Vaarschema:

Week 1.

Zaterdag 26 november 2016. Venetië

Sinds gisteren zijn we al helemaal gepakt en klaar om te vertrekken naar Venetië. We hebben een mailtje van de Costa gekregen dat we niet vanuit Venetië maar vanuit Triëst vertrekken. We dienen ons op zondag wel bij de cruiseterminal te melden en dan verzorgt de Costa alle vervoer. Goed geregeld dus, behalve dan dat we later aan boord gaan dan we gepland hadden.
Maar eerst zien dat we op Schiphol komen. Gelukkig is Rikus zo aardig om ons weg te brengen en hij staat dan ook op tijd, om 11.00 uur voor de deur.
Ik kan door mijn hielspoor niet goed uit de voeten en zie dan ook op tegen de grote afstanden die je op Schiphol moet afleggen om bij de gate te komen. Daarom heb ik assistentie aangevraagd en we kunnen ergens een rolstoel ophalen, eenmaal door de beveiliging. En dat is wel lekker voor mij. Er zit nog een bijkomend voordeel aan en dat is dat we als eerste aan boord van het vliegtuig kunnen.
Op Marco Polo, het vliegveld van Venetië staat er iemand klaar met een rolstoel en loodst ons zo naar de bagage afhaal en naar de taxi’s. Helemaal geweldig is dit.
Zo zijn we op tijd in ons hotel aangekomen, Best Western Titian Inn hotel. Het is er heel warm binnen en we zetten dan ook ’s avonds de deur naar het balkonnetje open.

Zondag 27 november 2016. Venetië / Trieste

We hebben om half elf de shuttle van het hotel kunnen reserveren en zijn op tijd bij de cruiseterminal. Daar worden we met een hele groep in bus 6 gezet op reis naar Triëst.
Het is een mooie rit van bijna 2 uur. Eenmaal de bagage afgegeven en ons volgnummer , 10, in ontvangst genomen, gaan we plaatsnemen in de grote wachtruimte. Helaas zitten we daar van 1 uur tot half 3 te wachten. Nummer 6 was aan de beurt en het duurde een eeuwigheid voor ons nummer werd opgeroepen. Eenmaal in de rij stond er nog een 4 dubbele slinger tot we bij 1 van de 3(!) computers geroepen werden. Zo lang kan ik niet staan en ik heb dan ook mijn opvouwbare stok tevoorschijn gehaald. Dit zag een van de medewerkers en toen mochten we ons melden bij de VIP rij, die van de suites en CostaClub diamantleden. Er waren wel protesten uit de rij, maar we hebben er toch maar gebruik van gemaakt.
Het probleem van het lange oponthoud zat hem in de immigratie in de VS. Iedereen moet een ESTA verklaring ingevuld hebben, anders kom je het land niet in. De Costa eiste een uitdraai van die verklaring en dat hadden nogal wat mensen niet bij zich. Het stond ook nergens duidelijk vermeld dat je dit bij je diende te hebben. Wij ook niet, maar wij zijn in augustus nog in de VS geweest en de ESTA verklaring is 2 jaar geldig. De stempel in onze paspoorten was niet voldoende. Toen heeft Jan zijn laptop open gemaakt en het exemplaar digitaal getoond. Desondanks moesten we allebei een verklaring tekenen dat we een ESTA hadden en dat formulier werd bij de paspoorten gedaan en eenmaal aan boord werd alles ingenomen. Vandaar dat alles zo ontzettend lang duurde.
Tafelgenoten kwamen pas om 6 uur aan boord. Zij wisten niets van Triëst af en hadden zich om 2 uur bij de terminal in Venetië gemeld. Dat is wel balen dan.
Maar goed, we waren aan boord en dan is alles weer vergeten en vergeven. Het buffet was nog open en we konden even lekker zitten en wat eten.
Jan gaat dan ook altijd meteen bij een digitale totempaal zijn creditkaart registreren. En dan is het tijd voor een biertje.
We hebben geen all inclusief pakket genomen, dat is per dag erg duur en dat drinken we er nou ook weer niet uit. Wel hebben we een bierpakket, een softdrinkpakket, een koffie- en een espressopakket genomen. Het aantal kunnen we uitsmeren over de 32 dagen die we aan boord zitten. Bovendien nemen we voor aan tafel een wijn/waterpakket en dat zijn 6/7 flessen. Die komen in 32 dagen ook wel op.
Zo, nu heeft iedereen een beetje een idee hoe wij onze dagen hier al innemende aan boord doorbrengen. Moet te doen zijn.
Om half 6 was er de bootdrill. Ik had mijn stok bij me, want je moet altijd zo lang staan wachten tot iedereen er eindelijk is. Maar ik mocht van een vriendelijke Italiaan binnen wachten. Jan moest wel naar buiten. Het duurde inderdaad een half uur. Hierna konden we meteen aan tafel.

Maandag 28 november 2016. Bari

Vanmiddag om 2 uur komen we in Bari aan. We kunnen de ochtend dus luierend doorbrengen. We kijken bij het zwembad naar de eerste lijndans oefeningen. Daarna haalt Jan een hamburgertje met patat.
Hier gaan al weer mensen van boord. Bij de Costa kun je in bijna elke haven op- of afstappen na een weekje of langer meegevaren te hebben. Het is dan een veredelde veerdienst. Er komen ook weer nieuwe gasten bij. Wij besluiten om niet de wal op te gaan. Ik kan nog niet zo goed lopen en voor Jan hoeft het ook niet.
Daarna lopen we ook weer een beetje rond. Ik heb zaterdag 3 kranten met bijlages gekocht en ga beginnen met de NRC. Heerlijk om zo op mijn gemak uitgebreid de krant te kunnen lezen.
Wij hebben de vroege tafel en dat betekent dat om 18.15 uur voor ons de tafel op dek 2 gedekt staat. Het is een tafel voor 8 personen, maar we zitten er met ons zessen aan. Karla en Jeroen doen een weekje tot Savona mee en Ton en Elisabeth gaan mee tot de VS. Beide stellen hebben een lastminuut aanbieding gekocht, een binnenhut gereserveerd en een buitenhut met balkon gekregen. Dat kan dus blijkbaar allemaal, als je maar geduld hebt om tot het laatste te kunnen wachten. Ik verbaas me nergens meer over. Volgens mij zijn er geen 2 prijzen gelijk in de cruisebranche.
Jeroen en Karla richten huizen en (vakantie)bungalows in, o.a. die bij Harry Mens getoond worden. Leuk om deze mensen in levende lijve te ontmoeten. Het is in die branche een heel aparte wereld, vooral die mensen en organisaties die de bungalows als belegging of 2e huis aanschaffen.
Ton en Elisabeth komen eigenlijk uit Dordrecht, waar Ton altijd bij Dupont gewerkt heeft. Dat is voor Jan als Papendrechter dan wel weer leuk als herkenning.
We hebben aan beide stellen prettige gesprekspartners. Ze zijn ook al overal geweest en we wisselen veel ervaringen uit.
Na het diner gaan we om 21.15 uur naar de show. Het is een Spaanse zangeres. Ze zingt liedjes van Tina Turner, Edith Piaf en nog zo wat bekende nummers. We genieten erg van deze show.
Daarna gaan we naar het grand café, waar altijd een bandje speelt met makkelijke dansmuziek. Ook komt het animatieteam op de proppen om met allerlei gasten te dansen en om de lijndansen voor te doen. Dan kan echt iedereen meedoen.
Het animatieteam bestaat uit allemaal heel sympathieke jongelui overal vandaan. Ze verzorgen uiteraard ook allerlei quizzen en bingo’s en danslessen.

Dinsdag 29 november 2016. Corfu

We komen vandaag in Corfu aan, al om 9 uur en we liggen hier maar een halve dag.
Jan wil graag terug naar de winkel waar hij in april een paar mooie shirts en een vest van het merk Paul&Shark gekocht heeft voor een fractie van de prijs die je er in Nederland aan kwijt bent.
Ik wil niet mee, want Jan gaat lopen langs de haven en dat is me te ver. Helaas was de winkel gesloten, ook na nog een uur gewacht te hebben op een terras. Jan kwam dus onverrichter zake terug om 11 uur. Een voordeel : het kostte weer niks.
Zijn we maar een kopje koffie gaan drinken, samen, ergens op het schip.
Nadat het schip om 2 uur was weggevaren, kwam ons balcon in de zon te liggen en we hebben dan ook heerlijk tot koffietijd ( van 16.00 uur tot 17.30 uur ) in de zon gezeten.
En voor de koffie moeten we weer naar dek 9. Hier staan de kleine gevulde broodjes en de overheerlijke koekjes en cakes weer klaar.
Er is wel slecht weer op komst. Tijdens het diner gaat het schip behoorlijk slingeren. En wel zodanig dat de show afgelast wordt. Het is een dansgroep en het werd onverantwoord geacht om die te laten optreden. Het schip krijgt windkracht 7 te verduren en meerdere mensen zag je van tafel gaan. Ook onze ober wiste zich het zweet steeds van zijn voorhoofd.
Wij hebben nergens last van en gaan rustig nog een biertje en een drankje drinken. Daarna rollen we in een heerlijk slingerend bed. Wel te rusten dan maar.

Woensdag 30 november 2016. Messina

We gaan weer richting Italië, de klok ging vannacht weer een uur terug. Griekenland heeft Oost-Europese tijd. We zijn al bijtijds de straat van Messina binnen gevaren en liggen al om 8 uur in de haven van Messina. Wij gaan samen de wal op. Ik ga het voor het eerst proberen. Een stukje lopen moet zo langzamerhand wel kunnen.
Messina is aan het begin van de 20ste eeuw door een aardbeving totaal verwoest. Alleen de basiliek is overeind gebleven. Die gaan we dan ook bezoeken. Ook al omdat die recht tegenover de cruiseterminal staat trouwens. Het is een paar minuten lopen. Zo makkelijk om Messina te bekijken. Er zijn wel excursies naar Taormina en de vulkaan de Etna, maar dat gaan we niet doen. Taormina hebben we al gezien, dat is een heel erg leuk plaatsje bovenop een berg. Je ziet er vele lagen van culture overheersing, zoals een Grieks amfitheater.
In de kerk, die een heel mooi beschilderd houten gewelf heeft, maken we een deel van een concert mee. Dat beschilderde plafond kun je vergelijken met Hindelopen versieringen, maar dan religieuze voorstellingen, zoals de apostelen en nog veel meer.
Het orgel werd voor het altaar gereden en dat betekent dat er gespeeld gaat worden. Wij zijn dus blijven zitten om te zien wat er gebeurde. Er kwam een hele basisschool met ouderbegeleiding zitten, keurig op tijd, even voor tien uur.
Alle kinderen namen plaats en bleven keurig zitten zonder herrie te maken. En om 10 uur begon de organiste te spelen, het “Land of Hope and Glory”. Daarna nam ze het woord en legde in een verhaaltje van zo’n 10 minuten de functie en gebouw van de kerk uit. Daarna nam ze weer achter het orgel plaats en speelde iets van Bach. Niks aan de hand en iedereen bleef keurig zitten. Hierna zijn wij weggegaan. Interessant om dit mee te maken, een culturele ochtend voor de schooljeugd.
Wij zijn nog door de Garibaldistraat gelopen, de hoofdstraat parallel aan de kade. Maar daar was niet zoveel meer te zien. Alleen dat ook daar de parkeerplaatsen schaars zijn en er volop dubbel geparkeerd wordt. De parkeerwachters blazen dan eerst op een fluitje en als er dan iemand naar buiten komt gestormd, wordt er niet bekeurd. Toch sympathiek !
Om 11 uur waren we weer terug aan boord, op tijd voor ons kopje koffie. En nu moest ik toch maar eens aan mijn blog gaan beginnen, voordat ik vergeet wat we hebben meegemaakt.
Na de lunch in het restaurant op dek 2, ga ik in het grand café zitten lezen. We vertrekken om 2 uur en varen door het 2e deel van de straat van Messina. Je ziet van dichtbij zowel Sicilië en de laars van Italië liggen. Ik ben in “Judas” van Holleeder begonnen. Dat is best wel een verhaal. Maar tussendoor puzzel ik nog wat aan de Cryptogram van de NRC. Veel te moeilijk, ik weet er 1. Maar ik houd nog even vol, je weet maar nooit waar ik nog op kom.
Jan gaat internet regelen. Hem werd aangeraden door het frontoffice een bescheiden pakket te nemen. Op 21 december, als we voor de 1e keer in Florida aankomen, gaat het schip over van de euro op de dollar en worden alle rekeningen afgesloten en de pakketten ook. Dat is voor ons ook een waarschuwing om de drankenpakketten op te maken of met flessen te incasseren en te bewaren. Ook de speelautomaten gaan dan over op de dollar. En de tarieven van de fooien worden aangepast aan de waarde van de dollar. Wij zijn benieuwd of de communicatie dan ook eerst in het Engels zal gaan i.p.v. in het Italiaans zoals nu.
Om 4 uur varen we langs het vulkaaneiland Stromboli, dat nog in werking is. Je ziet af en toe stoom tevoorschijn komen.
Dan na de koffie en het diner gaan we weer naar de show, een soort van comedieachtige pantomimespeler. Het was wel aardig, maar er worden altijd mensen uit het publiek gehaald om mee te doen op het toneel. Soms is dat tenenkrommend gênant, maar dit keer ging het wel. Na nog een laatste drankje in het grand café wordt het weer tijd om naar bed te gaan.
Om half elf is er elke avond een spelletje met gasten die zich daarvoor lenen, samen met het animatieteam. Dat is vaak hilarisch en nooit vervelend om naar te kijken. Dat doen we dan ook graag, op een afstandje. En daarna gaat de band weer verder tot een uur of 1 en kan er weer gedanst worden.

Donderdag 1 december 2016. Civitavecchia

We hebben weer een paar badslippers en een badjas in de hut gekregen. Die hadden we al, maar die heb ik tot we die gaan gebruiken, boven in de kast gelegd. We hebben nu alles dus dubbel. Het is maar voor het gemak en gebruik, geen geschenk. Kan geen kwaad.
Vandaag zijn we de hele dag in Civitavecchia, de havenstad van Rome. Wij besluiten om samen niet naar Rome te gaan, maar hier in Civitavecchia te blijven. We waren hier ook al in april 5 dagen we kennen de stad heel goed. We vinden het erg leuk om hier weer te zijn. Het is vandaag heel erg aangenaam weer, een lekker zonnetje en zo’n 14 graden minstens.
We sukkelen samen eerst naar de cruiseterminal om er de shuttlebus naar het begin van het haventerrein te rijden. Daar lopen we naar het centrum. Jan heeft nieuwe witte t-shirts nodig. Dat moet hier toch lukken. Bij ons café aangekomen heeft hij nog niks kunnen vinden. Eerst maar eens koffie en de mails binnenhalen met free wifi. Daarna blijf ik zitten en gaat Jan op pad. Op de markt slaagt hij uiteindelijk en komt met 2 mooie shirts aanzetten.
Dan lopen we langzaam maar zeker terug naar het schip. Om half 2 zijn we weer terug aan boord en gaan we een hapje eten in het Lido op dek 9. Het is erg rustig in het schip. Heel veel mensen zijn toch wel naar Rome toe.
Ik profiteer van deze middag om dit verhaal tot nu toe af te maken. Jan is een tafel gaan reserveren in het Samsara restaurant, waar wij een maaltijd krijgen aangeboden, vanwege onze Costa club status, Perla Ora. Daar maken we dankbaar gebruik van en hebben voor 5 december gereserveerd. Voor ons een leuk Sinterklaascadeautje, vinden we zelf.
Het is nu alweer 4 uur en jullie mogen 3x raden wat wij zo meteen gaan doen. Eerst even wachten tot Jan zijn tukkie uit heeft. Morgen maak ik het verhaal van deze week af en dan kan het op de site.
Achteraf zijn we helemaal geen koffie met koek gaan nemen, maar hebben we het fruit in de hut opgegeten en mineraalwater gedronken en een spelletje gespeeld.
Aan tafel waren Karla en Jeroen een beetje triest, ze wilden niet weg. Maar hun reis zat er op en dat is dan dat. Jammer, want het was erg gezellig met elkaar.
De show in het theater werd gegeven door 1 man, die ook weer niets zei. Veel mimiek en acrobatiek en zo. De man was zo veelzijdig, dat wij vol bewondering hebben zitten kijken. Met name de lichaamsbeheersing en de spierkracht was fenomenaal. Bovendien was de man niet meer zo jong. Als je dan zo je brood moet verdienen, jongleren, acrobatiek en nog meer, dat valt niet mee.
Na nog een laatste crodinootje en biertje was het weer tijd om naar de hut te gaan.

Vrijdag 2 december 2016. Savona

We liggen in Savona en hier gaan er veel mensen af en komen er ook weer veel bij. Het schip ligt zowat midden in de stad en we gaan dan ook op pad. We hebben de hele dag de tijd. Rustig aan dus. Om te beginnen nemen we zo’n klein toeristentreintje om het grootste deel van de stad te bekijken.
We stappen bij de kathedraal uit om die te bezichtigen. Er is net een dienst bezig ter ere van alle soldaten, politiemensen, brandweerlieden en andere mensen in overheidsdienst in uniform. Er wordt d.m.v. een dienst respect betuigd voor al het werk dat deze mensen verrichten. En na afloop zie je dan ook deze mensen gewoon in uniform in de stad rondlopen, met sabel en al. Het is heel normaal hier.
Dan bezoeken we de 2e sixtijnse kapel van de wereld. De 1e staat in Rome, maar hier in Savona heeft paus Sixtus de VII er ook een laten bouwen als mausoleum voor zijn ouders. Deze paus stamde uit een adellijke familie hier uit Savona, namelijk de familie De Rovere. En dan doe je wat voor je stad. In de achttiende eeuw was de kapel vervallen en heeft de familie hem laten restaureren, maar in de toen moderne stijl, barok. Desondanks is het toch bijzonder dat er een 2e Sixtijnse kapel bestaat. Hier en daar was nog een stukje van de oorspronkelijke fresco’s te zien. Er mochten geen foto’s gemaakt worden. Er stonden geen rijen voor de deur en de toegang was ook maar 2 euro.
Na dit bezoek zijn we terug gaan lopen naar het schip. Zo zijn we op een heel karakteristiek pleintje terechtgekomen, piazza della Maddalena. Hier hebben we koffie en een wijntje gedronken. Het café bestond uit een toonbank binnen en alle tafeltjes en stoelen buiten. Dit was nou genieten van de couleur locale.
Inmiddels was het half een geworden en dan gaan alle winkels tot 4 uur dicht. Voor ons tijd om naar de lunch te gaan op de boot.
In het buffet kun je veel groente vinden en dat nemen we dan ook. ’s Avonds zit er niet veel groente bij tenzij je sla neemt. Jan had vandaag spruiten en ik worteltjes en courgette.
Na de lunch ga ik lekker ergens een van mijn kranten lezen en Jan gaat computeren. Om 4 uur is het dan weer tijd voor een gezamenlijke actie. Jan had al koekjes gehaald. Naar het Lido ging even niet, want er was een bootdrill gaande voor de nieuwe gasten en dan zijn de liften gesloten. Ook goed.
Met het diner zijn wij benieuwd wie onze nieuwe tafelgenoten zullen zijn. Inmiddels weet ik dat. Het is een echtpaar uit Brussel. Zij praten eigenlijk altijd Frans. Ze verbazen zich er over dat ze nu met ons Nederlanders aan tafel zitten. Ze kunnen gelukkig ook Nederlands/ Vlaams praten. Maar het kost van beide kanten meer moeite om de verhalen goed over te laten komen. Het zijn wel erg aardige mensen. Ze hebben ook al veel gereisd, al heel hun 55-jarige huwelijk door. Niet niks. Maar verder zijn er aan onze tafel voor 8 geen andere mensen komen opdagen. Morgen nog maar even afwachten. Anders gaan we toch maar een kleinere tafel vragen. Dit is minder prettig aan een half lege tafel te zitten.
De show gaf dit keer een goochelaar. Hij scheurde een krant in stukken en vouwde hem toen weer helemaal heel open. Liet brandende sigaretten in zijn hand verdwijnen en nog meer van dit soort vingervlugheid, met speelkaarten bijvoorbeeld. Ondanks dat we dit soort trucs al vaker gezien hebben, kunnen we toch nog steeds niet snappen hoe dit allemaal kan.
Na nog een laatste drankje is het tijd om de 1e week af te maken. Dan kan het morgen op de site. Het is jammer dat er geen foto’s bij zijn. Dat krijgt Jan nog steeds niet voor elkaar.
Morgen gaat onze 2e week in. We komen dan in Marseille aan. Jan heeft net shuttlebuskaartjes gekocht. Hier moeten we naar Le Vieux Port om er bouillabaisse te gaan eten. We zullen zien of dit ook lukt.

Week 2.

Zaterdag 3 december 2016. Marseille

We zijn alweer 1 week onderweg. Wat gaat de tijd toch snel. We hebben al weer aardig wat van Europa gezien. Toch wel leuk om hier en daar weer terug te komen, zoals in Civitavecchia en nu ook weer in Marseille.
Jan heeft zich al een jaar verheugd op de visschotel Bouillabaisse. Die kun je aan de haven van Marseille eten, aan Le Vieux Port. Hier komen elke ochtend de vissers hun vangsten verkopen. Dan gaan er schragen uit met bakken met water er in en daarin worden dan de vissen uitgestald. En iedereen komt er zijn inkopen doen.
Wij hebben de shuttlebus naar het centrum genomen en zijn langs de haven verder gelopen. Op de kop er van was een kerstmarkt met allemaal houten stalletjes met voornamelijk snoep en zeep. De Marseillaise zeep is natuurlijk heel beroemd. Je krijgt werkelijk alle vlekken uit je kleding met deze zeep. Maar ik heb al een stuk thuis liggen en je doet er je hele leven mee. Dus hebben we geen zeep gekocht. Jan heeft wel een groot stuk nougat met citroensmaak gekocht. Dat is mij echt te zoet en te kleverig. En we hebben 4 dikke amandelkoeken gekocht. Die zijn nu op zondagmiddag inmiddels wel op.
Het was heerlijk zonnig weer en de wandeling was perfect. In Galerie Lafayette heeft Jan nog gekeken voor een nieuwe ceintuur. Een van de 2 die hij bij zich had, heeft de geest gegeven. Maar helaas hadden ze niet zijn lengte in voorraad. En ze waren ook nog van bekende modemerken en dus behoorlijk prijzig. Op de Canarische Eilanden nog maar eens kijken.
Op de terugweg van de wandeling, 13.00 uur inmiddels, zijn we neergestreken op het terras van het visrestaurant La Bouillabaisse. Dat kon dus niet missen. Er zaten meer mensen te wachten op dit heerlijke gerecht. Op Facebook kun je de schotel goed zien. Je krijgt een schotel met vis en een grote kom vissoep. Daar doe je dan de stukken vis in, die je los gepulkt hebt. En met een flesje witte wijn erbij vermaken wij ons buitengewoon.
Na afloop is de pret op en lopen we terug naar de shuttlebus. We hebben onderweg al wel gezien dat Marseille behoorlijk opgeknapt is. Met name langs de haven zijn de gebouwen verbeterd of nieuw gebouwd met allerlei mooie winkels er in of een museum. Iets voor de volgende keer als we in april hier weer zijn.
Eenmaal in de hut ga ik eerst een uurtje slapen. Dat heb ik echt nodig. Maar om 4 uur ben ik er weer en gaan we aan de koffie.
’s Avonds gaan we weer naar de show, maar er werd naast acrobatiek door het duo Donnert uit Hongarije voornamelijk weer gejongleerd en dat hebben we al 2 dagen gezien. Niet meer spectaculair dus. We begrijpen het wel. Naast zang en of dans kan er alleen maar een show zonder spraak opgevoerd worden. Hoe moet je dat anders doen met alle nationaliteiten hier, die ook nog eens de hele dag in hun eigen taal bediend worden? Een Engelse comédienne is dus uitgesloten, jammer, want de Engelse humor is wel leuk. Hopelijk is er vanavond wel een andersoortige show te zien.

Zondag 4 december 2016. Barcelona

We komen al om 8 uur in Barcelona aan en vertrekken al weer om 2 uur. En op zondag zijn er nooit veel winkels open. Wij besluiten om niet de stad in te gaan. Voor alleen een wandeling op de Ramblas komen wij niet vroeg ons bed uit, hoe decadent kun je zijn.
We moeten wel vanmorgen een waszak vullen. Dan kun je voor 19,99 euro een zak vullen met maximaal 25 stukken en die worden dan gewassen en gestreken de volgende dag weer in je hut afgeleverd. Dat doen we.
Daarna eerst maar een hapje eten en even de cruiseterminal in om met wifi de berichten binnen te halen. We nemen een café macchiato en Jan daarna nog een biertje en dan zijn we met alle Sinterklaasberichten weer helemaal bij.
Zo meteen gaan we de eerste lezing bijwonen, over de Marokkaanse koningssteden.
Het is vandaag voor het eerst gala en we krijgen een drankje van de kapitein een half uur voor we gaan eten vanavond. Een lekker aperitiefje is nooit weg.
Er is dus een lezingencyclus over de landen en havens die we vanaf Marokko aandoen.
Het gaat dan steeds over de geschiedenis van het land en over wat er zoal in het algemeen te zien is. Heel makkelijk allemaal.
Na de lezing ben ik even gaan zitten dutten en het drankje bij de kapitein is er bij ingeschoten. Het gala stelt hier minder voor dan we gewend zijn. Ongeveer de helft van de passagiers loopt er heel mooi in het lang en in pak of smoking bij, maar de andere helft heeft de gewone kleding aan. Zo ook onze tafelgenoten, die, ondanks dat ze al vele malen gecruised hebben, zich niet zo opdoffen voor een gala avond. Jan had zijn nieuwe jasje aan en ik een zwarte lange broek met een mooi zwart shirt er op. Ook niet echt uitbundig gala dus. Jan wilde dit keer niet zijn pak en ook niet zijn smoking meenemen.
Na het diner nemen wij altijd in het grand café een kopje koffie en gaan dan naar het theater. Dit keer was het een Zuid- Afrikaanse zanger die allerlei bekende liedjes zong, á la Sinatra, Aznavour , etc. leuk maar een beetje te luid, dat was jammer.

Maandag 5 december 2016, Sinterklaasavond.

Vandaag hebben we een zeedag om de afstand naar Casablanca te overbruggen. Heerlijk rustig vinden we dat nog steeds.
Ik ga verder met mijn, zeer indrukwekkende, boek Holleeder en Jan gaat wat internetten en achter de volgende papieren van de aansluitende cruise aan. We hebben binnen gekregen dat we die op een site van de Costa kunnen ophalen en moeten uitprinten. Dat valt midden op zee met de trage verbinding nog niet mee.
Verder maken we het ons gemakkelijk. We hebben een bordspel voor 2 personen bij ons, het heet Keezborden en lijkt op Mens erger je niet, maar dan met speelkaarten in plaats van dobbelstenen. We worden er nog fanatiek in. Het is een leuk tijdverdrijf. We hebben ook Skip Bo bij ons, een ander kaartspel. Ook heel leuk, maar dat hebben we nog niet gedaan.
Voor vanavond hebben we een specialiteitenrestaurant gereserveerd, het Samsara restaurant. Het is tenslotte Sinterklaas. Daar we al aardig wat met de Costa gevaren hebben en we lid zijn van de Costa Club, krijgen we punten en een steeds hogere waardering van je lidmaatschap. Inmiddels hebben we de een na hoogste categorie bereikt en daar zit dan een gratis diner in Samsara bij. Dat hebben we voor Sinterklaasavond gereserveerd. Een leuk cadeautje, al zeg ik het zelf.
De avond is zeer geslaagd, mede door de lollige conversaties met onze buren aan de aangrenzende tafeltjes. Het was een mengelmoes van over de hele wereld : Frans links van mij, Hollands ( wij ), Australisch rechts van mij, Portugees of Braziliaans daarnaast, dan een Amerikaans/ Spaans echtpaar en als laatste 2 Italiaanse dames. We hadden de grootste lol met elkaar, alhoewel elk gesprek altijd serieus begint met : “Where are you from?”. Maar het eindigde dat John, de Australiër ook aan andere tafeltjes ging proosten op weet ik veel wat. We kregen ook allemaal een stukje van een feesttaart ter ere van een 40 jarig huwelijksfeest uitgedeeld. Uiteraard schoot hierbij het theater er bij in en dat was een buikspreker. Moet erg leuk geweest zijn.

Dinsdag 6 december 2016. Casablanca

Vandaag moeten we vroeg op, want we gaan naar Fez, een van de koningssteden. En dat ligt 300 km van Casablanca vandaan. Het is minstens 4 uur rijden. Gelukkig zijn de wegen goed, met ook nog een stuk tolweg er bij. We kunnen goed doorrijden. Halverwege wordt er gestopt bij een benzinestation annex koffie- en wat dies meer zij- café. Hier koop ik mijn flesje water van 60 cent. Jan wil nooit zo drinken onderweg en we hadden al een halve liter bij ons. Ik kon gewoon met eurocenten betalen, geen enkel probleem.
In de bus worden we door onze Spaans/ Engelse gids vermaakt met een modeshow. Hij had allerlei jassen, jurken en shawls bij zich en kleedde er meerdere medepassagiers mee aan. Dat doodde de tijd een beetje op de tolweg. Ook had hij 2 fotoalbums van huwelijksfeesten bij zich. Een van een huwelijk op het platteland, waar de bruid en bruidegom op een ezel of een paard naar de plechtigheid gebracht worden. En een uit de stad, waar het huwelijksfeest in een gerenommeerd hotel plaats vond.
Ook konden we de huwelijksaktes van zijn ouders, van hemzelf ( hij was 63 jaar) en van een neef van hem bekijken. Maar wij zien alleen wat in de Franse en Spaanse tekst. Toch leuk dat we er kennis van mogen nemen. En natuurlijk krijgen we de hele geschiedenis van Marokko verteld. Van de Feniciërs via de Berbers, de Arabieren, de teruggekeerde Andalusiër, de Fransen en uiteindelijk het koningschap van Hassan II en de huidige koning Mohammed 6 en zijn zeer geliefde vrouw Selma. Zij komt niet uit een aristocratische familie en is actief op het gebied van ICT en werk voor meisjes.
Na al deze verhalen moest het bezoek aan Fez of Fes nog beginnen. Eerst krijgen we een fotostop van het hoogste punt waar we in de diepte de Kashba of de Medina kunnen zien liggen. Daarna gaan we naar de leerlooierijen. Die zijn uniek en zeer beroemd. Het stinkt behoorlijk en we krijgen een “gasmasker” uitgereikt, een takje mint. En dan gaan we de vele trappen op om van boven af de vele bakken waar het leer ingelegd wordt om daarna gedroogd en bewerkt te worden. Het looien moet met ureum en dat komt hier van duiven, voor zover ik het begrepen heb. Het kan geen gezonde omgeving zijn. En het afvalwater stroomt zo door een kanaal door de wijk naar een rivier of zo. Het wordt niet ecologisch afgevoerd zal ik maar zeggen.
Al klimmende naar het dak komen we langs meerdere winkels waar uiteraard alle lederwaren gekocht kunnen worden. Dat is op de terugweg dan ook de bedoeling. Maar wij hebben al meerdere leren jasjes en ik stik van de tassen. Dat wordt het hem niet. Maar dan ineens ontdekt Jan de ceintuurs en warempel er is er eentje voor zijn omvang bij. Een mooie donkerblauw stevig exemplaar. Vraagprijs 40 euro, biedprijs van Jan 20 euro en verkocht. Dan was 20 euro ook nog teveel betaald, maar, never mind. In Marseille heeft hij meerdere riemen gepast. Ze zijn allemaal te klein en beginnen bij 49 euro als goedkoopste. Jan is nu dus toch spekkoper, vinden wij.
Daarna gaan we naar een toegangspoort van het paleis, een schitterende, koperen deur met er omheen keramieken mozaïeken. Prachtig.
Dan is het tijd voor de Medina en gaan we een stevige wandeling maken door de smalle en nog natte straatjes van de oude stad.
We bezoeken hier de Medersa, een school verbonden aan de moskee van de Medina. Het ziet er net zo uit als die in Marrakesh, alleen mocht je daar nog naar boven om de kamertjes van de studenten te bekijken en hier niet. Deze Medersa is een onderdeel van de universiteit van Fes en je kan er van alles studeren. Deze universiteit is in de 10e eeuw opgericht door 2 vrouwen. Maimonides en Ibn Chaldoen hebben hier gestudeerd. Volgens mij hebben ze ook in Cordoba gestudeerd, het was tenslotte van de 8e tot de 15e eeuw 1 gebied, een kalifaat onder het gezag van een directe afstammeling van de profeet Mohammed. Ook een paus, van Franse origine, heeft hier gestudeerd en het verhaal gaat dat hij in de 10 eeuw de Romeinse cijfers vervangen heeft door de Arabische en de 0 heeft geïntroduceerd. Dat gebruik komt uit India. En wij werken nog steeds met dit 10-tallig cijfersysteem, wel zo makkelijk en we weten niet beter.
Verder heeft onze gids, Lazrak, ons een koperwerkplaats annex winkel, een weefwerkplaats annex winkel en uiteindelijk, na de lunch, een keramiekwerkplaats annex winkel laten zien. En overal wordt er wat gekocht. Wat we van de beloofde excursie nu niet gezien hebben, kunnen we terug op het schip nakijken. Maar we hebben in ieder geval een taste van Fez en van Marokko gezien. In deze Medina mogen ,in tegenstelling tot die in Marrakesh geen fietsen of brommers komen. Dat scheelt een hoop gerij van die ons welbekende jongetjes die je voorbij scheuren. Alleen staan er hier en daar wel langs de kant ezels of kleine paarden geduldig te wachten. Je kan er als voetganger nauwelijks door. We zijn door de slagersstraat, de brood- en gebakstraat, de leerstraat, de koperslagersstraat, de textielstraat met nog een echte garen- en bandwinkel met heel veel knopen gelopen en door nog veel meer straatjes. Het huisvuil stond netjes in zakjes langs de kant. Dat wordt dus ’s avonds met een handkar opgehaald. Wat wordt er veel gelopen hier. Alles kan alleen maar te voet gedaan worden. Je ziet overal wel veel jongens op de hoek van de straat staan, met elkaar te kletsen en te kijken. Verder is er niet veel te doen als je geen werk hebt. De meisjes en vrouwen kopen altijd met een doel op straat, van of naar school of boodschappen doen etc. ook in de theehuizen en de cafés zie je op alle terrassen mannen zitten. Het is wel logische als je bedenkt dat het huis binnen voor de vrouwen is en de mannen daarom de hele dag buiten bivakkeren.
Om 6 uur is het gedaan en gaan we met een behoorlijke vaart naar het schip. Onderweg stoppen we weer bij een wegrestaurant. Hier nemen Jan en ik koffie met een plak cake en ieder een kom soep, alles bij elkaar voor 7 euro.
Om half elf zijn we terug en steken we snel daarna van wal.

Woensdag 7 december 2016. Op zee

We hebben weer een zeedag en die kabbelen we rustig door.
Weer een lezing, nu over de Canarische Eilanden. Die heten zo omdat er veel honden rondliepen en die heten in het Spaans of Latijn “Cane” , vandaar deze naam. Er is nu nog 1 soort hond over, een groot soort die lijkt een beetje op een boxer.
We leren ook dan Lanzarote, ons 1e eiland, wel een mooi natuurlijk vulkanisch park heeft. Daarom gaan we uiteindelijk ’s avonds laat toch nog maar een ecxcursie van het schip boeken. Er is alleen nog Frans, Spaans of Italiaans over. We kiezen Frans.
Verder hebben onze tafelgenoten hun afspraak in Samsara. Wij zitten dan alleen aan de grote ronde tafel voor 8 personen. Maar dat is maar voor 1 keer, krijgen we later van Roger te horen. Morgenavond zijn ze weer van de partij.
De show is dit keer een Italiaanse tenor. Hij zingt goed en laat allerlei bekende aria’s en allerlei andere liederen horen. Een prettige avond, te meer daar Jan en ik ons 1e dansje gedaan hebben. Helaas heeft Jan zijn zwarte schoenen met rubberen zolen bij zich, dat glijdt natuurlijk niet. Maar we hoeven niet over de dansvloer te zweven. Dat doet een ander Nederlands echtpaar wel voor ons. Volgens mij hebben ze een dansschool gehad of aan wedstrijddansen gedaan. Zij heeft elke avond een andere dansoufit en maken de meest ingewikkelde danspatronen. Wel mooi om te zien en gelukkig laat niemand zich er door weerhouden om ook de beentjes van de vloer te doen. De dansvloer is de hele avond bezet.

Donderdag 8 december 2016. Arrecife

We zijn in Arrecife, de hoofdstad van Lanzarote, aangekomen. Onze excursie start om 13.00 uur en we hebben dan ook de tijd om te ontbijten en lekker op dek 9 een spelletje te doen.
De excursie is verrassend goed. Eerst gaan we op een kameel rijden. Er staan er wel 200 en die beesten zijn het gewend, ze doen hier de hele dag niets anders. Wij vinden het de ervaring van ons leven. De foto staat dan ook op fb. Daarna rijden we naar het nationale park Timanfaya. Dit is een spectaculaire tocht door een vulkaanlandschap, echt waanzinnig. Eerst krijgen we boven aangekomen, bij een restaurant, uitgelegd hoe heet het net onder de oppervlakte (80 gr) en dieper ( 250 en 400 Gr)in de grond is. In het restaurant wordt er op een soort waterput, maar dan een warmteput, vlees gegrilld. Ook zagen we stoom spuiten, voor ons als toeristen, veroorzaakt door in een pijp een emmer water te gooien. Maar de stoom spuit er onmiddellijk uit.
Daarna gaan we in de bus een traject volgen, die alleen voor bussen is opengesteld. Dit is helemaal waanzinnig. We stoppen bij verschillende kraters. We mogen de bus niet uit. De grond is heet en mensen vervuilen altijd hun omgeving, dus blijven we binnen. Maar wel 40 minuten rijden we hier op een soort van maanlandschap rond. Het is voor ons Europeanen het dichtstbijzijnde vulkaanlandschap om te bezoeken. Het andere, hiermee te vergelijken, ligt op Hawaï.
Dan moeten we ook nog wijn proeven. Hier op Lanzarote zijn wijnlanderijen. De wijnstokken staan elk apart in lavakuilen met een muur van een halve cirkel er omheen, om de wind af te vangen. In de zomer zijn de druiven al rijp om geplukt te worden, in juli en augustus dus. Hiervoor worden Chinezen ingehuurd, blijkbaar is er geen Spanjaard of andere Europeaan te vinden voor dit warme klusje. Uiteraard kopen we de aanbieding van 2 rode en 1 fles witte droge wijn voor 20 euro. En die mogen we gewoon op het schip mee naar binnen nemen. Zo hebben we op de kamer nu ook een glaasje wijn, voor als we zo meteen de oversteek van 6 dagen op zee gaan maken. Zie je ons al zitten op het balkon, uitkijkend over de zee? Wij wel.
Al met al een zeer geslaagd uitstapje hier op Lanzarote. We zagen trouwens nog een bus van het Noorse Rode Kruis, die Noorse patiënten vervoert. Deze Noren mogen hier op Lanzarote herstellen van hun ziekte in het heerlijke warme weer, in plaats van het koude noorden.
’s Avonds maken we een Spaanse dansgroep van 2 dames en 2 heren mee. Zij geven ons een Flamencoshow en ook die valt weer in de smaak. Zo gaan we op naar de laatste stop in Europa voordat we oversteken naar de Caraïben.

Vrijdag 9 december 2016. Tenerife

We gaan zo de wal op, maar eerst maak ik het verslag van deze week af. We willen zo meteen in de stad naar de moderne bibliotheek annex museum gaan, het heet TEA. Het gebouw is door 2 Zwitserse architecten ontworpen en moet heel mooi zijn. Dat willen wij wel eens zien. Daarom komt de rest van deze dag in de volgende week aan de beurt. De laptop gaat mee. Misschien kunnen we er van internet en wifi gebruik maken. Wel zo makkelijk. We zijn trouwens op Tenerife, in de hoofdstad Santa Cruz de Tenerife aangekomen en kunnen zo de stad inlopen.
Dat gaan we nu dan ook doen. Het is 11.15 uur en we hebben tot 4 uur de tijd. We hebben de middag in Tenerife in een schitterende bibliotheek doorgebracht om te kijken of we konden internetten. Dat was niet mogelijk. Het zat vol studenten met laptops, maar die hebben uiteraard een eigen account. Het was er doodstil, zo als het eigenlijk in een bibliotheek hoort te zijn.
Na deze poging hebben we op een klein pleintje een lunch genuttigd, iets locaals. Het was veel en lekker. We hadden er makkelijk samen mee kunnen doen. Daarna zijn we maar op ons gemak teruggelopen naar de shuttlebus en terug naar het schip.
Vanaf vanavond gaan we aan de oversteek beginnen. We zitten dan 6 dagen op zee. Alleen het vooruitzicht vinden wij al heerlijk.

Zaterdag 10 december 2016. Op zee

Veel valt er van de zeedagen niet te vertellen. Alleen was ik vandaag snotverkouden. Bovendien kreeg ik ’s avonds het begin van een migraine aanval en heb ik de hele zondag geslapen. Jan heeft zich zelf moeten vermaken. Dat lukt wel. Hij loopt zijn rondjes op dek 3, het promenadedek. 1 rondje = 570 meter.
De shows zijn over het algemeen aardig. Het is eens een zanger of een buikspreker of jongleurs.

Zondag 11 december 2016. Op zee

Hier heb ik persoonlijk weinig over te vertellen. De zee is trouwens zeer rustig, gisteren ook en het is lekker zonnig. Alleen ga ik er met mijn, nog niet helemaal uitgewerkte, gordelroos nog niet in zitten. Het is er daar dan ook erg warm.

Maandag 12 december 2016. Op zee

Ik ben er weer en ga weer mee ontbijten, alhoewel ik daar nog zeer matig aan doe. Alleen wat fruit en een kopje lindenbloesemthee. En dat blijft er in. We gaan vol goede moed verder. Ook ik maak een paar rondjes op dek 3 mee en dan gaan we met boek en spelletje een plekje zoeken op dek 10.
Tijdens het ontbijt horen we steeds meer Nederlands om ons heen. Er zijn er zeker wel 200. Alleen van Kras zijn er al 59 passagiers.
’s Avonds krijgen we een glaasje pro secco van de kapitein aangeboden. Dat doen we maar 1 keer. Er stond een lange rij, dan krijg je een kort toespraakje in 6 talen en daarna is het tijd om te gaan eten. Het was wel gala. Wij waren netjes aangekleed en de meeste mensen ook. Maar toch zie je nog mensen lopen die overal lak aan hebben en in een spijkerbroek aan komen zetten. Nou ja, kan allemaal hier aan boord.
Jan is vandaag met het boek “Judas” over de familie Holleeder begonnen. Spannend is het woord niet, maar je blijft er wel in lezen. Het is ongelooflijk wat er zich in en rond Amsterdam heeft afgespeeld.
De show, in Amerikaanse stijl, was een aanfluiting. Dat kon je ook aan de flauwe reacties van het publiek horen. Een groep van 10 dansers en 2 zangers moesten een zogenaamde futuristische show geven. Maar de zang was slecht en het dansen was hoofdzakelijk heen en weer stappen en ronddraaien in kubussen en zwaaien aan linten. Het kon ons niet bekoren.
’s Middags ben ik nog wel naar een Engelstalige lezing over het Caraïbisch gebied geweest.
Ook werd er enige informatie over de havens Antigua en Amber Cove in de Dominicaanse Republiek gegeven. Dat vormt samen met het Frans talige Haïti het eiland Hispania. Dit is na Cuba het grootste eiland van de Grote Antillen.
Ook gaan we nog naar Isla Catalina, ook in de Dominicaanse Republiek. Maar eerst hebben we nog 3 zeedagen voor de boeg.

Dinsdag 13 december 2016. Op zee

Eergisteren heeft Jan een kerstbal gekocht voor 5 euro en met deze actie ondersteunen we het opruimen van al het plastic dat in de zee rondzwerft. De bal is van het afvalmateriaal gemaakt. We hebben onze hut al versierd met slingers en andere kleine dingetjes die we hebben opgehangen. Ook heb ik een kerstkleedje meegebracht. We zijn al min of meer in de stemming. Het atrium is ook al versierd met paarse en lila kersballen en allerlei takken.
Vanmorgen hebben we een keukentoer. Hier ontmoeten we ook weer Nederlanders die we nog niet eerder tegen zijn gekomen. Dat zal nog wel vaker voorkomen. De toer stelt niet zo veel voor. We moeten wel ingepakt worden, met zelfs een mondkapje voor. En dan worden we door een nagenoeg lege keuken geleid. Er zijn er 5, dan zullen die andere wel in vol bedrijf zijn, want hier zie je geen actie. Aan het eind krijgen we een glaasje pro secco en wat hapjes aangeboden in het restaurant op dek 3. Dat was dan dat.
Hierna gaat Jan aan zijn looprondjes beginnen en ik zoek de sportschool op voor een beetje fietsen. Jan doet 7 rondjes en ik fiets 5 hele kilometers en verbrand er 60 calorieën bij !!!
Dan zoeken we dek 10 op en kijken uit op het binnenzwembad. Hier zitten we lekker de hele middag te lezen. Aan het eind gaan we naar de hut voor een glaasje witte wijn en dan is het weer tijd voor het diner.
Opgemerkt mag worden dat er niet geluncht is en er ook geen (overheerlijke) koekjes genuttigd zijn. We hebben nog een lange tijd voor de boeg, dus een beetje rustig aan met eten en snoepen en zo.

Woensdag 14 december 2016. Op zee

We houden het matige ontbijt nog even vol, ik meer dan Jan. Hij neemt 2 roggeboterhammen met 2 eieren, easy over, en wat champignons of spek. En ik alleen een omelet en wat fruit.
Dan gaan we wat aan beweging doen. Jan loopt zijn, inmiddels 10, rondjes over dek 3 en ik ga weer fietsen in de sportschool. Dan zoenen we een ligbed op. Dit keer op dek 9 langs het zwembad in de schaduw. Jan zit in “Holleeder” verdiept en ik heb nog de Volkskrant van 26 november en de bijlages. Dat moet nu eerst maar uit.
’s Middags wordt er langs het zwembad een pastabuffet opgesteld. Allerlei soorten pasta zijn er te krijgen. Jan neemt 5 soorten en ik een beetje met knoflook en olijfolie, op Italiaanse wijze zei de kok. Heerlijk was het wel.
Aan het eind van de middag verkassen we weer naar ons eigen balkon voor een wijntje en zo.
Het thema bij het diner is Frans en dus krijgen we vissoep en heerlijke zeebaars met olijvenpasta en crème brulée na. Kan niet beter.
De show was een groep dansers, die erg goed waren, en 2 zangers, die niet goed waren. Maar braaf als wij zijn, we blijven gewoon zitten. Te meer daar we midden in de rij zitten en dan langs allerlei mensen zouden moeten lopen. En de dansers gaven een leuke show weg met veel verschillende kostuums.
Dan begint er een carnavalsavond met Braziliaanse muziek. Groot feest dus. Maar om half 12 houden wij het voor gezien.

Donderdag 15 december 2016. Op zee

Vandaag is het alweer de 6e en dus laatste zeedag. Wat vliegt de tijd toch om.
We hebben weer hetzelfde programma tot een uur of 3. Want om 4 uur is er een Engelstalige lezing over de Maya’s. Die willen we wel bijwonen.
Vanmorgen spraken we een paar Nederlanders die bij Kras hadden geboekt. Zij hadden een vlucht met Air Berlin vanaf Düsseldorf met een klein propellervliegtuigje. Daar kon niet alle bagage in mee. Van 16 passagiers zijn dan ook de koffers in Düsseldorf achter gebleven. Deze kwamen pas een week later in Marseille aan boord. Dat is dus balen. De compensatie was € 250 pp voor de eerste kleding- en verdere behoeftes. Maar dan begint je vakantie dus niet leuk. Jet zou het een uitdaging vinden, maar zo denkt niet iedereen er over.
Vanavond was het eten weer heerlijk. Wij hebben de Caesar salade hier ontdekt. Die is top. We houden hem er in.
De Italiaanse zanger Ross is nog een keer in het theater opgetreden en dat was weer gewoon goed. Gewoon recht voor zijn raap lekker zingen.
En nu komt morgen de 1e Caraïbische haven in zicht, Antigua. Hier liep Columbus in 1493 voor het eerst aan, na de oversteek vanuit Spanje. In 1632 begon Engeland dit eiland te koloniseren. Wat dat precies heeft ingehouden met plantages en zo horen we morgen wel. In 1981 is het onafhankelijk geworden en vormt met de eilanden Barbuda en Redonda de staat van Antigua en Barbuda. Het eiland is 280 km 2 groot en heeft ruim 80.000 inwoners. Er zijn juweliers en het moet goed winkelen zijn. Dat gaan we morgen ook ervaren. We liggen hier gelukkig van 8 tot 5 uur. Het is er warm en aangeraden wordt om veel te drinken.
Het meeste wat je hier kan doen, naast winkelen, is snorkelen en zwemmen met reuze Manta roggen.
Wij gaan de stad in, Saint John’s genaamd.

Vrijdag 16 december 2016. Antiqua

Het is drukkend warm als we de kade oplopen. Er speelt een steelband, nou ja, 3 oude van dagen die met het spelen wat fooi hopen te verdienen. Maar het is wel zoals je je dit gebied voorstelt.
Het begin van het stadje is door de juweliers en andere winkeliers opgezet en is een kleine winkelpromenade, gedeeltelijk overdekt en van airco voorzien. Hier kun je naar hartenlust shoppen op het gebied van diamanten, tax free, en anders goud- en zilverwerk. Ook zijn er de nodige souvenirs te koop. Wij lopen wat rond en ik vraag hier en daar in een winkel hoe duur een bepaalde ring is. Nergens namelijk zie je een prijs staan. Het is dus zaak te onderhandelen. Dat merkte ik meteen, toen ik de prijs van $1556 wat aan de hoge kant vond. Ik kon zelf een prijs noemen. Dat heb ik maar achterwege gelaten. Ik was sowieso niet van plan iets aan te schaffen. Maar er werd hier en daar wel onderhandeld, o.a. door officieren van het schip. Je zou zeggen dat de prijzen dan mee moeten vallen.
Ze hebben er natuurlijk ook alle dure horlogemerken, maar wij hebben een goed klokkie en dat is genoeg. Kortom, we lopen door. Ook wordt er overal een rondrit per taxi aangeboden, elke 5 meter dus. Dat willen we in maar doen als we hier terugkomen. Er is niet zoveel te zien op dit eiland, er zijn alleen maar smalle wegen. Maar het is toch wel leuk om iets van de omgeving te zien. Nu gaan we bij een café op het terras een biertje drinken met gratis wifi. Het biertje staat natuurlijk meteen op fb. Hier zitten we een poosje en kijken naar de plaatselijke bevolking. De school gaat uit en de kinderen lopen allemaal in uniform. Van een school lopen de meisjes in smetteloos witte jurken met verschillende kleuren ceintuurs. Van een andere school hebben de meisjes een witte bloes en een geruite rok aan. De jongens hebben een grijze lange broek aan.
Er komen meerdere cruiseschepen aan. Wij lagen er als enige, maar gisteren waren er 3. Dan valt er wat te verdienen.
Op een volgend terras hebben we nog een biertje en een ananassapje genuttigd en om half 1 waren we weer terug op het (koele) schip. Tijd voor een lunch en dan maar een rustig plekje zoeken in het schip voor een spelletje keezborden. Bij het wegvaren hebben we heerlijk op ons balkon gezeten, de zon was achter de wolken verdwenen. Bovendien wordt het al snel donker. Het was mooi wegvaren uit de enorme baai waar St. John’s aan ligt.
Er is vanavond geen show. Voor het eerst gaan we na het diner weer terug en brengen de avond op ons balkon door onder de Caraïbische zwoele lucht. Het is volle maan. Om half tien zien we in de verte veel licht en dat klopt wel, het is Puerto Rico waar we langs varen.
Morgen hebben we weer een zeedag en dan gaan we naar de Dominicaanse Republiek. Maar daarover in het verslag van week 4.

Week 4.

Zaterdag 17 december 2016. Op zee

We hebben weer een zeedag voor we aan de Dominicaanse Republiek gaan beginnen.
Het is nu dinsdag en ik kan me nu al niet meer herinneren dat we iets bijzonders gedaan of meegemaakt hebben. Jan loopt nog steeds zijn rondjes en ik fiets nog steeds mijn kwartiertje. Verder nemen we het ervan. Lekker luieren en niet te veel eten is het parool.
De zee was een beetje onrustig met witte koppen er op. Maar meer dan geschommel voel je daar niets van. Op naar de volgende havenplaats.

Zondag 18 december 2016. Santa Catalina

We liggen voor anker in de baai in Santa Catalina. Dit is een eiland voor de kust van de Dominicaanse Republiek. Het blijkt dat de Costa hier een stuk strand heeft (gehuurd?) en dat iedereen lekker op het strand onder de parasol kan liggen en in de zee kan gaan zwemmen. Ook is er een barbecue aan het strand. Alleen wisten wij dit niet van te voren en wij hebben dus een excursie geboekt. Want zomaar hier in onbekend land de wal op gaan, terwijl er altijd gewaarschuwd wordt oom in de D.R. niet buiten de resorts te gaan, willen wij beslist niet. Wij gaan dus met een grote veerboot naar het vaste land. Er kunnen wel 4 of 5 busladingen in een keer mee. We gaan het dorpje Altos de Chovon bezoeken. Na 3 kwartier varen komen we in een mooi aangelegde haven aan. Speciaal voor de toeristen, denk ik, aangelegd. We stappen daar in een bus, wij voor de Engelstalige en Duitstalige mensen, en rijden dan regelrecht naar het grootste en duurste resort van de hele republiek. Het is 40 jaar geleden gestart met Amerikaanse investeringen van een filmmagnaat. Hij heeft hier dit resort ontwikkeld. Het terrein is nog van het resort, Casa de Campo, maar de villa’s zijn particulier eigendom. De prijzen variëren van 1 tot wel 10 miljoen dollar. Een soort Dallashuizen dus en hier hoort ook een eigen dorp bij, ook compleet bij elkaar gefantaseerd. Dat dorp gaan wij nu bezoeken. Je kunt je in de maling genomen voelen, maar aan de andere kant is het ook wel vermakelijk dat je dit te zien krijgt. Er is een Middellandse Zee-sfeer nagebootst met een kerkje en zelfs een amfitheater voor echte optredens. Frank Sinatra heeft hier opgetreden. De Poolse Paus Johannes Paulus 2 is 3 keer in het kerkje geweest, zo beroemd is het dus. Wij wisten van niks, maar dat kan.
We hebben op het terras van de bar Monaco maar wat gedronken en toen was de ochtendexcursie weer voorbij. Voor mij net genoeg, daar het plaveisel bestond uit kinderkopjes en dat loopt beroerd met een rest van een hielspoor.
Op de terugweg met de veerboot zijn we op het eiland afgestapt. We konden nog net aansluiten bij de bbq, want men stond al op het punt alles op te ruimen. Daarna wilden we niet de zee in. Ik had me dan nog voor een uurtje moeten verkleden en dan ga je met de natte zooi de tender in. Er waren geen zoetwaterdouches op het eiland. Al met al een hele ervaring.
Aan het eind van het tenderen wilde 1 boot niet meer starten. De tender had de mensen aan boord afgeleverd en moest weer terug naar het strand. Dat ging niet meer. Intussen lagen er al 3 tenders te dobberen. Maar eerst moest er een nieuwe tender te water gelaten worden. Die sleepte de kapotte tender weg en toen kon iedereen pas aan boord komen. Intussen was de grote veerboot ook nog ingeschakeld. En precies op tijd voeren we toch nog weg.

Maandag 19 december 2016. Amber Cove

St. Catalina ligt aan de zuidkant van de D.R. Dit is een heel vlak gebied, wel over een lengte langs de kust van meer dan 120 km.
Nu gaan we rechts uit de flank om de punt heen naar de noordkant van de D.R., naar Amber Cove. Hier liggen de bergen en valt er behoorlijk wat regen. We zagen veel bossen en alles was groen. Wij hebben weer een excursie , sightseeing en shopping in Puerto Plata. Dit is andere koek. We rijden de haven nog niet uit of komen langs een enorme vuilnisbelt. We zien langs de weg de huizen van de gemiddelde bewoners, van hout en behoorlijk vervallen. Natuurlijk staan er ook mooie huizen tussendoor. Alle huizen zijn beveiligd met hekwerken, ook de ramen. Maar dat zie je op meer plaatsen in de wereld.
Onze gids is een zeer spraakzame man, we moeten hem maar papi Carlos noemen. Wij zijn voor vandaag zijn familie. Eerst brengt hij ons naar een villa tegenover de markthal, de Mercado. Je ziet hier de groentestalletjes ook buiten voor de deur staan. In de villa wordt ons verteld wat LariMar is. Dat is een gesteente dat alleen hier in de D.R. gewonnen wordt. En er worden sieraden van gemaakt, stenen in zilver of goud gelegd. Soms ook samen met amber. De naam Amber Cove komt niet uit de lucht vallen. Er zijn hier grotten waar amber uitgehouwen wordt, of ook wel speciale mijnen. Na dit 1e bezoek gaan we naar de rum fabriek, Brugal genaamd. Hier krijgen we natuurlijk wat rum te proeven. Ook mogen we een blik werpen in de fabriek zelf, waar de rum gebotteld en in dozen verpakt wordt. Foto’s maken is verboden. Jan heeft hier een heerlijke fles rum gekocht, uiteraard zou ik bijna zeggen.
Daarna gaan we naar een ambermuseum(pje). Maar wel leuke informatie, want hier wordt de amber uit gesteente gewonnen dat in mijnen ligt. En je ziet in de getoonde stukken amber beesten en bladeren zitten die er miljoenen jaren geleden in de vloeibare hars zijn ingeslopen. Hier hebben we een drankje genomen, Jan een cuba-libre en ik een koffie met warme melk. Dan is het weer tijd voor de volgende stop en dat is het centrale plein met de kathedraal. Je kan zien dat hier de mensen arm zijn, want de kerk is niet echt gedecoreerd. Buiten staat er wel een enorme stal met 2 kamelen en geen os en geen ezel. Alle excursies komen hier samen, er is wel wat bewaking, maar niet overdreven. En er zijn ook geen souvenier verkopers die meteen op je afkomen. Daarna gaan we weer terug naar het schip. Genoeg geweest voor vandaag. We konden niet meer in Amber Cove aan de haven rond kijken, want we hadden niet veel tijd meer. Gelukkig kon ik me in een riksja naar de gangway laten rijden voor een tip. Natuurlijk heb ik daar gebruik van gemaakt.
Om 3 uur vertrok het schip weer, op weg naar Fort Lauderdale, maar eerst een zeedag.

Dinsdag 20 december 2016. Op zee

We hebben weer heerlijk een zeedag en doen ons gebruikelijke ritueel, Jan lopen en ik fietsen. Daarna ergens zitten voor een spelletje en een boek lezen. Ook ben ik nog een keer gaan whirlpoolen. Het enige wat over deze dag te vertellen valt, is de kwaliteit van de show van de bemanning. We hebben nog nooit zo’n goede show gezien. Er waren 2 zangeressen en 1 zanger die de sterren van de hemel zongen, naast nog allerlei ander optreden. Erg leuk dus.

Woensdag 21 december 2016. Fort Lauderdale

We verheugen ons erg op een middagje shoppen in de Galleria Mall hier in F.L. We besluiten niet zo vroeg van boord te gaan, want er gaan er wel 1000 van boord en naar huis. Die laten we voorgaan, vooral bij de immigratie kan het nogal druk zijn.
Om 10 uur vinden we het tijd en komen al snel in de aankomsthal aan. Daar schrikken we ons een ongeluk. Er staat een rij van jewelste en we moeten gewoon achteraan aansluiten. Er is geen aparte rij voor degenen die weer terug op het schip komen. Het duurt 2 uur voor we door de immigratie zijn en dan gaat het volgens de douanier nog vlug, omdat alle Esta formulieren in orde zijn. En dat is uitzonderlijk. Dit dankzij het zorgvuldige werk van de Costa bij het aan boord komen van iedereen in Europa. Wat een drama. Krijgen we dit elke keer als we hier aankomen? Nog 3 keer en je moet elke keer allemaal van boord. Het schip wordt helemaal gekeurd door de warenautoriteiten. Ook zij die niet de stad in willen, moeten zich toch melden om 11 uur en gezamenlijk van boord en door de immigratie. En dan mogen ze ook pas na half 1 weer aan boord gaan. Het is echt nergens zo streng als hier in de States.
Eenmaal aangekomen in de shopping mall gaan we maar eerst wat eten en drinken. Daarna wil Jan naar een wit smokingjasje kijken bij Dillards , die hebben grote maten. Helaas geen succes. Dan maar naar Chico’s voor mij, want ik wil een witte lange broek. Ook hier kan ik niet slagen. Dan maar naar Macy’s en daar vinden we allebei iets naar onze gading. Jan koopt een sportshirt en idem broekje van Nike om er rondje in te lopen aan dek. Goeie koop. Daarna naar de damesafdeling met grote maten en daar hebben ze precies de witte lange broek die ik zoek en ook nog in mijn maat. Bovendien gaan ze voor de helft van de prijs, ik koop 2 witte, 1 paarse en 1 jeansbroek. Bij de kassa gaat er nog eens 20% van af en ik scoor de 4 broeken voor net 100 dollar. Dat maakt een mens blij.
In een schoenenwinkel koop ik ook nog een paar sketchers zoals ik al een paar heb, maar nu een lichtbeige kleur. Wat een bofkont ben ik. Ik houd ze meteen aan ook, ze lopen geweldig. Onder in Macy’s zit Starbucks en daar drinken we koffie en eten er een banaan. Verder kun je in het winkelcentrum geen bakkie koffie krijgen, d.w.z. wij hebben dat niet gevonden.
Hierna wil Jan nog even terug naar Dillards om er een overhemd van het merk Tommy Bahamas te kopen, met mooie rode bloemen er op. Volgens hem is het een kerstoverhemd, zou kunnen.
Daarna hebben we het gehad met shoppen en zoeken we weer een taxi op. De taxi’s rijden hier allemaal op de meter. Bij de cruiseterminal staan ze opgelijnd en je moet de voorste nemen. De sheriff houdt er toezicht op. Ook zijn er vaste prijzen voor naar het strand en het vliegveld in F.L. De liberalisatie is hier dus niet zover doorgeschoten als in Nederland, waar je op Schiphol je door de illegale runners een weg moet zien te banen voor een taxi. En je zou nog moeten onderhandelen ook, waanzin. In de States hoeft dat nergens.
Terug op het schip gaan we koffie drinken en er lekkere koekjes bij eten. Dat is er elke dag van 4 tot half zes.
’s Avonds aan tafel blijken er 2 tafelgenoten bij geplaatst te zijn, een Noorse dame en een Amerikaan die in Spanje woont. Dat is lastig praten, vooral omdat Roger en Odettenhet Engels wel een beetje kunnen verstaan, maar het niet spreken. Dat wordt schipperen. Jan houdt zich met de Amerikaan bezig, die lekker op Europa zit af te geven. Dan heeft hij aan Jan een verkeerde. Die vindt Europa geweldig en geeft zeker niet toe. Leuk om te zien. Er is maar 1 show en die is vroeger dan normaal. Dan gaan we maar bij het dansen kijken. Morgen weer een zeedag.

Donderdag 22 december 2016. Op zee

Er is een nieuwe cruise begonnen, de Kerstcruise van 1 week. Ook voor ons dus, alhoewel wij in 1 keer tot 28 december hebben geboekt. Maar dat betekent dat we weer een gratis specialiteiten restaurant uitnodiging krijgen, een cocktailparty, een cadeau, een mandje fruit op de kamer en een fles pro secco. Dat is niet gek.
Er zitten nu veel Brazilianen aan boord. Zij hebben zomervakantie en komen massaal met de hele familie vakantie vieren. Veel jongelui en kinderen zitten er aan boord. Bij het zwembad is het een drukte van jewelste. Je kan zien dat de Brazilianen gewend zijn aan een badcultuur, de kinderen lopen net zo makkelijk in bikini het Lido binnen, het buffetrestaurant dan wel.
Bij het zwembad speelt een steelband, wat gezellig.
Voor vanavond hebben we, samen met Odette en Roger, een tafel in het Samsara restaurant gereserveerd. Zij hebben dezelfde categorie van de Costa Club als wij. Dat eten is er erg lekker. Alleen had ik de pech dat mijn biefstuk vol spieren zat. Dat heb ik teruggegeven en toen kreeg ik een heerlijk malse biefstuk. Verder geen klachten .
Na het diner zijn we nog in Gardenia, de danszaal, pop dek 2 gaan zitten voor een kopje koffie en dat was dat. Morgen moeten wij vroeg op. De excursie gaat 10 uur duren en we moeten ons al melden om half 8. Oei, dat is vroeg.

Vrijdag 23 december 2016. Cozumel

We komen precies op tijd in Cozumel aan, om 8 uur. Wij zitten dan al een half uur klaar in het theater met ons busnummer opgekleefd. Als we naar buiten mogen, dan lopen we door het prachtige winkelcentrum en mooie cafeetjes heen naar een grote veerboot. Cozumel is namelijk een eiland en onze excursie ligt op het vaste land van Mexico, op het schiereiland Yucatan.
Op het vaste land komen we in de badplaats Playa del Carmen aan. We lopen door de toeristenstraat naar de bus. We hebben alleen maar Engelssprekenden in de bus.
De gids weet heel veel over de Maya cultuur, hij is er namelijk zelf een. 80% van de bewoners van Yucatan is een echte Maya, de rest is fifty/fifty gemengd met Spaans of Mexicaans bloed. Ik zeg Mexicaans, omdat de gids ook dat onderscheid maakt tussen de Maya’s en zij die niet van het schiereiland komen, de Azteken en de Tolmeken. Zij werden door de gids Mexicanen genoemd. Deze mensen zijn groter en zijn krijgers, ze komen dus om te vechten. Ze hebben dan ook geheerst over de Maya’s, tot dat de Spanjaarden het land veroverden en de Maya’s tot slaaf maakten.
De gids spreekt ook nog de taal van de Maya’s. Als je soms dacht dat met de komst van de Spanjaarden de Maya’s verdwenen of uitgeroeid werden, dan heb je het mis. Ze bestaan nog gewoon en na het afschaffen van de slavernij, pas in 1910 hier, gingen ze weer terug naar Yucatan om er hun oude leven en cultuur weer op te pakken. Ze hebben een eigen geloof met eigen goden. Ook hanteren ze nog de Mayakalender en hebben ze een eigen talstelsel, het 20-tallig stelsel met maar 3 symbolen, nl. een stip voor een eenheid, een liggende streep voor 5 en een soort oog voor de nul. En met elke nieuwe regel wordt het getal er boven met 20 vermenigvuldigd. Zij kenden al voor de Indiërs en de Arabieren de 0 en ook een teken er voor.
Ook in astronomie waren ze heel ver. Ze hebben er een tempel voor Venus gebouwd. Ze hanteren een zon- en een maankalender tegelijkertijd. Eens in de 52 jaar komen die 2 omwentelingen samen en dan is het tijd voor vernieuwing. Al het bestaande wordt (werd) vernietigd en weer opnieuw opgebouwd. Zo blijft men lekker bezig. Dan heb je geen oorlog meer nodig om te vernietigen en weer op te bouwen.
We gaan op weg naar Chichén Itzá, bijna 3 uur rijden. We krijgen een lunchpakket uitgereikt en worden aangeraden om van het toilet in de bus gebruik te maken. Dat scheelt tijd bij de opgravingen.
De plaats die we gaan bezoeken is een Unesco gebied. Het is het grootste en mooiste wat er aan opgravingen van de Maya’s te zien is. Het is er dan ook heel, heel erg druk. Gelukkig heeft onze gids al voor kaartjes gezorgd en mogen wij zo doorlopen. Dan staan we voor een enorme piramide, die aan 2 zijdes helemaal is gerestaureerd. Wat is dit een prachtig gebouw. Het staat op een plateau, waaronder een onderaardse rivier stroomt. Deze piramide is er om de wisseling van de seizoenen aan te geven. Dat is nodig om te weten wanneer het regenseizoen begint en wanneer de stormen etc. Dit is belangrijk voor de landbouw, wanneer kun je zaaien en planten en wanneer moet de oogst er op zitten. Op 21 maart, juni, september en december zie je bij zonsopgang in het midden van een zijde van de piramide een lichtschijnsel van boven naar beneden lopen. Het lijkt net een slang. De tempel wordt dan ook wel de zonnetempel en ook wel de slangetempel genoemd.
In de piramide is pas ontdekt dat er nog eentje in staat, een kleiner exemplaar dus en daarin nog eentje.
Een andere tempel wordt de tempel van de 1000 zuilen genoemd. Een deel zijn ronde zuilen, de Maya zuilen en een ander deel zijn vierkante zuilen, Mexicaanse zuilen.
Verder hebben we uiteraard nog het, zeer intacte, terrein bewandeld, waar het zeer aparte balspel gespeeld wordt. 2 groepen van 7 tegen 7 mannen moeten een zware, compacte bal door een ring zien te krijgen, maar mogen niet hun hoofd, handen of voeten gebruiken. De ring hangt heel hoog en zie dan maar eens een bal met je schouder, borst, elleboog of knie door heen te krijgen. Bij 1 doelpunt is de strijd gestreden. Degene die het gelukt is, is de winnaar. Tegelijkertijd is diegene ook de verliezer, want zijn hoofd wordt er afgehakt. Hij wordt namelijk geofferd voor de goden om die goed te stemmen bij droogte bijvoorbeeld. Het is dus eigenlijk een religieus spel en het is een eer voor de winnaar om dood te gaan. Op de gebeeldhouwde fresco’s zie je een scène van het hoofd afhakken. Het bloed spuit er in 3 stralen uit. Maar bloed is vruchtbaar en dus goed.
Een van de schoonheidsidealen is een rond hoofd. Bij pasgeboren baby’s wordt er een doek horizontaal om het hoofd gebonden. Als dan de schedel is uitgehard, blijft het ronde hoofd inderdaad rond. De hersenen worden er absoluut niet door aangetast. Dit gebruik wordt ook nu nog toegepast.
Na deze laatste uitleg is de toer over en kunnen we nog op eigen houtje rondlopen. Het is erg warm en gezien mijn voet, ga ik lekker tegenover de grote tempel in de schaduw zitten. Dan is het om kwart voor 3 de hoogste tijd om in de bus te stappen.
We lopen langs de ettelijke souvenirs stalletjes met Maya kalenders, fluitjes van tijgers, honden enz , t-shirts met doodskoppen, Maya dekens en wat al niet. En alle verkopers zijn gewoon echte Maya’s, in levende lijve te zien.
De weg terug is net zo saai als heen. Er is niets te zien. De grond bestaat grotendeels uit rots. Er groeien wel bomen en struiken, maar de grond kan niet bewerkt worden. Elders wordt er wel aan landbouw gedaan, mais, bonen en nog iets wordt er traditioneel verbouwd. Zo zijn de Maya’s boeren geworden, toen er na de laatste ijstijd de aarde opwarmde en de grote beesten uitstierven en er naar ander voedsel omgezien moest worden. Inmiddels waren de Maya’s en zij niet alleen al 5000 jaar in Amerika aan het rondzwerven, het waren nomaden.
De verwantschap met de Aziaten kun je zien bij pasgeboren baby’s, want die hebben boven hun billen een blauwe mongolenvlek. En er is nog meer overeenkomst te melden, de ogen, de hoge jukbeenderen, het sluike, zwarte of grijze haar.
Om half 6 hebben we de veerboot terug naar ons schip. Na ons even opgefrist te hebben, spoeden we ons naar de eetzaal en zien tot onze verrassing nog een (Nederlands) echtpaar aan onze tafel zitten. Praten we nu Nederlands of Engels met elkaar. We mengen het maar een beetje. Odette heeft een heel dikke voet van de warmte en zij en Roger laten het vanavond afweten.
We zijn moe en na een laatste bakje koffie gaan we naar de hut. Ik moet nog een deel van het verslag maken. Dat is nu voor deze week weer af.
Morgen hebben we weer een excursie, nu in Belize. De klok gaat nog een uur terug en dat is prettig. Dan hebben we wat meer tijd deze avond om alles af te maken.

Week 5.

Zaterdag 24 december 2016. Belize

We varen langs de Midden-Amerikaanse kust en doen hier 2 plaatsen aan. Vandaag is dat Belize, voormalig Brits Honduras. Het is een klein landje tussen Guatemala en de Golf van Mexico ingeklemd. Het is door zijn Britse verleden nog steeds lid van het Britse Gemenebest en koningin Elisabeth is het staatshoofd. Guatemala zou het er graag bijnemen, maar dat gebeurt niet.
Er wonen nog geen 400.000 mensen in dit land. Er zijn in grote lijnen 4 bevolkingsgroepen, de creolen, de mestieken, de Maya’s en een mix van Engelsen en slaven. Vroeger woonden er wel 2 miljoen Maya’s, nu lang niet meer.
Wij gaan hier een voormalig tempelcomplex bekijken. Maar eerst gaan we een riviertochtje maken. Het duurde even voor we in de goede groep ingedeeld waren. Eerst zaten we in een bus met veel Italianen. Dat wilden we niet, we hadden een Engelse excursie geboekt. Maar het verdelen van de groep over een bus, die eerst de tempelsite ging bezoeken, en de boot, die eerst de riviertocht ging maken, kostte even. Wij werden weer uit de bus gehaald en bij een groep Fransen in een boot gezet. Inmiddels regende het pijpenstelen en kregen we een poncho uitgereikt.
De tocht was geweldig. Vlak voor we het mangrovebos ingingen, lagen we even stil om de manaties te kunnen zien. Dit zijn een soort zeekoeien en die leven grotendeels onder water. Toch moeten ze boven komen om te ademen. Het zijn zoogdieren. Helaas heb ik hun neuzen niet kunnen spotten.
Daarna gingen we de rivier op en zagen we wel krokodillen en apen en iguana’s. Die worden in de maanden maart en april ook door de bevolking gegeten. Waarom? Geen idee, dat heb ik niet gehoord.
Na anderhalf uur waren we bij een “uitspanning” aangekomen. Hier kon je een colaatje of een biertje drinken en een bonenmaaltijd nuttigen.
Daarna gingen we de bus in naar de tempelsite Altun Ha. Hier waren 2 piramides op de jungle heroverd en die konden we beklimmen. Jan heeft dat gedaan. Het waren hoge stappen die genomen moesten worden en dat in de warmte. Hier woonde alleen de priester maar. In de omgeving woonden op het hoogtepunt wel 10.000 Maya’s. Het waren voornamelijk handelaren die bijvoorbeeld in jade uit Guatemala handelden. Hier is ook het grootste jadebeeld gevonden. Een hoofd van wel 20 cm groot. Het wordt in de kluis van de staatsveiligheid bewaard en is miljoenen waard. In het kleine museum staat een replica.
De politieke structuur van de Maya’s is als volgt. Er is een kleine elite met een koning en priesters aan het hoofd. Dan komen de handwerkslieden en de handelaren als middenklasse. Er zullen vast ook krijgers geweest zijn, maar dat heb ik zo gauw niet kunnen lezen. Naar mate de welvarendheid toenam en dus ook de middenklasse zich uitbreidde, wilde men meer te zeggen hebben. Hierdoor moest de koning zijn macht steeds meer delen. Het volk wilde het ook voor het zeggen hebben en dat was het begin van de ondergang. Na een periode van 200 voor Chr. tot 900 na Chr. hebben de Maya’s hier geleefd. Daarna kwamen er andere groepen en werd de bevolking overheerst door bijv. de Azteken.
De site was lang niet zo groot en indrukwekkend als die in Yucatan, maar toch kregen we een indruk van het leven van de Maya’s. Hierna was de excursie over en reden we in anderhalf uur weer terug naar de haven. En weer regende het hevig. We moesten toen nog tenderen met tenders van het schip.
Dit was Belize, een klein rustig land ten zuiden van Mexico.
Het is kerstavond en we hebben een kerstdiner. We kunnen uiteraard kreeft kiezen of heerlijke beefstuk. Dat nam Jan en ik de kreeft.
Daarna was er om 11 uur een samenzang in het atrium bij de grote kerstboom onder leiding van een tenor. En om half 12 begon in het grote theater de kerstmis. De zaal zat goed vol en op ons na was iedereen ook wel katholiek, gezien de deelname aan de mis en de communie. Zo hebben wij de kerst ingeluid.

Zondag 25 december 2016. Roatan

Vandaag komen we in een ander Honduras aan, namelijk op het eiland Roatan. Dit was een geweldige aanlegplaats, helemaal aangelegd voor de cruiseschepen. Je kan hier makkelijk in het water. Eerst regende het nog een beetje, maar later was het droog en hebben wij een beetje rondgekeken en in een strandtent een Frozen Margerita gedronken. Hier komen we nog terug en dan wordt het toch tijd om het water in te gaan. Het was nu heel drukkend warm. De excursies die je met het schip kan maken, zijn bijna allemaal snorkelen en met eeh catamaran een stuk de zee op en ergens anders dan het water in. Of met een boot of bus naar een ander stuk strand of een Beach club of zo. Allemaal erg leuk om te doen, maar toch behoorlijk aan de prijs.
Om 2 uur voer het schip weer weg. Laat in de middag zag ik in het theater een erg aandoenlijk kerstoptreden van de kinderclub.

Maandag 26 december 2016. Georgetown

Het belastingparadijs de Grand Cayman eilanden zijn het laatste reisdoel van deze week. De hoofdstad heet Georgetown en de staat is een voormalige Britse kolonie. Alles is er nog Brits.
Hier kon je naar een schildpaddenfarm en zwemmen met stingray’s die je in het water mag optillen. Jan noch ik hebben iets met deze beesten en we laten de excursies voor wat ze zijn. We lopen Georgetown in. Hier vind je alle juweliers die je maar bedenken kan. Alle dure horlogemerken zijn er te koop. Ook kun je er , volgens zeggen goedkoop, diamanten kopen. Direct van de diamantmijnen van Beers in Zuid- Afrika hier en in alle andere havens op de markt gebracht. De winkels heten DI diamant en Tanzanite diamant. Er wordt door Karen op het schip reclame voor gemaakt. Ook wil ze graag bemiddelen om de prijs te drukken. Wij lopen Di binnen en laten ons voorlichten over een tanzanite steen, donkerblauw tot paars, van bijna 30 karaat. En die hanger kost dan 1100 dollar per karaat. Het is een prachtige hanger, maar ik laat hem toch maar in de winkel achter. Wel haal ik hier een gratis bedeltje voor aan een armbandje. Dat kun je in elke DI winkel in elke haven halen en de bedels zijn steeds anders. Ook voor Caroline heb ik er eentje meegenomen. En dat kwam goed uit, want zij en haar man Hans hadden een excursie en konden geen bedeltje meer afhalen.
Er lagen hier 4 cruiseschepen, wij, een Carnivalschip, een MSC schip en een Princess schip. We hadden tenders van de wal en konden later ook weer snel aan boord komen. De MSC had eigen tenders varen en daar stond een heel erg lange rij te wachten om weer aan boord te komen.
Het is hier zg een belastingparadijs, maar bij het navragen naar de prijzen van parfums komen we tot de ontdekking dat het helemaal niet goedkoop is hier. En we vinden ook geen leuk terras om een cocktail te nuttigen. Terug naar het schip dus maar weer. We hebben in de hut nog rode wijn, rum en sinaasappelsap. Ik neem een sangria en Jan een lekker glaasje rum op ons balkon.
We varen om 5 uur weg en hebben een zeedag voor de boeg. Heerlijk relaxen betekent dat.
’s Avonds gaan we met onze tafelgenoten Wim en Renee en Simone ( uit Noorwegen ) naar het theater, waar een eigen versie van The Voice wordt opgevoerd. Al eerder zijn er 2 voorrondes geweest, met karaoke, en nu zien we de 8 finalisten bij The Voice at Sea. Het wordt een daverend succes voor een 15-jarige Amerikaanse jongen. Hij wordt met overweldigende meerderheid van stemmen tot winnaar uitgeroepen. Hij had nog nooit opgetreden en stond nu voor een volle zaal van wel 1000 toeschouwers. Maar zijn zang was top en zijn presentatie ook, netjes in het pak met strikje.
De witte party hierna op dek 9 was voor ons geen succes, wat een takkeherrie. Meer iets voor de jonge generaties.

Dinsdag 27 december 2016. Op zee

Een zeedag zo gezegd. Wij varen na F.L. nog een rondje mee. Alleen zullen we moeten verkassen naar een andere hut. Dat betekent wel dat ik alles moet inpakken, omdat we niet precies weten hoe laat de andere hut vrijgegeven wordt. Maar het hoeft niet op gewicht en het kan ook kris kras door elkaar in de koffers en tas gepakt worden.
Jan gaat nog even naar de drankenwinkel aan boord. Hij koopt een nieuwe fles rum en voor mij een fles Bailey’s. Die krijgt hij meteen mee, omdat er van uit gegaan wordt dat we van boord gaan. Je mag geen sterke drank in je hut hebben, dat wordt opgeslagen tot het eind van de reis. Maar dit was een handige zet van Jan en zodoende hebben we de komende 10 dagen drank voor op ons balkon.
Het was de laatste avond met Roger en Odette uit Brussel. We drinken na het diner in de Grand Bar nog een laatste drankje met ons vieren en dan nemen we afscheid van elkaar. Nog een ander stel van af het begin, Ton en Elisabeth, kwamen ook nog gedag zeggen. Echt iedereen die we hebben leren kennen, gaat naar huis. Van Hans en Caroline, die altijd in de lobby zitten, hebben we al afscheid genomen.
Voor de meesten zitten er al 32 dagen cruisen op, voor anderen 25 dagen en voor sommigen maar 1 week.
Vanaf morgen gaan Jan en ik niet meer aan een tafel voor 8 personen zitten. We nemen voor de laatste 10 dagen een tafel voor 2.
We hebben de tafelgenoten nog even voorbereid op de lange wachtrijen voor de immigratie in F.L. Daar waren ze niet op bedacht. Maar een gewaarschuwd mens telt voor 2.

Woensdag 28 december 2016. Fort Lauderdale

We komen op tijd, om 5 uur, in Fort Lauderdale aan. De haven heet Port Everglades trouwens. Wij hebben tijd zat, want onze koffers worden om half 10 verkast. Dus na het ontbijt gaan we op het balkon zitten wachten. Ik dut nog even wat na. Intussen heeft Jan zelf alle bagage al verhuisd. Van het kamermeisje mocht het, ze had de kajuit al schoon. Jan heeft alle bagage in de kasten gezet en toen konden we de wal op, net voor tien uur.
En net op tijd voor er weer een heel grote groep na ons in de rij kwam staan. Het duurde nu maar een half uur, wat snel is, om door de immigratie te komen.
Wij snappen nog steeds niet waarom er elke keer weer vingerafdrukken en een irisscan genomen moet worden. Maar we ondergaan het allemaal geduldig.
Dan, eenmaal in de States, nemen we een taxi naar Las Olas boulevard om er wat te winkelen en te wandelen.
Ook hier staan toch wel veel winkels leeg en er zijn ook veel galeries met voor ons onduidelijke kunst. Je ziet er geen kip in.
Wij nemen bij een Italiaanse koffietent een bakkie koffie en warempel, aan de tafel naast ons zit een Nederlander met zijn Amerikaanse vrouw. Zij wonen gewoon in Florida. Je komt ze ook overal tegen, de Hollanders.
Om 1 uur hebben we het wel gezien en keren we terug naar het schip. Wij hebben al een nieuwe boardingpass gekregen en kunnen zo aan boord.
Voor de nieuwe passagiers aan boord mogen, hebben wij in het Lido onze lunch al te pakken. En dan gaan we op ons balkon in de schaduw zitten, met een glaasje rum of Bailey’s er bij. En ik moet natuurlijk ook de koffers weer uitpakken. Maar alles gaat weer op zijn oude plek staan, zitten, hangen. Dat is niet zo moeilijk.
’s Avonds om half elf gaan we boven op het achterdek staan om het wegvaren mee te maken. Dat zal om 11 uur zijn. Maar er gebeurt dan niets. We varen pas om half 1 weg. Schijnbaar is er nog op passagiers gewacht. Er wordt ons niets verteld. Het is dan nog steeds lekker weer. We gaan toch maar slapen. Morgen meteen al een haven. Om 12.00 uur komen we in Nassau aan.

Donderdag 29 december 2016. Nassau

We houden ons ’s morgens een beetje rustig. Eerst eten we nog wat en gaan dan na alle excursie mensen de wal op. Hier in Nassau heb je lange pieren en de schepen kunnen er heel goed aanleggen. Pal naast ons ligt een groot MSC schip, de Divina, met wel 4000 passagiers. Zij hebben een luidspreker met muziek op de kade en dat lawaai gaat de hele dag door. Ook staan er de hele tijd 2 leden van hun animatieteam op de kade om de passagiers uit te zwaaien en weer te verwelkomen, al dansende en springende. Die 2 moeten gek geworden zijn van zichzelf.
Hier in Nassau staat net zo’n groot hotel Atlantis als in Las Vegas en Dubai. Je kan er met een excursie heen. Aan de wal gaan er ook taxi’s heen.
En naar het kleine eilandje voor de kust, Paradise eiland, is ook te bezoeken met een excursie voor veel geld of met een ferry voor 4 dollar pp. Maar dan heb je nog geen toegang tot een beach club. Daar moet je dan zelf voor zorgen.
Ook Nassau is Brits geweest en de auto’s rijden er nog links. Ook de agenten op straat lopen nog in vol tenue met zelfs een witte helm op. Jan gaat er nog een foto van op fb zetten.
Op het haventerrein staan allerlei houten huisjes met allerlei snoepgoed, souvenirs en dranken. Dan ga je het hek door en sta je in Nassau. Dit stadje is de hoofdstad van een groep Bahama eilanden die een voormalige Britse kolonie vormden. De plaats werd door een Engelse veroveraar in de 17e eeuw Nassau genoemd naar onze stadhouder-koning Willem III.
De veroveraar was zeker een protestant. De huizen hier zijn in pasteltinten geverfd en dat ziet er leuk uit. Op Boxing day, 26 december, was hier nog een parade en de tribunes staan er nog. Op 1 januari is er een herhaling van de optocht. Dat missen we.
De hoofdstraat, Baystreet, is vol met de gebruikelijke juweliers en parfumerieën. Toch is er nog 1 winkel die er positief uitspringt en dat is John Bull, een heel grote winkel met niet alleen mooie juwelen, maar ook mooie tassen en andere luxe artikelen. Hier kun je eens rustig rondwandelen zonder meteen aangesproken te worden door een verkoper. En nog erger, door 1 de hele tijd gevolgd te worden door de hele winkel heen. Maar in de DI winkel moet ik natuurlijk wel nog bedeltjes halen. Hier staat Karen, de pr dame, om mij bij te staan bij een voordelige aankoop van wat voor diamanten dan ook. Alleen ik koop niks.
Na een rondje winkels kijken en verder in de smalle straatjes rondlopen, nemen we plaats op de veranda van een groot restaurant om er een Bahama mama te drinken, een cocktail uiteraard. En later nog een met een andere flavour, die ook goed smaakte. Na het straattoneel aanschouwd te hebben, inclusief de agent, gaan we terug naar het schip. Hier in Nassau moesten we trouwens niet alleen onze Costa card meenemen maar ook ons paspoort of een andere foto ID. Dat gebeurt niet veel.
Om 6 uur varen de 2 grote schepen vrijwel tegelijkertijd weg. MSC mag eerst, maar wij volgen al heel snel.
Nu volgt een zeedag, op weg naar weer de Dominicaanse Republiek met de haven Amber Cove. De vorige keer hadden we weinig tijd om in de aanleghaven rond te kijken. Dat gaan we nu goed maken. Het zag er heel erg gezellig uit.

Vrijdag 30 december 2016. Op zee

Jan maakt me zoals gewoonlijk om 9 uur wakker. Tijd om te ontbijten, vooruit dan maar. Daarna ga ik op bingokaarten uit. Als je die ’s ochtends koopt, krijg je er 2 gratis. ’s Middags krijg je er maar 1 gratis. En Jan heeft beloofd met me mee te gaan. Het is vanmiddag om 15.45 uur. Dat kan vandaag, want we gaan pas om 7 uur in het Samsara restaurant eten in plaats van om 18.30 uur in de diningroom. Mijn Costa card doet het niet. Jan moet die eerst nog aan zijn creditcard koppelen en hij doet dat aan een totempaal. Daarna koopt hij meteen de bingokaarten. Ik zit dan inmiddels aan een tafeltje bij het zwembad te lezen. Het boek heet “Witte zwanen” geschreven door Chung Jang. Het is een grote aanklacht tegen de politiek van Mao Tse Tung. Het boek is 665 blz. dik en ik moet het steeds wegleggen vanwege alle gruweldaden die er uit naam van de zuivere communistische lijn uitgevoerd worden. Maar het is dusdanig interessant dat ik het steeds weer oppak. Nog 3 hoofdstukken te gaan en ik heb het zeker uit voor het einde van de reis. Gelukkig, want dan kan ik het hier op het schip achterlaten in de bibliotheek. Er is een mooi voorraadje Nederlandse literatuur/lectuur aanwezig. Dus schenk ik dit boek aan de Costa.
Jan gaat weer lopen op dek 3. Hij houdt dit een uur vol. Dan is hij goed moe. Om 1 uur komt hij mij gezelschap houden. We eten samen wat. Ze hebben lekkere calamaris fritas. Dat lusten we wel. Maar hierna gaat Jan liever op het balkon (in de zon) zitten. Dat is erg warm zonder een zuchtje wind. De kapitein vaart de wind dood. Dat betekent dat de wind van achter komt en niet zo snel gaat als het schip.
Ik kan eerst nog een ligbed veroveren en blijf lezen. Maar tegen drieën ga ik toch de hut opzoeken met een beker ijsklontjes voor mijn drankje. Het is inderdaad heel heet op ons balkon.
Dan verkleden we ons om te gaan bingo-en en te gaan dineren.
Wat gebeurt er bij de bingo??? Jan wint de hoofdprijs. Hij heeft als enige een volle kaart en wint $800,-. We zijn perplex. We winnen nooit wat met bingo of in het casino. En dit wordt cash uitgekeerd. Dit is wel heel erg leuk. Als je bij het animatieteam geroepen wordt of je meldt, dan vragen ze altijd hoe je heet en waar je vandaan komt (in 6 talen). Jan heet dus Jan en komt uit the Netherlands en ik heet Ria. Meteen komen er 2 Nederlandse mannen ons feliciteren. Dat is wel grappig. Wij dachten dat we nu toch echt de enige Nederlanders aan boord waren, maar er zijn er nog een paar. En zo kwamen we dat te weten.
Dit waren voor deze week de wetenswaardigheden.
Ze kunnen op het web. Morgen is het oudejaarsavond en we kunnen kiezen waar we het jaar gaan uitluiden. Ik denk onder de blote hemel op dek 9. Maar dat lezen jullie in het volgende verslag.

Week 6.

Zaterdag 31 december 2016. Amber Cove

We komen op deze oudejaarsdag ’s ochtends al aan in Amber Cove. Deze haven is speciaal voor de cruiseschepen gemaakt. Het ziet er allemaal even netjes uit. Je hoeft helemaal niet buiten de poort te komen. En dat doen we dan ook niet. Eerst lopen we wat rond en gaan de winkels binnen om te kijken wat er allemaal te koop is. Er zijn ook hier weer de diamant- en tanzanite winkels. Ook wordt hier amber verkocht en ook de andere delfstof, het blauwe Lari Mar. Na ons eerste terrasje, waar we wifi kunnen krijgen, lopen we verder en ontdekken aan de andere kant van dit terrein een prachtig groot zwembad met talloze ligstoelen. Hier zoeken we een bed in de schaduw van palmbomen uit. We vangen ook nog een beetje wind en liggen er prima. Laat de Margarita’s maar doorkomen. En die zijn heftig. Daar hoort eten bij en we bestellen krab empanada; s en calamaris fritas. Dat smaakte heerlijk. ’s Middags om 3 uur varen we weer weg. Wij gaan even een dutje doen, want het is oudejaarsavond en dat belooft een heel feest hier aan boord te worden. In alle ruimtes waar altijd muziek is, wordt er afgeteld met een van de muzikanten of bandjes erbij. Echt overal is het feest. Er zijn ook overal slingers opgehangen. Op dek 9 hangt een heel groot net vol met ballonnen klaar voor 12 uur.
Ik heb de hele middag geslapen, mede dankzij de tequila in de Margarita. Na het diner, in gala, gaan we eerst nog naar de Grand Bar en daarna op tijd naar dek 9, naar het zwembad. Gelukkig zijn we op tijd voor een goed plekje met een tafeltje. Het loopt al snel vol. Op dek 10 kun je een speciale plaats reserveren voor $20,- de avond. Ook kon de champagne al gereserveerd worden. Dat hebben we niet gedaan, maar toch wel op tijd een fles besteld. Dat kan niet meer fout gaan. Om half elf gaat de muziek spelen en het feest beginnen. Er worden hoedjes, ratels, fluitjes en maskers uitgedeeld om de feestvreugde te verhogen. Al snel is het heel erg druk. Met name alle jongelui staan op de dansvloer. Na het aftellen begint het proosten en het klinken met ook de mensen aan het naburige tafeltje. Happy new year voor iedereen.
We blijven nog een uur zitten en dansen en dan zit het er voor ons op. Een Italiaanse traditie gebruiken we wel. Er zijn geen appelflappen of oliebollen, maar linzen met een speciale worst. Dat smaakte ook heerlijk. We kunnen bij het ontbijt elke ochtend een soort oliebollen eten, in Duitsland krapfen genaamd.

Zondag 1 januari 2017. Ocho Rios

Na een latertje met veel drank biedt het schip de gelegenheid om van 9 uur tot 13 uur te brunchen. Het ontbijt gaat dan om half elf automatisch over op de warme lunch. Wel zo makkelijk als je wil uitslapen.
Vandaag om 12 uur komen we in Jamaica aan, in de haven van Ocho Rios. Tot onze grote verbazing legt het schip niet aan een mooie steiger aan die direct naar de cruiseterminal en het strand voert, maar naar een er stukje verderop gelegen aanlegsteiger voor de afvoer van graan, met een elevator en al er bij. Dit is toch wel een troosteloze aanblik. De excursies worden met kleine busjes uitgevoerd. We kunnen naar het geboortehuis van Bob Marley, 75 minuten rijden met vele haarspeldbochten en zo. Daar kun je dan ook het mausoleum van zijn moeder en broer bezoeken. Hier hebben we geen behoefte aan. De andere excursies gaan allemaal op de een of andere manier naar de Dunnrivier met een waterval van 200 meter verval. De attractie hier is dat je de waterval opklimt. De kaplaarzen kun je er hier voor huren. Ook dat vinden we niet echt leuk. Het 3e wat je hier kan doen is snorkelen en stingray’s bekijken en aaien.
Wij blijven aan boord. Een stuk lopen doe ik liever nog niet en het is zo te zien best ver naar de winkels. Bovendien is het zondag en 1 januari, dan zullen er niet veel winkels open zijn. Wij profiteren van de rust bij het zwembad en gaan heerlijk whirlpoolen en ik ook zwemmen. Daarna nemen we ook nog een zonnebad en dan is het weer tijd voor nog een glaasje champagne op ons balkon.
De rust doet mijn voet goed. Morgen gaan we in Georgetown, Grand Cayman, ook niet de wal op. Dat hebben we vorige week al bezocht en er was niet veel te beleven. Tenzij je je met een taxi wat laat rondrijden.
Vanavond hebben we eigenlijk voor het eerst op dek 9 op het achterdek gezeten. Daar speelt een steelband van 3 personen. Het spelen ging er sloom aan toe. Maar het buiten zitten was wel lekker. Hier op het achterdek aan de linkerkant mogen de rokers hun sigaret opsteken. Aan de rechterkant is een stuk gereserveerd voor een openlucht restaurant voor het “dineren onder de sterren”. Dan heb je een speciaal kreeftmenu voor $25 extra pp. Eerst wilden we het doen, maar het ziet er nog al saai uit. En de kans is groot dat je er alleen zit.
Vanmiddag heb ik mijn boek “Wilde zwanen” uitgelezen. Wat een indrukwekkend boek is dit over de geschiedenis van 100 jaar China. De schrijfster Jung Chang heeft ook een biografie over Mao geschreven. Dat wil ik ook wel lezen. Hij staat in China nog steeds op een voetstuk.
Morgen ga ik het boek hier in de bibliotheek achterlaten. Het is te dik om weer mee terug te nemen, nu we in Fort Lauderdale inkopen gedaan hebben.

Maandag 2 januari 2017. Georgetown

We hoeven niet vroeg op, want we blijven aan boord.
We komen weer in Grand Cayman aan, in de hoofdstad Georgetown. Hier is niet veel bijzonders te beleven. Daarom blijven we lekker aan boord. Dan hebben we de whirlpool en het zwembad voor ons alleen. We liggen heerlijk rustig op dek 9 bij de pool. Verder is er niet veel te beleven. We zitten ook maar samen aan tafel en hebben dus geen extra gespreksstof om te melden.

Dinsdag 3 januari 2017. Op zee

Vandaag is het een zeedag en ook nu hebben we het erg rustig. Het weer is nog steeds heerlijk warm. Op ons balkon is er geen zon en daarom kunnen we er lekker zitten. We hebben ook nog rum en Bailey’s en vermaken ons prima. Gelukkig gaat het met de verkoudheid van Jan al weer beter.
Vanmiddag gaan we nog een keer ons geluk beproeven bij de bingo. Al hoewel je eigenlijk van te voren weet dat je niet nog een keer de hoofdprijs zal gaan winnen. Dit keer de lieve som van 2017 eurootjes. Het zijn 2 winnaars geworden. Leuk om zo’n mooi bedrag te kunnen delen.

Woensdag 4 januari 2017. Roatan

Vandaag komen we op een bekende plaats aan, namelijk Roatan. Hier heeft de Carnivalgroep een prachtige aanlegplaats gecreëerd met winkels en een strand met stoelen en al. We hoeven dus niet ver en strijken onder een palmboom op een ligstoel neer. Ik ga meteen het water in. Wat is het heerlijk water. Ook Jan gaat daarna het water in en dan liggen we beide te dutten en op te drogen.
Naast mij komt een Canadees/ Italiaans echtpaar liggen en met hen raak ik aan de praat. Zij hebben hier al heel vaak in de Carribean rondgereisd en weten beter waar het veilig is en waar niet. Uiteraard komen de cruiseschepen niet op plaatsen waar de passagiers niet de wal op kunnen, behalve dan met een excursie, maar toch zijn we voorzichtig.
Zij hadden in Jamaica een taxi genomen, met nog een echtpaar, naar een beach resort. De taxi wachtte op ze voor de terugreis en dat kostte totaal 10 dollar. En bij dat resort zag je het halve schip terug. Mochten wij hier nog komen, dan kunnen we dat ook wel doen. Je zag het aan de aanlegplaats niet af dat dit mogelijk was.
Om 5 uur zouden we wegvaren, maar er waren 2 passagiers nog niet. Die kwamen 3 kwartier te laat aangecrosst met een golfkarretje van de haven. Gelukkig hoeven we niet ver naar Costa Maya in Mexico, waar we morgen als laatste havenplaats aankomen.

Donderdag 5 januari 2017. Costa Maya

Onze laatste haven alweer na 40 dagen zit het er bijna op. Hier hebben we nog een excursie geboekt naar een Maya cultuur ervaring.
We gaan met een 3-talige groep op pad met een bus. Eerst rijden we 45 minuten door een mangrove gebied, waar werkelijk niets te zien is dan groene bomen en struiken. Dan in het binnenland komen we aan in Limones, een stadje van 3000 inwoners, ook de gids komt hier vandaan. We rijden even rond en stappen dan uit de bus bij een Mayatempel, die midden in het stadje ligt. Er wordt weer een keer uitgelegd hoe de Mayakalender werkt. Zij hanteerden de maankalender. De maan komt na 260 dagen weer op zijn uitgangspositie terug. De Maya’s hielden dat als volgt bij: een maand heeft 13 dagen en er zitten 20 maanden in een jaar, dus 20 x 13 = 260 dagen. Ik heb geen idee hoe het werkt. Maar ze hanteerden ook de zonnekalender met 365,25 dagen in een jaar. 9 was een soort van heilig getal met 9 stappen in een leven naar de bovenwereld en 9 stappen naar de onderwereld, samen 18 stappen en ook 18 maanden van 20 dagen en een laatste kleine stap van 5,25 dag, samen ons hele jaar.
Dit hadden ze nodig om te weten wanneer er gezaaid en geoogst kon worden. De seizoenen zijn namelijk meer van de zon dan van de maan afhankelijk.
De tempels bestaan vrijwel allemaal uit 9 lagen en bovenop wordt er dan geofferd om de (129) goden tevreden te stellen. Toen de Spanjaarden hier aankwamen, werden er nog mensen ( jonge meisjes en eerstgeborenen) geofferd.
Hier hebben de meereizende jezuïten al snel een einde aan gemaakt. Daarnaast hebben ze ook de bovenlaag van de bevolking om zeep geholpen en de boeken ( de codes ) vernietigd. Er zijn nog 3 code boeken bewaard gebleven, 1 in Dresden, 1 in Parijs en 1 in Madrid. Hieruit kan er alleen met kennis van het Mayaschrift bestudeerd worden hoe de cultuur op dat moment in elkaar stak.
Ook hebben de paters vlak naast de tempel een kerk gebouwd en de bevolking gekerstend. Nu is bijna iedereen gelovig katholiek of anders baptist.
Na al deze uitleg rijden we een klein stukje buiten Limones en stoppen bij een paar Maya huizen. Hier woont een hele Mayafamilie bij elkaar zoals ze dat al eeuwen doen. Dat was wel apart om te zien. Hier is ook voor ons gekookt door Gloria en haar man, die hier al meer dan 60 jaar samen wonen.
Hun huis bestaat uit meerdere onderkomens, hun slaapkamer met de hangmatten en de linnenkasten, de keuken met een stenen aanrecht als vuurplaats en verder met net zo veel spullen als wij in onze keukens hebben. En een huiskamer met televisie , met 2 kijkende kinderen. Verderop nog een toiletgebouw, waar je de deur met een steen dicht moet doen en een wasplaats voor de vuile was met een waterput. Alle huizen zijn van hout met palmrieten daken, die 15 jaar meegaan. Hun grote, op de jungle veroverde, tuin was heel mooi aangelegd en onderhouden. Verderop stond de behuizing van hun kinderen en kleinkinderen. Er was trouwens wel wifi. We kregen kleine meeltortilla’s met kip en tomatensalade te eten. De kip was in een Dutch Oven klaargemaakt. Dat gaat als volgt. Er is een vuurplaats, een gat in de grond, hier wordt een vuur aangemaakt. Dan als dat dooft, wordt er een gietijzeren pan met de kip ingezet. En dan wordt het gat toegedekt met stokken met palmtakken er op en daarop aarde. Dan laat men de pan 2 uur hier staan en dan is de kip heel erg mals en gaar. De tortilla’s zijn gewoon in de keuken gebakken.
We zitten in een cirkel rond de vuurplaats op stukken boomstam achter een soort bar als tafel. En we mogen om beurten onze maaltijd komen halen. Gloria schept de kip zelf op de 2 tortilla’s met haar hand. Ze haalt zo tegelijkertijd de botjes er uit.
Na de maaltijd krijgen we nog te zien hoe er van een bepaalde agaveplant vezels gemaakt worden voor touw. Ook leren we een paar woorden, die ik meteen weer kwijt was. Ik onthoud namelijk beter als ik iets kan lezen, dan dat het me voorgezegd wordt.
Dan is het tijd om weer op te stappen en gaan we weer richting schip. Onderweg is er niets te zien en val ik in slaap.
Inmiddels zijn er nog 2 enorme cruiseschepen aangekomen en is het in Margaritaville ontzettend druk. Het zijn de Carnival Dream en de Allure of the Seas. Bij elkaar zijn er wel 12.000 passagiers aangekomen. Geen wonder dat het een drukte van belang is. Het was hier ook veel heter dan in de jungle en wij houden het voor gezien. Je kan over de hoofden lopen. Het is wel jammer dat het zo vreselijk druk is, want het is ook hier weer prachtig aangelegd door de Mexicanen. Je kan er allerlei plaatselijke spullen kopen, zoals chocola, rum, zilver. Ook kun je er een cocktail drinken en er is een groot zwembad, net als in Amber Cove. Alleen lagen we daar alleen en hier met het 4-voudige aan mensen. Hier komen we niet meer terug, anders hadden we hier bij het zwembad kunnen blijven. De Costa komt al vroeg aan en dan heb je nog genoeg plaats.
Deze excursie trouwens vonden we veel te duur voor wat we te zien kregen, 94 dollar pp, is echt veel te veel gevraagd voor nauwelijks een halve dag. Maar o.k. dat kan een keer gebeuren. Als je ziet wat ik er allemaal over geschreven heb, is het toch een interessante tour geworden. ’s Middags blijven we na de lunch op ons balkon. We lagen in de schaduw van de Allure of the Seas, meer dan 6000 passagiers groot. Precies op tijd om 6 uur varen we weer weg, op naar Fort Lauderdale. Natuurlijk zit er nog een zeedag tussen, maar aan deze heerlijke vakantie gaat nu toch zo langzamerhand een einde komen.

Vrijdag 6 januari 2017. Op zee

Vandaag zoals gezegd een zeedag, maar tegelijkertijd een inpakdag.
Daar begin in na het ontbijt meteen maar mee, alhoewel ik er geen zin in heb. Gelukkig hoef ik nog niet op het gewicht te letten, want we stappen over op de Eurodam van de HAL.
Na steeds afwisselend op het balkon gezeten te hebben en ingepakt te hebben, ga ik om 4 uur naar het theater, waar er kinderen hun kunsten kunnen vertonen.
Er zijn er maar 3. Desondanks mogen ze toch optreden, want het animatieteam heeft de groep uitgebreid met 3 professionals die ook iets aparts laten zien. Die doen uiteraard voor spek en bonen mee, maar het is buitengewoon sympathiek naar de 3 amateurs toe.
De eerste artiest was een 14 jarige jongen uit Luxemburg die piano speelde. Hij liet een modern klassiek stuk horen, dat hij uit zijn hoofd speelde. Erg goed, vond ik. De 2e artieste was een 12 jaar oud Duits meisje, dat een zelf verzonnen gymnastische grondoefening liet zien. Ook knap. Er dan was er een Chinees-Amerikaans jongetje van 9 jaar dat piano speelde en er bij zong. Je kan aan de presentatie van hem zien dat Amerikanen op school leren zich te presenteren. Hij geeft goede, duidelijke antwoorden, terwijl die andere 2 er maar verlegen bij stonden.
Van deze 3 heeft het meisje gewonnen, door het publiek met stemkastjes uitgekozen.
’s Avonds bestaat de show uit een optreden van het personeel en dan niet alleen van de bediening of zo, maar met name van het excursiekantoor, het animatieteam en van Fats Domino 2e . Aan het eind vraagt de cruisedirector iedereen op het podium en wordt er weer een feestje gebouwd met polonaise en al. Dat was ook al zo in de eetzaal met de Napolitaanse avond. Ook daar wordt er gezongen en polonaise gelopen, iedereen doet mee. Dan is het uit met de pret. Wij pakken onze laatste zaken in, zetten de koffers buiten de deur en gaan nog even, nu het nog kan, op het balkon zitten. Het is heerlijk weer.
Morgen stappen we over , al lopend, op de Eurodam.
Het was hier aan boord van de Costa Deliziosa een heerlijke tijd, maar er komt toch een einde aan.