Vaarschema:

Vrijdag 12 september 2008.

Na het ontbijt hebben we het hotel verlaten en zijn met een extra grote taxi naar Pier 30 gereden om in te checken op het ms “Amsterdam”. Het inchecken verliep heel voorspoedig en om half elf waren we al aan boord.
Na de lunch hebben we een rondleiding gehad door de Spa en fitness centrum. In de Spa hebben we uitleg gehad over de verschillende relax behandelingen en de sauna’s en relax ruimtes. Om 4 uur zijn we vertrokken vanuit Seattle richting Juneau, onze volgende haven in Alaska. In de Crow’s Nest was a sail-away party met de bij ons reeds bekende cocktails.
Bij het Lido zwembad was een “Welcome Aboard” barbecue waarvan wij gebruik hebben gemaakt en dus niet zijn gaan dineren in de eetzaal. Intussen waren ook onze koffers in de hut aangekomen en hebben we die uitgepakt. We konden al de inhoud van de 4 koffers makkelijk kwijt in de kasten en de koffers konden we onder het bed kwijt. Hierna zijn we naar de show gegaan, een introductie van de zangers en de dansers aan boord en een jongleur.

Zaterdag 13 september 2008.

Dit is een zeedag en hebben we verschillende lezingen bijgewoond over vogels, pelsdieren en walvissen in Alaska en vulkanen en gletsjers in Alaska. Later op de dag heeft Jan nog een introductie digitale workshop, gesponsord door Microsoft, bijgewoond over het bewerken van digitale foto’s, het opslaan van deze foto’s op een website en het maken van zo’n website via Hotmail.com.
Ria heeft meegedaan met een team Triviant, in haar groep zaten Amerikaanse en Australische passagiers. De moeilijkheidsgraad voor Ria zit in het feit dat het meestal gaat over Amerikaanse onderwerpen.
Jan is in die tijd naar de kunstveiling gegaan van Park West maar heeft nergens opgeboden. Om 5 uur hebben we elkaar weer ontmoet in de Ocean Bar voor de Happy Hour drinks.
Na het diner zijn we naar de Broadway show gegaan in de Queen’s Lounge welke werd uitgevoerd door de zingers en dansers van het schip. Dit is een professionele groep jonge mensen die gedurende de reis verschillende producties uitvoeren.
De vocalisten zijn:
Jenny Farney, Katy Stephenson, Seth Abrahms, Ferdinand DeLeon.
De dansers en danseressen zijn:
Ashley Donelson, Bradie Turanich, Gillian Gardner, Claudia Mitria, Ian Howe, Ted Laney.
Om deze zeedag af te sluiten hebben we nog gedanst in de Ocean bar op muziek van de Station band.
Via de cruiseconsultant hebben te horen gekregen dat in plaats van Petropavlovsk in Rusland we naar Aomori in Japan gaan. De reden waarom Rusland niet doorgaat zijn waarschijnlijk de onregelmatigheden in Georgië.

Zondag 14 september 2008.

We kwamen rond 11 uur met nog drie andere cruiseschepen aan in Juneau.
Tijdens het afmeren landden en vertrokken watervliegtuigen vlak bij het schip.Het weer werkte vandaag niet mee, voor het eerst sinds ons vertrek uit Nederland hebben we laaghangende bewolking en regen. Voor vandaag stond de excursie walvissen bekijken op het programma. Zodra het schip door de plaatselijke autoriteiten was vrijgegeven konden we naar de bus die ons naar de schepen bracht waarmee we de zee opgingen opzoek naar walvissen. Allereerst stopte de boot bij wat rotsen waar een zeearend zat. Alleen met een grote telelens was de arend te fotograferen.
De volgend onderbreking was bij een school Orka’s, een prachtig gezicht zoals die grote vissen langzaam door het water zwemmen in groepsverband. Na wat verder varen zagen we een groep walvissen die af en toe hun staarten lieten zien. Ondanks de regen, natte camera en lens, heb ik best nog wat aardige foto’s kunnen maken.
Na een tocht van 4 uur kwamen we nat en koud weer bij het schip aan. Intussen hadden we wel honger gekregen en hebben wat pasta in het Lido restaurant gegeten om wederom de wal op te gaan. Alle winkels gaven uitverkoop omdat het cruiseseizoen in Alaska ten einde loopt.
Deze week bezoeken de laatste cruiseschepen Alaska om daarna naar de Caribbean te vertrekken.
Na wat gedronken te hebben in de “Red Dog Saloon” zijn we teruggegaan naar onze woonboot de “Amsterdam”.

Maandag 15 september 2008.

Vanmorgen ging om kwart voor zeven de wekker al af om het binnenvaren van Glacier Bay National Park mee te maken.
Glacier Bay is een heel groot nationaal park, dat rondom een uitgesleten gletsjer ligt. Eigenlijk is het het land van de First natives, de Tlingits. Zij bewoonden dit land al 12.000 jaar geleden en zijn er nog steeds. Ze leven in clans. Veelvoorkomende clans zijn de Eagles en de Raven. Het zijn maar kleine gemeenschappen. Je erft de clannaam via je moeder. En je moet altijd iemand van een andere clan trouwen. In het museum in Seattle hebben we veel van de handwerkskunst van deze mensen gezien. In Juneau gisteren kon je veel kopen, maar wij vonden $ 600,– voor een heel klein handgemaakt mandje toch wel erg veel, ondanks dat wij snappen dat er niet veel vrouwen meer zijn die deze kunst machtig zijn.
De fjord, de Glacier Bay, werd 200 jaar geleden nog tot de ingang van de baai bedekt met ijs, maar tegenwoordig moet de boot al 65 mijl = 100 kilometer de fjord invaren om de gletsjers te laten zien.
Vanmorgen om 7.00 uur voeren we de baai binnen en om 10.00 uur ongeveer lagen we voor de eerste grote gletsjer, Margerie genaamd.
Dit was een mooie witte gletsjer en dat komt omdat de ondergrond zo hard is, dat er maar weinig sediment wordt meegenomen. De andere gletsjer aan deze baai, de Grand Pacific, was veel vuiler, door de zachtere ondergrond dus.
Het was buiten wel erg koud, maar dat weerhield ons er niet van om op dek 3 voor op de boeg te gaan staan genieten van het spectaculaire uitzicht. Jan stond er al voor achten en heeft zijn post niet voor half elf verlaten, toen ook het schip omdraaide en weer terugvoer, naar een andere gletsjer toe, de Johns Hopkins.
We hadden met het weer erg veel geluk, omdat de mist vlak bij de gletsjer verdween en er zelfs een zonnetje doorbrak. Dat kun je op de foto’s hoop ik ook goed zien.
We hebben alles aangetrokken wat we bij ons hadden, mutsen, sjaals, dikke truien, enz.
Om half elf werd er op de buitendekken erwtensoep geserveerd en dat smaakte verrekte lekker. Daarna hebben we ons in het Lido wat opgewarmd, onder het genot van een paar bakjes koffie. Ook hebben we de gebakken zalm en mosselen, die om half twaalf bij het zwembad aangeboden werden, opgepeuzeld en toen zijn we weer naar de boeg gegaan om de volgende mooie uitzichten te bekijken, namelijk de Johns Hopkins glacier en de Lamplugh Glacier.
Op de terugweg zagen we nog de Reid Glacier. (www.nps.gov/glba)
Van 2.00 uur tot 3.00 uur werden er 2 korte lezingen gegeven over het wildleven en de cultuur van de Eskimo’s van Glacier Bay. Ik heb die bijgewoond, maar Jan wilde liever boven op het achterdek blijven om de eventuele walvissen te spotten. Later heb ik hem nog een uurtje gezelschap gehouden.
Samen hebben we een paar bevers langs zien zwemmen. Je herkent ze omdat ze op hun rug zwemmen. Je ziet hun hoofd en hun achterpoten (-flappen ?) boven water uitkomen. Dat is een leuk gezicht. Helaas kwamen de walvissen niet meer boven water.
Als afsluiting van deze prachtige dag hebben we 2 spelletjes Skipbo gespeeld, een heel leuk kaartspel dat je goed met zijn tweeën kan spelen.
We hebben zowat de hele dag buiten gebivakkeerd en ik denk dat we het vanavond na het eten niet zo laat meer zullen maken. We barsten nu al van de slaap. En morgen hebben we om 8.20 uur al weer een excursie in de volgende “port of call” Sitka.

Dinsdag 16 september 2008.

De excursie vandaag was wel erg grappig. We lagen niet aan de kade, dus er moest getenderd worden.
Eenmaal aan de wal zagen we een aantal vooroorlogse bussen staan en inderdaad, daarvan was er 1 voor ons. We hebben ons er in geperst en we werden door de dominee van de evangelisch-lutherse kerk door Sitka rondgereden. Nu stelt de plaats niet veel voor en we hebben alle straten 2 keer gehad en ook zijn we 3 keer uitgestapt.
Sitka is door Russen in 1804 veroverd op de autochtone bevolking.
Alexander Baranov wilde er een handelspost voor beverbont oprichten, maar dat vonden de bewoners eigenlijk maar niets. Ze hebben dat de eerste keer dan ook met succes tegengehouden, maar toen Baranov in 1804 met gewapende mannen terugkwam, waren ze te sterk en moesten de First natives midden in de nacht de plaats ontvluchten. Toen was Sitka voor de Russen.
Een van de overblijfselen van deze Russische bezetting is de Russisch-orthodoxe kerk. Die hebben we dan ook bij de 1e stop bezocht. Veel iconen en het schrijn was 1 van de 4 overgebleven schrijnen van na de Russische revolutie van 1917. De andere 3 zijn in Rusland, ze werden stiekem thuis verborgen gehouden.
De 2e stop was bij een museum dat was ingericht met de verzameling van vele gebruiksartikelen van de 11 clans vanuit heel Alaska. Een dominee die in begin 1900 naar Alaska kwam en er met zijn vrouw en 2 dochters scholen stichtte voor de lokale bevolking, verzamelde alles wat hij kon krijgen. Zo kun je zien hoe en waarvan de vrouwen de kleding maakten om in dit barre klimaat warm en droog te blijven. Al het materiaal en de gereedschappen werden uit de natuur gehaald.
Zelfs vissenhuiden werden schoongemaakt en er werden handschoenen van gemaakt. Er is een hoge graad van vakmanschap bereikt door mannen en vrouwen.
Dit is een Eskimo walvispak wat gemaakt is van zeehondenhuid, het pak is uit 1 stuk gemaakt en is water en lucht dicht. Het pak werd gebruikt tijdens het slachten van de walvissen in het water omdat deze vis te zwaar was om op het droge te trekken.
Daarna hebben we een dansshow gezien van Russische dansen, nogmaals om het Russische aspect van Sitka te benadrukken. In 1867 heeft Rusland Alaska aan de gouverneur van Washington DC, mijnheer Seward, verkocht voor de som van $7,2 miljoen, dat was 2 dollarcent voor 1 acre. Iedereen verklaarde Seward voor gek, maar hij had een vooruitziende blik. Hij bedacht dat de rijkdom van Alaska nog wel eens van pas zou kunnen komen, wat dat dan ook voor rijkdom zou zijn. (Rusland heeft nu nog spijt van deze deal).
De dansers groep bestond uit een groep plaatselijke dames die dit dansen uit hobbyisme doen.
Tijdens deze show hebben we ook uitleg gekregen over de vlag van Alaska, het blauw is van de zee en de lucht, het geel van het goud dat werd gevonden, het sterrenbeeld de Grote Beer het symbool van de kracht van het volk en de Noorder Ster het symbool van wat je allemaal te wensen had.
Hierna was de excursie afgelopen en zijn we niet met de bus mee teruggegaan naar de tenders. We hebben nog wat in de souvenirwinkels rondgekeken, want alles ging voor minstens de helft van de prijs weg. Het cruiseseizoen loopt op zijn eind. En uiteraard hebben we ook nu weer niet de verleiding kunnen verstaan. We hebben T-shirten gekocht.
Nog even hebben we geaarzeld om walrustanden te kopen, 2 aan de bovenkaak vast, voor het schamele bedrag van $ 6800,–, maar we mogen ze toch niet invoeren vanwege het ivoor, dus hebben we ze maar laten liggen. De enige mammoettand was overigens al verkocht. Er is veel ivoorsnijwerk hier te koop, van heel kleine tot heel grote voorwerpen. Prachtig handwerk, maar we hebben het toch maar in de winkels laten liggen. Ook de mooie mandjes vonden we ook hier weer een tikkeltje aan de dure kant, slechts $750,– voor een mandje van 5 cm hoog vinden we te gortig.
Het aller-leukste aan Sitka was het restaurant dat Jan zag. Daar hadden ze King Krab op het menu staan en daar zijn we wel voor bezweken. We hebben ieder 4 grote, 30 cm lange, krabpoten opengescheurd en uitgegeten. H e e r l i j k.
Daarna konden we voldaan terug naar het schip. In de baai heeft Jan nog een foto van de cruise schepen op stroom gemaakt, naast de “Amsterdam”lag het Regent cruiseschip de “Seven Seas Mariner”.
Eenmaal aan boord zijn we aan de koffie gegaan. Daarna had Jan verschrikkelijke behoefte aan een middagslaapje en ben ik in de Explorer’s Lounge in een grote, zachte fauteuil gaan zitten lezen.
En om 7.15 uur was het tijd voor een captains cocktail in het Crow’s Nest, een aangeboden drankje van de kapitein en de Hotel Manager. Dit is een manier om weer andere mensen te ontmoeten en dat was ook dit keer weer het geval. We hebben heel leuk zitten praten met een Engels echtpaar.
De avond eindigde zoals vele avonden, eerst het 4 gangen diner en daarna de show, ditmaal een banjospeler, een virtuoos op dit muziekinstrument.
Nu nog het verslag afmaken en dan is het de hoogste tijd om te gaan slapen.
Morgenochtend komen we vroeg in Ketchikan aan.

Week 6

Woensdag 17 september 2008.

Vandaag een makkelijk dagje. We liggen maar een halve dag in Ketchikan en hebben geen excursies geboekt.
We weten dat het schip midden in de plaats ligt en dat we zo de winkelstraat inlopen. Hier barst het ook weer van de juweliers. Het lijkt wel of de diamanten weggegeven worden, maar niets is minder waar. Ik heb het in 1 winkel uitgeprobeerd. Ik heb een joekel van een ring met een grote Tanzanite steen ( 5 karaat) omringd door witte diamantjes aangedaan en me laten voorrekenen wat de uiterste prijs zou zijn. De oorspronkelijke prijs was $ 63.000,– en ik kreeg hem voor $ 20.000,–; ( afgeronde prijzen) een koopje toch? Bij dit soort afprijzingen voel ik me een beetje ongemakkelijk worden, afgezien van het enorme bedrag dat neergeteld moet worden. De koop ging dus niet door.
Verder hebben we alle souvenirwinkels van binnen bekeken en ook daar weer alles voor de helft van de prijs. Een T-shirt voor $ 5,– is inderdaad niet duur.
Uiteindelijk belandden we in Creek Street, een straat met houten huizen langs de rivier gebouwd. De zalmen komen deze rivier op om te paaien en aan de bovenloop staan de beren klaar om de zalmen uit het water te slaan en lekker op te eten. Zij moeten tenslotte in hun winterslaap de winter doorkomen.
Ook hebben we een paar Totempalen zien staan. Dit zijn de geschiedenissen van de clans, maar er worden ook palen uit schaamte opgericht.
Met een kabelbaantje zijn we naar het mooie hotel boven op de heuvel gegaan en daar stonden in vitrinekasten weer die erg mooie manden uitgestald.
Nu heeft Jan er schitterende foto’s van gemaakt. Ook van walvisbaleinen worden mandjes gevlochten, met op de deksel een handvat van ivoor.
Na het laatste t-shirt, dit keer voor onze kleinzoon Killian, te hebben gekocht, zijn we maar weer aan boord gegaan. Het miezerde en we hadden alle winkels wel gehad.
Terug aan boord hebben we een bakkie koffie genomen en een lekkere salade gedeeld. Daarna was het weer tijd voor de activiteiten aan boord, een lezing over de bewoners van Alaska, een lezing over milieuzaken aan boord van elk HAL schip, een happy hourdrankje in de Oceanbar en dan voor Jan het bijwerken van zijn foto’s en voor Ria een walk-a-mile op de lopende band in de sportclub.
En na weer een “wonderfull surf and turf meal” in een formal night dinner kwam er ook aan deze dag weer een eind.
Alaska is verdeeld in een 5-tal regio’s en de bewoners daar hebben hun eigen taal/dialect (22) en gewoontes en manieren van overleven. In de zuidoost regio, daar waar wij voeren, zijn heel veel ceders en de bewoners leven aan de kust. Zij hebben veel natuurlijke materialen om te gebruiken om te leven. Maar de noordelijkste regio, boven de poolgrens, daar waar de toendra’s zijn en dus geen bomen om huizen van te bouwen, worden er huizen gebouwd van walvisribben. Die worden rechtop in de grond gezet, als een boog en daarover worden eerst huiden gelegd en daarover een soort plaggen.
In de zomer gaat de zon niet onder en komen de Eskimo’s van verschillende clans bij elkaar om te feesten en verhalen uit te wisselen. In het najaar wordt de wintervoorraad aangelegd van bessen en zaden en de jacht. In de winter komt de zon maar een kwartiertje boven de horizon en blijft iedereen binnen. Er wordt dan gewerkt aan kleding, vis- en jachtmaterialen, muziekinstrumenten, feestkleding en huishoudelijke artikelen zoals manden.
Voor verdere informatie kun je kijken op de volgende website www.alaskanative.net.

Donderdag 18 september 2008.

Vancouver-Eiland met de hoofdstad van British Columbia (Canada), Victoria. Hier zijn we ’s avonds pas en daar gaan we naar het Empress Hotel voor een typische Britse High-tea. Na een rondrit langs de kust van Victoria kwamen we bij het Empress Hotel aan waar de tafels reeds waren gedekt voor de High-tea.
Aan tafel hebben we wederom nieuwe Amerikaanse mensen leren kennen die heel erg geïnteresseerd waren in onze reizen en website. De vrouw van een van hen gaat binnenkort naar haar dochter in Nice en was geïnteresseerd in de plaatsen langs de Cote d’Azur die wij van belang vinden om te bezoeken.
Na de High-tea hebben we nog wat foto’s in en buiten het hotel gemaakt alvorens we na een nachtelijke rondrit weer bij de boot aankwamen voor de laatste haven van deze cruise namelijk terug in Seattle.

Vrijdag 19 september 2008.

Vandaag begint de Grand Azië en Australië Voyage.
Vanmorgen vroeg kwamen we weer terug in Seattle aan. Iedereen moet dan van boord, omdat het schip door de douane “gecleared’ moet worden. Je gaat dus van boord en je boardingpass wordt gecheckt zodat er bekend is dat je inderdaad van boord ben gegaan.
Wij hebben een taxi genomen naar het centrum om weer een pakje naar huis te sturen, dit keer voor Killian. We hebben ons laten afzetten bij Pike Market en we hebben daar nog even rondgekeken. Maar nu we weten dat het schip er voor ons ligt, zijn we maar weer snel teruggegaan, nadat we het pakje bij UPS hadden afgegeven.

Seattle-Juneau 894 NM / 21,1 knots
Juneau-Glacier Bay 161 NM / 12,2 knots
Glacier Bay-Sitka 190 NM / 10,4 knots
Sitka-Ketchikan 227 NM / 19,1 knots
Ketchikan-Victoria 587 NM / 22,4 knots
Victoria-Seattle 79 NM / 14,0 knots
The ship’s crew:
Captain: Edward van Zaane
Hotel Manager: Willem Cruijsberg
Chief Officer: Arno Jutten
Chief Engineer: Joost Pont
Environmental Officer: Joseph Parks
Cruise Director: Bruce Allen Scudder
Security Officer: Mark Miranda
Purser: Peter Wallis
Culinary Operations Manager: Jason Hale
Chief Housekeeping: Ali Mushochib
Guest Relation Manager: Grace Zerna
Executive Chief: Ed Sayomac
Dining Room Manager: Robert Ramaekers
Beverage Manager: Guido Kollmann