Vaarschema:

Week 1

Zaterdag 23 juli 2011. Richting Venetië

Vanmorgen om tien over zes zijn we, Jan, Mar, Dion en ik, vertrokken voor een 19- daagse reis naar Italië en een cruise in de Middellandse Zee. We gaan met de auto, lekker makkelijk om van alles mee te nemen, naar Venetië. We gaan weer naar dezelfde camping als een paar jaar geleden, camping Alba d’Oro, vlakbij het vliegveld. We doen er 2 dagen over om er te komen, vlak voor de Brenner pas stoppen we voor een overnachting. Maar voor die tijd hebben we uiteraard een paar koffiestops gemaakt. Broodjes met ei en aanverwante artikelen hebben we bij ons, dus koffie of wat anders te drinken is voldoende.
’s Avonds gaan we van de grote weg af en zoeken we onderdak. Dat valt nog niet mee, bijna alles is volgeboekt en Jan wil eigenlijk al weer naar de grote weg en doorrijden. Maar we weten dan ook niet waar we uitkomen en dus zoeken we nog even verder. Steeds gaan Dion en ik uit de wagen, het regent trouwens, en vragen hier en daar. Uiteindelijk vinden we in het dorpje Gries am Brenner 2 kamers en we kunnen er ook nog eten. Daar maken we dankbaar gebruik van en binnen de kortste keren zitten Mar en ik aan een levensgrote Wiener schnitzel en Jan aan zijn Pfifferlingen ( cantharellen ). Als klapper op de vuurpijl bestellen Mar en Jan ook nog als toetje Kaiserschmarrn, weer een heel bord vol. We gaan tonnetje rond naar bed en slapen als ossen.Dat moet ook wel, want de volgende dag hebben we nog het hele stuk in Italië voor de boeg.

Zondag 24 juli 2011. Venetië

Om een uur of 2 komen we op de camping aan. Het weer is ronduit teleurstellend en het zwembad is gesloten. Ook de winkel gaat pas om 5 uur open, maar gelukkig hebben we van alles bij ons en de eerste fles rosé gaat open. Ook de toastjes en leverworst komt op tafel.
De stacaravan is trouwens nog niet een schaduw van wat er op de foto werd getoond. Er zijn wel 2 slaapkamertjes en een bijbehorend badkamertje, maar verder is er niet veel in. De huiskamer is buiten en dat was vandaag wel wat koud. We kunnen ons goed redden en dat is het voornaamste. Het eten voor vandaag bestaat uit vegetarische spaghetti, maar ook dat smaakte prima. Vanavond maar weer vroeg naar bed, het was al met al een drukke dag geweest. Ik heb in bed nog een stuk in een spannend boek gelezen :”De vrouw in de kooi”, maar het kwam niet uit. Morgenochtend het laatste stukje dan maar, voor we op pad gaan.

Maandag 25 juli 2011. Venetië

Het weer begint al op te knappen en we gaan met de campingbus naar de stad. Hij gaat elk heel uur heen, tot 12 uur en dan ’s avonds vanaf half acht weer terug, elk uur. Dat laatste hadden we niet door en we stonden wat lang op de terugbus te wachten, wel meer dan 2 uur, eigen schuld, dikke bult.
In de stad was het een drukte van belang. We namen de Vaporetto door het Canal Grande naar het San Marcoplein en daar zijn we onze wandeltocht begonnen. We hebben het hele San Marcoplein in de rondte gelopen en daarna langs het water om de brug der zuchten te zien. Helaas zit die helemaal in kunstwerken en/of reclame ingepakt en kan je hem amper zien. Mar en Dion wilden een souvenirtje kopen en dat kun je hier te kust en te keur. En we hadden tijd zat. In de loop van de middag hebben we een pizzaatje gescoord en toen was het tijd om naar de camping terug te gaan. Eerst even bij de Co-op langs voor de boodschappen, een lekker gebraden kippetje en nog het een en ander en dat was het dan.
Morgen gaan we naar het glaseiland Murano, dat vinden we allemaal erg mooi om te zien.

Dinsdag 26 juli 2011. Venetië

Dion gaat eerst zwemmen en daarna gaan we op pad.
Het is mooi weer en we treffen het met het vervoer en het glasblazen. Als we op Murano aankomen, kunnen we meteen bij een kleine glasblazerij binnenschuiven voor 3 euro p.p. voor een kleine demonstratie. Daarna gaan we wandelen en lopen de ene na de andere winkel/boetiek/galerie binnen. Er staan en hangen de mooiste kunstwerken en lampen en ook sieraden. Mar weet een prachtig glazen hart te bemachtigen en Dion koopt zijn souvenirs van glas. We hebben in een tuin lekker gegeten en heerlijk buiten gezeten. Er was niet veel meer in de keuken, want de trattoria ging voor een maand met vakantie. Toch smaakte de pasta met knoflooksaus prima. Aan het eind van de middag was het tijd om via Piazzola de Roma terug te keren naar de camping.
Voor morgen hebben we besloten om een rustdag in te bouwen. Vooral Dion is daar heel blij mee, want dan kan hij lekker de hele dag in het zwembad bivakkeren.
’s Avonds doen we met elkaar een spelletje, keezboarden, de westfriese variant van mens-erger-je-niet. En we worden nog fanatiek ook met elkaar.

Woensdag 27 juli 2011. Venetië

Zoals gezegd doen we vandaag helemaal niets. Het zwembad is niet zo warm, maar als je eenmaal doorbent, dan gaat het wel. Dion en Jan springen er zo in, maar het duurt een paar minuten voor ik ook door ben.
Ikzelf heb eerst mijn ansichtkaarten geschreven en ben toen pas naar het zwembad gegaan. Om 2 uur hebben we weer een lekkere pasta gegeten van alles wat we nog in voorraad hadden. Alles wat we hebben meegebracht uit Holland moet wel op natuurlijk. We hebben besloten om in de campingwinkel een voorraadje wijn in te staan voor in de hut op de cruise. Het is vandaag nog lekker weer geworden, alhoewel het aan het eind van de middag gaat veranderen. ’s Avonds breekt er een onweer los. Wij zitten desondanks toch buiten onder de afdak voor ons huisje en spelen weer het leuke keezboarden.
Na afloop wordt het tijd om alles in te pakken. Morgen gaan we op tijd op pad. We willen om 10 uur bij de cruiseterminal zijn om vroeg te kunnen inchecken.
We gaan maar op tijd naar bed. We hebben nog 2 dagen in Venetië voor de boeg. We varen pas op vrijdagmiddag om 5 uur weg. Ik wil morgen nog de Biënnale bezoeken. Jan gaat met me mee.

Donderdag 28 juli 2011. Venetë

De start van de cruise in de Oost-Middellandse Zee.
We zijn op tijd op en gaan om half tien op weg naar de Nieuw- Amsterdam.
Als Jan ons uit de auto geladen heeft en de auto op de parkeerplaats gezet heeft, kunnen we al vrijwel meteen inchecken, met dank aan onze 4 sterren.
Om elf uur zitten we aan boord en kunnen al om half 12 genieten van onze eerste lunch. Daarna gaan Mar en Dion het schip verkennen, ze willen er niet meer van af. Jan en ik gaan nog een keer naar de Piazzalo di Roma voor postzegels en gaan daarna op weg naar het Arsenale voor de 2 jaarlijkse kunsttentoonstelling, de Biënnale. Ik wil die graag zien nu we toch hier in Venetië zijn. We zijn wat laat en lopen door het enorme gebouw van de Middeleeuwse militaire gebouwen en de scheepswerven. De moderne kunst van over de hele wereld staat in het teken van “Illuminazioni´ , verlichting in de ruimste zin van het woord. Er zijn veel bewegende beelden en veel gesproken kunst in de vorm van film, teksten, enz. De tentoonstelling gaat verder in de stadstuin, de Giardini, waar per land een paviljoen beschikbaar is. Daar hebben we vandaag geen tijd meer voor. Het Arsenale sluit om 6 uur en dus gaan we na het bezoek aan het Arsenale terug naar de boot. Het is lang geleden dat we zoveel moderne kunst in zo’n grote omvang gezien hebben. Het is toch de moeite waard om stil te staan bij de visie van kunstenaars van over de hele wereld op de tegenwoordige tijd.
Terug op het schip komen we in de gang Mar en Dion tegen en we gaan samen in het Lido eten. Dion is al in de club Hal opgegeven en nu kan hij daar dus elke dag terecht. Tussen de bedrijven door hebben we ook nog de koffers uitgepakt. Al met al toch een drukke dag en ik lig dan ook ’s avonds bekaf in bed.

Vrijdag 29 juli 2011. Venetië

We hebben nog een hele dag in Venetië. Eerst wilden we naar het vakantie-eiland het Lido, maar daar zien we toch maar van af. Dion wil sowieso niet van boord af en Jan ziet het ook niet zitten. Mar en ik gaan dan maar samen naar de Giardini, waar de andere plek waar al die moderne kunst te zien is. Dat deel van het toegangsbewijs hebben we nog steeds. Mar vindt het, net als ik, prachtig om dit allemaal te zien. We bekijken de centrale hal en ook een aantal paviljoens, o.a. die van Nederland, België, Spanje, Zweden, Japan, Korea en Zwitserland. Ieder heeft op zijn eigen manier vorm gegeven aan “Illuminations “, al snappen we soms niet de link met het ventrale onderwerp.
Ruim op tijd zijn we terug, we hebben geluk met de speciale Vaporetto, de Blu Line, die vlakbij het schip naar het centrum vertrekt en er ook weer terug komt.
Het vertrek uit Venetië is erg spectaculair. De boeg op dek 5 wordt speciaal open gezet en ik maak er dankbaar gebruik van. Zo heb ik een goed overzicht over beide oevers van de stad als de Nieuw-Amsterdam heel langzaam wegvaart. Wat een prachtig gezicht is dit toch. Ik blijf net zolang staan tot we langs het Lido gevaren zijn. Dan pas zijn we echt op weg!!
’s Avonds, na het diner, gaan we voor het eerst naar het theater en zien en horen daar een groep van 4 zangers, Cantare genaamd. Ze zingen van alles en ook nog in close harmonie. Daarna is het tijd om naar bed te gaan. Dion moet om 22.00 uur uit de club Hal gehaald worden, ze gaan dan dicht. Thomas en Albert Duursma zijn er ook en ze gaan ook steeds naar de club Hal. Er zijn nog meer Nederlandse kinderen en dat is toch wel erg leuk voor Dion.
Dit was de eerste week en wat hebben we al veel gedaan. Morgen komen we in Split in Kroatië aan. We gaan uiteraard aan wal.

Week 2

Zaterdag 30 juli 2011. Split

Split is een erg leuk stadje. We liggen midden in de haven en moeten tenderen. De eerste tenders na de excursies gaan pas na half tien. Wij hoeven niet in de rij te staan, want met 4 sterren mogen we zonder tenderticket voor en we staan in no time aan de wal.
Split is een erg leuke, van oorsprong Middeleeuwse stad. De muren staan nog steeds en er zijn nog huizen die bewoond zijn. Ook het paleis van een Romeinse keizer, Justinianus, heeft er de eerste steen laten leggen aan het eind van de 3e eeuw. Deze keizer heeft de, nog illegale, Christenen, over de kling gejaagd. Maar daarnaast was hij ook erg wreed tegen de rest van de bevolking. Na zijn bewind is hij in zijn voltooide paleis gaan wonen tot zijn dood toe. Er werd niet over hem getreurd.
We hebben de onderaardse gewelven, de fundamenten, bezocht. Je moest er met de plaatselijke munt betalen, er werden geen euro’s of dollars aangenomen. Daarna hebben we een wandeling in die oude Middeleeuwse stad gemaakt. Jan, Mar en Dion zijn de uitkijktoren die bij de basiliek staat opgegaan. Ik heb lekker in de kerk zitten wachten op hen. Het terrasje om de hoek leverde een biertje en een ander drankje voor ons. Bij het vervolg van de warme wandeling door de rest van de stad kon er voor Dion nog een lekker ijsje af en daarna voor ons op de kade, de Riva, nog een drankje.
Aan het eind van de middag moesten we de tender terug nemen en we waren natuurlijk op tijd terug.

Zondag 31 juli 2011. Op zee

Vandaag is het zondag en een zeedag. We kunnen nu lekker een beetje het schip verkennen. Dion vindt het helemaal te gek, want hij kan dan in de club Hal, de kinderclub. Er zijn veel kinderen en ook nog al wat Nederlandse er bij. Thomas en Albert Duursma zijn er en dat is leuk om mee te spelen.
We hebben een beetje in de zon gelegen. De enige onderbreking was het wijnproeven. Voor Jan en mij zit dat bij het mariners pakket en Mar gaat gewoon mee uiteraard.
’s Ochtends hebben we bij het ontbijt de kapitein ontmoet, Edward van Zaane. We hebben eerder met hem gevaren, op de Grand Voyage van Asia en de Pacific op de Amsterdam. Hij herkende ons ook nog en we hadden een erg leuk en aangenaam gesprek.
’s Avonds was er de show van de cast van het schip, weer erg Amerikaans, maar wel professioneel.

Maandag 1 augustus 2011. Piraeus

De haven is Piraeus, van Athene. Hier moeten we de Acropolis op en we nemen de rondrit Hop on Hop off bus. Dan kunnen we ook nog een rondrit door heel Piraeus en Athene er bij krijgen.
We gaan vroeg op pad, want het wordt warm en er zijn 4 schepen in de haven en iedereen
schiet op, maar niet heus. Wij hebben geen rondleiding of een gids en we kunnen er verder gaan verhaal bij verzinnen dan dat we weten dat deze tempels, gewijd aan Pallas Athene, hier al zo’n 2500 jaar staan. Pallas Athene was de godin van de wijsheid (symbool : de uil) en van het sluiten van redelijke compromissen bij vijandelijkheden.
Het was heel helder weer en we zagen Athene aan onze voeten liggen.
Nadat we weer beneden waren, hadden we geluk dat de Hopon =hop off bus klaar stond en na anderhalf uur rondgereden te hebben, waren we weer terug bij het schip. We kwamen wel 3 keer langs hetzelfde plein, ook langs het stadion van Panatinaikos, langs de antiek- en kruidenmarkt. Maar wat was het heet. Dion en ik zijn beneden in de bus gaan zitten en Mar en Jan boven in de open lucht. Ze zaten heerlijk in de zon.
De show bestaat uit 2 Zuid-Amerikaanse mannen die allerlei instrumenten bespelen, zoals panfluiten, gitaren, trommels, etc. Het was een goede voorstelling.Ook voor Dion, want soms is het voor kinderen ietwat te saai.
Morgenmiddag komen we in Istanbul aan, wat mij betreft het hoogtepunt van deze reis. Morgenvroeg vaart het schip door de Straat der Dardanellen. Dat wil ik meemaken en dus gaan we niet te laat naar bed.

Dinsdag 2 augustus 2011. Istanbul

Om kwart over zes ben ik opgestaan en naar het Crow’s nest gegaan. Tom, de travelgids geeft commentaar op wat we zien langs de kant.
Een van de laatste plaatsen in de Dardanellen is Gallipoli. Dit is een zeer gedenkwaardige plaats, want hier is in 1915, in de 1e wereldoorlog door de Australische en Nieuw-Zeelandse soldaten (the ANSEC) enorm gevochten tegen het Osmaanse leger. Churchill, minister van Oorlog in Groot-Brittannië had beslist dat deze plek cruciaal was om te veroveren voor de Frans-Engelse alliantie. Rusland was steeds meer qua invloed naar het zuiden afgezakt en moest op de een of andere manier geen toegang tot de Middellandse Zee krijgen. Dat gaf het land te veel macht. Het Osmaanse rijk, dat nog een groot gedeelte van de Balkan bezette, werd als de zieke man van Europa beschouwd en dat had men nog liever.
Toen we de zee van Marmara ( de Marmeren zee) binnenvoeren, was het voor mij tijd voor een ontbijtje. Om 4 uur lagen we voor de kade in Istanbul. We liggen in het Europese gedeelte en kunnen de belangrijkste moskeeën zo zien liggen.
Ons eerste bezoek is aan de Grote Bazaar. Er gaat een shuttlebus van het schip heen en dat is wel zo makkelijk. Daar aangekomen hebben we nog nooit zoveel juwelierszaken bij elkaar gezien en de een nog mooier dan de ander. Het is fascinerend om zo in de overdekte bazaar te lopen. Mar heeft een doosje oosterse kruiden gekocht. Verder wilde Jan wel voor mij onderhandelen voor een Longchamptas, maar ik wilde er niet meer dan 10 euro voor geven. Dat wilde de verkoper niet doen en toen ging de koop niet door.
Na sluitingstijd van de winkels, om een uur of 7, hebben we nog een lekker Turks biertje gedronken, Efes genaamd en toen was het tijd om de shuttlebus terug te nemen. Dion was op het schip gebleven en had een lekkere maaltijd met een vriendje gehad in het specialiteitenrestaurant, de Tamarind. De weg van en naar de stad voert over de Galatabrug, daar waar Geert Mak over geschreven heeft. Je ziet er ook heel veel mannen staan vissen. Er moet wel wat zitten. Het is niet de Bosporus waar deze brug over loopt, maar over de Gouden Hoorn. Het is een enorme natuurlijke haven waar de stad al zo’n kleine 2000 jaar aan ligt.
Morgen gaan we de rest van de oude stad verkennen. Het blijkt dat de stad heel veel bezienswaardigheden heeft en we kunnen er maar een paar doen. Wij gaan voor de Blauwe Moskee, de Aya Sofia en als het kan ook nog het Top Kapipaleis. Dat betekent vroeg op en snel op weg.

Woensdag 3 augustus. Istanbul

Eerst waren we van plan om het trammetje te nemen, maar de halte lag toch nog wat uit de buurt van het haventerrein, dus was de shuttlebus weer ons vervoermiddel.
We waren al snel in de buurt van de Blauwe Moskee. Onderweg werden we aangesproken door een jonge man die ons de weg wees naar de moskee. Maar hij wilde ons ook wel eerst nog een aantal tapijten laten zien. Maar daar ligt mijn huis al vol mee, dus die moeite was tevergeefs. We zagen wel de obelisk die lang geleden uit Egypte was gehaald door een of andere Romeinse veldheer.
De Blauwe Moskee heeft zijn naam te danken aan al die azuurblauwe tegels waar de binnenkant helemaal mee bekleed is. Het is een enorm grote moskee, die 500 jaar geleden door de sultan is neergezet als concurrent in architectuur van de Aya Sofia.
De ramadan is op 1 augustus begonnen en tussen kwart voor 1 en 2 uur is de moskee voor bezoekers gesloten. Verder merk je niets van de vastentijd op straat. Alle winkels en restaurants zijn gewoon open. Ook wordt er toch nog gerookt en gegeten en gedronken door een aantal moslims. Voor de toeristen is er niets aan de hand. Ook aan de mensen die werken, merk je niet dat ze de hele dag niet mogen eten of drinken of roken. Ze zijn en blijven even aardig.
Na de Blauwe Moskee wilden we naar de Aya Sofia gaan. Het was inmiddels tegen twaalven en hier stond een enorme rij voor de kassa.
Maar aan de zijkant van de rij stond een gids, mijnheer Oral en die hebben we ingehuurd voor de uitleg van de hele kerk. Het grote voordeel was dat hij ons langs de lange rij loodste en zo kaartjes voor ons kocht en ook een hele uitleg gaf over de geschiedenis en de bouw van de voormalige kathedraal van het hele Romeinse Rijk. Van 378 na Christus tot aan 1453 is het gebouw een Christelijke kerk geweest. Het gebouw is in 5 jaar neergezet, door 10.000 werkers en ze hebben de gewelven voorzien van mozaïken met 10.000 kilo goud. Keizer Constantijn gaf de opdracht tot de bouw van het eerste exemplaar. Deze keizer woonde namelijk in deze stad die naar hem genoemd was, namelijk Constantinopel. Tot het schisma in de katholieke kerk in het jaar 1059 (?) was Constantinopel het centrum van de hele Christelijke wereld en daarna nog altijd dat van het Oost Romeinse Rijk. In het West romeinse rijk had Rome een centrale functie in de katholieke kerk gekregen. De paus doopte de westerse keizers en koningen. Dat deed ook de patriarch in de Aya Sofia met de oosterse keizers. Het huidige gebouw is neergezet door Jusinianus, die van het paleis in Split. Hij had net zijn macht weten te behouden door 30.000 inwoners ( opstandelingen of rebellen genoemd) over de kling gejaagd en bleef aan de macht. Als dank hiervoor liet hij het huidige gebouw neerzetten, het grootste tot dan toe ( en ook nog tot nu toe ) in de wereld. Hier werd dus 5 jaar over gedaan. Vergelijk dat met de bouw van bijvoorbeeld de Notre Dame in Parijs of de Sint Pieter in Rome.
Het is 80 meter lang en 70 meter breed en de koepel is 55 meter hoog en heeft een diameter van 33 meter. Wat een enorm gebouw. Na de val van Constantinopel in 1453 werd het een moskee. De Turkse of Osmaanse sultan liet er 4 minaretten opzetten en er steunberen tegenaan zetten en het gebouw ging in functie verder als moskee de volgende 500 jaar. Pas sinds 1935 heeft Atatürk, de president die van het oude Osmaanse rijk een modern land heeft gemaakt, beslist dat het een museum moest worden. Het gebouw heeft geen religieuze functie meer, er kan geen ruzie meer om gemaakt worden. En iedereen kan het bezoeken en dat gebeurt ook, gezien de wachtrijen bij de kassa.
Na dit lange bezoek, met veel uitleg, hadden we wel trek in een versnapering. We vonden een heerlijk terrasje onder de bomen, midden op het grote plein en daar hebben we lekker turks zitten eten met een biertje er bij.
We zaten daar zo lang, dat er geen tijd meer over was voor het Topkapipaleis. We zijn toen maar terug naar de shuttlebus gegaan. Dat was maar goed ook, want het was er erg druk en het verkeer zat muurvast. Maar als je met vervoer van het schip bent, dan wacht het schip op je. Toch waren we gelukkig nog ruim op tijd en hebben we kunnen genieten van het wegvaren.

Donderdag 4 augustus 2011. Mykonos

Mykonos, tenderen en lekker eten aan de haven. We hebben onze voeten laten schooneten in een dokter Fishzaak. Het leek een beetje op een gedicht van Annie M.G. Schmidt :
Meester van Zoeten.
Meester van Zoeten waste zijn voeten ’s zaterdags in het aquarium
En onder het poedelen zat hij te jodelen het liedje van hum tiedelum tiedelum.
Verder weet ik het niet meer.
Maar wij hebben gegriezeld en genoten van dit spagebeuren.
Verder is Mykonos een echt Grieks dorpje van allemaal witte huizen aan het water en in smalle straatjes. We hebben er heerlijke calamaris en tzatziki gegeten. Mar heeft er een leuke strandtas gekocht. En Jan een nieuwe panamahoed. De oude is wat vuil geworden. Ook Dion heeft net zo’n hoed gekregen en met dezelfde zonnebrillen zien die 2 er identiek uit. We voerens ’s avonds pas om 10 uur weg en met het schitterende weer hebben we heerlijk op het achterdek gezeten en genoten van het wegvaren.

Vrijdag 5 augustus 2011. Kusadasi

Nu zijn we weer in Turkije, namelijk in Kusadasi. Hier zouden we een taxi kunnen nemen naar Efese, de grieks-romeinse opgravingen. Maar dat doen we niet. We laten ons in de plaats lekker voorlichten bij een juwelier en een tapijtenverkoper. Je wordt verder wel een beetje gestoord van het naar binnenlokken wat er overal gedaan wordt. Hier zijn zo mogelijk nog meer juweliers en tapijtenwinkels dan in Istanbul. Het is ongelooflijk. En veel verkopers spreken Nederlands. Het heeft wel resultaat, want Dion heeft schaakstukken gekregen en Mar een mooi leren jasje.
Daarna, na een biertje op een lekker schaduwrijk plekje, hebben we besloten om met zijn vieren naar het Turkse badhuis te gaan, de hammam. Jan wilde eerst niet, maar hij liet zich toch overhalen. En het was heerlijk. We zijn gescrubd en gemasseerd. Na afloop konden we meteen door naar de buurman, de kapper en de schoonheidsspecialiste. Dit was een wel bestede dag, we waren er loom van. De laatste Turkse lires hebben we besteed aan een laatste drankje en dat was het dan.
Het diner was dit keer in het Italiaanse restaurant, het Canaletto. Het was ook nu weer een heerlijke maaltijd.

Week 3

Zaterdag 6 augustus 2011. Santorini

Vandaag waren we weer in Griekenland en nu op het mooie eiland Santorini. We hebben het kabelbaantje maar naar boven genomen. De route op de rug van een ezel vinden we toch niet zo fris.
Het is nog vroeg als we van boord gaan, maar het is aan de wal heel rustig. We zijn het enige grote cruiseschip en dat scheelt enorm in de wachtrij bij de kabelbaan. Eenmaal boven aangekomen zien we weer alle winkels op de top van de berg liggen. Ook hier weer allemaal witte huizen en hobbelige straatjes. Hier scoor ik een mooi wit tasje, ook als avondtasje te gebruiken. Nu nog een keer witte schoenen en ik heb er weer een outfit bij. Na verloop van tijd hebben we de wandeling onderbroken voor een lekker bakkie koffie en een prachtig uitzicht over de Middellandse Zee en het schip. Dit keer ligt het schip aan zijn ankers. Santorini is namelijk een atol. Dat betekent dat hier heel vroeger een vulkaan heeft gelegen ( googlen svp voor meer informatie), maar dat het midden van de vulkaan, de krater dus zo langzamerhand in zee is gezakt. De randen blijven het langst boven water staan en op 1 van die randen is het plaatsje waar wij waren van Santorini op gebouwd. De top van de vulkaan ligt niet zo heel diep onder water en daarom kan er geankerd worden. Aan het einde van de ochtend gaan we weer terug naar het schip, het wordt al weer aardig heet.
’s Middags om half vijf worden we bij het frontoffiice opgehaald en naar de brug gebracht. Wij en dan met name Dion mochten op de brug komen kijken. Maar het was ook tijd om weg te varen, zelfs dat mochten we ook meemaken. Het anker werd opgehesen, dat was op een monitor te zien en daarna mochten Dion en een ander meisje op de scheepstoeter drukken voor het sein van vertrek. Daarna voer de kapitein, E. van Zaane, heel langzaam de baai uit. Na de eerste handelingen nam de 1e stuurman, Arno Jutten, het roer over. Dion heeft van alles mogen vragen en dat deed hij dan ook. We hebben zeker een half uur op de brug doorgebracht. Fantastisch! Dit kwam eigenlijk doordat Jan in zijn Haltijd met Edward van Zaane samen gevaren had op de ss Rotterdam. Bovendien hebben we ook de Grand Voyage op de ms Amsterdam met Van Zaane als kapitein gemaakt en hiervan werden we herkend. Ook zijn vrouw Appolonia van Ravenstein hebben we nog even ontmoet. Op deze manier kan de reis helemaal niet meer stuk. Als extra aandenken lag er ’s avonds op ons bed een bord van de maidenvoyage van dit schip, van vorig jaar. Erg leuk voor bij de verzameling van Jan, dit bord moet beslist aan de muur komen te hangen.
Om maar de vroege tafel in de diningroom te vermijden, gaan we dit keer in het Indonesische restaurant eten, het Tamarind. Hier zitten we met ons drieën, Dion heeft het te druk in de kids club. Het was weer lekker.
Morgen doen we alweer de laatste haven van deze reis aan, Katakolon op de Peloponnesos.

Zondag 7 augustus 2011. Katakolon

Zoals ik al aangaf, kunnen we hier al weer vroeg aan de wal. Het is zondag, maar alle winkels zijn gewoon open, zolang er een cruiseschip in de haven ligt. Wij gaan niet naar Olympia om de site van de antieke Olympische Spelen te bekijken. We blijven in de buurt van de haven en lopen nog een keer allerlei winkeltjes af. Ook hier zijn er weer volop juweliers en kledingzaken. Maar op een enkele ceintuur en magneet houden we het voor gezien. We gaan lekker op een terras zitten loungen. We zien iedereen voorbij komen en vinden het wel best. De middag brengen we aan het zwembad van het schip door, het is er warm genoeg voor. We hebben nog maar anderhalve dag om te genieten, dus opschieten geblazen.
’s Avonds gaan we voor de laatste keer echt uit eten, in de Pinnacle. Dat is toch nog een slag lekkerder, vooral met een glaasje champagne er bij. Het was formalnight en Dion was nu ook mee. Helaas hadden we geen rekening gehouden met het Dessert Extravaganza. Daar konden we niets meer van op. We zijn natuurlijk wel gaan kijken en het zag er weer schitterend uit. Dat gaan we volgend jaar anders doen. Gewoon een keertje vroeg eten en dan kunnen we er wel gebruik van maken. Het is wel een mooie afsluiting van deze prachtige reis. Morgen inpakken etc. en dat is niet fijn.
Maar eerst gaan Mar en ik nog naar de nachtclub, the Northern Lights, om een beetje te dansen. Nu is het er voller en dat is gezellig. De klok wordt een uur terug gezet en dat kunnen we net hebben. Zo zijn we toch niet zo laat terug in de hut. De mannen slapen al.

Maandag 8 augustus 2011. Op zee

Om 10.00 uur is de vaarwelparty in de Showroom at Sea. Helaas zijn Dion en ik hiervoor te laat wakker. Dan gaan we maar meteen ontbijten. Het is nog heerlijk weer en iedereen zit lekker op het achterdek in de zon bij het zwembad. We moeten wel gaan inpakken, maar dat stellen we zo lang mogelijk uit. Er moet ook nog was terug komen en de hut wordt pas laat gedaan. We hoeven ons dus niet te haasten. We lummelen wat rond, Jan maakt zijn gewonnen dollars weer op in het casino. Ik ga niet naar een bijeenkomst om verbeterpunten aan te geven. Ik had er geen zin in. Jan heeft alvast al het papierwerk gedaan en het bureau opgeruimd en dan net voor het eten, vroege tafel, en er na kiepen we dan alles in de koffers. We moeten wel rekening houden met nog 2 stops onderweg, pijama en ondergoed apart houden dus.
Dan kunnen we nog voor de laatste keer naar de show en daarna gaan we met onze laatste fles wijn naar het achterdek. Het is nog heerlijk weer en de witte, italiaanse wijn smaakt prima. Morgen willen we vroeg van boord en dus gaan we niet al te laat naar bed. Om half zeven gaat de wekker weer.

Dinsdag 9 augustus 2011. Venetië

Jammer, jammer, jammer, het is voorbij. We liggen al vroeg in Venetië en kunnen al om 8 uur van boord. Dat doen we ook. Wat een tegenvaller, het is koud en het motregent. We hebben niets aan te geven, ook geen namaakdesign en lopen zo de cruiseterminal uit, zonder paspoortcontrole of niks. Dat moet je in de States eens proberen.
Jan gaat de wagen halen en dan kan het grote inpakken in de auto beginnen. Alles moet mee terug, maar het valt nog niet mee om alles knap in de wagen te krijgen.
Maar uiteindelijk rijden we en gaan we op weg naar München. We zijn uitgenodigd door Rieki en Christian om daar een overnachting te doen. In een keer doorrijden is sowieso te veel voor ons. En we hebben de uitnodiging graag aangenomen. We willen nog een keertje naar een Biergarten. Rieki en Christian ontvangen ons geweldig. De Zwetschendatschi staan al klaar, een soort pruimgebak dat je alleen in het seizoen kan krijgen. Ze zijn er net. En voor Jan staan er al Oktoberfestbiertjes klaar. Een betere ontvangst kun je niet hebben. Na de koffie gaan we dan eerst maar op pad naar de Isar en de Biergarten. Helaas is ook hier het weer koud en nat en er zitten dan ook maar 2 mensen in de Biergarten. We laten ons er niet van weerhouden. Hij is open en we gaan voor het Mass ( 1 liter) bier. Als we genoeg op hebben, lopen we weer terug naar huis, waar de maaltijd wacht.
We hebben het gezellig met elkaar. Christian speelt nog een paar liedjes op zijn gitaar en dan is het tijd om naar bed te gaan. Dit was een leuke tussenstop.

Woensdag 10 augustus 2011. München

Jan en Mar en Dion gaan nog naar een grote supermarkt, Edeka, om nog wat Oktoberfestbiertjes in te slaan. Veel kunnen we niet hebben, want we hebben geen plaats in de auto voor een paar kratjes bier. Gelukkig hebben ze erg leuke draagtasjes en rugzakjes van vilt en daar passen net 8 biertjes in. En met nog 4 Bretzen, broodkrakelingen, kunnen we op pad naar de volgende stop, Rothenburg ob der Tauber. Hier hadden Jan en ik in het voorjaar ook al een tussenstop gemaakt en dat is zo’n leuk plaatsje dat we hier nog een keertje naar toe willen. We hebben weer hetzelfde hotel geboekt, het Kartoffelgasthof Am Rodertor. Na een kleine 3 uur komen we hier aan. We gaan meteen de stad in. Ook hier valt het weer bar tegen. Het is droog, maar daar is alles mee gezegd. Toch krijgen we een mooie indruk en we bezoeken ook nog het Middeleeuwse criminaliteitsmuseum. Dat waren vroeger ook al geen frisse jongens met al die martelwerktuigen.
De winkel van Käthe Wohlfahrt is een sprookje, alles op het gebied van kerstversieringen kun je er kopen. Er komen bussen vol toeristen, met name Japanners, om hier mooie dingen te kopen, allerlei houtsnijwerk, Hümmels, wat al niet, te veel om op te noemen. Wij kopen er een kerstman voor in de boom. Je kan niet met lege handen weggaan.
Op het stadhuisplein drinken we een biertje of ijskoffie. Daarna in het hotel hebben we lekker gegeten. Ze hebben er de lekkerste gebakken aardappeltjes en Jan eet er de grootste Schweinehaxe van zijn leven.
’s Avonds bekijken we de gebouwen nog een keer met de verlichting er op, helaas is er geen verlichting. Dan maar een laatste drankje in het café/restaurant. Morgen is het echt over en tuffen we naar Nederland.

Donderdag 11 augustus 2011. Zaandam / Wieringerwerf

De vakantie zit er op. We gaan op weg naar Nederland. Onderweg maken we alleen 2 sanitaire stops en drinken er ook een bakkie koffie bij. De Bretzels smaken heerlijk, er zit zout op.
Als we in Nederland aankomen, begint het ook nog te regenen en dat tot Zaandam toe. Om 5 uur zijn we bij Mar thuis. We drinken er nog een bakkie en zien meteen Mars en Yvon nog even.
Om 7 uur zijn we zelf thuis aangekomen. Het eerste dat we doen is de post doorkijken en al vast een was draaien. Hiermee zit onze fijne vakantie er op. We hebben veel gezien en erg genoten met elkaar.

Venice-Split 229 NM / 16,9 knots
Split-Piraeus 689 NM / 18,4 knots
Piraeus-Istanbul 215 NM / 18,3 knots
Istanbul-Mykonos 315 NM / 18,5 knots
Mykonos-Kusadasi 100 NM / 13,4 knots
Kusadasi-Santorini 141 NM / 12,8 knots
Santorini-Katakolon 254 NM / 17,8 knots
Katakolon-Venice 632 NM / 17,3 knots
Total Distance 2722 NM

The ship’s crew:
Master: Edward G. van Zaane
Hotel Manager: Darren David Lewis
Chief Officer: Arno Jutten
Chief Engineer: Marcel Kiers
Culinary Operations Mgr: Darren David Lewis
Cruise Director: Gene Young
Guest Relations Mgr: Jane Gallardo
Purser: Nicoline Riborozo
Dining Room Mgr: Citra Pudja
Chief Housekeeper: Ajoy Alex
Executive Chef: Rob van Leeuwen
Beverage Manager: Saurabh Vaishampayan
Event Manager: Jill Tollefson.

Gegevens “Nieuw-Amsterdam”:
Gross Tonnage: 87.000 tons
Length: 285 meter, Width: 32,3 meter
Max. Speed: 23 knots
Crew: 926, Guests: 2.320
Power:
6 diesel generators 4 x 16.000 HP 2 x 11.000 HP
Total power: 86.000 HP
Propulsion:
2 x ABB Azipods 2 x 17,6 MW
Total Power: 48.000 HP
Fuel consumption:
Diesel generators 120 tons/day (33.500 gallons)
Water production:
Potable Water Production 2.044 tons/day (540.000 gallons)
Potable Water Consumption 850 tons/day (220.000 gallons)