Vaarschema:

Week 1

Zondag 22-07-2012. Amsterdam

We zijn in Amsterdam aan boord gegaan, wij : Jan, Mar, Dion en ik zei de gek.
Jan had ons eerst gebracht met de koffers en de rest van de bagage ( 9 flessen wijn) en daarna de auto gestald in Zaandam bij Mar voor de deur. Zo kunnen we als we terug zijn ook weer naar huis komen.
Op de “Ryndam” zijn we nog nooit geweest en we hebben natuurlijk meteen het schip verkend. Met name het theater en het Crow´s nest zijn mooi ruim opgezet. Toch konden we snel in de hut en hebben Mar en ik na elkaar onze koffers uitgepakt. Alles kan ruim weggelegd en opgehangen worden, zoveel kastruimte is er in elke hut. De bedden zijn al opgemaakt voor de 3e en 4e persoon, heel keurig allemaal. Dion zijn bovenbed komt nu aan de zijkant uit het plafond zetten en alleen Jan heeft er een beetje last van als hij in of uit bed moet. Het laddertje laten we de hele reis staan, alhoewel het elke ochtend weggehaald kan worden.
Om half 4 is er de verplichte sloepenrol en dit keer wordt iedereen gecontroleerd op aanwezigheid. De veiligheidsregels worden weer strikt nageleefd.

Dan, om 4 uur, steken we van wal en varen we het Noordzeekanaal op. We konden al die tijd buiten staan. Om 6 uur bereikten we de sluizen van IJmuiden. Hier zouden René en Anita staan om ons uit te zwaaien. Helaas konden ze de sluizen niet goed bereiken en stonden we voor lauw loene met ons spandoek op dek 6. We hadden te laat het smsje van Anita gelezen, dat ze er niet zouden kunnen zijn.
Daarna voeren we het zeegat uit, 2 zeedagen voor de boeg voor we in onze eerste haven aankomen, te weten Lissabon.

Meteen de eerste avond bij de diningroom komen we 2 oude bekenden tegen, namelijk Jan en Loeks Alles ( bijna 90 allebei), onze Lochemse kennissen. Hen hebben we leren kennen op de Aziatische rondreis in 2008 op de Amsterdam. Het was een hartelijk weerzien en we hebben lekker deze avond met elkaar van de maaltijd genoten. Zij hebben hun zoon Piet bij zich, maar die eet altijd apart. Zodoende konden zij een vaste plek aan onze 6 persoonstafel krijgen. Helaas werd Loeks na Lissabon zeer ernstig verkouden met hevige oorpijn en hebben we ze 2 weken nauwelijks op dek gezien.
Een ander stel dat we op een kerst en nieuwjaarscruise van 2009 op de Statendam hebben leren kennen, Leen en Greet , zijn hier ook aan boord. Over de gezondheid van Leen ga ik niet uitweiden, behalve dan dat ze denken dat dit de laatste reis van Leen zal worden. Niet iedereen wordt 90 of zelfs maar 70, zoals overal beweerd wordt.

Op de tweede dag komt er een man naar ons toe om te vragen of het woord “Scheepsjournaal” ons iets zegt. Dat scheepsjournaal, uitgezonden door TV Rijnmond, ging over de historische overtocht van het HAL schip “de Rotterdam” van Rotterdam naar NY (en weer terug). Deze Jan en zijn vrouw Jannie hadden de heenreis ook gemaakt en wisten zich het Scheepsjournaal uiteraard nog te herinneren en ons dus ook. De hele verdere reis hebben we erg leuk contact met hen gehouden. Ze komen uit Dordrecht en Jan werkt als docent economie op De Lage Waard in Papendrecht. Dat schept meteen een band natuurlijk. Deze havo/vwo school is al een paar jaar gerankt als beste school van Nederland. Dat zit hem, volgens Jan, in de kwaliteit van het docentencorps. Dat bestaat voor het merendeel uit zeer ervaren leerkrachten, de meeste al wat ouder. Dat gaat over een paar jaar wel problemen geven als de pensioengolf op gang komt.

Maandag 23 en dinsdag 24 juli 2012 zijn 2 zeedagen.

Dion zien we de hele dag niet. Hij is ingeschreven in de kids club, Club HAL, en vermaakt zich met de vele kinderen aan boord uitstekend.
De 2e zeedag is het formal en Jan had al thuis een reservering gemaakt voor de Pinnacle Grill, het specialiteitenrestaurant. Daar gaan we met ons vieren eten. De afspraak is dat Dion met de formal nights en in de Pinnacle met ons mee gaat. Verder mag hij zelf weten waar en wanneer hij eet. Er is zoveel aan boord, hij komt niets tekort. Er zijn zelfs bij de terrasgrill, bij het zwembad, naast de gebruikelijke hamburgers en hotdogs, ook elke dag bitterballen en kroketten en frikadellen te krijgen. En natuurlijk liggen er ook pizzapunten en wraps voor het grijpen. En ook in het Lido restaurant kan je terecht van half zes tot half acht. Dion komt dus niets te kort.
Wij gaan elke avond om 8 uur aan tafel, in de mainseating in de diningroom. We hebben dus een vaste tafel om 8 uur, heel mooi aan het raam aan de achterkant van het schip. We zien zo de zon ondergaan.

Woensdag 25 juli 2012 : Lissabon.

In Lissabon wilde Jan nog niet mee de wal op, gezien de heftige jichtaanval die hij vorige week heeft gehad. Gelukkig gaat het met medicijnen weer een stuk beter, maar veel lopen is nog niet aan de orde. Wel heeft Jan baat bij zijn MBT (Masai Barefoot Technology) schoenen, die geven hem net dat duwtje bij elke stap mee.
Zodoende gaan Mar, Dion en ik samen de wal op.
We willen graag met trammetje 28 rondrijden door Lissabon. Het duurt alleen even voor we de halte gevonden hebben. Het is een heel ouderwets trammetje, nog ouder dan er vroeger in mijn jeugd in Rotterdam over de Binnenweg reden. Maar toch was dit trammetje effectief, want het kon tegen de hellingen op en door nauwe straatjes van de oude wijk Mouraira. Hier was ook het eindpunt, een mooi plein en een oud warenhuis met bovenin allemaal Chinese handelaren.

Terug naar het schip zijn we gaan lopen, we waren namelijk net achter het centrum uitgekomen en konden zo de voetgangersstraat nemen naar het water.
Onderweg hebben we de lift naar de oude Barrio genomen. Die lift was door Gustave Eiffel ontworpen en heette ook San Justa,
De Santa Justa lift is een prachtige lift die de wijk Chaido en Bairro Alto met het lager gelegen Baixa Pombalina verbindt.
Na nog een biertje en een Fantaatje; Dion heeft ze overal allemaal uitgeprobeerd, zijn we op ons gemak terug gelopen naar het schip. Dit was een leuke verkenning van Lissabon.
De volgende keer dat we in Lissabon zullen zijn, willen we naar het Casa de la Fado, heel dicht bij de cruiseterminal en we zijn geïnteresseerd in de Fadoliederen.

Donderdag 26 juli 2012 : Gibraltar.

Hier liggen we maar een halve dag en het is al erg warm. We gaan er toch af en al lopend de stad in. Het is hier Die erg British. Er zijn veel telefoonshops en die wil Dion allemaal in. Hoe duur zijn de 3-D game boys hier. Ze zijn, ondanks het taxfree, toch nog duurder dan in Nederland. Dat geeft ons de tijd om de vele juweliers en parfumerieën in te gaan. Uiteraard hebben we een luchtje gekocht. Jan wilde graag open MBT’s hebben, want die dichte sportschoenen zijn toch wel erg warm. Maar hij loopt er fantastisch op, ondanks de pijn in zijn been vanwege de jicht. Maar hier in Gibraltar zijn ze niet te vinden. Wel past hij witte lakschoenen voor bij zijn spierwitte pak. Helaas neemt de Barclay’s bank zijn pas niet aan, dus gaat de koop niet door. Dit tot grote spijt van Jan.
De apen hebben we niet gezien, daar was de tijd te kort voor. Dan hadden we een rondrit moeten nemen met een taxi of zo. Maar we zijn gaan lopen.
Na nog een biertje op een terrasje was het weer tijd om naar het schip terug te gaan. Die ene straat op en neer lopen was genoeg voor ons.

Vrijdag 27 juli 2012: Cartagena.

Cartagena is de eerste Spaanse stop en het was of we niet weggeweest waren. Erg leuk om weer in de winkelstraat te lopen. Eerst maar een cortadootje met Churros genomen. Dion nam er chocola bij, dat hoort zo in Spanje. Het is chocola om je churros in te dopen en niet om zo op te drinken als in Nederland. Dat wist hij al wel, maar hij kon toch de verleiding niet weerstaan. Voor ons was het eenmalig. Het is zonde om die lekkere chocola te laten staan omdat het te dik en stroperig is om zo op te drinken.
Hier was er voor Jan weer een kans om MBT’s te scoren en warempel , er is een heuse MBT –winkel. Hier heeft hij meteen de juiste schoenen te pakken. Wat een geluk, zo loopt hij de hele vakantie op de beste schoenen voor hem. Dat zo’n winkel er hier is, wat een wonder. Verder staan er veel etalages leeg. Je kan zien dat er weinig geld is. Toch gaan de winkels pas om 10 uur open en om half 2 weer dicht voor hun traditionele siësta. We lopen verder nog wat rond en beklimmen een parkje op een heuvel. Het Romeinse theater hebben we de vorige keer al bekeken en we vonden het wel tijd om weer terug te gaan naar het schip. Dat doen we dan ook maar.

Zaterdag 28 juli 2012 : Palma de Mallorca.

Hier zijn we op zaterdag en dat is leuk. We nemen de stadsbus voor de cruiseterminal naar het Plaza d’Espagna. Een Spaanse meneer in de drukke bus vertelt me waar we er uit moeten, want de bus gaat naar het vliegveld. Op het grote plein strijken we eerst neer voor een cortadootje en een fantaatje.
Daarna gaan we de stad in. Het zijn allemaal smalle straatjes met veel straattoneel. We vorderen maar langzaam, omdat er zo veel te zien is onderweg. Jan kijkt tussendoor naar schoenenwinkels, want hij is zijn witte glimmende schoenen van Gibraltar nog niet vergeten. Het loopt tegen twaalven als we de waterkant met een groot park bereiken. Het is er erg druk, maar wel gezellig. Hier staat de enorme kathedraal boven op de heuvel met het Alcazaba er naast. Wij gaan voor de kerk en gaan in de rij staan voor een kaartje. Rond om de kerk zijn heel veel parelwinkels, van de Majoricaparels. Het is het geëigende souvenir voor hier. Wij zijn al voorzien, dus laat maar.
Het is buiten al aardig warm en binnen in de zeer grote kerk niet.
Naast deze kerk staat een museum dat vroeger het Moorse kasteel was. We hebben geen tijd om dat ook nog te bezoeken. Eén ding per keer is genoeg. Daarna lopen we weer in een langzaam tempo terug naar de bus. We hebben nog 2 stops. Als eerste ziet Jan nog een mooi schoenenwinkeltje, gerund door een zeer Spaanse moeder en dochter. Hier heeft Jan toch nog zijn witte schoenen kunnen kopen. Weliswaar geen lakschoenen, maar toch zeer passend bij zijn witte pak.
En de 2e stop was op de Plaza Major voor een biertje en een Fantaatje. Het liep al tegen drieën en de stalletje braken allemaal op voor de siësta. Voor ons het sein om de bus naar het schip weer op te zoeken.
Deze Plaza Major is een volledig omsloten rechthoekig plein met aan alle kanten terrassen en er komt ook een metrostation op uit. Een zeer leuk plein om ’s avonds te eten, maar daar was voor ons geen tijd voor.

Week 2

Zondag 29 en maandag 30 juli 2012: Barcelona.

Zondag en maandag liggen we in Barcelona. Helaas zijn hier op zondag echt de winkels allemaal dicht en dus is het erg rustig op straat. We hebben met ons vieren een taxi naar het centrum genomen en zijn van daar naar het grote Gaudi gebouw gelopen, de Sagrada Familia, de kerk die nog steeds in aanbouw is.
Het was iets verder dan er op de plattegrond te zien was en we hebben dus aardig wat gelopen. Achteraf voor Jan iets te veel van het goede. Eenmaal bij de Sagrada Familia aangekomen, zagen we een rij staan van minstens 2 uur wachten om binnen te komen. Wij hebben de kerk dus alleen aan de buitenkant bewonderd.
Er wordt al 130 jaar aan gebouwd en men denkt dat er nog 14 jaar nodig is om de kerk af te krijgen. Hij ziet er zeer interessant uit, met allerlei bijbelse verhalen aan de buitenkant ( en zeker ook aan de binnenkant ) uitgebeeld.
Daarna zijn we weer teruggelopen naar de Ramblas. Daar wilden we absoluut een terrasje pakken. Maar eerst hebben we nog een foto gemaakt van de Spaanse Arc de Triomphe.
Uiteindelijk zijn we bij een Cervecería beland en daar hebben we genoten van een biertje en een paar lekkere tapa’s waar onder een paar tonijn empanada’s.

Daarna hebben we een taxi terug genomen en de rest van de dag op het achterdek in de zon doorgebracht. Dion is linea recta naar de kids club verdwenen. Of hij heeft een maatje gevonden om te pingpongen.
Op maandag wilde Jan niet nog een keertje naar de stad, maar Mar en Dion en ik wel. Zodoende zijn wij met ons 3-en met de bus naar het begin van de Ramblas gegaan en hebben die helemaal afgelopen tot aan het geweldig grote plein, ook hier weer de Plaza d’Espagna geheten.
We hebben het overgestoken om nog een Gaudi monument te bewonderen, ook hier weer aan de buitenkant. Daarna zijn we weer langzaam op deze zeer dure winkelboulevard teruggelopen naar het grote plein. Hier hebben we bij café Zürich ons traditionele cortadootje genomen en dat was dan Barcelona. De laatste wandeling over de Ramblas en weer met de bus terug naar het schip.

Dinsdag 31 juli 2012 : Monaco.

Hier in Monaco heeft Dion de tijd van zijn leven. Wat een dure auto’s rijden hier rond. En niet een of twee, nee, de ene Bugatti na de andere Ferrari of Maserati zie je hier rondrijden. Binnen de kortste keren was de accu van het fototoestel leeg.
We zijn niet in Monaco gebleven. We hebben de bus genomen naar het bergdorpje Eze.
Dat was een leuk tochtje en een bezoekje meer dan waard. Het was wel een hele klim om helemaal boven te komen, maar dat hadden we er wel voor over. Hier hebben we crêpes gegeten.
Na de winkel van het parfumerie imperium Fragonard bezocht te hebben, was het tijd voor de bus terug. Gelukkig bleven we hier in Monaco tot laat in de avond en konden we voor het grote casino nog op het terras van het café de Paris wat drinken.
En ook hier had Dion alle tijd om de zeer luxe auto’s die voor het casino geparkeerd stonden te bewonderen. Hij staat er uiteraard ook mee op de foto van Jan zijn mobieltje.

Eenmaal terug op het schip hebben we ons tegoed gedaan aan ijs, bitterballen en Guacamole met tortillachips. Helaas was deze combinatie Jan niet zo goed bekomen, waardoor we tijdens de avondwandeling vervroegd terugkeerden naar het schip. Gelukkig is er de volgende dag een zeedag om wat bij te komen.

Woensdag 1 augustus 2012 een zeedag.

Het is prachtig weer en iedereen zoekt een ligbed op het achterdek. Het is moeilijk om een goed plekje te bemachtigen. Vooral Mar wil lekker van de zon genieten om goed bruin te worden. En dat kan volop in dit mooie, zeer zonnige weer.

Maar met zoveel Nederlanders en Britten aan boord, die allemaal graag in de zon willen zitten, is het verrekte moeilijk om een bed of stoel te pakken te krijgen. Mar is er speciaal vroeg voor opgestaan, om 7 uur al. Ze was niet eens de eerste, maar had wel een bed voor de hele dag. Veel mensen houden bedden bezet en gaan tussendoor koffiedrinken, lunchen en blijven dan heel lang weg. Zeker de helft van de bedden liggen er ongebruikt bij, met een handdoek en een boek er bovenop.
Jan en ik hebben heerlijk op dek 6, het Lower Promenadedek, op een ligstoel liggen lezen en slapen. Wat een leven. Even een wandelingetje over dit promenadedek voor de broodnodige beweging en dan maar weer liggen. Ook hier zijn alle bedden bezet. Het is een groot verschil met een schip vol Amerikanen. Die blijven veel meer in hun hut, vermijden de hitte en kijken films.

Donderdag 2 augustus 2012: Rome.

Vandaag is het de warmste dag tot nu toe. In Rome wordt het meer dan 40 graden. Jan besluit om niet mee te gaan naar het Vaticaan. Dat is namelijk wat we willen. We willen de Sint Pieter bekijken. Met een excursie is dat heel duur en dan ben je aan hun tijd gebonden. Wij gaan zelf met de trein van de havenstad Civitavecchia. Rome ligt op 80 km afstand. We kopen net buiten de poort al een ticket, een dagkaart die meteen voor de trein geldt voor 12 euro p.p..
Om kwart voor negen zaten we al in de trein en na 40 minuten stapten we bij de halte San Petro uit, naast het vaticaan dus. Dat kan niet mooier. We hadden Dion voorbereid op lange wachttijden en fikse rijen om binnen te komen. Ook hadden we ons met de juiste kleding voorbereid. Geen korte broek en geen blote schouders, want dan kom je de kerk absoluut niet in.
Er stond inderdaad een rij van een halve cirkel voor de Sint Pieter en dat was aansluiten geblazen.
Maar het ging razendsnel en na een half uurtje waren we binnen in de koelte van al het marmer van die enorme kerk. Wat een pracht en praal. Overal tombes van vroegere pausen. Ook paus Johannes Paulus 23 lag opgebaard in zijn glazen kist. Daar kon je langslopen. In een zijbeuk werd er nog een mis opgedragen om 11 uur. We hebben meer dan een uur rondgekeken en zijn toen weer naar buiten gegaan. Het werd tijd om wat te nemen en we hebben dus een restaurantje opgezocht in een van de zijstraten van de weg die recht naar het Vaticaan gaat. We hebben crostades en een pizzaatje genomen en wat pasta.

Daarna wilden we nog met de bus kriskras door Rome rijden om wat te zien. Helaas zat de eerste de beste bus erg vol en toen hadden we het wel gezien. Via de metro zijn we naar het eindstation Termini gegaan en daar hebben we de trein terug naar de haven genomen.
Jan had intussen flessen Limoncello gescoord in de plaatselijke supermarkt en hij zat ons mooi op een terras van het Grand Café op te wachten. Wij waren wel toe aan een verfrissing, alhoewel we onderweg 1,5 liter water op hadden, koffie en limonade. Het bier smaakte Mar prima. Dit keer hield ik het bij koffie en mineraalwater, maar dan meteen een fles van 1,5 liter. We zaten heerlijk en hadden geen haast. We gingen hier pas om 8 uur weg, vanwege de zeer lange excursie van het schip naar Rome.
Eenmaal op het schip was het op het achterdek nog heerlijk toeven in een briesje in de zon of in de schaduw.

Vrijdag 3 augustus 2012: een zeedag.

We maken nu de oversteek naar Ibiza en dat duurt een tijdje, alhoewel er niet hard gevaren wordt, slechts 12 knopen in een rimpelloze zee. Wat een mooie zeedag is dat. Weer ligt het achterdek al vroeg vol en worden er bedden gereserveerd voor de laatkomers. Niet leuk als je ook nog een plaatsje wil hebben en niet zo vroeg bent.
Gelukkig heeft Mar een bed en Jan en ik zitten sowieso niet meer in de zon. Dat hebben we wel gehad. Je verbrandt eerst en je huid droogt sneller uit en wordt ook steeds dunner. Jan loopt graag een paar rondjes op dek 12, heerlijk rond het dak van het Lidozwembad.
Verder doen we niet veel. Dit keer geen danslessen, lezingen, bingo’s of triviant of zo. We lezen en luieren wat en tussendoor een praatje met een bekende.

Zaterdag 4 augustus 2012: Ibiza.

Op Ibiza zijn we al vroeg. Ook hier is het warm en we blijven er maar een halve dag.
Dat is jammer, want hier komt het leven ’s avonds pas op gang. Voor 10 uur is er sowieso nog niets open. Alleen de passagiers van het schip zie je overal ronddwalen.
Wij hebben het oude stadje eerst bekeken, de citadel met de kerk bovenop beklommen en daarna op het oude pleintje wat genomen (biertje/fantaatje/koffie). Eindelijk komt er wat reuring op het plein met de bomen en dan wordt het gezellig om te winkelen.
Om 12 uur zitten de terrassen vol. Jammer genoeg gaan we om 14.00 uur weer weg en willen we de laatste shuttlebus naar het schip niet missen. Het is net te ver om in de warme zon te lopen. Op naar de bus dus. Ik heb hier wel een Nederlandse krant kunnen kopen, de Telegraaf. Van mij hadden ze de hele middag geen last meer.

Week 3

Zondag 5 augustus 2012: Almeria.

Hier liggen we een hele dag op zondag. Het is voor de excursie naar Granada, het Alhambra bezoeken. Dat ligt 2 uur rijden van Almeria vandaan. Wij besluiten om gewoon de stad in te gaan. Er ligt een Moors slot boven op de berg en achteraf was dat niet ver en erg de moeite waard om te gaan bekijken.
Maar wij hadden de klim van Ibiza nog in de benen en wilden het niet nog een keertje wagen. Achteraf jammer, maar gelukkig krijgen we met de volgende cruise een herkansing en dan gaan we wel naar boven. Nu belandden we bij de grote kerk. Die was door Filips ll als een fort gebouwd, zo robuust en zo sterk. Hij is ook als verdedigingswerk gebruikt. Maar nu werd er de mis opgedragen, men begon net en Mar, Dion en ik bleven een tijd zitten om dat mee te maken. Halverwege waren Mar en Dion naar buiten gegaan, maar ik ben blijven zitten tot het uitreiken van de hostie. Er was in de stad verder niet veel te beleven, alle winkels waren dicht. De Spanjaarden liepen wat te wandelen of zaten met een kopje koffie op een terrasje. Dat hebben wij toen ook maar gedaan, meet 2 porties Churros er bij, lekker hoor.
En verder op, aan het water, was ook nog een café open. Tijd voor een biertje en wat tapa’s. Hier hebben we boquerones fritas genomen, oftewel gefrituurde ansjovisjes. Dat was wel zo allemachtig lekker, we hebben meteen nog een portie genomen. Mar had ze nog nooit op, maar lustte ze wel. Dion heeft zich over het brood ontfermd, want vissen met kop en staart opeten ging hem een stap te ver. Daarna was het langzamerhand weer tijd voor het schip en de zon op het achterdek.

Maandag 6 augustus 2012: Cadiz.

In Cadiz, de meest zuidelijke stad van Europa, zijn we al eens geweest. Met de Prinsendam deden we “De taste of Europe” en toen hebben we een excursie naar Jerez de la Frontera genomen om er de sherry te proeven. Dat doen we niet nog een keer. Wel wilden we eerst een auto huren om er zelf heen te gaan. Maar de toeristeninformatie aan de haven vertelden ons dat er in Cadiz ook een bodega is om er sherry te proeven. Dat gaan we dan ook doen.
Maar eerst maar eens een wandeling door oud Cadiz. Wat een mooie winkels zijn er hier en alles is in de uitverkoop. Mar koopt een mooie blouse en ik scoor 3 jurken. Verder maar weer naar de lokale, overdekte markt. De vis is al verhandeld, maar de groenten en fruit dat er ligt ziet er allemaal heel mooi uit. Door de nauwe straatjes, het lijkt wel een kasbah, lopen we richting strand met een mooie boulevard. Hier is het tijd voor …. Een biertje, een fantaatje, sangria en koffie met mineraalwater voor mij. Hier zaten we lekker.
Maar de tijd is beperkt en dus stappen we weer op. De oude havenmond is ooit, ook door Filips ll, beschermd met 2 forten. Het Santa Catalinafort is nog het meest intact en dat gaan we binnen. Er zijn meerdere tentoonstellingen in, van oude voorraadvaten ( Fenicisch) tot een moderne kunst ( fotografie ).
Hierna werd het toch wel tijd om de bodega op te zoeken. Het was een straatje van niks. Verder waren alle winkels al dicht (siësta), maar gelukkig konden we om 3 uur nog net naar binnen. Eigenlijk wilde de meneer al sluiten, maar we mochten nog even proeven. Wat een heerlijke zoete sherry. Hier hebben we meteen 6 flessen van gekocht.
Daarna waren we weer hard toe aan een drankje. In een zijstraatje zagen we een cafeetje en daar hadden ze ook weer boquerones fritas. Natuurlijk wilden we die weer hebben, 2 rationes ( porties). Helaas hadden ze er nog maar 1. In het Spaans kregen we toen een aanbeveling voor een andere vistapa en die hebben we natuurlijk genomen. Ik weet nog steeds niet wat voor vis het was. Het leek op makreel, maar het smaakte prima.
Dion had een lekker tosti ham-kaas.
Hierna hebben we de 2 dozen met 6 flessen aan boord gebracht. Op het etiket stond geen alcoholpercentage en Jan moest de steward er van overtuigen dat we gewoon wijn bij ons hadden. Dat mag je namelijk mee aan boord nemen. Sterkere drank wordt in bewaring genomen tot je van boord gaat.

Hier in Cadiz liggen we tot 10 uur ’s avonds en na de bbq gaan we nog de stad in. Je loopt zo van boord de stad in, erg leuk. Nu gaan we de kant van de grote kerk op en hier ontdekken we het grote plein met al de terrassen. Een glaasje Tio Pepe kost minder dan een kop koffie. Wat een mooie zomerse avond was dit. Jammer dat we weg moesten. Cadiz is erg leuk en maar goed dat we ook hier weer terugkomen op de volgende cruise.

Dinsdag 7 augustus 2012: Portimão in Portugal aan de Algarve.

De klok gaat een uur vooruit, net als in Engeland ( pardon Groot-Brittannië).
Van Portimão verwachten we niets, maar het is toch een leuk vissersplaatsje. Het ligt aan de Algarve en veel passagiers nemen een handdoek mee van boord om naar het strand te gaan. Portimão is het centrum van de sardienenvangst.
Er is ook een festival aan de gang van 3 tot en met 12 augustus, het sardines festival. Dat kunnen wij niet meemaken, omdat we er maar een halve dag liggen, erg jammer. Jan wilde graag sardines eten, maar de keukens gingen er pas om 12 uur open en onze laatste shuttlebus om 13.00 uur. Achteraf hadden we misschien beter een taxi kunnen nemen. Maar dan zit je toch op hete kolen, want je weet niet hoe langzaam of hoe snel je je eten op tafel hebt.

Normaal heb je tijd genoeg, maar nu niet. Als troost hebben we 4 tosti’s met sardines genomen en die smaakten ook wel bij de hele kan sangria die we op hadden. Jan en Mar namen nog een biertje toe en toen was de tijd voorbij.
Onderweg trouwens op onze wandeling door het stadje zagen we op 2 schoorstenen een ooievaarsnest met op de ene 1 ooievaar en op de andere 2 ooievaars. Die schoorsteen rookte ook nog, want het was de schoorsteen van een bakoven bij een restaurant. Die ooievaars moeten het lekker warm gehad hebben, ook nog in de volle zon er bij.
Voelen vogels geen temperatuur of zo?

Woensdag 8 en donderdag 9 augustus 2012 Op zee.

Deze zeedagen zijn nodig om de afstand naar Dover te overbruggen. Dat is vrijdag onze laatste haven voor we weer thuis zijn in Amsterdam. In Dover gaan al onze Britse medecruisers er af en komen er geen nieuwe aan boord. Of men gaat nog mee een weekje naar Noorwegen, dat kan ook. Daar werd op het laatst mee geadverteerd. Dit deed ons trouwens besluiten om nooit meer van te voren te boeken. Zoals iemand aan de reling zei:’ Met vliegen moet je zo vroeg mogelijk boeken en met cruisen zo laat mogelijk voor de grootste kortingen’ .
Op woensdagmiddag met theetijd zat ik in het Lido aan lekkere broodpudding en watermeloen en toen viel ik bijna van mijn stoel van verbazing. Ik dacht werkelijk dat ik schuin tegenover me Carla Bogaard zag zitten. Maar de man tegenover haar had spierwit haar en dat kon dus niet kloppen. Carla heeft werkelijk een dubbelgangster, sprekend, de kleur haar, de manier van kijken, de manier van eten. Maar ze was het niet.
Zo werd ik zelf ook door een Haagse mevrouw aangesproken of ik van Den Haag of Scheveningen kwam, want ik leek toch wel heel erg op iemand die ze kenden. Maar ook dat was niet zo.

Vrijdag 10 augustus 2012. Dover.

Hier kunnen we voor 4 euro naar de stad en voor 1 euro meer ook naar het Normandische kasteel, Dover Castle, boven op de heuvel. Dat doen we. Eenmaal daar aangekomen met nog veel meer Nederlanders, blijkt dat er betaald moet worden om binnen te komen. Per persoon omgerekend 20 euro en korting voor kinderen en senioren.
Veel mensen maken rechtsomkeer, maar wij besluiten om er naar binnen te gaan. Daar hebben we geen spijt van. Het is de eerste en belangrijkste vesting voor mensen van het vaste land om Engeland binnen te komen via de kortste zeeroute wel te verstaan.
Dat hadden ze al heel vroeg begrepen en de Romeinen hadden er al 2 vuurtorens neergezet. Er staat er nog 1 in slechte staat. Daarnaast staat een Anglo-Saksisch kerkje, in de vorige eeuw weer in de oude staat hersteld. Het dateert van de 6e eeuw en er worden nog steeds diensten gehouden. Dit jaar nog voor de 60ste regeerperiode van de koningin.

Maar het echte kasteel, de Great Tower, is heel spectaculair. Er stond al een fort, want Willem de Veroveraar, die in 1066 de slag bij Hastings won, stootte meteen door naar Dover om deze strategische heuvel in te nemen. Zo stelde hij de verbinding met zijn thuisland Normandië veilig. Wie deze haven beheert, beheert de toegang tot Engeland en dat is tot in de 2e wereldoorlog zo gebleven. In 1940 is van hier uit de evacuatie van Britse soldaten die in Duinkerken lagen georganiseerd. Er is een ondergronds gangenstelsel en er zijn commandoposten die nog steeds dienst kunnen doen.
Maar Henry ll, koning van een groot deel van het huidige Frankrijk en een groot deel van het huidige Groot-Brittannië, liet de Great Tower in zijn huidige staat bouwen als gastenverblijf voor pelgrims van het vaste land. Het gebouw was in 1180 klaar en 1 jaar later stierf Henry ll. Zijn overgrootvader was die Normandische hertog Willem de Veroveraar. Eigenlijk had men dus een Franse koning en dat duurde tot 1454, 400 jaar dus.
Henry ll trouwde met Eleanora van Aquitanië ( bij Bordeaux en omstreken ). Zij kregen 4 zoons en ze stookte alle 4 de zoons tegen hun vader op. Hij had dus meer mot met zijn eigen familie dan met al zijn onderdanen. Hij heeft zelfs zijn vrouw gevangen gezet om haar te isoleren. Toch was Henry zelf ook niet zo’n frisse jongen. Hij liet, zo gaat het verhaal, de aartsbisschop van Canterbury, Thomas Becket, ombrengen. Dit viel in de totale geloofsgemeenschap van zijn rijk verkeerd en men kwam ter bedevaart naar het graf in de kathedraal van Canterbury, ook van uit Normandië, Anjou en verder. Om deze gasten goed en comfortabel te ontvangen bouwde Henry dit mooie kasteel, uiteraard voor de edelen en zo. Zo wilde hij weer in een goed blaadje komen te staan in zijn land.
Het kasteel is ingericht zoals het toen was. Ook liep koning Henry er zelf rond en vertelde hoe hij aan het geld 6000 pond kwam om dit kasteel zo te laten bouwen.
Een ambachtsman verdiende 1 penny per dag en werkte 240 dagen per jaar, zo verdiende hij 240 pennies en dat was in gewicht 1 zilveren pond.
Dat was dus het jaarsalaris van een geschoolde vakman.
Een bed, een paar stokken met touw, een matras en een kussen en 1 deken kostte toen 10 pond, 10 jaarsalarissen dus. Dat kon men nooit betalen en men sliep dus op de grond, op stro of zo. Dit soort informatie kregen we van suppoosten, erg leuk. Aan de muur hing een landkaart. Toen dacht men nog dat de aarde plat was en deze kopergravure ging daar ook van uit. De Middellandse Zee ( Mare Nostrum voor de Romeinen) lag in het midden en de werelddelen Europa, Afrika en Azië lagen er omheen. Er waren wel al steden op te zien, zoals Rome, Jeruzalem, Dover, Londen, Keulen. Ik had geen tijd om deze kaart heel lang te bestuderen, er was nog meer te zien. Op de begane grond was de keuken ingericht met alle voorraden. Op de 1e verdieping was het gastenverblijf en op de 2e verdieping de zaal van de koning zelf. Met een schatkamer waar de schatkist met zilveren pennies en ponden in zat en een plek voor de schatkistbewaarder.

Ook was er een kleedkamer met kleedkist en wapens en aan de andere kant een eigen kapel voor diensten. Ook nu nog in gebruik. Kortom, wij hebben ons prima vermaakt. Op de terugweg zouden we nog in Dover kijken, maar Jan had weer last van zijn gal en wilde terug naar het schip. Maar van uit de bus te zien was het centrum maar klein en er stond veel leeg. Dat was trouwens onderweg in Spanje en Portugal ook al het geval. En er werd ook veel gebedeld en niet alleen door zg. Oost-Europeanen of zigeuners.
Om precies 5 uur verlieten we de haven en zagen we de witte krijtrotsen van ons verdwijnen, the white cliffs of Dover. Maar na de oversteek naar de Franse kust zag je de witte rotsen weer opduiken, maar nu als de witte krijtrotsen van Calais. Ze hebben ooit een geheel gevormd en zijn langzamerhand uit elkaar getrokken.
We moeten dan gaan inpakken, eerst Mar. Zij was zo klaar en daarna ik, met meer werk. Maar het komt op tijd af. Jan doet het papierwerk en de snoeren.
Aan tafel zitten we weer met Jan en Louks Alles. Zij waren in de lappenmand, erg verkouden, maar waren sinds gisteren weer present. Als het doorgaat, komen ze op 2 september op visite.
De show van vanavond is weer de violiste van een paar dagen geleden. Maar het ijskoude theater is nagenoeg leeg. Men stelt blijkbaar geen prijs op haar muziek. Toch speelt ze goed. In het casino is het drukker. Wij gaan maar naar bed, de klok krijgt ook nog een uur en zo is het meteen half een eer we in bed liggen en morgenochtend moeten we al vroeg op.

Zaterdag 11 augustus 2012: aankomst en ontscheping in Amsterdam.

We kunnen om half negen van boord en dat doen we dan ook. Wij wachten met alle bagage en Jan gaat naar Zaandam om de auto op te halen. Dion is zo handig om de lift te blokkeren, zodat we in 1 keer alle bagage buiten kunnen krijgen, nadat Jan had gewhatsapped dat hij op weg was om ons op te halen. En zo is deze fantastische reis weer tot een einde gekomen. We hebben het weer heel goed gehad en gaan bedroefd maar tevreden naar huis.

Totaal aantal kilometers het ms “Rijndam”

Amsterdam-Lissabon 1164 NM
Lissabon-Gibraltar 335 NM
Gibraltar-Cartagena 256 NM
Cartagena-Palma de Mallorca 214 NM
Palma de Mallorca-Barcelona 127 NM
Barcelona-Monte Carlo 280 NM
Monte Carlo-Civitavecchia 235 NM
Civitavecchia-Ibiza 512 NM
Ibiza-Almeria 269 NM
Almeria-Cadiz 234 NM
Cadiz-Portimao 110 NM
Portimao- Dover 1141 NM
Dover-Amsterdam 148 NM
Totaal aantal 5030 NM
Nautical Mile=1,15 Statute Miles= 1,85 Kilometer

Stafofficieren van het ms “Rijndam”:

Master: Mark Rowden
Hotel Manager: Gerard P. O\\’Reilly
Chief Engineer: Martin Peter Rohn
Chief Officer: Daniel Bolton
Environmental Officer: Derek Williams
Culinary Operations Manager: Mike Mahn
IT Officer: Marnick Rommelaere
Cruise Director: Anthony Papandrea
Purser: Chris Koonstra
Security Officer: Tim Lancaster
Guest Relations Manager: Yvonne Buitendijk
Executive Chef: Rolando Baraga Obierna
Dining room Manager: Dwi Agus Susanto
Beverage Manager: Alphonse Xavier
Physician: Dr. Dewayne Butcher
Chief Housekeeper: Mohamad Sabarudin