op tijd in de Grand Bar te zijn voor onze toerticket. We gaan naar een natuurgebied toe waar we zien hoe de vulkaanuitbarstingen van 2000 jaar geleden de lava in de zee hebben doen storten. Het landschap ziet letterlijk zwart van de lava. Overal liggen grote brokken lava verspreid tot in het water toe. Op de ene plek zie je de rechtopstaande basaltzuilen aaneengeklonken aan de waterkant staan en op de andere plek zie je een zwart strand van heel fijn lavazand. Bij dat laatste moest je eerst langs hoge lavarotsen waar volgens de sagen de rijke en mooi aangeklede elven wonen. Je krijgt ze alleen nooit te zien. Ze komen alleen in het donker tevoorschijn. De verhalen over elven en trollen zijn hier nooit ver weg.

OP onze 1^e stopplek zagen we een wel 5 meter hoog beeld van een voorchristelijke god, ik geloof Donar. Er stond een andere naam op, maar ik denk dat die toch de Germaanse Donar moet voorstellen.

In de 6^e eeuw kwamen de eerste Ierse monniken al hier heen om de bevolking te bekeren. Dat is niet zo goed gelukt. Maar nadat de Vikingen in 870 IJsland gekoloniseerd hadden, is er een nieuwe poging ondernomen en in het jaar 1000 is IJsland gekerstend. In het begin uiteraard Rooms Katholiek, maar op dit moment is het merendeel Luthers hervormd. Je ziet zelfs op de meest afgelegen plekken, waar maar een paar boerderijen staan, een klein houten kerkje staan, door de staat onderhouden. Dit en het geothermische bad zorgt voor de sociale cohesie van de bevolking. Dus ook hier stond weer een mooi klein kerkje.

Op de eerste rotsformatie die pal in het water staat, zitten poolsternen op de richels op hun nesten of op de richel zo maar uit de wind te zitten. Er is nauwelijks plaats, maar ze zitten er toch. Ons is uitdrukkelijk aangeraden om op de paden te blijven. De poolsternen hebben in het helmgras hun nesten en verdedigen die natuurlijk als de mens te dichtbij komt. Ze pikken dan op je hoofd :”Wegwezen!”.

Het toerisme heeft de laatste paar jaar zo’n vlucht genomen, dat de openbare toiletten daar geen gelijke tred mee hebben gehouden. Maar bij het infocentrum konden we toch naar het toilet. Wildplassen is wel toegestaan. Nog niet zo lang geleden werd de bus stop gezet en konden de mannen aan de ene kant en de vrouwen aan de andere kant hun behoefte doen. Maar dat is toch maar afgeschaft. Het informatiecentrum was trouwens wel mooi ingericht over de visvangst. Er stond een pop in het leren visserspak, dat wij gisteren al in levende lijve hebben gezien.

Op het lavastrand lagen nog resten van een Engelse boot die hier voor de kust was vergaan. Hij had het strand te dicht genaderd zonder er rekening mee te houden dat de lavabrokken ook in zee liggen. Daar is het op stukgevaren en met man en muis vergaan.

Dit was ook weer een interessante toer. We komen steeds meer te weten over IJsland, erg leuk. Met de laatste tender van 7 uur keren we terug naar het schip. Onze gids deze keer was een jong Zwitsers meisje dat echt gekozen heeft om hier in IJsland te wonen, vanwege de natuur en de rust. Ze woont in Reykjavik en was met nog 3 gidsen en de bussen om 3 uur ’s nachts vertrokken om hier op tijd voor ons te zijn.

Het leven in IJsland is duur, alleen het water en de verwarming en elektriciteit zijn goedkoop. Er is door de goedkope elektriciteit zelfs een aluminiumfabriek hier. Het maken van aluminium kost namelijk ontzettend veel stroom en dat is hier dus nagenoeg gratis. Vroeger stond er in Delfzijl ook een aluminiumfabriek, maar die is gesloten. De bauxiet moet worden aangevoerd vanuit Australië of Suriname bijvoorbeeld, hier verwerkt en dan weer vervoerd om verkocht te worden en dat loont allemaal de moeite.

Een ander exportartikel is eiderdons. Ook dat is ruimschoots voorhanden met de vele verschillende soorten eenden, met name in de noordoosthoek.

Nu we zo laat terug zijn, besluiten we om in het speciale pizza restaurant, een deel van het buffet, een lekker pizzaatje te nuttigen. Dit is wel met bijbetaling, maar dat moet dan maar voor een keer. We zijn alle drie lid van de Costaclub en dan is het voor de helft van de prijs. Dus voor  4,25 euro eten we een pizza en een toetje. We zaten heerlijk rustig en het smaakte ook heerlijk. De Oranjeleeuwinnen hebben vandaag van Italië gewonnen en staan nu in de halve finale. Dat is aanleiding genoeg voor mij om mijn oranje bloes en oranje vest aan te trekken. Woensdagavond om 21.00 uur voetballen ze tegen die Zweden, die de Duitsers verslagen hebben. De andere halve finale is tussen Engeland en de VS.

Dan maar weer wat amusement opgezocht. Deze keer gaan we niet in de Grand Bar, maar naar het kleine theatertje Isolabella, waar een 5 mans formatie speelt. Die speelt ook heel erg leuk. Vanavond maken we het niet al te laat, want morgen hebben we een lange excursie naar de gletsjer midden in het land. Ik zeg al niet meer “op het eiland”, want het land is een tikkeltje groter dan ik dacht. Morgen komen we in de hoofdstad Reykjavik aan. Reyk betekent rook of stoom. En dan moeten we fit zijn. Het wordt een van de hoogtepunten van deze reis, alhoewel we eigenlijk alles wel zeer de moeite waard vinden.

Om kwart over acht worden we geacht in het theater Osiris aanwezig te zijn voor de toertickets.

Zondag 30 juni 2019. Reykjavik

Ons ontbijt nemen we al om 7 uur en dan zijn we klaar voor de gletsjertocht. We zijn op ons warmst gekleed. Voorlopig hebben we het warm, want het is zonnig en bijna windstil. Dat levert om half 9 bij de haven al een temperatuur van 15 graden op.

Onze groep is zo’n 30 mensen groot. De bus is een zeer speciale, met hoge vrachtwagenbanden. Dat belooft wat. Het is wel een eind rijden en omdat we wat later zijn vertrokken, doen we de watervallen en de hete bronnen na de gletsjer. Die rit moet namelijk op tijd vertrekken. We krijgen onderweg een korte sanitaire stop en dan na ruim 2 uur rijden, ook over lavagravel, komen wij bij de gletsjerpiste aan. We stappen over in een nog specialer voertuig en tuffen dan langzaam het ijs op. De tocht duurt totaal 1 uur, het uitstappen en rondlopen er bij inbegrepen. We hebben echt geluk met het weer. Het is helder en zonnig en er staat maar weinig wind. We beseffen echt wel dat we bofkonten zijn.

Na het uur kunnen we in de veredelde houten keet ( waar wel de verwarming aan is ) onze lunchpakketten opeten. Die hebben we vanmorgen van het schip meegekregen. Hier ga ik verder niet over uitweiden.

Dan hobbelen we in onze bus weer terug naar de verharde en daarna naar de asfaltweg. Bij de prachtige watervallen kunnen we nog even toiletteren, want daarna gaan we naar de hete bronnen en dan in 1 ruk door naar het schip.

Bij de watervallen kwamen 2 rivieren bij elkaar, een gletsjerrivier met een melkachtige kleur en een bronrivier die heel helder van kleur was. Van de laatste was het water in het binnenste van IJsland door de lavalagen al gezuiverd. Je zag de 2 kleuren mengen.

De hete bronnen vond ik qua natuurfenomeen nog specialer. Het hete water 110 graden Celsius komt hier aan de oppervlakte van de aarde en spuit naar buiten over een groot gebied. Het ruikt wel een beetje naar zwavel, maar dat moet dan maar.

Deze heetwaterbronnen worden geëxploiteerd door de staat om de huizen te verwarmen. 2 kleine steden worden hiermee voorzien van warmte en warmwater. Na vervoer over vele kilometers komt het water alsnog met een warmte van 60 graden in de huizen aan en dat is voldoende voor gebruik. Er staat een prachtig nieuw pompgebouw bij. En vorig jaar is er op deze plek een hotel annex spa etc neergezet, Krauma genaamd.

Dit hete water wordt ook door de boeren in de omgeving gebruikt om de kassen mee te verwarmen. Dus kunnen er tomaten en andere groentes en fruit gekweekt worden, tot bananen aan toe. Dat is ook nodig om de bevolking te voeden, want verder is het eetpatroon behoorlijk eenzijdig : vis waaronder haai, lam, schaap en aardappelen. Salade beschouwt men hier als schapenvoer.

Bij terugkomst wordt er door de mannen ernstig naar een biertje verlangd. Dus doen we eerst maar de Grand Bar aan. Daarna kleden we ons om voor het diner. Hierna gaat Ruud weer de stad in, te voet, om op jacht te gaan naar de vele pokemons die hier schijnen te zitten. Het blijft lang licht en je kan de hele nacht het schip weer op. Ook morgenochtend nog liggen we hier tot 13.00 uur.

Wij willen dan met de hop on hop off bus naar de stad gaan. Vanavond houden wij het voorgezien, alhoewel Guusta ons de pianobar heeft aangeraden. Morgen gaan we wel het stadhuis bekijken, moet ook de moeite waard zijn.

Het is nu 23.10 uur en het is nog steeds daglicht. Ik zal eens even appen naar Ruud om te kijken of hij nog steeds in de stad is. Hij geeft geen sjoege op mijn appie. Het zal wel goed gaan daar. Einde dag 2 dan maar.

Maandag 1 juli 2019. Reykjavik

Om 8 uur hebben we afgesproken bij de kartonnen ober op dek 3 voor het ‘diamant’ restaurant.  Gisteravond hebben we nog een verslag gekregen van de wandeling van Ruud naar en door Reykjavik. Hij heeft 14,5 kilometers afgelegd en eigenlijk de hele binnenstad gezien. En pokemons gevangen natuurlijk. Het centrum zat er vol mee.

Vanmorgen gaan we samen nog een keer de stad in. We hebben tot half 1 de tijd, want we varen om 13.00 uur weg.

Er gaat een shuttlebus naar het centrum en die nemen we. Er werd alleen niet verteld dat het er 2 waren, 1 gratis tot de terminal en 1 betaalde naar de stad. Er lagen nog 2 schepen, de Ventura van P&O en ………………….. . en ieder had zijn eigen shuttlebus met manier van betalen er bij. Wij moesten naar het souvenirswinkeltje voor een ticket. Kortom, we waren pas om 10 uur in de stad. Je wordt gedropt bij het mooie, glazen concertgebouw dat beeldbepalend aan de haven staat. Van daar uit loop je zo de stad in. Echte hoogbouw is er niet. Er wordt wel volop gebouwd met uitzicht op zee, maar dat is hooguit 8 tot 10 verdiepingen hoog.

Eerst maar eens richting de kerk die lijkt alsof hij met verticale basaltpilaren gebouwd is. De voorkant ziet er uit als 2 aan elkaar geplakte panfluiten spitsoplopend in het midden naar de kerktoren toe. Binnenin is het een heel kale kerk, ik heb nog nooit zo’n minimalistisch interieur gezien. Dit leidt absoluut af van het woord Gods als dat verkondigd wordt. De kerk is wel in de gotische stijl gemaakt, dus hoog vanbinnen. De akoestiek is formidabel en dat werd bewezen door een organist die zat te oefenen. Het orgel stond gewoon op de vloer, maar de pijpen zaten aan de binnenkant van de voorgevel aan geplakt. De rugleuningen van de  banken konden 2 kanten op gekanteld worden. Of naar het concert of naar het spreekgestoelte dat achter in de kerk geplaatst was. Het idee deed me denken aan de oude trammetjes in Rotterdam, er rijdt er nog 1 voor de toeristen nr 10, daar werden aan het eindpunt ook de rugleuningen omgezet, de conducteur nam aan het andere eind plaats en zo kon de tram van zijn eindpunt zijn beginpunt maken.

Hierna gaan we richting het stadhuis. Dat is ook weer zo’n modern gebouw. Er staat sowieso niet zoveel ouds als gebouw. De Vikingen hebben hier wel in 930 hun eerste regeringsvergadering gehouden, het Althing of Thing genaamd. Deze vergadering heet nog steeds zo. Het is een democratische bijeenkomst, waarschijnlijk van de hoofdmannen. Het zou me verbazen als vrouwen toen ook welkom waren. Maar goed, er was een vorm van inspraak voor een groot deel van de bevolking. Uiteraard staat er een standbeeld van Leifen Erikson die de Althing begonnen is.

In het stadhuis konden we een maquette van heel IJsland bewonderen. Deze was van vele lagen papier gemaakt. Wij dachten dat hij in 3d geprint was. Er waren 2 schalen gebruikt, nl 1:50.000 voor de horizontale versie en 1:25.000 voor de verticale schaal. Jammer was dat er geen interactief exemplaar van was gemaakt met de plaatsen of gletsjers met licht aangeduid bijvoorbeeld.

Dan is het al weer zo langzamerhand tijd om naar de bus terug te slenteren. Jan koopt nog een paar IJslandse sokken en Ruud 2 koelkastklevers en ik een puffinknuffel.

Eenmaal op het schip hebben we trek in koffie en de lunch. Dan gaan we alle drie iets voor ons zelf doen. Jan gaat de foto’s overzetten op zijn laptop, een dutje doen en op zijn balkon in de zon zitten; Ruud gaat de hammam in en komt daarna bij mij op dek 9 bij het zwembad lui zitten te wezen. Het was nog heerlijk warm, zelfs heet onder het zwembaddak in de zon. Wat een heerlijke middag hadden we. Om 5 uur hebben we bij een biertje of zo nog een spelletje Skibbo gespeeld en toen was het weer tijd om ons om te kleden voor een elegante outfit. Het jasje van het pak hoeft niet aan, het vest van het pak is genoeg dit keer.

De show met een goochelaar laten we voor wat het is. De klok gaat een uur vooruit en om 10 uur is het meteen al 11 uur en dus gaan we dan maar eens op tijd naar de hut.

Hier zien we dat Ruud en Jan hun scheepsexcursie al om half 9 hebben. Dat is nou weer een tegenvaller zo vroeg. Ruud wou juist eens om 9 uur mee wandelen met iemand van het animatieteam.

Dinsdag 2 juli 2019. Op zee

Ik blijf nog lekker even liggen. Jan was al om 7 uur op. Gelukkig heb je hier altijd nog een deel van het buffet voor de uitslapers en daar maak ik nu gebruik van. Dus zit ik nu hier in het Lido dit verslag te tikken en moet ik nu stoppen, want ik weet niks meer te vertellen. Zometeen om half 12 ga ik naar de Grand Bar het verhaal van de mannen aanhoren en dan komt dat ook weer hier terug.

De toer was geweldig. Ze zijn door het hele schip geweest, op de machinekamer na want dat is echt verboden terrein. De toer ging wel door het theater, de voorraadkamers, de stuurhut, de crewverblijven en ook weer de keuken. Ruud vond het fantastisch, het geeft toch een idee wat voor een complex geheel zo’n schip is en wat voor organisatie er achter het reilen en zeilen van het geheel is.

Na de lunch gaan we allemaal iets voor ons zelf doen, wat over het algemeen neer komt op een uiltje knappen of lekker in de zon op ons balkon of bij het zwembad liggen is.

Om 5 uur verzamelen we weer op ons “terras”  in de Grand Bar voor een drankje en een spelletje. De goochelaar hebben we maar weer overgeslagen. Skibbo is een goede vervanger en heel gezellig om te doen. Zo komen we de tijd wel door.

Morgenochtend komen we pas om 10 uur in Invergordon Schotland aan.

Woensdag 3 juli 2019. Invergordon

Vandaag hebben we een transfer met het schip naar Inverness, de grote plaats in de buurt. Die transfer is pas om 11 uur. We liggen hier tot 21.00 uur , tijd genoeg dus om Inverness te bezoeken. Je kan het waarschijnlijk ook gewoon met de trein doen. We zagen onderweg een kort treintje rijden en er is een station in Inverness en een busstation. Wij kozen decadent voor het gemak en hier waren we niet de enigen. Het woord “gordon” is een ander woord voor haven, ook weer leuk om te weten. Het duurde een ruim half uur voor we in Inverness waren. Deze stad ligt aan het begin van de rivier de Ness, logisch verhaal dus.

Hier lopen we door de hoofdstraat langs de vele toeristische winkels met allemaal Schotse ruiten, tartans in alle kleuren die er maar zijn. En je kan er handschoenen, tassen, petten, kilts (uiteraard) en wat dies meer zij in kopen. Natuurlijk is er een echte whiskeyzaak met alle whiskey’s die je je maar kan indenken. Hier zijn we op weg langs de distilleerderij van Dalmoor gereden. Die wil Jan wel aanschaffen op de terugweg. Eenmaal weer in de winkel aangekomen, bedenkt hij zich en koopt niets. Ook goed. Bij Mark’s en Spencer koop ik wel 2 sportshirts in de aanbieding, ben ik ook weer blij mee. Onderweg zien we Ruud lopen, hij vangt Pokemons en die zijn er volop. Het is een aardige bezigheid in een vreemde stad. Je komt zo langs allerlei interessante plekken.

Uiteraard lopen we ook bij een echte pub binnen voor een plaatselijk biertje. Ondanks dat we de enigen waren, moest Jan toch naar de bar om te bestellen en het duurde 10 minuten voor ons dat meegedeeld werd. Dat was toch ook wel weer hilarisch. Ruud schoof even later aan en dan is het al weer bijna tijd om terug te gaan naar de bus. Ruud maakt nog een extra rondje en om 4 uur zijn we weer aan boord. Jan en ik dan wel te verstaan, want Ruud gaat Invergordon nog onveilig maken. Dat was trouwens snel gebeurd, het is maar 1 hoofdstraat groot.

Om 5 uur komt er een volksdansgroepje van 4 jonge mensen en een accordeonist en een zangeres voor ons  optreden. De Grand Bar zat vol en het was erg leuk, echt Schots, met zeker ook het liedje van Bonnie Prince Charlie en Old Acquaintance als afsluiting.

Dan is Ruud op tijd terug. En zo dineren we toch weer gezamenlijk om half 7. Vanavond is de finale van The Voice of the Sea, daar willen we bij zijn. Ruud stemde op “I will survive”, omdat dat ook in de Kuip wordt gedraaid. En het was ook het winnende liedje geworden. Jan gaat trouwens bij het wegvaren kijken. Er komt namelijk een hele doedelzakgroep aangemarcheerd bij het wegvaren en dat is zeker ook spectaculair. Ruud en ik zitten bij The Voice en dat is ook leuk.

We nemen na afloop nog 1 afzakkertje, de klok gaat een uur vooruit, zo is het al snel 11 uur en dus bedtijd. Alhoewel Jan nog even gaat spelen. De Oranje leeuwinnen hebben de finale bereikt door Zweden met 1-0 te verslaan. Zondag moeten ze in Lyon tegen de VS. Dat zal moeilijk worden, want die zijn al steeds wereldkampioen geworden. We gaan het meemaken als we weer thuis zijn.

Donderdag 4 juli 2019. Op zee

Voor de Amerikanen onder ons is het een feestdag, the 4th of July namelijk. Maar hier op de Costa wordt daar natuurlijk niets aan gedaan. Ik denk ook niet dat er 1 Amerikaan hier aan boord is. Maar goed, Ruud gaat op deze zeedag eindelijk zijn wandeling om 9 uur maken met het animatieteam. Wij gaan op gewone tijd ontbijten en we zien elkaar hierna in de Grand Bar. Met Ruud doe ik mee aan 2 quizzen, winnen is er niet bij helaas. Nu zit ik dit verslag verder af te maken. Morgen doen we Bremerhaven aan. Hier hebben we nog een keer een transfer naar Bremen om de Bremer stadsmuzikanten te gaan bezoeken. Nu lummelen we de dag door, lekker om te doen. De hele middag hebben we zitten Skibbo-en, Ruud en ik. Jan heeft zich toch nog een keer vermaakt in het casino en weer gewonnen. De show vinden wij weer erg geslaagd, het is een namaak Tina Turner, uit Zuid-Afrika. Het publiek is zo suf, het is niet enthousiast, op een paar mensen na zoals Ruud en ik. We maken het niet te laat, alhoewel er wel een gemaskerd feest is in het atrium. Ruud gaat nog even kijken, maar is meer geïnteresseerd in wat er op de Noordzee allemaal te zien is aan lichtjes van de windmolens en boorplatformen en zo. Daar staat hier de Noordzee vol mee.

Vrijdag 5 juli 2019. Bremerhaven

We hadden afgesproken om 1 uur voor we met de excursie mee moeten, te gaan ontbijten. Blijkt dat Ruud een andere heeft dan wij, een half uur eerder. Hij stond dus al een tijdje wortel te schieten en besloot ons toen toch maar te bellen. Zo komen de misverstanden in de wereld. We waren wel al klaar en hebben toen maar snel het restaurant opgezocht.

De toer van ons alle drie ging naar Bremen. Ruud kon alleen lopen en wij hadden er een gids bij. Dat vonden wij wel erg prettig. We kregen een uitstekende uitleg van de aardige en enthousiaste jongeman. Bremen samen met Bremerhaven vormen op zichzelf een Bundesland met een eigen regering en zo. Het is een vrijstaat al van af de vroege Middeleeuwen sinds de Saksen zich hier gevestigd hebben. De markt in de ruimste zin van het woord is hier heilig. De enige katoenbeurs van de wereld is bijvoorbeeld hier gevestigd. Ridder Roland vertelt ons dat het burgerlijke gezag boven het religieuze gezag gaat, dat wil zeggen dat de president meer te vertellen heeft dan de bisschop. Iets wat nu wel van zelf sprekend is, maar vroeger niet. Er zijn 3 gebouwen in de 2^e wo overeind gebleven en dat is het stadhuis en de beide kerken aan weerszijden van dit stadhuis op de markt. Het marktplein is trouwens het hoogste punt van de stad, 13 meter boven het maaiveld. Er dat is reuze handig omdat er onder een reuzenkelder ligt. Hier ligt de grootste voorraad aan Duitse wijnen opgeslagen. Kortom, Bremen stelt echt wel wat voor. Uiteraard hebben we ook stilgestaan bij de Bremer stadsmuzikanten : een ezel met een hond op zijn rug, die weer een kat op zijn rug heeft met daarboven op een haan. Dit beeld is het symbool voor de kracht van samenwerking, daar haal je de beste resultaten mee.

De oudste wijk in Bremen heet Schnoor. Hier is de haven ooit begonnen. Na het groter worden van de schepen en het kanaliseren van het Balge, de rivier, is de haven verplaatst naar Bremerhaven verderop aan de Weser. Honderden jaren was er veel armoe, maar sinds 1906 heeft de uitvinder van de cafeïne vrije koffie zijn geld gestoken in het opknappen van de oude wijk Schnoor, het is nu een aantrekkelijke wijk om er te boemelen, koffiedrinken, uit eten gaan, winkelen enz.

Na een rondleiding van 2 uur was het weer tijd om de bus in te gaan voor de terugreis van meer dan 1 uur. De middag hebben we besteed aan kletsen en inpakken. Nu, laat op de avond, zitten Jan en Ruud nog beneden aan hun laatste biertje en maak ik dit verslag af. We hadden een uitstekende vakantie met ons drieën. De kans is groot dat we het over 2 jaar nog eens dunnetjes overdoen. Ruud heeft de smaak van cruisen te pakken en dat is goud. Morgenochtend staat om 10 uur de taxi klaar en dan is het over en uit.

Zaterdag 6 juli 2019. IJmuiden

Einde cruise.