Vaarschema:

Zondag 11 februari 2018.

We staan al om 3 uur op en rijden om kwart voor 4 naar Schiphol. Daar parkeren we de auto in de parkeergarage P3.
We zijn ruim op tijd. Het vliegtuig is van de reisorganisatie Corendon, die werkt samen met Stip reizen waar we de cruise geboekt hebben. De bagage konden we afgeven in hal 3, maar de douane was in hal 1. Lopen geblazen dus.
Het is een uitermate goedkope aanbieding, voor 600 euro vliegen en 1 week cruisen, inc. fooien en tafeldranken. En we kregen er nog een balkon hut voor ook. Ongelooflijk, maar waar.
Eerst doet het vliegtuig Fuertaventura aan en vliegt daarna door naar Las Palmas. Hier staat STIP klaar om ons de transferbus te wijzen. Het hele plein staat vol met bussen voor de 2 schepen die er liggen. Er ligt ook een TUI schip binnen.
Het inschepen gaat tamelijk vlot, alhoewel er een enorme rij staat door alle bussen die na elkaar aankomen. Maar aan 15 tafels worden de papieren gecontroleerd en een foto van ons genomen. Aan een andere tafel krijgen we de boordkaart. En dan weer in de rij voor de security, maar dat stelde dit keer niets voor. Je ziet hoe iedereen geconditioneerd is om riem, jas, vest, schoenen en sieraden uit te doen en mobieltjes etc uit de tas te halen, etc. alleen keek niemand er naar. Je kon bijna zo doorlopen.
Eenmaal aan boord konden we ergens een hapje gaan eten. Onze hut was nog niet klaar, we zouden een sms krijgen als we er in konden. En dat ging ook zo. Ook stonden onze koffers er ook al.
Voor die tijd hebben we het Brauhaus al ontdekt. We hadden honger en konden hier een Bratwurst met zuurkool bestellen en meteen ook maar een biertje. Zo dat was al meteen een goede binnenkomer. Verder hebben we nog wat rondgelopen en daarna was het tijd om te gaan uitpakken.
De Biergarten en het Brauhaus bevielen ons wel. We hebben op het menu echte Beierse gerechten zien staan, zoals Schweinehaxe en Schnitzels. Daar gaan we voor het avondeten dan maar op af. De dranken moet je hier wel betalen, het eten is gratis. En je wordt bediend. Dat is in de andere restaurants niet het geval.
In de 2 buffetrestaurants, de Markt op dek 9 en Bella Dona op dek 10 moet je zelf je eten halen. De dranken worden gebracht, alhoewel je je tapbiertje ook zelf kan halen. De karaffen rode en witte wijn en water staan op tafel en zoveel als je wil.
Dan is er nog een Aziatisch buffetrestaurant en een hamburgergrill. De laatste is tot 24 uur geopend en in beide zijn de tafeldranken ook inclusief. Kortom, er is genoeg te kiezen om aan je maaltijd te komen. Dan zijn er nog 3 restaurants met bijbetalen, Rossini en Buffalo steakhouse en een sushibar. Maar voor 1 week is dat allemaal wat veel om uit te proberen.
Dan kun je nog een drankenkaart kopen voor de drankjes in het Brauhaus en buiten de maaltijden om. Deze kaart kunnen we samen gebruiken. Je hoeft niet ieder zo’n kaart te hebben.
’s Avonds is er om 22 uur nog de Sail Away party op dek 11 en 12, bij het niet-overdekte zwembad. Ik ga daar nog heen, maar Jan blijft op ons balkon staan om naar het wegvaren te kijken. Er is voor iedereen een glaasje sekt en dan gaat de dj los om het wegvaren te begeleiden. Het is heel druk, maar iedereen staat een beetje te praten en er is geen dansparty of zo. Dan heb ik het ook gauw bekeken en gaan we maar naar bed. Het was al met al een lange dag.

Maandag 12 februari 2018.

Het is een zeedag. Die is nodig om Madeira te bereiken, alhoewel we in een slakkengang varen. Met 8 knopen zit de gang er echt niet in. We staan laat op. Dat kan omdat we tot 11 uur kunnen ontbijten. Zo laat maken we het niet, maar we doen rustig aan.
Na het ontbijt gaan we de winkels bekijken, alles is tenslotte open nu we op open zee zijn. We zijn er niet van onder de indruk. Onderweg lopen we langs het theater. Dat ligt hier midden in het schip op dek 9 en 10 n 11. Er wordt even een soundcheck genomen en dat kan je volgen. Dan is er van half 12 tot 1 uur Frühschoppen in het Brauhaus. Het zit helemaal vol, we hebben net nog een plaatsje. Er worden halve haantjes uitgedeeld, voor het gratis bier zijn we te laat. Dan maar 1 gekocht. En er is Beierse muziek met bewegingen voor en door alle mensen die aan de lange tafels zitten. Wie wel eens naar het Duitse carnaval uit Keulen kijkt, weet wat ik bedoel. Het was gezellig en we hebben lekker meegedaan. En we hadden meteen gegeten. ;s Middags hebben we een beetje het schip verkend. Uiteraard gaan we om 3 uur naar het Bella Donna restaurant op dek 10 waar er koffie met taart geserveerd wordt. Dat moeten we toch ook meemaken.
Na het diner is het tijd voor Rosenmontag. Dit is in Duitsland een van de hoogtepunten van het carnaval. Eerst is er om 8 uur primetime in het theater. Dat is steeds een praatje van een half uur van de cruisedirector Stefan met een van de bemanningsleden, de kok of zelfs de kapitein. En dan worden er meteen mededelingen voor de volgende dag gedaan.
Dan, om 22.00 uur is er buiten op dek 11 en 12 het echte Rosenmontagfeest. Op het podium zit de raad van elf en er komt ook een Butredner optreden met een flauwekul verhaal. En tussendoor zijn er de dansers van het schip aan de beurt. Maar het is zo koud, dat we het al snel voor gezien houden. Terug naar de hut en naar bed.

Dinsdag 13 februari 2018.

We zijn bij Madeira aangekomen. We nemen de shuttlebus naar de stad, alhoewel het wel te lopen is. De shuttlebus gaat op zijn laatst om 1 uur terug, dat is vanwege de carnavalsoptocht door de stad. De bus kan er niet meer door.
Hier op Madeira ontmoeten we na een kleine wandeling Arie en Margriet bij café Ritz. Het is heerlijk weer en we zitten lekker op het terras. Eerst koffie en daarna zelfs een lekkere lunch met elkaar. Dan hebben we de optocht bekeken, het was een heel rariteitenkabinet bij elkaar, alleen maar verklede mensen en geen praalwagens of zo. Nou ja, dat hebben we dan ook weer gezien.
Daarna nemen we afscheid van Arie en Margriet. Zij gaan terug naar hun appartement en wij lopen terug naar het schip.
Na het diner laten we de show links liggen. We hebben de muziek al gehoord tijdens de oefening en de musical hits kennen we allemaal al. Wij gaan in de Aidabar zitten. Hier speelt een bandje vanaf 22.00 uur aardige muziek. Sommige mensen kunnen er ook op dansen, maar de meeste gasten zitten te kletsen en te drinken. Daar is het een bar voor.
Het schip gaat de volgende ochtend om half 6 pas weg. Het is een afstand van niks naar Lanzarote.

Woensdag 14 februari 2018.

Het is vandaag Valentijnsdag en er hangen op dek 9 en 10 en 11 overal rode ballonnen en rode harten. Bij de ingang van het restaurant voor het ontbijt krijg ik een glaasje sekt met een rood kleurtje.
Na het ontbijt gaan we eens op dek 14 en 15 kijken, voorop. En hier liggen veel mensen op een ligbed in badpak in de zon en uit de wind of onder een deken in de zon of de schaduw. Wij vinden ook een bed en liggen ook lekker een tijdje in de zon. Tegen half 2 gaan we toch maar naar binnen voor de lunch.
’s Middags wonen we eerst een kunstveiling bij. Het is net zoiets als op de HAL schepen wat Park West doet met hun kunstveilingen. En er wordt bijna niet geboden, alleen op de mysteriedoeken biedt men aardig mee.
Voor vandaag geen koffie met taart. We houden ons in. We hebben er ook geen tijd voor, want we hebben ons ingeschreven voor een bier workshop of te wel een Brauseminar. We melden ons om half 3 in het Brauhaus met nog 20 personen. We beginnen de lezing, gegeven door de brouwer himself, met het 1e biertje. Het zijn steeds glazen van 0,2 liter en alleen van het op het schip gebrouwen bier. Tijdens de lezing krijgen we een “Kalte Platte” en dat is een bord met vleeswaren en kaas en er staan manden met Bretzen op tafel. Al snel komen glas 2 en 3 achter het eerste aan om te proeven. Een licht bier, een donker bier en een ale bier. Ik ruil steeds mijn nog volle glas met dat van Jan, wat bijna leeg was. Zo houd ik het vol. Aan het eind van de 3 uur durende lezing met een toertje door de brouwerij met 9 vaten van 1000 liter elk krijgen we nog 1 of 2 glazen bier van je voorkeur. Het is echt een perfekte lezing. De brouwer of te wel Herr Braumeister, een jonge vent, is helemaal weg van zijn vak en geeft uitstekende uitleg. Leuke middag. Hierna hoeven we eigenlijk niets meer. Jan wil alleen nog maar naar bed. Hij komt er ook niet meer uit vandaag. Ik breng de avond alleen door. In het theater wordt de show over Queen opgevoerd, allemaal liedjes van Queen en dansjes er bij. Dit was een uitstekende show en ik besluit dan ook de 2e voorstelling bij te wonen. Tussendoor heb ik zelf toch nog een kleinigheid gegeten, soep en kaas en het toetje van het Brauhaus.

Donderdag 15 februari 2018.

Vandaag komen we om 8 uur in Lanzarote aan. We gaan om half 11 met de shuttelbus naar de stad Arrecife. Hier lopen we lekker rond. We nemen 2 keer een cortado, een espressokoffie met warme melk. In 2 parfumeriewinkels scoor ik nog mijn favoriete lippenstift van Shiseido. Steeds als ik een nieuwe nodig heb, zijn de kleuren aangepast en de nummers dus ook. In Nederland is mijn favoriet niet meer te krijgen en hier heb ik er nog 2 kunnen kopen. In de rest van de week ga ik elke parfumerie binnen om te kijken of ze nog wat voor me hebben.
Arrecife is een leuk plaatsje met een autovrije winkelstraat met veel schoenenzaken en kledingzaken met veel aanbiedingen. Na het winkelen lopen we nog langs de waterkant om te kijken hoe het er verder uitziet. Maar de winkels sloten om 2 uur voor de siësta en dus zijn wij maar met de bus terug gegaan naar het schip.
En hebben we in de California Grill hebben we een hamburger gegeten. Die smaakte ons goed.
De show bestond dit keer uit een versie van “Wie wil er een miljonair worden” waar de kandidaat 15 vragen goed moet beantwoorden om een miljoen te krijgen. In dit geval is de hoofdprijs een 14daagse cruise. Er waren achtereenvolgens 3 kandidaten, maar geen van drieën haalde de eindstreep. Maar het was leuk om dit zo een keer te zien. Met een stemkastje werd de snelste deelnemer vastgesteld en die werd de kandidaat.
Daarna was er in het Brauhaus een karaoke. Het zat er bomvol. Maar de karaoke stelde niets voor. Toch is zoiets geslaagd voor het schip, omdat het bier rijkelijk vloeit.

Vrijdag 16 februari 2018.

La Palma is een eiland dat we niet kennen. De hoofdstad heet Santa Cruz de la Palma. We komen pas om 9 uur aan en worden na 10 uur pas door de autoriteiten vrijgegeven. Dan gaan we de wal op. Wat een mooi havengebouw en trouwens de hele omgeving is zeer uitnodigend. Je loopt zo de stad in. Bij het toeristenbureau haal ik een plattegrond. Dan lopen we de hoofdstraat in, een voetgangerszone. Wat een leuke wandeling maken we hier. Uiteraard drinken we onderweg een cortadootje voor 1,80 euro samen. Aan het eind van de straat draaien we de zonnige waterkant op. Hier zijn meer terrasjes, bier voor 1 euro, etc. Wij gaan een mooi restaurant binnen en nemen plaats op de binnenplaats. Hier eten we heerlijke gegrilde vis en drinken er een witte wijn bij van hier van het eiland.
La Palma is ook weer een vulkaan. Het is er heel groen en je kan er wandelingen in de bossen maken. Toch is er de grootste vulkaankrater ter wereld. Je kan dit bezoeken. Maar wij hebben zoiets al op Lanzarote gedaan. Het is spectaculair, maar 1 keer is genoeg.
Er is hier geen zandstrand, alles is zwart van de lava.
De vulkaan kan uitbarsten, alhoewel niemand kan voorspellen wanneer. Maar als het gebeurt, dan splijt de uitbarsting het eiland in twee delen. Dat is een regelrechte ramp, want dan zakt de linkerhelft van het eiland in de zee en veroorzaakt een dusdanige tsunami over de hele Atlantische Oceaan heen dat de oostkust van de VS overstroomd raakt.
Eenmaal terug konden we door naar Bella Donna voor de koffie met taart. We konden nog heerlijk op het achterdek in de zon zitten.
Daarna heeft Jan ons voor de terugvlucht al ingecheckt. En daarna hebben we nog rustig gezeten in de Aidabar om nog gebruik te maken van het feit dat we nog in Europa zitten en
Na het diner genieten we met name hoorbaar van de show “Can you feel it?”. Er worden Engelse en Amerikaanse liedjes gezongen en de showdansers doen hun best om er wat van te maken. Niet slecht. Maar door het ronde theater zie je alleen wat als je vooraan zit of op dek 9. Anders is het hopeloos. Kortom, wij zijn niet kapot van dit theater.
En verder, nu we bijna aan het eind van de week zijn, concluderen we dat we ook niet kapot zijn van het buffet-eten. En ook niet van het steeds maar moeten zoeken naar een plaatsje. Dat lukt dan steeds wel en dan zit je weer naast andere mensen. Wij doen geen moeite om contact te leggen met de Duitsers. We moeten toch teveel moeite doen om de conversatie te volgen. Dus laat maar.
Morgen gaan we nog naar Tenerife.

Zaterdag 17 februari 2018.

Het is mooi weer, een stralend blauwe lucht, en we liggen zowat midden in de stad. Dat is mooi, kunnen we alles lopend afdoen. Met de Costa moesten we met een shuttle het hele haventerrein overrijden voor we op pad konden. Nu liggen we aan de cruiseterminal en dat is mooi meegenomen.
Al snel blijkt dat de winkels ook op zaterdagmorgen dicht zijn. Dat is nooit. En het heeft wel een reden. Het is een verlaat carnaval in de stad. Er staan 2 enorme podia opgesteld en vanaf 12 uur worden er optredens verwacht. Iedereen is verkleed, alleen de passagiers van ons schip en dat van het P&O schip niet. En de mensen zien er werkelijk fantastisch uit. Wij gaan op het terras van café Atlantic zitten. Hier zitten we altijd als we hier aanleggen. En wachten op de parade die ongetwijfeld voorbij zal komen. Na een tijdje kunnen we zelfs vooraan in de zon zitten. Maar hoe lang we ook wachten en we de groepen en groepje heen en weer zien kuieren, er komt geen optocht voorbij. Dan gaan we zelf maar op pad. We willen eigenlijk boquerones eten, dat zijn gefrituurde visjes. Maar er is in de stad verder geen doorkomen aan. We keren dan ook terug naar ons oude stekkie en gaan binnen bij het open raam zitten en bestellen gefrituurde calamaris en tortilla. Ook erg lekker. Dan vinden we het tijd om terug te gaan naar het schip. Het is al na drieën inmiddels. Op ons balkon staat er een lekker zonnetje en daar strijken we neer. Ik heb onderweg bij een kiosk de Telegraaf gevonden en van mij heeft Jan dan ook geen last meer.
Als die uit is, moet ik er toch aan geloven, de koffers moeten gepakt worden.
In de ene komt al het ongebruikte goed en opgevuld met overbodige schoenen. Dit had allemaal niet mee gehoeven. Nu begrijpen we de mensen wel die met alleen handbagage deze week door komen. Hadden wij ook gekund achteraf. Maar goed, later op de avond komt ook de andere koffer vol. Wij zijn voor de laatste maaltijd nog maar een keer in het Brauhaus neergestreken. Hier staat als dagmenu een Bauern ente, eend dus, op het menu. Die nemen we en we krijgen dan ook ieder een halve, gegrilde eend op ons bord met rode kool er bij. Wat was dat lekker zeg. En met een flesje witte wijn er bij om het weg te spoelen constateren we dat het al met al toch zo’n slechte week niet was. Het weer was redelijk, zowel op Madeira als op Lanzarote als op La Palma en helemaal vandaag op Tenerife.
Ook op het schip hebben we ons wel zelf kunnen vermaken.
Het ’s avonds aanschuiven voor het eten van het buffet vonden we minder geslaagd. Ook het ronde theater in het midden van het schip was te klein en als je achterin zat, zag je op het podium niets. Vroeg gaan zitten betekent dat dus. De show van Queen vond ik het beste wat er was.
Er werd uiteraard van alles gedaan aan carnaval, zoals Rosenmontag, en ook aan Valentijnsdag. En verder vonden wij het Frühshoppen en de Stadl in het Brauhaus het leukste van de week.
Het hele schip is volledig Duits met ook alleen Duits als voertaal en bijna alleen maar Duitse passagiers op een verdwaalde Nederlander na, zoals wij bijvoorbeeld die bij Stip hadden geboekt.
De catalogusprijs voor de Aida reizen zijn aan de hoge kant. Al moet er wel bij vermeld worden dat de servicekosten per dag er bij zitten en ook de tafelwijnen en bieren tijdens de maaltijden. Dat scheelt wel.
Kortom, gaan we nog een keer met de Aida? Kan gebeuren, mits er een Brauhaus aan boord is en met een aanbieding voor een weekje, zeker wel.