Vaarschema:
De ontdekkingsreis op de “Allure of the Seas”.
Zaterdag 12 januari 2019. Miami
We gaan vandaag van boord van de Costa Deliziosa na 24 heerlijke cruisedagen in de Caribbean. We stappen over op de Allure of the Seas, het grootste schip in de hele cruisevloot, onderdeel van Royal Caribbean Cruise Company.
Helaas kan die overstap niet vandaag gebeuren, want de Allure ligt morgen pas in Miami. Dat betekent dat we voor 1 nacht een hotel nemen. Bij de cruiseterminal nemen we samen een taxi met al onze bagage naar het Hyatt Regence hotel downtown Miami. We kunnen er al meteen terecht en onze koffers kwijt. Dan nemen we een taxi naar South Beach, het fancy en populaire art deco district.
Hier gaan we om 2 uur lunchen in de voormalige villa van Gianni Versace. Jan heeft er voor ons een tafel gereserveerd. Het is uiteraard heel speciaal voor Elly, die vroeger mede eigenaar was van de Versacewinkel in de PC Hooftstraat in Amsterdam. Maar eerst lopen we over de boulevard, Ocean Drive, langs de strandzijde. Zo kunnen we de mooie gebouwen aan de overkant goed zien. We worden bijna omver gereden door fietsers, skaters en ander wielgespuis. Het is heerlijk weer en we genieten volop van de ambiance. Al om half 2 zijn we bij ons restaurant en we kunnen al terecht. Deze lunch wordt ons aangeboden door Cees en Elly, zo aardig is dat. Op de video van Jan die op fb staat kan iedereen zien hoe Gianni himself zijn aankoop ooit in zijn eigen stijl heeft omgetoverd in een soort van Romeinse villa. Hij moest er wel 2 belendende percelen voor bijkopen. We genieten volop van onze lunch, ook vanwege de speciale plek.
Na de lunch wil Jan graag meteen terug naar het hotel, maar daar voelen wij verder niets voor. Jan gaat dan ook alleen met de taxi terug. Wij lopen nog verder de Ocean Drive af en de parallelstraat terug. Na een uurtje stranden we toch weer op een terrasje op de Ocean Drive voor een cocktail, het is tenslotte happy hour. En dan vinden wij het ook tijd om het hotel op te zoeken en houden we een taxi aan. Wat een toevalligheid, het is dezelfde taxi die Jan naar het hotel gebracht had. Hij zei dat hij net van het hotel terug kwam nadat hij er 1 heer naartoe had gebracht van Ocean Drive af. Je kan het niet verzinnen zoiets.
’s Avonds komen we om 8 uur nog even bij elkaar voor een bakkie Starbucks koffie en dan zit deze enerverende dag er op. Morgen op naar de cruise terminal voor de Allure.
Zondag 13 januari 2019. Miami
We ontbijten met een yoghurtje in de lobby en om half 12 nemen we de taxi naar de terminal. Hier laten we de koffers over aan de porters en gaan de terminal binnen. Cees en Elly gaan de route van de suites volgen en wij de andere lijn. Jan had ons al aangemeld weken geleden en een foto van ons opgestuurd. Hierdoor konden we in een aparte rij gaan staan en na 1 eenvoudige scan van ons incheckpapier stonden we in een vloek en een zucht aan boord. Zo snel is het nog nergens gegaan en dat met een schip van meer dan 6000 passagiers die aan boord moeten komen. Dit is een ge-oliede machine. Wij nemen er ons petje voor af.
Om 1 uur kunnen we in de hut. Het is net zo’n hut als op de Costa, maar iets smaller en kleiner. Ik kan er zeker niet alle kleding in kwijt als ik dat al zou willen. Maar eerst gaan we op verkenning uit. De (mini)suite van Cees en Elly is voor ons begrip ruim, met een inloopkast en een ligbad en een diep balkon, maar vergeleken met de suite van de Costa valt deze helemaal in het niet. Dat is toch wel teleurstellend. Toch is dit wat ze gereserveerd hebben, er zijn meerdere soorten suites en daar hangt ook een prijskaartje aan. Voor een week is het toch goed te doen. Er zit verder ook geen extra’s bij, op een badjas na en het diner in een apart restaurant. Dat dient wel gereserveerd te worden. Dat wisten Cees en Elly niet, niemand vertelde ze dat. En de 1e avond, nadat ze het restaurant op de 17e verdieping eindelijk gevonden hadden, werden ze ook nog geweigerd, want niet gereserveerd. Dat nam Cees niet en na wat heen en weer gepraat kon er toch gegeten worden met een glaasje wijn van het huis erbij.
Op dek 5 is er de Royal Promenade en hier bevinden zich de shops, het gewone café en ook een Starbucks. Wij zijn toe aan een bakkie en nemen dat dan ook. Daarna gaan we met zijn vieren naar het middengedeelte op dek 8, waar een buitentuin is, genaamd het Central Park. Hier kun je lunchen, dat werd om 2 uur hoog tijd. Daarna gaan we naar de hut om uit te pakken. De koffers zijn inmiddels aangekomen. Ik pak de grote koffer en de handbagage uit. De rest verdwijnt meteen onder bed. We kunnen makkelijk zonder.
De sloepenrol vindt niet op het buitendek plaats, maar voor elke groep ergens binnenin het schip. Wij moeten ons melden bij de ijsbaan aan de linkerkant. We zitten vooraan en dat is wel een beetje koud. We krijgen de veiligheidsvideo te zien en hoe we ons zwemvest om moeten doen. Die zwemvesten liggen hier niet in de hut, maar worden bij je verzamelingspunt uitgedeeld als dat nodig is. Dat was alles van de sloepenrol. Hoe de evacuatie zal gaan als er echt iets aan de hand is? Geen idee.
Om 8 uur hebben wij een tafel op dek 4 in het Grande Restaurant. Een tafel voor 2 en een zeer vlotte bediening door waiter Carol en haar assistent Balam is onze ervaring. Met Elly en Cees hebben we voor morgen weer afgesproken in het Central Park.
Wij gaan nog even op verkenning uit en nemen een drankje op dek 6 in de Schooner.
Maandag 14 januari 2019. Op zee
Het is de 1e van de 2 zeedagen. Tijd genoeg om het schip te verkennen. Om 1 uur is er een veiling van de galerie Park West, een oude bekende van ons. Vroeger zat dit veilinghuis ook op de Hal, maar dat is niet meer. Hier bij R.C. hebben ze een grote collectie kunst en die wordt dan ook goed getoond. Wij zijn op tijd voor de veiling met een glas champagne. En we hebben een lootje gekregen voor een loterij na afloop. Het was weer een veiling zoals we dat al kennen. Er werd veel verkocht, verbazingwekkend vinden wij dit. Elly en Cees hebben hun ogen uitgekeken en er weinig van begrepen. Het ging ook zo snel. De veilingmeester is een jonge Australier en het Engels gaat zo snel dat ook wij het spoor af en toe bijster zijn. Maar toch is het een hele happening. Ons wordt ook nog aangeboden om op afbetaling een kunstwerk aan te schaffen. Alles is mogelijk, als je maar koopt.
Hierna, om 2 uur, zijn we voor het eerst naar dek 16 gegaan, het buffet, hier The Windjammer genoemd. Wij noemen dat nog steeds het Lido, zoals het vroeger bij de Hal genoemd werd. Het eten wordt in ronde stations aangeboden en er is heel veel keus. We vinden al gauw een plaats. De tafel wordt meteen schoon gemaakt en dan zoeken we ons eten bij elkaar. Het smaakt heerlijk. Er is Amerikaans, Italiaans, Indiaas, Aziatisch en ik weet niet wat nog meer.
Dan trekken we ons terug voor wat leeswerk of zitten in de zon op ons balkon.
We hebben om kwart over 9 afgesproken bij het theater om naar de musical Mamma Mia te gaan. Wij eten in het grote restaurant. Hier zijn er 3 van recht boven elkaar. Het eten hier is wederom geweldig.
Dan wonen we de musical bij en zijn er zeer opgetogen over, wat een geweldige show was dit, tot 12 uur duurde deze musical. Alleen voor deze show is deze cruise al de moeite waard, lichtelijk overdreven uiteraard.
Dinsdag 15 januari 2019. Op zee
Het is alweer de 2e zeedag en we gaan verder met het verkennen van het schip. Op dek 6 staat een heuse draaimolen en aan het eind is er een ruimte voor de Aqua voorstelling voor vanavond.
We zien elkaar al om half 10 voor het ontbijt in de Windjammer. Welk ontbijt van over de hele wereld wil je hebben? Het is ongelooflijk wat je allemaal kan kiezen.
Dan gaan Cees en Elly en ik naar een lezing over diamanten, een perfect verkooppraatje wederom. Hier zijn de Amerikanen toch wel meester in. In elke haven zien we een Diamond International winkel en er wordt flink reclame voor gemaakt, met kortingsvouchers en al.
Hierna hebben we behoefte aan een lekker bakkie koffie en dat halen we ook op dek 5, bij Starbucks.
Ik weet even niet meer wat we nu hierna gedaan hebben, maar Jan is druk met de foto’s en video’s voor op fb en ik tik tussendoor aan dit verslag. Het is nu al donderdagavond en ik weet dus niet meer wat we precies gedaan hebben. Wel hebben Elly en ik op dek 15 van 3 tot 4 uur lekker wat in de zon gelegen en een uiltje geknapt.
’s Avonds gaan Elly en Cees weer in hun eigen restaurant, maar nu op dek 5 eten, in The silk. Ze hebben in principe vrije zitting, maar dat is op dek 17 en na reservering. In the Silk zijn er 2 zittingen en zij hebben die van 8 uur, net als wij. Dus om 7 uur willen dineren kan eigenlijk niet. Na discussie en uitleg dat de vrije zitting niet in The Silk is, kunnen ze toch aanschuiven. Morgen maar weer boven eten.
Dan gaan we naar de 2e voorstelling die we geboekt hebben. Het is een watershow waar duiken in het water de hoofdmoot vormt, naast een komiek en acrobatiek. Dat het duiken, eigenlijk schoonspringen van de 3 verschillende duikplanken af, hier op het schip mogelijk is, wij snappen er niks van. Maar adembenemend is het wel.
Na de show van 35 minuten zoeken we een plekje voor een drankje waar ook wat leuke muziek is. Dat valt nog niet mee. In The Dazzle speelt een big band moderne jazz en daar luisteren we dan maar naar. Niet echt mijn muziek en ze stopten ook nog om kwart voor elf. Bedtijd dus en dat volgen we dan maar op. Morgen de 1e haven, Sint Maarten.
Woensdag 16 januari 2019. Sint Maarten
We hebben al een excursie om half 9. Vroeg op en ontbijten dus voor ons alle vier is het parool.
We zijn benieuwd hoe snel we van boord kunnen met de 6500 passagiers. In de lift is er een speciale knop voor de gangway aangebracht. Dat is makkelijk, we hoeven niet te luisteren op welk dek de uitgang dit keer is. En er zijn per uitgang 2 loopplanken neergelegd en het van boord gaan is zo gebeurd. Buiten op de kade moeten we verzamelen voor een rondtoer over het hele eiland, ook het Franse gedeelte. We worden in een rij 2 aan 2 gezet, dat is makkelijk voor het aftellen voor de bussen. Wij hebben de laatste bus.
Het is goed te zien dat er al veel hersteld is, maar dat er ook nog veel te doen is. En dat over het hele eiland de schade enorm was. Het is overigens zo dat de meeste van de zaken en ondernemingen in Chinese handen zijn, dat vertelde de chauffeur/reisleider.
In Marigot, de Franse hoofdstad krijgen we een half uur om even rond te kijken. Jammer genoeg missen we 1 dame en daar wordt toch op gewacht. Ze blijkt naar de kapper te zijn en komt een half uur te laat aanzetten zonder excuus. Ze liet haar haar invlechten.
Er zijn 4 grensovergangen tussen Sint Maarten en Saint Martin, echter zonder dat je tegen gehouden wordt. Het Franse deel is een onderdeel van Frankrijk en dat zie je aan de nummerborden. Ook betaal je er met de Euro. Sint Maarten is min of meer onafhankelijk en heeft zijn eigen betaalmiddel, de Antilliaanse gulden en ook de nummerborden zijn lokaal. Je kan er echter ook met Euro en meer nog me Dollars betalen. En er wordt overal Engels gesproken. Met ons Nederlands kun je er niet terecht. Niemand snapt je. De lokale taal is Papiamento of anders wordt er ook wel Spaans gesproken en de Indiërs hebben ook nog hun eigen taal.
Na de toer zijn we Philipsburg ingegaan. De straat achter de boulevard is Frontstreet en dat is de hoofdstraat. Al snel zien we een Tommy Bahama winkel en daar gaan we naar binnen. Jan koopt nog een paar van zijn favoriete hemden en 1 korte broek. Cees laat zich niet onbetuigd en schaft 2 hemden en ook een korte broek aan. Elly vindt een leuk jurkje en zo hebben de plaatselijke middenstand al aardig gesponsord. Dan lopen we langs een zaak met badkleding en hier vind ik alles van mijn gading, precies in mijn maat en ook ik schaf het een en ander aan. En andermaal doen we een duit in het zakje van de plaatselijke economie. De eigenaar van de badkleding zaak was met de storm Irma alles kwijt zonder verzekering en bouwt nu weer een nieuwe zaak op. Hij heeft mooie spullen en een uitstekende verkoopster.
Daarna is het tijd voor een drankje en wat te eten, dat doen we met zicht op het water.
Als we naar het schip lopen, bravo voor ons, moeten we nog voor ons bedeltje langs DI. Dan zien Elly toch nog een paar oorbellen naar haar smaak. Het onderhandelen gaat beginnen. We hebben nog een uur de tijd.
Na het diner, in de Windjammer dit keer, gaan we naar de 3e show. Die begint al om 9 uur, vandaar dat we bij het buffet eten. De show is dit keer een zanger en niet zomaar eentje. Deze jongeman is een duplicaat van Elvis Presly en zijn liedjes zingt hij dan ook allemaal. Deze show duurt naar onze zin wat kort, maar 50 minuten. Hij verkleedt zich ook niet in het mooie witte pak. Maar goed, we vermaken ons toch uitstekend.
Als afzakkertje nemen we een cocktail in Los Boleros, op dek 5. Verderop is er een feestje met muziek uit de 70-er jaren gaande en daar is geen doorkomen aan. Wij wachten het eind daarvan af. De evenementen duren nooit erg lang. Dan zoeken we onze hut op. Morgen weer een dag.
Donderdag 17 januari 2019. San Juan
Vandaag doen we San Juan, de hoofdstad van Puerto Rico aan, en we hebben maar een halve dag. Dat wordt niet uitslapen en al om 9 uur op de kade verzamelen. Dan gaan we de stad in, eerst links af langs het water naar de grote Amerikaanse apotheker, de CVS, om nog wat asperientjes te kopen en wat andere ontstekingsremmers voor het geval we ze nodig hebben. Dan lopen we naar het oude klooster en kerk boven op de stad. In een zijstraatje nemen we een heerlijk kopje lokale koffie. Puerto Rico heeft heerlijke koffie, blijkt.
Dan lopen we de straten van het oude gedeelte door. De stad is buitengewoon schoon. En wordt ook voortdurend door vrijwilligers schoongehouden. Aan het eind van de wandeling strijken we neer op het volgende terras. We hebben verder niets meer gekocht. Hier op het terras nemen we een drankje en wat te eten. We hebben de winkel voor de gratis bedeltjes gemist, de verkeerde straat genomen. Maar we hebben nog tijd genoeg en ik loop dan ook even terug. Je verzamelt of je verzamelt niet en ik krijg ze weer te pakken.
Dan is het tijd om het schip op te zoeken.
Om 2 uur gaan we lunchen en dan spreken we af om 9 uur voor de volgende show, dit keer een schaatsshow, een soort Holiday on Ice. Daar doe ik later verslag van, nu eerst verkleden en dan dineren.
Het is nu zaterdagmiddag en het pakken is zo goed als klaar. Jan zit bij de kunstveiling van Park West. Ik maak nu eerst even het verslag af zodat het straks nog op de website kan.
Eergisteravond hebben we de ijsshow gezien. Het zag er idd net zoals Holiday on Ice uit. Het thema was Monopoly en mensen uit het publiek mochten soms met de dobbelsteen gooien. Dan kwam de pion op een van de amusementsonderdelen van het schip. Daar werd dan een bijbehorende schaatsshow bij gegeven, erg leuk en ook heel goed gedaan. Er schaatst ook een Nederlandse jongen mee. De groep bestaat uit wel 15 mensen. En er werd uiteraard steeds verkleed. We waren hier ook weer een klein uur mee onder de pannen. Hierna gingen Cees en Elly meteen naar de hut. Nu heeft Cees het te pakken met een zware verkoudheid. Wij gaan nog het casino in, maar dat was vergeefse moeite als je de 10 dollar winst van mij niet meerekent. Ik speelde op een machine waar de 3 biggetjes zich tegen de grote boze wolf moeten verdedigen. Zo leuk om daar mee te spelen. Bij 3 bonussen krijg je vrije spellen en dan kan de wolf tevoorschijn komen om het huisje van de biggen omver te blazen. Erg grappig vond ik dat.
Vrijdag 18 januari 2019. Labadee Haïti
Vandaag doen we een nieuwe bestemming voor ons aan. In Haïti meren wij bij Cococay af, dat is een strand waar de RC aanlegt voor een ultieme stranddag. Dit is net zoiets als wat de Hal heeft bij Half moon cay en de Costa bij St. Catalina eiland. We liggen hier helemaal afgeschermd van de rest van Haïti, de plaats heet Labadee. Er zijn 2 grote stranden en er staan heel veel bomen, schaduw genoeg. En het water is heerlijk, je loopt er zo in. Er is geen golfslag en je kan ver lopen en nog staan. Ook hier wordt het eten voor de lunch aan wal gebracht en van 12 tot 2 is er te eten. Eerst gaan we het water in. Verder liggen we grotendeels in de schaduw. Verbranden zullen we toch wel. Dan om half 1 gaan eerst Cees en Elly naar het eetgedeelte. Ze blijven lang weg. Het bleek dat het een ongeorganiseerde puinhoop was. Ze kwamen terug met voor ieder een hamburger en een cocoskoekje na. Ze hebben ons zo een lange wachttijd en veel ergernis bespaard. Dan gaan Jan en ik nog een keer het water in en daarna drogen we op in de zon. Het is hier paradijselijk, maar dan wel voor 1 dag, denken wij. We hebben verder niets van Haïti gezien, alleen wat Haitianen die kwamen dansen en zingen en spelen voor ons. Het was een echt bounty gevoel zo. Mag wel voor een keer, vonden wij.
Om 4 uur hielden we het voor gezien. Er stond een lange rij om aan boord te gaan, maar dat kwam omdat er iemand geevacueerd was vanwege een ongeluk. Er kwam een heli aan te pas. Die moest landen op de pier en dat blokkeerde de toegang tot het schip. Maar niemand mopperde daarover.
Eenmaal aan boord was het douchen, koffie drinken en de foto’s op de video zetten. Het is formal vanavond en dat betekent ook nog “ Pakkie deftig” . ook hier hebben we nog op gerekend.
Om 8 uur aan tafel en er wordt kreeft aangeboden. Het zijn staarten gelukkig, geen gedoe met de scharen die niet open willen. Ik wil er graag 2 en dat mag. Smullen maar.
Om 10 uur gaan we naar de laatste show, die heet Blue Planet. Het is een uitbeelding met zang en dans over het ontstaan van de aarde. Allerlei delen van de aarde kwamen voorbij in schitterende decors, zoals de jungle, de oceaan, de woestijn en de bergen. De liedjes zullen er best bij gepast hebben, maar dat heb ik niet helemaal begrepen. Desondanks was het weer een mooi schouwspel. De zaal zat weer vol, net als elke keer.
Na afloop gaan we wat drinken in de champagnebar. Hier staan heerlijke fauteuils en hebben we genoten van een exotische cocktail. Daarna was het bedtijd.
Vanaf morgen begint er een nieuwe week voor mijn laatste verslag,
Het is onze laatste cruisedag morgen en het is een zeedag. Tijd om een beetje rond te kijken en in te pakken uiteraard. Dat heb ik dan ook gedaan en nu ga ik eens kijken of de kunstveiling nog bezig is en hoe het met de mannen gaat. We treffen elkaar sowieso bij Starbucks.