Vaarschema:

Maandag 2 augustus 2010. Rotterdam

Vertrek van uit Rotterdam. Dat was een makkie. We konden meenemen wat we wilden, want er hoefde niet op het gewicht van de koffers gelet te worden. Op zaterdag 31 juli zijn Mar en Dion al met ons mee gegaan naar Wieringerwerf. We rijden namelijk samen in 1 auto naar de cruiseterminal. Zij zijn al gepakt, maar ik moet zondag nog alles inpakken. Wel is alles al gewassen en hangt de kleding klaar.
Nadat Jan ons maandagochtend bij de cruiseterminal heeft afgezet, rijdt hij de auto naar Poortugaal waar de auto bij oom Anton voor de deur blijft staan. Er is bij de terminal geen mogelijkheid om tegen een fatsoenlijk tarief je auto 14 dagen te stallen. Maar zo gaat het ook. En met de metro ben je zo weer op de Wilhelmina pier.
Met onze 4-sterren VIP behandeling waren we in no time aan boord. Dion had meteen zijn zwembroek al aan en lag als eerste in het zwembad. Na de lunch waren de hutten klaar en konden we onze mooie vierkante binnenhut in gaan ruimen. Dion slaapt op het bovenbed, dat boven het 2persoonsbed uit het plafond komt zetten. Hij is het gelukkig gewend om op een hoogslaper te liggen, dus geen probleem voor hem.
Bij de rondwandeling op het schip kwamen we natuurlijk ook bij de KIDS club uit. Hier heeft Mar Dion meteen aangemeld en kan hij er steeds terecht. Er werkt ook een Nederlander, dus de taal is geen probleem. Elke avond van 7 tot 10 is de club open en kan Dion er terecht. Hij eet dan niet met ons mee aan tafel, dat hoeft ook niet; alleen de gala avonden moet hij mee. Dat zijn er 3.
Om 17.00 uur vertrok de boot. We werden zelfs nog uitgezwaaid door neef Ruud, neef Herman en cruisevriend Ruud. Dat vonden we erg leuk. We stonden op dek 3 en konden iedereen goed zien.
Na het uitzwaaien zijn we aangeschoven aan de barbecue bij het zwembad, meteen al lekker.

Dinsdag 3 augustus 2010. Portland

De eerste haven ligt in het zuiden van Engeland, namelijk Portland.
Hiervandaan kun je naar Stonehenge als je daar belangstelling voor hebt. Wij hebben de shuttlebus genomen naar de 1e stop, namelijk het Normandische kasteel. Hier is veel informatie te vinden over de belangrijkheid van de plaats als uitvalsbasis naar het vaste land, met name de landing in Normandië begon ook hier.
Portland is heel lang een Navy basis geweest, nu is alles verplaatst naar het noorden van Schotland. Maar ook de Romeinen en de Vikingen kwamen hier graag aan land om er te blijven of te roven.
In de tuin van het kasteel werd er een poppenkast voorstelling gegeven en een leuk verhaal verteld door 2 verklede mannen. ( The ginger bread story).
Na het kasteelbezoek zijn we op het eiland gebleven in plaats van met de shuttlebus naar Weymouth te gaan, de grootste plaats in de buurt. Van het eiland verder hebben we niet veel gezien, omdat er niet veel was. Dan maar weer terug naar het schip. En lekker in de sauna en de whirlpool zitten, daar knapt een mens van op na die kouwe wind buiten.
’s Avonds hebben we in de Ocean bar een wijntje genomen en daarna heerlijk gegeten. Morgen komen we aan in het Kanaaleiland Guernsey.

Woensdag 4 augustus 2010. Guernsey

Pas om 10.00 uur komen we aan en dan moeten we nog tenderen. Dat is weer iets nieuws en spannends. Helaas werkt het weer niet mee. Ondanks onze regenjacks worden we op de terugweg nat tot op de huid.
Maar eerst hebben we een wandeling langs de haven gemaakt naar het fort/kasteel/museum op het einde van de pier.
Een erg leuke tussenstop maakten we bij de visafslag waar in de winkel een garnaal van een halve meter uit het bassin gehaald werd. Hij leefde nog en sloeg als een bezetene met zijn staart, heftig om te zien.
Daarna op naar het fort waar om 12.00 uur ( Noon ) zoals elke dag het kanon afgevuurd werd door 2 mannen in oude kostuums.
In het fort was er een grote tentoonstelling over de Britse inzet in de 1e wereldoorlog, zowel landmacht als luchtmacht.
Op de terugweg zouden we nog een pint nemen in een pub, maar Opa was het zat en zette linea recta koers naar de tender om iets droogs te gaan aantrekken.
Op het schip na een hamburger met patat met mayo hebben we onze zwempakken maar weer aangedaan om ons te warmen in het overheerlijke bubbelbad.

’s Avonds hadden we onze 1e gala avond en zijn we moet ons vieren op de foto gegaan. Daarna hebben we samen heerlijk en gezellig gegeten, surf en turf uiteraard.

Mar en Dion hielden het daarna voor gezien, maar Jan en ik zijn nog even, om de sfeer te proeven, naar het casino geweest. Hier was het heel druk, wel gezellig.
Er zitten trouwens heel veel Nederlanders aan boord, je hoort onze eigen taal overal om je heen. We zijn dit keer echt in de meerderheid. En we hebben 2 echtparen ontmoet die we op eerdere reizen al een keer ontmoet hebben. Een praatje op zijn tijd is altijd leuk om te doen.
Het schip is ondertussen al onderweg naar het zuiden van Ierland, naar de plaats Waterford.

Donderdag 5 augustus 2010. Waterford

In Ierland kunnen we onze euro’s weer gebruiken en worden de afstanden weer in kilometers aangegeven. Het enige is dat het verkeer nog steeds links rijdt. Dat blijft lastig.
Hier op de kade stond er geen gratis shuttlebus klaar, maar een lokale bus waar we in moesten betalen. Voor Dion trouwens was het half geld. De rit van Dunmore East naar Waterford duurde nog een half uur. Daar aangekomen moesten we het weer zelf uitzoeken. Gelukkig vonden we snel een toerist informatie en die vertelde ons dat er op 10 minuten lopen de kristalfabriek van Waterford te bezoeken was.
Dat hebben we toen maar gauw gedaan. Wat een leuke en leerzame rondleiding hadden we daar. Dat had nog wel langer mogen duren. Jan had tijdens het wachten op de rondleiding in de showroom al een paar mooie dingen gezien en voor we weggingen hebben we 2 mooie dingen gekocht, namelijk een kristallen Bobbyhondje voor Mar en een mooie rode vaas voor Ria.

Jan is morgen bij Jameson in Dublin aan de beurt. Om haf vier hadden we de bus terug, na eerst nog een middeleeuwse toren met ( wederom ) Vikinginformatie bekeken te hebben. En ook hier was er geen tijd voor een pint in een pub.
Terug op het schip hebben we wat gegeten, patat, tosti, hamburger, wrap, en daarna hebben we het kalm aan gedaan tot het tijd was om ons te gaan omkleden. De galafoto’s zijn prachtig geworden, een mooi aandenken.
Na het diner was het tijd voor de show, maar eerst stelde de kapitein, Henk Keijer uit Den Helder, zijn staf voor onder het genot van een door hem aangeboden drankje. De show heette Rockin’Road. Om 22.00 uur wordt Dion uit de club gehaald en kijkt hij mee naar de show. Hij gaat gelijk met ons naar bed en staat gelijk met ons op. Hij is onvermoeibaar, gelukkig maar. Morgen staat Dublin op het programma, een bezoek van een hele dag.

Vrijdag 6 augustus . Dublin

Ik was er vandaag het eerste uit, om 9 uur en had de tijd om rustig te douchen voor de rest op stond. Gisteravond had ik nog kaartjes voor de shuttlebus gekocht, zodat we niet in de rij hoefden te staan. Om half elf waren we klaar om te vertrekken. Midden in de stad werden we afgezet en konden we te voet naar de Jameson distilleerderij, dat wil zeggen het oude gebouw waar alleen nog rondleidingen worden gedaan.
We zijn door de Temple Barwijk gelopen, de oudste wijk met veel pubs en veel toeristen. Leuk voor op de terugweg, want eerst moet je altijd het verst gelegen doel bezoeken. Hier bij de bezichtigingen is men bij de kassa zo vriendelijk om ons een familietoegangsbiljet te verkopen, dat scheelt heel veel geld, erg aardig!
Aan het eind heeft Mar drie whisk( e )y’s mogen vergelijken, een Bourbon ( Amerikaans) , een Schotse en de Ierse Jamesons uiteraard. Zij vond de Bourbon, als zoetste de lekkerste.
Maar als geheel is whisky niet haar drankje, dus Jan was er goed mee en heeft de restjes opgedronken. En uiteraard heeft hij ook een Jameson, reservée, van 12 jaar oud gekocht.

Hierna was er nog tijd voor een korte blik op het wereldberoemde Boek of Kells. Op weg hierheen bleven we even steken in een van de oudste bars van Dublin in de wijk Temple Bar. Hier hebben Jan en Mar een Guinness bier gedronken. Dat smaakte volgens hen nergens naar. Na wat snacks genuttigd te hebben, konden we naar de Trinity Library waar een permanente tentoonstelling van dat beroemde handschrift ligt. Het is een op perkament geschreven evangelie, door monniken op het eiland van Kell in 795. Al eerder waren monniken bezig geweest met het kopiëren van het evangelie, het nieuwe testament, al vanaf de 5e eeuw. De kloosters stonden in verbinding met de grote kloosters in Europa zoals die van Sankt Gallen en die van Echternach en uiteraard met de paus in Rome. Blijkbaar is er na het ineenstorten van het Romeinse rijk toch een verbinding gebleven met vooral het Keltische volk. De Kloosters waren rijk en zorgden voor de kerstening van de Britse eilanden en ook Nederland. De bisschoppen Willibrord en Bonifatius kwamen vanuit Groot- Brittannië naar Noord- Europa om het volk te kerstenen.
Er lagen nog 3 handschriften die eigenlijk nog ouder waren,, maar niet zo beroemd zijn geworden. Het waren ook meer reisexemplaren voor de rondtrekkende monniken. Tijdens het bewind van Cromwell heeft men het Boek of Kells in veiligheid gebracht in het Trinity College in Dublin en hier ligt het nog. Het had zelfs de aanvallen van de Noormannen , van de 8e tot en met de 11e eeuw overleefd en daarna ook de kolonisatie vanuit Engeland.
Na dit bezoek van alleen mij haastten we ons naar de shuttlebus om de laatste bus naar het schip te halen. Dat ging met gemak. Dat was Dublin. Op naar Noord-Wales, naar het plaatsje HolyheadZaterdag 7 augustus 2010.
We waren niet zo vroeg op en dat was ook niet nodig om aan wal te gaan. We hadden geen excursie en konden de shuttle nemen. Alleen was de kade heel smal en kon er maar in 1 richting een bus langs. Tot bij twaalven hebben de passagiers in de rij gestaan om Holyhead te bezoeken. Toch was het kleine plaatsje de moeite waard. Al was het alleen maar om de plaatselijke feestelijkheden die er toevallig waren.
In de middeleeuwse kerk kwamen 3 romeinse soldaten te voorschijn. Zij treden op allerlei romeinse feesten op, het grootste hiervan is in Chester, niet zo ver buiten Wales, onder Liverpool. Dat schijnt fenomenaal te zijn. Net zoiets als de nagespeelde gevechten van de slag bij Waterloo tegen Napoleon. Verder hebben we in een pub nog een biertje gedronken en toen vonden we het tijd om weer terug naar het schip te gaan. Dion was, verstandig genoeg op het schip gebleven. Terug aan boord hebben we maar een duik in de whirlpool genomen en een saunaatje er bij. Lekker om weer warm te worden. Holyhead is trouwens wel een grote ferryhaven om de Ierse Zee over te steken naar Ierland uiteraard en naar het eiland van Man.
Morgen is het zondag, dan zijn we in Glasgow. Jan en Mar gaan een whisky distilleerderij bezoeken, de Glencoyne, en Dion en ik gaan samen de stad in.

Zondag 8 augustus 2010. Glasgow

We waren met zijn vieren op tijd aan de wal, in de aankomsthal. Maar we hadden al snel de informatie dat de treinen elk uur reden en dat we die moesten hebben om in Glasgow te komen. Dat hebben Dion en ik toen maar gedaan. We waren om 12.15 uur in de stad, het kostte trouwens voor Dion niets en voor mij maar 5,85 pond een retour voor drie kwartier treinen. Dat is niet duur, in vergelijking met Nederland een retourtje tussen Enkhuizen en Amsterdam bijvoorbeeld.
De winkels bleken in de stad helemaal niet allemaal dicht en het was heerlijk zonnig weer. Eerst hebben we maar wat te eten genomen bij Starbuck’s en daarna alle i’phones en ipads en wat nog meer in de Applewinkel uitgeprobeerd. En daarna zijn we op pad gegaan naar de Hop on Hop off bus. Lekker boven in zitten en de hele stad verkennen.Ik kreeg een kaartje tegen seniortarief, de chauffeur had een keer heel Nederland aangedaan, vandaar. Op het laatst hebben we nog het grote museum Kelvingrove bekeken, voor allebei gratis toegang. En om 5 uur de rest van de rondrit om weer naar het station te gaan. Om 18.20 uur hadden we pas de trein en we waren lekker laat terug. Oma en Dion hadden een topdag samen.

Jan en Mar hadden een fantastische middag met het proeven van de whisky’s. Natuurlijk zijn er ook flessen aangeschaft.

’s Avonds na het eten hebben we de show de show gelaten en zijn we enigszins op tijd naar bed gegaan. Morgen steken we weer de Ierse Zee over naar Noord-Ierland. We bezoeken dan de hoofdstad Belfast.

Maandag 9 augustus 2010. Belfast

Hier werden we met de shuttlebus direct naar de City Hall gebracht. Hier wilden we ook weer een Hop on-Hop off nemen. Maar er waren wel 5 maatschappijen die allemaal dezelfde route tegen allemaal hetzelfde tarief aanboden. Ze stopten alleen niet allemaal op dezelfde plaatsen. Op straat kochten we al een kaartje, een familiekaart, wat eigenlijk voor ouders met meerdere kinderen is.

Maar ze doen niet moeilijk en zo gaat een van ons voor niks mee. Als je het maar vraagt. Hier in Belfast zie je nog de scheidslijn met een heel grote schutting met graffiti tussen de rivaliserende wijken.
Lower Shankill road was de plek waar die schutting stond. Verder zie je nog een wijk die helemaal afgesloten kon worden met hekken. Verder was er op straat van de vroegere strijd niets te merken. Het was heerlijk zonnig weer en iedereen zat lekker op het gras en op de terrassen.

Na de rondrit hebben we nog een blik geworpen in de Crown Liquor store, maar er was geen plaats om wat te nemen. Toen hebben we de shuttle maar terug genomen naar het schip. Lekker een patatje van de hamburgertent en wat nacho’s met guacamolesaus er bij, heerlijk.

Dion ging meteen naar de kids club tot 4 uur. Wij konden nog genieten van het zonnetje op het achterdek ( voor het eerst overigens ). Om 7 uur gaat de kids club weer open en in die tussentijd is Dion niet uit het zwembad te krijgen. Wij kunnen rustig eten, als Dion tot 22 uur bezig is in zijn club. Mar moet hem wel steeds inschrijven en weer ophalen. Er is wel controle op. Dion heeft een beker gewonnen met het computerspel Batman. Hij is de eerste die het helemaal uitgekregen heeft. En hij kon het eerst niet.
De show vanavond was die van de HAL-cast en ging over een tour door Europa. Dat was maar gedeeltelijk waar. Een aantal liedjes was wel Europees, maar de uitvoering was toch echt op en top Amerikaans. Alle liedjes werden er door verprutst. Jammer, maar hierdoor kon de show ons niet bekoren.
Morgen is er de eerste zeedag en kunnen we uitristen en uitslapen. Dat is ook wel eens lekker na al die wal dagen.

Dinsdag 10 augustus 2010. Op zee

Jan en ik zijn er om half tien uitgegaan en hebben met name Dion lekker laten slapen. Hij heeft het volgehouden tot kwart voor elf.

De hele ochtend heeft het schip langs allerlei Schotse eilanden gevaren, heel langzaam en er dicht bij. Dat was een heel mooi gezicht. We hebben er vanaf het achterdek van genoten, heerlijk in het zonnetje gelegen.
Pas om 2 uur hadden we de eerste verplichting, de wijnproeverij. We hebben 2 witten en 3 rode wijnen geproefd, resp. een Riesling, een Chardonnay en daarna een Pinot noir, een Malbec en een Cabernet sauvignon. Ieder zijn voorkeur en zijn smaak, maar het was een leuke ervaring. Mar is gewoon met ons mee gegaan en had voor het eerst van haar leven een wijnproeverij. Die beviel haar beter dan de whiskyproeverijen, want aan die drank vind ze niks aan.
Daarna heb ik mijn geluk beproefd bij de bingo, maar dat is niks geworden. Nu gaan we straks maar weer aan tafel, het is voor de derde keer gala. Daarna gaan we naar het chocoladebuffet op dek 9, dat duurt van half elf tot 12 uur.
Morgen komen we in Edinburg aan. Hier is de beroemde taptoe en daar hebben we kaartjes voor. Als we eerst nog de stad in willen, moeten we niet te laat op staan, anders is het de moeite niet meer.

Woensdag 11 aug. 2010. Edinburg

We waren inderdaad niet te laat op en konden meteen na het ontbijt mee met de tender naar de wal in South Queensferry.
Hier stonden bussen en busjes klaar om ons tegen 5 pond p.p. te vervoeren naar de stad. Voor Dion was het gratis, men vond 30 pond wel genoeg voor ons vieren voor heen en terug. Het was er erg druk omdat al het vervoer al in gebruik was i.v.m. het festival dat in de stad plaatsvond. En tot overmaat van ramp begon het ook nog te regenen.
In Edinburgh aangekomen ( 10 minuten rijden ) hebben we eerst 2 regencapes gekocht. En toen op naar het kasteel. Het Edinburgh Castle ligt boven op een uitgebluste vulkaan en torent hoog boven de stad uit. Het is nog steeds een bewoonbaar kasteel, maar wij zijn er niet naar binnen gegaan. Zoveel tijd hadden we ook weer niet.
Ik wilde de Royal Mile lopen, de weg van dit kasteel naar een ander kasteel dat nog steeds door de koningin wordt bewoond als ze hier op bezoek is. Dit werd een erg leuke tocht met heel veel straatartiesten en jongelui die hun voorstelling en theatertje aanprezen. Gelukkig was het nu weer droog geworden en konden we overal blijven staan. Halverwege staat er de St. Giles kathedraal en daar moesten we natuurlijk ook even een kijkje nemen. Hier zat in het midden een jongeman een paar schotse liedjes te zingen bij zijn gitaar. Op een of andere hoek, dicht bij Hanoverstreet, hebben we koffie gedronken, bij Starbuck’s (erg Britts, maar niet heus). Het was inmiddels al na tweeën en om half zes moesten we weer aan boord klaar staan voor de bus naar de taptoe. En het begon weer te regenen, dus toen maar weer terug gewandeld naar de bus door Princesstreet heen, de grootste winkelstraat van de stad. De dozen shortbread, een soort zandkoek, kon ik niet laten staan. Ze smaakte heerlijk.
Eenmaal terug op het schip was het voor Dion weer tijd om te gaan zwemmen en wij hebben wat te eten genomen en de tijd bij het zwembad door gebracht. Om 5 uur zijn we ons gaan verkleden, ons voorbereiden op een kille of natte avond in de open lucht bij de taptoe. Er ging een rugzak vol regenkleding mee.
De organisatie op het schip verliep eerst wat chaotisch, maar het kwam toch allemaal wel goed. Eenmaal op de tribune gezeten, wel erg krap, konden we het exercitieterrein voor het kasteel heel erg goed zien.
En de taptoe begon om stipt 21.00 uur met de intocht van de doedelzakspelers van de verschillende regimenten. Dit alleen al was een zeer indrukwekkend schouwspel. Ook bij oorlogen werden ( of worden nog steeds?) deze bagpipes vooruit gestuurd en ik kan me voorstellen dat dit geluid alleen al de vijand de stuipen op het lijf doet jagen. Het schijnt dat de Engelsen deze voorhoede verboden heeft.
Verder waren er optredens uit onder meer Nieuw-Zeeland, South Carolina, Polen, Jordanië en van danseressen en de motorbrigade. Hier traden ook heel kleine jongetjes op en dat leek Dion ook wel wat, zo op zo’n motor rijden. De show van anderhalf uur was fenomenaal. We hadden het niet willen missen. De wandeling heen en terug naar de bus ging weer over hetzelfde stuk Royal Mile, maar nu was het een stuk rustiger. Er stonden allemaal toezichthouders en verkeersregelaars.
Om half een waren we terug op het schip. Bij de tender was het nog even spannend, want het was opkomend water en dat rees heel snel. De kade waar we stonden te wachten liep snel onder en de tender moest heel hoog aanleggen. Wij hadden de een na laatste en dat ging al moeilijk. Met de laatste hadden de matrozen nog meer moeite.
We hadden nog van een laat buffet gebruik kunnen maken, maar we zijn meteen ons bed in gedoken. Morgen aankomen in New Castle waar Jan en ik al een keer geweest zijn met de ferry vanuit IJmuiden.

Donderdag 12 augustus 2010. New Castle

Jan en Dion blijven aan boord. Mar en ik gaan aan de wal, maar we maken ons niet zo druk. Eerst ga ik maar eens whirlpoolen voor de laatste keer. Nu iedereen weg is, is het zwembad lekker rustig. Na de lunch gaan we op pad. Het blijkt dat we met het openbaar vervoer moeten en dat de kaartjesautomaat voor de sneltram alleen munten wil en die heb ik niet meer. Dan maar wat snoep gekocht en daar kregen we de benodigde munten voor onze kaartjes. Eenmaal in NewCastle aangekomen, bleek dat we midden in het winkelcentrum waren uitgestapt. Dat was wel leuk, maar om echt te winkelen moet je een gericht doel hebben of de hele dag de tijd. Wij zijn in een heel ouderwetse, overdekte winkelgalerij terecht gekomen, een beetje zoals de Zwarte Markt, en daar hebben we ons voor 20 pennies laten wegen. Mar woog ruim 10 stenen en ik ruim 14 stenen. Het gewicht hier in Engeland gaat nog steeds in een ouderwetse eenheid, namelijk “stones” . Het werd voor ons in kilogrammen omgezet en het bleek dat we nauwelijks waren aangekomen tijdens de reis. Het weegkantoortje werd trouwens heel druk bezocht door allerlei mensen die zich even lieten wegen, erg leuk voor ons om te zien.
Daarna hebben we op een terras een cappuccino en een Engelse thee met scone genomen. Om 5 uur namen we de metro terug. Op het station hoorden we van andere mensen dat ze erg veel gezien hadden, ook weer een kasteel en dat ze het een mooie stad vonden. Dat hadden wij allemaal gemist.
Terug op de boot was het tijd voor een drankje en daarna maakten we ons op voor ons 3e gala.
De reis zit er al weer bijna op. Morgen is het al weer de laatste zeedag, waarin we ook nog moeten pakken, een Mariners lunch hebben en nog meer dingen te doen zijn. Van het casino is nog niet veel gekomen met al dat varen binnen de terrritoriale wateren. Misschien kan het morgen wel.

Vrijdag 13 augustus 2010. Op zee

Helaas pindakaas, we kunnen nog 1 dag genieten. Het weer is zonnig en het is droog. In de verte zie je allerlei olieplatformen liggen. Van het ontbijt hebben we niet veel gemaakt, want we hebben om elf uur al de Mariner’s lunch met de kapitein, de hotelmanager Ron Bontenbal en nog 1 persoon. Ook hierbij ging Mar weer gewoon met ons mee. We hadden een speciale uitnodiging met een tafelnummer er op en daar werden we ook door Robert, de diningroom manager, naar toe gebracht. Het bleek dat we met nog 2 nederlandse stellen met de meeste zeedagen aan tafel zaten met Ron Bontenbal, een hele nederlandse tafel dus. Verder bleek uit de gesprekken dat het echtpaar Prins uit Schiedam kwam ( ik uit Rotterdam west), haar vader bij Wilton Fijenoord had gewerkt (de mijne ook), zij op de BK-laan had leren zwemmen via Wilton ( ik ook ) , zij op de Henegouwerlaan in de kraamkliniek was geboren ( ik ook en Ron trouwens ook ). Er waren veel overeenkomsten. De grootouders van Ron hadden in het oude westen gewoond, de mijne ook en zo konden we nog al wat herinneringen ophalen. In Schiedam is er veel veranderd. Alleen de jeneverstokerij van Nolet is er nog en die maakt de wereldberoemde wodka “Ketel 1” of zoals je ze in de States ziet rijden “Ketel One”.

Hierna is Mar met Dion gaan spelen, zwemmen en zo en zijn Jan en ik het casino in gedoken.
En Jan won natuurlijk weer, deze keer 57 dollar. De schade bleef dus beperkt.

Maar aan het eind van de middag moest er toch ingepakt worden en al het papierwerk gedaan worden. Dat laatste is altijd Jan zijn werk. En dat inpakken hebben Mar en ik omste beurt gedaan. Je kan niet tegelijk aan het werk.
’s Avonds had Dion van 7 tot 10 nog een pyjama party als afscheid en hij ging er ook in zijn nachthemd heen, de knuffels bleven thuis.

Zaterdag 14 augustus 2010. Rotterdam

Jan gaat al vroeg van boord om de auto op te halen. Oom Anton staat bij het metrostation klaar om hem af te halen, erg attent. En om half tien mogen wij er af. Wat hadden we veel te sjouwen zeg. Dion staat wel zijn mannetje. Hij wist alle bagage te vinden in de aankomsthal. En na veel zweten stonden we op de stoep en meteen kwam Jan er al aan. Wat een geluk.
Om half twaalf liepen we bij Mar de flat in. Yvon was er net bezig om een bloemetje neer te zetten en de ramen open te doen.
Daarna zijn wij via de campingzaak Schreurs in Winkel, om de gerepareerde omvormer op te halen, naar ons eigen huis gereden. En zo kwam er om 14.00 uur een einde aan deze mooie reis.

Scheepsofficieren:

Captain: Henk Keijer
Hotel Manager: Ron Bontenbal
Chief Officer: Noel O’Driscoll
Cruise Director: Michael Headla
Chief Engineer: Harry Drabbe
Purser: Russ Hadi
Security Officer: Richard Fontaine
Chief Housekeeper: Peter Janssen
Environmental Officer: Roy Powell
Executive Chef: Andreas Nümayr
Culinary Operations Manager: Stephan Schuetz
Dining Room Manager: Robert Ramaekers
Beverage Manager: Walter Schmuckenschlag
Guest Relations Manager: Ramona Minten