Vaarschema:
Week 1
Woensdag 8 maart. Fort Lauderdale
We starten weer op Schiphol ’s morgens heel vroeg. Eerst vliegen we met Lufthansa naar Frankfurt om over te stappen op een intercontinentale vlucht met weer de Lufthansa naar Miami. Hier komen we in de middag om ongeveer half 4 aan. We zijn snel door de immigratie heen, mede dankzij de digi palen die er in overvloed staan opgesteld.
Dan vinden we onze Costamedewerker en worden we naar de bus gebracht. Om half 6 zitten we helemaal ingecheckt en wel op de Deliziosa. Zo snel hadden we dat nooit gedacht. Nu op zoek naar Ruud en Wil, die al in Florida zijn. We kunnen ze niet zo gauw vinden. Dan maar eerst eten. We hebben inmiddels de Perl Diamant status bereikt, dwz. de hoogste clubstatus en dan mag je ( word je zelfs min of meer) verplicht om in een speciaal restaurant te eten. Dat doen we dan ook maar. We worden eerst aan een tafel voor 4 gezet, maar dat was een vergissing. Wij hebben tafelnummer 214 en dat was nr 214b, voor 4 personen bedoeld. Die kwamen ook opdagen. Gelukkig hoefden wij maar 1 tafeltje op te schuiven en hadden we een tafel aan het raam langs het promenadedek, met uitzicht op zee dus.
Na de maaltijd nog maar een keer het hutnummer van Ruud en Wil gedraaid, maar ze gaven nog steeds niet thuis. Daarna hebben we besloten om op dek 2, bij het atrium, naast de ingang plaats te nemen. En dat werkte, om half 8 kwamen ze langs. Ze waren pas laat aan boord gekomen, gereden vanaf Orlando en hadden de huurwagen niet meer vlak bij het schip kwijt gekund; dat kantoor was om 6 uur al dicht. Ze moesten toen helemaal terug naar de luchthaven van Fort Lauderdale om de auto in te leveren en dan nog weer met een taxi terug naar het schip. Maar goed, we hebben elkaar gevonden. Morgenochtend maar verder praten, we zijn allemaal bek af van de reis. Jan en ik helemaal, want wij waren al zo’n 24 uur op de been.
Terug in de hut, de koffers waren er inmiddels ook al, moest ik nog alles uitpakken. En daarna gauw naar bed.
Donderdag 9 maart. Nassau
We komen om 12 uur in Nassau aan. We starten dus niet met een zeedag, zoals gewoonlijk het geval is.
We besluiten om met elkaar de wal op te gaan en een beetje rond te wandelen. Het hotel Atlantis staat voor de volgende keer, 19 maart, op de rol. We hebben ons georiënteerd en weten nu dat er taxi’s rijden die ons voor $4 pp enkele rit vlak voor de deur van dat mooie hotel afzetten. Nu lopen we de hele hoofdstraat af, over de Strawmarket waar heel veel dames strooien hoeden, tasjes en wat dies meer zij verkopen, naar het gouvernementsgebouw en weer terug over een plein waar we een versnapering in de vorm van een cocktail nemen. Al doende hebben we de hoofdzaken van Georgetown, Nassau gezien.
Tijd om weer terug te gaan naar het schip. Er liggen trouwens nog 3 grote cruiseschepen binnen. Al met al komen er bijna dagelijks zo’n 10.000 man passagiers de wal op. Niet niks voor zo’n klein eiland. De meeste mensen gaan duiken of snorkelen of alleen maar naar het strand.
’s Avonds komen we er achter dat we niet met ons vieren kunnen dineren in de diningroom. Er is geen tafel voor 4 meer vrij. Ruud en Wil zijn aan een tafel voor 6 personen geplaatst en hoe we ook praten en soebatten, er is geen plaats. Wel wordt ons beloofd dat we vanaf de 18e wel een tafel voor ons vieren kunnen krijgen. Daar gaan we dan maar van uit. Voorlopig gaan Ruud en Wil steeds bij het buffet op dek 9 eten en schuiven wij daar om de andere dag bij aan. Het is wel wat teleurstellend, maar we leggen ons er noodgedwongen bij neer.
Na het diner gaan we naar de show. Die is voor ons bekend, maar we willen hem nog wel eens zien.
Vrijdag 10 maart. Op zee
Het is een zeedag en die brengen we luierend aan dek door. Ik ga nog een uurtje in de zon, maar Jan neemt meteen ons oude stekje op dek 10 in en reserveert daar ook een ligbed voor mij. Dat is maar goed ook, want als de muziek bij het zwembad te hard wordt, ben ik weg.
Verder is het een heerlijk relaxte dag.
Na ons diner op dek 3 zoeken we Ruud en Wil weer op op dek 9 bij het buffet. We gaan weer gezamenlijk naar de show en daarna drinken we nog een kopje thee op het achterdek. Het is heerlijk zwoel weer. Dit doet ons zo denken aan onze gezamenlijke reis rond Zuid- Amerika op de Prinsendam. Daar deden we dit heel vaak, zo nog even nazitten met een kopje thee of iets anders.
Zaterdag 11 maart. Amber Cove
Vandaag zijn we in Amber Cove op de Dominicaanse republiek. Hier heeft de Carnival Groep een prachtige haven laten aanleggen met diamant- en horlogewinkels en souvenirwinkels. Ook is er een heel mooi zwembad en zijn er ligbedden in overvloed. We hoeven hier dus niet ver weg te gaan. Jan en ik hebben dat al eens gedaan met een excursie en toen reden we eerst langs allerlei vuilnisbelten om vervolgens in een paar toeristenzaken terecht te komen in niet al te frisse wijken. Het was niet slecht, maar niet voor herhaling vatbaar en al helemaal niet met een taxi. Wel hadden we de vorige keer hier een heerlijke rum gekocht in een rum distilleerderij.
We zijn naar het zwembad gegaan. Het was nogal bewolkt en dus dachten we dat we best in de zon konden liggen en niet onder de palmbomen. Dat was een vergissing. Binnen de kortste keren waren we behoorlijk verbrand ondanks dat we ons al snel wel naar de palmbomen hadden verplaatst. Maar niet insmeren is natuurlijk niet verstandig. Jan had een heel verbrand hoofd en mijn schouders deden behoorlijk zeer. Een goede leer voor de volgende keer. De komende dagen uit de zon blijven betekent dat dus. Maar al met al hebben we ons prima vermaakt. Om half 3 moesten we weer aan boord zijn. Dat ga je op deze korte afstand natuurlijk redden. Wij hadden nog even onze mails en fb opgehaald in een cafeetje waar ze overheerlijke Dominicaanse koffie hadden. Na alles binnengehaald te hebben, togen we terug naar het schip voor een laatste glaasje champagne op ons balkon.
Zondag 12 maart 2017. Ocho Rios
We liggen weer aan de stukgoedkade in Ochos Rios oftewel 8 rivieren op Jamaica. Hier leiden alle excursies links om of rechts om naar de Dunn rivierwaterval. De topic is om hier van beneden af de waterval op te klimmen. Je krijgt dan wel rubberen schoenen aan. Wij zien van dit uitje af en gaan met Ruud en Wil een wandeling maken naar het zeer dicht bij gelegen toeristisch centrum. Dit ligt ook aan de officiële pier die op zondag dicht is. Daarom kunnen wij er niet aanleggen. Niet alle winkels zijn open, maar we hebben hier wel een heerlijke, Jamaicaanse koffie genomen, van het merk Blue Mountain. Je proeft wel dat het erg lekkere koffie is. Het weer was ook heerlijk, een beetje bewolkt en af en toe een paar spetters. De hele middag hebben we in dit gebied met meerdere winkelcentra doorgebracht. Ook hier is veel leegstand en verder zijn er talloze diamant- en pareljuweliers, met name veel Indiërs. Toen we alles bekeken hadden en deze keer stoelklemmen om je handdoeken vast te zetten aan de rugleuning te hebben gekocht, zijn we teruggekeerd naar het schip. Het was weer genoeg geweest voor vandaag.
Maandag 13 maart 2017. Georgetown
Op Euronews op de tv leven we mee met de perikelen rond de uitzetting van de Turkse regeringsleden die campagne wilden komen voeren in Europa.
We zijn vandaag de hele dag op de Kaaimaneilanden, die waar nog al wat banken en advocaten zijn om het een en ander weg te zetten of wit te wassen. We hoeven niet zo vroeg van boord. Wij zijn hier al 2 keer geweest en de hoofdstraat met de bekende winkels hebben we wel gezien. We besluiten om ons te laten rondrijden door een taxi over het westelijke deel van het eiland. Dit is het hoofdeiland van de 3 eilanden die samen de Cayman Islands voorstellen. Met ons vieren stappen we bij een vriendelijke dame in haar taxibus en laten we ons heerlijk rondrijden langs de bekende toeristische punten. Een daarvan is de plek die Hell genoemd wordt. Daar koopt Jan een pet van en ook een fles rum en 6 stuks rumcake. Dan rijden we door naar de dolfijnen. De schildpaddenfarm slaan we over. Na zo�n 2,5 uur zijn we weer terug bij de haven. We willen nu nog wel wat drinken, maar in 1 zaak krijgen we wel de menukaart, maar voor een drankje komt het meisje nooit meer terug. Dan maar ergens anders een versnapering gezocht en uiteraard gevonden. Het werd een zeer speciaal ijsje. Dan is het weer tijd om naar de tenderboot te gaan en naar het schip. Jammer genoeg mochten we net niet meer mee met de volle tender en moesten we een half uur wachten voor onze tender vertrok.
Op ons balkon hebben we de ondergaande zon gezien en zijn daarna aan tafel gegaan. Weer een dag om. Morgen hebben we een zeedag.
Dinsdag 14 maart 2017. Op zee
Op deze zeedag beginnen we, net als elke dag, met het volgende ritueel. Ik ga eerst op het balkon mijn Tai Chi oefeningen doen, dan gaan we ontbijten en daarna lopen we een aantal rondjes op het promenadedek op dek 3. Daarna zoeken we een ligbed op dek 10 op en rusten we de hele middag heerlijk uit. We luisteren wat naar muziek en lezen wat in een blaadje. Zo komt de dag wel om. Vandaag is er weer bingo en wij doen weer mee.
Laat Jan nu weer prijs hebben. Het is de troostprijs van 1 rijtje vol en dat levert, gedeeld met nog een winnaar, $50,- op. Toch leuk meegenomen. Hij heeft altijd prijs. De winnaar kon trouwens $1000,- incasseren. Wij moesten beide nog maar 1 nummer, maar helaas, het werd niks.
Week 2
Woensdag 15 maart 2017. Roatan
Het is vandaag verkiezingsdag in Nederland en dat gaan we natuurlijk hier ook volgen via Euronews weer.
We liggen in Roatan en hier gaan we op ons gemak de wal op om naar het privé strand te gaan. We liggen heerlijk een poosje onder de palmenbomen en gaan ook het water nog even in. In de middag gaan we op tijd terug om nog iets van het buffet mee te pakken.
We lezen dat Rutte aan kop gaat en dat Wilders niet de grootste partij geworden is. Europa haalt opgelucht adem en Nederland wordt aan alle kanten gefeliciteerd met dit verkiezingsresultaat. De PvdA is wel afgestraft voor de regeringsverantwoordelijkheid en voor de slappe campagne die er gevoerd is. Jammer, maar er komen wel weer andere tijden voor deze partij. Kijk maar naar het CDA, dat klimt ook uit het dal. Wij zijn benieuwd welke regering er gevormd gaat worden. De 4e partij kiezen zal nog niet zo makkelijk zijn.
We gaan vanavond op tijd naar bed, want morgen moeten we al voor 8 uur klaar staan voor de enige excursie die we geboekt hebben.
Donderdag 16 maart 2017. Cosumel
We willen nog een keer Chichen Itza zien, die fantastische Mayapiramides. Maar dat betekent vroeg op.
We gaan om 8 uur met meerdere excursiegroepen tegelijk op de enorme tenderboot. Hier kunnen wel 500 man tegelijk de wal op. Deze tender komt tegen ons schip aanliggen en we hoeven dan ook niet eerst de hele pier af te lopen. Aan de wal vervoegen we ons bij de Engelstalige gids. Dit blijkt toch een groep van 53 personen te zijn, een hele bus vol.
In de bus begint de uitleg over de Maya cultuur al. Helaas kunnen we deze gids minder goed verstaan en volgen dan de vorige. Die sprak beter Engels en legde ook veel meer uit. Dat is wel jammer, maar goed dat wij op herhaling zijn.
Op de site aangekomen kunnen we alles nog een keer goed in ons opnemen. Vooral Jan ziet nu eigenlijk meer, omdat hij nu niet aan het fotograferen is ( op een paar fotootjes met zijn telefoon na voor fb ). Ik heb wel een Mayakalender gekocht. Daar later meer over, als ik hem bestudeerd heb.
De chauffeur nam zowel op de heen- als op de terugweg een andere route dan bij de vorige excursie. Toen reden we over de tolweg en nu rijden we over 2 baanswegen door de dorpen heen. We hebben veel meer van het land gezien, de huizen en hutjes en winkeltjes, enz. het is allemaal erg armoedig. Veel huisjes hebben palmbladen als dakbedekking en staan op palen. Wel zie je langs de kant van de weg wel eens een kapelletje of altaartje staan, allemaal katholiek dus. Maar de kerken zijn door de conquistadores naast de religieuze piramides geplaatst. Die moeten dus nog wel hier en daar verborgen onder het groen te vinden zijn.
Na de terugrit van weer ruim 2,5 uur kwamen we net op tijd aan voor de tender terug. Nu ook zat deze boot vol met allemaal excursiemensen. De busrit had mij wel opgebroken. Ik wist niet meer hoe ik moest zitten en had er een fikse hoofdpijn aan over gehouden.
Meteen na het avondeten, voor mij alleen wat fruitsalade, ben ik naar bed gegaan. Gelukkig zette de hoofdpijn niet door en was ik op de volgende zeedag weer kiplekker.
Vrijdag 17 maart. Op zee
Dit is weer zo’n heerlijke zeedag waarin niets moet en alles mag. Wij hoeven nog niet in te pakken, wel zo rustig.
Vannacht worden alle prijzen weer omgezet van de dollar naar de euro. Dat is een hele operatie. Ook de slotmachines in het casino moeten met de hand omgezet worden. Alle informatie, aankondigingen, prijslijsten en ook alle rekeningen van de vele honderden passagiers die meevaren naar Europa moeten aangepast worden. Eerst worden alle rekeningen afgesloten en krijg je je overzicht van de bestedingen in dollars. Dat wordt ook afgeschreven en dan wordt er een nieuw account geopend. Ook moet de creditcard weer opnieuw geactiveerd worden. Het duurt een hele dag voordat de Costa dit voor elkaar heeft. Maar dan loopt alles weer op rolletjes.
Morgen zijn we weer in Fort Lauderdale en begint het 2e deel van onze reis, de oversteek naar Europa.
Dit is het einde van het 1e deel van onze cruise.
Zaterdag 18 maart 2017. Fort Lauderdale
We zijn vanmorgen vroeg in Port Everglades in Fort Lauderdale aangekomen en liggen hier tot 23 uur. We hebben dus de hele dag de tijd om iets te gaan ondernemen. De ochtend gebruiken we om te immigreren en alle data binnen te halen en het een en ander weg te sturen. Daarna gaan we terug het schip op en lunchen. Dan is het tijd om naar de Galleria Mall te gaan. We nemen met elkaar de taxi. Dat duurde even, want er stond er niet een meer klaar. De taxiwachter liet er een vlak voor zijn voeten stoppen om ons te laten instappen. Toen de taxichauffeur hem niet gehoorzaamde, stuurde de wachter de taxi gewoon weg onder het motto : als je mij niet gehoorzaamt, ben je misschien ook niet correct naar gasten. Geen klandizie voor hem dus. De volgende taxi was wel voor ons.
In het winkelcentrum wilde ik weer naar korte broeken kijken bij Macy’s. Helaas kon ik weer niet slagen, Jan wel. Hij had een mooie lange broek van het merk Tommy Bahama te pakken in zijn maat uiteraard. Na een kop koffie genuttigd te hebben bij Starbuck’s onder in Macy’s zijn we naar ons volgende project gegaan, weer met een taxi. Nu naar Las Olas boulevard waar we gaan eten. Ruud wil hier heel graag spaghetti carbonara eten. Eerst lopen we wat rond en kijken bij de diverse Italiaanse restaurants op hun menukaart. Gelukkig vonden we er een, Tuscany geheten, waar het gerecht op het menu stond en waar ze voor ons ook nog een mooi plaatsje hadden. We hebben er heerlijk gegeten. Ruud zijn spaghetti, Jan een lamsbout met bot en Willy en ik hebben een ceasar salade en een lasagna gedeeld. En met een lekker roseetje erbij kon onze avond niet meer stuk. Het toetje werd gescoord bij de ijszaak. Daarna was het tijd om weer naar het schip te gaan. Het was een heerlijke dag.
Zondag 19 maart 2017. Nassau
De eerste haven is Nassau op de Bahamas. Hier gaan we het hotel Atlantis bezoeken. We nemen een taxi met nog meer mensen en voor 4 dollar pp worden we erheen vervoerd. Het is aardig warm en buiten lopen valt dan ook niet mee. Jammer genoeg mogen we niet in het hotel zelf rondkijken en ook niet de tuinen met zwembaden in. Wel logisch als je bedenkt dat een eenvoudige kamer al zo’n 800 dollar per nacht kost. Dan wil je niet die nieuwsgierige gasten van de cruiseschepen over de vloer hebben. Maar toch hebben we een indruk gekregen. Het is precies dezelfde uitvoering als Atlantis in Dubai en in Zuid-Afrika.
Na een rondwandeling gingen we kijken of er op het strand nog wat te beleven viel, maar er waren geen ligstoelen. Het zag er niet zo aantrekkelijk uit. Daarna zijn we terug gegaan naar het centrum, hebben wat gedronken en mails binnen gehaald en zijn weer naar het schip gegaan.
Maandag 20 maart 2017. Op zee
Dit is een zeedag. Het gebruikelijke dagprogramma wordt weer opgestart. Eerst tai chi op het balkon door Ria, daarna ontbijten, dan 1 uur lopen door Jan en een half uur door Ria en dan gaan we ergens uitrusten van al deze activiteiten.
Dinsdag 21 maart 2017. Grand Turk
Vandaag bezoeken we Grand Turk. Dit eiland zijn we van de winter met de Eurodam voorbij gevaren, omdat de golven over de pier sloegen. Nu is het prachtig weer en kunnen we zo de wal op. Maar we hebben hier de hele dag de tijd en daarom gaan we eerst naar de winkeltjes, dan lunchen en dan naar het strand. Helaas was toen de zon verdwenen. Het was nog wel warm en ik ben nog de zee in geweest, 2 keer zelfs. Misschien was het in de zon wel te heet geweest, maar nu kon het net. Verder valt er over grand Turk niks te vertellen. Het is een klein eiland en moet het van zijn mooie stranden hebben.
Week 3.
Woensdag 22 maart 2017. Op zee
Een zeedag, zie de vorige zeedag.
Donderdag 23 maart 2017. Sint Maarten
Eindelijk gaan we Jan zijn achterneef Bert van Driel en zijn vrouw Carmen bezoeken. Zij wonen op Sint Maarten, al bijna 8 jaar. Zij runnen hier een Peruviaans restaurant, het enige in zijn soort op Sint Maarten. Het ligt pal aan de boulevard en het strand. Bert geeft ook nog les, aardrijkskunde in de bovenbouw Havo/Vwo. Dat was vandaag ook en het duurde even voor hij thuis kwam. Wij hebben ons in het restaurant prima vermaakt met pisco sour en ceviches en lekker eten. En we hebben ook kennis gemaakt met Carmen. Met Bert hebben we nog tot ver in de middag zitten praten. Het is heerlijk relaxed op dit eiland. Het hoogseizoen is als de cruiseschepen er liggen. En het hurricane seizoen is van juni tot 1 december. Het lijkt ons wel wat om hier in de wintermaanden een tijdje door te brengen. Er wordt heel weinig Nederlands gesproken, alles gaat in het Engels. Maar de Bert zijn leerlingen moeten toch de Nederlandse examens afleggen, net zoals bij ons. Dat valt dan niet mee, als je de taal niet voor de vollen 100% beheerst.
Het zuidelijke deel van het eiland is Nederlands en het noordelijke deel is Frans. Dat schijnt mooier te zijn, omdat de Fransen hun grondgebied beter onderhouden van regeringswege uit.
Na nog een wandelingetje door de hoofdstraat was het weer tijd om de watertaxi terug te nemen. Er lagen trouwens nog 2 cruiseschepen, waarbij de Deliziosa maar in het niet viel. Het waren de “Regal Princess” en de “Oasis of the Seas” van Royal Caribbean.
Vrijdag 24 maart 2017. Antiqua
De laatste stop voor we aan de grote oversteek beginnen. Het is het eiland Antigua, hier zijn we in december ook in de Caribbean begonnen. Toen hebben we de hoofdstraat op en neer gelopen. Nu kiezen we voor een rondrit over het eiland. Het moet een mooie natuur zijn hier. We nemen met ons vieren een taxi voor een vastgestelde prijs van 100 dollar voor 2,5 uur. We krijgen een goede indruk van het eiland. Veel huizen zijn van hout en behoorlijk vervallen en verveloos. Onze eerste stop is Nelson’s Dockyard in the English harbour. Deze haven ligt heel beschut in een enorme inham en beschermde de oorlogs- en handelsvloot tegen de hurricanes. Hier konden de schepen van de Engelsen veilig het stormseizoen afwachten en de schepen laten repareren. Er waren nog werkplaatsen, matrozen- en offiiciers onderkomens. Nu was er ook een museum en wat restaurants. Wij vonden het een erg leuke historische plek. Van de oorspronkelijke bevolking, de Arawaks, was niets meer over. Nu wonen er nazaten van de slaven die hier door de Engelsen heen gevoerd werden om het zware werk te doen.
Het eiland is heel vruchtbaar. Groente en fruit is er in overvloed. Ook is er een klein regenwoud, dus water valt er ook genoeg. Jammer genoeg wordt er onvoldoende op het land gewerkt om met name de bananenplantages te onderhouden. Die bomen staan er verloren en verlopen bij. Bananenbomen vergen veel onderhoud, anders wordt het niks met de bananen.
De 2e stop was boven op een berg met een uitkijkpost. Op deze Shirley heights konden we the English Harbour in de diepte zien liggen. Ook hadden we een schitterend overzicht over de ligging van de beschutte haven.
Hierna zijn we langs de kust met de mooie publieke stranden en de hotels terug naar St. John’s gereden. Een biertje ging er nu wel in. We waren wel 3 uur onderweg geweest. De taxichauffeur had geen haast. Zijn 2e baan als bartender in een hotel begon pas om 4 uur.
Op de valreep heeft Jan in een Levi’s zaak een korte witte en een echte 501 Levi’s lange broek gekocht. En omdat we van het schip komen, krijgt hij nog eens 20% korting extra. Wat een geluk heeft hij toch. Daarna zit het passagieren er op.
’s Avonds krijg ik van Jan een heel mooie Swarovski hanger, dat was heel lief van hem.
Bij de wegvaart gaan we aan de oversteek beginnen. ’s Avonds na het eten lopen we nog een paar rondjes met ons vieren op het promenadedek. We zien nog maar steeds lichtjes in de verte. Welk eiland zou dit nou nog zijn? Met de gps van het schip kunnen we het precies zien. We varen links om helemaal om Antigua heen en komen ook langs English Harbour. Dan is het echt over met de Caribische Zee en varen we de Atlantische Oceaan op. Dan gaat ook de oceaandeining beginnen.
We verheugen ons enorm op de komende 6 zeedagen. Ze zullen omvliegen als we niet uitkijken en ze goed benutten.
Op naar Santa Cruz de Tenerife.
Zaterdag 25 maart 2017. Op zee
Dag 1 van de oversteek. Het tijdsverschil is nog 5 uur en moet natuurlijk teruggebracht worden. Dat gaat hier niet in de nacht, maar overdag is het 11 uur en de volgende minuut meteen 12 uur ; s middags. Het heeft het voordeel dat je ’s avonds niet steeds wat eerder naar bed moet om voldoende nachtrust te krijgen, 5 nachten achter elkaar.
Maar overdag is het zaak je maaltijden goed te spreiden of er gewoon eentje overslaan. Een laat ontbijt kan dan zomaar overgaan in een vroege lunch, brunchen genaamd.
Er wordt tijdens de zeedagen de hele dag van alles georganiseerd, maar daar morgen meer over.
Zondag 26 maart tot en met woensdag 29 maart 2017. Op zee
Tot nu toe hebben we steeds een uur per dag ingeleverd, steeds is de klok van 11 naar 12 uur gesprongen. Wij zijn er nog steeds erg tevreden over.
De tv en mobieltje hebben geen bereik meer. Alleen kan Jan via het internet van het schip toch de mails en FB naar buiten sturen. Dat kost dan wel ingekochte MB’s.
Hier koop je aan boord MB’s. Bij de HAL koop je minuten. Dat is achteraf toch gunstiger, omdat je er meer controle over hebt. Bij de MB’s gaan er allerlei programma’s updates en andere informatie binnenhalen zodra je je toestel openzet voor e-mail. En je weet niet precies hoeveel er dan van je ingekochte MB’s zijn gebruikt. Jammer maar helaas.
De hele dag is er wat te doen. Van sportoefeningen tot aan spelletjes bij het zwembad, danslessen en Italiaanse lessen toe. Ook kun je meedoen met triviant over bijv. biermerken, vlaggen, cruisemaatschappijen , verzin het maar. Natuurlijk is er ook af en toe een bingo. Is er elke middag om 2 uur een speelfilm in het theater en kun je ook gewoon lekker op dek in de zon zitten. Je hoeft je geen moment te vervelen. Dat mag natuurlijk ook, daar is niks mis mee. Als uiterste plek is er nog het casino. Hier wordt menig kapitaal vergokt.
Wij hadden het geluk dat we steeds wat wonnen. Alhoewel Jan nu op woensdag bijna door zijn centjes heen is. We hebben de roulette speelautomaat ontdekt. Dat gaat soms heel goed. Hier kun je ook kleine bedragen incasseren.
Verder zitten er overal veel groepjes een spelletje kaart of rummikub of nog iets anders te spelen. Ziet er gezellig en huiselijk uit.
Wij ontbijten steeds aan de late kant, slaan dan de lunch over en gaan meteen om 4 uur over op de thee of koffie met lekkere kleine gevulde broodjes of overheerlijke koekjes, cakes en gebakjes. Dat is voldoende tot het diner om half 7.
Na het ontbijt gaan we op dek 3 onze rondjes lopen, Jan wel 10 en ik meestal 3. Dat is weer genoeg voor de dag. Daarna zoeken we een plekje op een van de dekken of op ons eigen balkon op.
Inmiddels heb ik me opgegeven voor een gelegenheidskoor. Een van de toetsenisten van een van de bands heeft een paar liedjes bij elkaar gezocht en die oefenen we.
Op de zeedag na Tenerife wordt er ’s middags in het theater een optreden verzorgd door gasten die zich hier voor opgegeven hebben. Dat zijn er meestal niet zoveel. Mensen van de cast vullen dan mede het programma en nu doen wij dat ook met het koor. Een van de Italianen die meezingt kan fantastisch zingen. Hij doet ook van een lied een solostuk. Deze meneer doet ook mee met de Voice of the Seas en hij is met karaoke door de voorrondes gekomen. Volgens ons gaat hij ook de finale winnen.
Vandaag, woensdag, hebben we een nare mededeling van de kapitein gekregen. Er wordt een bemanningslid gemist. Dit was vanmorgen om 10 uur bekend gemaakt. En dat betekent dat het schip moet omkeren en dezelfde route moet terugvaren om te zoeken naar de vermiste persoon. Op de plek waar de man voor het laatst aan boord gezien is, wordt dan de zee afgezocht. Dit duurde tot 21 uur. Toen gaf de internationale coördinatie toestemming om onze cruise te vervolgen. Er hing boven de plek ook 3,5 uur een vliegtuig rond om te zoeken. Maar tevergeefs, er werd niemand gevonden. De persoon moet dus als vermist opgegeven worden.
Wonderbaarlijk genoeg halen we toch nog overmorgen op tijd Tenerife. Wij dachten dat we die haven wel zouden kunnen overslaan, maar de kapitein verzekerde ons dat we er gewoon op tijd aankomen. Toch weer mooi meegenomen.
Jan heeft meteen Sergey weer een mailtje gestuurd dat we toch aankomen, nadat hij hem vanmorgen al had meegedeeld dat we waarschijnlijk niet zouden kunnen komen. Hopelijk kunnen we ze nu toch op de kade ontmoeten. We zullen zien.
Vanmorgen heeft Jan ook bij Costa 2 van onze koffers aangemeld voor gratis vervoer via de Costa. Als je de hoogste status bij de Costa Club hebt, worden je koffers ( 1 pp max 32 kilo) gratis in Europa van huis naar schip en vice versa vervoerd. Hier gaan we nu voor het eerst gebruik van maken. We zijn sinds kort Perl Diamant, zoals de hoogste status hier heet. De HAL doet dat ook in de VS met de bagage van zijn passagiers. En hier in Europa doet de Costa dat voor de landen van de EU, mits ze op het vaste land liggen. Malta bijvoorbeeld valt er buiten.
Morgen is er alweer de laatste zeedag, dit is wel weer heel snel gegaan allemaal.
Week 4.
Donderdag 30 maart 2017. Op zee
Dit is de laatste zeedag dus en ook de laatste verslag dag van deel 2. Vanaf Tenerife ga ik aan het laatste deel beginnen, van Tenerife tot aan Venetië.
Vandaag heb ik weer met het koor geoefend. Het gaat allemaal heel ontspannen en toch wordt het wat. We hebben er nu 5 liedjes inzitten in 3 repetities en Fabio, de Italiaanse leider van onze groep is al heel tevreden. Op de eerstvolgende zeedag wordt het optreden gepland. Er komt zelfs een kledingvoorschrift : wit en zwart. Een van onze koorleden, Paolo, kan heel erg goed zingen. Maar dat heb ik al vermeld. Inmiddels is “The Voice of the Seas” geweest en inderdaad heeft Paolo met 88% van de stemmen gewonnen. Hij kreeg een staande ovatie. Dat kon hij wel niet zien, want hij is blind, maar vast en zeker kon hij het enthousiasme horen en voelen. Wat een geweldige avond was dit weer. Jan zet zijn “O sole mio” op fb zodra we aan de wal zijn en gratis wifi hebben.
Verder hebben we ons bijna niet buiten laten zien. Het waait behoorlijk, mede doordat de kapitein er de sokken heeft ingezet. We varen ruim 21 knopen en 1 knoop is een zeemijl van ruim 18 km/u.
Vanwege de tegenwind komen we morgen een uurtje later aan en vertrekken ook weer een uurtje later. Kan makkelijk met dan weer een zeedag naar Malaga.
We zijn benieuwd of de man die in Antigua de boot gemist heeft, op Tenerife op de kade staat. Het schijnt een Fransman te zijn. Wellicht heeft hij zich in de tijd vergist, want we moesten de scheepstijd aanhouden in plaats van de plaatselijke tijd die een uur voorliep. Maar kom je dan te laat of ben je dan juist erg vroeg terug op het schip?? Wij hebben in Antigua tot kwart over 5 gewacht, de persoon is wel 5 keer omgeroepen en toen zijn we weggevaren. Als je dan echt achterblijft, heb je een probleem van 6 zeedagen om de volgende haven te bereiken. Maar wat heb je bij je als je even de wal op gaat op een tropisch eiland? Hopelijk voor hem lag de mijnheer gewoon ergens op een dek te slapen en is hij fijn met ons meegevaren.
Morgen zullen er wel havenautoriteiten en misschien ook nog politie aan boord komen om rapport te maken over het verdwenen bemanningslid. Daar horen wij verder niets meer van.