Vaarschema:
Zaterdag 7 januari 2017. Fort Lauderdale
We hebben de tijd, want pas om 11.15 uur staan onze koffers klaar om mee genomen te worden. We zitten nog maar in de lobby te wachten met een kopje koffie er bij. Dan, als het tijd is, gaan we van boord. Ciao, tot 8 maart, dan zijn we terug. We kijken er al naar uit.
Met onze bagage gaan we weer in de rij staan voor de immigratie. Het duurt weer ca 45 minuten voor we er door heen zijn. Dan lopen we in 10 minuten naar de Eurodam en zijn al om half 1 aan boord. We hebben een nog grotere upgrade gekregen naar een Signature suite, 1 categorie onder de Neptunesuite voor de kenners onder ons. We zijn zeer aangenaam verrast en kunnen het nauwelijks geloven. Cruise Travel heeft met groot succes om een upgrade gevraagd, kun je wel zeggen. Een binnenhut boeken en dan dit krijgen, wow, dat is niet niks. We zijn zeer verguld.
Eerst maar weer gaan eten in de Lido Market zoals dat hier heet. Alles is heel herkenbaar en vertrouwd. We reserveren ook maar meteen voor vanavond het Indonesische restaurant de Tamarind en voor morgen de Pinnacle Grill om hier aan boord uit eten te gaan.
Na het overheerlijke diner in het Tamarind restaurant zijn onze koffers nog niet aangekomen. Dat kan uiteraard, omdat op de labels nog de oude hut staat. Er is ons bij het inchecken verzekerd dat het goed zou komen. Dan maar eens naar het frontoffice bellen. Ik krijg een Nederlands meisje aan de lijn en ze zal onze bagage zoeken en laten brengen.
Dan ga ik het schip in en na de show, om half elf, is Jan naar het frontoffice gegaan om nogmaals om de koffers te vragen. Weer wordt er beloofd dat er gezocht wordt en weer wachten we. Om 11 uur nog niets en weer gaat Jan naar het frontoffice en blijft daar net zo lang wachten tot er uitgezocht is of onze koffers op de andere kamer staan. Dat is ook zo en weer wachten we. Gelukkig zijn ze wel aan boord. Na nog een half uur ga ik maar naar beneden en blijf net zo lang bij het frontoffice staan tot er een telefoontje van Jan komt dat de koffers inderdaad in onze hut zijn aangekomen. Inmiddels is het middernacht, krijgt de klok een uur vooruit en moet ik nog gaan uitpakken. Mijn humeur is tot het nulpunt gedaald. Ik ga er ook een klacht over indienen. Dit kan gewoon niet. Wij gingen om 2 uur slapen. Heel jammer, want het zet toch ongewild een kleine domper op de geweldige hut die we hebben.
Zondag 8 januari 2017. Op zee
Het weer is omgeslagen. Het is bewolkt en winderig. De zee is onstuimig en we kunnen niet op ons ruime balkon zitten, erg jammer. Ook is de temperatuur gedaald tot 20 graden. Voor veel Amerikanen nog veel warmer dan de koude gebieden waar zij vandaan komen. Ook in Europa heeft de winter toegeslagen. Shari is op het ijs gevallen en heeft haar enkel gebroken. In Bergen op Zoom kan er gesleed worden. En er zijn veel ongelukken vanwege de ijzel. Verder in Europa liggen dikke lagen sneeuw, kortom het is winter.
Na het ontbijt ga ik naar het frontoffice en doe mijn beklag. Er blijkt niets van geregistreerd te zijn van onze zoektocht naar de bagage. Dat maakt me nog kwader. Dan maar een schriftelijke klacht indienen voor wat meer effect dan sorry.
Om 11 uur gaan we naar de 1e Park West kunstveiling. We kopen niets, maar drinken een glaasje pro secco en krijgen een envelop met kunst. Bovendien wint Jan een loterij en krijgt hij nog een envelop met kunst en 2 bonnen van 5 dollar voor het casino.
Na de lunch van een heerlijk broodje gaan we de wijnproeverij doen. En via de thee in de Oceanbar, ziet er heel gezellig uit, lopen we door de winkels naar het casino. Het blijkt dat de 2 bonnen alleen aan de roulette of black jack tafel ingezet kunnen worden. Ik ga roulette spelen. Dan blijkt dat er bovenop de bon nog eens 5 dollar gezet dient te worden. We hebben ook nog een boekje met nog zo’n bon. Ik ga dus met 15 dollar terug naar de roulettetafel en laat ik nou mijn inzet verdubbelen. Bij de kassa ga ik 30 dollar incasseren. Maar daarnaast hebben we allebei 10 dollar aan de machines verspeeld. Totaal verlies 5 hele dollars, kan er mee door.
Vanavond gaan we in de Pinnacle Grill eten, het is Gala en dat betekent in het lang en met het mooie jasje voor Jan. Wij gaan pas om 8 uur en dat duurt nog even. We gaan eerst naar het Lincolncenter om naar een klassiek concert te gaan luisteren.
De klassieke concerten zijn hier op het schip zeer in trek. Je moet vroeg zijn voor een zitplaats, anders sta je in de gang te luisteren. De concerten duren niet zo lang, maximaal 3 kwartier en hebben steeds een ander thema. Wij vinden het erg leuk om dit steeds mee te maken.
Het eten in de Pinnacle was weer voortreffelijk, zoals altijd. Hier op de Eurodam zijn er ook Nederlandse bedienden in de Pinnacle Grill aan het werk. Het is toch wel leuk om dat te zien en om dan ook even lekker in je eigen taal te praten met anderen.
Het weer was vandaag de hele dag niet zo best. Benieuwd wat dat voor morgen in Grand Turc geeft. We zullen het morgenochtend zien. Jan voorspelt dat we niet aanleggen.
Maandag 9 januari 2017. Grand Turk / Op zee
En hij krijgt gelijk. De kade en de aanlegsteiger zijn niet te zien, ze staan helemaal onder water. Dat betekent dat we doorvaren naar de volgende haven, San Juan op Puerto Rico.
We vermaken ons toch wel. We lopen wat rond, liggen bij het zwembad en luieren wat.
We hebben voor vanavond weer een specialiteitenrestaurant, nl de Tamarinde, een Indonesisch restaurant. Ook hier eet je voortreffelijk. Alleen sta je altijd binnen een uur tot anderhalf uur weer buiten. De bediening bestaat hier volledig uit Indonesische en eventueel Filipijnse dames. Ze hebben het goed in de hand en we worden vlot bediend.
Dinsdag 10 januari 2017. San Juan
Nu gaan we van boord. Het weer is opgeknapt en we lopen heerlijk de wal op. Het historische deel ligt meteen aan de haven en we lopen door de straatjes naar een plein waar je wifi hebt. Hier halen we onze berichten binnen. Dan gaan we weer verder naar de andere kant van het stadje. Onderweg nemen we midden op een klein straatje een cocktail op een terrasje. 2 oudere dames , ook van ons schip, zien kans om bijna alle voorbijgangers over te halen om een biertje of wat anders te nuttigen. De Mexicaanse eigenaren vinden het prachtig.
Dan gaan we naar een soort boulevard. Jan loopt verder door om foto’s van het immense fort te maken. Op veel eilanden zien we zo’n groot fort staan. We bewonderen de Spanjaarden die in de 16e en 17e eeuw toch kans hebben gezien om met de toen beschikbare middelen van die grote forten neer te zetten aan de havenmonden hier in deze regio. Ook in Plaza del Carmen, in Amber Cove, stond net zo’n fort.
Na de fotosessie zijn we op het gratis vervoer in de binnenstad gestapt. Er rijden de hele dag voor de bevolking en ook voor ons dus bussen en kleine toeristentreintjes rond en ze stoppen op vaste halteplaatsen.
Vlak bij het schip zijn we uitgestapt. Het is wel een raar gezicht. Je ziet het grote schip zo midden in de stad liggen.
Nadat we uitgestapt waren, hebben we maar weer wat te drinken genomen. Wel moest ik nog op bedeltjesjacht, dus op naar de hoofdstraat met alle internationale diamantairs. Missie geslaagd. Onderweg kwamen we twee Amerikaanse stellen tegen, die we in 2008 op onze Aziƫ reis al eens ontmoet hadden. Na een kort praatje zijn we weer doorgelopen, het werd ook tijd om weer naar boord terug te gaan. Ik loop al wel al weer goed, maar toch moet ik het nog niet overdrijven.
Vanavond eten we voor het eerst in de gewone diningroom. We hebben een tafeltje voor 2. De eetzaal zit niet vol, maar wij eten weer erg lekker.
Woensdag 11 januari 2017. Charlotte Amalia
Vandaag is het weer mooi weer en we gaan aan wal in Charlotte Amalia, St. Thomas. De stad is een beetje ver weg. Je zou het kunnen lopen, maar dat waag ik nog niet. Er staan taxibussen voor de poort en voor 5 dollar pp worden we aan het begin van de hoofdstraat afgezet. Hier is het een juwelenparadijs. De ene na de andere winkel is een juwelierswinkel.
Het is heerlijk om zo door de hoofdstraat te lopen. Natuurlijk nemen we ook een drankje, in een van de dwarsstraten die er uitzien als een hofje.
Meer dan dit is het niet, tenzij je naar een resort aan het strand gaat. Dat kan natuurlijk ook, maar daar hebben wij deze keer niet voor gekozen. Aan boord gaan we heerlijk op ons balkon zitten. We hoeven pas om 8 uur aan tafel en blijven heerlijk zitten kijken bij het wegvaren. De haven ligt prachtig in een natuurlijke baai. Maar eenmaal vertrokken ben je ook zo weer op zee.
Na het diner gaan we elke avond naar de show. We moeten zeggen dat we die niet erg spectaculair vinden. Op de Deliziosa waren ze beter. De enige show die ik wel aardig vond, was degene die een eigen show heeft in Las Vegas. Hij parodieert allerlei zangers en vertelt er moppen tussendoor. De cast van het schip trad op zonder decor of wat dan ook.
Een ander onderdeel van het schip was de veranderde dancing. Dit was nu een soort hotellounge geworden, de gallery lounge genoemd. Overal hangen schilderijen en staan er heerlijke fauteuils. Ook hangen er 3 grote tv schermen waar sporten op te zien zijn. En je zit er vlak naast het casino. Dit ziet er wel gezellig uit, vooral als er American football gespeeld wordt. Dat zit het vol met enthousiaste kijkers. Morgen is er weer een zeedag voordat we het “eigen” eiland Halfmoon Key aan doen.
Donderdag 12 januari 2017. Op zee
Zoals gezegd is het een zeedag en dat betekent relaxen ergens op dek of bij een van de zwembaden. Ik ga nog niet inpakken, dat doe ik morgenmiddag wel. Het zal nog niet meevallen, want we hebben toch weer wat gekocht. Maar ook laten we 2 dikke boeken achter en we hadden een paar zakken nootjes bij ons, die zijn ook op. En onze dikke vesten en jassen kunnen nu buiten de koffers blijven. Die moeten we aan namelijk.
We hebben een uitnodiging voor een Mariner’s lunch. We worden al om half elf verzocht aanwezig te zijn voor de uitreikingen van de medailles voor de behaalde sterren.
Voor 100 dagen cruisen krijg je de bronzen medaille, voor 300 dagen een zilveren en voor 500 dagen een gouden, echte nep uiteraard. Deze ceremonie is een erkenning van de HAL voor het feit dat men steeds weer terugkomt. Dat wordt uiteraard zeer gewaardeerd.
’s Middags gaan we eerst naar een klassiek concert en daarna naar de Oceanbar waar ze een overheerlijke high tea serveren.
Zo kunnen we er weer even tegen, zou ik zo zeggen. ’s Avonds gaan we voor de 2e keer naar de Pinnacle Grill. Dan kunnen we daarna geen pap meer zeggen. Eigenlijk zouden we moeten pendelen tussen de sportschool en de eetzaal. Dat kan wel, want het is er allemaal. Er zijn nog 2 amusementsonderdelen die ik nog niet besproken heb. Het eerste is de BB King jazzband. Gelukkig is de volumeknop iets teruggedraaid vergeleken met het optreden op de Koningsdam. Nu konden we de muziek wel verdragen. Maar ook nu weer, ze treden 3 keer 45 minuten op en dan is het over en uit. Net als je lekker aan het dansen bent, stopt de band er meer.
Het andere onderdeel is te zien en te horen in The Billboard on board theater, vlak naast het casino. Hier zitten ’s avonds 2 pianisten allerlei bekende moderne liedjes te zingen, kan ook op verzoek. Ook dit zit wel vol, maar duurt ook maar weer 3 keer 45 minuten. En dan kun je weer gaan. Maar ok. er is wel veel belangstelling voor, met name als er meegezongen kan worden. Het is allemaal erg Amerikaans. Zo word je in deze cultuur ondergedompeld. 90% van de bezetting is dan ook Amerikaan. Logisch dat het amusement er op aangepast wordt. Dat is op de Costa schepen niet anders.
Vrijdag 13 januari 2017. Half Moon Cay
Vandaag is onze laatste dag van een fantastische reis. We hebben een leuke afsluiting. We gaan op het strand bbq-en en kunnen hier het water in. Er vallen een paar spettertjes, maar toch gaat iedereen de wal op en ook het water in. Wij dus ook. Het is even doorkomen, maar dan is het heerlijk.
Na de lunch gaan we weer richting tender, want om 3 uur varen we weer verder, richting Fort Lauderdale.
Eenmaal aan boord ga ik maar beginnen met inpakken. Achteraf is dat zo gebeurd. Dan lopen we nog een keertje langs de winkels en door het casino. Wat jammer dat het er op zit. We hebben een geweldige reis gemaakt van 50 dagen. Ik zou het zo over doen.
We hebben trouwens voor 2018 een reis geboekt die we al eens eerder gedaan hebben, nl die in de Pacific en langs de Mexicaanse kust. De “Maasdam” doet die eenmalig en we willen hem dolgraag nog een keertje overdoen. Wat een verrassing van Jan. Hij ging er op af.
Morgenavond vliegen we naar huis. Dat wordt lang wachten op het vliegveld.